IJmuider Courant | 1933 | 1 juli 1933 | pagina 1

HET NIEUWE AVONDBLAD

Een praatje over de vischconservenindustrie.

Verkeersoplossing.

Visscherij-Snufjes

18e JAARGANG No. 203

ZATERDAG 1 JULI 1933

IJMUIDER COURANT

ABONNEMENTEN: per week 10ets., per maand
40 cents plus 2yt cents incasso, per kwartaal 1.20
plus 5 cents incasso, lossenummers3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden - Telef. 521

Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.

Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V.
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBOOM

ADVERTENTIEN: 15 regels f 0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct. Ingezonden mededeelingen dubbele prijs.

ALLE ADVERTENTIëN, OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.

Alle abonnés van dit blad zijn, zoodra zij 14 dagen als zoodanig in de registers
zijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van 'dit blad gratis verkrijgbaar zijn. kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
2000.— bij algeheele invaliditeit; 600.— bij overlijden; 400.— bfj verlies van
een hand, voet of o- 250.— bij verlies van een duim; 150.— bij verlies van

een wijsvinger; 100.— bij breuk van boven- en/of onderarm; 100.— bij breuk
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.— bij overlijden van man en
vrouw beiden; 3000.— bij overlijden van den man alleen; 2000.— bij over
lijden van de vrouw alleen Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen
enz. 400.— bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een

maximum van 2000indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of meer
abonnés mocht tengevolge hebben.

Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodig. Uitkeeringen krachtens
deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe H.A.V.-Bank te
Schiedam.

IJMUIDEN.

Amerika en Noorwegen, bovenaan.

r-"Sk.,

Behalve de vïsscherij en aanverwante be
drijven, neemt de vischconserven-industrie
ln vele landen in het bijzonder in Amerika
en Noorwegen een belangrijke plaats in de
samenleving in.

Het conserveeren van visch in de.Vereenij,
Öe Staten, dateert- reeds van het jaar 1820 af,
toen door een zekeren Thomas Kensett en
zijn partner Esra Dagett, in de stadNew-
York, een begin werd gemaakt met het con
serveeren van kreeften en.andere producten,
welke door de visscherij werden voortge
bracht. Daar het nieuwe bedrijf' echter niét
op wetenschappelijke gronden was gebaseerd
en de zoo hoog noodige vakkennis bij de. lei
ding en het personeel grootendeels ontbrak,
kwam deze industrie, die echter een schoons
toekomst tegemoet ging, slechts zeer. lang
zaam tot ontwikkeling. Bovendien waren de
productiekosten te hoog, waarvan het gevolg
was, dat er in de eerste jaren, aanmerke
lijke verliezen werden geleden.

Langzamerhand kwam hierin echter ver
betering, zoodat men' zich omstreeks het jaar
1835 in Baltimore ging toeleggen op het con
serveeren van oesters. In 1840 begon men te
Eastport proeven te nemen met het. conser
veeren van sardines, terwijl omstreeks het
jaar 1860 aan de Sacramentorivier, nabij de
kust van den stillen Oceaan een fabriek,
uitsluitend voor het conserveeren van zalm
in bedrijf werd gesteld. Dit bedrijf ontwik
kelde zich zoo snel, dat er spoedig talrijke
fabrieken verrezen. Het centrum van deze
industrie bevindt zich thans tusschen de Sa
cramentorivier (Californië) en de Yukon-
rivier, welke zich in Alaska bevindt. Het con
serveeren van sardines in het zuidelijk ge
deelte van Californië, begon omstreeks in de
laatste jaren van de vorige eeuw.

De vischconserven-industrie van Amerika,
neemt, een zeer belangrijke plaats op de we
reldmarkt in. Bovendien is geconserveerde
zalm, elft, lobster, sardines, haring, makreel,
enz., een uitstekend en heerlijk voedsel, dat
zoowel in Amerika als in andere landen, zeer
gewild is. Tegenwoordig is de zalm-conser-
venmdustrie, de belangrijkste in Amerika.
Het centrum van de sardines-conserven-in-
dustrie is gelegen in het zuidelijk gedeelte
van Californië, tusschen Monterey en San
Diego.

Hoewel bovengenoemde industrieën alle
zeer belangrijk en zonder uitzondering een
beschrijving ten volle waard zijn, zullen wij
ons in dit artikel verder hoofdzakelijk bezig
houden, een verhandeling te geven over het
conserveeren van sardines, zooals dit in
meerdere landen geschiedt.

Er is geen Oceaan, zee, rivier of ander wa
ter op den aardbol te vinden, waarin een
visch wordt aangetroffen, die den naam van
„sardine" draagt.

De naam „sardine" wordt gegeven aan een
kleine visch behoorende tot de haring-
familie nadat deze geconserveerd en in
een hermetisch gesloten blik is verpakt. De
naam „sardine" is dus een zuivere handels-
benaming voor verschillende soorten kleine
visch, die hermetisch verpakt zijn.

Het verpakken geschiedt meestal in olijf
olie, tomaten- of diverse andere sauzen.

De jonge haring welke in Californië - voor
conserveerdoeleinden wordt gebruikt, noemt
men „Pilchard" (Clupea pilchardus"), die
welke in Maine (staat in Amerika) hiervoor
gebruikt wordt, noemt men gewoonweg „jon
ge haring" (Clupea Harengus"). .In Spanje
en Portugal heeten deze vischjes weer „Pil
chard" en in Noorwegen dragen ze den naam
van „Brisling" of „Sild". De brisling en sild
wordt na in Noorwegen verpakt te zijn on
der den naam van „sardines" geëxporteerd.
Dit laatste mag echter niet geschieden naar
üe landen, waar de naam „sardines" alleen

mag worden gegeven aan geconserveerde
visch. die onder den naam van „Clupea pil
chardus" gevangen is. Naar deze landen
wordt de brisling en de sild, dan ook onder
hun eigen naam" geëxporteerd, hetgeen ech
ter niet de minste moeilijkheden bij den
verkoop oplevert.

Uit bovenstaande namen blijkt dus, dat er
geen enkele visch als „sardine" geboren
wordt.

Het conserveeren der sardines, heeft in de
meeste landen niet op dezelfde wijze plaats,
daar het wasschen, zouten, koken, drogen,
verpakken en steriliseerén op verschillende
manieren geschiedt.

In Frankrijk, Spanje en Portugal worden
de sardines na gedroogd en in olie gebakken
te zijn, in blikjes verpakt, terwijl de berei
ding in Noorwegen weer op geheel andere
wijze plaats heeft.

De Maine-sardine wordt geproduceerd van
de kleine haring, welke in de zomer- en
herfstmaanden bij millioenen -in de nabij
heid van de kust worden aangetroffen. Na
dat de haring gevangen is, hetgeen met be
hulp van sleepnetten geschiedt, wordt ze in,
van mechanische kracht voorziene booten,
geladen. In deze vaartuigen zijn' tanks aan
gebracht, die gewoonlijk van 10.000—50.000
pond visch kunnen bevatten.

Bij het afleveren aan de fabriek, waarvoor
de visch bestemd is, wordt deze in een z.g.
sluisput gelost, waarin zich frisch stroomend
water bevindt. Hierna gaat de haring onge
veer 1 a 2 uur in een sterke pekel, waarin ze
vervolgens op mechanische wijze op gegalr
vaniseerde ijzeren van mazen voorziene rek
ken worden uitgespreid. Deze, van haring
voorziene rekken worden nu 315 minuten
in een z.g. stoomketel geplaatst. De rekken
met de gestoomde visch worden vervolgens
in groote droogkamers gebracht, waarin een
temperatuur van ongeveer 100 a 120 gr. F.
heerscht. Het drogingsproces duurt pl.m. 1
a 2 uur. Nadat de visch verder afgekoeld is,
wordt ze op rekken naar de pakkamers ge
bracht, om, nadat de koppen verwijderd zijn,
in blikjes te worden ver.pakt. Bij de grootere
soorten zijn de koppen voor d^t ze in de pak
kamers arriveeren, reeds verwijderd. Wan
neer de vischjes in de blikken zijn verpakt,
worden deze in een hiervoor bestemde ma
chine geplaatst, waar ze verder op mecha
nische wijze van olie worden voorzien en
hermetisch dicht gemaakt. Hierna worden de
blikjes ongeveer 1 1/2 a 2 uur in heet water
gelegd en verder worden ze, na afgekoeld te
zijn in kisten verpakt.

Hoewel men in Maine bij de verpakking in
blik, gewoonlijk van katoenzaadolie gebruik
maakt, geschiedt het verpakken der betere
soorten hoofdzakelijk in olijfolie. Een groot
gedeelte der „Maine-sardines" wordt ook wel
in mosterdsaus, bevattende mosterd,- zout,
peper, azijn en andere ingrediënten, verpakt.

De visscherij op sardines in Californië,
welke voor conserveerdoeleinden geschikt-
zijn begint in December en duurt ongeveer
tot April. Het visscnen op de z.g. kleine sar
dines waarvan de totale lengte minder
dan 13 a 14 c.M. bedraagt, vindt zeer onge
regeld plaats. De verpakking van groote sar
dines in Californië, heeft op een geheel an
dere wijze plaats, dan die der kleine. De groo
te sardines worden gewoonlijk verpakt in
ovale blikken, die ongeveer een half a- een
pond visch kunnen bevatten, terwijl de kleine
sardines verpakt worden in de z.g. kwart
blikjes. De verpakking der groote vischjes
geschiedt met tomatensaus, die der kleine in
olijf- of andere olie.

Californische sardines worden in een net
van bepaalden vorm gevangen; dit net wordt 1

(In de Lcidschestraat te Amster
dam zal een nieuw systeem van
yerkeerèseinen worden toege
past, met 77 lampen.)

Een der Amsterdamsche puzzles
Is de leiding van 't verkeer.

Een der Amsterdamsche puzzles,

Want er zijn er nog wel meer.

,,'t Kan verkeeren" zei vriend Brero,
Maar toen was "t verkeer nog klein,
Nu volgt men meer - 't woord van

Shakespeare,
Het „te sein of niet te sein".

Vele uren zijn versleten
Op 't probleem der Leidsclie straat,
Waardoor elke Amsterdammer
Daaglijks zich verkeeren laat.

Met een kleine tachtig lampen
In de kleuren rood en groen,

Gaat men nu een nieuwe poging
Voor verkeersoplossing doen.

Iemand die een beetje groen ziet
En daardoor verkeerd verkeert,

Loopt tegen de lamp, dat 's zeker,
Tot hij kleur bekennen leert.

'k Hoop, dat het op deze wijze
Nu ook onberispelijk gaat,

Met het leiden der verkeering
In, met recht, de Leid-ze straat-
Want dan zult u nog beleven,

Dat de hoofdstad binnenkort
Door de Leidsehfestratér lampen v
Lichtstad van de Seine' wordt.

P. GASUS.

lampara" genoemd. De visch wordt op het
dek van de vaartuigen naar de fabrieken ge
bracht en daar in een draaïenden cylinder -
vormige zeef van de schubben ontdaan en
verder schoongemaakt.

Hierna gaan ze m sterke pekel, waarin ze
verblijven totdat ze voldoende gezouten zijn.
Vervolgens worden - vischjes gedroogd en
op dezelfde wijze gecakken zooals dii in de
„Maine'-sardrne-industrie" plaats heeft. De
verpakking geschiedt niet eerder, voordat de
sardines zorgvuldig gecroogd zijn.

De „Californische sardine" is in Amerika
en het buitenland een gewild artikel.

Zooals reeds vermeld is, wordt de sardine
in Frankrijk bereid van de pilchard (clupea
pilchardus), welke in grooten getale aan de
westkust van Frankrijk en Portugal wordt
aangetroffen. De pilchard wordt gevangen
in netten, die op de vischgronden worden
uitgezet. In de nabijheid van de netten
wordt geaasd met kuit van de kabeljauw. De
kuit is afkomstig van de kabeljauwvisscherij
in Noorwegen. De „pilchard-visscherij" is
evenais dit in meerdere landen het geval is
een seizoenbedrijf en duurt van Mei tot
September. Zoodra de pilchard bij de conser-
venfabrieken is gearriveerd, wordt ze licht
gezouten, terwijl de kop en ingewanden .met
de hand worden verwijderd.

Hierna gaat de visch ongeveer 1/2 a 1 uur
in sterke pekel. Na vervolgens nog verschil
lende bewerkingen, zooals wasschen, drogen,
bakken, enz., te hebben ondergaan, worden
de vischjes met olijf- of pinda-olie, in blik
ken verpakt.

Voordat de visch in blikken wordt verpakt,
worden laatstgenoemde zorgvuldig gereinigd,
hetgeen geschiedt door ze ongeveer 2 uur in
kokend water, ondergedompeld te laten. Ten
einde aan de sardines een fijnen smaak en
geur te geven, worden er verschillende in
grediënten en etherische oliën aan toege
voegd. Het verpakken van deze sardines ge
schiedt in blikken van verschillende vormen
en afmetingen. Het meest gebruikelijke blik
is het z.g. „quarter" (kwarto) waarin 8 a 14
vischjes worden verpakt. Behalve het zouten
en bakken, heeft de olie, die zoowel bij het
bakken als bij het verpakken wordt gebruikt,
veel invloed op de kwaliteit van het product.
In verband met den achteruitgang van de
sardine-industrie in Frankrijk, hetgeen het
gevolg is van den verminderden aanvoer van
visch. begint deze industrie zich in Spanje en
Portugal, aanmerkelijk uit te breiden.

Het produeeeren in laatst genoemde lan
den. geschiedt ongeveer op dezelfde wijze,
terwijl de kwaliteit over het algemeen over
eenkomt met de „Fransche sardine".

Met het conserveeren van brisling de
jonge haring waarvan in .Noorwegen de
sardines worden geproduceerd, werd om
streeks 54 jaren geleden, in dit land een be
gin gemaakt. Dit geschiedde op initiatief van
een Noorsch gezagvoerder, die, doordat hij in
het buitenland herhaaldelijk diverse soorten
geconserveerde visch had geproefd, tot de
overtuiging kwam, dat de brisling eveneens
een buitengewoon geschikte visch voor con
serveerdoeleinden moest zijn.

In het jaar 1879 werden hiermede dan ook
proeven genomen, die zoo'n gunstig resultaat
opleverden, dat in meergenoemd jaar de
„Stavanger Preserving Company" een begin
maakte met het conserveeren van brisling.

De visch werd gerookt, in olijfolie verpakt
en vervolgens onder den naam van„Smohed
Norwegian Sardines" („gerookte Noorweeg-
sche Sardines") in den handel gebracht.

Eenigen tijd later werd de visch ook in to
matensaus verpakt. In het begin van de in
dustrie was de productie echter van weinig
beteekenis, daar alle werkzaamheden, die in
verband met het conserveeren en verpakken 1
moesten worden verricht, hoofdzakelijk met
de hand geschiedden.

Daar het product echter van uitstekende

kwaliteit was, werd het echter spoedig een
gewild artikel op de wereldmarkt. In ver
band hiermede, richtte men tal van fabrie
ken op, terwijl er voor verschillende doelein
den machines die geregeld verbeterd wer
den in gebruik kwamen.

Thans is de „Noorweegsche vischconser
ven-industrie" een van de grootste der we
reld. Hoewel Stavanger het middelpunt van
deze industrie is, worden er in verschillende
plaatsen langs de kust, hoofdzakelijk te Ko-
penik, Haugesund, Bergen, Trondheim en
aan de Oslofjord, vischconservenfabrieken
aangetroffen. In het geheele land vindt men
ongeveer 200 van deze fabrieken, waarvan er
meer dan 100, in of nabij Stavanger, zijn ge
legen.

De juiste paaiplaatsen der brisling heeft
men tot heden nog niet met juistheid kun
nen bepalen, doch er wordt verondersteld,
dat deze zich ergens in de Noordzee bevin
den. Het kuit van de brisling drijft in te
genstelling met dat van de haring, dat op
den grond zinkt- op het water en wordt
door den golfstroom die zich langs de sust
in noordelijke richting beweegt naar de
kust en in de fjorden gedreven.

De kleine vischjes, die dus nabij de kust
of in de fjorden geboren worden, hebben bij
hun geboorte een lengte van eenige milime-
ters, welke echter_ na een leeftijd van 5 a 6
maanden, reeds 5 a 6 centimeter bedraagt.
Gedurende hun 2e levensjaar hebben zij
reeds een lengte van 10 a 11 c.M. bereikt en
zijn dan geschikt voor conserveerdoeleinden.

In de diepe Noorweegsche fjorden, met hun
kristalhelder water, hoofdzakelijk nabij Sta
vanger, Bergen en in de Oslofjord, worden
jaarlijks enorme hoeveelheden brisling ge
vangen.

Het beste vischseizoen is in den zomer en
herfst, wanneer deze visch vet en bijzonder
smakelijk is. Tusschen Januari en Mei is de
brisling gèwoonlijk te klein en bovendien te
mager. Gedurende dezen tijd is het visschen
op brisling dan ook wettelijk verboden.

Voor het vangen der brisling maakt men in
Noorwegen tegenwoordig gebruik van het z.g.
Smirpe-not' zaknet)

Het ,-snurpe-not" is een net dat een lengte
van 180 vadem (1 vadem is 1.80 M.) en een
hoogte (diepte) van 30 vadem heeft, Dit net-
is zoodanig geconstrueerd, dat het verticaal
in het water geplaatst kan worden. In ver
band hiermede bevinden zich aan het bo
vengedeelte stukken kurk en met lucht ge
vulde glazen bollen, terwijl aan het onder
gedeelte stukken lood zijn aangebracht, waar
door het net op den grond kan zakken. Aan
het ondergedeelte bevinden zich bovendien
een groot aantal koperen ringen, waardoor-
een sterk touw is geschoven, dat aan de beide
einden van het net is vastgemaakt.

Is het net nu rondom een school visch uir.-
geworpen, dan wordt het ondergedeelte door
middel van het touw samengetrokken, waar
door het geheele net den vorm van een zak
krijgt, zoodat de visch, die zich hierin dan
bevindt, niet meer ontkomen kan. In tegen
stelling met het z.g. „landnet", waarmede
alleen op ondiep water gevischt kan worden,
is dit met het „snurpnet" echter op alle diep
ten mogelijk.

Heeft de visscherij in het midden van een
diepe fjord plaats gevonden, dan wordt het
net met de zich daarin bevindende visch,
langzaam naar den wal in ondiep water ge
sleept en aldaar vastgemaakt. Voor het
„snurpnet" worden nu landnetten gezet, die
zoodanig worden geplaatst, dat de brisling
hierin op eenvoudige wijze kan worden over
gebracht.

In deze netten waarin de brisling geen
voedsel tot zich kan nemen, verblijft ze eeni
ge dagen, zoodat het voedsel, dat zich nog in
hun lichaam bevindt, geheel kan verteren.

Is dit geschied, dan is de visch geschikt
om naar de conservenfabrieken getranspor
teerd té worden. De levende vischjes worden
nu in schoone houten kisten geschept en met
ijs zorgvuldig afgekoeld. Vervolgens worden
de kisten in snelvarende transportvaartuigen
geladen en in den vroegen morgen naar de
fabrieken vervoerd, waar alles reeds gereed
is om de mil-üoenen vischjes te kunnen ont
vangen en te verwerken.

Nadat de vaartuigen aan de fabriek ge
arriveerd en gelost zijn, worden de vischjes
in frisch stroomend water gedaan, waarin ze
zorgvuldig worden gewasschen en tevens van
de zilverachtige schubben worden ontdaan.
Hierna worden ze gepekeld en aan dunne
ijzeren staafjes (speetjes) gehangen. Elk
staafje bevat ongeveer 20 a 24 vischjes. Deze
staafjes worden nu met de noodige tusschen-
ruimte, bij 20 tot 30 stuks tegelijk in z.g.
houten rookramen gehangen, die in de rook-
ovens worden geplaatst. Na gerookt en afge
koeld te zijn worden de koppen machinaal
verwijderd. Hierna worden de koplooze visch
jes naar de pakkamer getransporteerd ten
einde gesorteerd en verpakt te worden. Na
dat de vischjes in de blikjes zijn gelegd
hetgeen hoofdzakelijk door meisjes geschiedt
worden de blikjes verder met olie of to
matensaus gevuld en dicht, gemaakt, welke
bewerkingen, evenals het steriliseeren, ma
chinaal geschieden. Vervolgens worden de
blikjes gewasschen, van etiketten voorzien
en in kisten en doozen verpakt, zoodat de
vischjes, die des morgens nog in leven waren,
reeds des middags gereed staan, om naar alle
werelddeelen, geëxporteerd te worden.

Van de totale productie, die in Noorwegen
jaarlijks uit ongeveer 46.000 ton bestaat, is
gemiddeld 75 pet. voor Amerika bestemd.

CXXIX.

Het wordt nu hoe langer hoe drukker aan
de markt; er gaat heel wat visch onder den
hamer door en, wat een gunstig verschijnsel
is, niet meer tegen die allertreurigste crisis-
prijzen, zoodat de toestand minder critiek is
dan we gewend zijn.

Tegelijk met een töenemenden rechtstreek
schen aanvoer valt een verminderden aan
voer van consignaties te constateerem-^at
natuurlijk ook een gunstig verschijnsel is en
waarmede tevens het bewijs geleverd wordt,
dat als onze schepen maar zorgen, dat er
voldoende visch» komt. de buitenlandsche in
vasie vanzelf vermindert. We waren den laat-
sten tijd gewend, dat er 60.000, zelfs 90.000
gulden consignatie visch per maand aan de
markt werd omgezet en in Juni was het
nauwelijks 20.000 gulden en daarbij was nog
bijzonder veel makreel, een seizoen-speciali
teit.

Er kwamen deze week, d.w.z. van Zaterdag
tot en met Vrijdag binnen 18 stoomtrawlers,
45 loggers en een tiental kotters en deze
schepen hebben met hun alle veel visch
aangebracht en desondanks is er niets „weg
gegeven". De factoren, die den toestand de
goede richting uitstuurden waren in de eer
ste plaats het frïssche weer, in de tweede
plaats het feit, dat het Deensche contingent
in België uitgeput was, waardoor de Belgi
sche handel wat levendiger was. Er was een
tekort aan schol, waardoor in de eerste
plaats goede prijzen voor deze vischsoort
werd betaald en in de tweede plaats ook de
braadvisch wat „aantrok" zooals ze dat aan
de beurs zeggen. Het is dus nu niet „een
nieuwe lente, een nieuw geluid", maar „een
nieuwe zomer, een nieuw geluid."

Een nieuw geluid komt ook van de Zuidzijde
van den Visschershaven. U heeft natuurlijk
allen in de IJmuider Courant van Donderdag
het bemiddelingsvoorstel van Prof. Mr. A. C.
Josephus Jitta gelezen. Daar kan natuurlijk
wat goeds uit voortkomenmaar voordat dit
bemiddelingsvoorstel een door beide partijen
geteekende overeenkomst is, moet er nog heel
wat gebeuren. De aanloop was goed: de „ver-
trouwensmanivm" van de IJmuider Federa
tie hebben, zij het al niet met een overgroot©
meerderheid, overeenkomstig het. advies van
het bestuur, 'de voorstellen van den Rijksbe
middelaar te aanvaarden, aangenomen. Maar
nu moet er nog met de leden over gepraat
worden. En dat gebeurt voor wat IJmuiden
betreft, juist op het oogenblik dat ik. dit,
mijn 129e Snufje schrijf. Ik mocht natuur
lijk niet in Thalia tegenwoordig zijn, maar
m'n zesde zintuig vertelt me, dat het bestuur
het lang niet gemakkelijk heeft. Wam ik
weet, dat er onder de leden en vooral onder
die welke tot de zeelui van vandaag gere
kend moeten worden, tot hen, die straks het
eerst ^roepen zullen worden voor een
pla'-usje op een trawler, veel oppositie tegen
het bemiddelingsvoorstel is. Ze vinden alles
goed, behalve dat niet onmiddellijk alle door
de staking tot „trawlergast" gepromoveerde
werkwilligen den wal op gestuurd worden. En
dit doen de reeders niet, want deze hebben
de toezegging gedaan, dat alle in de staking
aangenomen opvarenden hun plaats ook
wanneer, de staking geëindigd is, mogen be
houden. Door de omstandigheden is er dus
een nieuw strijdpunt geboren, een strijd
punt, dat nog lang niet uit de wereld is. En
hoe denken de reeders over het bemidde
lingsvoorstel?

PEETERMAN.

IJmuiden (Oost),
(Nadruk verboden.).

D. KRUIJFF

DE ONDERLINGE VERZEKERINGSMAAT
SCHAPPIJ VAN STOOMTRAWLERS
IN HULL.

Een groote handicap voor een gezonde ont
wikkeling van het visscherijbedrijf in IJmui
den zijn de hooge premies die voor de zee
verzekering der stoomtrawlers betaald moe
ten worden. Deze premies bedragen voor een
stoomtrawler van normale grootte ongeveer
f 2500.— per jaar.

Een berichtje, dat wij lazen in The Fishing
News over de Onderlinge Verzekeringsmaat
schappij van Stoomtrawlers in Hull (Huil
Trawlers Mutual Insurance Company) leert
dat de geheele vloot van Huil bij deze onder
linge maatschappij verzekerd is. Deze maat
schappij werd opgericht in 1907. Vóórdien
waren de reeders van Huil verzekerd bij de
Humber Steam Trawler Mutual Insurance
and Protecting Company, die werd opgericht
in 1888. In de eerste levensjaren van deze
maatschappij bedroeg de waarde der ver
zekerde eigendommen ruim 134.000. Thans
is bij de Huil Trawlers Mutual Insurance Com
pany een. risico van 2.500.000 onderge
bracht.

Wanneer komt er in IJmuiden eens een
onderlinge verzekeringsmaatschappij voor de
stoomtrawlers, zooals er reeds een „onder
linge" bestaat voor de haringvisscherij

MET HOUTVLOT.

Nog steeds wacht IJmuiden op de komst
van het Zweedsche houtvlot, dat nu al een
paar weken onderweg is. Reeds eerder werd
bericht, dat het vlot in Brunsbiïttel was
aangekomen, maar dit bericht bleek achteraf
onjuist te zijn.

Bij informatie vernamen wij. dat het vlot
zich gisteren nog op het Keizer Wilhelm
kanaal bevond.