DE BADPLAATS
IJMUIDEN.
ijém
Hoe het Zu
E
Een brokje -paradijs.
Het tuchtigt doef»,
de zMnec-dependance uoh Ifrnuiden.
Nc^erlnndcr'tlcs en tEewsdein mensc'lien
Aan dietni binnenkant van dié duinenrij, te
gen den zeewind door de ruige duin-
reep beschut, ligt het dorp Ten
tenkamp, de zomer-dépendance van
IJmuidem, het Mekka van Arnster-
damsche en Zaansche vacantiegangers,
die wel gaarne hun z-omerreis zouden
willen uitstrekken tot de Riviera, maar dit
tengevolge van den bescheiden inhoud hun
ner portemonnaie voorloopig tot een volgend
jaar moesten uitstellen.
iHet is een wat luchtig opgebouwd dorp.
[Architectonische kunstgewrochten zijn er
niet te vinden. Iedere bewoner volgde zijn
eigen stijl die een logisch verband hield met
het beschikbare materiaal. Er zijn ronde ten
ten, vierkante tenten, hooge en lage tenten,
ze zijn er van hout en van zeildoek. Des bou
wers fantasie vindt men alleen uitgedrukt in
den stijl van eenige houten villa's.
(Maar practisch ingericht zijn ze alle. Er
Is gewoekerd met de beschikbare ruimte,
maar ondanks dat ontbreekt er in vele hou
ten verblijven een salon niet. waarin moeder
de vrouw eenige spulletjes uit de huiselijke
omgeving heeft neergeplant, een vaasje een
klokje en meer van die dingen, die de knusse
gezelligheid zoo aardig kunnen verhoogen.
Geographische gegevens? Waar het ligt
Ziet men vanzelf wel. Als men den Strandweg
oprijdt, blinken de heldere daken u reeds van
Verre tegen.
Het lijkt een soort nomadenkamp, maar
ongetwijfeld fleuriger en frisseher. Hier en
daar wappert een bescheiden vlaggetje: rood,
wit en blauw. Deze heeft het monopolie, want
alle andere zijn verboden, teneinde ook de
politieke rust in het dorp te handhaven. Men
leeft er poliiiek-loos en de uitersten raken
elkaar, maar komen niet met elkaar in bot
sing. En dat is maar goed ook, want het zon
netje stooft er lekker op het witte zand en
verhit de lichamen. Als daarenboven ook de
geesten nog verhit werden zou het misloo-
pen.
Oppervlakte? Tienduizend M2. De grens is
•vrij regelmatig, de bodem is vlak, behalve in
den Zuidwesthoek, waar een deel van het
dorp zich uitstrekt over een laag duinterrein.
Op den top van dit duinpartijtje prijken
eenige houten villa's. Van het „terras" rond
om hun zomerverblijven kijken de bewoners
van de bovenstad over de houten en zeildoek-
sche daken van de benedenstad.
Aantal inwoners? Zeer wisselend, naar ge
lang van het weer,. Normaal bedraagt het
aantal 1000 a 1200, maar als het Zondags
mooi weer is, en de familieleden, die niet zoo
gelukkig zijn over een buitenverblijf te be
schikken, op bezoek komen, kan het aantal
groeien tot 1500. Er staan ongeveer 130 hou
ten en 140 zeildoeksche of linnen tenten.
Ziezoo, nu weet u het een en ander. Laat
ens nu maar eens gaan kijken.
We komen eerst bij den burgemeester. Dat
is de heer P. Wouda, in zijn gewone d.oên
agent van politie, maar in de zomermaanden
door de overheid aangesteld tot burgerva
der, die er niet alleen de lakens uitdeelt en de
orde handhaaft, maar bovendien de belas-
tingipenningen int. Want men woont niet
voor niets in Tentenkamp, al wordt er geen
gemeentefondsbelasting of grondbelasting
geheven. Men betaalt er alléén 20 cents per
persoon en per week bij wijze van entrée-
belasting.
Ook de gasten van de Tentenkampers
moeten bij den Burgemeester-Cerberus, die
nauwlettend toeziet, dat niemand clandestien
naar binnen gaat, hun penningske offeren.
Zoo komt er nog heel wat belasting binnen.
De Burgemeester maakt voor ons een uit
zondering. We zijn vrij van belasting, het
privilege .van de Koningin der Aarde, altijd,
helaas, niet.
Een net straatje leidt van het gemeente
huis naar den ingang van het dorp. Vroeger
was hier een paadje van kolengruis, oron van
ergernis voor de bewoners, maar dat is nu
verdwenen.
Links van den ingang is de toko. Hier is
van alles te koop, brood, koek, groenten, huis
houdelijke artikelen en vleesch, bewaard in
de ijskast.
Er is voor de ruimlOOO inwoners natuurlijk heel
wat noodig en alles wat ze noodig hebben kan
uit de toko betrokken worden; tegen stads-
prijzen. Driemaal per week gaat de toko-hou
der naar de markt in Beverwijk om er de
noodige groenten in te slaan. Rondom de
toko staat dan ook een stapel leege groente
kisten, die bewijzen dat de omzet met ge
ring is.
We gaan langs de toko het dorp in. De eer
ste straat links dus. Daar is een van de beide
bronnen, waaraan de Tentenkampers zich
laven. De bron geeft het helderste leiding
water. De straat is breed, maar het plaveisel
kon beter. We wandelen moeizaam door het
mulle zand( dat door onze schoenzolen heen
de voeten schroeit.
Veel menschen zijn er niet op straat. Al
thans geen groote; kinderen des te meer. Al
lemaal van die leuke negerkindertjes, in bad
pakje, pyjama of ook wel in dessous, maar
in elk geval in iets heel weinigs. Waarom
ook? Ze graven een kuil op een willekeurig
fragment van Tentenkamp, desnoods mid
den in de hoofdstraat.
De groote Tentenkampers zijn nog druk in
de weer. Wegens het koffie-uurtje en den
naderenden maaltijd-tijd. Een huisvader zit
in een schaduwrijk plekje tegen zijn „huis"
aardappels te schillen. Ergens in een salon is
visite. Men „doet" gezamenlijk „een bakkie".
Alles heel gemoedelijk. Een flinke vrouw is
aan de wasch. Want ook dat moet gebeuren
en niet minder dikwijls dan thuis, want de
kinderen kunnen er wat mee. De armen van
deze vrouw zijn rauw en rood. De Tenten-
kampzon heeft ze gaar gestoofd. Maar dat
- ,.T T
Overzicht van het tentenkamp.
Huiselijke beslommeringen in IJmuiden's tentenkamp.
Boulevard-plannen, die plannen bleven
gaat wel weer over; het is de eerste dagen
alleen wat pijnlijk.
De Brink.
Aan het eind van deze straat, die aan beide
kanten bebouwd is met nette houten huisjes,
is „de Brink".'Het staat wel niet op een
naambordje, maar de Burgemeester heeft
het ons verteld:
De Brink is een vierkant plein, ongeveer
een H. A. groot. Mettertijd komt in het
midden een standbeeld, wellicht voor den
eersten Burgemeester. Een standbeeld mét
een plantsoentje er om heen met wat scha
duwrijke boomen. Voorloopig is het plein nog
kaal en zonnig; erg zonnig zelfs.
We wandelen verder het dorp door. Er is
nog ruimte genoeg, gevolg van het dit jaar
voor het eerst uitgevoerde uitbreidingsplan.
Verleden jaar, toen er bijna al evenveel men
schen woonden als nu en Tentenkamp veel
kleiner was, bestond er overbevolking. Ei-
kwam dan wel eens een haring van meneer
A. op het gebied van meneer B. en dat gaf
wel eens aanleiding tot eenig krakeel. En dan
moest de burgemeester zijn autoriteit doen
gelden, hetgeen hij deed met de wijsheid van
Salomo.
Wat hebben die vrouwen het nog druk.
We zien er een bezig, den vloer te doen. Met
een langen stoffer. Door de voordeur gaat al
les naar buiten. Zand en nog eens zand.
„Moeder, gaan we nou naar het- strand?"
zeurt een Tentenkampertje.
„Moeder moet eerst strijken, lieverd!" al
dus luidt het antwoord.
Overal heerscht een tevreden rust. leder
gaat z'n eigen gang en leeft z'n eigen zorge
loos leven.
We praten eens wat met eenige bewoners.
Ze zijn best tevreden. Alleen het water levert
nog wel eens bezwaren op „Twee „bronnen"
is te weinig en vooral degenen, die wat ver
moeten sjouwen, zouden graag wat dichter
bij huis een kraantje willen hebben. Fijn is
het, dat de zee zoo dichtbij is. Dat vergoedt
het gemis aan. een eigen badkamer, waar
voor natuurlijk geen ruimte is.
Zoo volbrengen, we onze moeizame wande
ling door Tentenkamp. De Tentenkampers,
als echte dorpelingen, neuzen eens van ach
ter een tulle gordijntje of door de tent
opening naar de vreemde eend, maar trekken
zich voor het overige van ons bezoek niets
aan.
Bij den Burgemeester wiens autoriteit ons
verplicht, afscheid van hem te nemen, vin
den we den toko-houder.
„Zet er maar een mooi stukje van in de
krant, meneer. Het is hier beslist een nette
boel. Des avonds en 's nachts is het dorp
verlicht met zes benzinelampen van 500
kaars" aldus de'toko-man, die ook net als de
Burgemeester houdt van orde en netheid.
We beloofden, dat we er „een mooi stukje
van in de krant zouden zetten".
En meenen met het bovenstaande aan onze
belofte te -hebben voldaan.
Hoe warm het is en
hoe groot
De temperatuur op de wereldtentoonstel
ling te Chicago zal worden aangegeven door
een reusachtigen thermometer, die 218 voet
hoog zal zijn en vervaardigd van staal en
glas. De kolom zal een hoogte van 150 voet
hebben. Zij zal echter niet uit kwik of alco
hol bestaan, maaruit Neonlicht. De
thermometer is dus eigenlijk geen thermome
ter en vervult in zijn geheel ongeveer dezelf
de rol als de gouden naald van een barome
ter. Met een echten warmtemeter wordt de
temperatuur bepaald en vervolgens steekt
men het aantal Neonlampen aan, dat de
juiste warmtegraad afbeeldt. Dc getallen zijn
tien voet lang!
r
r wordt niet gestra.perio'd in IJmuiden,
Onze badpaviljoens hebben geen speel
tafels en noch in Badhuis List, noch
bij Beukman, noch bij Kozielev harken
de croupiers uw fisnes naar zich toe, „Rien me
va plus!" is er zuiver Fransch.
Et is ook geen boulevard in IJmuiden,
waar mondaine dames in heur zomertoiletjes
op ,en neer flaneeren. Er zijn ook geen bad
gasten, die de zee alleen maar van aanzien
kennen. Naar IJmuiden komt men om te ge
nieten van hetgeen de zee en het breede
strand te genieten geven. Het is het dorado
voor de menschen van de groote stad, voor
de kinderen uit de nieuwe straten, voor de
badgasten-van-één-dag, het is de vluchtha-
ven voor de massa, die, wanneer in de groote
stad het asphalt onder de voeten brandt, be
hoefte hebben de benauwde stadslucht voor
den frisschen zeewind te ruilen.
Tempo, tempo! In alles van IJmuiden was
tempo. Ook in de ontwikkeling van het
strandleven. Nog slechts eenige jaren geleden
kenden weinigen het mooie strand van
IJmuiden en wel om de eenvoudige reden, dat
het niet te vinden was. Het Noorderstrand
en de aardige wandeling Wijk aan Zee-IJmui-
den met daaronder begrepen een roeitocht
over de buitenhaven van het fort naar de se
maphore of naar een der steigers van het
buiten-toeleidingskanaal werd ontdekt dooi
de badgasten van Wijk aan Zee. Maar het
Zuiderstrand?
Feitelijk werd dit ontdekt door IJmuiden
zelf. En de snelle toeneming van het bezoek
is alleen daaraan te danken, dat particulie
ren en overheid het strand voor de vreemde
lingen, die 's zomers IJmuiden bezochten, be
reikbaar hebben gemaakt. En toen men een
maal den weg wist. toen men eenmaal wist
hoe mooi het strand was vooral buiten de
Zuiderpier, hoe heerlijk men op deze pier
kon wandelen, toen kwam eiken zomer een-
steeds grooter wordende stroom van bezoe
kers, het bewijs leverend, dat het initiatief
van particulieren en overheid niet tevergeefs
was geweest.
Het aandeel, dat het particulier initiatief
heeft in de bevordering, van het vreemde-
lingenbezoek bestaat uit het in de vaart
brengen van bootjes (motor- en stoom-), die
van een der steigers nabij de Zuidersluis een
verbinding tot stand brachten met de sema
phore. Voor een paar centen kwam men na
een aanlokkelijk watertochtje aan het bin-
nenstrand.
Toen kwam de gemeente. Zij liet een weg
aanleggen van de Haringhaven naar de door
graving, die aansluit aan de Zuiderpier. En
het was vooral deze betere communicatie met
het strand, die het bezoek sterk heeft gesti
muleerd. Want met de betere verbinding
kwamen ook de middelen van vervoer. Een
paar jaar geleden kwamen de eerste strand-
taxis €n wie zich wil overtuigen van
de beteekenis van dit nieuwe vervoermiddel,
hij kome eens op een warmen Zondag naar
de Kennemerlaan, het Kennemerplein of het
Velserduinplein. Een dertigtal taxi's rijdt
den geheelen dag af en aan. Ook op werk
dagen, wanneer het weer het maar eenigszins
toelaat, trekken honderden naar het strand,
dat nu zoo gemakkelijk te bereiken is.
IJmuiden is nu zeer in trek. Dit bewijst niet
alleen de groote dagelijksche trek; dit be
wijst ook het gedrang op het eenige .jaren
geleden geopende kampeerterrein, waar in
honderden tenten de frissche lucht zoeken
den gedurende korten of langen tijd gehuis
vest zijn. Het komt wel voor. dat op een
mooien Zondag 1500 personen op het kam
peerterrein aanwezig zijn. En inmiddels is er
dit jaar al weer een tweede kampeerterrein
verschenen.
Wielrijders maken IJmuiden gaarne tot het
doel van hunne uitstapjes, getuige de hon
derden en nog eens honderden rijwielen die
aan den pachter van het ruime parkeerter
rein aan het einde van den nieuwen Strand
weg worden toevertrouwd.
Fantasie-rijke plaatsgenooten hebben wel
eens met fantastischeplannen over het aan
leggen van een boulevard langs liet Zuider
strand rondgeloopen, een boulevard, die moest
aansluiten op dien van Bloemendaal met na
tuurlijk een aansluiting op een weg, die zou
moeten worden aangelegd van den IJmui-
denschen Boulevard naar de binnenwegen.
Het is bij plannen gebleven en voorloopig
zullen we het in IJmuiden wel zonder boule
vard moeten doen.
Is dat erg jammer? Och neen. Laat het zoo
blijven, laten de boulevard-plannen rustig
blijven sluimeren in de hoofden van de fan
tasten, laten we onze badplaats zoo aantrek-
Semaphorne en vuurtoren in IJmuiden.
