DE BILT
De Mysterieuse Apache.
De wereldkampioen Jac. van Egmond
weer thuis!
{JMUIDER COURANT. DONDERDAG 17 AUGUSTUS 1933
TWEEDE BLAD.
SPORT EN SPEL.
UIT HAARLEM
WIELRIJDEN.
Vertelt ons van zijn ervaringen in Parijs.
'tls niet alleen een kwestie van
hard rijden, maar ook
van tactiek!"
Blijft voorloopig nog amateur.
Toen het bekend geworden was, dat onze
wieler-wereldkampioen Jac. van Egmond
Woensdagmorgen elf uur met den Pullman-
trein uit Parijs zou vertrekken en dus te
17.58 uur in Den Haag zou arrive eren, zijn
we er heen gegaan en hebben den zoo be
roemd geworden stadgenoot onze opwachting
op het perron van het leelijke Haagsche
station was het niet erg druk. Blijkbaar was
de komst van den nieuwen wereldkampioen
niet voldoende bekend geworden. En toch,
toen de trein binnen stoomde en de lange
Haarlemmer verscheen, vormde een
flink aantal personen een kring om hem
heen. Vooral de Ako-jongetjes, die anders
waarlijk niet voor een klein geruchtje ver
vaard zijn, keken met onverholen bewonde
ring en ontzag naar den landgenoot, „die toch
zoo fijn fietsen kan!"
Ter begroeting waren slechts aanwezig de
gelukkige ouders, de heer Swaab de Beer en
de heer H. van Duijnen, de enthousiaste voor
zitter van de H.S.V. „De Kampioen", die er,
en terecht, niet weinig trotsch op is, dat Van
Egmond tot de leden zijner vereeniging be
hoort. Verder was daar de heer Frans Kot
man, ook een lid dezer vereeniging, die de
reis naar Den Haag en terug per fiets had
gemaakt om zijn clubgenoot te begroeten.
Gelukkig schoot er ook voor ons nog een
beetje tijd over voor een kort onderhoud.
Van Egmond was vol lof over de verzorging
van de Hollandsche renners door de Neder-
landsche Wielren Unie en door zijn trainer
Guus Schilling. „In die Parijsche hotels eten
ze altijd van die liflafjes", aldus de wereld
kampioen, ,en dat is niets voor ons. Speciaal
voor ons was er een echte Hollandsche keu
ken. Alles was uitstekend voor elkaar. Kosten
noch moeite zijn gespaard om het ons zoo
aangenaam mogelijk te maken. Ik had ook
voldoende gelegenheid om te trainen, zoodat
ik volkomen toegerust den grooten strijd kon
afwachten".
„Hadt u geen last van zenuwachtigheid?"
„Ja zeker. Je bent vóór dien tijd aan een
groote spanning onderhevig. En daar hebben
alle renners last van. Dat is trouwens ook
begrijpelijk. Waar zou je anders de courage
vand'dan halen? Als je volkomen normaal en
kalm was, dan zou je niet winnen. Door de
groote spanning worden je krachten sterker.
Toch kan het soms aan kleinigheden liggen,
dat je een wedstrijd verliest. In Los Angeles
was ik indertijd in een uitstekenden vorm en
ik had dan ook veel hoop op succes het vorig
jaar in Rome. Toch heb ik daar verloren. En
ik vond mijn vorm niet eens zoo slecht. Ik
trainde veel en reed daarbij de 200 M. in 12
sec. Een heel kleine inzinking was misschien
de oorzaak dat ik overwinning niet behaal
de. Ik heb me er echter niet door ter neer
laten slaan".
„Wie was in Parijs uw zwaarste tegenstan
der?"
„Andersen. Wat 'n rijder is dat! Maar ik
hield 'm goed in de gaten! En toen ik hem
zag aankomen, zette ik m'n tanden op elkaar
en spande mijn uiterste krachten in. Ik wil
u wel eerlijk zeggen, dat het een groote vol
doening voor mij was, dat ik Andersen klop
te. Bij zoo'n partijtje is het niet alleen een
kwestie van hard rijden, maar ook van tac
tiek. Je moet er goed je hersens bij hebben!
Het kost je in zulk een wedstrijd meer ze
nuwspanning, dan lichamelijke spanning.
Door de nervositeit zagen alle renners wit.
Die Dusika is anders ook een geweldige ren
ner. Maar hij heeft dezelfde pech gehad, als
ik het vorig jaar in Rome. Hij was er blijk
baar een beetje uit. Toch vond ik het onbe
grijpelijk van de wedstrijdcommissie, dat zij
Rampelberg en mij in een zelfde serie zette.
Het gaf mij den indruk, alsof ze een finale
tusschen uitsluitend Franschen wilde hebben.
Enfin, dat is niet gelukt! Ik heb gelukkig ge
wonnen en dat vond ik fijn!"
„En hoe namen uw tegenstanders uw over
winning op?"
„In één woord prachtig. Zij hadden na
tuurlijk veel liever zelf gewonnen. Dat is
trouwens logisch. Maar ze waren allemaal
uiterst sportief en wenschten me van harte
geluk. Ulrich is een reuzengoede vriend van
me. Hij is één der beste amateurs. In Ko
penhagen hebben we al vaak tegen elkaar
gereden, maar", zei Van Egmond lachend,
„hij heeft nog nooit van me gewonnen! Nu
noemen ze mij in Parijs de locomotief! Ik
wist anders niet, waar ik blij der om moest
wezen: dat het afgeloopen was of dat ik we
reldkampioen was geworden!"
„Het zal zeker vóór dien tijd wel wat van
uw nachtrust gekost hebben?"
„Nou, tegen u gezegd en gezwegen kan ik
anders wel eens met een gerust geweten des
morgens tot een uur of negen blijven slapen.
Maar op den ochtend van den dag toen het
er op aan kwam, was ik al om zeven uur
wakker en bleef wakker, omdat het toen tot
me was doorgedrongen wat me te wachten
stond. En ook den eersten nacht na een zwa-
ren wedstrijd kan ik niet best slapen. Zon
dagavond ben ik expres met m'n vrienden
Parijs in gegaan, omdat ik er niets voor voel
de, vroeg naar bed te gaan. Ik kwam pas te
één uur thuis en sliep toen dadelijk zóó vast,
dat ik niets gehoord heb van een zwaar on
weer, dat toen woedde. Maar tegen vijf uur
Maandagmorgen werd ik weer wakker en kon
toen niet meer in slaap komen".
„Waren er veel Hollanders op de baan?"
„O ja, honderden! Op alle rangen hoorde
ik Hollandsche aanmoedigingskreten; het
was maar „hup, Jac!" en „hup, Van Eg
mond!" Eén van de eersten, die me felici
teerde, was Jan van den Berg, de directeur
van het Amsterdamsche Stadion. Die klopte
me op m'n schouder en zei: „Het is voor den
bakker. JackieJ" Dat deed me goed!"
„En wat was uw meening over de geruch
ten van uw mogelijke disqualificatie?"
„Dat heb ik van het begin af niet willen
gelooven. Dat zou ik toch zoo geweldig on
sportief gevonden hebben. Ze hadden even
goed kunnen zeggen: Jantje mag niet mee
doen en Pietje mag niet mee doen! Dat zou
duidelijker taal zijn geweest!"
„Hoe denkt u over de wedstrijden van Don
derdagavond in het Amsterdamsche Sta
dion?"
„Nou, ik hoop weer te winnen, al zal het
niet gemakkelijk vallen. Maar ik beloof u, dat
ik m'n tanden weer op elkaar zal zetten! Na
Zondag heb ik anders niet meer op een fiets
gezeten. Ik ben een beetje stijf van het vele
loopen geworden. Ik ben ook de rijders op den
weg een beetje behulpzaam geweest
Tjonge, wat had ik met die kerels te doen!
Die moesten soms over heel slechte wegen
rijden, 'k Pleb respect voor ze! Ik ga echter
Donderdagochtend nog even een twintig kilo
metertjes trappen. Ik hoop dat dit voldoende
voor 's avonds is".
„Welke wedstrijden staan er nog op uw
programma?"
„Vrijdag moet ik in Kerkrade rijden; op
26 Augustus in Boedapest, op 28 Augustus in
Weenen. En op 1 September in Kopen
hagen.
„A propos!", aldus mengde zich hier de
heer Van Duijnen in het gesprek, „we reke
nen er op, dat je op Koninginnedag in Zand-
voort mee zult rijden!" (a)
„Nu goed, ik zal komen. Dan zal ik de reis
heen en terug wel per vliegmachine maken,
Onze fotograaf nam het zekere voor het
onzekere: nietwaar, het zou wel eens kunnen
wezen, dat Van Egmond niet per trein, maar
per auto uit Den Haag zou komen. Daarom
ging hij naar de Dubbele Buurt en wachtte
daar maar kalm af. Zijn geduld werd beloond.
Te kwart over zeven kwam de wereldkam
pioen daar per auto aan en was zoo vrien
delijk, even voor onzen fotograaf te posee
ren, zoodat ons blad het eenige is, dat Van
Egmond bij zijn thuiskomst te Haarlem op de
gevoelige plaat kon brengen. Vóór de deur:
links de heer H. van Duynen, voorzitter van
de H.S.V. „De Kampioen", in het midden
moeder Van Egmond; rechts haar zoon. In
den ingang van links naar rechts: de zuster
en vader.
want daarna moet ik nog een paar dagen in
Kopenhagen uitkomen!"
„En hoe lang", aldus luidde onze laatste
vraag, „blijft u nog amateur?"
„Die vraag is mij dezer dagen al meermalen
gesteld. Dat hoop ik de eerste maanden nog
te blijven. Ik zal er voor het a.s. winterseizoen
eens over denken om professional te worden".
Van Egmond moest nog even lachen om de
uitdrukking „de lange Hollander" in bijna
alle bladen, die j.l. Maandag verschenen.
„Ik ben toch zoo lang niet", grapte hij. „Ik
ben maar 1.89 M. Dat lijkt lang, omdat bijna
alle andere renners zoo klein zijn!"
We wenschen hem vanavond in het Am
sterdamsche Stadion van ganscher harte veel
succes toe.
(a) Zie elders in dit nummer
SCHERENS IN FRANKRIJK.
REVANCHE VAN PARIJS.
Te Croisé-Laroche had reeds een revanche
plaats van de wereldkampioenschappen. De
belangrijkste resultaten der sprintwedstrij
den luidden:
lste rit: 1. Scherens, 2. Michard, 3. Falck
Hansen. -
2e rit: Gerardin, 2. Falck Hansen, 3.
Michard.
3e rit: 1. Gerardin, 2. Scherens, 3. Falck
Hansen.
4e rit: 1. Scherens, 2. Michard, 3. Gerar
din.
5e rit: 1. Michard, 2. Scherens, 3. Gerar
din.
Eindklassement: 1. Scherens 6 punten; 2.
Michard 8 punten, 3. Gerardin 10 punten,
Falck Hansen 12 punten.
Op het tentoonstellingsterrein van Chicago
tosfeerballon een opstijging te maken. De
tot een noodlanding. Het bergen van het
heeft captain Settle getracht met zijn stra-
bestuurder was spoedig echter genoodzaakt
omhulsel.
KORFBAH
SERIEWEDSTRIJDEN SPORT VEREENT.
Op Zondag 27 Augustus organiseert Sport
Vereent op haar terreinen nabij de Ruïne
van Brederode te Santpoort groote serie-wed
strijden. Niet minder dan 68 twaalftallen
zullen daar den strijd met elkaar aanbinden,
die op acht velden ieder drie wedstrijden
spelen. Uit Rotterdam, den Haag, Amsterdam
enz. komen de spelers te Santpoort, om daar
een beker of tak te winnen. De toegang is
gratis.
BILJARTEN
COMPETITIE NED. BILJARTBOND
De inschrijvingen voor de a.s. competitie
zijn thans bekend.
Wat Haarlem betreft kunnen wij de vol
gende constate eren:
In klasse C (klein biljart-cadre) B. C. II.
In klasse D (klein biljart)B. C. H. Roozen-
daal (te Overveen), B. V. Haarlem en No. 1
(te IJmuiden). In klasse E (klein biljart-
libre): Vriendenkring, D. E. S., B. V. Haar
lem I, B. V. Haarlem II en Excelsior (te Vel-
sen). In klasse F (klein biljart-libre)Vrien
denkring, B. V. Haarlem, D. E. S., De Koren
beurs en Excelsior.
Voor het clubkampioenschap Driebanden
schreef de B. C. der Sociëteit-Vereenigina in
met een team van zes spelers, om den titel te
verdedigen.
ATHLETIEK.
COMPETITIE K.T.K.
Ondanks het feit, dat Concordia in de le
klasse van de athletiek-competitie van den
Kennemer Turnkring met den derden (laat-
sten) wedstrijd uitkwam o.a. met at-hleten
als P. Spoor en A. Blik, wist de Bloemendaal-
sche Gymn. Ver. ook dezen wedstrijd te win
nen, zoodat de kracht van de B.G.V.-ploeg nu
wel duidelijk gebleken is. De Bloemendalers
kwamen dan ook als no. 1 uit den strijd en
werden dus kampioen met totaal 926.55 p.
tegen Concordia 825.60 p. De ploeg van Gra-
tia-Plato, waarin slechts één eerste-klasse
athleet opgenomen was (n.l. M. Voogd, die in
den 3en wedstrijd het hoogste totaal van alle
deelnemers bereikte, n.l. 70.9 p.), werd met
grooten achterstand no. 3 (636.65 p.)
In de 2e klasse bleef Turnlust H. I onge
naakbaar. Overigens veranderde de volgorde
vrij belangrijk. Zij werd in eindstand: 1.
Turnlust H. I 443.90 p., 2. B.G.V. II 352.70 p.,
3. Turnlust B. I 350.85 p., 4. Bato I 332.95 p.,
5. Concordia II 224.10 p., 6. Turnlust B II
223.95 p., 7. Turnlust B III 181.75 p.
In den 3en wedstrijd waren van de elf 3e
klasse-ploegen slechts zes opgekomen. Ook
hier werd Turnlust H. kampioen, weer met
groot verschil.
De eind-uitslag is hier: 1. Turnlust H II
202.40 p., 2. T.V.S. 10.30 j.; Olympia 156.95
p.: 4. B.G.V. III 107.60 p.: 5. Turnlust H III
95.00 p.; 6. Bato II 84.30 p.; 7. O.S.S. I
66.20 p.; 8. O.S.S. II 28.80 p.; 9. Gratio-Plato
H 23.50 p.; 10. Concordia III 18.10 p.; Turn
lust B IV 15.1 p.
De groote verschillen in de 3e klasse wor
den verklaard door ongeregeld opkomen.
De beste was hier A. J. van Niekerken
(Olympia) 20.05 p., en in de 2e klasse H.
Poorter Bato) 43.3 p.
De beste prestaties, in volgorde van le,
2e en3e klasse, waren in dezen wedstrijd:
100 M. 11.3, 12.6 en 12.8 sec.; verspringen
ma 5.82, 5.45 en 4.96 M.; kogelstooten 9.92
8.97 en 9.27 M.; 400 M. (le kl.) 54.4 sec.;
speerwerpen (le en 2e klasse) 39.64 M. en
35.85 M.: hoogspringen b.a. (le en 2e kl.)
1.75 en 1.60 M.
DAMMEN.
CLUBKAMPIOENSCHAPPEN „HAARL.
DAMCLUB".
Hieronder publiceeren wij den eindstand
van den wedstrijd om het derde klasse club
kampioenschap 1932/1933 der Haarlemsehe
Damclub. Deze luidt als volgt:
gesp .gew.r emverl .pnt
Ph. G. Amelung Jr. 19 15 2 2 32
H. C. Souverein 20 13 4 3 30
L. Kisch 20 13 3 4 29
Th. C. v. d. Sluijs 20 12 4 4 28
J. J. Groene woud 20 11 4 5 26
J. C. Bom 20 11 3 6 25
J. Mets 20 11 3 6 25
B. Henneke 20 10 4 6 24
J. Zurel 20 8 6 6 22
H. G. J. Andriessen 20 10 2 8 22
A. Smit 20 6 10 4 22
L. J. Froonhof 20 7 5 8 19
G. Molenaar 20 8 1 II 17
K. Olij 20 7 3 10 17
Jac. Fr. van Garderen 19 5 6 8 16
W. Jonkhof 20 5 6 9 16
I. Ravensbergen 20 6 4 10 16
H. W. C. van Rhoon 20 4 3 13 11
O. T. Glaser 20 2 3 15 7
J. Klaverstijn 20 2 3 15 7
J. van Petegem 20 3 1 16' 7
Thans moet alleen nog gespeeld worden de
partij Amelung Jr.Jac Fr. van Garderen.
Deze partij heeft echter op het eindresultaat
zeer weinig invloed.
BLINDPARTIJ B. DUKEL.
Op verzoek van de Damclub Het V/ester
kwartier zal B. Dukel op Woensdagavond 13
September a.s. een blindpartij spelen tegen
Ph. F. Amelung Sr. in het clublokaal der
Haarlejnsche Damclub te Haarlem.
VOETBAL.
VAN GELDERS S SPORTVEREENIGING.
Op Donderdag 17 Aug. des avonds te 7 uur
zal V. G. S. I een vriendschanpelij ken voet
balwedstrijd spelen tegen Sparta cp het ter
rein van de N. A. S. B. aan den Hagelin-
gerweg.
VOETBALWEDSTRIJD.
De Woensdagavond gespeelde wedstrijd lus
schen de oude garde van Kinheim tegen
Sparta-veteranen eindigde in een 42 over
winning voor Kinheim.
VOETBALNIEUWS.
Zondagmorgen 10.30 uur speelt op het ter
rein achter hotel de Prins Kinheim III tegen
Kennemers IV en Zaterdagavond te 6.30 uur
Beverwijk IKinheim I een wedstrijd voor
het Kennemertournooi, terrein Beverwijk.
meldt
Hoogste borameterstand 763.8 rn.M. te
Rennes.
Laagste barometerstand 736,5 rn.M. te
Janmajen.
en voorspelt
matigen, tijdelijk wellicht toenemenden,
Zuid Westelijken tot Westelijken wind.
Zwaar bewolkt tot betrokken, met regen
buien. Anvankelijk warmer.
Barometer
Hedenmorgen 9 uur
Neiging: Vooruit.
Thermometer
Hoogste gisteren
Laagste heden nacht
Hoogste heden
70 F.
56 F.
62 F.
Opgaaf: MAGAZIJN 'T BRILLENHUIS.
Kanaalstraat 83. IJmuiden.
HOOG WATER TE IJMUIDEN.
Donderdag n.m. 12.50 uur.
Vrijdag v.m. 1.15 uur; n.m. 1.45 uur.
Zaterdag v.m. 2.00 uur; n.m. 2.25 uur.
(Geen Zomertijd.)
ZWEMINRICHTING V. Z.
(Spuikanaal)
Temperatuur lucht
Water
64 F.
67 F.
ONTEIGENING VOOR DE WATER-
WINNING IN HET GOOI.
Ingediend is een onteigeningsontwerp
voor gronden in 't Gooi, ten behoeve van 't
Proviciaal Waterleidingbedrijf, dat de gron
den noodig heeft voor de watervoorziening
van Laren, Blaricum en Huizen en Anke
veen, Kortenhoef, Nederhorst den Berg en
Weesperkarspel. Ook Amsterdam moet van
de waterwinplaats in het Gooi gebruik
maken.
VOOR VELSEN EN IJMUIDEN
DONDERDAG 17 AUGUSTUS
Thalia Theater: Gezelschap Jan Nooy: Ka
mertjeszonde. 8.15 uur.
Badhuis List: Populair Concert Kennemer
zangers, 8uur.
VRIJDAG 18 AUGUSTUS
Thalia Theater: De geheimen van het
oerwoud, eerste episode. Voorts De Witte
broodsweken van twee Millionairs, 8.30 uur.
AGENDA TE HAARLEM
DONDERDAG 17 AUGUSTUS
Luxor Sound Theater: Congorllla. 2.30
en 8.15 uur.
Palace: Watt en 1-Ialf Watt: „Op Manoeu
vre". Op het tooneel: Tom Jersey, artistieke
handschaduwen. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt Theater: „Liebe Scherz und
Ernst".. Op het tooneel: Billaks, de elegante
rolschaatsenrijders. 2.30, 7 en 9.15 uur.
VRIJDAG 18 AUGUSTUS
Bioscopen, nieuw programma-
FEUILLETON
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
44)
I>e gevangene liep naa- rde getuigenbank
en nam zijn plaats daar in. Toen hij dit deed
stond de man in de groote bank van de
gerechtszaal weer op en bleef naar hem
kijken met van aandoening trillende lip
pen; zijn mager aristocratisch gezicht
gloeide, zijn oogen waren vochtig.
LEtranger Rouge vertelde zijn geschie
denis met ware eenvoudige zekerheid, waar
van de vervolger hem niet kon afbrengen.
Hij was voorbij het huis gekomen hij ging
vaak naar St. Cloud hoorde het schot,
sprong door het raam naar binnen en toen
Débu dood op den grond vond, zag hij
zijn moeilijken toestand in en probeerde het
huis te verlaten.
Cornelia zag hem weer in de bank der be
schuldigden terugkeeren, haar hart bonsde.
Welken indruk had hij op de jury gemaakt
en hoe lang zou deze marteling nog duren?
De laatste pleidooien waren gehouden en
de jury trok zich terug om de uitspraak
te overwegen. Weer steeg het gezoem der
stemmen; aan alle kanten hoorde men ar
gumenten, voorspellingén en verwachtin
gen betreffende de uitspraak. Beneden in
de advocatenbank zat de verdediger in druk
gesprek met den mageren, slanken man.
De vrouw in het zwart was blijven zitten.
Cornelia zat als verstijfd, een vreeselijk
gevoel van onpasselijkheid kwam over
haar. Hoe lang zouden de juryleden weg
blijven en hoe lang zou ze het nog kun
nen verdragen?
Wild raakte haar arm aan, maar zij
schudde haar hoofd, zijn woorden vooruit-
lo^pend.
„Nog een paar minuten", zeide ze „nog
even".
De jury bleef bijna een uur weg en voor
het overspannen meisje, dat hen afwachtte,
leek het een eeuwigheid. Het scheen haar
toe, dat niet alleen de gerechtszaal, maar
de stad, de heele wereld het woord afwachtte
dat- leven of dood beteekende voor den man
in de cel.
Eindelijk kwamen zij terug, twaalf eer
biedwaardige burgers, die ernstig in hun
bank schoven; het gewicht hunner verant
woordelijkheid drukte zwaar op hen.
„Heeren van de jury", de zin bereikte
slechts zwak Cornelia's ooren.
Er was een doodsche stilte in de opge
propte gerechtszaal. De gevangene stond
rechtop, rustig, zeer bleek, maar kalm.
„Schuldig, M'sieu!"
Er ontstond een niet te onderdrukken ge
mompel, en viel er weer een zware stilte,
toen het doodvonnis was uitgesproken.
Toen het laatste woord door de gerechts
zaal geklonken had, ontstond er een plotse
linge beweging. De vrouw in het zwart was
flauw gevallen.
De gevangene boog voor den President en
daalde fier, met opgeheven hoofd de trap
pen af, die naar de cellen leidden. Toen hij
verdwenen was, sprong Deiigny op en zonder
zelfs een blik te werpen op Yvonne, die op
den grond lag en over wie zich eenige men-
scben neerborgen, trok hij den verdediger
aan zijn arm.
„Waar?", vroeg hij hijgend, „waarheen
wordt hij gebracht?"
De advocaat wierp met een verstoord ge
zicht zijn papieren op de getuigenbank.
„Santé Prison, M'sieu", antwoordde hij.
Deiigny drong zich door de menigte naar
buiten, waar zijn auto stond, hij sprong er
in en sloeg met een smak het portier achter
zich dicht.
„Santé Prison", zei hij, „en rijd snel!"
Cornelia leunde met marmerbleek gelaat
op den ann van haar vader, toen zij naar
buiten gingen; ook Wild's vriendelijk gezicht
stond diep ontroerd. Nu "was alles voorbij.
Haar laatste hoop was vervlogen. L'Etran-
ger Rouge moest den dood van een misda
diger sterven. In de dichte auto greep zij
wanhopig Wild's arm met beide handen..
„Hij is onschuldig, onschuldig!" riep ?ij.
„Vadertjelief, wat kunnen we nog doen?"
Wild keek met diep medelijden naar haar
vertrokken gezicht. Hij had deze uitspraak
verwacht, ze had hem in 't geheel niet ver
rast. Hij zocht naar woorden om haar te
troosten.
„Misschien komt er nog iets aan 't licht",
mompelde hij, „je weet, dat ik al het
mogelijke gedaan heb, lieveling".
Zij wrong krampachtig haar banden en
drukte de nagels in de palmen.
„Hij heeft het niet gedaan, hij zou het niet
kunnen doen!", jammerde ze.
„Hoe hebben ze hem toch schuldig kun
nen verklaren?".
Wild schoof onrustig heen en weer. Cor
nelia had zich deze geschiedenis erg aan
getrokken. Hij had haar niet mee moeten
nemen.
(„Ik zal naar Fleurie gaan en hem zeggen
alles te doen, wat gedaan kan worden",
beloofde hij met stijgenden angst voor zijn
hartekind.
Cornelia zei niets meer. Voor het overige
gedeelte van den rit naar Parijs, lag ze met
haar hoofd op Wild's schouder geleund, ge
dachteloos starend naar het voorbijvliegende
landschap. Wild, die geen troostwoorden,
kon vinden, zat zwijgend naast haar.
Toen zij het hotel bereikt hadden, kreeg
Cornelia haar zelfbeheersching weer terug
en met opgericht hoofd ging ze onmiddellijk
naar haar kamer en deed de deur achter
zich op slot, terwijl haar vader naar de zit
kamer ging, waar de overigen hem wacht
ten.
De uitdrukking van zijn gezicht meldde
hun al de uitspraak.
Julia voorkwam hem. „Slecht nieuws, Nor-
man?".
„Ja, schuldig bevonden en ter dood ver
oordeeld", antwoordde Wild.
Er viel een stilte en zij fronts te verward
haar wenkbrauwen.
„Arme man, toch kan ik niet gelooven,
dat hij daaraan schuldig was. Waar is Cor
nelia?"
„Naar haar kamer. Ik ben bang, dat zij
het zich heel erg heeft aangetrokken. Ik
ik weet waarlijk niet, wat ik doen moet.
Mevrouw Lawson stond op en ging ptin-
zend weg. Royle keek Wild aan. „Ik geloof,
dat alleen dit te verwachten was", zeide hij,
„de schijn was te zeer tegen hem".
Wild wreef zijn kin. „Dat was het ook en
toch was er iets om dien man, dat mij ver
baasde. Zijn apachenvrienden brachten een
opschudding teweeg en er waren nog andere
r.tias. Vooral één m-- in
