r
BEVERWIJK
DE VIERING VAN DEN KONINGINNEDAG.
De schat in 't oude Holland
jjMUIDER
COURANT. VRIJDAG
TWEEDE BLAD.
SEPTEMBER 1933
Per „Kwartel" naar Boedapest.
dezer dagen eens per Kwartel, Hol-
ïfc r dië vliegtuig dus, naar Boedapest ge-
land-inu .es!,ante ervaringi aj js het maar
togen,'.cie étappe van de groote luchtreis naar
f^'nen Toch nog wel wat anders dan een
de 'aar Londen, of naar Parijs. Het is
vlucntie Boecjapest: vijftienhonderd K.M.
sSf Üito iets dergelijks per trein en nog al-
peJi i16d' K M. over de luchtroute. En het
tij" :s n'u in een stadium gearriveerd,
vliegrïn duizenden het al heel gewoon vinden
w Pleziertochtje van een minuut of tien
eeI1Pn Amsterdam te maken, honderden zon-
5° bezwaar naar Londen of Parijs trekken,
tallen een traject als hetBudapestei' onder-
tieIiipn cn enkelen de groote reis naar Indië
^Lrden Ik heb de tientallen bereikt en
zonder eenige zelfverheffing. Het
d klinkt trouwens al komisch in dit ver-
d want Tepas en Brugman waren het die
-verhieven. De mensch is een zonderling
"Sn: er schijnt geen enkel redelijk motief
om tegen een vlucht van een uur
"f zes meer bezwaar te hebben dan tegen
n van een kwartier. Maar de K. L. M. heeft
Tp '■onderlinge wezens nu eenmaal tot klant,
n ondervindt het. Met kwartiervluchten bo-
£n Amsterdam, halve uurtjes naar Vlïs-
5n»en en Groningen enz. voedt zij haar ge-
rhte afnemers langzamerhand tot Amster-
Sn-Batavia op. Vermoedelijk heeft zij mij
Jfi genoteerd op de lijst der geschikten voor
raïro misschien zelfs Bagdad. En als ik dat
ppnmaal bereikt heb, word ik klant-in-hope
vnor Batavia. Want dit moet ik u bekennen
(onder ons): ik heb in den loop der jaren
riie ontwikkeling van mijn vlucht-lengte ook
doorgemaakt. Ben dus niet verstandiger dan
de rest, hetgeen met lichte zelfbespotting
oeconstateerd zij. Over enkele jaren zullen wij
|ecen elkaar zeggen: hoe is "t mogelijk, dat
we zoo mal waren?
Naar Boedapest starten we, op Schiphol,
morgens om tien uur. Een alleszins-men-
schelijke tijd. Schiphol wordt steeds mooier
en moderner. Als mijn reisgenoot en ik onze
Vaartjes staan te nemen aan het loket, wordt
de vloer bewegelijk en wegen ze ons plotse-
w. Nft nog tijd om jas en handkoffer weg
te;zetten en een al te schrikbarend resultaat
te vermijden. De man achter :t raampje pro
clameert het getal kilo's onbarmhartig, maar
ik ben er zeker van dat hij er als het dames
betreft wat zal aftrekken. Laat dit dus niet
afschrikwekkend werken.
Dat ik een categorie in vluchtlengte vorder
blijkt als Thomson, de stationschef, twee be
daarde mannen in K. L. M.-uniform tot ons
leidt en ons aan elkaar voorstelt. De groote
is de eerste piloot en commandant van de
Kwartel, Tepas, de kleine de tweede piloot,
Brugman. Er is nog een mannelijke passa
gier voor Jodhpur twee vlieggroepen hoo
ier en één passagier voor Nederlandsch-
Indië. De ondernemendste en de eenige
vrouw: een Belgische. Wij stellen die twee
pas later vast, vanwege de vele hen omringende
familieleden. Dat is ook een categorisch ver
schilons wordt alleen uitgeleide gedaan
door mijn zoon-van-acht, die alles noteert:
nummer van het toestel, namen van piloten
enzoovoorts, vanwege de journalistieke erfe
lijke belasting.
Tepas grinnikt een beetje over storm
achtige weerberichten, en kijkt ons zijdelings
aan. We vertrekken geen spier, bedacht op
K, L. M.'schen humor.
De Kwartel is kolossaal, en imponeert met
z'n drie..daverende motoren. De fauteuils zijn
laag en gemakkelijk. Drie stormen suizen
vlak voor ons. We rollen, we laten den grond
los en klimmen snel. Het waait frisch door
'n tochtend raampje. Ik denk aan de rook-
en biefstuk-geuren van internationale trei-
Ben en haal diep en verkwikt adem.
't Is plezierig boven. Veel zon, veel blauw,
veel wolken, veel kleur en leven en schitte
ring in de eindeloos-bezongen Hollandsche
luchten. Het IJselmeer schittert en blinkt.
Dudok's stadhuis-van-Hilversum maakt zelfs
van deze hoogte een monumentalen indruk.
Zou hij ook luchtwaarnemingen gedaan heb
ben in de pijnigende uren der schepping?
Een modern architect hoort zooiets te doen.
Denken de anderen daar wel aan? Laten ze
oppassen! Het wordt onpleizierig voor hen als
over enkele jaren het vernietigend oordeel
over hun scheppingen luidt: „Van boven is
het niks!"
Dan komt de onvermijdelijke strijd met de
aardrijkskunde. Nederland is makkelijk uit
een vliegtuig gezien. Dat hebben we zooveel
jaren „gehad''. Maar als je over de grens
bent wordt het steeds moeilijker. Mijn H.B.S.-
zonden herleven. Ik heb niet genoeg opgelet
bij den heer A. van der Voort Azn. en even
min bij prof. dr. P. H. van Moerkerken jr.
Mijn reisgezel heeft het bij andere leeraren
blijkbaar evenmin gedaan. Hij promoveert
Duisburg tot Keulen en zoekt vergeefs den
Dom. Wij zijn het erover eens dat grenzen,
die er nu eenmaal nog steeds zijn, thans met
duidelijke strepen aangegeven behoorden te
worden. De Staat is natuurlijk weer achter
op en houdt het comfort van de luclitpassa-
giers niet bij. Ook verwijt ik m'n ouden
schoolmakker Fokker dat-ie me bij aardrijks
kunde herhaaldelijk heeft voorgezegd (met
'n atlas op z'n knieën onder de bank, want
hij wist het zelf ook niet). Heel aardig dat-ie
nou zorgt dat ik bijtijds te Boedapest kom
voor de Europeesche roeikampioenschappen,
maar als hij en ik samen in dit vliegtuig
zaten, zouden we leelijk aan den dwaal gaan,
denk ik zoo, zonder prof. dr. van Moer
kerken
Münster. Precies een uur onderweg. Snel
heid 220 K.M., zegt Tepas, die uit de cockpit
komt geklauterd, tevreden. Hij laat den nié-
canicien een kopje koffie voor ons allen zet-
tenen de mededeelingen van den marconist.
die als-maar zit te seinen en te ontvangen,
doen hem hoofdschudden over de oefeningen
van onze roeiers in Boedapest. „Daar moe
ten aardige golven op de Donau staan", ver
zekert hij, en het blijkt later de zuivere
waarheid geweest te zijn. Van de oefeningen
op dien dag is niets terecht gekomen. Won
deren der moderne techniek.
We snellen voort, geven het op met de
ardrijkskunde en interesseeren ons voor
Hitler's hakenkruisen. Waarom laat-ie ze
zelfs op zweminrichtingen en zonnebaden
zetten? Enfin, 't is niet zoo erg als dat
reuzen-exemplaar dat op de Drachenfels is
aangebracht, en de wapperende Nazi-vlag op
een stokouwe kasteelruïne, boven op een
berg
Leipzig. Twee uur en een kwartier. We lan
den hier om benzine in te nemen. Een vrij
net café'tje waar we even wat kunnen eten.
maar over 't geheel een armelijk vliegveld,
vergeleken bij Schiphol. En de Duitsc'ne toe
stellen, die er staan, lijken naast de Kwai'tel
wel antieke Fordjes nevens een Rolls-Royce.
Wat ziet alles in de Nederlandsche vliegerij
er blinkend en imposant en hyper-modern
uit! Twee Leipziger scholen bezoeken net het
vliegveld en honderden kleuters gapen ons
aan. Geen enkele autoriteit vraagt naar pas
sen. of bestemming, of biljetten of andere
dingen waar ze je aan grenzen mee vervelen.
Binnen een half uur zitten we al weer hoog
boven, en snellen voort over Naziland. Het
stormt nu. de wind is mee, de snelheid stijgt
tot 235 K.M. Het eene onweer na het andere,
als een sombere zwarte massa voor ons op
zettend, wordt ontweken, en ergens in de
duisternis gloort een lichtplek die we schok
kend, af en toe springend in remous boven
rivieren en bergketens, binnen enkele minu
ten bereiken. Ineens straalt de zon weer volop,
de Kwartel ligt weer vast en bromt plezierig
voort.
Praag aanschouwen we in zijn vollen om
vang en pracht, maar dan krijg je genoeg
van prachtige vergezichten en begint een
nieuwe roman te lezen. De mécanicien gaat
thee zetten. Een luie vacantiestemming
heerscht. Nog steeds 235 K.M. per uur. Ber
gen en dalen, rivieren en bosschen, steden
en dorpen. Er worden weer steden-namen
genoemd, maar we raken er blasé van.
Boven Bohemen een echt-menschelijk af-
wisselingetje. Rechts hangt weer zoo'n stuk
zwaar zwerk, flitst de bliksem door de duis
ternis, en ineens springt Tepas omlaag met
het zuivere enthousiasme van een Amster
dammer-voor-een-relletje.
„Kijk'es daar beneden! Brand! Het fait di
vers doet 't 'm, als immer in deze wereld. Alle
passagiers en de bemanning loeren door de
raampjes rechts, eerst naar 'n hooiberg, een
kilometer of tien verder naar 'n heele boerde
rij, waaruit de vlammen hoog oplaaien. Bo-
heemsche brandweer nergens te bekennen.
Wel hollende landliedenWonderlijk dat
zooiets een even groote gebeurtenis is als je
op een Amsterdamsch. grachtje wandelt, en
als je op 500 M. hoogte boven Tsjecho-Slo-
wakije voortraast in een HollandIndië vlieg
tuig. De meneoh houdt de belangrijkheid van
z'n eigen techniek iheelemaai niet bij. Hij
blijft klein
Tegen vieren naderen we Boedapest, hoog
over de bergen heen, en het ligt daar, zon
beschenen, als een glanzend wonder van bril-
lante pracht, gesplitst door de breede, blinken
de Donau met het beboschte, kleurige Marga-
rethen-Insel in 't midden. Wij snellen over de
stad heen, we cirkelen omlaag in breede zwie
ren, landen dan rustig op een nog veel ar
moediger vliegveld dan Leipzig, met leelijke
houten barakjes erlangs, zien eerst niemand,
komen dan remmend tot stilstandDaar
verschijnen twee lieden in wonderlijke ope<
rette-uniformen, met bossen haneveeren op
hun schako's, die pompeus saluut brengen en
zonderling Duitsch uiten.
We klimmen omlaag en kijken rond. We
zijn heelemaal niet verreisd, voelen ons net
zoo frisch en opgewekt als toen we vertrok
ken, maar een beetje paf van het „verrei
zen" van half Europa in precies vijf uur en
veertig minuten vliegtuig voel je je toch
wel.
De Kwartel rijdt statig z'n -nachthok in.
Die gaat morgenochtend om drie uur ver
der. Even naar Caïro
Ik kan het u heusch aanbevelen.
R. P.
GOUDEN ECHTVEREENIGING.
Onder groote belangstelling en blijken van
hartelijk medeleven vierde het echtpaar
Spek, wonende aan de Baanstraat, zijn gou
d-en huwelijksfeest. De Baanstraatbewoners
hadden gezorgd voor een feestelijk versierde
eerepoort voor de woning vam het jubilee-
rende echtpaar.
In den loop van den feestdag had het gou
den echtpaar talrijke gelukwenschen in ont
vangst te nemen.
Ondanks de drukte van den Koninginne
dag vonden de plaatselijke- muziekkorpsen
toch -nog gelegenheid om het gouden paar
de gebruikelijke en zeer gewaardeerde sere
nade te brengen. Dat deze muzikale gebeur
tenis ditmaal een meer dan gewone belang
stelling trok ligt voor de hand. Het was
voor het echtpaar een ware feestdag.
DE WEESJES GAAN UIT.
Een aantal kindervrienden, die tevens in
het bezit van een auto zijn, izullen evenals
vorig jaar de weesjes van het St. Jozef ge
sticht een prettig uitstapje bezorgen. Dins
dag a.s. zal de tocht plaats vinden. De reis
gaat ditmaal naar „De Vink", de bekende
speeltuin bij Leiden
Geslaagde feestelijkheden.
Na de aubade voor het stadhuis, waarmede
de Koninginnedag werd geopend en de kin
derspelen, welke daarop volgden, werden op
de Meer volksspelen gehouden. De publieke
belangstelling was zeer groot en gold in het
bijzonder het- watersteekspel. waaTaan niet-
minder dan 69 jongens deelnamen. Ook nu
vormde dit onderdeel van het programma een
ware attractie. Verscheidene deelnemers lie
pen bij hun pogingen om den ring te steken
een geducht nat pak op. Zoodra de ton zijn
inhoud over een deelnemer uitstortte ging
een daverende juichkreet op. Gelukkig na
men de slachtoffers zelf het geval heel ge
moedelijk op, het frissche bad was niet- in
staat hun jeugdig wedstrijd vuur te dooven.
Na feilen strijd konden tenslotte de prijzen
als volgt worden toegekend: 1 T. Aardenburg,
2 P. van Schooien, 3 H. de Bruin. 4 G. Ilbrink.
5 S. Baardse, 6 W. Appel, 7 T. Boohes. 8 J.
Wracfce, 9 S. Hendriks, 10 J. Verhoogstad, 11
T. Mulder. 12 C. Gooier, 13 N. Appel, 14 K. de
Dood, 15 G. Pauw, 16 G. de Ruiter, 17 J. Gra-
pendaal, 18 A. Dors, 19 J. v. d. Waa.
De meisjes hielden zich bezig met ringste
ken op rijwielen, waarvoor zich 24 deelneem
sters hadden aangemeld. Sommigen hadden
hun rijwielen keurig versierd. Het talrijke
publiek heeft den wedstrijd met groote aan
dacht gev.olgd. Na afloop werden in café de
Groentenbeurs de prijzen uitgereikt. Dit ge
schiedde door den heer D. M. G. Botterop.
die daarbij een toepasselijk woord sprak. De
prijzen voor de mooist versierde rijwielen
werden toegekend aan: 1 Sj. Buis, 2 K. Böhm
3 D. Tabak.
De prijzen voor het ringsteken werden be
haald als volgt: 1 K. Böhm, 2 N. Zoontjes.
3 D. Tabak. 4 R. Priester, 5 Sj. Buis, 6 A.
Schipper, 7 M. v. d. Geest. 8 N. Tolk. 9 F. de
Ruiter, 10 B. v. Leeuwen, 11 R. du Pau, 12 G.
Kuys, 13 C. Hoogewerf. 14 C. v. Balen, 15 W.
Hover. Ook de deelneemsters, die niet tot de
gelukkigen behoorden, gingen niet onge
troost naar huis, maar ontvingen een verras
sing.
De gebruikelijke gymnastiek-demonstratie
dpor.de B. G. V. Turnlust werd ditmaal niet
gehouden op het weiland „Scheijbeeck" maar
in het Gemeentelijke Sportpark.
Als gewoonlijk vormde het optreden van
„Turnlust" het hoogtepunt van het program
ma. waarvoor het publiek groote belangstel
ling aan den dag legde. „Turnlust" heeft het
publiek veel te genieten geboden. Zoowel het
optreden van de kleuterklasse als het turnen
van de dames- en heeren-afdeelingen oogstte
een daverend succes. Niet minder was dit het
geval met de intermezzo's, waarvan vooral de
revue-dans van de Turnlust-girls luiden bij
val verwierf. Het vendel-zwaaien en lasso-
werpen boeide al evenzeer de aandacht. Een
groote attractie vormde het loslaten van
1900 postduiven, een afwisseling, die op hoo-
gen prijs werd gesteld. De vogels waren na
tuurlijk in een minimum van tijd uit het ge
zicht verdwenen.
Op de tribune heeft burgemeester H. J. J
Sc-holtens en zijn echt-genoote de demonstra
tie voor een groot deel bijgewoond. Na af
loop van de zeer geslaagde demonstratie heeft
de voorzitter van „Koninginnedag", de heer
H. A. J. J. v. d. Bergh in hartelijke bewoor
dingen aan de deelnemende vereenigingen
dank gezegd voor haar medewerking. Turn
lust en haar eminente leider de heer B. J.
Wieland Los ontvingen als stoffelijk blijk van
waardeering een fraaie zilveren plaquet, ter
wijl de duivensportvereeniging in het bezit
werd gesteld van een beker.
Een enorme menschenmenigte heeft van
4.30—5.30 uur genoten van de behendigheids-
wedstrijd op motoren voor leden van de Ken-
nemer Motorclub. Het parcours was tamelijk
zwaar en telde niet minder dan 15 hinder
nissen. Toch wisten vele deelnemers het tot
een goed einde te brengen, maar ook de tijd
sprak een woordje mee, zoodat er nog heel
wat te rekenen viel, alvorens de uitslag kon
worden vastgesteld.
Groote belangstelling trok tegen den avond
ook de voetbalwedstrijd KennemcrsV.S.V..
welke van 68 uur in het Gemeentelijk Sport
park werd gehouden. Burgemeester Schol-
tens verrichtte den aftrap. V.S.V. nam de za
ken serieus op en liep direct hard van stapel.
De wedstrijd was nauwelijks tien minuten
oud, of de bezoekers leidden al met 02. De
Kennemers begonnen echter steeds beter par
tij te geven en tenslotte wist Groot uit een
goeden aanval een tegenpunt te scoren. Nog
voor rust voerde VS.V. den stand tot 13 op.
Ook in de tweede helft bleef de strijd een
aantrekkelijk karakter dragen. Weliswaar
bleef de eerste-klasser in de meerderheid,
maar de Kennemers bleven tot het einde toe
goed partij geven.
V. S. V. voerde de score op tot 16. De
thuisclub stelde verwoede pogingen in het
werk om den achterstand in te halen, maar
v. d. Wint bleef de situatie in zijn doel
meester. Tegen het einde maakten de Ken
nemers nog een tegenpunt, zoodat het einde
kwam met 26.
V.S.V. kwam door deze overwinning in het
bezit van den fraaien beker, die door den
voorzitter van Koninginnedag met een toe
passelijk woord werd uitgereikt. De Kenne
mers ontvingen een zilveren plaquet, evenals
scheidsrechter Twisterling. die den wedstrijd
op zijn bekende rustige wijze geleid had. De
St. Jozef-Harmonie had den wedstrijd met
muziek opgeluisterd.
Hiermede was aan de reeks van feestelijk
heden, een einde gekomen. De Bevérwijksche
Harmoniekapel dacht er echter anders over
en heeft in de avonduren in de Breestraat
muzikale wandelingen georganiseerd. Den
talrijken Koninginnedagvierders was dit na
tuurlijk zeer welkom. Drommen hossende en
zingende jongelui sloten zich bij het corps
aan. Op het plein voor het stadhuis bereikte
de jool het hoogtepunt. De schier onver
moeibare kapel speelde een walsje en daar
gingen de beenen bij van den vloer. Het werd
een uitgezochte gelegenheid om een bal-
champêtre te organiseeren en de jongelui
lieten zich deze niet ontgaan. Toen de kapel
tenslotte inrukte, was het heel spoedig ge
daan met de drukte. Zeer velen richtten hun
schreden naar Velsen-Noord, waar de natio
nale feestdag met een vuurwerk werd beslo
ten. Zoo was de rust in Beverwijk betrekke
lijk vroeg teruggekeerd. De cafés, die nage
noeg alle muziek hadden, trokken veel be
zoek, evenals de bioscopen, die speciale pro
gramma's vertoonden.
Resumeerend kan de Vereeniging „Ko
ninginnedag" weer met voldoening op dezen
feestdag terugzien. De feestelijkheden heb
ben een zeer ordelijk en rustig verloop ge
had. Incidenten van beteekenis deden zich
niet voor. Voor de politie was het natuurlijk
een zware dag, zij heeft zich onder leiding
van inspecteur Ragut echter op voortreffe
lijke wijze van haar taak gekweten. De Be-
verwijksche Harmoniekapel heeft als gewoon
lijk weer een groot aandeel in het welslagen-
van den Koninginnedag gehad. Bij alle wed
strijden en demonstraties was zij tegenwoor
dig en het is aan haar te danken, dat het
publiek in de avonduren nog eenig vertier
op de Breestraat vond. De prestatie van de
leden der Harmoniekapel op dezen feestdag
kan zeker niet hoog genoeg worden gewaar
deerd en zij mogen zich terecht van de waar-
deering der Beverwijksche bevolking over
tuigd houden.
Tenslotte vermelden wij nog, dat namens
de Vereeniging „Koninginnedag" een tele
gram van hulde en trouw aan H M. de Ko
ningin werd verzonden.
KONINGINNEDAG OP HET BEVERWIJK-
TERREIN.
Ongeveer 4.30 heet de waarnemend-voor
zitter van Beverwijk de aanwezigen harte
lijk welkom en meer speciaal de Krachtsport-
vereen. D.O.K. welke dezen middag een'.ge
demonstraties zou geven welke ter opluiste
ring en tevens als reclame object voor D.O.K.
bed.oeld zijn, om in breedere kringen de
krachtsport ingang te doen vinden. Of de
demonstratie aan haar doel heeft beant
woord. daar twijfelen wij niet aan, gezien de
belangstelling en het spontane applaus. Na
eenige goed geslaagde worstelpartijen waar
de grepen en handelingen uitmuntend tot hun
recht kwamen en soms luide bravo's over 't
veld klonken kregen wij een demonstatie van
gewichtheffen, uitgevoerd door de heeren
gebr. Rooymons, Beentjes en Duiker tot ten
slotte 120 K.G. stooten deze toeren beslo
ten. Een luid applaus beloonde de athleten
voor het door hun gebodene en de voorzit
ter van D.O.K. dankte het bestuur van V.V.
Beverwijk voor de gelegenheid hun geboden
om in breede kringen hun sport te doen
uitstralen. Het is ïntusschen 6 uur geworden
en de elftallen van Beverwijk en IJ.F.C. be
treden de arena om onder leiding van
scheid-rechter Kossen de -aangekondigde voet
balmatch te beginnen. Een talrijke schare
omzoomde het groene tapijt als de volgende
elftallen tegenover elkaar staan:
TREINRAMP IN DE VEREENIGDE STATEN. Tengevolge van ondermijning door de hevige
regens bezweek de dijk van de spoorlijn New YorkNew Orleans. Een trein ontspoorde..
waarbij verscheidene menschen om het leven kwamen.
Beverwijk'
Adrichem,
Zoutman, J. Kuijer,
W. Kuijer, Grapendaal, A. de Ruiter,
Teeling, Vessies, Markx, Maanhout, Koning.
IJ.F.C.:
Van Urk,
J. van Strien. J. de Graaf.
L. Post, W. Bralten, L. Groen,
Zwanenburg, Smit, Blinkhoff, De Jóng.
Meijboom.
Na de rust is Grapendaal vervangen door
Amersfoort.
Direct na den aftrap zet IJ.F.C. een ge
weldig tempo in, doch Beverwijk beantwoordt
met 'n tegenoffensief. De LJmuidenaren zijn
de meerdere wat zij vrij spoedig door De
Jong in een keurig doelpunt omzetten (0—1).
De Wijkers, wier opstelling gewijzigd was,
kunnen hun juisten vorm niet krijgen en al
komen zij ook al eens bij Van Urk, het schot
is te hoog of naast. De eerste corner is voor
Beverwijk welke goed geplaatst weggewerkt
wordt.
De Zaterdagmiddagmenschen spelen een
goede en aantrekkelijke partij voetbal, waar
tegenover de Wij kers nu niet zoo bijzonder
veel uitrichten.
Wellicht was de opstelling de schuld. In
elk geval vrij spoedig na de eerste goal laat
Adrichem een gemakkei ij ken bal Vallen en
de toestormende IJ.F.C.'ers maken op ge
makkelijke wijze 0—2. Dat schijnt de Wijkers
te inspireeren, want steeds beter vallen zij
aan doch eenige gapingen in de voorhoede
zijn oorzaak dat 't succes uitblijft. Nadat ook
IJ.F.C. van vlak bij heeft- naastgeschoten,
smaakt Markx eenige minuten voor de rust
uit een goede pass van Maanhout het ge
noegen den achterstand te verkleinen (12).
Tijdens de rust traden de acrobaten Wo!ff
en v. d. Burg op en vergastten de aanwezigen
op eenige staaltjes handacrobatisme.
Na de rust gaat het bij de Wij kers wel
iets beter, doch ook de LJmuidenaren spelen
goed. zoodat het spel aantrekkelijker wordt.
Het eerste succes is voor de bezoekers die
na een keurigen aanval met een goed ge
richt schot (ik meen van Blinkhoff)den stand
op 13 brengen. De Wij kers gaan beter
spelen. Teeling gaat linksbinnen en Maan
hout rechtsbuiten spelen en goed opgestuwd
door de middenlinie komen zij wel dikwijls
bij Van Urk die tenslotte moet zwichten
voor een goed schot van Markx 23. De be
zoekers hebben pech als een vliegend schot
langs het verlaten doel van Beverwijk suist.
Even later wordt - een goal van Blinkhoff
geannuleerd wegens buitenspel. Een hands-
geval bestraft Kossen te zwaar met penalty
welke door Teeling in doel wordt geplaatst
(3—3).
De bezoekers zetten er alles op en dringen
door, doch de Wijkers boeken succes, want
uit een gewir-war voor Van Urk maakt
Vessies 43. Hiermede kwam het einde.
Een gelijk spel had de verhouding beter
uitgedrukt.
LUXOR THEATER.
Het Luxor Theater vertoont vanaf heden
de zeer amusante film „Als ik een millioen.
had". Het is interessant te weten, watf men
zou doen, wanneer het lot een dergelijks
bokkesprong zou maken. John Ghaden heeft
dit vraagstuk onder de oogen gezien en hij
na zijn dood acht hem totaal onbe
kende personen een fortuintje na. Hoe zij
er mee omsprongen toont deze film. die door
Ernst Lubits gei'egisseerd werd,
Als tweede hoofdnummer draait een
film van geheel ander genre. „Het Meisje
van Montparnasse" is een film, welke zich
afspeelt in het millieu der echte Parijsche
bohémiens. Een zeer geslaagde comedie met
Lien Deyers, Liane Haid en Walter Rilla in
de hoofdrollen. Het programma van Luxor
Theater biedt deze week dus weer veel te
genieten en verdient inderdaad groote be
langstelling.
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van
Wil J. Sanders, detective).
door UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden.
..Ik wil niets", klonk het rustig aan het
andere einde van den draad. „Ik had je wil
len vragen, of je lust hebt vanavond met me
tear Haarlem te gaan, maar als je verhin-
aerd bent, houdt natuurlijk alles op".
„Wie zegt, dat ik verhinderd ben?" vroeg
ik verbaasd.
„O, niet? Ik meende uit je toon te mogen
opmaken, dat je tijd beperkt is. Dan heb ik
me vergist en blijft me niets anders over dan
alsnog met m'n invitatie voor den dag te ko
men. Hoe is 't, voel je er wat voor?"
„Misschien wel, ja. maar wat heeft die reis
mgenlijk ten doei?" informeerde ik voorzich
tig.
>.Mij wat gezelschap te houden", luidde het
onverwachte antwoord. „Je bent een prettig
wuseur, Miel en vannacht hoop ik volop ge
legenheid te hebben naar je verhalen te
luisteren".
„Vannacht
„Ach zoo, ja. Ik vergat je nog te zeggen,
dat je je nachtrust vermoedelijk aan dit
reisje zult moeten opofferen, maar dat is
zeker geen bezwaar
„Dat zal er van afhangen. Vertel me eerst
eens, waar je me heen wensc.ht te sleepen.
,,'t Schijnt, dat m'n compliment zooeven
misplaatst was. Iemand als jij moest toch
weten, dat het niet m'n gewoonte is door
middel van een publieke telefoon alle moge
lijke details te bespreken. Zeg dus ja of neen.
Eenige opheldering hoop ik je onderweg te
geven. Mocht je die niet aanstaan, dan kun
je in Haarlem met den eersten den besten
trein naar Amsterdam terugkeeren".
Ik overlegde snel. Mijn programma voor
dezen avond stond .weliswaar reeds vast,
maar het was niet noodzakelijk, dat ik mij
daaraan hield. Als Sanders mij verzocht hem
gezelschap te houden, kon ik er van op aan,
dat er iets bijzonders te doen was.
„Accoord!" besloot ik luid mijn overpein
zingen. „Hoe laat verwacht je me?"
„Zorg er voor precies om 6 uur bij mij
thuis te zijn. Morgenochtend hoop ik je dan
weer heelhuids aan de „Mercuur" af te le
veren". I
Aan deze woorden zou Sanders me later
nog eens herinneren.
Toen ik dien avond tegen het vastgestelde
uur voor de woning van Sanders uit de tram
stapte, vond ik den detectieve reeds op mij
wachtende achter het stuur van zijn kleinen
sportwagen.
„Prachtig op tijd, Miel", begroette hij mij
en met een handgebaar noodigde hij mij uit
naast hem plaats te nemen.
Zwijgend reden wij door de, op dit uur bij
het uitgaan der kantoren, wel zeer drukke
binnenstad, maar nauwelijks hadden wij den
Admiraal de Ruytenveg achter ons, of mijn
vriend nam het woord.
„Ziezoo, Miel", begon hij, „nu zal ik je
nieuwsgierigheid eindelijk eens trachten te
bevredigen".
„Een loffelijk voornemen' antwoordde ik
min of meer ironisch. „Ik zou zoo denken,
dat je me langzamerhand wel eenige ophel
dering schuldig bent".
„Ik moet je echter reeds bij voorbaat ver
zoeken", ging Sanders, mijn opmerking ne-
geerend, voort, „je verwachtingen niet te
hoog te spannen". Als je alles gehoord hebt,
zul je me misschien verwijten, dat ik je daar
voor uit je werk heb gehaald, maar in dat
geval verzoek ik je te willen bedenken, dar
er twee gegronde redenen voor m'n invitatie
waren: in de eerste plaats meende ik. dat je
wel iets meer zou willen weten met betrek
king tot den in Haarlem gevonden schat en
in de tweede plaats heb ik bij het werk, dat
mij wacht, werkelijk behoefte aan eenig ge
zelschap
„Die laatste reden lijkt me inderdaad van
zeer veel beteekenis", knikte ik begrijpend,
maar Sanders ging er prompt op in.
„Nietwaar....?! Ik'ben blij, dat we elkaar
weer zoo goed begrijpen.-Nu kan ik tenmin
ste met een gerust hart van wal steken. Je
moet dan weten, dat ik vanmorgen, toen ik
je opbelde juist van een bezoek aan het
Woningbureau en Assurantiekantoor „Her-
mes" was teruggekeerd. Men heeft daar na
melijk mijn hufp ingeroepen...
„Jouw hulp? Waarvoor?" vroeg ik ver
baasd.
„Omdat de gevondenschat door een of
meer onbekenden bedreigd wordt".
„Wat? Die paar oude munten? Dat kan
alleen een of andere verwoede verzamelaar
in zijn hoofd halen!"
„Neen, niet de munten, maar de documen
ten. welke op Preussisch Holland betrekking
hebben. Althans, dat vermoeden ligt voor
de. hand".
„En op welke wijze heeft die bedreiging
zich geopenbaard?" informeerde ik verder,
niet zonder eenige ironie, omdat ik er nog
altijd niet toe kon komen Sander's mededee
lingen au serieux te nemen.
„Door de herhaalde verschijning van een
onbekende in de omgeving van het kantoor
der firma", antwoordde de detectieve rustig,
zonder op mijn spottenden toon in te gaan.
„Gedurende drie avonden achtereen is een
verdacht persoon voor het Woningbureau ge
signaleerd. Beide firmanten, die om de beurt
's avonds nog op het kantoor komen, hebben
den man gezien. Maandagavond begon het.
Toen de oudste firmant, de heer van Dob-
ben.
„Hoe zeg je?" viel ik hem plotseling geïn
teresseerd in de rede.
„Van Dobben. Ken je hem?"
„Neen jaDat zal ik je straks ver
tellen. Ga doorantwoordde ik, nu toch
werkelijk verlangend de rest te zullen hooren.
Sanders glimlachte, maar reageerde niet
op mijn zichtbare verrassing.
„Toen dus de oudste firmant", zoo ver
volgde hij, „zich 's avonds tegen 11 uur on
geveer gereed maakte om naar huis te gaan,
hoorde hij, hoe iemand aan de buitendeur
morrelde.
De Ingang van het kantoor, dat op het
oogenblik nog aan de Nassaulaan gevestigd
is, bevindt zich, moet je weten in een klein
poortje, dat mede toegang geeft tot een ach
ter het kantoor gelegen pakhuis van een
wijnhandelaar. Toen de heer van Dobben
naar buiten ging om te zien, wie dat zijn kon,
zag hij nog juist, hoe een man met een grijze
regenjas aan en een geruite pet op zich haas
tig uit het poortje .verwijderde. De heer van
Dobben deed. wat andere menschen in zoo'n
geval ook zouden doen: hij belde de politie
op. Het pand werd dien nacht bewaakt, maar
er liet zich natuurlijk niemand meer zien,
