Moordaanslag in de
te Muiden.
raadszaal
ijmuider courant.
tweede blad.
De schat in 't oude Holland
Woensdag 6 SEPT. 1933
BEVERWIJK
ULLIPUTTERSTAD OPENT
HAAR POORTEN.
Een uitstekend circus
programma.
WAT DE DWERGEN PRESTEEREN.
Dinsdagmiddag zijn de poorten van
de Lilliputtersstad die voor «enige dagen op
het gemeentelijk speelterrein aan de Baan-
straat haar tenten heeft opgeslagen, geopend
De belangstelling was zeer bevredigend. Des
middags te 12 uur maakten de lilliputters
een rijtoer dooi3de gemeente en door Velsen-
Noord, waarvoor groote belangstelling aan
den dag werd gelegd. In open landauers ge
zeten werd onder veel bekijks door de voor
naamste straten gereden. Geen huismoeder
bleef bij wijze van spreken „bij het spinne
wiel". Vooral de meegevoerde „baby"-woon-
en slaapwagens bespannen met prachtige
Shetlandsche ponny's) trokken zeer de aan
dacht, niet in het minst natuurlijk van de
zijde der jeugd.
Des avonds was de drukte in Lilliputter-
stad enorm. Het publiek stroomde de poorten
binnen en bezichtigde in de eerste plaats de
stallen met de kleine paardjes, die zich te
goed deden aan de zoetigheden, welke het
publiek gul aanbood. „Liebling" genoot,
doordat wij haar „zwakke" zijde in ons blad
vermeldden de bijzondere belangstelling en
stond den ganschen avond permanent „ja" te
knikken en werd overvoerd met klontjes en
zoo. Het postkantoor had het druk en gelet
op den tijd, gedurende welken men voor het.
loket moest wachten, was het „net echt",
Velen vervoegden zich ten stadhuize bij den
burgemeester, om in het „gulden boek" te
worden opgenomen. Het hoofd van het ge
meentebestuur begroette met een plechtige
toespraak de talrijke vreemdelingen, die zijn
stad bezochten, aan zijn „Schupo" overla
tend den bezoekers mede te deelen wat in
Lilliput al .of niet geoorloofd was. Ongetwij
feld was deze veldwachter een man van ge
zag, want het publiek volgde zijn aanwijzin
gen stipt op. De grootste belangstelling gold
echter het circus, waarin dagelijks vier voor
stellingen worden gegeven. Wat de „kleine
lüyden" hierin dan ook ten beste geven, kan
zeker den toets der critiek doorstaan. Het
openingsnummer van de in keurig costuum
gestoken dwergen, de wachtparade der tinnen
soldaten, bleek reeds aanstonds een succes te
zijn. Een keurige inleiding van het pro
gramma, dat geweldig succes oogstte. De
dametjes traden ook nog op dn een revue-
dans en in een tot in de puntjes verzorgden
rococo-dans.
Vooral dit laatste was zeer stijlvol en ge-
\uigde van de artistieke aanleg van het
Heine volkje. De prachtige costuums, als
mede de fraaie belichting droegen niet wei
nig tot het groote en welverdiende succes bij.
Ook dekoorddansers-acte was een zeer. goed
nummer, dat zeer terecht de algemeene waar
deering 'verwierf. En wat. bijvoorbeeld te
zeggen van de „kleinste Willy Derby", die een
geestig liedje zong? De kleine man van 20
lentes verwierf al evenzeer een daverend
applaus. Op het gebied van paardendres-
suur vielen de verrichtingen van de kleine
paardjes te bewonderen. Ook hierin toonden
de lilliputters zich bekwame circusartisten.
Zoowel in de rij-actes (zelfs hoogeschool en
nog wel „tandem") als in de vrijheidsdres-
suren toonden de kleine menschen zich zeer
bedreven. Het komische ezélrijden, ontke
tende daverende lachsalvo's, evenals de aap
Hansi, die eenige eererondjes reed op den
rug van een pittige ponny. De clowntjes zorg
den voor het komische gedeelte en zij deden
dat op uitstekende wijze. In de middagvoor
stellingen verwierf vooral de Willem Tell-
scène een uitbundig succes. Met opzet ver
melden wij Rosa, de dwerg-olifant, het
laatst. Rosa heeft het er niet naar gemaakt,
om veel omslag met haar te maken. Zij deed
het ook niet met ons. Want zelfs op dezen
mooien avond lag de man van de krant, bij
haar op visite zijnde en nog wel gewapend
met een klontjee, in een minimum van tijd
buiten de deur. Het publiek stoof verschrikt
uiteen toen de schrijver van dit verslag, die
het bijna vanwege de situatie niet geschreven
had met een sierlijken boog op het grasveld
terecht kwam. Rosa is als een beroemde
filmartiste. Een mensch weet niet, wat hij
aan haar heeft. Rosa is de Garbo onder de
olifanten. En het spijt ons te moeten erken
nen, dat Rosa in het circus prachtig werk le
verde. Eerlijk gezegd valt het ons zwaar, deze
loftuiting te moeten neerschrijven na de on
vriendelijke bejegeningen, welke wij ons
„ambtshalve" moesten laten welgevallen.
Maar haar sympathieke, kleine, maar niet
temin zeer begaafde dresseur en kornak,
Herr Max verdient het, dat wij niet an
ders dan met lof over het optreden van Rosa
kunnen gewagen. „Het was wonderful." Meer
willen wij er niet van zeggen.
Al bij al werd hier in dit circus, met kleine
menschen en kleine dieren een uitstekend
'programma geboden, dat zeker de groote be
langstelling ten volle verdiende. Van deze
openingsvoorstellingen ging propaganda uit
en het is aan geen twijfel onderhevig, of ook
heden en Donderdag zal Lilliputtersstad veel
bezoekers trekken. Wij kunnen het aanbeve
len. Ondanks de antipathie en de hautaine
minachting, welke de baby-olifant Rosa voor
de pers aan den dag legt.
DE HARDDRAVERIJ.
Voor de alhier op Donderdag 14 Sept. te
houden harddraverij op de korte baan, geor
ganiseerd door de Harddraverijvereeniging
„Beverwijk en Omstreken", wordt van de zijde
der paardeneigenaren groote belangstelling
aan den dag gelegd. Reeds zijn dertien korte-
baandravers ingeschreven, waaronder zeer
snelle paarden. Namen als Sally Harvester
(door het bestuur aangekocht- als eersten
prijs voor de verloting), Miss Zelda Peter.
Newbold. Petition Fatima, Vrijbuiter, Janet
Harvester, Quitvillezoon. Sister Patrick H,
Re va D, Rentner Ora Zitner P. e.a. waar
borgen reeds nu een uiterst spannende cour-
se. De struisvogehennen vormen daarbij nog
een zeer bijzondere attractie, zoodat Donder
dag 14 Sept. voor Beverwijk een bijzonderen
sportdag belooft te worden, waarvoor terecht
een zeer druk bezoek verwacht wordt.
Het bestuur van de Harddraverij vereeni
ging heeft als tweeden prijs voor de door
haar georganiseerde verloting aangekocht den
bekenden harddraver „Rentner", thans eigen
dom van den heer KI. Groot te Bakkum.
Rentner zal o.a. deelnemen aan de hard
draverij te Heemskerk op Donderdag 7 Sept.
en natuurlijk ook aan de course te Beverwijk
op Donderdag 14 Sept.
Zooals wij reeds berichtten is „Sally Har
vester (met sulky) van den heer J. Hofland
alhier als eersten prijs aangekocht.
RUMOERIGE VERGADERING.
Dinsdagavond heeft de kring IJmuiden in
samenwerking met den kring Alkmaar van
de N. S. B. een openbare vergadering gehou
den in „De Rustende Jager" te Castricum.
Hierbij is het tot rumoerige tooneelen geko
men. De zaal was stampvol, maar het bleek
dat zich onder het gehoor ook vele communis
ten en O.S.P.'ers bevonden. Zoodra de heer
Tusenius, de kringleider van IJmuiden de
vergadering had geopend, begonnen de com
munisten met de „Tribune" te colporteeren.
Spoedig werd daaraan een einde gemaakt;
de colporteurs werden de zaal uitgezet. Toen
de eerste spreker, de heer Vlekke, zijn rede
uitsprak, werd hij daarbij voortdurend ge
ïnterrumpeerd Toen daarna gepoogd werd
de zaal te ontruimen, ontstond een helsch
spektakel onder de aanwezige communisten
en O.S.P.'ers en het dreigde zelfs op een
vechtpartij, uit te loopen. Het gelukte de po
litie, die onder leiding van burgemeeser
Lommen het toezicht hield, de zaal toch met
zachten drang te ontruimen. Eén der bezoe
kers van de vergadering maakte zich echter
zoo overstuur, dat hij pardoes door een ruit
sprong en op de straat terecht kwam. Ge
lukkig kwam de man er met enkele lichte
wonden af.
Tenslotte was de politie, bijgestaan door
de weerbaarheid, erin geslaagd de zaal ont
ruimd te krijgen. Daarna werden de goede
elementen tot de vergadering toegelaten,
die verder een rustig verloop had. Buiten
bleef het echter den geheelen avond zeer ru
moerig; een groot aantal' communisten eri
O.S.P.'ers bleven zich voor „de Rustende Ja
ger" ophouden, maar de politie wist de
situatie meester te blijven. Na afloop van
de bijeenkomst vertrokken de fascisten in
auto's, begeleid door de politie, over Uitgeest
naar Beverwijk, waar zij te 12 uur arriveer
den.
Fotograaf schiet met een revolver.
Burgemeester, een wethouder
en twee bezoekers gewond.
De dader gegrepen.
Wraakneming wegens vermeende
grieven?
(Van onzen oorrespondent)
Een ontzettend voorval heeft zich Dins
dagavond, nadat de raadsvergadering te
Muiden was gesloten, in de raadszaal afge
speeld. Terwijl de bezoekers van de publieke
tribune zich verwijderden, loste een hunner
de te Muiderberg wonende fotograaf I. J.
Ibelings, onverhoeds schoten op twee per
sonen, die zich verwijderden, n.l. H. Veth en
G. de Beus, beiden eveneens te Muiderberg
wonende. Zij werden respectievelijk in den
buik en in de linkerzijde door de kogels ge
raakt. Eerstgenoemde vluchtte de straat op,
doch zakte spoedig daarna ineen, waarna
omstanders hem naar dr. Niekerk brachten,
die de eerste hulp verleende.
Inmiddels had de moordenaar op het raad
huis zijn lafhartig werk voortgezet. Zoodra
hij de schoten in de hal had gelost met het
bovengenoemde gevolg, rende hij de raads
zaal in, en met opgeheven revolver stormde
hij naar de plaatsen toe, waar burgemees
ter De Raadt en wethouder Hottentot za
ten. Op beide schoot hij eenige malen en trof
hen onder het hart en in den buik.
Dit alles gebeurde zóó onbeschrijfelijk snel,
dat de aanwezigen zich nauwelijks rekenschap
konden geven van hetgeen zich daar af
speelde. Er heerschte een ontzettende con
sternatie, terwijl burgemeester de Raadt en
wethouder Hottentot in hun stoelen achter
over zakten, maar op hetzelfde oogenblik
stormden bezoekers van de tribune, raads
leden en verslaggevers op den moordenaar
toe, die zich hevig verzette, maar toch tegen
den grond geworpen werd. Zijn revolver werd
hem afgenomen. Terwijl hij door een aantal
stevige knuisten in bedwang werd gehouden
werd door anderen alles in het werk gesteld,
om de slachtoffers van den moordenaar te
helpen.
Uit de kamers van den concierge werden
kussens gehaald, en daarop werden uiterst
voorzichtig burgemeester de Raadt en wet
houder Hottentot neergelegd. De burge
meester klaagde vooral over hevige pijnen
in den rug, hoewel hij daar niet getroffen
was.
Toen getracht werd, medische hulp te re-
quireeren, bleek het, dat dr. Niekerk's hulp
bij den, het eerst geraakten persoon, H. Veth
noodig was. Bovendien was voor dit slacht
offer de Roode Kruisauto 'uit Weesp reeds
ontboden, zoodat zoo spoedig mogelijk ge
tracht werd, telefonische"1 gemeenschap 'te
verkrijgen met Bussum, om de auto's van de
Majellastichting en het Roode Kruis te doen
komen. Daar echter het telefoonkantoor te
Muiden 's avonds gesloten is, duurde het
eenigen tijd, alvorens getelefoneerd kon
worden.
Intusschen had men bemerkt, dat de twee
de bezoeker van de publieke tribune, op
wien de moordenaar geschoten had, G. de
Beus, zoodra hij geraakt was. gevlucht was
m de bodekamer, vanwaar hij luid kreunend
om hulp riep. Ook hij werd toen naar de
raadszaal gedragen en op kussens neerge
legd. Ook dit beklagenswaardig slachtoffer
bleek hevige pijnen te lijden, getuige het
luide gekreun, dat telkens weer opklonk.
Toen rijks- en_ gemeentepolitie het ge
meentehuis betreden hadden, brachten zij
den moordenaar in een afzonderlijk vertrek,
de thans verlaten bodekamer, waar hem de
boeien werden aangedaan. Bovendien bleven
een paar stevige Muider ingezetenen bij hem
de wacht houden.
Het bericht van het drama, dat zich in het
gemeentehuis had afgespeeld, was naar bui
ten doorgedrongen en spoedig stond de
gracht, waarop het gemeentehuis zich be
vindt, zwart van de nieuwsgierigen. Niet dan
met de grootste moeite konden de zieken
auto's zich een weg banen door de menigte.
Tegenover de politie verklaarde Ibelings,
in een vlaag van verstandsverbijstering te
hebben gehandeld, doch gezien de wijze,
waarop hij gewapend was, mocht zeker ver
ondersteld worden, dat hij naar de raadsver
gadering was gegaan, met den opzet, een
viervoudigen moordaanslag te plegen, ten
minste om zijn wapen tegen burgemeester
De Raadt en wethouder Hottentot te rich
ten. Toen de rijksveldwacht hem fouilleerde,
bleek n.l., dat hij een tweeden revolver bij
zich droeg, geladen met 6 kogels. Bovendien
had hij een lossen houder met 7 kogels en
17 losse patronen in den zak, De revolvers
waren van kaliber 6.35. De revolver, waar
mede de schoten gelost waren, was geladen
met 7 kogels.
In de raadszaal was het een tragisch
schouwspel, den burgemeester en den wet
houder, die kort tevoren nog levendig aan
de raadsdebatten hadden deelgenomen, daar
uitgestrekt en doodsbleek op de kussens te
zien liggen. De burgemeester had meesten
tijds de oogen gesloten, doch toen hij ze
even opsloeg voegde hij ons op 'n oogenblik dat
wij vlak naast hem stonden, toe: „En dat
Het overbrengen van den geboeiden moordenaar naar Amsterdam.
Een hoeJc van de raadszaal, waar in de paniek een beeld van een
pied-de-stal werd geslagen.
doet nu de man, voor wien ik nooit anders
dan goed ben geweest."
Daar inmiddels eenige personen per auto
de familieleden van de tragische gebeurtenis
op de hoogte hadden gebracht, kwamen la
ter op den avond ook mevrouw de Raadt en
de echtgenooten van de heeren Hottentot en
De Beus naar het gemeentehuis. Het was een
aangrijpend oogenblik, toen deze dames naast
hun echtgenooten neerknielden.
Toen de ziekenauto's gearriveerd waren,
werd het eerst G. de Beus op den brancard
gelegd en in de ziekenauto van de Majella
stichting te Bussum gedragen. Zijn echtge-
noote was door de hevige aandoening nau
welijks in staat te loopen en moest aan beide
zijden worden ondersteund.
Wethouder Hottentot werd daarna op de
zelfde wijze uit het raadhuis gedragen en
werd per Roode Kruisauto van Bussum ook
naar de Majellastichting vervoerd.
Daar de Roode Kruisauto van Weesp, na H.
Veth naar Amsterdam te hebben vervoerd,
weer naar Weesp was teruggekeerd de
Weesper begeleider wist niet, dat er nog
meer slachtoffers waren moest eerst weer
naar Weesp getelefoneerd worden, om de
auto naar Muiden te doen komen, om bur
gemeester de Raadt naar het Burger Zieken
huis te Amsterdam te vervoeren.
In dien tusschentijd hadden wij een kort
onderhoud met dr. Niekerk, die met dr.
Knaap van Weesp in de raadszaal de gewon
den bijstond, en uit de woorden van dezen
medicus bleek wel, dat hij den toestand van
alle vier gewonden als ernstig beschouwde.
Inmiddels had mevrouw de Raadt op be
wonderenswaardige wijze tegenover haar
echtgenoot haar kalmte weten te behouden,
al was het merkbaar, dat zij hiervoor al haar
krachten moest inspannen. Zij knielde tel
kens weer naast hem neer en verfrischte zijn
voorhoofd met eau de cologne. Nu en dan
sloeg de burgemeester de oogen op, en het
bleek, dat hij al dien tijd bij kennis was.
De deelneming der aanwezigen was op
recht en zoo hartelijk mogelijk, en ware de
moordenaar niet in een afzonderlijk vertrek
opgesloten geweest, dan hadden wellicht
eenigen zich aan hem vergrepen. Toen de
Roode Kruisauto van Weesp arriveerde, en
ook burgemeester De Raadt op de baar de
raadhuistrap werd afgedragen, was het een
aandoenlijk oogenblik. den stoeren, steeds
werkzamer, man op zulk een wijze zijn raad
huis te zien verlaten, waar hij dagelijks zoo
vele uren werkte in het belang van de ge
meente, welke nu reeds bijna 30 jaren door
hem bestuurd wordt, Onder de enorme men-
schenmassa op de Heerengracht ging een
diepe ontroering, toen de baar met den
burgemeester in de Roode Kruisauto werd
gedragen.
Een der raadsleden deelde ons nog medé,
dat nadat de burgemeester aan het slot der
raadszetting, zooals gebruikelijk was, gezegd
had; „Dan sluit ik de zitting", de moorde
naar eensklaps had geroepen; „En hiermee
sluit i k de vergadering!"
Voor de geheeïe burgerij van Muiden en
Muiderberg is het overduidelijk, dat slechts
wraak op vermeend onrecht de drijfveer is
geweest van dezen viervoudigen moordaan
slag. Velen wisten, dat Ibelings reeds tal van
jaren in onmin leefde met den burgemeester
en den heer Hottentot, alsook met andere
personen. Hij was in den volsten zin van het
woord een querulant en leed klaarblijkelijk
aan een soort vervolgingswaanzin. In brie
ven. welke vol stonden met beleedigende uit
drukkingen jegens de autoriteiten te Muiden,
viel hij verschillende ministers lastig. Als
een onderzoek werd ingesteld naar zijn be
weringen, bleken deze telkens weer totaal
ongegrond te zijn.
Nog dezen avond had Ibelings, toen hij op
het raadhuis kwam, om de raadsvergade
ring bij te wonen, aan de raadsleden zoowel
als aan de verslaggevers een uitvoerig ge
schrift ter hand gesteld, waarin hij tal van
onsamenhangende aantijgingen tegen bur
gemeester De Raadt, wethouder Hottentot en
anderen had neergeschreven.' Het geschrift
was met behulp van een stencilmachine ver
menigvuldigd.
Toen hij zijn
plaats op de pu
blieke tribune op
een der voorste
rijen gisteravond
had ingenomen,
wilde een andere
bezoeker naast
hem gaan zitten,
doch Ibelings wees
op een taschje, dat
op dien stoel lag,
en waarin zich
klaarblijkelijk een
der revolvers be
vond, en ze:<"'~ dat
die plaats r ;er-
veerd was. De an
der antwoordde,
dat in de raadszaal
geen gereserveer
de plaatsen warén,
waarop Ibelings,
eenigszms zenuw
achtig, het taschje
wegnam en in de
hand hield.
De getroffene
H. Veth is onge
veer 35 jaar en
heeft 6 kinderen;
hij is houder van 'n
consumptietent op
het strand. G. de
Beus is ook ge
huwd en heeft 3
kinderen; hij
woont vlak naast
Ibelings en heeft
een lunchroom met
theetuin. Ook met hen beiden stond Ibelings
op voet van vijandschap.
Toen Ibelings, onder sterk geleide van
rijks- en gemeentepolitie Dinsdagavond het
raadhuis verliet, nam de opgewonden me
nigte buiten een dreigende houding tegen
hem aan. De politie wist hem echter veilig in
een auto te krijgen, waarna hij naar de ma
rechaussee-kazerne in de Kruislaan te Am
sterdam werd overgebracht.
Bij het afzenden van dit bericht vernemen
wij helaas, dat de toestand van burgemees
ter de Raadt en van wethouder Hottentot
zeer ernstig is.
HARING GEDIJT NIET IN DE
WADDENZEE.
Blijkens een mededeeling van het Rijks
instituut voor Biologisch Visscherij Onder
zoek is gebleken, dat in de Waddenzee de
larven der Zuiderzeeharing niet tot ont
wikkeling komen. De gunstige omstandig
heden van tij en temperatuur, die zich in de
Zuiderzee voordeden, ontbraken hier. Of de
larven, die door het tij weggespoeld worden,
verderop in de Noordzee tot wasdom komen,
is nog niet vastgesteld.
Ook voor de anjovis is de Waddenzee geen
goed teeltgebied.
nacht in te halen. Het was Sa Aders, die mij
den volgenden ochtend tegen zeven uur
kwam waarschuwen, dat wij Berlijn nader
den en dat het, zoo ik althans prijs stelde op
een behoorlijk ontbijt, tijd werd, dat ik mij
bij hem en van Dobben in het restauratierij
tuig vervoegde, waar reeds voor mij gedekt
was.
Een zorgvuldige bestudeering van het
spoorboekje had den detective overtuigd, dat
wij juist een uur te laat in de Duitsche hoofd
stad zouden aankomen om van den ochtend
D-trein naar Oost-Pruisen gebruik te kun
nen maken. Een groote teleurstelling was dat
echter niet, want eerstens gevoelden wij na
de lange treinreis geen van drieën lust nog
maals 10 a 12 uren tusschen de wielen te zit
ten en in de tweede plaats meende Sanders
zich den tijd, welke hem nu tot het vertrek
van den avondtrein restte, uitstekend ten
nutte te kunnen maken door een bezoek te
brengen bij de Bèrlijnsche politie-autoritei-
ten, die zeker wel bereid zouden zijn hem een
aanbevelingsschrijven voor de collega's in
Preussisch Holland, wier medewerking hij wel
eens noodig kon hebben, mee te geven.
Wij verlieten het station Friedrichstrasse
tegen het tijdstip, waarop werkend Berlijn
zich aan zijn dagtaak pleegt te begeven. Hon
derden haastige kantoorbedienden en typis
ten spoedden zich door de smalle hoofdstraat
en lieten zich opslokken door de gapende in
gangen van machtige kantoorgebouwen en
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van
Wil J. Sanders, detective).
door UDO VAN EWOUD.
(Nadruk verboden.
8)
„Toen ik buiten kwam", zoo begon hij zijn
verhaal, waarnaar ik zeer nieuwsgierig was,
had de man een voorsprong van ongeveer
dertig meter Hij rende de Nassaulaan af in
de richting van de Zijlstraat om vervolgens
in een zijsteegje te verdwijnen. Hij bleek een
Uitstekend looper, want in het begin slaagde
ik er niet in den afstand tusschen ons ook
maar een meter terug te brengen. In het
steegje, dat slechts kort was, verloor ik hem
uit het oog, maar op de Raaks zag ik hem
weer voor mij uit en toen hij de Wilhelmina-
straat insloeg, meende ik, dat het slechts een
kwestie van tijd was om hem in te halen.
De detective zweeg even en staarde som
ber voor zich.
„Een minuut later", zoo vervolgde hij toen,
„verwenschte ik mezelf, dat ik zijn plannen
niet eerder doorzien had. Het lag natuurlijk
slechts in zijn bedoelmg mij een eind weg te
lokken van de plaats; waar hij zijn slag wil
de slaan. Bij het Wilsonsplein verdween hij
in een auto, die hij daar natuurlijk klaar had
staan en ik kreeg zelfs geen gelegènheid het
nummer op te nemen, omdat hij zonder licht
wegreed. De rest kun je raden. Hij was min
stens tien minuten eerder hier dan ik, die
den terugweg eveneens te voet moest afleg
gen en die tien minuten waren voldoende om
zijn plan uit te voeren. Hij moet in het bezit
zijn geweest van een sleutel van het bedien
denkantoor zoowel als van de brandkast.
Door zich in het bediendenkantoor te bege
ven heeft hij jouw aandacht weten te trek
ken. Je liep er in. Miel, even gretig als ik en
van die omstandigheid heeft hij gebruik ge
maakt buitenom te loopen en de deur van
het bediendenkantoor achter je op slot te
draaien. De heeren Nieuwenhuis en van Dob
ben zullen wel ingenomen zijn met de pres
taties van hun speurders
Hij liet een schamper lachje hooren en hoe
wel ik slechts zijdelings bij deze affaire be
trokken was, kon ik mij den gemoedstoe
stand, waarin hij verkeerde, volkomen be
grijpen Het was wellicht een van de ernstig
ste nederlagen, welke mijn vriend ooit ge
leden had, maar ik wist uit ervaring, dat hij
niet zou rusten alvorens door een klinkende
overwinning op zijn tegenstander revanche
te hebben genomen en dat deed mij tenslotte
den toestand wat hoopvoller inzien.
Naar Preussisch Holland.
De ontmoeting met de beide eigenaars van
het Woningbureau die tegen acht uur de door
hen g'ereq uireerde hulpkrachten in zak en
asch bij de geplunderde brandkast vonden,
viel mee Weliswaar verried hun gezicht dui
delijk teleurstelling over het resultaat van
deze nachtwake, maar tenslotte beteekende
het verlies van het "kistje niet zoo heel veel,
daar beiden immers in het bezit waren van
een afschrift der verdwenen documenten en
toen Sanders hun bovendien nog verzekerde
geheel op eigen kosten het onderzoek in deze
mysterieuze zaak te zullen voortzetten en
niet te zullen rusten alvorens hij den dader
in handen had, was een tactisch ingekleed
beroep op de medewerking der beide direc
teuren voldoende om hun vertrouwen in de
capaciteiten van den detective te doen terug
keeren.
Daar er alle reden bestond om aan te ne
men, dat de dief zoo spoedig mogelijk naar
Preussisch Holland zou gaan om daar een
onderzoek naar de verborgen schatten in te
stellen, werd overeen gekomen nog denzelf
den avond eveneens daarheen te vertrekken.
Van de beide firmanten zou voorloopig slechts
de heer van Dobben Sanders vergezellen,
daar beiden op het kantoor niet onmiddelijk
gemist konden worden 1-Iet kostte, naar ik
bemerkte, wel eenige moeite den heer Nieu
wenhuis te bewegen zijn compagnon dit avon
tuurlijk reisje te gunnen, maar ten slotte
bleef hem als jongste van het tweetal niets
anders over dan toe te geven, zij het dan on
der voorwaarde, dat hij ons zoo gauw de
werkzaamheden op het kantoor zulks toelie
ten, zou volgen Wat mij betrof, ik zou dien
dag trachten de hoofdredactie van de „Mer-
euur" te overtuigen van de noodzakelijkheid
van mijn deelneming aan het uitstapje en
wanneer mij dit mocht gelukken, zouden wij
elkaar 's avonds voor het vertrek van den
nachttrein naar Berlijn in de hall van het
centraal station te Amsterdam ontmoeten.
Mijn pogingen slaagden. Daar een excursie
met Sanders mij reeds meermalen aan zeer
belangwekkende copie voor de krant had ge
holpen en ook deze zaak alle kenmerken
droeg van een zeer bijzonder geval, zag men
al spoedig in, dat het een gebrek aan activi
teit zou zijn, wanneer wij deze kans onge
bruikt zouden laten voorbij gaan en zoo kon
het gebeuren, dat ik mij dien avond tegen
acht uur per taxi naar het Centraal Station
liet brengen, waar ik mijn beide metgezellen
reeds in de hall aantrof
Ónze reis verliep zonder eenige emotie.
Reeds voor wij de grens passeerden, zochten
wij den slaapwagen op, en waar ik in mijn
afdeeling het rijk. alleen had, nam ik mij
ernstig voor mijn schade van den vorigen
