GOERING CONTRA DIMITROF.
VOOR EER EN GEWETEN
Vingerdrukfe.
Uo6$d{uito.,lói6spqto
YrÜ^ikacdtf s V&eder
BUITENLAND
Heftige uitvallen van den Pruisischen minister-president.
duidelijke bevel heb gegeven allen te arres
teeren, die hij te pakken kon krijgen. Door
het krachtig optreden der S. A. en S. S. kon
den wij in één nacht 5000 leiders achter slot
en grendel zetten.
„De schuldigen zullen wij vinden."
Goering besloot zijn verklaring met de
mededeeling, dat hij het, als zijn taak be
schouwt vast te stellen wie diegenen zijn, die
aan de touwtjes trekken bij de ophitsing van
het Duitsche volk. Moge het proces eindigen,
zooals het wil, de schuldigen zullen wij vin
den en aan hun straf onderwerpen.
„Oberfoliren's memorandum
vervalscht".
Vervolgens wordt tot het stellen van vra
gen overgegaan. Betreffende het memoran
dum van Oberfohren zegt Goering, dat dit
vervalscht is. ObeSrfohren heeft zelfmoord
gepleegd en dat heeft niets met den brand te
maken. Minister Hugenberg stond met de na-
tionaal-socialisten op een lijn wat de bestrij
ding van het communisme en Marxisme be
treft.
Oberfohren, aldus getuige, heeft het me
morandum geschreven „nadat hij dood was
Hij heeft zich doodgeschoten om een reden,
die wij. volgens onze begrippen van eer, als
geldig beschouwen. Goering schetste verder
het geschil tusschen Oberfohren en Hugen
berg. Hij zeide o.m., dat Oberfohren Hugen
berg belasterde door middel van anonieme
brieven.
Dimitrof stelde vervolgens eenige vragen,
die door Goering werden beantwoord. Als ver
dachte bolsjewistische denkbeelden ter sprake
brengt en op Rusland zinspeelt, antwoordt
de minister: Wat men in Rusland doet, is mij
onverschillig. Ik heb slechts met de commu
nistische partij in Duitschland te doen en
met de buitenlandsche schelmen, die hier
heen zijn gekomen, om den Rijksdag in
brand te steken.
Dimitrof: Die bolsjewistische wereldbe
schouwing regeert de sovjet-unie, het groot
ste en beste land der wereld (vroolijkheid) Is
dat bekend? (Uitbundige vroolijkheid.)
Goering barst los.
Goering: Ik zal u zeggen, wat bij het Duit
sche volk bekend is. Het Duitsche volk weet,
dat u zich hier brutaal gedraagt, en dat u
hierheen bent komen loopen om den Rijks
dag in brand te steken. U bent in mijn oog
een schelm, die eenvoudig aan de galg be
hoort. (Levendig bravo-geroep onder het
publiek.).
De president: Dimitrof, ik heb u al eens
gezegd, dat u hier geen communistische pro
paganda moogt voeren. U moogt u er dan
ook niet over verwonderen, dat de heer ge
tuige zoo opbruist. Ik verbied u deze propa
ganda ten strengste, U hebt zuiver zakelijke
vragen te stellen.
Dimitrof moet er uit
Dimitrof: Ik ben zeer voldaan over het ant
woord van den heer minister-president.
De president: Of u tevreden bent of niet
laat mij onverschillig. Ik ontneem u nu het
woord!
Dimitrof: Ik heb nog een zakelijke vraag te
stellen
De president (nog scherper): Ik ontneem
u nu het woord!
Dimitrof: U bent zeker bang voor mijn
vragen, mijnheer de minister-president?
Goering: Wat valt u in, schelm
De president: Er uit met u. Dimitrof! (Ver
dachte Dimitrof wordt door de beambten di-
direct uit de zaal verwijderd).
Torgler: Ik zou willen verklaren, dat ik met
den Rijksdagbrand niet het geringste te ma
ken heb en er van overtuigd ben, dat ook
mijn partij met den brand niet het geringste
te maken heeft. Torgler wijst dan op den S.
A.-opmarsch naar den Bulow-platz op 23.Ja
nuari 1933 en legt er den nadruk op, dat het
feit dat een communist in verband hiermee
naar den Rijkskanselier gegaan is, bewijst,
hoeveel er zijn partij aan gelegen was, terreur
of gevechten te vermijden.
Goering: Ik was op alles voorbereid, maar
dat de communistische partij vurig zou heb
ben gewenscht geen bloed te vergieten, de
zelfde partij, die zooveel menschenlevens op
haar geweten heeft en die uit een hinderlaag
iederen Hitier-jongen vermoord heeft, dien
zij te pakken kon krijgen, ja. dat een misda
diger dit hier zegt, dat kan ik niet begrijpen.
En wanneer u (tot Torgler) naar Schleicher
bent gegaan dan was de reden deze, dat de
communisten bevreesd waren, dat er vol
doende politie op de been zou zijn als zij er
heen gingen. Neen, dit bezoek was een wel
overwogen rug-dekking voor het geval er
iets gebeuren zou.
Torgler: De minister-president heeft ver
der gesproken over den politieken toestand
na 30 Januari en ook over het feit, dat de
Duitsch-nationalen en met name minister
Hugenberg het verbod van de communisti
sche partij zouden hebben voorgestaan. Ik
heb op 26 Februari eeen gesprek gehad met
ar. Oberfohren, die mij zeide: wij Duitsch-
bedaart spoedig met een
Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist
(Adv. Ingez. Med.)
nationalen hebben nit het minste belang bij
een verbod, maar de nationaal-socialisten
hebben een des te grooter belang er bij.
Goering: Ik, de Pruisische minister-presi
dent, heb onder eede verklaard, dat minis
ter Hugenberg het verbod der communisti
sche partij heeft voorgesteld en dat de Rijks
kanselier het met een grondige motiveering
van de hand heeft gewezen.
Dr. Sack vraagt of de verkiezingsvooruit-
zichten zoo slecht waren, dat men een der
gelijke propaganda noodig had.
Goering: gelooft u, dat de burgerlijken of
de communisten door den brand harder naar
ons overliepen? Ik weiger echter hierop ver
der in te gaan, wij zijn niet de verdachten,
maar de aanklagers. Het proces in Londen
was de meest profane rechtsverdraaiing, die
men zich kan denken. Voor mij is het recht
niet iets abstracts en boven elke paragraaf
staat voor mij „recht mijner missie" (bijval
op de publieke tribune).
Popof, die slechts gedeelten van Goering's
verklaringen heeft kunnen verstaan, heeft
nochtans gehoord, dat hij zeide, dat het bui
tenland communisten voor terreurdaden naar
Duitschland heeft gestuurd.
Goering bestrijdt dit en herhaalt te hebben
gezegd: ik weet en heb er bewijzen voor, dat
ook thans nog uit het buitenland communis
ten', en wel Duitsche. zoo nu en dan ook bui
tenlandsche, naar Duitschland komen om
hun werk tot uitbreiding der ophitserij voort
te zetten.
Popof: Ik verklaar nadrukkelijk, dat ik
slechts naar Duitschland ben gekomen cm
hier voor de Bulgaarsche communistische par
tij werkzaam te zijn. Ik heb mij nooit ge
mengd in het politieke leven van het Duit
sche rijk en heb absoluut niets met de brand
stichting in den Rijksdag te maken.
De president constateert dat alle betrokke
nen het er mede eens zijn, dat het getuigen
verhoor van Goering thans is afgeloopen.
Er wordt een korte pauze gehouden, waar
na de president mededeelde, dat de zitting
tot heden, Maandag, wordt verdaagd.
WACHT MAAR....
Reuter geeft van de woordenwisseling tus
schen Goering en Dimitrof een andere le
zing dan het Wolff-Bureau.
Toen Dimitrof. a ld as Reuter, aan Goering
vroeg, of hij wist, dat zij, die hij misdadig
noemt, een zesde deel van de wereld regee-
ren, kwam de president tusschenbeide en
verbood Dimitrof communistische propagan
da te maken.
Dimitrof antwoordde, dat hij niets anders
deed dan Goering zoo juist gedaan had, die
nat.-soc. propaganda maakte.
Terwijl Dimitrof zijn vraag herhaalde,
sprong Goering woedend op: hij schudde
zijn vuisten en een stortvloed van woorden
kwam van zijn lippen.
Dimitrof bepaalde er zich toe om ironisch
te glimlachen; Goering schreeuwde daarop
nog woedender: „Ik heb lak aan Rusland;
ik heb alleen te maken met de communisti
sche misdadigers, die den Rijksdag hebben
aangestoken."
Terwijl Dimitrof daarop een andere vraag
wilde stellen, schreeuwde Goering plotseling1
„Brengt dien communistischen misdadiger
weg."
De politie leidde daarop Dimitrof, die luid
protesteerde, weg, terwijl de president zich
haastte om de uitsluiting van Dimitrof af te
kondigen. Goering riep daarbij: „Wacht
maar, tot wij jou buiten de macht van dit
gerechtshof hebben!
DE AANSLAG OP LORD LYTTON BERECHT.
DAIREN, 3 Nov. (V. D.) Sokon Li, een
Koreaan, die een mislukten aanslag heeft
gepleegd op Lord Lytton en diens collega's
toen zij hier ter stede in de maand Mei 1932
aankwamen, is tot levenslange gevangenis
straf veroordeeld, zijn medeplichtige de
Koreaan Sai To. is tot tien jaar gevangenis
straf veroordeeld.
BURGERLIJKE STAND.
HAARLEM, 4 November.
Bevallen 1 November: G. A. Thoolen
Spits d.; W. KoningHuisman, d.; J. Lui-
ting—Rutten, z.; 2 November: R. C. M. Bool-
ting—v. d. Broek, z.; E. W. J. Franse—v. d.
Aar, d.; P. Hoogerbeets—Wenderhold, d.; 3
November: D. C. Roza—Harskamp, z.; M. P.
WarléBorn, d.
Overleden 3 November: J. Hoogstraten, 40
j., Tweede Hoogerwoerddwarsstraat.
DE BULGAAR ER UITGEZET.
.,U bent zeker bang voor mijn vragen?"
In het vervolg van de zitting van Zaterdag
van het Rijksdagbrandproces schetste Goe
ring de reorganisatie van Schupo, recherche
en politieke politie.
Jarenlang had de politie onder marxisti
sche leiding en invloed gestaan, zoodat zij
aanvankelijk voor een bestrijding van het
communisme volkomen onbruikbaar leek, al
dus getuige. Ik had toen wel is waar een be
roep kunnen doen op de S. A. en de S. S..
doch heb daarvan welbewust aanvankelijk
afgezien. Ik mocht het politiecorps niet ge
heel buiten de actie laten. Dat zou al direct
het vertrouwen in de nieuwe leiding hebben
geschokt. Natuurlijk begreep ik. dat ik even
min van de medewerking der S. A. en S. S.
eou kunnen afzien.
Het is onze S. A. geweest en niet- de staat
van 9 November, die het communisme niét
aan de macht heeft laten komen. Anders
zoudt gij, mijne heeren rechter, thans niet
hier zitten. Dan zouden wij geen van allen
hier zijn. want ik geloof niet, dat de revo-
lutionnaire rechtbank van den heer Dimitrof
ons zoo zou hebben behandeld, als thans het
hoogste Duitsche gerecht optreedt.
Op de binnenplaatsen der Berlïj-nsche huur
kazernes voerde onze S. A., den strijd tegen
de roode bandieten. Wat de politieke politie
van den heer Grzesinski niet wilde weten,
dat wisten onze S. A.-mannen. Zij wisten:
die daar is een roode-frontstrijder. die di
verse moorden op zijn geweten iheeft; gene
heeft al herhaaldelijk schoten op onze man
nen gelost; die daar is een spitsboef. Onze
6. A.-mannen kenden deze lieden precies.
De 30ste Januari.
De communisten werden door den 30sten
Januari verrast. Uit de documenten en be
velen, die zij hadden gereed gemaakt, weten
wij, dat zij hadden verwacht, dat wij zouden
retireeren. Eensklaps zagen de communisten
zich gediwongen hun tactiek te wijzigen, In
den een of anderen vorm dienden zij actief
op te treden. Zij wisten, dat het doelloos was
op dab oogemblik spontaan een opstand te
verwekken, maar deze opstand moest wor
den voorbereid.
Zij maakten daarom gebruik van het mid
del der staking. Hierbij behoorde de vorming
van illegale strijdorganisaties, welker bestaan
al in December 1932 door de politie was vast
gesteld. De betreffende lieden waren bij den
verboden rooden-frontstrijdersbond ingedeeld
Het waren de strijdorganisaties, waarvan
men zeide, dat haar eenige taak was, den
moord t>e organiseeren.
Wat Goering den communisten
ten laste legt.
Reeds tevoren namen de terreurdaden der
communistische partij een aanvang. Zij wer
den bedreven onder den dekmantel der uni
formen van onze mannen. Dit optreden was
de aanleiding voor de uitvaardiging der wet
volgens welke dergelijke acties met den dood
konden worden gestraft.
Bij deze daden van terreur, die door de
communisten zelf zijn bedreven, heeft men
ten deele te doen met dezelfde terreurda
den, die dan later in het Bruinboek als na-
tionaal-socialistische daden werden bestem
peld. Het meerendeel dezer terreurdaden is
echter door communistische provocateurs
gepleegd.
In het kader van dezen gedachtengang be
hoorde ook het vervalschte bevel inzake den
opmarsch der S. A. thuis. De bedoeling dezer
vervalsching was, de nationale concentratie
uiteen te doen splijten. Dit was ook de reden,
dat het meerendeel der vervalschte bevelen
ook aan den rijkspresident werd toegezonden
met de lieftallige opmerking, dat blijkbaar
de bedoeling voorzat, hem opzij te zetten.
Ook werdèh zij aan Hugenberg, de Rijks-
weer, enz. toegezonden.
Men ontzag zich zelfs niet, ze ook aan mij
te zenden met de opmerking, dat de S. A. op
de geheele leiding beslag wilde leggen, dat
zij ook de politie en het ministerie van Bin-
nenlandsche Zaken wilde doen verdwijnen.
Het spreekt vanzelf, dat een deel dezer be
velen op uiterst onhandige wijze was opge
steld. Sommige er van waren echter ook zeer
handig in elkaar gezet. In eik geval echter
vormden zij een voornaam bestanddeel bij
de voorbereiding van den beraamden op
stand, want zij moesten er in de eerste plaats
toe bijdragen, een zoo groot mogelijke ver-
FEUILLETON
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
22)
„Ten Spot", zei Hollis kalm, „door je ver
ontschuldigingen aan te bieden voor wat je
gezegd hebt, toen je hier binnen kwam, heb
je bewezen, dat er toch, ondanks je slechte
gewoonte en vrienden, wat mannelijks in je
schuilt. Ik zal je toonen, dat ik vind, dat er
nog genoeg mannelijks in je is over gebleven
om je je pistool toe te vertrouwen."
Plotseling keerde hij zich naar zijn schrijf
tafel en nam het wapen van Ten Spot op,
hield he»t bij den loop en bood het zoo den
laatste aan. Ten Spot keek van .-het wapen
naar Hollis en weer terug naar het wapen,
stomme verwondering op zijn gelaat. Toen
stak hij machinaal zijn hand uit, nam het
wapen aan en hield het in zijn handen, het
om en om draaiende, alsof hij half en half
geneigd was om te gelooven, dat het heele-
maal geen revolver was.
„En heelemaal vol kogels ook!" riep hij
verwonderd uit, toen hij de kamers onder
zocht. „Wel duivels Hij dook ineen en
zwaaide vlug zijn pistool, de kolf in zijn
hand. zijn vinger op den trekker. In deze
houding keek hij Hollis aan. De laatste had
zich niet bewogen, maar zijn eigen wapen
was in zijn rechterhand, den loop op Ten
Spot gericht en toen de laatste zijn wapen
zwaaide, lachte Hollis grimmig tegen hem
„Ga je het gebruiken?" vroeg hij.
Een oogenblik scheen het, dat Ten Spot
zulks doen zou. Een opgetogen, valsche uit
drukking kwam in zijn oogen, hij grinnikte
warring te stichten in de gelederen der na
tionale concentratie. Beschouwt men de di
verse maatregelen elk op zichzelf, dan kan
wel is waar twijfel rijzen, of zij werkelijk
passen in het kader van „opstand" en ..bur
geroorlog". maar men heeft hierbij te doen
met een mozaïek van honderden steentjes,
die. wanneer men ze op de juiste wijze ineen-
past. eensklaps het juiste beeld kunnen op
leveren.
Goering.
Voortgaande zeide Goering:
Destijds bestond nog de z.g. wapenkundige
proefafdeeling der politie, In deze afdeeling
waren alle zware wapens bijeen, die de politie
in geval van straatgevechten noodig had:
pantserauto's, zware machinegeweren, enz. Bij
deze afdeeling had ik onmiddellijk mijn be
trouwbaarste politie-officieren ingedeeld on
der leiding van den commissaris van politie
Wecke.
Eensklaps ontvangt de afdeeling een bevel,
dat op dien en dien datum, zoo en zoo laat,
de pantserauto's en de auto's met de ma
chinegeweren moeten worden overgedragen
aan de leiders van een S. A.-afdeeling. Wie
deze S. A.-leiders waren, behoef ik niet nader
aan te duiden. Zij rooken lont en zijn niet
verschenen.
„Gewapende opstand"
Laten wij eens aannemen, dat het bevel
zou zijn uitgevoerd. Misschien zal de heer
Torgler straks verklaren, dat de communis
ten met de auto's uit rijden wilden gaan. of
een uitstapje naar de grens wilden maken
(vroolijkheid). Ik voor mij geloof, dat het
niet moeilijk is te constateeren, dat ook deze
steen deel uitmaakt van het mozaiek en op
een bepaalde plaats thuis behoort. Deze
plaats draagt opnieuw het opschrift: „Ge
wapende opstand".
Ten slotte werden agressie- en verdedi
gingspacten gesloten met de andere lotgenoo-
ten tegen den fascistischen staat. Het een
heidsfront was er. De communisten trachtten
het'met de sociaal-democraten op een ac-
coordje te gooien en de actieve heer Loebe
poogde van zijn kant de affaire in orde te
brengen. Dat de sociaal-democratie er bij
was behoefde overigens niet zoo heel erg
au sérieux te worden genomen.
Van meer belang was de volgende steen,
de af deelingen voor het in de lucht laten
vliegen van bruggen. Plannen waren gesmeed
om de leidende persoonlijkheden onverwijld
te arresteeren. Zij moesten worden doodge
schoten of eventueel als gijzelaars vastge
houden.
Voor de eerste maal wordt in dit verband
ook op vrouwen en kinderen geduid. En wan
neer thans de communistische partij beweert
nimmer de bedoeling te hebben gehad vrou
wen en kinderen als gijzelaars vast te hou
den, dan moet ik deze bewering tegenspre
ken. Ook de vergiftigingspogingen in gaar
keukens der S. A. en van den Stahlhelm zijn
geen sprookjes maar feiten. Zij dateeren zelfs
uit den tijd toen wij nog niet aan het bewind
waren. Ik ,voor mij zie in cje communisten
trouwens niets anders dan de beulsknechten
en rakkers van de laaghartigste sadistische
opvattingen die ooit in menschelijke herse
nen hebben postgevat.
Openbare gebouwen moesten in
brand gestoken worden.
Uitvoerig besprak Goering de voorgenomen
communistische algemeene staking en de af-
weer-maatregelen. waardoor deze werd ver
hinderd. Reeds op 1 Februari werd de actie
tegen de communisten voorbereid en daaraan
is het te danken, dat direct na den brand
daadwerkelijk tegen hen kon worden opge
treden.
De communistische partij wilde zich flink
roeren en daarom werd de brand gesticht.
en liet als een tijger zijn tanden zien. Toen
plotseling richtte hij zich met een ruk op en
met één enkele handige beweging stak hij
het wapen in zijn holster. Toen stak hij plot
seling Hollis zijn hand toe.
„Geef mij de hand!" zei hij. „Bij je bent
een flinke kerel!"
Hollis glimlachte, toen hij den stevigen
handdruk beantwoordde.
„Je hebt beslist moed", verzekerde Ten
Spot, toen hij Hollis' hand losliet en achter
uit trad om den laatste beter te bekijken.
„Maar je bent toch ook een vervloekte dwaas.
Hoe wist je, dat ik geen zeef van je zou ma
ken, als je mij mijn pistool teruggaf?"
„Ik wist het niet", lachte Hollis. „Ik waag
de het er maar op. Zie je", vervolgde hij,
„het zat zoo. Ik was nooit van plan om ie
neer teschieten. Dat is mijn gewoonte niet
en ik ben niet van plan om iemand neer tc
schieten, als het anders kan. Maar ik was
ook volstrekt niet van plan. om mij door jou
te laten neersohieten." Hij lachte eigen
aardig. „Daarom wachtte ik mijn kans af
en sloeg je neer. Toen ik nu zeker ervan was,
moest ik een ander probleem onder de oogen
zien. Als ik je had laten loopen, nadat ik je
je pistool afgenomen had, wat zou je dan ge
daan hebben?"
„Ik zou naar buiten gegaan zijn, had een
ander pistool zien te krijgen en was dan hier
teruggekomen om je te dooden."
„Dat is juist", lachte Hollis. „Ik ben van
plan om in deze streek te blijven, Ten Spot
en als ik jou had laten loopen zonder tot
een vergelijk te zijn gekomen, zou je mij bij
de eerste gelegenheid de beste neergeschoten
hebben. Zooals de zaken nu staan, ben je
mij
„Zooals de zaken nu staan", viel Ten Spot
hem in de rede, met een eigenaardige uit
drukking op zijn gelaat, „ben ik, voor zoover
het jou betreft, uitgeschoten." Hij liep naar
de deur, aarzelde op den drempel en keek om.
„Maar", zei hij langzaam, „misschien zul je
het tegen Big Bill afleggen, maar ik vertel
(In Amerika is, met het oog op het
bendewezen, besloten, van de ge
heele bevolking, zonder uitzonde
ring, vingerajdrukken te nemen).
Straks kan niemand meer ontsnappen
In het groot Amerika,
Want daar gaat hem de politie
Daadlijk op de vingers na.
Als hij ooit iets heeft misdreven.
Wijst men eiken Amerikaan,
Met een ware vingervlugheid,
Met zijn eigen vinger aan.
Geen, die van die vingerdrukte
Zich onthouden mag of zal,
Dikke, slanke, korte vingers,
Lange vingers bovenal.
Nauwlijks is een kind geboren,
In dat vingervaardig land,
Of het reikt reeds de politie
Voor een vingerdruk de hand.
Na 't ontdekken van een misdaad.
Heeft men voortaan niets te doen,
Dan wat nazien, het is zeker
Een van honderdtien millioen.
Voortaan zal men daar dus zeker.
Hoe vreemd het ook klinkt misschien.
Wat men door de vingers zien kan,
Niet meer door de vingers zien.
Als men zoo een heele natie
Op de vingers kijkt, nietwaar.
Moet het wel een bende wezen
Met het bendewezen daar.
Met die nieuwe vingerzetting.
Komt een heele nieuwe toon
In de harmonie van 't leven
En hij maakt die mhider schoon.
De politie onderscheidt hier
Nog het koren van het kaf,
Zij blijft voorshands met haar vingers
Nog van onze vingers af,
P. GASUS.
Al heeft van der Lubbe het op belachelijke
wijze gedaan, toch heeft het plan bestaan
openbare gebouwen in brand te steken en ac
tief te zijn.
Goering deelde verder mede, dat zijn voor
ganger reeds op 2 Nov. 1932 bevel had gege
ven tegen de communisten op te treden, ge
tuige heeft dit besluit bekrachtigd en daar
door was hij in staat duizenden arrestaties
te doen verrichten. Getuige was tegen een
verbod der communistische partij, ondanks
het aandringen van Hugenberg, hij wilde
geen verbod, doch een totale vernietiging der
partij.
Den brand zelf besprekende, zeide Goering
dat hij reeds voldoende heeft aangetoond, dat
hij geen belang had bij den brand. Hij had
zich zelfs voorgenomen een tijd lang den ge-
heelen opbouw der communistische partij te
bestudeer en en te wachten op den communis
tischen aanval.
De brand als redder voor
communistische leiders.
Ik verklaar hier voor de geheele wer.eld, al
dus Goering, dat door den Rijksdagbrand
een zekere communistische leiding zich van
de galg heeft gered.
Het was mijn vast plan bij de eerste op
standige handeling de communistische lei
ding te verpletteren. Dat was mijn plan, dat
wilde ik uitvoeren om op het oogenblik, dat
mij het meest gepast voorkwam, toe te slaan,
slechts door de stemming onder de bevolking
heb ik in den nacht van den brand den eer
sten aanval moeten doen. Hieruit blijkt, ver
volgde Goering, dat de bi-and mij niet paste.
Aan brandstichting heeft getuige eerst niet
gedacht Hij deelt verder mede, welke maat
regelen hij daarna heeft genomen. Na het
gesprek met Hitier hoorde hij, dat v. d. Lubbe
was gearresteerd,
Goering wilde van der Lubbe
nog des nachts ophangen.
Ik was van plan, zeide Goering Van der
Lubbe nog des nachts dii'ect op te hangen.
Ik heb het niet gedaan, omdat ik tot mij zelf
zei: wij hebben er maar één, het moet een
heele bende zijn geweest. Misschien heb ik
den man nog als getuige noodig. Toen ik het
gezicht van dien jongen zag, wist ik direct
waarom slechts liij geaiTesteerd was.
De anderen wisten den weg naar buiten, de
vreemdeling niet en deze rende als een wild
dier rond. Volgens mijn meening is van de
onderaardsche gang gebruik gebruik gemaakt
Het is gemakkelijk van daar naar de Spx-ee
te komen. Omdat er niet voldoende politie
was, is er ook van de S. A. gebruik gemaakt.
Wanneer graaf Helldorff hier heeft gezegd,
dat hij de zaak op eigen verantwoordelijk
heid heeft gedaan, dan moet ik de kleine be
perking maken, dat ik hem wel gedeeltelijk
de vrije hand heb gelaten, doch hem ook het
je, dat je hem toch aardig waar voor zijn
geld zult geven. Tot ziens!"
Hij stapte de deur uit en vei'dween. Een
oogenblik keek Hollis hem na, toen ging hij
aan zijn schrijftafel zitten, terwijl een glim
lach van voldoening zijn gelaat een zachtere
uitdrukking gaf. Het beteekende iets, om
een waarde erend woord te hooren van Ten
Spot
HOOFDSTUK X.
Verdwaald.
Het was over zeven, toen Hollis achter het
bureau van de Kicker zijn pony besteeg en
over de vlakten wegreed naar de Circle Bar.
Hij was bijzonder tevreden over den afloop
van zijn kwestie met Ten Spot. De laatste
was naar het bureau van de Kicker geko
men als een vijand, een gelegenheid zoeken
de om hem te dooden. Hij had het bureau
verlaten, missdhien niet als vriend, maar ten
minste als een neutraal, sympathiek toe
schouwer, want zooals Hollis zijn, bij zijn
vertrek gesproken woorden begreep, zou hij
niet verder deelnemen aan Dunlavey's cam
pagne tenminste hij zou niet meer
schieten.
Hollis was genoodzaakt eep grooten om
weg te maken om op het pad naar de Circle
Bar te komen en toen hij om half acht door
een droog ravijn reed naar een klein bassin,
dat hij moest oversteken om een rots te be
reiken, die op al zijn tochten heen en terug-
van Dry Bottom naar de Circle Bar zijn
wegwijzer was geweest, was de avond ge
vallen en de schaduwen van den naderenden
nacht legden zich somber over de vlakten.
Hij reed langzaam verder; er was geen
enkele reden om zich te haasten, want hij
had tegen Potter gezegd, niets te vertellen
over de reden van zijn oponthoud in Drv
Bottom en Potter zou hem niet voor negen
uur verwachten. Hollis had dien dag een ge
negenheid opgevat voor Potter; het optre
den van den ouden drukker dien middag
had zich gekenmerkt door een zekere ang
stige zorg en meegevoel, waardoor een gelijk
gestemde snaar in zijn hart was gaan tril
len. Hij was niet sentimenteel, maar meer
malen had hij, sedert hij Potter leerde ken
nen, echt medelijden met den man gehad.
Dit gevoel had hem bewogen om Potter te
vragen, om tijdelijk zijn intrek te nemen op
de Circle Bar, ofschoon hij daarbij .ook wel
geleid werd door het feit, dat hij op de Circle
Bar meestal onttrokken zou zijn aan den
slechten invloed der herbergen van Dry Bot
tom. Dat Potter dit apprecieerde, bleek wel
uit zijn succesvollen strijd tegen de verlei
ding gisteravond, toen een vertraging der
uitgave van de Kicker ernstige gevolgen ge
had zou hebben.
Toen hij door het kleine bassin aan het
eind van het ravijn reed, voelde hij een
groote voldoening over het uitstekend be
gin van zijn strijd tegen Dunlavey en de
belanghebbenden, die achter hem stonden.
Meermalen glimlachte hij, als hij dacht aan
de verbazing, die zijn oude vrienden gevoeld
moesten hebben bij het lezen van hun num
mers van de Kicker; over de ontdekking,
dat hij die een tamelijk bekende figuur
was geweest in de Oostersche courantcnwc-
reld eigenaar en uitgever in een vrijwel
vergeten stad in New-Mexico en dat hij be
gonnen was met een oorlogsverklaring aan
machten, die spotten met een rechter van
het United States Court. Hij lachte grimmig.
Zij mochten verwonderd zijn, maar zij
moesten voelen, allen die hem kenden, dat
hij zou blijven en vechten, tot hij met de
overwinning beloond werd, of totdat de
duistere, bittere nederlaag zijn deel werd.
Een vergelijk was onmogelijk.
Toen hij de rots bereikte, waarop hij bijna
een uur had aangehouden, was de avond
gevallen. De dag was heet geweest, maar toch
was er een licht briesje en op het bui-eau
van de Kicker met de voor- en achterdeu
ren open, had hij niet erg veel van de hitte
gemerkt. Maar juist toen hij de rotsrand
bei-eikte, ontdekte hij, dat de wind was gaan
liggen,' dat golven heete, zwoele lucht opste
gen van de, door de zon gestoofde aarde. Ge
woonlijk waren er op dit avonduur tallooze
sterren en nu zag hij als hij opkeek naar den
grooten uitgestrekteen hemelboog, geen en
kele ster, behalve ver weg in het Westen in
een groot opening tusschen eenige bergen.
Hij hield zijn pony in en zat roerloos in het
zadel naar de lucht te kijken. Een plotseling
opkomend ontzag voor de grootschheid van
dit tooneel vervulde hem. Hij herinnerde
zich niet vroeger ooit iets dergelijks gezien
te hebben.
Achter hem, in de richting van Dry Bot
tom en in het Noorden en Zuiden vertoonden
zich groote, zwarte donderkoppen met witte
toppen, als bergen met sneeuw gekroond.
Tusschen de donderkoppen hingen andere
wolken, van grauw-witte, sluierachtige, door
den wind gegeeselde, zonderlinge vormen, die
reden op de vleugelen der stormkoningen.
Zij werden geflankeerd door andere wolken,
die zich langzaam en majestueus bewogen
als groote schepen op de zee in opvallend
contrast met de sluierachtige, onbestendige
vormen tusschen de donderkoppen, die, al
stormden zij aanhoudend voorwaai*ts, ver
scheurd en gebroken wei-den door de onweer
staanbare ki-acht achter hen. Het leek Hol
lis, alsof er twee machtige, tegenstrijdige
krachten in de lucht aan het werk waren,
die zich rangschikten, manoeuvreerden en
gereed maakten voor den strijd. Terwijl hij
roerloos in het zadel zat te kijken, veegde er
plotseling een koude rukwind langs hem
heen, wierp wat fijn, op hagel gelijkend
zand tegen zijn gezicht en in zijn oogen, en
stoimde toen vooi*bij. Hij was een oogenblik
verblind en liet de teugels op den hals van
zijn pony vallen, terwijl hij met zijn vingers
zijn oogen uitwreef. Zoo zat hij gedurende
een onheilspellende stilte en toen hoorde hij
een zacht, verwijderd gerommel.
(Wordt vervolgd;)!
