HET NIEUWE AVONDBLAD
Geluidloos.
Het Lynchdrama
van San José.
Ige JAARGANG No. 333
DONDERDAG 30 NOV. 1933
IJMUIDER COURANT
ABONNEMENTEN: per week 10ets., per maand
40 cents plus 2y2 cents Incasso, per kwartaal 1.20
plus 5 cents incasso, losse nummers 3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden - Telef. 521
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V.
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBOOM
ADVERTENTIEN: 1—5 regels ƒ0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct. Ingezonden mededeelingen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëN, OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
Alle abonnés van dit blad zijn, zoodra zij 14 dagen als zoodanig ln de registers
zijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van dit blad gratis verkrijgbaar zijn kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
2000.bij algeheele invaliditeit; 600.bij overlijden; 400.— bij verlies van
een hand, voet of oog; 250.— bij verlies van een duim; 150.— bij verlies van
een wijsvinger; 100.bij breuk van boven- en/of onderarm; 100.— bij breuk
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.bij overlijden van man en
vrouw beiden; 3000.bij overlijden van den man alleen; 2000.— bij over
lijden van de vrouw alleen Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen
enz. 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een
maximum van 2000.indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of meer
abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodig. Uitkeeringen krachtens
deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe H.A.V.-Bank te
Schiedam.
Een Merkwaardig Man.
In Maart 1932 stierf plotseling, 78 jaar oud,
de Amerikaansche multi-millionair George
Eastman. Hij was de uitvinder van de foto
grafische film, de Eastman Kodak droeg zijn
naam, en hij heeft een enorm concern tot
ontwikkeling gebracht. Eigenlijk was hij een
typisch Amerikaansch geval van een „cap
tain of industry", een zakenman-in-'t-groot,
die het van niets tot een geweldige financieele
machtspositie had gebracht. Zoo zijn er in de
laatste halve eeuw velen geweest aan de over
zijde van den Oceaan. Er zijn er nu niet veel
meer over, maar zij hebben een heel tijdperk
beheerscht. Gezamenlijk vormen zij een epi
sode in de wereldhistorie, waarvan niemand
met eenige zekerheid kan zeggen of het de
finitieve einde al nabij is. De multimillionairs-
groep is sterk geslonken, maar de Rockefel
lers en de Morgans en de Fords zijn er nog.
Eastman begon zijn maatschappelijke loop
baan met te werken voor zes gulden per week.
In vijftien jaar van langzaam opklimmen
spaarde hij f 7500 over, en besteedde dat be
drag aan zijn uitvindingen op fotografisch
gebied. Het jaar van zijn opkomst was 1889,
toen hij te Rochester in den staat New York
zijn Kodak Company stichtte. Die groeide
snel tot een wereldonderneming. Tot 1925
leidde hij haar zelf, toen trok hij zich uit de
directie terug en werd president-commissaris.
Dit alles stempelt hem nog niet tot den bui
tengewoon merkwaardigen man, over wien
men anderhalf jaar na zijn dood nog eens
gaat schrijven. Er was evenwel meer. East
man is nooit in zijn leven een dollar jager ge
weest. Hij raakte door zijn gaven en door de
grilligheden van het Lot midden in den mil-
lioenendans, maar die steeg hem niet naar
het hoofd. Zijn geweldig inkomen gebruikte
deze eenzame man om er de openbare zaak
mee te dienen. Enorme bedragen besteedde
hij aan het steunen van instellingen van op
voeding en onderwijs, aan de tandheelkundige
verzorging van schoolkinderen hij had
zelf de nadeelen van het ontbre
ken daarvan in zijn jeugd onder
vonden, en het is interessant dit op dit
oogenblik te vermelden, nu zooveel gemeen
ten die verzorging afschaffen en aan nog
veel meer. Voor de muziek deed hij veel. Hij
stichtte in 1905 de Eastman Muziekschool en
het Eastman Theater, met de bedoeling de
muzikale opvoeding van den arbeider te be
vorderen en besteedde daar ettelijke millioe-
nen aan. De universiteit van Rochester
kreeg in totaal 35 millioen van hem, aan de
organisatie der bedoelde -tandheelkundige
verzorging op de Amerikaansche scholen be
steedde hij vijftig millioen. Natuurlijk be
steedde hij ook groote bedragen aan liefda
digheid, maar in hoofdzaak trachtte hij con
structieven arbeid te verrichten, en de arbeid
op dit gebied moet hem minstens evenveel
zorgen gebaard hebben als het besturen van
zijn onderneming. Toen hij in 1925 presi
dent-commissaris werd liet hij in de daarop
volgende jaren zijn inkomen van 40 millioen
gulden per jaar onder de vele tienduizenden
leden van zijn personeel verdeelen.
De directe aanleiding om nu weer iets
over hem te schrijven is, dat zijn testament
is gepubliceerd. Hij blijkt 75 1/2 millioen dol
lar te hebben nagelaten, en het alles bestemd
te hebben voor de doeleinden, waaraan hij
ook tijdens zijn leven zijn geweldige persoon
lijke winsten besteedde.
Eastman was, zooals ik al gezegd heb, een
zeer eenzaam man. Hij bleef zijn gansche
leven ongetrouwd, en vond al zijn vreugde in
muziek en in bloemen, waarvan zijn huis en
zijn kantoor altijd vol waren. Hij had, na een
zwakke jeugd, een ijzersterke constitutie en
tot op hoogen leeftijd trok hij er jaarlijks een
poosje op uit om te jagen, vaak in de onher
bergzaamste gebieden. Op zijn 75ste jaar
ging hij nog een paar maanden op de beren
jacht in de ijswoestijnen van Alaska.
Een zeer ongewoon mensch dus, in alle
opzichten. Overigens bovenal een man, die
vervuld moet zijn geweest van de onrecht
vaardigheden der menschenmaatschappij en
wiens maatschappelijke arbeid wel een
heel schril licht werpt op de willekeurige
distributie van welvaart. Eastman trachtte
die naar zijn beste kunnen, althans wat
hemzelf betrof, te corrigeeren. In zijn socia
len arbeid werd hij in zekeren zin een
„regeerder naast de regeering". Waarbij,
omdat hem de uitvoerende macht deels
ontbrak, omdat hij ondanks de macht van
zijn geld maar een particulier was, hij een
onafzienbare reeks narigheden en teleur
stellingen met onwillige overheidslichamen
doorworstel moet he'bben. Te Haarlem
hebben we indertijd heb geval beleefd
van de anonymus, die een kwart millioen
gaf om den Stadsschouwburg te bouwen en
die wel een geboren wijsgeer geweest moet
zijn om de ontvangst van zijn initiatief
zonder bitterheid te hebben kunnen ver
duren. Enfin, zijn doel werd tenslotte be
reikt.
Ook Eastman bereikte zijn doel. Hij was
zeker een groot en nobel mensch, en het is
verkwikkend aan het leven van zulk een
man nog eens te herinneren. Hetgeen mij
ertoe dreef, dit te schrijven.
R. P.
IJMUIDEN
FILMAVOND VREDESGROEP IJMUIDEN.
De Vredesgroep IJmuiden gaf Woensdag
avond in „Het Wapen van Velsen" een film
avond. die door een groot aantal bezoekers
werd bijgewoond. De zaal was tot op de laat
ste plaats bezet.
De heer Reitsma zeide in z'n openingswoord,
dat het de bedoeling was op 11 November een
vergadering te houden. Dit plan konniet
doorgaan, omdat er dien avond geen spreker
beschikbaar was. Thans heeft men den heer
G. J. Blekkink van Heemstede bereid gevon
den te komen spreken. Al heeft het dan ook
lang geduurd, voordat de Vredesgroep weer
iets van zich liet hooren, zij is niet geliqui
deerd. maar is gezond en frisch en hoopt meer
avonden te beleggen.
De heer Blekkink sprak daarna over: „Na
tionalisme en oorlog". Wat is nationalisme?
zeide spreker. Hij bracht naar voren wat het
woordenboek over dit woord zegt. Het ware
nationalisme is eenheid, is vrede onder eigen
volk, is ook vrede met de buren, met de heele
wereld. Als we 'geen vrede met de menschen
om ons heen hebben, kan er geen vredig ge
voel van nationalisme zijn. Er moet eenheid
zijn in eigen volk om andere volken te kun
nen dienen. Wij willen een goed mensch zijn
om anderen te kunnen helpen. Het zuivere
nationalisme is tegen oorlog. Spreker refe
reerde aan de woorden van generaal Snijders,
gesproken bij het 35-jarig jubileum van de
Koningin, uit welke woorden het „sivis pacem
para bellum" viel te beluisteren. Met deze
woorden is spreker het niet eens. Wie den
vrede wil bereidt zich tot den vrede.
Wat is oorlog? Oorlog is ellende, is ziekte,
verwoesting, brandstichting, vertrappen van
alles wat mensch is, „das radikal Böse" zooals
de Duitscher zegt. Maar het ergste is niet
datgene, wat ons wordt aangedaan, maar dat
gene wat wij anderen aandoen. Moeten wij
wachten tot het niet tegen te houden is?
Neen, zegt spreker, wij kunnen niet gaan den
ken, dat er nog wel menschen zijn die den
vrede willen. Wij moeten iets doen. wij moeten
getuigen voor den vrede, wij moeten den vrede
zoeken in eigen ziel en leven. Het individu
moet beginnen in eigen omgeving den vrede
aan te kweeken. Zoo komen wij tot het
pacifisme.
Spreker's rede werd luid toegejuicht.
Hierna vond de vertooning plaats van de
authentieke Fransche oorlogsfilm „Om den
wereldvrede". Deze film vertoont episoden van
den grooten oorlog, niet zooals zij voortspro
ten uit de fantasie van den cineast maar die
door operateurs achter het front werden op
genomen. Alle verschrikkingen van den oor
log, infanterie-aanvallen, bombardementen,
gasaanvallen enz. worden geprojecteerd. De
film is uit den aard der zaak geen spannende
sensatiefilm; haar documentaire waarde is
echter onaantastbaar.
BELANGRIJKE VERGADERING VAN
IJSVENTERS.
Dezer dagen heeft de afd. Velsen van den
Nederlandschen Bond van Consumptieijs-
bereiders een belangrijke vergadering m
Café Centraal aan den Zeeweg gehouden.
De voorzitter, de heer Ringers gaf een
uiteenzetting van doel en streven van den
bond, waarna een ]bespreking werd ge
houden over een actie die het bestuur voor
stelt op touw te zetten tegen het venten
van ijs door venters die in 1933 nog niet door
den Keuringsdienst erkend werden. Het be
stuur stelt zich voor deze kwestie met den
burgemeester te bespreken. Het bestuur stelt
zich ten doel, een streng toezicht op de
leden te doen invoeren, opdat het product
aan de strengste hygiënische eischen vol
doet. De karren der leden zullen van een
kenmerk worden voorzien.
Als afgevaardigde naar het congres van
den landelijken bond werd benoemd de heer
Ringers.
(In het physiologisch laboratorium
te Amsterdam is een z.g. camera
silenta gebouwd, een vertrek,
waarin absoluut niets van de
buitenwereld te hooren is).
Stel u dat eens voor, een kamer,
Waar je niets, maar dan ook niets
Van de wereld meer kunt hooren,
Is dat niets of is dat iets.
Geen geklaxon van een. auto,
En geen gieren van een tram,
Geen geweld van paard en wagen,
En geen menschelijke stem.
Geen geraas van vliegmachines,
Radio noch gramofoon,
Geen geratel van een spoortrein
Noch zijn gil op schellen toon.
Geen kabaal van menschlijk leven
In zijn toomelooze vaart,
Ach, om daarin te verblijven.
Lijkt een paradijs op aard.
Stel u even voor, die kamer,
Wordt u daardoor niet bekoord?
Zoo volkomen ondoordringbaar,
Dat je nergens iets van hoort.
Geen gelach van kleine kleuters
Als zij dartlen langs de straat,
En geen ruischen van den golfslag,
Als hij op het zeestrand slaat.
Geen melodieuze tonen
Van muziek der hoogste soort,
En geen teere zang van vogels,
Niets, maar niets wordt er gehoord.
Ik zeg, stel u voor, die kamer
Zonder zelfs het zwakst geluid,
Zoudt gij daar niet graag verblijven?
Nou, ik niet ik blijf eruit.
P. G'ASUS.
FEESTAVOND SCHIETVEREENIGING
GROOT IJMUIDEN.
Gisteravond heeft in lunchroom Eynthoven
een feestavond plaats gehad van de Schietver-
eenigïng „Groot IJmuiden". Deze avond was
belegd met het doel de prijzen uit te reiken
die op de laatst gehouden wedstrijden be
haald zijn. De prijsuitreiking vond plaats
door den eerevoorzitter der vereeniging Luit.-
Kolonel Hartogh Heys van Zouteveen.
Na een kort inleidend woord van den voor'
zitter, waarin deze in het bijzonder den eere
voorzitter het welkom toeriep, verkreeg de
eere-voorzitter de gelegenheid om de prijzen
uit te reiken. Alvorens hiertoe over te gaan
drukte de Luit.-Kolonel zijn hooge voldoening
uit voor de hem geboden gelegenheid den
prijswinnaars de door hem behaalde prijzen
te mogen overhandigen. Hij beschouwde de
schietvereeniging als een verlengstuk van de
afd. IJmuiden der B.V.L. Hij beschouwde dan
al de leden van een zelfde politieke strekking,
n.l. van orde en recht. Spreker stond eenigen
tijd stil bij wat orde en recht beteekent. Hij
drukte er zijn blijdschap over uit, dat vooral
in den laatsten tijd er meer en meer de uiting
is gekomen, dat een groot deel van ons volk
vraagt naar orde en recht.
Spreker herinnerde aan de spontane huldi
ging van 9 September. Vervolgens sprak de
eere-voorzitter een woord van hulde aan het
bestuur der vereeniging. Met een luid applaus
stemden alle aanwezigen hiermee in. Bij het
eindigen van den eere-voorzitter werd het
eerste couplet van het „Wilhelmus" gezongen.
Vervolgens had de prijsuitreiking plaats.
Hierna spark de heer D. de Ridder Jr. eenige
woorden van dank tot den eerevoorzitter voor
zijn bereidwilligheid om de prijzen uit te rei
ken en gaf hem de verzekering, dat ook de
schietvereeniging boven alles in haar banier
voert „Voor orde en recht" en dit zal hand
haven, als het moet, ten koste van alles. Nu
was het de taak van de Jazzband „The Red
Jeekers" om hun beste beentje voor te zetten.
Tusschen de muziek wist de humorist-confé
rencier Leo van Norden door zijn leuke zetten
en liedjes de aanwezigen aangenaam bezig te
houden.
ST. NICOLAASFEEST VAN
„WEES EEN ZEGEN".
De Evangelisatie-Vereeniging „Wees een
Zegen" zal a.s. Zaterdag voor de kinderen
een St. Nicolaasfeest houden.
Des middags 3 uur zal St. Nicolaas ar-
riveeren in het gebouw Willebrordstraat 10,
waar hij een 500-tal kinderen hoopt te ver- Links het portret van den student Brooke Hart, die door bandieten ontvoerd en om het
rassen. 1 leven gebracht werd. Daarnaast de gouverneur van Californië James Rolph, die weigerde
De ouders zijn ook welkom op het kin- versterkingen naar San José te zenden en de wraakneming op de ontvoerders zelfs goed-
iderfeest. keurde, Naar. men weet staat de schuld van een der. gelyncht en niet vast,
HET HARINGVISSCHERIJ-
BEDRIJF IN NIEUWE BANEN.
VAN EEN GROOTE VISSCHERIJ NAAR DE
TRAWLHARINGVISSCHERIJ?
Tot nu toe was men over het algemeen van
meening, dat haring, bestemd voor de ton
nen, pekelharing dus, gevangen moest wor
den met drijfnetten en daarna volgens de
regelen van Willem Beukelszoon gekaakt. En
ontegenzeggelijk was deze speciaal Neder-
landsche visscherij-industrie sedert eeuwen
een belangrijk bedrijf, dat leverde een kwali
teit haring, die onovertrefbaar was.
Maar thans begint het er op te lijken, dat
het met deze visscherij zal gaan als met de
beugvisscherij, die langzaam maar zeker het
veld moet ruimen voor de trawlvisscherij
't aandeel dat de drijfnetvisscherij in de ha
ring visscherij heeft wordt elk jaar kleiner,
de drijfnet haringvisscherij wordt verdron
gen door de trawl-haringvisscherij. Dit jaar
is daarvan een sprekend bewijs geleverd. De
Duitsche trawlharingvisscherij heeft mil-
lioenen Kilo's opgeleverd, ongetwijfeld veel
meer dan ooit de Nederlandsche drijfnet
visscherij in een jaar opleverde. Dit is de
evolutie, zoo men wil rationalisatie. Eerst
deed de trawlvisscherij een aanval op de
beugvisscherij, thans wordt een aanval ge
richt op drijfnetvisscherij; omtrent den uit
slag van dezen avond behoeft geen twijfel te
bestaan.
In de eerste jaren van de trawl-haring
visscherij werd de haring aan boord in ijs
geladen of wel licht gezouten, voorbestemd
om te worden gerookt of verwerkt tot „Ma-
rinaden". Maar de visscherij nam een dus-
danigen omvang, dat de productie voor dit
doel alleen veel te groot werd. Men moest
dus een anderen weg zoeken en vond dien.
Men ging de haring bij groote massa's in de
tonnen pakken en zouten.
In 1933 werd het trawl-haringvisschen der
Duitschers een succes. Er werd meer trawl
haring gezouten dan drijfnetharing, de groote
visscherij geraakte dus op de tweede plaats
en het lijdt geen twijfel of Duitschland is
hard op weg zich vrij te maken van den in
voer van pekelharing. Het land zal spoedig in
eigen behoefte kunnen voorzien, dank zij het
trawlnet, dat zooveel productiever is dan het
drijfnet. En straks zullen onze Oostelijke bu
ren de loggers, die met rijkssteun zijn of wor
den gebouwd, wellicht niet meer noodig zijn.
Het schijnt, dat de trawl-reederijen zich er
op gaan toeleggen, de haring ook op zee tc
doen kaken. Het spreekt vanzelf, dat deze
werkwijze nog geen algemeene toepassing
vindt, omdat men handen tekort heeft om
de millioenen gevangen haringen de bekende
bewerking te doen ondergaan. Maar het be
drijf zal zich ongetwijfeld aan de nieuwe
werkwijze hoe langer hoe beter gaan aan
passen en ongetwijfeld zijn we na verloop
van eenige jaren zoover, dat de Duitsche
trawl-haringvisscherij de pekelharingmarkt
gaat beheerschen, tot schade van de ouder-
wetsche drijfnetvisscherij, tot schade ook
van de kwaliteit van het product. Maar de
nieuwe tijd vraagt naar goedkoope producten
en meer dan de drijfnetyisscherij is de trawl
visscherij in staat deze te leveren.
THALIA-THEATER.
„Ik ben een vluchteling".
Dit is de titel van de film, die a.s. Vrij
dag en verdere dagen in Thalia wordt ver
toond en die is vervaardigd naar het veel
besproken boek van Robert E. Burns: „De
Kettinggangers".
Deze film is authentiek, het gegeven is
afkomstig van een veroordeelde die nog
steeds voortvluchtig is.
Als document, als aanklacht en als film
zelf vraagt deze rolprent vanMervyn le Roy
met Paul Muni in de titelrol de aandacht
van het publiek. Het documentair karakter
overheerscht, maar het is dan ook zeer be
langrijk voor een betere kennis van de in
zekere staten van Amerika nog bestaande
toestanden. Het is de boeiende geschiedenis
van Robert E.Burns. Deze was plotselin
komen opduiken te Chicago en was arbeider
geworden in de slachthuizen. Hij wist zich
geleidelijk omhoog te werken, werd een
heele persoonlijkheid en bevond zich dan
spoedig aan het hoofd van de „Greater
Chicago Magazine" waarvan hij niet alleen
stichter, maar ook bestuurder en hoofd
redacteur was. Tot in 1929 de politie aan dit
alles plots een eind maakte en hem in hech
tenis nam om hem aan een der achterlijkste
Amerikaansche Staten Georgia uit te leve
ren.
Burns was inderdaad., na aan den oorloL
te hebben deelgenomen, moeilijk aan werk
kunnen komen. Hij had gezworven en zon
der dat hem schuld trof, werd hij betrokken
in een zaak van diefstal met doodsbedrei
gingen. De eigenlijke dader wordt door de
politie gedood. Burns verschijnt voor de
rechtbank te Atlanta in den staat Georgia
en wordt veroordeeld tot 10 jaar ketting
straf.
'Zelfs indien men eens per jaar haar de
bioscoop gaat, mag men niet verzuimen deze
prachtige film te gaan zien.
BEHOUDEN GEBLEVEN.
De Finsche bark Parma, welke 4 October
van Londen naar Australi vertrok, is in den
Atlantischen Oceaan gepraaid door het En-
gelsche stoomschip Avelona. Dit bericht heeft
tot groote geruststelling geleid, omdat men
destijds op de Fransche kust een lijk gevon
den had met een reddingboei van dit schip en
dus het ergste vreesde.
ONDERLINGE WEDSTRIJDEN D. C. IJ.
Ie klasse.
gesp, gew. rem. verl.pnt.
1. Ligthart
2. Dukel
3. Suyk
4. Schaap
5. De Jong
6. Leijte
7. Kramer
8. Smit
9. Kraai
1. Souverein
2. Koetsier
3. Ott
4. v. d. Velde
5. De Beurs
6. Bais
7. Groen
8. Postma
9. Versteeg
10. Siebeling
IJ. F. C.-NIEUWS.
Uitslag 25 November:
lc Bekerronde.
Telefonla I—IJ.F.C. I 1—2
A.s. Zaterdag 2 December:
IJ.F.C. 3—Kennemerland 4 uitgesteld.
IJ.F.C. 3Visscherijschool 2.30 uur.
J.l. Zaterdag won IJ.F.C. haar eersten
wedstrijd voor den Kennemerland-beker,
dus de race om dit kostbaar exemplaar heeft
ook dit jaar weer een aanvang genomen.
Deze bekerwedstrijden behooren ieder jaar
tot een groote attractie. Het eerste elftal
schijnt zijn vertrouwen weer geheel te her
winnen, vooral de 41 overwinning op
Kennemerland haalt het oude enthousiasme
terug. Het eerste elftal is Zondag vrij. Het
derde elftal zou tegen Kennemerland 4 uit
komen, doch deze wedstrijd is door den
bond uitgesteld. Het zelfde elftal zal nu een
oefenwedstrijd spelen tegen een sterk elftal
van de Visscherijschool; dit beteekent zeer
zeker een goede training voor de IJ.F.C.-
reserves, die dit seizoen zoo kranig hebben
ingezet
IJ.F.C. 3:
Jimmink,
De Boer, Schaap,
Mors, Zwanenburg, Stam,
Goedhart, Meijboom, Huhl, Borst, Oldenburg
VELSEN
UITVOERING KINDERKOOR „LENTE
BLOEMEN"
Voor een uitstekend bezet gebouw gaf het
Chr. Kinderkoor „Lentebloemen" een uitvoe
ring in de Geref. Kerk te Velsen-Noord.
De directeur van het koor, de heer P. Koel-
mans, wiens concerten een uitstekende reputa
tie genieten, heeft ons ook nu weer voor een
gezonde en verzorgde uitvoering gebracht.
Na gezamenlijk zingen van Ps, 75 1, gebed
en Psalmlezing door ds. Meijer, zongen de
kleinste meisjes van „Lentebloemen" een twee
tal vroolijke, leutige liedjes, n.l. Hopsa, hei-
sasa en een Kabouterliedje, die zoozeer in den
smaak van ouders en belangstellenden vielen,
dat zij op deze plaats een hartelijk applaus
ontlokten, waardoor reeds onmiddellijk het
eventueele ijs gebroken werd en er onvervaard
en zonder verlegenheid op los werd gezongen.
Gecombineerd met de jongens werden twee
stemmige bekende schoolliedjes uitgevoerd die
een goeden kijk gaven op het nauwkeurig wer
ken van directeur Koelmans, dat reeds meer
malen door een optreden van „Lentebloe
men" voor de microfoon beloond werd.
Een tweetal kerstliederen en een avondliedje
van Van Oort, gezongen door een koortje uit
de oudere meisjes van „Lentebloemen", was
eenvoudig, maar daarom niet minder loffelijk,
van uitvoering. Veelbelovende altstemmetjes
mochten we er bij opmerken.
Mej. H. Eerbeek, die haar medewerking 2an
deze uitvoering als sopraan-soliste verleende,
zong onder veel bijval eenige religieuze soli.
Duidelijk van, uitspraak, goed op toon, doch
gaarne hadden we wat meer expressie in de
voordracht gehoord. Door een der jongste le
den van het koor werden haar bloemen aan
geboden.
De hoofdschotel van den avond was voor de
jeugdige zangers en zangeresjes wel de uitvoe
ring der cantate: De Geschiedenis van Jozef,
waarin elk der hierboven reeds besprókel; on
derdeden van het ensemble solistisch of ge
zamenlijk waarlijk verfrisschenden kinder
zang ten beste gaven (alleen de z klinkt nog
als s).
De rollen van Jozef, Jacob en de spreekstem
waren resp. de heeren D. van Dijk, N. Hammes
en H. Kraaienveld toevertrouwd, terwijl de
heer Joh. Redeker de piano-begeleiding accu
raat en volgzaam verzorgde.
Het instudeeren van deze cantate moet voor
den directeur en zijn „bloemen" een heele op
gaaf geweest zijn, gezien de steeds weer van
koren varieerende compositie en haar lengte
(17 blz. programma?).
Het applaus, dat de uitvoering ervan oogstte
moge voor hen wederom een aanmoediging
geweest zijn.
Op gebruikelijke wijze werd de avond daar
op gesloten. j
- W. f
