IJmuider Courant | 1933 | 14 december 1933 | pagina 5

Een Meisje en een Man

IJMUIDER COURANT. DONDERDAG 14 DECEMBER 1933
TWEEDE BLAD.

Het Schotsche Monster.

't Is nu al zoover gekomen met het monster,
dat heet te vertoeven in Loch Ness. bij Inver
ness in Schotland, dat het Lagerhuis er zich
mee bezig heeft gehouden. Dit op aanstoken
van den geachten afgevaardigde Anstruther
Gray, die er vliegtuigen op af wou sturen om
wetenschappelijke waarnemingen te doen.
Maar de regeering antwoordde dat zij „Z.M.'s
luchtstrijdkrachten'' niet voor een dergelijk
doel kon bezigen aleer zij meer zekerheid had
verworven omtrent het werkelijke bestaan
van het monster. Zij was van meening dat
voorloopig het particuliere initiatief er zich
meer mee zou kunnen -bezighouden. Intusschen
zijn de provinciale autoriteiten van Inverness-
shire al verder gegaan, want zij laten het
meer voortdurend door politie bewaken en
hebben een verbod uitgevaardigd om op het
monster te schieten. Het aantal menschen,
dat bezweert het gezien te hebben, is reeds
tot 51 gestegen, en de enthousiaste bevolking
heeft de genoegdoening dat zij zoowel de ver
tegenwoordigers der wetenschap als die der
pers in grooten getale naar Loch Ness heeft
gekregen. Ik hoop van harte dat het monster
heusch bestaat, dat het inderdaad niet veel
korter dan twintig meters is en dat er geen
sprake zal blijken te zijn van eenig listig op
zetje van de plaatselijke Vereeniging voor
Vreemdelingenverkeer.

De belangstelling van de Schotsche en En-
gelsche pers is verklaarbaar om meer dan
de gebruikelijke redenen. Bestaat dit monster
inderdaad, dan zou een aloude smet op ons
beroeps-blazoen er eindelijk van verwijderd
kunnen worden. De zeeslang zou werkelijk
blijken te bestaan! Gij weet het allen, dat dit
legendarische monster in vroeger tijden
telken jare in de nieuwskolommen placht op
te duiken. Het deed dat onveranderlijk in de
zomermaanden, wanneer er weinig nieuws
pleegt te zijn. en de achterdochtige vox
populi verkondigde al spoedig dat het dier
door de Koningin der Aarde was uitgevon
den, om in den slappen tijd des jaars de be
langstelling voor haar publicaties gaande te
houden. Deze achterdocht steeg, toen het in
de oorlogsjaren verdween. In dien tijd, en ook
in de eerste jaren daarna, gebeurde er ook in
Augustus zóóveel, dat men daaruit conclu
deerde dat de pers geen behoefte meer aan
de zeeslang had. Wij journalisten stemden
met deze euvele theorie natuurlijk niet in, en
trachtten de gedachte ingang te doen vin
den dat de zeeslang op een mijn geloopen
was, of getorpedeerd door een onderzeeër, of
dat het beest zich schuil hield in afwachting
van rustiger tijden.

Mocht het Schotsche monster inderdaad
bestaan, dan zou onze laatstgenoemde theorie
volkomen acceptabel worden en zou jaren
lange blaam van onze breede ruggen worden
afgewenteld. Ik vestig er overigens uw aan
dacht op, dat dit laatste thans reeds in aan-
merkelijken mate geschied is. Immers, het is
thans December inplaats van Augustus. Er
is allerminst gebrek aan nieuws in dezen tijd
des jaars. Daar verschijnt opnieuw de zee
slang! Wie hebben haar optreden onthuld?
Niet éenenvijftig Schotsche journalisten
maar éenenvijftig Schotsche krantenlezers,
die naar de dagbladbureaux zijn gesneld met
de mededeeling, dat zij het ondier met eigen
oogen ontwaard hebben. En niet alleen naai
de dagbladbureaux, maar ook naar de politie,
die het meer is gaan bewaken, en naar het
Lagerhuislid Anstruther Gray, die er een
Lagerhuisdebat over ontketend heeft, en naai
de mannen der wetenschap, die er op los ge
trokken zijn!

Wel heel duidelijk blijkt thans, dat wij in
dit geval zoo onschuldig als een lam zijn. En
dat geeft mij aanleiding, de rapporten van de
vooroorlogsche zeeslang-verschijningen even
eens naar de dagbladlezers terug te wijzen.
Er is, bij mijn weten, nooit een journalist ge
weest die gemeld heeft, zelf het monster te
hebben gezien. Altijd werd het bericht door.
de lezers, die er daarop ons de schuld van
gaven. Welnu; het uur der wrake heeft ge
slagen, wie kaatst moet den bal verwachten,
enzoovoorts. Wij zijn aan alle kanten in de
winnende positie gekomen. Blijkt de Schotsche
zeeslang te bestaan, dan hebben wij altijd ge
lijk gehad. Blijkt hij niet te bestaan dit
zou uitgemaakt kunnen worden volgens het
stelsel van dat andere Engelsche parlements
lid, die Loch Ness met een sleepnet wil gaan
afvisschen dan zullen wij die tijding pu-
bliceeren en er met onmiskenbare duidelijk
heid op wijzen, wie nu eigenlijk ten allen tijde
de fantasten zijn geweest,...

Wij niet!

R. P.

BEVERWIJK

DE NIEUWE BIOSCOOPWEEK.

Luxor Theater.

Het Luxor Theater aan de Breestraat
brengt in de komende week als hoofdnummer
de ontroerende en sterke speelfilm der Para
mount: „Farewell to Arms" met prachtige
rollen van Helen Hayes, Cary Cooper en
Adolf Menjou.

Deze film is een voortreffelijke bewerking
van Ernest Henningway's boek van denzelf-
den naam.

Er komen in het boek verscheidene passa
ges voor, die voor lens en microfoon een deli
cate behandeling vereischen en het is de
groote verdienste van den regisseur Frank
Borzage, dat hij dit heeft gekund.

Cooper speelt zijn rol in deze film met
groote ernst en soberheid, Helen Hayes is
een prachtige verpleegster en Adolph Menjou,
die uitnemend op dreef is als kapitein Rinal-
di. „A Farewell to Arms" (Een afscheid voor
immer) is een ernstige en mooie film, die
groote belangstelling verdient.

Een zeer goede film, welke ook in het pro

gramma is opgenomen, is „Gitta entdeckt ihr
Herz", een frissche, romantische geschiede
nis van een jongen componist (Gustav Frö-
lich), een eenvoudig boerenmeisje, met een
stem „als een lijster" (Gitta Alpar» en een
talentvollen zigeunerprima (Steckel). Een
origineele vondst om den componist op z'n
knieën voor z'n ongemotiveerde jaloerschheid
vergiffenis te doen vragen, voert tenslotte
naar het, inderdaad zuurverdiende happy
end.

Zoo biedt het programma van het Luxor
Theater dus weer veel te genieten en het is
aan geen twijfel onderhevig, of velen zullen
deze week hun schreden naar het theater
in de Breestraat richten.

Kennemer Theater.

Het Kennemer Theater in de Zeestraat zal
in de komende week zeer zeker de aandacht
trekken voor de Wiener-operettefilm ..Wal-
zerkrieg" van de Ufa. Ludwig Berger, die in
dertijd naam maakte met „Walzertraum".
voerde ook de regie van deze groot-opgezette
en grootsch-gemonteerde toonfilm.

.Walzerkrieg" is een zeldzaam geestige film,
spannend en vol afwisseling, doelend op den
strijd tusschen de walscomponisten Jozef
Lanner en Johann Strauss, die de Weensche
muziekliefhebbers een tijdlang in de twee
onverzoenlijke kampen van de „Lannerianen"
en de ..Straussianen" verdeeld heeft. En het
wordt voor den rechter een heel moeilijk
karwei, om uit te maken, wie nu eigenlijk ge
lijk heeft.

Op de ballustrade van de rechtzaal trom
melt Lanner ten slotte eenige maten van een
marsch, Strauss springt achter het klavier
en werkt het motief uit, Lanner schuift bij en
vier handen spelen voor het eerst de wereld
bekende Radetzky-marsch. waarmede deze
film eindigt. De film is werkelijk schitterend
gemonteerd en de Ufa bracht de sterkste be
zetting voor de lens.

Renate Miiller en Willy Fritz zorgen voor
het liefdes-duo, dat natuurlijk niet ontbreken
mocht en men weet. wat het zeggen wil, als
deze beide sterren in één film optreden.

Zij zorgen er mede voor, dat de strijd van
de twee muzikale grootheden een strijd wordt
vol geest en schoonheid voor oog en oor.

Een film. die men niet na één keer „uit-
genoten" is. Men moet „Walzerkrieg" in de
komende week in het Kennemer Theater gaan

zien enhooren, want de muziek is zooals

men dat kent van „Wien, und Wien allein".

HET VERLOOP VAN DE
GROENTENMARKT.

DE WINTER DOET ZICH GELDEN.

De vorstperiode heeft het beeld van de
veilingen in eens heel wat veranderd. In de
verscheidenheid der producten is dan ook een
belangrijke wijziging, gekomen daar deze

thans uitsluitend op stapelproducten en
koolsoorten zijn aangewezen. Ook de aan
voeren vertoonen thans een zekere onregel
matigheid, omdat van het eene product een
teveel en van het andere soms weer een tekort
bestaat. Het spreekt van zelf dat die pro
ducten die nog het ruimst aanwezig zijn en
het minst van de vorst te lijden hebben
ook daarom thans de grootste plaats in
nemen aan de veilingen.

Boerenkool mag dan ook de laatste dagen
wel als massaproduct worden aangemerkt en
ondanks dat bij het winterweer geregeld nog
al belangstelling aanwezig was gingen de
prijzen er niet op vooruit. Werden soms par
tijen voor een behoorlijken prijs afgenomen
de groote aanvoeren deden dezen tenslotte
weer inzinken waardoor de prijzen uiteen
liepen van 10—35 cent per kist.

Voor prei trad een merkbare verbetering
in al was de stemming bij het dooiweer van
Maandag soms een tikje minder toch bleven

de prijzen op hoog peil. De noteeringen
schommelden naar soort van 718 ct. per
bos.

Andijvie werd deze week heel 'wat minder
aangevoerd. Met zulk weer laat men de op-
gekuilden maar liever rustig iztten. Voor
mooi product was uiteraard dan ook nog al
belangstelling en varieerden de prijzen van
4065 ct. per kist en mindere soorten wer
den naar verhouding betaald.

Spruiten waren in aanvoer belangrijk min
der dan de vorige week. Deze afname in
aanvoer kwam echter de prijzen weer zoo
danig ten goede, dat de noteeringen kwamen
te staan van 12—22 per K.G.

Enkele partijtjes bosbeen die nog werden
aangeboden werden willig afgenomen voor
prijzen van 1215 ct. per bos.

Bloemkool is zoo goed als van het tooneel
verdwenen. De aanvoer was deze week zeer
beperkt waardoor eveneens de belangstelling
weer grooter werd en de prijzen verbeterden:
voor eerste soort van 10—13 ct. per stuk.

Gele en roode kool geven nog weinig ver
betering in afname en prijs te zien. Ook
groene kool bleef met de prijzen nog ge
regeld aan den lagen kant. De noteeringen
dezer soorten wisselden zoo ongeveer naar
soort van 25 ct. per stuk.

Soepgroenten als pieterselie en selderie
hadden al zeer onregelmatige prijzen. Wan
neer sommige partijen voor goede prijzen
werden afgenomen trad dikwijls weer spoedig
een inzinking in zoodat de noteeringen sterk
uiteenliepen van 37 ct. per bos. Knollen
van goede kwaliteit kwamen aan behoorlijke
prijzen die echter ook wisselden van 28 ct.
per stuk.

Uien werden weinig aangevoerd; hiervan
waren de noteeringen zoo plm. van 23 ct.
per K.G.

Nog enkele partijtjes ki>sspinazie werden
aangevoerd die een zeer gunstig onthaal
vonden en voor prijzen van f 1 tot f 1.30
per kleine kist werden afgenomen.

ONTSPANNINGSAVOND VOOR
DE WERKLOOZEN.

EEN GESLAAGDE BONTE AVOND.

De Commissie voor de Ontwikkeling en
Ontspanning van Werkloozen had voor de
werklooze arbeiders en hun dames een vroo-
lijken avond georganiseerd, welke Woensdag
avond in het Kennemer Theater werd ge
houden. De zaal was geheel bezet, toen de
voorzitter de heer H. Rothe een woord van
welkom, in het bijzonder ook tot het ge
meentebestuur sprak en vervolgens de bedoe
ling van dezen avond nader belichtte. Spr.
vestigde voorts de bijzondere aandacht op de
groote beteekenis van de georganiseerde ont
wikkelingscursussen vooral voor de jongeren,
die zich op de hoogte zullen moeten houden
van den gang van zaken in de bedrijven, wil
len zij straks kunnen meekomen. De nu op
gedane kennis zal een graadmeter blijken te
zijn voor een lateren maatschappelijken wel
stand. Spr. drong er dan ook ernstig op aan,
de cursussen trouw te volgen, en deze bood
schap gold vooral ook degenen, die nog maar
steeds langs de straat blijven loopen, instede
van zich op een of anderen cursus te bekwa
men. Spr. droeg vervolgens de leiding van
den avond over aan den heer P. Cloeck, die
als conferencier optrad. Hij kweet zich met
veel animo van die taak en wist den gansehen
avond de stemming er in te houden. In in
derdaad bonte afwisseling volgden de ver
scheidene nummers van het programma
elkander op. Het Mannenkoor „Zanglust"
open'dé dé rij met „Nimmer Nacht" van 'Aii-
driessen en „Sanctus" van Schubert, twee
composities, die onder leiding van den heer
H. van Dijk een gave verklanking vonden.

Onze plaatselijke accordeonisten „The
Leonardy's" oogstten vervolgens een dave
rend succes met hun zeer beschaafde en goed
genuanceerde voordracht in een marsch van
Sousa en in „De Calif van Bagdad" van Boiel-
dieu. Mevr. SuykSchib zong vervolgens een
tweetal liederen, begeleid door den heer H.

DE FRiNS VAN WALES BIJ DE FRONT S'l RIJDERS. Ter nagedachtenis aan a
vallenen in den wereldoorlog heeft de prins van Wales op de hij eenkomst van den j
strijdershond een „eeuwige vlam" ontstoken. Een foto van deze plechtigheid.

i\ u -i/iL i,uuii iu.i.i, .teeji ac secro aris-
generaal van den Volkenhond Avenol 'links)
een hezoek gebracht aan de Fransche hoofd
stad, waar hij o.m. Paul Boncour ontmoette.

van Dijk. Deze zangeres verwierf een dank
baar applaus. Haar plaats op de „bühne"
werd vervolgens ingenomen door den heer H.
Oostewaal, de solo-clarinettist van de Be
verwijksche Harmonie-kapel, die met mooien
toon een uitvoering gaf van twee mooie werk
jes, n.m.l. een Mazurka en een Gavotte van
Louis Ganne.

Daarna was de beurt van optreden aan den
heer P. Cloeck, die de stemming er in wist te
brengen met zijn liedjes aan de piano, die hij
vooraf geestig bij het publiek inleidde.

In het tweede gedeeelte van den avond tra
den al deze medewerkenden met steeds stij
gend succes nogmaals op. met dit verschil,
dat nu de heeren Oostewaal en Visser zich in
een duo voor clarinetten lieten hooren. Zij
werden begeleid door den heer H. W. Hof
meester. evenals de heer Visser, die zich ter
afwisseling ook nog liet hooren in een
..breaks" voor saxophoon. Zoo mocht er met
alle reden gesproken worden van een „bou
ten" avond, waarop nu inderdaad „voor elk
wat wils" was te genieten. „Zanglust" besloot
het programma met de „De Gravers",
„Glockengelaute" en als toegift „Der
Spielmann".

De heer Ehrbrecker sprak een slotwoord,
waarin hij in de eerste plaats de woosden
van den voorzitter omtrent de cursussen nog
eens onderstreepte en vervolgens alle mede
werkenden, die zich zoozeer beijverd hadden,
om dezen avond te doen slagen, namens
allen hartelijk dankzegde. In het bijzonder
roemde spr. de spontane wijze, waarop deze
geheel belanglooze medewerking was verkre
gen. Een langdurig applaus bekrachtigde dit
welverdiende woord van dank en hulde. En
hiermede behoorde de eerste ontspannings
avond tot het verleden. Ongetwijfeld mag de
betrokken commissie met voldoening op haar
werk terugzien. Zij is in haar opzet, om de
genen die door de crisis deel uitmaken van
het leger van werkloozen, en vooral ook de
vrouwen, eens even uit den sleur te halen en
een wijle de „kopzorg" zooals de voorzitter
het uitdrukte te doen vergeten, volkomen
geslaagd. Het was een gezellige avond, die
stellig naar een herhaling in de toekomst
deed verlangen.

OPENBARE VERKOOPING

Woensdagmiddag werd ten overstaan van
notaris Mr. A. Moens. in het veilingsgebouw
„Centrum" in het openbaar verkocht:

1. Woonhuis met schuurtje, erf en grond
aan de Adrichemstraat no. 20, alhier, groot
1.74 A.

Hoogste bieder: V. Ph. Braun, alhier voor
f 2800. Afgemijnd op f 140. Kooper D. Teer,
alhier voor f 2940.

2. Woonhuis met tuin en erf aan de Schey-
beecklaan 16, alhier, groot 2.40 A.

Hoogste bieder Jb. Henneman te Heems
kerk voor f 5150. Afgemijnd op f 1. Kooper:
T. van Strien te Weesperkarspel voor f 5151.

HET KINDERFEEST VAN „PLAN WE9T".

Woensdagmiddag werd in het Kennemer
Theater het Sr.-Nicolaasfeest voor de jeugd
gehouden, dat georganiseerd was door de
St.-Nicolaas speciaal voor „Plan West" bereid
groot aantal kinderen daarmede een blijden
middag heeft bezorgd. De zaal en eveneens
het balcon waren stampvol, toen de heer J.
Tervoort namens het bestuur een welkomst
woord sprak, daarbij tevens mededeelend, dat
St.-Nicolaas speciaal voor „Plan West bereid
was gevonden, ondanks de hevige koude in
Holland, zijn vertrek naar Spanje nog een
week uit te stellen. Onder enthousiast gezang
van de jeugd, deed Sinterklaas vervolgens zijn
intrede en richtte vervolgens een vriendelijk
woord tot de kinderen. De Sint had zich er
van op de hoogte gesteld, hoe „Plan West"
zich beijverd heeft om de kinderen dezen zo
mer te laten genieten van een prachtigen
boottocht en daarom wilde hij de kinderen
reeds nu aansporen trouw de Plan-West-ze
gels te sparen en netjes op te plakken.

En toen deed de Sint zich weer kennen
als de uitdeeler van vele goede gaven. De
taai-taai en speculaas kwamen te voorschijn
en werden met milde hand onder de gretige
schare uitgereikt, een tooneeltje waarbij het
natuurlijk niet aan spontane medewerking
van de zijde der jeugd ontbrak. Het behoeft
geen betoog, dat deze tractatie een dank
baar onthaal vond. Dan doofden de lichten
voor de vertooning van een prachtig en met
veel zorg gekozen filmprogramma. En de

jeugd genoot, zooals de jeugd dat doen kan,
spontaan en echt.

Wat is er gebruld om de dolle avonturen
van Stan Laurel en Oliver Hardy en wat ge
noten zij van het kunstige teekenfilmpje.
Maar het werd pas ernst toen een prachtigs
film werd vertoond over de avonturen van
Robinson Crusoe. Dat was een goede keuze
van het bestuur, want het bleek nu toch wel
duidelijk, dat ook de jeugd van onze dagen
nog minstens evenveel van het Robinson-
verhaal kan genieten, als de ouderen hebben
gedaan. De kinderen volgden het verhaal met
groote aandacht en ze vonden dit nu eens
een echte, heusche biocoopvoorstelling. want
voor deze gelegenheid was het „instituut-
explicateur" weer ingevoerd. De heer C. Koc'n
kweet zich zeer goed van zijn taak en vond
bij zijn explicatie een dankbaar gehoor.

Na de filmvertooning hebben maar liefst
wee goochelaars het jeugdige auditorium met
bun experimenten van de eene ver-
>azing in de andere gevoerd en natuurlijk
waren er dozijnen aanbiedingen, wanneer
aan de andgere zijde van 't voetlicht assisten
tie werd verlangd. Toen er eindelijk dan
heusch een einde was gékomen aan dezen ge
notvollen middag kreeg iedèr kind nog een
tractatie mee naar huis. Aan de glundere
gezichten kon men wel zien. dat dit kinder
feest geslaagd was. En de ouderen, die het
bijwoonden, konden deze oprechte waardee
ring zeer zeker volledig onderschrijven.

..Plan West" had de zaken weer goed voor
elkaar, de organisatie was in orde.

Het bestuur en zijn 'assistenten hebben
veel arbeid moeten verrichten, om alles oe
doen marcheeren. maar zü allen zullen zich
zeker ruimschoots beloond .achter, met de we
tenschap, dat zij honderden kinderen eenige
prettige uren hebben bezorgd.

WIJK AAN ZEE EN DUIN

SCHOORSTEENBRAND

Woensdagmiddag omstreeks half twee
werd brand ontdekt in de schoorsteen van
perceel No. 35 aan den Hooge Hoflanderweg
alhier, welk perceel bewoond wordt door den
heer A. Schoorl.

De inmiddels gewaarschuwde brandweer
was spoedig ter plaatse. Met behulp van een

partijzout wist de brandmeester de

brand te blusschen en zoo bleven de bewo
ners van het perceel ditmaal gespaard voor
de gebruikelijke waterschade.

FAILLISSEMENTEN.

Door de Arrondissementsrechtbank te Haar
lem zijn de volgende faillissementen van 12
December 1933 uitgesproken.

W. Tolman, manufacturier, wonende te
Koog aan de Zaan. Jan Bestevaerstraat 3. Cu
rator Mr. H. C. M. Dekhuyzen te Zaandam.

De N.V. Beverwijksche Beurtdienst, geves
tigd te Wijk aan Duin. Gfoenelaan 9. Curator
Mr. J A. B. Sanders te Beverwijk.

W. Schalk, koopman in Groenten wonende te
Ilpendam, lip 83. Curator Mr. H. H. Riepma
te Edam. Rechter-eommissaris is Jhr. Mr. E.
J. Strick van Linschoten.

Opgeheven zijn de navolgende faillissemen
ten:

H. Kramer wonende te Krommenie. Curator
Mr. J. C. Y. Nieuwenhuys, Alhier.

P. S. van Lierop Jr. wonende te Hillegom,
Leidschestraat 93b. Curator Mr. Dr. A. F. H.
Schreurs. Alhier.

W. Slob'bé te Haarlem. Curator Mr, W. de
Rijke, Alhier.

H. Eyskoot te Haarlem. Curator Mr. T. A.
M. A. v. Löben Seis, Alhier.

G. Bruyns te Haarlem. Curator Mr W. G. J.
Veenhoven. Alhier.

P. A. Vader te Haarlem. Curator Ms. J. C. Y.
Nieuwenhuys, Alhier.

W. Cornelissen te Haarlem. Curator Mr. H.
J. M. Tonino, Alhier.

M. Ran Wed. C. J. Woudenberg te IJmuiden.
Curatrice mevr. E. J. Scheltema-Conradi, Al
hier.

KI. Jongeneel te Haarlem. Curator Mr. P.
Tideman, Alhier.

P. van Duyn te IJmuiden. Curator Mr. F. A.
Davidson te Haarlem.

Geëindigd zijn de navolgende faillissemen
ten wegens het verbindend worden der uit-
deelingslijst:

De Hadelsvennootschap onder de firma
Gebrs. Wijker en P. v. Duin gevestigd te I Jmui
den. Curator Mr. F. A. Davidson, Alhier.

C. de Koning te Hoofddorp. Curator Mr. H.
J. M. Tonino. Alhier.

J. de Graaff te Haarlem. Curator Mr. J. C. Y.
Nieuwenhuys, Alhier.

AGENDA TE HAARLEM

DONDERDAG 14 DECEMBER

Stadsschouwburg: Bachavond „Toonkunst"
Harold Samuel, piano. 8 uur.

Palace: „Vrouwennoodlot". Op het tooneel:
Fred Ronner, Weensch speelkaarten-genie.
7 en 9.15 uur.

Rembrandt Theater: „De witte non". Op
het tooneel: 5 Svetnaloffs, het beroemde
zang-quintet. 7 en 9.15 uur.

Luxor Sound Theater: „Vrije opvoeding."
8.15 uur.

Cabaret La Gaité. Raaks 1—3: Optreden
van Ellen Rakte, solo-danseres, en Margare-
the Dania, Vortragkünstlerin.

VRIJDAG 15 DECEMBER

Gem. Concertzaal: Josephine Baker en
haar 16 Baker Boys. 7.:30 en 9.30 uur.

Stadsschouwburg: Prof. Leopold Jessner's
ensemble „Nina" 8 uur.

Cabaret La Gaité. Raaks 13: Optreden
van Ellen Rakte, solo-danseres, en Margare-
the Dania, Vortragkünstlerin.

Bioscopen nieuw programma.

FEUILLETON

Naar het Engelsch van
CURTIS YORKE.

(Nadruk Verboden).

2)

Het kleine mijnwerkerskamp van Carolay
zag er beslist schilderachtig uit in dezen
lichtkrans van den zonsondergang. De ruwe
hutten, de verschillende galerijen in de rots
wanden gegraven, de aardige kleine zaag
molen, die in beweging gebracht werd door
een levendig, klein stroompje, dat van ver
boven in de bergen kwam: de zakken onge-
smolten mineralen, die 'waren opgestapeld en
wachtten op vervoer naar Tarakness alles
scheen overgoten met een rood-gouden gloed.
Zelfs de mijnwerkers, die hier en daar bezig
waren met de bereiding van hun avondmaal,
hadden iets romantisch, niettegenstaande
hun vuile en modderige plunje.

Aan de deur van een der grootste wonin
gen, stond een forsche, gemoedelijk uitziende
vrouw, die een poging deed om ernstig te
kijken, toen zij Gaddy zag.

„Schaam je, jongeheer Gaddy", begon ze.
„De juffrouw en ik hebben ons zoo ongerust
gemaakt, we dachten dat je voor goed weg
was. dood of nog erger. Er gebeurt nog eens
wat met je, wat ik je zeg!"

„Poeh", antwoordde de jongeheer minach
tend. toen hij langs de omvangrijke gestalte
sloop en het huis binnenliep. „Wat dacht je,
dat er met me kon gebeuren? Ik ben heele-
maal niet zoo'n jochie!"

Toen. met een ernstigen blik naar Chris
tian hernam ze: „Je ziet er ontdaan uit, mijn
kind. Wat is er? Is je iets overkomen?"

„O niets", antwoordde het meisje vrij kort.

„Nou, juffrouw Chrissie, weer nu niet zoo
snauwerig tegen je oude kindermeid, die je
van je kindsheid af kent en al haar plannen
om een eigen winkel te beginnen eraan gaf,
om met je mee te gaan hierheen. Maar ik zie,
dat er iets is. en als je me 't niet wilt vertel
len, nou dan kan niemand er iets aan
doen".

„Milly", zei het meisje haastig, „ik heb hem
gezien".

„Wie gezien, mijn liefje?"

„De Engelschman, die Barnethan gekocht
heeft".

„Is 't waar?" riep de oude vrouw, met opge
heven handen, „en wat voor iemand is 't?"

Het meisje wierp haar muts af en streek met
de vingers door haar donker-bloncle krullen.

„Hij ziet er niet onknap uit", verklaarde ze
met gefronst voorhoofd, „en hij is ongetwij
feld een genteman. Maar o, Milly, ik ben er

toch zeker van, dat hij uitermate onsympa
thiek is en ik hoop

„Dat vind ik gemeen van je, Chris", onder
brak Gaddy heftig. „Ik houd van hem, en ik
geloof, dat hij een verbazend goeie vent is
en

„En jij bent maar een dwaze, kleine jon
gen", beet Christian hem op een verplette
renden toon toe „en wil je nu maar dadelijk
je gezicht en handen gaan wasschen en aan
tafel komen?"

Plotseling werd de deur ruw opengegooid en
twee. hónden renden naar binnen: de eene
was een bastaard mastiff en de andere een
volbloed Iersche terrier, respectievelijk luis
terend naar de namen „Wag" en „Tartar".

Tartar was erg trotsch op zijn ongeschonden
stamboom en bejegende den braven Wag min
achtend. omdat hij vermoedelijk wist dat hij
geen volbloed mastiff was. Toen het avond
maal afgeloopen was, liep Christian naar een
ruw gebouwde veranda, die van de zitkamer
uit aan den achterkant van 't huis liep en
wierp zich in een lagen schommelstoel, de
honden en Gaddy om zich heen gegroepeerd.

„Ik heb „mottige Sammy" vandaag gezien",
deelde de jongen haar na een oogenblik van
stilzwijgen mede. „Hij vroeg hoe het met je
ging en zijn gezicht was heelemaal rood en
gevlekt. Ik geloof, dat hij jou wilde spreken,
Chris".

„Ik wou, dat je niet zoo onnoozel was", was
"t onverwacht scherpe antwoord, en waarom
noem je mijnheer Owen niet bij zijn eigen

lijken naam inplaats van die dwaze ordinaire
bijnaam!"

„Iedereen noemt hem zooantwoordde

hij beleedigd. „En ik moet zeggen. Chris, dat
je vandaag een echte bullebak bent: zeker met
je verkeerde been uit bed gestapt vanmorgen?
Je bent even onhandelbaar als ouwe Milly,
alleen erger, omdat je er nog zoo'n stijfkop
bij bent".

En Gaddy ging wrevelig, zonder zich in 't
minst te haasten, naar bed.

n.

Intusschen vervolgde Warwick zijn weg
naar de „Barnethan" mijnen.

Zelfs op dezen mooien Aprilavond was de
aanblik vrij troosteloos. De ruwe ontginning
werd overschaduwd door een sombere, on
regelmatige klip. die overgroeid was met
grassen en stug kreupelbosch. Afgesloten van
den gloed der ondergaande zon, verwekte deze
sombere plaats bij Warwick, die er anders
een levendige verbeeldingskracht op nahield,
een koude rilling.

Twee opvallend nieuw uitziende hutten, ge
bouwd van ruw gehakte boomstammen en
half verborgen achter een vooruitstekende
rots, waren de eenige teekenen van mensche-
lijk leven, in dit wilde en droefgeestige oord.

Uit den schoorsteen van een dezer hutten
krulde zich een zwakke rookkolom langzaam
en bijna loodrecht omhoog, want de wind was
gaan liggen; er bewoog zich nauwelijks een
blad.

Toen Warwick was afgestegen, kwam een
groote, sympathiek uitziende msn, wiens werk
pak er aanmerkelijk frisscher uitzag, dan van
de Carolay mijnwerkers, met een grijns van
welkom naar hem toe.

„Durran heeft uw bagage en den hond ge
bracht, baas", sprak hij met prettige stem.
„En wij hebben uw verblijf voor vannacht zoo
goed mogelijk in orde gemaakt. Morgen kunt
u zelf zien, hoe u een en ander wilt inrichten'.

„O. dat zal wel goed zijn, Mike", antwoordde
Warwick, terwijl hij een achterpoot van zijn
paard onderzocht. .Ik heb onfatsoenlijken
hpnger: ik kan zeker wel iets te eten krijgen
hè, maar een beetje gauw alsjeblieft. Waar is
de hond?"

Hij was zooeven nog hier; ik denk dat hij
er in zijn eentje op uit is", verklaarde Mike,
terwijl hij het paard aan een boomstronk in
de nabijheid vastbond.

Warwick floot en aanstonds kwam een
groote foxterrier van twijfelachtige afkomst
en met een eenigszins krijgslustig voorkomen,
te voorschijn, en sprong uitgelaten tegen zijn
meester op.

„En Perry, ouwe jongen, hoe bevalt je je
nieuwe verblijf, hè?" vroeg Warwick met een
stembuiging, die den waren hondenliefhebber
deed kennen. „Daar: daar! Zoo is 't genoeg,
goeie hond, brave Perry m'n jongen".

Toen hij een oogenblik later aan zijn vlug
toebereid maal ging zitten, keerden zijn ge
dachten terug naar het meisje van Carolay.
Haar vijandige houding amiu.„:de hem,