Komedianten trokken voorbij
Wenschen.
Een Meisje en een Man
IJMUÏDER COURANT
WOENSDAG 3 JANUARI 1934
TWEEDE BLAD.
BEVERWIJK.
n
Met de ,,Geertruida" op reis.
„La vie de Bohème" aan boord.
II
„Komedianten trokken voorbij" is de titel
van het boek van Jan Fabricius Jr. en het zegt
j.ets omtrent het nomadenleven van den too-
neelspeler, die op reis is of, zooals zooveien
onzer meest bekende acteurs en actrices be
schoren is, van het eene gezelschap naar hst
andere zwalken. Wij gelooven niet, dat de
echte rondreizende tooneeltroepen in ons
land nog gevonden worden, al „doen" de
meeste gezelschappen, waarvan men den tel
in onze dagen zoo'n beetje kwijt zou raken,
eenige malen per seizoen de provincie, die
eigenlijk meer van de hoofdsteden uit be
speeld wordt. Maar de échte reizende tooneel-
gezelschappen, die er met een eigen schouw
burg op uittrokken, neen, die behooren toch
wel tot het verleden. De echte, speciale ker
misgezelschappen, die dan hier dan daar in
letterlijken zin hun tenten opsloegen, eer-
serie voorstellingen gaven en dan maar weer
op hoop van zegen verder trokken. Onlangs
is in België de oude heer Willem Hart overle
den en hij was een van die dolende figuren,
die aan het hoofd stond van de in Holland wel
meest bekende, de kermissen bereizende too
neeltroepen. Jaar in jaar uit, een reeks van
jaren en het is zeer interessant uit de his
torie van dit ensemble eenige bijzonderheden
te verhalen. Niet in het minst omdat de na
komelingen van den heer Willem Hart tot
onze meest bekende ingezetenen behooren.
De troep is al lang ontbonden en degenen,
die er destijds deel van uitmaakten zijn mis
schien wijd en zijd verspreid, sommigen hun
ner behooren misschien niet meer tot de le
venden, maar de familie Hart leeft en werkt
nog altijd in Beverwijk, als de exploitante
van het bekende Kennemer Theater in de
Zeestraat.
Frans Hart was doorkneed in het vak, dat
hij bij zijn vader leerde. Het harde, rustelooze
leven van den rondtrekkend en tooneelspeler
had hij terdege leeren kennen. Het was in het
laar 1908, dat hij de onderneming van zijn-
vader verliet en een eigen gezelschap vormde,
dat onder den naam van het Nederlandsch
Tooneelgezelschap de kermissen afreisde. Met
een eigen schouwburgtent in een eigen motor
boot, waarmede men winter en zomer de
Hollandsche wateren doorkruiste. En daarin
was de heer Hart zijn concurrenten een heel
eind vooruit. Hij loste het vervoeryraagstuk
radicaal op, door het transport zelf in beheer
te nemen. De „Geertruida" was een flink mo
torschip en de directeur behoefdte nooit er
gens op te wachten. Wij kunnen ons dat niet
meer zoo voorstellen.. Het lijkt ons zoo trek
schuitachtig, nu wij alleen nog maar uit den
plooi komen, wanneer vier kerels van stavast
een Pelikaan-vlucht maken. Of er werkelijk
vier van diezelfde prachtkerels van onze K.
L. M. van Schiphol starten naar het verre M-
dië zegt ons niet veel meer. En dan een mo
torboot. La vie de Bohème aan boord van
de „Geertruida". 't Ging toch en goed ook,
want de troep oogstte alom veel succes. En
zooals wij menschen van de eeuw der snel
heid nu over een dergelijke wijze van
expeditie denken, zoo doen we het misschien
ook over den schouwburg, die steeds maar
weer opnieuw werd afgebroken, om ergens an
ders weer te worden opgebouwd. Voort maar
weer met de Geertruida. Van de kermis in
Tjietjersteradeel naar de kermis in Bever
wijk. Peulèschilletje voor een goed motor
schip.
In den Schouwburg.
Dat was eigenlijk een houten loods met
éen veelkleurig, fraai geschilderd front. Om
precies te zijn de tent was 23 M. 75 c.M. lang,
7.25 M. breed en 4.20 M. hoog, in den nok
zelfs 6.30 M. Als 450 menschen, verdeeld over
vier rangen, een zitplaats hadden gevonden,
glunderde de directeur, want dan was de
schouwburg uitverkocht. Een eigen gas-re-
servoir was de voedingsbron voor de verlich
ting, gaslampen in de zaal en in de kleed
kamers, aan het front en op het tooneel. Dit
laatste was vooral een voornaam ding.
„want", zoo luidt een oude beschrijving, „dat
was vooral voor het temperen, dag en nacht
worden, al naar gelang een stuk zulks vor
derde, van groote waarde. Overigens vond
men in dezen schouwburg decor, requisieten,
tooneelmeubilair, kortom alles, wat ook in
een vast theater zou worden aangetroffen.
En dan zag het er in de tent zeer behagelijk,
zelfs echt gezellig uit. want de heer Hart ver
stond de kunst, om het zijn publiek naar den
zin te maken Zoo kwam het, dat een echte
Beverwijker vroeger nooit echt kermis had
gevierd, wanneer hij niet minstens één avond
van de kermisweek in de schouwburg van
Hart had doorgebracht. Men was er „en fa
milie'' en men kon nog spontaan genieten
van de „krakers", waarbij tooneel werd ge-
i speeld, dat de houten wanden er van kraak
ten.
Het „tableau de la troupe".
Daarvan was de directeur tevens regis
seur, de heer Frans Hart, de voornaamste
figuur, die met zijn echtgenoote in tiental
len stukken optrad, dan volgden de actrices
mej. A. Hart, die niet van de familie was,
mevr. A. J. J. Meyer-Wettig, mej. de Ruyter,
de hoeren J. A. de Haas (tweede regisseur),
G. Francken, Joh. Berrier en J. H. W. Meyer.
Zooals men ziet; een bescheiden groep, maar
een keurtroep blijkbaar als men de oude re
censies leest En dan noemden wij nog niet
het dochtertje van den directeur, dat ver
scheidene rollen op haar repertoir had.
„Snoezig in één woord" stond er van haar
in 1911 in de krant.
Een ander lid van de familie, de heer Wil
lem Hart, broeder van den directeur, was de
decorateur, die boven het oude, goede Tol
huis aan den overkant van het IJ zijn ate
lier had ingericht. Hij schilderde de decors
en zorgde er voor, dat het front van den
schouwburg in de verf bleef.
Wat er alzoo gespeeld werd.
Ja, dat was zeer uitgebreid en bevatte een
respectabel aantal stukken. De oude „kra
kers" als „de Twee Weezen", „Paljas", „de
Negerhut van Oom Tom", „de Voddenraper
van Parijs" trof men aan naast het toen
maals meer moderne werk als „Jan Ongeluk".
„Janus Tulp", „Op Hoop van Zegen", ja, op
de speellijst prijkte zelfs „Oud Heidelberg".
Dan moest nog gezorgd worden voor de kin-
der- en familievoorstellingen, die in de na
middaguren werden gegeven. Wij voor ons
hebben nog flauw aangename en ook wel
een beetje angstige herinneringen aan „Pier
rot als Keukenmeid" toen de Directeur-hoofd-
rol-speier als Pierrot zoodanig met rooie
kooien bombardeerde, dat er een door een
openstaand raam bij Barend Hooyer in 't
kantoor terecht kwam De oude tijd, toen de
schouwburg van Hart nog bij ons in Bever
wijk op den Meer stond tegenover de Gast
huissteeg, is lang voorbij. In 1906 of 1907
werd bij ons met veel geraas de kermis af
geschaft-. Het nageslacht is er niet „rouwig"
om, het heeft de echte kermissfeer te weinig
gekend, om het ontbreken van dit volksver
maak als een gemis te voelen. Maar Frans
Hart en de zijnen brachten een vermaak,
waarvan lang na de kermis iets was achter
gebleven, van het goede, dat op het tooneel
van zijn schouwburg werd beloond, tegen
over het kwade, dat toen altijd in de tooneel-
stukken nog werd gestraft. Tegenwoordig is
een stuk wel eens uit, wanneer het kwade
of op z'n minst de beroerdigheid op
het hoogtepunt is.De tijd, dat de familie
Hart het sterke staaltje bestond om op een
heel lang geleden Dinsdagavond te Brouwers
haven ergens diep in Zeeland de afseheids-
voorstelling te geven, de tent af te breken
en met de „Geertruida" Nederland in de
lengte te doorsnijden om reeds Vrijdagavond
daarop inAkkrum te spelen is lang voor
bij inderdaad. En ook voor deze familie van
rondtrekkende Bohémiens kwam een einde
aan het wel zeer moeilijke leven. De oorlog
kwam en het bedrijf werd lam geslagen. Ker
missen, die op het punt stonden om geopend
te worden, werden ijlings weer afgebroken..
Ergens bij een militair kampement stond de
schouwburg van Frans Hart, leeg en verlaten.
De troep was uiteengespat. En hij verhuurde
zijn inrichting aan de militaire overheid, die
voor de jongens filmvertooningen liet geven.
In de tent van Hart, die een te gewiekste
ondernemer was, om niet den grondslag te
leggen voor een nieuw bedrijf Hij leerde zélf
films draaien, in z'n eigen schouwburg. En
toen hij de kans kreeg, gaf hij Beverwijk
haar eerste eigen bioscoop. In het Kennemer
Theater heeft hij, de volbloed-bohemièn, nog
wel eens gespeeld, echt van binnenuit in één
van zijn sterkste rollen. Het publiek juichte
hem toe. Dat was comediespelen, zooals bij
voorbeeld Bouwmeester het deed. Breed,
forsch en ruig, maar eerlijk en oprecht in
al zijn gevoelens.
Zoo was hij, onze Beverwijksche theater
directeur
„Komedianten trokken voorbij"....
Hun tijd ligt ver achter ons, schijnbaar.
Wij kijken alleen nog maar zoowat naar Gar-
bo, totdat ook zij ons niets meer „zegt"
Deze stei-ren lichten slechts kortMaar
een generatie heeft de volle maat gehad, van
hetgeen de rondreizende bohémiens had
den aan te bieden. Zij gaven het beste van
wat zij bezaten. Soms wel eens ten koste van
zichzelven.Zoo waren zij nu eenmaal,
spontaan en eerlijk in hun handel en wandel
en op het tooneel van den tijdelijken schouw
burg waren zij nooit anders. La vie de Bo
hèmeTp.
Welk een stroom van goede wenschen,
Welk een heil-en-zegen vloed,
Ach, wat meenen het de menschen,
Bij de jaarvernieuwing goed
Advertenties in de kranten,
Kaartjes in intiemer kring.
Wenschten kennissen en klanten,
Dat het hun bijzonder ging.
Briefjes van familieleden,
Zooals altijd prompt op tijd,
Blijk van onvergankelijkheden
Van de bloedgenegenheid.
't Zal nog enkle dagen duren,
Voor de post de heele vracht,
Die ons volk pleegt te versturen.
Ter bestemming heeft gebracht,
'k Hoorde weieens onder vrienden,
Hoe gebromd werd en geklaagd,
Dat de post ons slecht bediende,
Als zoo'n kaartje was vertraagd.
Verre van daarover klagen,
Ben ik haar daar dankbaar voor,
Telken jaar in deze dagen,
Redt ze mijn figuur erdoor.
Ik krijg enkle zegenwenschen,
(Ieder jaar gebeurt me dat)
Van weer- telkens andre menschen,
Die ik, van mijn kant, vergat.
Ommegaand, denzelfden morgen,
Kan mijn schuld nog ingelost,
De vertraging in 't bezorgen,
Is te wijten aan de Post
Toen de radio van booten
Zooveel nieuwjaarsgroeten bracht,
Van mijn zeemanslandgenooten,
Heb ik bij mezelf gedacht,
Dat, hoe de malaise anders
Dan ook zorgen barend is,
Een groot aantal NederlandefS,
Toch nog steedswel varend is.
P. GASUS.
UIT DE ZANGERSWERELD.
In het laatst der vorige week is alhier een
vergadering gehouden van een aantal bekende
zangeressen en zangers en afgevaardigden van
de bloeiende R.K. Oratoriumvereeniging te
Haarlem, welke onder leiding staat van den
bekenden dirigent Hubert Cuijpers. De bedoe
ling van deze bijeenkomst was, om de moge
lijkheid van aansluiting bij de Oratoriumver
eeniging onder het oog te zien. Naar wij ver
nemen is de kans daarop zeer groot. Indien
het aantal zangeressen en zangers groot ge
noeg zal zijn, wordt overwogen een deel van
de repetities in Beverwijk te doen houden.
De "heer M. Uittendaal, Cornelis Amsestraat
5, alhier, heeft zich bereid verklaard verdere
inlichtingen aan de beoefenaren van de zang
kunst te verstrekken.
MARKTBERICHTEN.
R.K. Coöp. Tuindersvereeniging
„Kennemerland".
Beverwijk, 2 Jan. 1934.
Boerekool per kist 1030 cent.
Sla per kist f0.90f 1.
Breekpeen per kist 45—90 cent.
Andijvie per kist f 0.50f 1.
Pieterselie per bos 6 cent.
Selderie per bos 310 cent.
Prei per bos 312 cent.
Witlof per K.G. 2438 cent.
Uien per K.G. 23 cent.
Wortelen per K.G. 4 cent.
Bieten per K.G. 11/22 cent.
Roode kool per stuk 38 cent.
Gele kool per stuk 37 cent.
Spruiten per K.G. 1726 cent.
Groene kool per stuk 25 cent.
Knollen per stuk 26 cent.
ZILVEREN PROFESSIEFEEST.
Dinsdag vierde de Eerwaarde Zuster Michael,
werkzaam als kosteres in de kapel van het
Sint Joseph Rusthuis aan de Peperstraat al
hier, haar Zilveren Professiefeest. Daar de
eigenlijke datum van dit feest in den Advent
viel, werd de viering tot Dinsdag uitgesteld.
Des morgens te 9 uur droeg de Zeereerw. Heer
Th. Boonekamp, Rector van het St. Joseph
Rusthuis in de keurig versierde Kapel een ge
zongen H. Mis op uit dankbaarheid. De ge
zangen werden door de Eerw. Zusters en de
weeskinderen uitgevoerd, onder leiding van
den heer O. Koop uit Overveen. Hierna had in
de tuinzaal de huldiging plaats. Veel bloemen
waren aanwezig.
Des avonds werden door de kinderen ver
schillende voordrachten gedaan, zoodat dit
feest in alle opzichten is geslaagd.
GIFTEN VOOR HET CRISIS-CO.MITé.
Het Crisis-Comité schrijft ons:
Tot onze spijt werden in de afgeloopen
week slechts eenige giften aan het Crisis-
Comité toegezonden.
Nogmaals verzoeken wij u de circulaires,
die niet afgehaald zijn of die nagezonden
zouden worden, rechtstreeks te zenden aan
den penningmeester, den heer J. H. Brem-
mers, Velserweg 14 alhier.
Ook kan men de gelden storten op de giro
van het Crisis-Comité Beverwijk no. 203740.
Volgende bijdragen kwamen binnen:
A. f 5.—
T. f 3.—
Fam. T. f 2.50
J. M. f 1
A. W. f 5.—
M. S. f 1.—
Mogen meerdere giften in 1334 volgen.
WIJK AAN ZEE EN DUIN
DE BADPLAATSEN.
HEEMSKERK EN WIJK AAN ZEE OVER
SANEERING.
De N.V. Noorderbad, welke gedurende eenige
jaren de badexploitatie op het strand van de
gemeente Heemskerk in de onmiddellijke na
bijheid van Wijk aan Zee uitoefent, heeft een
niet te ontkennen invloed op het Wijk aan
Zeesehe bad- en strandleven in den seizoen-
tijd uitgeoefend.
Er is een conflict, laten wij liever zeggen
een meeningsverschil gerezen, tusschen' haar
en de V.V.V. in de badplaats.
De Directie verzoekt ons, teneinde misver
standen te voorkomen, de gevoerde correspon
dentie over deze aangelegenheid te publicee-
ren.
De V.V.V. te Wijk aan Zee schreef aan de
Directie van het Noorderbad het volgende:
In het Bestuur V.V.V. te Wijk aan Zee is des
tijds het besluit gevallen om als adverteerders
in de Gids der Vereeniging, uitsluitend zaken,
te Wijk aan Zee gevestigd op te nemen, tenzij
een dergelijke zaak op het dorp niet aanwezig-
of vertegenwoordigd was. Uit de couranten
heeft het Bestuur mogen vernemen, dat in de
gemeente Heemskerk een V.V.V. is opgericht
geworden: de goede vormen brengen, dunkt
ons mede, dat wij ons niet begeven op het ter
rein van werkzaamheden eener zustervereeni-
ging, zoo vlak in de buurt.
Toen deze vereeniging er nog niet was heeft,
ons Bestuur gemeend niet te strak op het
eenmaal ingenomen standpunt te moeten
staan, doch het Noorderbad, alhoewel op het
grondgebied eener naburige gemeente gelegen,
toch gastvrijheid te mogen verleenen. Waar
de omstandigheden zich echter thans hebben
gewijzigd wil het ons Bestuur voorkomen, dat
een advertentie van het Noorderbad niet meer
in de „Gids Wijk aan Zee" thuis behoort.
Het Noorderbad antwoordde als volgt:
De N.V. „Noorderbad", gevestigd en kantoor
houdende te Wijk aan Zee en Duin. Cornelis
Matersweg 83, ontving Uw schrijven van 22
December j.l., en met alle waardeering voor de
teere gevoelens Uwerzijds hierin uitgedrukt,
moeten wij U eerstens doen opmerken, dat de
allereerste grond waarop Uwe overwegingen
zouden steunen, onjuist is; in hoeverre deze
daardoor beter niet uitgedrukt konden zijn. in
verband met Uwe statuten, kunnen wij,
wegens onbekendheid met deze nog niet be-
oordeelen. Wij verzoeken U hierdoor onze ad
vertentie in Uw gids voor 1934 op te nemen en
stellen U, bij niet voldoening, reeds hierdoor
in gebreke, onder voorbehoud van al onze
rechten.
Wij meenen bij deze gelegenheid aan Uw be
stuur volgende vragen nog te mogen voor
leggen:
Wenscht U, onder de nieuwe omstandig
heden, n.l. het bestaan eener V.V.V., te Heems
kerk de wandelkaarten voor de duinterreinen
onder deze gemeente voortaan niet meer uit te
geven, of dit liever over te laten aan Uwe
zustervereeniging?
Zult U thans Uwe leden in de gemeente
Heemskerk wonend, raden zich liever bij de
V.V.V. in die gemeente aan te sluiten?
Weet U, dat ons personeel, mogelijk ook
deels leden Uwer vereeniging. in Uwe gemeente
wonend, daar haar inkomen vrijwel geheel be
steedt en honderden guldens belasting betaalt?
Weet U, dat Uwe leden ons jaarlijks circa
f 12000 (Twaalf duizend gulden) aan goederen
leveren? en dat er bovendien leden Uwer ver
eeniging zijn die met hun personeel ieder
seizoen op door ons gepacht terrein, met ons
goedvinden, daar vrijwel hun bestaan verdie
nen?
Weet U. dat ons door niet-leden Uwer ver
eeniging, maar ingezetenen Uwer gemeente,
jaarlijks voor duizenden guldens aan mate
rialen wordt geleverd?
Weet U, dat onze N.V. en hare bèstuurderen-
aan Uw leden jaarlijks circa: f 1200 huur be
talen? en hun verblijf in Wijk aan Zee daar
veel geld doet besteden?
Weet U, dat er de laatste jaren zooiets als
een crisis is. waardoor in menigte badplaat
sen tot 60% lager huren betaald worden dan in
Uwe gemeente? en weet U, dat er door de ac
tiviteit onzer Directie naar Wijk aan Zee nog
zooveel personen gelokt worden met vooraan
staande posities in nog goed rendeerende
overheids- en particuliere bedrijven, als
P.E.N., gemeentebedrijven der groote steden,
N.S.F., Philips, e.d., waardoor bij Uwe leden de
huren nog vrijwel gehandhaafd konden
blijven?
Weet U. dat het meerendeel Uwer leden aan
Noorderbad gasten verhuurt? én daardoor het
„Noorderbad" thans de kurk is waarop Uw
vereeniging en mogelijk de geheele badplaats
Wijk aan Zee nog drijft?
Wij nemen aan, dat Uwe bestuursleden in
dezen crisistijd de redenen van mogelijk min
dere ontvangsten in hunne zaken gemakshalve
en ten onrechte aan het Noorderbad wijten,
maar wij kunnen niet aannemen, dat Uwe
leden het hieromtrent met hen eens zullen
zijn.
Weest allen actief, zoo mogelijk actiever dan
de Directie van het Noorderbad, verbreekt geen
banden die wederzijdsche belangen verster
ken, verhoog Uw roepstem (de gids) door het
zingen van den lof aller zaken, die de vreem
delingen naar Uw dorp weten en probeeren te
lokken, bevorder mede daardoor het vreem
delingen-verkeer, verval niet in kortzichtige be
krompenheid. waartoe de afzondering der we
reld in wintertijd U te Wijk aan Zee zou kun
nen brengen.
Eendracht maakt maclït' en in samenwer
king met u achten wij het mogelijk naar Wijk
aan Zee zooveel menschen te lokken en ze zoo
danig te bevredigen, dat iedereen, wiens be
langen te Wijk aan Zee liggen, er belangrijke
voordeelen aan zou hebben.
LICHTNET DEFECT.
Dinsdagavond was het lichtnet te Wijk aan
Duin defect, zoodat de geheele straatverlich
ting buiten dienst was. Door de hevige mist
werd dit ongemak nog vergroot.
NIEUWJAARSBEZOEK BIJ PRESIDENT HINDENBURG. De afgevaardigden van de stad
Halle trachten naar oud gebruik een bezoek in historisch costuum aan het paleis van den
Duitschen Rijkspresident.
HEEMSKERK
MISSIE-AVOND.
Dinsdagavond werd in het R.-K. Vereeni-
gingsgebouw te Heemskerk een filmavond ge
geven door den zeereerw- Pater Zoetmulder,
die 21 jaar in de Missie in Afrika werkzaam
geweest is.
De bijeenkomst werd door den weleerw.
heer Kapelaan Perquin geopend; hij gaf
daarna het woord aan den spreker. Deze
liet verschillende foto's zien van de Missie in
Afrika, 55 jaar geleden tot nu toe. Men zag
hoe de toestanden in die jaren verbeterd zijn.
Er is nu al een groot getal inlandsche pries
ters werkzaam, alsook zusters.
Bij elke foto werden bijzonderheden ver
teld. Een dankbaar applaus, alsmede een
mooie gift voor het werk, mocht de spreker
aan het eind van den avond in ontvangst
nemen.
DE MOORDZAAK TE
WOERDEN.
Dader tot zes jaar veroordeeld
VERZACHTENDE OMSTANDIGHEDEN.
Gisteren is uitspraak gedaan in die strafz-aak
tegen den 45-jarigen De B., gewezen bedrijfs
leider van de Woerdensche Pannenfabriek, die
zich voor de Utrechtsche rechtbank te verant
woorden had wegens doodslag op jhr. Van
Ingen directeur van deze fabriek te Woerden.
Verdachte werd veroordeeld tot een gevange
nisstaf voor den tijd van zes jaren.
Heit O. M. had tegen verdachte een gevan
genisstraf geëischt van tien jaren. In haar
vonnis zei de rechtbank thans, een strenge
straf wel noodig te achten. Anderzijds nam
zij de omstandigheden in aanmerking, dat
verdachte even voor hij op jhr. Van Ingen
schoot, van dezen een stomp op zijn kaak had
gekregen. Voorts hield de rechtbank er reke
ning mee, dat verdachte ten gevolge van den
wereldoorlog, welke hij heeft meegemaakt,
psychisch gechokt is. Zij kon echter niet er
kennen, dat verdachte uit noodweer had ge
handeld.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
CURTIS YORKE.
16)
„Natuurlijk moet u niet vaker komen, dan
u er zelf zin in hebt, meneer Vanbrugh", zei
ze, toen zij langzaam over den half-zicht-
baren weg voortslenter den.
„U weet heel goed, dat i£ iederen dag hier
zou zijn. als ik kon", was 't antwoord.
„Heusch?" en de onschuldige oogen gingen
wijd open. „O, dat wist ik natuurlijk niet. Ik
vind juffrouw Cunninghame snoezig en ook
knap", voegde ze er aan toe, op den toon van
iemand, die iets vriendelijks zeggen wil.
„Ik begrijp niet, wat juffrouw Cunninghame
er mee te maken heeft", voegde hij haar toe,
met verlegen blik op haar neerziend.
„Maar ik dacht natuurlijk dat zij alles er
hiee te maken had. Toen u zei „dagelijks",
weet u
„U weet best. wat ik bedoelde", viel hij op
veelbeteekenenden toon uit.
„U weet maar al te goed, dat ik bedoelde:
zoolang u hier was".
„Dat vind ik aardig van u. Ik dacht, dat u
mij niet de moeite waard vond".
„U weet ook heel goed, hoe ik u vind", ant
woordde. hij kort af, „maar hoe dan ook, ik
ben niet van plan er meer over te zeggen".
„Waarom niet?" vroeg ze. „Ik houd ervan,
als iemand ronduit zijn meening over mij
zegt. Vertel mij, wat u van mij denkt en ik zal
zeggen, wat ik van u denk".
„Wat denkt u van mij?" zei hij snel.
„O", klonk het luchtig. „In de eerste plaats
vind ik, dat u wel wat lijkt op de primitieve
wilden; u hebt een knap gezicht en u bent
dapper en moedig en zoo, maar ik denk niet,
dat uw vrouw 't heelemaal goed bij u zou
hebben".
„Waarom niet?" antwoordde hij eenigszins
verward.
„Ik weet 't niet; meneer Warwick is een heel
ander type", voegde ze er nadenkend bij. Er
viel een stilte, toen ging ze voort: „Ik voel mij
reusachtig tot hem aangetrokken".
„O, hij is een geweldig goeie vent", mom
pelde Vanbrugh. „Maar ik geloof, dat hij een
beetje verliefd is op Christian Cunninghame".
„Werkelijk? Dan zult u beiden medemin
naars zijn".
„Waarom is 't noodig zulke dingen te zeg
gen?" was 't sombere antwoord. Toen, na een
pauze: „Ik wou, dat ik u uit mijn gedachten
kon verbannen".
„Maar wat is er eenvoudiger? Denk dan niet
aan mij. Dat is de eenige manier." Zij keek
hem van terzijde aan in 't schemerlicht, „Bent
u zeker, dat u mij uit uw gedachten wilt ban
nen?" vroeg ze.
„Kijk eens hier", sprak hij wanhopig. „Van
één ding ben ik zeker en dat is...." hij hield
op en trok zenuwachtig aan zijn snor.
„Ja?" vroeg ze vol verwachting; „dat
eene is?"
Maar hij herstelde zich en keek op zijn hor
loge. „Ik moet voortmaken", zei hij, ,,'t is
al laat".
„Dat dacht ik ook", en ze onderdrukte een
geeuw. „Ik ben vreeselijk slaperig. Laten we
wachten tot de anderen hier zijn, en als 't u
niet schikt terug te komen, als George en ik
hier zijn, dan neem ik 't u niets kwalijk. Ik
weet hoe zwaar uw dienst is. Patrouilleeren
en staldienst, paarden opvangen en café's na-
loopen; ik begrijp niet, dat u nog een oogen-
blik voor uzelf hebt".
„Uw begrip over onze dienst is werkelijk een
beetje verward", antwoordde hij droogjes.
Gedurende de volgende dagen werd de ver
houding tusschen Christian en haar vroolijke
gast wonderlijk vriendelijk. Edna Mornington
was een wereldsche jonge dame, ze vormde een
scherpe tegenstelling met Christian, die er
nuchtere en scherpzinnige beschouwingen op
na hield.
,,'t Is verbazend leuk, een tijdje hier te zijn",
vond Edna, toen de twee jonge meisjes
's avonds in hun slaapsalet bijeen zaten.
„Maar ik begrijp niet, hoe je dit jaar in jaar
uit kunt volhouden. Ik vind het voor een kort
poosje eenig, maar voor altijd! O, ik zou dood
gaan van eenzaamheid.
Christian gaf geen antwoord.
„Je hebt natuurlijk dien aardïgen Warwick",
voegde de andere na een pauze er aan toe. „Hij
is werkelijk een uitkomst, zoo'n geschikt type
en zoo in de buurt. Waarom wordt hij niet
verliefd op je? 't Zou jullie afleiding geven.
Hij voelt zich veilig in zijn jonggezellenbestaan
en moet eens een beetje wakker geschud wor
den en als de zaak je te ernstig wordt, dan
trek je je geleidelijk terug".
„Meneer Warwick en ik zien elkaar heel
weinig", deelde Christian mede, terwijl ze zich
bukte om een lint op te rapen.
„Je wilt me toch niet vertellen, dat je ruzie
met hem gehad hebt", viel haar gast uit, de
wenkbrauwen optrekkend. „Je kent het Indi
sche spreekwoord: „je kunt niet in de rivier
leven in vijandschap met een krokodil. Ik
weet dat je niet kwaad zult zijn, als ik je zeg,
dat ik alles van de Barnethan-zaak af weet.
De Kirwins en David Vanbrugh spreken veel
over je en ik had er al lang naar verlangd je
te ontmoeten, 't Is jammer, dat je niet met
meneer Warwick trouwt en de zaak op die
manier regelt.
„Dank je", zei Christian, „met een lichte
krulling van haar lip. „Je schijnt niet te be
grijpen, dat jë een vrouw kunt zijn, zonder
naar een huwelijk te verlangen".
„Ik geloof er geen woord van", meende de
ander. „De ware roeping van de vrouw is het
huwelijk. Zij mag een academischen graad
hebben, artiste, schrijfster, typiste, journa
liste of zelfs mijnwerkster zijn, maar wanneer
er een man komt opdagen, dan is 't eind toch
huisvrouw en moeder, 't is de weg, dien we
allen moeten gaan als we ons instinct volgen.
Of we 't toegeven of niet, vrouwen zijn niet
voorbeschikt om alleen te blijven mijn waarde,
behalve een op de honderd of zoo, en de man
nen evenmin".
„Heb je je meening aan meneer Vanbrug
verteld", vroeg Christian terloops.
„Niet in bijzonderheden", antwoordde de
ander met een ondeugenden glimlach, „ik
vond 't niet noodig".
xni.
Warwick, die gebukt ging onder Christian's
schijnbare onverschilligheid of koelheid, om
niet te spreken van haar smadelijke en on
rechtvaardige beschuldigingen, voelde zich ge
vleid door Edna's echt kinderlijk genoegen in
zijn gezelschap. Ze maakte den indruk belang
stelling te hebben voor de mijnen en alles,
wat er mee in verband staat en Warwick was,
evenals de meeste mannen, maar al te gaarne
bereid om een aantrekkelijke jonge vrouw te
onderrichten in zaken, waarin hij een des
kundige en zij een leek was.
Ofschoon Warwick niet in 't minste geneigd
was, om haar 't hof te maken, stond hij altijd
klaar om haar alle mogelijke attenties te be
wijzen en zich in 't algemeen te gedragen als
een gewillig slachtoffer van haar pijl en boog,
