BEVERWIJK
Ridders der Fortuin.
HEEMSKERK
Een Meisje en een Man
IJMUIDER COURANT
TWEEDE
VRIJDAG '12 JANUARI 1934
BLAD.
Een Gebroken Ruit.
Zoo hier en daar gebeuren er telkens dingen
die erop wijzen dat onze tijd, behalve econo
misch ontwricht, moreel ontwricht en verdere
ontwrichtingen, lichtelijk mal is. Dit wordt
niet alleen bewezen door het feit dat de be
rooide wereld met geld smijt voor zware be
wapeningen, welker gebruik zij plechtig tot
misdaad heeft verklaard.
Er zijn ook vele van die typische kleinighe
den, en zoo lees ik in een ander dagblad, on
der een ietwat-duizelingwekkende afbeelding:
„Een Weensche motorrenner heeft op de
Stadion-renbaan te Weenen een bewijs van
moed en vaardigheid geleverd, door met een
vaart van 100 K.M. door een vijf m.M. dikke
glasplaat te rijden, zonder ook maar een en
kele verwonding op te loopen".
De afbeelding is een symphonie van glas
splinters, met een voorwiel er middenin.
Ik heb P. Gasus' oordeel erover gevraagd,
maar deze medewerker uit zich steeds in
luchtig-rythmischen vorm en hij kon zich niet
tot ernstiger beschouwing verdiepen dan tot
een herinnering aan zijn voorganger Van
Alphen. „Cornelis had een glas gebroken", zei
hij, en ging heen.
Ik heb er dieper over nagedacht. Hoe komt
men tot zooiets? Is het doel, de snelheid vast
te stellen waarmee men door een winkelruit
kan vliegen zonder zich te bezeeren? Neen,
want achter die ruit is de étalage, en daar zou
men toch in sneven, of zijn beide beenen bre
ken en een zware hersenschudding opdoen,
of zooiets. De Weensche proefneming, onvol
ledig zijnde, heeft derhalve niet bewezen dat
men veilig door een winkelruit kan vliegen
mits de snelheid niet beneden de 100 K.M. is.
Een ander practisch doel dan dit heb ik niet
kunnen vinden. Zoo erg practisch zou het
trouwens niet eens zijn, want het rijden met
100 K.M. snelheid in winkelstraten levert weer
andere bezwaren op, die de politie overwegend
acht. En ik ben het met haar eens.
Wat heeft dus die motorrenner, die door het
andere dagblad „moedig en vaardig" wordt
genoemd, met zijn daad beoogd? Waarom
heeft hij de kosten gemaakt voor een hekwerk
en een glasplaat van 5 m.M. dikte, en het risi
co genomen voor een hooge ziekenhuisreke
ning, c.q. het verlies van zijn leven?
Voor variéténummer eigent het geval zich
niet. Men heeft teveel ruimte voor aanloop en
uitloop noodig bij een 100 K.M. snelheid. Rest
alleen de mogelij kheid dat de man door deze
vreemde daad bekend wou worden. Laten we
zeggen: befaamd. Het is hem in het bewuste
dagblad niet gelukt, want dit verzwijgt zijn
naam, maar wellicht hebben de Weensche
kranten 'm vermeld. Hij wou faam oogsten,
als Cornelis-van Van Alphen zelf, die ook een
glas brak en voor het nageslacht bewaard
bleef omdat hij zoo'n oprecht berouw had.
Maar die had aan een raket en een bal ge
noeg. Deze Weener moest er een motorfiets,
een heele installatie en 100 K.M. snelheid
Voor1 bezigen.
Ik vind dat hij ook berouw hoorde te heb
ben, en tot zijn Ma zooiets zeggen als: „Maal
ais uw Keesje 't niet weder doet, dan zult ge
't immers hem verge..ven? Gij zijt-zoo-
goed".
Want als men de rij der hedendaagsche
vermaardheden nagaat, dan is die wel zóo
lang, en dermate gemengd, dat het op zich
zelf geen ambitie kan zijn er toe te behooren.
Als ik denk aan de jongste aanwinsten
meneer Stavisky, en den moordenaar van
meneer Duca in Roemenië, en meneer Garat,
burgemeester van Bayonne
Neen, het is op zichzelf niet® waard om
faam te oogsten. Het komt er nog altijd in de
eerste plaats op aan, wat je gepresteerd hebt.
Maar dat neemt niet weg dat de wereld voor-
loopig lustig zal door blijven gaan met deze
zotternijen, dat er straks een met 125 K.M.-
snelheid dwars door een schutting zal rijden
en over een jaar een met 150 K.M.-snelheid
van een brug af te water, en dat ze bij ver
gissing wellicht in een Leven zullen blijven
vertoeven, dat menschen met gezonder her
sens en minder vermaardheid juist zooveel
meer noodig heeft
R. P.
DE AUTOMATISEERING VAN
DE TELEFOON.
MAATREGELEN TEGEN VERSLECHTERING.
Donderdagavond hield de Middenstands-
Centrale Beverwijk in samenwerking met de
Ver. voor Handel en Industrie in het Ken-
nemer-Hotel een protestvergadering in ver
band met de plannen van P.T.T. om met de
automatiseering het tarief der locaalgesprek-
ken van Beverwijk met IJmuiden en Wijk
aan Zee van 2 1/2 tot 10 cents per gesprek
van 3 minuten te verhoogen.
De heer Mr. J. A. B. Sanders die deze ver
gadering presideerde, heette alle aanwezigen
welkom in het bijzonder Burgemeester Rothe
van Wijk aan Zee en Duin, wethouder Braun
van Beverwijk en H. H. Meyer, lid Kamer
van Koophandel, terwijl bericht van Mr. H.
J. Scholtens burgemeester van Beverwijk, was
ingekomen dat hij door ambtsbezigheden
verhinderd was deze vergadering te bezoe
ken.
De bedoeling, aldus spreker is, dat we het
er over eens zijn, dat hetgeen P.T.T. van plan
is uit te voeren, een groote benadeeling en
achteruitzetting is in een gegroeid verkeer,
daarom deze actie.
Het te kiezen comité, dat gevormd zal wor
den uit vertegenwoordigers van organisaties,
particuliere bedrijven en andere instellingen,
die hierbij belang hebben, zal doeltreffend
werk te verrichten hebben in rechtstreeksch
contact met P.T.T. zoowel schriftelijk als
mondeling. Door onze gemeente is deze kwes
tie ook reeds aangesneden, maar men meent,
dat vanwege technische bezwaren er niet veel
meer aan zal te veranderen zijn. Daarom
moet het comité door eigen middelen de be
trokken instanties trachten te benaderen en
een gewillig gehoor trachten te vinden in
Den Haag om te voorkomen, dat we hier een
toestand terug krijgen van 20 jaar geleden.
Spreker deelt mede, dat de gemeente Be
verwijk en zustergemeenten blijken van daad
werkelijke belangstelling hebben getoond, en
haar volle medewerking hebben toegezegd en
ambtelijk zullen steunen.
Spreker hoopt dat uit de vergadering stem
men zullen opgaan om deze actie te steunen.
De heer v. d, Bogaerde vraagt of belang
hebbenden in IJmuiden op de hoogte zijn
gesteld van deze vergadering.
De voorzitter deelt mede, dat IJmuiden
reeds via de Kamer van Koophandel In deze
actie is betrokken.
De heer H. H. Meyer deelt in verband met
een vraag over een eventueele verhooging
tot 7 1/2 cent mede, dat P.T.T. wel bereid
was om dan 2 1/2 cent te laten vallen en dus
inplaats van 10 ct., 7 1/2 ct. per gesprek van
3 minuten in te stellen.
Tn den loop van deze week zou het ge
meentebestuur van Velsen en de Kamer van
Koophandel naar Den Haag gaan om deze
ge heele kwestie verder te bespreken.
De voorzitter zegt, dat de burgemeester
hem medegedeeld heeft, dat op het pro
gramma stond, dat de automatiseering van
Beverwijk direct zou aansluiten op IJmuiden,
maar dat hier nu wijziging in is gekomen en
dat Beverwijk nu wel eenigen tijd zal moe
ten wachten, omdat wegens technische re
denen dit niet mogelijk was.
De heer G. P. W. Stoutenbeek zegt, dat 15
•jaar geleden een zelfde actie is gevoerd. Toen
werd de Bell-telefoon door het Rijk overge
nomen. Ook toen hebben de grootbedrijven
in samenwerking met de winkeliersorgani
satie een actie gevoerd en met succes. Spre
ker kan zich niet indenken, dat automatisee
ring meer kost dan vroeger, de kwestie is
alleen, P.T.T. brengt iets nieuws, dus tracht
tevens de prijzen te verhoogen.
Spreker meent, dat deze actie zoo sterk
mogelijk dient gevoerd te worden, ze probee-
ren het nu voor de tweede maal, maar deze
actie moet zoo zijn, dat P.T.T. het voor de
3e maal niet meer zal probeeren.
De heer Smit merkt op of de heer .Stouten-
beek wel weet, dat de technischeadviseur,
die de automatiseering voor deze streek be
handelt dezelfde ingenieur is die destijds, 15
jaar geleden, ook de zaak behandelde in ver
band. met de overneming van de Bell-tele
foon door het Rijk, dus dat we ons in een ge-
vaarlijk parket bevinden.
Volgens spreker is het eenige logische ar
gument van de P.T.T. voor deze verhooging,
dat zij zich zelf moet bedruipen.
Burgemeester Rothe zegt, dat ook hij ge
hoord heeft, dat automatiseering Beverwijk,
IJmuiden als een geheel om groote techni
sche bezwaren onuitvoerbaar moet geacht
worden en vraagt of de commissie dan voor
al haar kracht wil aanwenden om te trach
ten BeverwijkWijk aan Zee als één geheel
te behouden. Vooral in den zomer zou het
voor Wijk aan Zee, pensions en zaken, die
dan zeer veel met Beverwijk telefoneeren een
zeer groote verhooging van kosten blijken te
zijn, indien de plannen van P.T.T. uitgevoerd
zouden worden.
Vervolgens worden uitgenoodigd om zitting
te nemen in de commissie de heeren: Ir. A.
H. Inigen'housz, Ir. J. H. Telders, Mr. A. Moens
Dr. M. H. P. P. v. Haeff, W. de Groot, M. H.
Huender, W Maters, J. D. P. Oly, H. H. Meyer
en J. Simit.
Nadat de heeren hun benoeming om zit
ting te nemen in deze commissie hebben
aangenomen, sluit de voorzitter, nadat nog
eenige personen gebruik hebben gemaakt van
de rondvraag, deze vergadering.
BEN A. N. W. B.-AVOND.
Zooals uit de advertentie in dit nummer
blijkt, zal de alom bekende A. N. W. B.-
Toeristenbond voor Nederland, op Dinsdag
16 Jan. een Bondsavond organise eren, be
staande in een expositie van het Bondswerk
en Bondsuitgaven, een lezing en de vertoo
ning van een interessante film.
Dat de A. N. W. B. een instelling van al
gemeen nut is en eigenlijk de vriend van
iedereen, die het toerisme beoefent, hetzij
per auto, fiets, motor, trein, boot, te voet of
te paard, van iedereen ook, die deelneemt
aan het verkeer op de wegen, mag algemeen
bekend worden geacht.
De A. N. W. B. is gegroeid van Wielrijders-
bond tot algemeenen Toeristenbond.
De Bond ontwierp in 1913 den eersten
Bondswandelweg en heeft er thans een groot
aantal in verschillende deelen des lands
uitgezet.
Dat ons land verlost is van tollen is voor
een niet gering deel te danken aan den
A. N. W. B.
(Iji de vier trekkingen van de
Fransche staatsloterij zijn de vier
hoofdprijzen van elk 5 millioen
francs gewonnen door een kapper,
een kolenhandelaar, een mole
naar en een hakker).
Viermaal draaide het fortuinrad
In de Fransche loterij,
Viermaal ging het vetste kluifje
Lekkend veler neus voorbij.
Maar een viertal lotelingen
In den dienst van de fortuin,
Plaatste het een gouden kroontje
Van millioenen op de kruin.
'k Heb aan alle vier die winnaars
Eens gemoedelijk gevraagd,
Hoe het is, als vrouw Fortuna
Je zoo'n teeder hart toedraagt.
Eerst de kapper, die verklaarde:
Nou, ik maak geen kapsies meer,
Ik sta nimmer meer geschoren,
'k Ben geknipt voor millionair.
Daarna vroeg ik het gevoelen
Van den kolenhandelaar,
Die er nu zoo warmpjes inzit,
Vurig gaf hij commentaar:
Hoorde je ooit van je leven
Zoo'n geslaagde kolen-bak?
't Lot bracht mij geen kolenmijnen,
Maar een goudmijn in mijn zak.
'k Heb den molenaar gesproken,
Ook een zeer eenvoudig man,
Hij zei: onder ons gebleven.
'k Ben er nog wat melig van.
Het is koren op mijn molen,
Wat een kolossale som,
Maar nu ik het heb gekregen,
Maal ik er niet verder om.
'k Ging tenslotte naai' den bakker,
Die het vierde kluifje kreeg,
Deze sprak vol satisfactie:
'k Heb mijn brood nu wel ter-deeg.
Overal op onze wereld
Is het door de crisis mis.
Ik vind dat het met de duiten
Prachtig voor den bakker- is.
P. GASUS
Ontzaglijk veel heeft de Bond gedaan
voor de verbetering van het Nederlandsehe
wegennet en voor het aanleggen van rij
wielpaden, waarmede tienduizenden ge
moeid zijn geweest.
Hoezeer en op hoe velerlei wijze de A. N.
W. B. heeft gearbeid voor de verkeersvei
ligheid, is velen bekend; wie het niet moch
ten weten, zullen dit kunnen vernemen op
den Bondsavond..
Het behoud van natuurschoon maakte al
jaren een belangrijk deel van het werkpro
gram van den A. N. W. B. uit.
Tedere toerist en weggebruiker vindt zijn
belangen bij den A. N. W. B. veilig. Hij weet,
dat deze Bond de oudste en best geoutil
leerde vereeniging is op het gebied van toe
risme te land en te water, dat hij banen
effent en veilig maakt, en het ideëele genot
van reizen en trekken verschaft op een
wijze, die bewondering en erkenning heeft
gevonden.
De reisinrichtingen en reisplannen en
voor buitenlandsche tochten daarenboven
de onmisbare grensdocumenten, die hij
verschaft, geven den toerist een bron van
genot en gemak.
De Bondsbelangen zijn Volksbelangen
geworden, zoodat bevordering van de be
langen, die de A. N. W. B. voorstaat, inden-
tiek is met de bevordering van de belangen,
welke heel de natie, raken en ten goede
komen.
Daarom raden wij lederen automobilist,
motorrijder, wielrijder, voetganger, water
toerist, ruitertoerist, alsmede den koetsier,
den voerman, den landbouwer, kortom
ieder, die van de land- en waterwegen ge
bruik maakt, hetzij voor genoegen, hetzij
voor beroep of bedrijf, den Bondsavond te
bezoeken.
KRING KENNEMERLTAND VAN
DEN L. T. B.
EMIGRATIE EN TEELTBEPERKING.
De Kring Kennemerland van den R.K.
Dioc. Land- en Tuinbouwbond heeft Donder
dagmiddag in de bovenzaal van het veilings
gebouw „Kennemerland" een druk bezochte
vergadering gehouden voor de leden van de
aangesloten afdeelingen. Het hoofdbestuur
van den L. T. B. was aanwezig alsmede rec
tor Th. Boonekomp en de heer Oh. v. d. Bilt,
Lid van de Tweede Kamer.
De voorzitter de heer Jac. Wetering,
wees er in zijn openingswoord op, dat op
verschillende manieren getracht wordt de
tuinbouw uit de put te halen. De organisaties
mogen dan al dankbaar zijn voor het geno-
tene, voldaan zijn zij niet. Spr. hoopte, dat
degenen, die de macht krijgen er met Gods
hulp in zullen slagen den tuinbouw van den
ondergang te redden. In dit verband betreur
de spr. het, dat nog zoovelen buiten de or
ganisatie staan en op haar werk parasitee
ren.
De voorzitter drong er voorts op aan acties
te voeren binnen het raam der organisaties
en wenschte tenslotte de leden en hun ge
zinnen een gelukkig Nieuwjaar toe.
Daarna was het woord aan den heer Hart
man, directeur van de Stichting Landver
huizing „Nederland" te Den Haag, die een
causerie hield over emigratie. In zijn inlei
dend woord wees spr. er op, dat vooral in deze
ongunstige tijden velen het oog vestigen op
andere landen, teneinde te onderzoeken of
daar de omstandigheden gunstiger zijn, al
doet zich het merkwaardige verschijnsel voor,
dat in dezen crisistijd het aantal aanvragen
geringer is, dan vroeger.
Toen trok men echter weg zonder voor
lichting met alle gevolgen daarvan. Thans is
voorlichting ten aanzien van emigratie nog
moeilijker, want ook in andere landen zijn
de toestanden verre van gunstig. In deze bij
eenkomst wilde de heer Hartman een plan
bespreken, dat voor de vestiging van tuin
ders in Canada aan de orde is gekomen. In
Ontario ligt een polder, waarin 150 tuinbouw
bedrijven kunnen worden gesticht, waarop
emïgreerende tuinders een redelijke kans van
slagen zullen hebben. Een dichte bevolking
en de nabijheid van een groote stad (Toron
to) met 700,000 inwoners zijn factoren die een
behoorlijken afzet waarborgen.Reeds zijn daar
van 25 bedrijven bezet, waarvan 14 door Hol
landers en de resultaten zijn zeer bevredi
gend. Zeker in de eerste jaren wordt op deze
gronden de vollegrondscultuur beoefend,
vooral de teelt van aardappelen, wortelen
sla en ook selderie. Spr. betoogde voorts, dat
hij de menschen geenszins wilde overhalen,
maar dat de Stichting zich slechts tot taak
Stelt kennis te geven van gelegenheden,
welke zich in de wereld voor bepaalde groe
pen voordoen. Natuurlijk vestigde spr, er de
aandacht op, dat het niet alles goud is, wat
er blinkt, Ook andere dan gunstige jaren
zullen in dit gebied wel volgen. Het bureau
in Den Haag dient van voorlichting en ver
leent zoo noodig ook financieelen steun, Voor
de jonge tuinders zoo tot 35 jaren, bestaat
in dit polderland gelegenheid zich een zelf
standig bestaan te verwerven. Het zou vol
gens spr. zeer aanbevelenswaardig zijn, wan
neer de tuindersorganisaties dit punt eens
ernstig onder de oogen zien. Spr. eindigde
met het uitspreken van den wensch, dat zijn
betoog een aansporing zou zijn, voor even
tueele gegadigden om eens nadere inlichtin
gen te vragen.
Rector Boonekomp stelde de vraag, of emi
gratie voor jonge tuinders en jonge boeren
zoons niet absoluut noodzakelijk is in dezen
tijd. Voor hen bestaan slechts twee moge
lijkheden, of te gaan in de industrie, zooals
velen hunner noodgedwongen reeds moesten
doen, of naar den vreemde trekken, waar zij
het misschien moeilijker zullen hebben, maar
waar zij zeker niet ongelukkiger zullen zijn.
Als daarop een bevredigend antwoord kan
worden 'gegeven' is misschien 'de basis voor
emigratie gelegd.
De heer Kampschoeuer, voorzitter van het
hoofdbestuur, was persoonlijk van meening,
dat hier voor de organisaties een vraagstuk
aan de orde is gesteld, dat nader moet worden
bezien. Voor het plan, zooals dit door den
spreker werd uiteengezet, mag inderdaad be
langstelling worden gevraagd.
Enkele tuinders ontvingen op hun vragen
nadere inlichtingen. Vooral de jonge tuin
ders, die van emigratie naar Canada meer
willen weten, kunnen aan de Stichting Land
verhuizing, gevestigd aan den Bezuidenhout-
scheweg te Den Haag, alle gewenschte in
lichtingen bekomen.
Na de pauze besprak de heer Jac. Groen
met de tuinders het vraagstuk van de teelt
beperking en deelde de percentages en ver
houdingen voor de verschillende grootten der
bedrijven mede en welke cijfers wij reeds
publiceerden. Spr. wilde niet aantoonen,
dat het hier een. urgent punt betrof omdat
alle tuinders van de noodzakelijkheid der
teeltbeperking wel overtuigd zullen zijn. Wel
wilde spr. vaststellen, dat zij door de regee
ring wordt uitgevoerd, dus geheel ambtelijk.
Er is zeer weinig overleg met de tuindersbe-
drijven gepleegd. In landbouwkringen heeft
men dat reeds genoemd: „regeeren met het
domme potlood". De organisaties hebben
aan de uitwerking van het voorloopige sche
ma part noch deel gehad. De regeling gaf
spr. voorts aanleiding zich af te vragen,
waarom niet bepaald werd, dat van elk arti
kel niet meer mag worden geteeld dan in
1933.
Na deze inleiding volgde een geanimeerde
gedachtenwisseling over het vraagstuk der
teeltbeperking, waarover verscheidene le
den hun meening kenbaar maakten. Het
bleek wel, dat de voorgestelde maatregelen,
niet de onverdeelde instemming van de tuin-
bouwende bevolking hebben, vooral niet,
omdat het overleg met de betrokken instan
ties achterwege is gebleven.
Na deze besprekingen werd de welgeslaag
de vergadering met een woord van dank
door den voorzitter gesloten.
VEREENIGING VAN VRIJZINNIG
HERVORMDEN.
De Vereeniging van Vrijzinnig Hervormden
zal heden Vrijdag 12 Januari in het Kerkge
bouw aan de Noorderparklaan een algemeene
vergadering houden.
In deze bijeeenkomst zal de reeds aange
kondigde bespreking plaats hebben over de
afwijzende beschikking van den kerkeraad
der Ned. Herv. Gemeente op het verzoek der
vereeniging tot het verleenen van de gewone
jaariijksche bijdrage uit de door de leden be
taalde kerkelijke belasting.
Verder zal moeten worden voorz-ien in de
per 1 Januari ontstane bestuursvacatures
wegens aftreden van mevr. N. Gillissen
Avenerius, H. Blom en C. H. van Wingerden.
DE AVONDEN VAN STAATSPENSIOEN.
Donderdagavond werd de feestelijke jaar
vergadering van de plaatselijke afdeelhrg van,
den Bond voor Staatspensionneering her
haald voor het tweede gedeelte van het groote
aantal leden. Ook nu was de zaal van het
Kennemer Theater geheel bezet. De heer
Steijn sprak ook nu weer een opwekkend
woord, waarin hij er op aandrong de bewe
ging trouw te blijven steunen en mede te
ijveren, dat het „oud en arm" uit de samenle
ving wordt gebannen.
„Nieuw Leven" oogstte een daverend succes
met de klucht „Eén dag dame".
De opvoering liep als op rolletjes en zelfs
werd door meerdere leden van het gezelschap
nog beter spel geleverd dan den vorigen
avond. In het bijzonder willen wij den heer
W. Hoogerduin nog een pluim op de pet ste
ken voor de wijze, waarop hij de rol van den
boy Danny heeft gespeeld. Wij vergaten gis
teren van zijn creatie melding te maken, hoe
wel zijn goed en vlot spel dit zeer zeker recht
vaardigde.
Aan het slot van den avond heeft de heer
Sluis een slotwoord gesproken en „Nieuw
Leven" dank gebracht voor hetgeen zij op
deze avonden te genieten heeft gegeven. De
opbrengst van de op beide avonden gehouden
collecte was resp. f 17 en f 18, zoodat de af-
deelingskas f 35 rijker werd.
TWEEDE WINTERLEZING.
De tweede winterlezing van de Vereeni
ging van Vrijzinnig Hervormden zal worden
gehouden op Donderdag 25 Januari des
avonds te 8 uur in het kerkgebouw.
Spreker is de heer J. Wagen aar uit Zutphen
over het onderwerp: „Dr. Toyohiko Kagawa".
LOONSVERLAGING IN DE WERK
VERSCHAFFING.
Naar wij vernemen zullen de loonen van de
bij de gemeentelijke werkverschaffing te
werk gestelde arbeiders ingevoige de minis-
teriëele voorschriften worden verlaagd. Werd
tot nu toe hier ter plaatse een uurloon van
38 cents bepaald, dit zal thans 35 ets per
uur worden. Het regenverzuim wordt betaald
met 28 ct. per uur, terwijl dit nu 32 ets. be
draagt, met uitzondering van het eerste
uur, dat niet vergoed werd,
Intusschen schijnt voor Beverwijk bereikt
te zijn, dat deze loonsverlaging niet voor 1
Febr. zal worden ingevoerd.
Gandhi (op het podium) was aanwezig op een vrouwenvergadering, waar de "burgerlijke
ongehoorzaamheidsactie werd besproken. De spreekster (rechts op het podium) is Srimati
Durga Bai, een békende figuur uit deze beiveging.
HERIJK MATEN EN GEWICHTEN.
Op l en 2 Maart a.s. zal in deze gemeente de
ijk en herijk van maten en gewichten plaats
hebben. Deze zullen gemerkt worden met de
letter h.
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
24)
CURTIS YORKE.
(Nadruk Verboden).
„Geef me uw hand", verzocht Warwick, toen
ze ongeveer een paar mijl gereden hadden. Ze
gehoorzaamde mechanisch en ze reden snel
yoort, gelijk uitslaande.
Plotseling verbrak een schelle gil de stilte.
Gaddy en zijn jonge satelliet waren op weg
'gegaan met 't plan, om den heel en nacht weg
te blijven, zooals de onverschrokken avontu
riers, waarvan Gaddy in zijn boeken gelezen
had. Beide waren als kleine Eskimo's gekleed
en ieder droeg een pakje proviand, „genoeg,
om 't tot den volgenden dag te kunnen uit
houden".
Maar de pakken waren lastig en de dragers
hongerig, zoodat er al heel spoedig behoorlijk
gebruik van gemaakt was.
„Ik ben moe", kondigde Lisette op 't laatst
&,an. „Waar zullen we gaan slapen?"
„In 't hol, als we dat kunnen vinden", ant
woordde de onverschrokken Gaddy.
„Ik ben koud", jammerde de zwakkere
tochtgenoote, toen nog 'n mijl was afgelegd,
maar minder glorieus, dan de vorige.
„We zullen dadelijk een vuurtje stoken, als
we 't hol gevonden hebben", antwoordde haar
beschermer troostvol, ofschoon hij zelf alles
behalve warm was. Maar 't zij dat ze het hol
voorbij waren gereden, of dat Gaddy zich in
de plaats had vergist, er kwam niets wat op
een hol leek in 't zicht, waarop Lisette op een
besneeuwd dijkje bij de rivierbank ging zitten
en wanhopig begon te huilen. In 't begin pro
beerde Gaddy haar op haar gemak te stellen,
maar toen zijn gezellin in haar droefheid bleef
volharden en hem zelfs de schuld begon te
geven, verloor hij zijn geduld.
„Je bent een laffe, kleine heks", riep hij
woedend „en ik neem je nooit meer ergens mee
naar toe, nooit meer!"
,,'t Kan me niet schelen", jammerde de ge
broken en ontmoedigde onderzoekster, „ik
ben moe en koud en ik heb honger en slaap,
en ik wil naar huis toe".
„Ga dan naar huis", schereuwde haar on
ridderlijke geleider minachtend.
„Ik kan niet, ik ben bang dat er iets met me
zal gebeuren. O je bent een wreede, akelige
jongen en ik wil je nooit meer Gaddy noemen".
De aldus toegesprokene stak de handen in
zijn zakken en balanceerde op zijn schaatsen,
onderwijl zijn kleine metgezellin aankijkend,
alsof hij haar rechter was. „Kom vooruit dan",
zei hij op 'n onuitsprekelijk minachtenden
toon, „ik zal je wel mee naar huis moeten
nemen, denk ik, als je dan als baby gaat zit
ten huilen, maar ik wil je nooit meer als ka
meraad hebben, nu je zoo zit te grienen. Je
zou 'n mooie vrouw zijn voor 'n Indiaansch
opperhoofd of zoo, of voor 'n onderzoeker, of
'n ingenieur, of zelfs voor 'n mijnwerker! Bah,
je bent niets anders als een huilende baby".
,,'t Kan me niks schelen", klonk het snik
kende. „Ik wil niemands vrouw zijn, ik wil
naar huis".
„Nu dan, je zult naar huis toe gaan, was 't
harde antwoord, „maar hou dan op met je
gelamenteer, of ik ga alleen terug en laat jou
hier".
,t Rampzalige meisje stond op en strompelde
onhandig en slaperig ongeveer 50 meter mee.
Toen viel ze en verstuikte haar enkel.
„Kom sta op", zei Gaddy, niet onvriendelijk,
terwijl hij trachtte haar overeind te trekken.
„Je hebt je toch niet bezeerd, hè? Ik hoor wat
zeg, daar komen twee menschen recht op ons
aan: 't zou me niks verwonderen als 't India
nen waren".
Lisette krabbelde vlug overeind maar viel
met een pijnlijken schreeuw terug. „O, mijn
voet. m'n voet", huilde ze, „o, het is net of er
'n mes in gestoken wordt. Ik kan niet opstaan,
Gaddy, heusch, ik kan niet".
„Je wilt toch niet zeggen, dat je enkel ge
broken is", riep Gaddy erg bezorgd uit.
„Ik weet het niet, ik weet 't niet".
Gaddy floot van onrust. „Daar heb je 't nu",
zei hij, „dat komt ervan, als 'n jongen bevriend
is met 'n meisje. Hoe kom je nu thuis?"
Op 't zelfde oogenblik kwamen de twee ge
daanten naderbij, waarvan er een uit de verte
„hallo" riep.
„Hoera", schreeuwde Gaddy opgewonden,
„'t Zijn Chris en meneer Warwick".
„Het was mijn schuld", verklaarde hij een
paar minuten later, toen Warwick Lisette op
een arm had genomen, waarna hij vlug en
toch voorzichtig, om den gekwetsten voet niet
te stooten, naar huis reed. „Als jullie 'n
standje willen geven, dan moeten jullie 't mij
doen".
Maar er was geen kwestie van 'n standje,
want Chris was veel te opgelucht en Warwick
te verblijd met den goeden afloop van Gaddy's
dapper avontuur.
„Er zou niets gebeurd zijn, en wij hadden
's morgens voor 't ontbijt weer thuis kunnen
zijn, als Lisette niet zoo laf geweest was",
legde hij uit.
„En ik zou den heelen nacht doodsangsten
uitgestaan hebben", antwoordde Christian
kalm, „ik vind 't niets aardig van je, Gaddy!"
„O, Chris, ik moet zeggen, dat jij iemand
de waarheid vertellen kunt en iemand klein
kunt maken".
„Dat is je verdiende loon", was 't onver
wachte antwoord van Warwick. „Die grappen
kunnen wel eens ernstige gevolgen hebben,
jongeman, ik zou 't maar niet weer doen".
Daarop ging de stoet in stilte voort, na 'n
poosje verbroken door Lisette's erbarmelijk
gesnik. „Stil maar, stil maar", hoorde Chris
tian Warwick 't kind in de ooren fluisteren.
„Je bent nu gauw thuis en gaat dan lekker
naar bed: we zijn er bijna!"
Er was zooiets zachts in zijn gelaatsuitdruk
king, vond Christian, toen hij zijn hoofd over
't hoofdje van 't weeklagende kind boog, ter
wijl hij 't dicht tegen zijn borst hield. Zoo
zou hij in de toekomst ook een kind van hem
zelf houden en koesteren; ze dacht wel, dat
hij, zooals de meeste mannen zou hertrouwen
en terwijl ze met vlugge lange slagen over 't
gladde donkere ijs in 't kille maanlicht voort
reed, herinnerde ze zich voor de zooveelste
maal dien maanlichten nacht, toen ze, door
haar eigen malle dwaasheid, de toegang tot
haar paradijs voor immer gesloten had.
Plotseling drong 't tot haar door, dat hij
haar aansprak.
„Ik denk dat 't beter is, dat we van 't ijs af
gaan 't wordt ongelijk en een beetje on
zeker, we zijn toch bijna thuis".
„Heel goed", zei ze, opgeschrikt uit haar ge
peinzen.
Gaddy zei niets, eigenlijk was hij heel slape
rig en erg bedrukt. Zoo bewoog de vrij som
bere optocht zich in de richting van Carolay.
Ze hielden stil bij Elwood's huisje om Lisette
daar te laten en haar voet te onderzoeken.
Haar moeder wachtte angstig aan de deur.
Elwood zelf was bij de nachtploeg in de mijn
en wist tot nu toe niets van de lange afwe
zigheid van zijn dochtertje af. Gaddy, slape
rig en suf, herhaalde dat 't zijn schuld was
en dat Lisette er geen straf voor moest heb
ben. Toen ging hij naar bed en sliep binnen
twee minuten.
„Goedennacht", zei Christian, haar hand
uitstekend naar Warwick, toen Gaddy eg
