EEN EERESCHUÏ D.
De proefvaart van de Almkerk
Het Historisch genootschap heeft Woensdag een excursie gehouden naar Kasteel Doorwerth, ter gelegenheid van zijn jaarvergadering. In
Fokkerfabrieken wordt hard gewerkt aan den bouw van de F. 36.
Demonstratie van het gebruik van piek en musket ten tijde van Maurits Een der reuzen wielen wordt de fabriek binnengerold
FEUILLETON
door
ETHEL M. DELL.
Vertaling van
J. G. H. V. d. BOVENKAMP Jr.
7)
Maar daar gaf Hope niet om. Zij wilde op
dat oogenblik niemand anders bij zich heb
ben dan Ronnie.
De avond was kil, zoodat zij een vuur lie
ten aanleggen. Hope ging op een sofa voor
het vuur liggen, terwijl haar broer voor haa;
op eenige kussens op den grond ging'liggen
rooken én vertellen.
Beiden voelden zich buitengewoon op hun
gemak, toen een scherp kloppen tegen het
venster hen kwam storen in hun zoete rust.
Verschrikt sprongen beiden op en Ronnie
trad vlug op het venster toe, om naar buiten
te kijken.
Ronnie slaakte een wilden uitroep, die
haar verwonderd deed opkijken en toen zij
den eigenaardigen, half angstigen blik zag
In zijn oogen, sprong ook zij vlug van de
sofa op.
Zij verwachtte eigenlijk, dat het haar ver
loofde zou zijn. maar, te oordeelen naar den
blik in de oogen van haar broer, moest het
iemand anders wezen.
„Het is eh Hyde", zeide Ronnie, ter-
vijl hij haar een beetje twijfelachtig aan
keek. „Vind je het goed, dat ik hem bin
nenlaat?"
Haar gelaat betrok, maar hij wachtte niet
op een antwoord van haar.
sloeg het gordijn voor de deur weg,
gooide die daarna open en liet den bezoeker
binnen.
Hyde slenterde naar binnen met de hou
ding van iemand, die het volste recht heeft,
om op alle mogelijke oogenblikken te komen
binnenloopen.
Hij trad met een paar groote, langzame
stappen op haar toe en nog voordat zij het
eigenlijk goed en wel besefte, voelde zij, dat
haar hand gegrepen was door zijn harde,
ruwe vingers, die zich klemden om haar pols,
en staarde hij haar in het gelaat met zijn
fletse, uitdrukkin'glooze oogen. Om zijn lip
pen speelde weer dat glimlachje, dat zij
haatte en vreesde tegelijk.
„U ziet er zoo frisch uit als een Engelsche
roos", was zijn dichterlijke begroeting.
Hope bevrijdde haar hand met een vlugge
beweging en walging.
Nu zij dien man weer terug zag, begreep
zij pas, hoe groot dc onaangename indruk
was geweest, dien hij op dien bewusten avond
op haar had gemaakt.
„Ik ben weer geheel hersteld", antwoordde
zij koel en uit de hoogte. „Maar ik denk, dat
ik nu maar naar bed zal gaan, Ronnie. Ik.
voel me erg moe".
Ronnie was bezig een paar glazen whisky
in te schenken en het viel haar op, dat hij
erg bleek zag en dat .zijn hand merkbaar
trilde.
„Goed", antwoordde hij, zonder haar aan
te zien.
„U gaat ons nu toch nog niet verlaten?"
vroeg Hyde, die- haar nog steeds tartte met
dien glimlach.
„Het zal hier inderdaad heel duister wor
den, als Hope zich verwijderd heeft".
Hij liep naar de deur, maar met zijn hand
op den knop bleef hij daar op haar staan
wachten. Zij keek naar hem op met de wilde
uitdrukking van een dier, dat in een val ge-
loopen is.
„Maar dat doet er eigenlijk niet toe", ging
hij voort. „Ik ben heel erg geduldigHij
opende de deur voor haar en vervolgde:
„Want zelfs nu, nu alles verloren schijnt, nu
heb ik nog hoop!"
En terwijl zij met een doodsbleek gelaat en
een wild kloppend hart langs hem heen liep,
voelde zij, dat er een vage bedreiging lag ir
die zonderlinge woorden, een bedreiging, die
haar de adem benam.
Zij zou in die kamer gebleven zijn, om een
verklaring van hem te eischen, als zij er den
moed toe had gehad, maar om een onver
klaarbare reden was zij heel erg bang voor
dien man, en zonder hem een antwoord te
geven, verliet zij het vertrek.
HOOFDSTUK VU
Moeilijkheden.
Dien avond werd er nog heel laat op de
deur van Hope's kamer geklopt. Zij lag nog
klaar wakker en oogenblikkelijk had zij zicb
op een elleboog opgericht.
„Wie is daar?" rierp zij.
Langzaam werd de deur geopend en Ron
nie trad haar kamer binnen. Zij zag, dat hij
heel erg bleek was en zijn haar zat verward
„Ik wilde je nog even goeden nacht komen
wenschen, Hope", zeide hij, en bij den zach-
ten, teederen klank in zijn stem schoot het
gemoed van het meisje vol.
„Oh, kom binnen, Ronnie, kom binnen!"
Zooveel hartelijkheid had zij niet van haa:
broer durven verwachten.
„Ik lig nog wakker en ben zoo blij, dat je
nog even gekomen bent".
Hij trad nu verder de kamer binnen, boof
zich over haar heen en drukte haar een kus
op het voorhoofd. Toen zij haar armen om
hem heen. sloeg, ging hij op den rand van het
bed zitten.
„Het spijt me, dat je je zoo geërgerd hebt
aan Hyde", zeide hij.
Zij leunde met haar hoofdje tegen zijn
borst en zeide niets. Zij achtte het beter, om
hem $erst te laten uitspreken, daar aij voel
de, dat hij haar een soort bekentenis wilde
komen doen.
- „Het zal het beste zijn, als je maar heel
gauw trouwt", ging Ronnie voort. „Baring is
meer geschikt om voor je te zorgen en over
je te waken dan ik".
Er was nu iets in zijn stem, dat recht naar
haar hart ging, doch hoewel zij haar armen
nog vaster om hem heen sloeg, gaf zij nog
steeds geen antwoord.
Er was bovendien geen antwoord te geven
op hetgeen, hij gezegd had.
Toen hij verder sprak, bemerkte zij, dat
het hem moeite kostte.
„Baring is vanavond nog even geweest. Ik
ben naar buiten gegaan om hem te vertellen
dat je al naar bed was gegaan, zoodat hij
niet binnen gekomen is. Ik ben erg blij, cï
hij dat niet gedaan heeft, Hyde was er nog
en die twee mannen kunnen niet zoo heel er?
goed met elkaar opschieten. Of eigenlijk...."
hij aarzelde even, maar ging dan voort,
„eigenlijk wilde ik liever hebben, dat hij niet
zou weten, dat Hyde bij ons was. Baring is
een beste kerel, de beste kerel van heel de
wereld. Hij heeft heel veel voor mij gedaan,
meer dan ik je ooit kan vertellen. Maar ir
sommige opzichten is hij heel erg hard. Het
is mij onmogelijk, om hem alles te verteller
Hij begrijpt mij niet altijd".
En weer klonk in zijn stem nu die eigen
aardige, treurige klank, die regelrecht naa'
Hope's hart ging. Zij kwam nog dichter te
gen hem aan zitten en haar hoofdje leunde
nu tegen zijn schouder.
„Oh, Ronnie", zeide zij, en haar stem tril
de van emotie, „wil je mij beloven, dat je dat
nooit van mij zult denken? Zal je er altijd
van overtuigd zijn, dat ik je heelemaal be
grijp, dat Ik aan een half woord al genoeg
heb om je te begrijpen?
Hij drukte haaT een kus op het voorhoofd.
„God zegene je, meisjelief", mompelde hij
en zijn stem klonk heesch.
„Mijn huwelijk zal heelemaal geen verschil
maken", ging zij voort, „heelemaal niet. Jij
en ik zullen voor elkaar blijven, wat wij al
tijd voor elkaar geweest zijn. Altijd zullen wij
elkaar volkomen blijven vertrouwen, Ronnie.
Als ik zou weten, dat ik jouw vertrouwen zou
moeten verliezen, zou ik liever niet met Ba
ring trouwen".
Zij had heel erg overredend gesproken,
maar Ronnie was niet zoo gemakkelijk te
overtuigen.
„Baring zal het recht hebben om al je ge
heimen te weten, als je eenmaal met hem
getrouwd bent", zeide hij somber.
„Oh, neen, neen", antwoordde Hope. „Dat
zou hij nooit van mij eischen. Hij weet, dat
wij tweelingen zijn en begrijpt natuurlijk ook
dat dat de hechtste band tusschen twee men
sehen is, die op aarde is te vinden".
Ronnie zweeg, maar zij voelde, dat hij nog
niet geheel en al overtuigd was van de waar
heid van haar woorden. Zij nam hem daar
om bij de schouders en draaide hem zoover
om, dat hij haar wel in het gelaat moest kij
ken.
„Ronnie", zeide zij heel ernstig, „als je mij
alles eerlijk wilt vertellen, alles, als Je goed
vindt, dat ik probeer je te helpen, dan zweer
ik je en dat zweer ik heel plechtig dat
ik nooit iets van je geheimen zal vertellen,
aan Monty Baring noch tegen iemand an
ders. Ik ben er van overtuigd, dat hij het
nooit van mij zou verlangen, maar zelfs al
deed hij dat wel, dan zou ik het nog niet
doen".
Zij had nu zoo overredend gesproken dat
hij al meer dan half overtuigd was. Echt jon
gensachtig sloeg hij zijn arm om haar schou
der.
(Wordt vervolgd*, j
Het bij de Ned. Scheepsbouw Mij. gebouwde m.s. «Almkerk" heeft Woensdag een- proefvaart op de Noordzee
gehouden. De kunstschilder E. J. Ligtelyn, die de proefvaart meemaakte, had over belangstelling niette klagen
De Spaansche gezant, de heer Justo Gómez Ocerln, die benoemd is tot
ambassadeur te Rome, is Woensdagochtend uit den Haag vertrokken, om zich
naar zijn nieuwe post te begeven. Met bolhoed links minister de Graeff, met
bloemen de echtgenoote van den Spaanschen gezant en rechts met bril en
deukhoed de Spaansche gezant, Justo Gómez Ocerin
Verschillende nieuwe tribunes zijn in het Amsterdamsche Stadion bijgebouwd,
ir verband met den Zondag te spelen wedstrijd tegen Ierland
De bekende motorrijder en internationaal G. Bakker Schut, die o a. In de laatste vier
Intern. Zesdsagsche motorwedstrijden steeds de gouden medaille wist te winnen, is
Woensdag te Dordrecht in het huwelijk getreden met mej. M. H, Post Het bruidspaar
met de bruidsmeisjes
