FAALT ROOSEVELT?
DE KAMPEERDERS
Amerikaansche en Russische voorstellen
ter ontwapeningsconferentie.
buitenland.
Norman Davis wenscht het plan-MacDonald als basis.
Instemming met een algemeen niet-aanvalspact. Voorstel
tot het nemen van maatregelen tegen de particuliere
wapenfahricage. „Krachten, die wantrouwen en twee
dracht zaaeen", Litwinof wil een „permanente vredes
conferentie" tegen den oorlog en zijn gevolgen.
GENèVE.
De ontwapeningsconferentie kwam g:ste~
ren onder .groote belangstelling bijeen.
Henderson begon zijn verklaring met te
constateeren dat de tijd gekomen is, dat <je
hoofdcommissie moet beslissen of zij haar
werkzaamheden zal voortzetten. De huidige
situatie is critiek. De algemeene politieke at
mosfeer, welke reeds sedert het bijeenkomen
der conferentie niet meer gunstig is geweest,
heeft zich stellig niet verbeterd.
Henderson zeide, dat in de eerste plaats
een oplossing moet worden gevonden van het
probleem der nationale veiligheid, welk pro
bleem de basis vormt van alle ontwapenings
kwesties. In de tweede plaats moet aan den
bewapeningswedloop op het gebied der lucht
vloten een halt worden toegeroepen en in de
derde plaats moet een internationale con
trole in het leven worden geroepen op de ver
vaardiging en den handel van wapens.
Het komt er thans op aan een algemeen ver
trouwen te wekken in een effectieve interna
tionale actie tegen een aanvaller. Slechts dan
zal men van de landen kunnen verwachten,
dat zij toestemmen in een vermindering hun
nel* bewapening. Henderson besloot met de
woorden:
„Wij moeten ons werk tot een succesrijk
einde brengen, derhalve wek ik alle deelne
mers aan de conferentie op tot actieve mede
werking".
Norman Davis, de gevolmachtigde der Ver
eenigde Staten, constateerde, dat de groote
verwachtingen, waarmede de ontwapenings
conferentie eens werd begroet, thans diep be
schaamd zijn. Eén groote mogendheid heeft
zich uit de conferentie teruggetrokken; de di
recte onderhandelingen hebben eveneens te
leurgesteld en geen mogelijkheid geboden de
groote moeilijkheden terzijde te stellen.
Thans spreken zekere mogendheden niet
■meer van een vermindering van bewapening,
maar ten hoogste nog van een beperking, an
dere zelfs van een directe wapeningsvergroo-
ting.
Niettemin is spr. van meening, dat het ont
wapeningsprobleem niet onoplosbaar is, wan
neer alle naties in den juisten geest naar deze
oplossing zouden streven.
Iedere natie heeft dezelfde gedachte: Hoe
kan men de bedreiging ter zijde stellen en
de last van een bewapeningswedloop verlich
ten, zonder de veiligheid te verliezen?
Het is niettemin de meening der Ameri
kaansche regeering, aldus vervolgde Norman
Davis, dat het mogelijk moet zijn door weder
zijdsche vermindering en beperking der bewa
peningen tezamen met het herziene plan-
MacDonald voor alle staten de vermindering
der veiligheid te compenseer en door vermin
dering der bewapening. Er zijn slechts twee
wegen om veiligheid te verschaffen;
1. Door een overweldigende superioriteit op
heilgebied der .bewapening, misschien, gepaard
gaande met een herverzekering door bond
genootschappen. Dit systeem evenwel heeft
eens-geleld tof een bewapeningswedloop «en
voorts tot een oorlog, welks gevolgen wij
thans nog niet te boven zijn en welks herha
ling wij misschien nimmer te boven zouden
komeh.
2. Bij de andere oplossing gaat het er om
de defensie krachten te versterken en de aan-
valskracht te verzwakken m.a.w. de vooruit
zichten op een succesrijken aanvalsoorlog te
verminderen door een geleidelijke afschaf
fing van die wapens, welke in bet bijzonder
voor een aanval geschikt zijn, d.i. de zware
mobiele artillerie, de tanks, de gaswapens en
de bombardementsvliegtuigen.
De Amerikaansche regeering is er van over
tuigd, dat slechts deze tweede weg die dei-
ontwapening vrede en vooruitgang ter we
reld en de nationale veiligheid in ieder land
zou kunnen waarborgen.
Helaas domineert in Europa thans de te
genovergestelde stroom. Een voortschrij
den op dezen weg zou weer voorwaarden
scheppen, zooals die welke aan den wereld
oorlog voorafgingen. Wie aldus deze politiek
volgt, in plaats van veiligheid te scheppen
door een vermindering der bewapening,
laadt een zware verantwoordelijkheid voor de
toekomst op zich. i
Norman Davis beval nogmaals het te her
ziene plan MadDonald aan als basis voor een
overeenkomst en vervolgde dan:
President Roosevelt heeft mij opgedragen
zei Norman Davis, de houding en de politiek
der Vereenigde Staten als volgt samen te vat
ten:
Wij zijn bereid lederen practischen weg te
betreden, met het doel een algemeen ont-
wapeningsverdrag tot stand te brengen en
aldus den algemeenen vrede en den vooruit
gang der wereld te dienen. Wij zijn voorts be
reid met een algemeene ontwapeningsconfe
rentie eveneens te onderhandelen over een
algemeen niet-aanvalspact en met andere
naties te spreken over alle problemen, welke
zouden kunnen voortvloeien uit de verdragen,
welke wij hebben gesloten. De Vereenigde Sta
ten hebben evenwel niet de bedoeling deel te
nemen aan de politieke onderhandelingen en
verdragen van Europeesche mogendheden, en
zij zullen zich met geen enkele overeenkomst
inlaten, welke tot doel zouden kunnen hebben
de gewapende macht der V. S. voor de rege
ling van eenig geschil te laten optreden. De
politiek der Vereenigde Staten heeft het doel
zich buiten lederen oorlog te houden, doch op
iedere wijze te helpen, wanneer het er om gaat
den oorlog te verhoeden.
Norman Davis herinnerde vervolgens aan
verschillende voorstellen welke de Vereenigde
Staten in den loop der Ontwapeningsconfe
rentie hebben ingediend. Thans zijn de Ver
eenigde Staten bereid nog verder te gaan. Zij
zijn bereid door een internationaal verdrag
een effectief systeem uit te werken voor de
regeling der wapenfabricatie en voor den han
del in wapens en munitie.
De president der Vereenigde Staten is er
van overtuigd, dat de vrede ter wereld wordt
bdreigd door de ongecontroleerde werkzaam
heid der wapenfabrieken en wapenhandelaars,
en het gaat er thans om door effectieve stap
pen die krachten te controleeren en te onder
drukken, welke er materieel belang bij hebben
wantrouwen en tweedracht te zaaien.
(Norman Davis stelde de conferentie tenslotte
voor terug te keeren tot de resoluties van 8
Juni van het vorige jaar, dus het voorstel van
MacDonald aan te nemen als basis van een
toekomstige ontwapeningsovereenkoms'f,
Litwinof, die hierna aan het woord kwam,
constateerde dat de ontwapeningsconferentie
geheel mislukt is. Hij keerde zich tegen degenen
die steeds nog resultaten willen bewerken en
hopen, dat de conferentie tenslotte nog tot
resultaat leiden. Den eenigen dankbaren weg
noemde Litwinof: de directe algeheele ont
wapening van alle staten. Dit voorstel is ver
worpen en de moeilijkheden zijn daar grooten-
deels uit voortgevloeid.
Als belangrijkste Russisch voorstel noemde
Litwinof het overgaan der ontwapenings
conferentie in een permanente en op gezette
tijden bijeenkomende conferentie, welke geen
andere taak heeft dan met alle middelen den
vrede te verzekeren. Tot nu toé hebben de
vredesconferenties slechts bijeenkomsten ge
houden na een oorlog. Spr. stelde een confe
rentie voor, welke den oorlog en zijn gevol
gen moet verhinderen. Deze heeft tot taak
alle middelen te vervolmaken, welke de veilig
heid zouden kunnen Versterken en tegelijker
tijd alle maatregelen te laten nemer ter ver
zekering van den vrede, waarbit het mo
reels economische, financieele of ook andere
middelen zou kunnen betreffen.
Litwinof sprak voorts over de verhouding,
welke een dergelijk lichaam tegenover den
Volkenbond zou kunnen innemen. De Volken
bond zou alle bevoegdheden moeten behou
den en slechts van een 'taak worden ontlast,
welke door een ander orgaan beter en effec
tiever zou kunnen worden behartigd. De vre
desconferentie zou daarbij zeer wel als een
orgaan van den Volkenbond kunnen worden
beschouwd.
De zitting der hoofdcommissie was om
half zeven afgeloopen Barthou zal Woensdag
aan het woord komen.
De bijeenkomst van de hoofdcommissie is
verdaagd tot Woensdagmiddag half vier.
Hedenochtend om half twaalf zou de vol
kenbondsraad bijeenkomen.
Weer een incident op de
Amoer.
Uit Charbin, 29 Mei: De Commissaris van
buitenlandsche aangelegenheden van Mands-
joekwo Shih Liperi heeft bij den consul van
Sovjet Rusland geprotesteerd tegen een
nieuwe schietpartij vanwege de Sovjetkust
wacht, thans op het Mandsjoerijsche stoom
schip Yangbos, dat zich op 28 Mei op de
Amoer-rivier bevond.
Japan.
Een inleidende vlootbespreking
met Amerika?
Het .verluidt dat Hiros j i'Saito, de Japansché
ambassadeur te Washington. Cordell Huil,
den staatssecretaris heeft voorgesteld een di
plomatieke bespreking te doen plaats vinden
voorafgaand aan de vlootconferentie van'
1935. Huil stemde met dit voorstel ten volle
Oorlogsminister bepleit
verhooging der legersterkte.
iDe staatssecretaris voor Iegerzaken, Dern,
heeft Dinsdag in de commissie voor militaire
zaken van het Representantenhuis verklaard,
dat naar zijn meening het bondsleger in zijn
huidige samenstelling de hem gestelde taak
der landverdediging niet kan vervullen. Dern
beval aan het Thompson-voorstel goed te
keuren en het effectief van het bondsleger
van 130.00 tot 179.000 man te verhoogen.
Arbeiders eischen verbod van
landbouwmachines.
De landarbeiders ih de provincie Sevilla heb
ben volgens Reuter besloten in staking te gaan,
tenzij maatregelen genomen worden dat bin
nen een.periode van vijf jaar alle landbouw
machines verboden worden. De algemeene
bond van arbeiders heeft dit besluit bij alle
provinciale autoriteiten laten bekend maken.
Tevens eischen de landbouwers een gemid
deld dagloon van 10 pesetas f2.10) en het op
richten van een werkloozenfonds.
KNOEIERIJ MET INNING VAN
DUITSCHE BETALINGEN.
ARRESTATIEBEVEL TEGEN DEN
AMERIKAAN KOLONEL NORRIS.
Reuter meldt uit Parijs:
De rechter van instructie heeft een man
daat tot aanhouding en voorgeleiding uitge
vaardigd tegen kolonel Norris van het Ame
rikaansche leger, die zich op het oogenblik
in Engeland bevindt.
Kolonel Norris zou tot belangrijke bedra
gen aan „bevroren" Duitsche credieten heb
ben gekocht, welke hij wist af te wikkelen.
Hij belastte zich ook met het ontdooien van
bepaalde saldi in „Sperr-marken", waartoe
hij zich belangrijke bedragen door de Engel-
sche Sovjet-handelsvertegenwoordiging zou
hebben doen verstrekken. De Sovjet-handels-
vertegenwoordiging heeft een klacht tegen
hem ingediend.
Aan de Telegraaf ontleenen wij naar aan
leiding van deze arrestatie nog het volgende:
De autoriteiten zijn tot dezen stap over
gegaan op grond van een klacht, ingediend
door het bestuur van de Unilever te Londen
via haar kantoor Parijs, voor het geval Norris
in Frankrijk wordt aangetroffen.
Naar onze correspondent uit Parijs meldt
verklaren de Parijsche vertegenwoordigers
van de Unilever in de klacht, dat kolonel Nor
ris onder voorwendsel, dat hij in Duitschland
de betaling wist te verkrijgen van voor ieder
ander oninbare schulden, zich door genoem
de maatschappij Duitsche obligaties had la
ten verstrekken ten beloope van verscheidene
millioenen. Toen de bij het contract bepaalde
termijn voor de afwikkeling van deze opera
tie verstreken was, vroeg de Unilever expli
catie. Norris verlangde toen een uitstel, wij
zende op de moeilijkheden van de onderno
men onderhandelingen. Deze aanmaning
werd nog eenige malen herhaald, waarop ten
slotte de Unilever kennis er van kreeg, dat
Norris Parijs, waar hij kantoor hield, verla
ten had en naar Amerika was gegaan. Onder
deze omstandigheden oordeelde de maat
schappij, dat zij met oplichting te doen had
en diende daarop haar aanklacht in.
De Unilever-affaire loopt over 10 a 12 mil-
lioen francs. Norris heeft het contract in
Maart jl. aangegaan.
De sperrmarken, die hij van de Unilever
kocht, berusten bij een bankinstelling te Am
sterdam.
EEN
VIJFLING GEBOREN.
Uit Northbay (Ontario) wordt gemeld, dat
daar de vrouw van een farmer vijf meisjes ter
wereld heeft gebracht. Alle kinderen zouden
gezond zijn.
JAPANSCHE DELEGATIE
SPOEDIG TE BATAVIA.
De Japansche delegatie, welke te Batavia on
derhandelingen zal voeren zal op 4 Juni in de
morgenuren ten Paleize van den gouverneur-
generaal worden ontvangen, waarna, zoo de
leider der delegatie daarmede instemt, in den
namiddag een plenaire vergadering der Ja
pansche en Nederlandsche delegatie zal gehou
den worden.
—i
Bijna de halve bevolking leeft van overheidsgelden.
Viscount Snowden ziet het
somber in.
De oogen der wereld zijn gericht op het
Amerikaansche experiment en op president
Roosevelt, den man, die een groot nationaal
leven aan het reorganiseeren is. Hoe staan
zijn kansen op succes. Weinig menschen zul
len zoo goed in staat zijn als Viscount Snow
den de moeilijkheden en de mogelijkheden
van het herstelplan van Roosevelt te beoor-
deelen. Viscount Snowden, de oud-kanselier
van de Britsche schatkist, heeft zelf jaren
lang de verantwoordelijkheid, gedragen voor
de financiën van een groote natie in een tijd
van depressie. In dit artikel bespreekt hij de
economische leerstellingen van Roosevelt en
komt tot het resultaat dat zij ,,te licht be
vonden" moeten worden. Hij heeft bewonde
ring voor de energie en de moed van Roose
velt, doch hij vreest voor de resultaten van
zijn politiek. Viscount Snowden ontleedt het
probleem op de hem zoo eigen scherpe manier
en behandelt het buitengewoon makkelijk en
begrijpelijk.
Dc wereld heeft met belangstelling en
.sympathie, gepaard aan een zekere portie
scepticisme de pogingen van president Roose
velt gevolgd, gedurende de afgeloopen ve'er-,
tien maanden, pogingen om de welvaart te
herstellen van een groot land, welks hoofd hij
is. Zijn eerste boodschap nadat hij zijn ambt
had aanvaard, was een moedige uitdaging aan
bestaande belangen-sferen en een stoute ver
klaring van een welopgezette actie. In de
historie van de Vereenigde Staten van Ame
rika is het nog eens gebeurd dat er een roep
was: „Geef ons een MAN" en toen heeft
Abraham Lincoln aan dezen roep gehoor ge
geven. Nu weer, in een tijd, waarin ernstige
nationale gevaren dreigen, blijkt dat een lei
der opstaat die den moed heeft de geweldige
taak van nationale reconstructie op zich te
nemen en door te zetten. Het antwoord van
de natie op Roosevelt's oproeping heeft zijns
gelijke in eensgezindheid niet in de geschie
denis van een democratisch land!
De stand van zaken toen Roosevelt aan de
regeering kwam (Maart 1933) was zoo wan
hopig, de menschen waren zoo in de put. dat
zij bereid waren eiken maatregel te aanvaar
den die mogelijkerwijze verbetering kon
brengen. Millioenen waren geruïneerd door
de financieele. ineenstorting en door de enorm
groote daling der prijzen van de belangrijkste
producten. Duizenden banken konden hun
verplichtingen niet meer nakomen en de
cliënten waren hun depositos kwijt. De kapi-
taalswaarde van goederenvoorraden en effec
ten was in vele gevallen slechts een vijfde deel
geworden van de vroegere buitengewoon hoo-
ge noteeringen. Menschen die hun geld had
den verloren bij de waanzinnige speculatie in
de hausse-periode, een speculatie waaraan
letterlijk iedereen meedeed, waren bereid
iedere veroordeel ing van het financieele
systeem met applaus te begroeten en elke
poging die zijn werkzaamheid aan banden
zou leggen, te steunen. De boeren in Midden
West Amerika, die een invloedrijke verkie
zingsfactor vormen, waren in een verschrik-
kelijken toestand. De daling der prijzen had
hun inkomsten tot ver beneden hun kostprij:
zen doen komen en hun boerderijen waren
met hypotheken belast die de kolossale som
van twaalf duizend millioen dollar vertegen
woordigden! Het aantal werkloozen werd op
veertien millioen geschat die afhankelijk wa
ren van de onzekere particuliere liefdadig
heid.
Dat zijn zoo enkele dingen waarvoor Roose
velt stond, toen hij president werd. Hij vatte
zijn enorme taak echter aan met één waar
devol ding als activa. Zijn redevoeringen had
den de psyche van de natie veranderd. Opti
misme en vertrouwen hadden de plaats inge
nomen van pessimisme en wanhoop. De na
tionale situatie was die van het falen van een
systeem. Dit stelde Roosevelt zich duidelijk
voor oogen en hij noemde het zijn plan het
systeem te veranderen. De industrie moest de
dienares der samenleving worden en het
geld de dienaar van den handel en niet zijn
meester.
Hij onderschatte echter de moeilijkheden
om Jeze economische en industrieele omwen
teling met een slag te laten geschieden. In
geen enkel ander land ter wereld zouden de
moeilijkheden zoo groot zijn geweest als in de
Vereenigde Staten. Dat land was tot zijn wel
stand". en groötte op handelsgebied gekomen
dóór een.eeuw van krachtig individualisme.
Inmenging van den staat tusschen werkgevers
en werknemers was altijd krachtig door de
kapitalisten geweerd. Vakorganisaties waren
onbeteekenend en doorgaans werden zij niet
erkend. Er waren geen sociale voorzieningen
zooals bijvoorbeeld ouderdomspensioen
werkloozenondersteuning. Er waren weinig
publieke diensten die aan den staat of aan
de gemeenten behoorden. De corruptie in het
publieke en politieke leven was algemeen.
President Roosevelt stelde zich voor de gehee-
le instelling van de Amerikaansche industriee
le en financieele politiek te herzien. Het was
een taak die bijna even moeilijk was als het
aanbrengen van een verandering in de men-
sehelijke natuur door een wet.
Na veertien maanden zijn we in staat en
kele conclusies op te stellen over het slagen
of het falen van de politiek van Roosevelt.
Het eerste wat hij trachtte te bereiken was
een stijging van de binnenlandsche prijzen.
Het instrument voor dit doel was de gewel
dige National Recovery Act, die aan fabri
kanten drastische voorwaarden oplegde even
als aan de distributiebedrijven. Er werd een
beroep op hen gedaan de loonen te verhoogen,
den arbeidstijd te verkorten en extra werk
krachten aan te nemen. De verwachting was
dat door deze maatregelen de koopkracht
grooter zou worden en een grootere productie
het gevolg zou zijn.
Doch men heeft zich niet gerealiseerd dat
elke poging de prijzen op te schroeven door
kunstmatige en nagemaakte middelen slechts
de eenheid tusschen vastverbonden factoren
kan ontwrichten.
De pogingen deze „code" op de industrie
van toepassing te brengen ontmoetten verzet
van de vele machtige werkgevers. Dit leidde
tot een epidemie van stakingen over de ge-
onze dagelijksche
kinder vertelling.
„Jonge, jonge, ik was al bang dat je niet zou komen,"
grinnikte de kermisbaas en hij drukte Sïetske geweldig
deftig de hand. „Wij blijven eens een dagje naar je gekke
kuren kijken," zei Sjef en van den spullebaas een biljet
krijgend, stapten ze naar binnen. En dat ze plezier hebben
gehad, nou reken maar! Jaren later konden ze er nog om
brullen.
Toen de kermisdagen voorbij waren, trokken de jongens
weer verder. „Zulke leuke jongens vind je niet gauw
meer," zei de hotelhouder en hij zag het drietal met spijt
vertrekken, want door de gekke streken van Sietske was
zijn hotel ineens beroemd geworden. „Aan jullie heb ik het
te danken dat er zooveel gasten zijn geweest," zei de man
en inplaats dat ze de kamerhuur moesten betalen, gaf hij
hun ieder nog een kwartje er bij. Eli met fijne herinne
ringen aan Eindhoven, ging men verder, naar
|oe» v - *-
heele natie, soms gepaard met gewelddadig
heden. De eonditie in de „code" om de vak-
vereenigingen over de geheele linie te erken
nen vond bitteren weerstand bij de leidende
industrieelen en na de moeilijkheden in de
motor-industrie moest president Roosevelt
toegeven en toestemmen in de erkenning van
de maatschappij-vereenïgingen. De discus
sies over de werking en de resultaten van de
National Recovery Act ontwikkelen zich nu in
bitteren strijd. De stijging van het levens-
onderhoud is voor de arbeiderspartij aanlei
ding hooger loon te eischen en de werkgevers
berekenen dat dat gelijk zou staan met een
verdere stijging der prijzen, die den toestand
zou laten zooals hij is voor zoover 't het wer
kelijke inkomen van den arbeider betreft. En
het is ook uitgedacht dat een verdere prijs
stijging den kooper zou bewegen zijn inkoo-
pen uit te stellen en een achteruitgang in de
productie zou moeten volgen.
De uitwerking van de N. R. A. op productie,
koopkracht en werkverschaffing is onbedui
dend geweest. De verbetering in de industrie
gedurende de afgeloopen twaalf maanden in
de Vereenigde Staten is niet grooter geweest
dan in andere landen dank zij de verbetering
die over het algemeen in de wereldsituatie is
te constateeren.
De laatste cijfers die ik kon verkrijgen over
de fabrieksproduc.tie, werkverschaffing in d8
fabrieken, loonlijsten en de verkoopen der
warenhuizen, steunen de optimistische opga
ven niet, die in bezielde berichten worden ge
geven. De cijfers over de activiteit in de za
kenwereld in Januari 1934 vergeleken met
Juli 1933, waarbij met het verschil van sei
zoen rekening is gehouden, zijn als volgt:
Juli 1933 Jan. 1934
Fabrieksproductie 101 76
Werkverschaffing in fabrieken 70 72
Loonlijsten (de fabrieken) 50 53
Verkoop der warenhuizen 71 68
Deze cijfers baren des te meer verwonde
ring wanneer men zich herinnert dat tus
schen Juli en Januari tientallen millioenen
schatkistgeld is gebruikt voor publieken
steun.
De National Recovery Act heeft bewezen
een ijselijke mislukking te worden in zijn be
doeling een opleving in den handel te bevor
deren, Het moet worden gezegd dat het aan
tal werkloozen verminderd is maar het is nog
niet verklaard hoe dit is gedaan.
Een som van 600 millioen pond sterling is
uitgetrokken voor publieke ondersteunings-
werken om de acute nood gedurende den win-
werken om den acuten nood gedurende den
winter te lenigen. Daardoor konden 4 millioen
man een werkkring vinden 't Is eenvoudig
ondersteuningswerk geweest en wierp geen
voordeelen af. maar staat gelijk aan verplicht
werk in een Britsch asyl voor tijdelijk werk
loozen. Einde klaart werd deze werkverschaf
fing stop gezet en zij die eenigen tijd werk
hadden gevonden werden teruggeroepen in
den staat van werkloosheid en werden weer
afhankelijk van de particuliere liefdadigheid.
Geen enkelen keer is het aantal werkloozen
in de afgeloopen twaalf maanden onder de
10 millioen geweest en met den terugkeer in
de rijen der werkloozen van de werkloozen
onder deze vier millioen, zal het totaal waar
schijnlijk niet zoo erg ver meer van de veer
tien millioen verwijderd zijn.
De mislukking van de N.R.A. om de werk
loozen op te nemen in de industrie en de
prijzen te doen stijgen van de eerste levens
producten tot een getal dat zijn haten af
werpt heeft tot nieuwe maatregelen geleid
om de verslagen gebieden een beetje moed
in te spreken
Een geweldig systeem van federale premies
is gesticht ten behoeve van de tarwe-boeren
en de katoenplanters. Een drastische be
perking van de oppervlakte voor deze oogsten
is opgesteld en de daarbij betrokken bebou-
wers ontvangen een premie als vergoeding.
Kort geleden stond in een van de meest
verspreide Amerikaansche dagbladen een
treffend artikel dat cijfers gaf over het aan
tal personen dat aalmoezen en premies ont
ving, pensioenen en salarissen van de over
heid in de afgeloopen maand Maart. Het to
taal was 19-4i35,385. Dat is een feit met een
duistere beteekenis.
Bijna 20.000.000 menschen van een volk
dat waarschijnlijk iets over de 50.000.000 zie
len telt, bijna de helft van de geheele bevol
king dus, leeft van het geld dat de overheid
heeft geleend en dat hij uitdeelt op deze
wijze. Dat is een ander ernstig kenmerk van
de politiek van Roosevelt. De overheid kan
de kosten niet opbrengen voor deze betalin
gen doch raakt hoe langer hoe meer in de
schuld, die hoe langer hoe grooter wordt en
Roosevelt schat het tekort op de begrooting
op 1.400 pond sterling aan het boekjaar in
Juni. Het land schijnt onverschillig te staan
tegenover de bedreiging van deze financieele
losbandigheid. De dag van de rekening zal
komen en dan zullen de kosten gedekt moe
ten worden door schrikbarende belastingen
of de schulden zullen niet erkend moeten
worden
Roosevelts avonturen in "het land van het
ruilmiddel zijn niet erg gelukkig geweest om
de nationale welvaart te herstellen. Zijn
spelerij met het ruilmiddel gaat elk begrip
te boven. Hij heeft het goudgehalte van den
dollar tot ongeveer de helft verminderd en
tegelijkertijd om de een of andere duistere
reden al het goud dat op de markt kwam
opgekocht tegen prijzen die boven den
wereidprijs lagen, om het dan aan den om
loop te onttrekken door het in kelders op te
slaan. Hij heeft de clausule bij de premie- en
aalmoezenhetaling afgeschaft, en ongeveer
de helft van de obligatieschuld ontkend. Een
jaar geleden verzekerde hij nog dat de sta
bilisatie van de ruilmiddelen een absolute
vereischte was voor het herstel van den
wereldhandel. Niemand weet welk standpunt
hij nu inneemt, maar gezien enkele recente
uitspraken van zijn adviseurs, is het moge
lijk dat hij spoedig weer een verandering in
zijn politiek zal bekend maken. Zes maan
den geleden was de positie van Roosevelt on
aangevochten en onaanvechtbaar. Het land
begreep zijn doel en politiek niet. Maar het
vertrouwde hem.
Op het oogenblik is de critiek aan alle
kanten hoorbaar. De ontevredenheid groeit
snel. Zijn overheerschende invloed in het
Congres neemt sterk af. Groote zaken en
Wallstreet tarten zijn plannen. De bestaande
belangen-sferen, die zoo machtig zijn in het.
Congres, verklaren zich voor de werkzaam
heid van de Zilvergroep. Het groote publiek is
in de war gebracht. Het kan niet begrijpen
waarheen het wordt geleid. Inplaats van
verbetering ziet het alleen verwarring. In
plaats van de stichting van een nieuwe soci
ale ordening ziet het slechts een bemoeiing
met het bestaande systeem, wat nog geen
werkelijk voordeel heeft opgeleverd.
President Roosevelt begon zijn enorme taak
met de hoopvolle blikken uit zijn eigen en de
heele wereld op zich gericht, Het kan zijn dat
die taak te groot was voor de kracht van
mensohelijk wezen. Wij mogen niet ontken
nen dat hij met een moed en wilskracht is
begonnen die bewondering afdwingen. Hij
faalde echter omdat zijn politiek niet de
elementen van succes bevatte.
JNadrufe vërttogenV. I
