ICeukeTieefietmen
VACANTIE.
EEN NIEUW MATERIAAL.
Dat wil zeggen aangezien er natuurlijk
werkelijk zelden nieuws onder de zon is een
nieuw materiaal voor ons, vrouwen. Het ma
teriaal zelf is al heel lang „dagewesen". een
zeer belangrijk, o, uiterst belangrijk! onder
deel van het mannelijk toilet wordt ervan ge
maakt, en het mag werkelijk bijna een won
der heeten, dat de mode-voor vrouwen niet
eerder op het idee is gekomen om het te ge
bruiken. Het heeft namelijk alles voor, en wei
nig tegen, en de vrouw, die zich er een jurk
van laat maken, zal waarschijnlijk tot de con
clusie komen, dat zij geen betere keus had
kunnen doen: men kan het 's zomers dragen,
meh kan het 's winters dragen, het is niet al
te dun en het is niet al te dik, het is niet licht
en het is ook niet donker
Ik zal u maar niet langer in spanning laten
het materiaal, dat ik oy het oog heb is das-
senzij. Inderdaadde zij, waar dat uiterst be
langrijk onderdeel der mannenkleeding: de
das, van wordt gemaakt, en dat tegenwoordig
in alle mogelijke aardige patronen en kleu
ren aan het stuk te krijgen is! Een buiten
gewoon mooi vallende zij is het, soepel, niet
al te dun, in prachtige warme kleuren ver
krijgbaar ideaal materiaal voor dat soort
van „gekleede" maar ook weer niet al te ge
kleede jurk, dat we geen van allen ontberen
kunnen, waarvoor we meestal en steeds weer
opnieuw in het van ouds bekende donker
blauwe of zwarte „zijdje" vervallen, dat inder
daad ook charme en practisch nut heeft,
maar waarvan we ook wel eens een afwisse
ling willen.
Het idee voor die afwisseling doen we u
hierbij aan de hand is het niet werkelijk
de moeite waard?
W. T.
EEN MOOIE TAAK VOOR
DE VROUW.
In vele gezinnen is er in de afgeloopen week
weer vreugde geweest doordat de zoon of doch
ter slaagde,voor de middelbare school. Het
is met een gevoel van trots dat de ouders dit
nieuws vernamen en het kind zelf is blij dat
de spanninigstijd achter den rug is en ziet den
langen vacantietijd dankbaar tegemoet Volop
wordt er nu genoten en vol verwachting de
nieuwe toekomst aanvaard. Maar hoe spoedig
wordt al die blijdschap, als eenmaal de school
weer begonnen is, omgezet in zorg.
De couranten en tijdschriften hebben ons
de laatsten tijd groote artikelen geleverd over
het feit, dat een groot aantal leerlingen, de
middelbare school niet volgen kan. En natuur
lijk wordt gezocht naar de oorzaak. Men
vraagt: „Gaat de school in de eischen te
ver?" „Zijn de kinderen nog te jong? etc.
In „Gezin en School" vraagt een vader: „Wat
kunnen ouders doen?' Een moeder antwoordt
daarop, dat ouderhulp zeker heel gewenscht
is en ik geloof dat daar een mooie, maar
moeilijke taak voor de vrouw ligt. Natuurlijk
wil ik daar niet mee zeggen dat ik de vaders
uitschakel, maar in den regel hebben de vaders
geen tijd en geduld genoeg en kennen de moe
ders beter de eigenaardigheden van hare
kinderen zelf heb ik zooveel goede resultaten
bereikt door kinderen te helpen maar het
prettigst vond ik. dat ik het ook mijn eigen
kinderen kon doen. Als ze naar de middelbare
school gaan, dan is dat voor de meeste kinde
ren een enorm groote overgang. Wij ouders
doen goed met, hen mee te leven, ons degelijk
op de hoogte te stellen van hun werk en hen,
waar moeilijkheden zich voordoen te helpen.
Wij moeten niet eerst eens afwachten hoe „het
eerste rapport wordt" neen. we moeten dade
lijk bij 't begin meewerken. Die eerste maan
den zijn vaak de moeilijkste; de kinderen
staan zoo vreemd tegenover de nieuwe moei
lijke vakken. Miin ervaring is dat, ze juist die
eerste maanden hulp noodig hebben, later
willen ze vaak zelf niet meer. Laat iedere
moeder die nu zoo trotsch is dat haar kind. met
Sept. naar de M.S. gaat. zich afvragen wat zij
•doen kan om haar kind te verlichten. Steun
bij het huiswerk kan bij het kind de lust tot
werken opwekken en versterken. Zeg niet, „het
onoet zelfstandig leer en werken", niet op een,
ander bouwen". Het is in den regel nog maar
een 12-jarig kind; moeten we daarvan al zoo
veel zelfstandigheid verwachten? Hoeveel
volwassenen ontbreekt het nog daaraan. Ik
geloof dat die eisch te stellen, wat zwaar is
voor het jonge kind. Werkelijk de taak is niet
gemakkelijk maar dankbaarheid en voldoening
zullen we oogsten als we onze kinderen steun
geven bij het maken van het huiswerk. Uit
ervaring weet ik dat dan soms zitten blijven
voorkomen kan worden en de kinderen met
meer opgewektheid hun taak aanvaarden.
EEN MOEDER.
Omelette met groene kruiden (4 personen)
6 eieren, 6 eetlepels melk, wat peper en zout,
1 eetlepel gehakte groene kruiden (b.v. peter
selie, dragon, kervel) 30 gr. boter.
Klop de eieren met de gehakte kruiden, de
melk, het zout en de peper, giet het mengsel
in de koekepan, waarin de boter lichtbruin is
geworden, prik er voortdurend met een vork in
om te zorgen dat de omelette niet vastkleeft,
vouw ze, als de onderkant lichtbruin is, in
drieën en leg ze op een verwarmden schotel.
Bloemkoolpastei (4 personen): 1 groote
bloemkool, 125 gr. bloem, 125 gr. boter, 4 eieren,
wat zout, 4 d.L. melk.
Maak de bloemkool schoon, verdeel ze in
nette stukjes en kook die in water met zout
bijna gaar; laat ze op een vergiet uitlekken.
Verwarm voor het deeg de boter met de bloem,
voeg er in kleine scheutjes langzamerhand de
melk bij en blijf roeren tot alles samen een
stijf deeg heeft gevormd. Roer de eieren er
één voor één door en tevens wat zout. Leg de
bloemkoolstukjes als een dikke laag in een
diepe, met boter besmeerde vuurvaste schotel,
spreid er het deeg over en zet de schotel 3/4
uur in een vrij warmen oven, tot het deeg gaar,
lichtbruin en mooi opgeblazen is. Presenteer
dit gerecht als tusschenschotel .en geef er ge
welde boter bij.
Vruchtengelei met vanïllevla (4 personen)
1 pond bessen, 2 ons frambozen, 2 ons suiker,
12 gr. witte gelatine; 4 d.L. melk, 1/4 stokje
vanille, 30 gr. suiker, 2 eieren, 10 gr. maizena,
1 ons zachte biskwies.
Ris en wasch de bessen, maak de frambozen
schoon en verwarm de vruchten samen, tot zij
zich gemakkelijk laten fijndrukken. Wrijf ze
door een haren zeef, los in de puree de in wat
koud water geweekte gelatine op, voeg er de
suiker bij en laat het mengsel bekoelen. Be
reid intusschen de vanillevla door de melk
met de vanille aan den kook te brengen, er
flink roerende de maizena in te gieten, die
met de eieren en de suiker is aangemengd en
met wat van de warme vloeistof eerst is ver
dund. Laat de vla even doorkoken en daarna
afkoelen, ervoor zorgend, dat zich geen vlies
aan de oppervlakte vertoont. Leg in een diepe
glazen schaal de biskwies, giet hierover de
nog dunne gelei, en bedek alles, wanneer de
gelei stijf geworden is, met de koude vanillevla.
C. F.
De meeste menschen zijn geneigd om te vin
den, dat hun manier van vacantievieren
eigenlij 1. de eenige juiste is, niet uit eigenwijs
heid of betweterij, maar wie plezier heeft ge
had, meent dat een ander op diezelfde ma
nier evenveel genoegen zal hebben, en daar
om wordt het aan een ander graag gegund,
dat groote genoegen.
Voor dien ander is dat plezier echter niet
zoo groot, zij vindt in heel andere dingen haar
liefhebberij, en over en weer begrijpt men
elkanders smaak niet.
Iemand, die een druk en geagiteerd leven
leidde in een kleine plaats kon zich niets
heerlijkers voorstellen dan een achteraf-
plaatsje waar zij het grootste deel van haar
vacantie doorbracht en dan voor de laatste
paar dagen in een groote stad, waar ze het
heerlijke gevoel had: al dat haastige gedoe
gaat mij gelukkig niet aan, ik kijk er alleen
maar naar.
De een zoekt de bosschen op, een ander de
zee, en een derde de weilanden, over derge
lijke dingen valt nu eenmaal niet te twisten.
Maar het komische is, dat. al die verschil
lende soorten van menschen zich niet kunnen
voorstellen, dat de andere plezier heeft ge
had en dat hij zelfs geneigd is er een klein
beetje meewarig over te doen.
Mijn buurvrouw gaat met de kinderen naar
de bosschen; zij huldigt de stelling breng uw
vacantie door in eigen land, zij heeft een
heerlijk plekje ontdekt is er al meer ge
weest, en de kinderen juichten toen zij hooi
den, dat dit zelfde heerlijke oord weer op het
programma stond.
Haar vriendin gaat een groote reis maken
met haar gezin en zij wil die andere, die zich
verheugt op haar Hollandsche bosschen, nu
maar beklagen, omdat haar vacantie zoo saai
zal zijn.
Zooiets is dwaasheid: iemand die zich op
een vacantie verheugt, is nooit te beklagen,
ook al lijkt ons plezier ervan maar zeer
matig. Waar de eene zich thuis gevoelt, is de
andere in het geheel niet op haar plaats: me
vrouw A moet een luxe hotel bewonen om
plezier te hebben, mevrouw B. griezelt al bij
het idee alleen en vindt een tent of een klein
zomerhuisje waarin alles zoo primitief moge
lijk gaat, veel en veel aanlokkelijker.
Iemand beweerde eens in het best geoutil
leerde hotel van heel Europa gelogeerd te heb
ben wat tenslotte ook nog zeer twijfel
achtig is, want wie zal dat uitmaken, wan
neer zij ze niet allemaal geprobeerd heeft,
wat natuurlijk ondoenlijk is. Maar degene
aan wie ze het vertelde, kreeg een rilling bij
het denkbeeld van zoo'n schitterend geoliede
organisatie waar blijven de onverwachte
mogelijkheden op die manier, overwoog zij.
Zoo gaat het met alle vacantie-genoegens:
de leeftijd speelt een belangrijke, rol bij de
neigingen van de menschen, de financiën doen
er natuurlijk ook heel wat bij, maar hef
meest van allés liggen de verschillen in de
karakters der vacantiegangers.
Komt er daarom iemand op uw pad, die een
verhaal doet over een voorgenomen vacantie
in een oord, en op een manier, die u niet zou
aanlokken, zeg dat dan niet dadelijk, probeer
haar niet uw meening op te dringen, maar
probeer u te verplaatsen in die liefhebberijen
van de anderen, misschien is het dan wel
mogelijk, dat u het genot van haar vacantie
tenslotte ook voor de uwe aanlokkelijk gaat
vinden.
E. E. J.—P,
KLEEDING VOOR DE
VACANTIE.
Onverschillig waar ze naar toe gaat in haar
vacantie: naar bosch of zee of strand, het
garderobevraagstuk is voor elke vrouw het
belangrijkst. Van de juiste kleeding hangt in
de eerste plaats af, of ze na afloop kan zeg
gen, dat haar vacantie geslaagd was of niet.
We zullen u daarom eenige aanwijzingen
geven voor dit gewichtige probleem.
Op de boot.
Het is tegenwoordig zeer in trek, om met
een grooten oceaanstoomer zoogenaamde toe
ristenreisjes te maken. De meeste tijd wordt
aan dek doorgebracht: voor ons vrouwen wil
dat zeggen: veel eenvoudige linnen of katoe
nen jurkjes, die gemakkelijk en luchtig zit
ten; verder een wollen zeilpantalon, wit of
donkerblauw. Neem geen andere kleuren, die
zijn niet beschaafd. De officieren dragen im
mers ook witte en donkerblauwe uniformen!
Daarbij hoort dan een kwiek horizontaal ge
streept jumpertje. Maarvergeet niet, dat
deze dracht alleen is voor jonge sportieve fi
guurtjes. De meer gezette zusters onder ons
doen beter er zich niet aan te wagen en zieh
bij japonnen te houden. Verder een kameelha
ren jas, die lekker warm zit op winderige
dagen; en een wit- of beigekleurig linnen tail-
leurscostuumpje om „den wal op te gaan". En
dan het voornaamste: veel avondjurken. Voor
het diner kleedt iedereen zich aan boord met
de uiterste zorg en de avonden worden meest
al doorgebracht met dans en bridge. En geen
enkele vrouw zal het prettig vinden iederen
avond in hetzelfde gewaad te verschijnen. Een
badpak en een keurige badmantel zijn ook on
ontbeerlijk, daar de meeste groote oceaan-
stoomers zwembaden aan dek hebben.
Aan het strand.
Nu de kleeding voor strand en duin. In de
eerste plaats een of twee badpakken. Waarom
twee badpakken, zult u vragen. Omdat het
verkieslijk is na het zwemmen een droog cos-
tuum aan te doen en daar dan een zonnebad
in te nemen. Verder natuurlijk een badman
tel, een strand jurk met dichtknoopbaren rok
en bijpassend kort broekje of een pyjama;
wat katoenen jurkjes en een paar avondja
ponnen. Net zoo min als op de boot hebben we
hier middag jurken noodig.
In het bosch.
Tenslotte voor het bosch: een of twee cre
tonnen jurkjes met diep uitgesneden rug-
décolleté's en bijpassende hoeden om in den
ochtend te dragen. Voor de thee met de on
afscheidelijk er aan verbonden partij bridge
hebben we echter elegante middag jurken
noodig. Avondjurken zijn niet bepaald noo
dig; wil men beslist niet zonder dan kan men
er desnoods een meenemen.
We hebben nu de voornaamste dingen be
sproken. De persoonlijkheid der vrouw zelf be
slist wat ze nog meer mee wil nemen en wat
niet. In ieder geval weet u nu ongeveer wat
u noodig hebt.
Al jaren lang heeft Robbie ze achter het
vensterglas zien staan, de kunstig opgemaak
te slaatjes, een gele saus over hoopjes onge
kende heerlijkheden, wat roode tomaat, wat
groene sla en augurk er om heen. En nooit is
Robbie het restaurant in mogen gaan om eens
van die heerlijkheden te proeven.
En nu nu is het hem beloofd! Hij zal
eindelijk op een bordje het heerlijks voor zich
krijgen en hij zal weten hoe het smaakt.
Robbie's oogen stralen als hij op weg is naar
de vervulling van dezen hartewensch. Want
het is heusch niet alleen zijn maag die ver
langt. Hij wil wéten wat het is, hoe het
smaakt, hoe het zijn zal dat heel „bijzon
dere eten" voor zich te hebben. Robbie is
nieuwsgierig, hij gaat iets nieuws beleven.
Als hij dan eindelijk zit aan het tafeltje in
de roerige zaal kan hij bijna niet wachten tot
de juffrouw komt. En als ze komt bestudeert
hij haar gezicht, hoe ze wel kijken zal als
„het" voor hem besteld wordt. Nu geen ijs en
geen taartje, maar „het".
De juffrouw neemt de bestelling vlug aan,
ze mompelt 't even na, trekt het kleedje recht
en zet een olie- en azijnstel op tafel. Robbie
begrijpt dat dat voor hem is, olie en azijn hoo-
ren bij sla. Er is ook zout en peper bij. Hij
weerstaat de verleiding eens even aan de pe
per te ruiken om te onderzoeken of je er
werkelijk direct van niesen gaat. Hij kijkt uit
naar het beloofde lekkers.
Dan komt het, dan is het groote oogenblik
aangebroken, dat het heusch voor hem staat.
Hij bekijkt 't aan alle kanten, wat zou dit zijn
en wat dat?
„Proef nu eens, Robbie":
Hij aarzelt. „Misschien lust ik het niet" zegt
hij. „Is 't zuur?"
„Proef nu maar".
Robbie neemt een heel klein hapje, dan een
wat grooter.
„Lekker?"
Hij knikt ja. „Ja, wel lekker".
Hij eet zwijgend verder. Het laatste hapje
laat hij staan. „Ik word er een beetje naar
van", zegt hij.
,,'t Is nogal veel".
Hij zit stil wat rond te kijken. Maar dan komt
er muziek. En Robbie vergeet het slaatje en
het beetje onaangename gevoel in zijn maag.
Hij vindt de muziek prachtig, moet de namen
van alle instrumenten weten, is één en al be
langstelling.
Bij 't weggaan informeert hij wat er in die
gele glaasjes zou zitten. „Iets van ijs", denkt
hij.
„Een volgenden keer" beloof ik.
En dat wordt dan een nieuw verlangen.
Toch is Robbie zijn slaatje niet heelemaal
vergeten. Hij heeft er over gefilosofeerd.
,,'t Is net als met een cadeautje", zegt hij,
,,'t is veel fijner om er naar te verlangen dan
als je het hebt".
Robbie heeft blijkbaar teruggedacht aan
verjaardagen en Sint Nicolaasfeesten. Hoe
groot was dan de voorpret, hoe spannend ook
nog als het pakje in papier met touwtje er om
voor je lag. Maar als je het dan eenmaal had,
al was het ook nog zoo mooi of nog zoo lek
ker dan was het allerprettigste toch voorbij
„Maar als ik nou eens iets verschrikkelijk
moois krijg", zegt Robbie, „dan zal ik zóó blij
zijnEn hij gelooft dat hij het toppunt
van geluk zal bereiken als hij eenmaal zal
mogen ontdekken wat er in het gele glaasje
zit.
En zoo zal Robbie voortleven en zoo leven
we allen voort. Van verlangen naar ver
langen. En nooit zijn de slaatjes en cadeautjes
zoo lekker en zoo mooi als we ons droomden.
We verlangen naar het bijzondere, naar dat
wat we niet kennen. Naar iets, „verschrikke
lijk moois", zooals Robbie zegt. En van dat
verlangen leven we.
BEP OTTEN
WEET U DAT....
vettige vlekken van kaarsvet weg
maakt met benzine, tertra, of verwarmden
witte terpentijn (au bain marie; nóóit op het
vuur verwarmd)
vuile vilthoeden gereinigd worden
met een mengsel van heet water en 3 procen-
tige waterstof superoxy de? Met een schoone
schuier wrijft men eerst de vlekken, daarna
den heelen hoed.
,men spiegels met zachte doeken
glimmend kan wrijven en de vlekken kan ver
wijderen met brandewijn of een andere alco
holsoort, met blauwsel of een papje van bran
dewijn en heel fijn gemalen krijt2
ONS WEKELIJKSCH
KNIPPATROON.
De kleintjes kunnen in de vacantie zooveel
kleertjes gebruiken, dat het niets geen over
daad is, zoo'n paar van die frissche dingetjes
te maken. Ze kunnen best iederen dag een
schoon aankrijgen; het wasschen van de
kleur-echte katoentjes is voor Moeder slechts
No. 330: eenvoudig jurkje van vroolijk ge
bloemd katoen. De garneering bestaat uit een
ruche langs kraag en onderkant, van hetzelfde
materiaal. Benoodigd: 2.25 Meter katoen.
No. 331: speelpakje van wasch-echt creton
ne voor kleine meisjes. De garneering bestaat
uit een effen ceintuurtje en effen biesjes op
de mouwen. B'enoodigd materiaal: 2.25 Meter
cretonne en 10 c.M. effen stof.
Beide patroontjes zijn tegen den prijs van
0.38 ets. per stuk te verkrijgen b'ij 'de „Afdee-
ling Knippatronen" van de Uitgeversmaat
schappij: „De Mijlpaal", postbox 175 te Am
sterdam.
Toezending zal geschieden na ontvangst van
het bedrag, dat kan worden overgemaakt per
postwissel in postzegels of wel per postgiro
41632.
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht
bij bestelling van een der patroontjes niet al
leen het verlangde nummer; maar tevens de
gewenschte maat, d.w.z. boven-, heup-, taille
wijdte enz. benevens den leeftijd van het meis
je, voor wie het patroontje bestemd is, op te
geven.
Gelieve verder naam en adres duidelijk te
vermelden. Men voorkomt daardoor onnoodige
vertraging in de opsturing.
OM ZELF TE MAKEN!
EEN SPELDENKUSSEN VOOR DE
TOILETTAFEL.
Een vrouw zou geen vrouw zijn, als ze
niet hield van luxe, we zouden bijna zéggen
overbodige voorwerpjes. En alsze dan nog
deze voorwerpjes zelf kan maken
Enfin, U begrijpt het natuurlijk al, Me-
getje, geheel voor ons eigen gebruik, zelf
maken. En wel een speldenkussen voor de
toilettafel.
Het hierbij afgebeelde is van witte organ
die op een fond van rose satijn.
Van het laatste materiaal knippen we
twee ronde stukken met een middellijn van 12
centimeter. Deze stikt men op elkaar; maar
men moet er zorg voor dragen, dat er een
kleine opening blijft bestaan voor het opvul
len. De vulling bestaat uit watten, kapok of
zaagsel. Is dit gebeurd, dan knippen we een
rond stuk organdie van dezelfde grootte 'en
borduren het op met rozetakjes. De afbeelding
toont U duidelijk de wijze van werken. We ge
bruiken voor het borduren kleur-echt garen
en wel drie nuances, rose en twee tinten groen.
Juis deze nuances geven het geheel zoo iets
aardigs.
Is men klaar met dit werkje, dan rimpelt
men smalle valenciennekant heel fijntjes in
en zet vier rijen ervan om het middenstukje.
Dit naait men op het kussentje van satijn.
Dit kussentje kan men zoowel van wit, rose
of geel maken en vindt ge het borduren te
veel werk, wel, dan zal niemand er bezwaar
tegen aiabn, dat ge een gewerkt stukje or
gandie neemt en het er met ingerimpeld taf
lint afzet.
Vergeet niet om bovenaan het kussen een
groote strik te naaien, zoodat we het voor
werpje op de er voor bestemde plaats op kun
nen hangen,
