Paardenmarkt te Alphen
aan den Rijn.
DE MAN, DIE DE
TROEVEN HAD.
Een overzicht van de .You Bet" goudmijn te Nevada in Californië,
waar na langdurigen stilstand de werkzaamheden weer zijn aan
gevangen Honderden kubieke meters zand en grind worden hier
dagelijks gespoeld en onderzocht
Een frappant kijkje op het Noord Engelsche vacantieoord Blackpool, dat 's avonds seh4tt«Miod
is verlicht en een fantastisch schouwspel oplevert
Te Ulfenhout had Woensdag de begrafenis plaats van den wielrenner
Reynders, die bij het auto-ongeluk te Schoorldam om het leven kwairu
Collega's in den stoet, Op den voorgrond Pijnenburg
De jaarlijksche paardenmarkt te Alphen aan den Rijn werd Woens
dag gehouden. Een tweetal aardige snapshots
De werkzaamheden voor den bouw van de nieuwe Waterloo-brug
te Londen zijn in vollen gang
Het Aquarium te Amsterdam is in het bezit gekomen
van een blauw-geel geteekenden doornkreeft
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
27)
„Wat is ei' met hem aan de hand?" vroeg
hij. „Hij heeft toch geen bloeding gehad?"
„Ja, meneer, dat is juist, wat hij gehad
heeft. De dokter zegt, dat hij nu alleen nog
'maar rust noodig heeft. Hij gelooft niet, dat
er eenig werkelijk gevaar is. Wilt u maar naar
binnen gaan om hem te bezoeken?"
Zij opende zachtjes de deur van de zieken
kamer. Braceway ging op zijn teenen naar
binnen, maar Bristew bewoog en keerde zich
naar hem toe, toen de verpleegster het gor
dijn optrok.
„U moet stil blijven liggen, meneer Bris
tew", waarschuwde zij, toen zij de kamer uit
ging".
„Dank u wel, zuster, het zal wel gaan", ant
woordde hij met een zoo zwakke stem, da"-
Braceway er van schrok.
„Ik geloof, dat u beter doet niet te praten"
zei de bezoeker.
Bristew lachte gedwongen.
„Het is niets ernstigs, alleen maar een bloe
ding. Die malle Mombray mijn dokter in
Turmville, weet u? die had dezen keer eens
gelijk. Hij zei, dat dit wel eens gebeuren kon
Ik wou u iets vertellen. Werkelijk van
veel belang werkelijk".
Hij veegde zenuwachtig zijn voorhoofd af.
Braceway trok zijn stoel instinctmatig dich
ter bij het bed. ten einde de gefluisterde woor
den goed te hooren.
„Het komt mij voor", hakkelde de ?ie^e,
^dat u iemand moet hebben een extra-man
om met Platt en Delaney samen te werken,
Ik zal u zeggen waarom. Als Morley de juwee-
len den nacht van den moord op de post deed,
zal hij niet zoo dom zijn geweest ze aan
zichzelf te adresseeren. Als hij vandaag naai
den geadresseerde toegaat, moeten wij er een
extra-man bij hebben. Delaney kan Morley
blijven schaduwen extra-man kan oplet
ten zoo noodig degene, dien. Morley be
zoekt of raadpleegt, ondervragen. Dan
„Uitstekend!" riep Braceway. „Precies! Wie
zegt, dat u ziek bent? Kijk eens aan, hoe hel
der uw hoofd werkt! Probeer nu niet meer te
praten. Ik ga nu uit om uw idee ten uitvoer
te brengen".
„Nog iets anders", zei Bristew, zijn hand
oplichtend om zijn bezoeker terug te houden.
„Komt hier tegen zes uur 'terug, wilt u? Te
gen dien tijd zal ik weer op krachten zijn.
Lach niet. Ik weet het zeker. Ik heb al meer
van die bloedingen .gehad".
„Wat wilt u om zes uur doen?"
Helpen, bij u zijn, als u Morley onder
vraagt. Beloof het mij. Tegen dien tijd ben
ik weer in orde".
Braceway ging naar zijn eigen kamer om
zich voor de lunch op te knappen. Hoewel hij
niet de moeite had genomen het aan Bristew
te vertellen, had hij al met Golson afgespro
ken. dat er een extra-man aa.n het werk ge
zet zou worden. Hij wilde niets riskeeren.
Toen hij in de hall kwam, hoorde hij den
telegrambesteller zijn naam afroepen. Er wa?
een telegram voor hem. Het luidde als volgt:
„Den heer S. S. Braceway, Willard Hotel
Washington, D. C. „Hier".
(geteekend Frank Abrahamson.
„Wat drommel wat bedoelt hij daarmee?"
vroeg hij zich herhaaldelijk af. „Wat betee-
kent dat woord, hier?"
Hij dacht een heele poos na eer hij zich
herinnerde, dat hij den pandhuisbaas in
Turmville had gevraagd om te probeeren zich
te herinneren, waar hjj den man met den
baard in een andere vermomming had, gezien.
En Abrahamson had beloofd hem te zullen
telegrapheeren, als hij het zich herinnerde.
Dat woordje „hier" beteekende dus, dat het in
Turmville was, waar hij den man met den
knevel gezien had.
Hij ging naar den lessenaar en schreef het
volgende telegram
„Den heer Frank Abrahamson, 329 College
Street. Turmville, N. V.
„Stilte"
(geteekend) „Biraceway".
Hij liep naar de telephooncel en belde Gol
son op.
„Iets uit Baltimore?" vroeg hij.
„Ik heb juist intercommunaal met Delaney
gesproken", antwoordde Golsoi^ zonder geest-
„Wel, wat is er?"
,.Uw vriend is hem een kwartier geleden
ontglipt, en hij vraagt
„Hem ontglipt!" riep Braceway. „Waar
praat je over?"
„Ik vind het even onpleizierig als u", merk
te Golson op. „Maar dat is er gebeurd. Hij
was ineens weg",
„Hoe kan dat?"
„Dat heb ik niet goed begrepen. Delaney
zei alleen maar, dat hij hem in het hotel kwijt
geraakt was. Uw vriend wachtte daar blijk
baar op een boodschap of telephoontje. Hoe
dan ook, hij is weg en Delaney wil weten, wat
hij nu doen moet. Wat zal ik hem zeggen?"
„Zeg hem. dat hij naar den duivel kan loo-
pen", barstte Braceway woedend uit. „Neen!
zeg hem, dat hij naar Eidstein terug moet en
daar wachten tot Morley zich vertoont. Dat Is
zijn eenige kans om hem weer beet te krij
gen".
„Best", bromde Golson.
„Zeg eens! Zet iemand aan het werk om de
treinen uit Baltimore in de gaten te houden,
hè. Dadelijk!"
„Platt is juist hier. Ik zal hem dadelijk
naar het station zenden".
„Hoe laat was het, toen Delaney Morley
„Twaalf vijf en veertig".
Braceway legde de telephoon op den haak
en keek op zijn horloge. Het was tien minu
ten over eenen. Hij had nog vijftig minuten
voor zijn afspraak met Majoor Ross, chef van
de Washingtonsche politie.
Na een haastige lunch wandelde hij naar
het courantenstalletje en kocht de vroege uit
gave van een namiddageouranit.
Met groote letters las hij
Gestolen juweelen gevonden op binnen
plaats van verdachte.
Daarop volgde een telegram uit Turmville,
luidende, dat politie-agenten in burgerklee-
ding den hanger van smaragd en diamanten,
dien mevrouw Enid Fulton Withers had ge
dragen in den nacht, dat zij vermoord werd,
gevonden hadden. De juweelen lagen op de
binnenplaats van het huis, waar Perry Car
penter had gewoond. De hanger was in het.
hooge gras, direct onder het venster van Car
penter's kamer verstopt en daardoor eerst
aan de oogeai van de politie ontsnapt. Toen
het juweel gevonden werd, was het intact op
de zes schalmen na, die uit de ketting getrok
ken waren en in den nacht van den moord
gevallen waren.
Braceway wierp de krant neer en ging naar
buiten.
„Verdraaid!" riep hij in zichzelf. „Nog meer
kolen op den molen van Bristew!"
HOOFDSTUK 21.
Bristew lost een probleem op.
Joseph Beale en zijn mede-directeur hadden
hun zelfbeheersching weer geheel terug, toen
Braceway hen eenige minuten over half zes
in het kantoor van den president aantrof. Hij
behoefde niet te vragen, wat- zij ontdekt had
den; hun gezichten waren er de duidelijke
getuigen van. Hij ging zitten en glimlachte.
„Hoeveel?"
Joseph Beale kuchte. „Er is iets anders zeg,
meneereBraceway, wilde ik u niet
alleen mijn eigen dankbaarheid betuigen,
jnaML-QQlL-ili& YaA Al de, ambtenaren an di-1
recteuren van de Anderson National Bank. U
schijnt ons werkelijk voor groote moeilijkhe-*
den bewaard te hebben." Hij keek even naar
Jones. „Om kort te gaan", zoo ging deze voort,
„het is gebleken, dat Morley van de Ander
son National de
De gelatenheid van den heer Beale begaf
hem op dit punt. En hij viel zijn onderdirec
teur opgewonden in de rede: „de somma van
twaalfhonderd dollar gestolen heeft! Be
denk dat eens, meneer! Wij hadden op onze,'
bank een dief, een doortrapten schurk!" Hij'1
schoof zijn stoel terug en trommelde op zijn]
knieën. „Wij ik vertrouwde hem, ver-;
trouwde hem! En wat was het resultaat!" Hij]
schoof zijn stoel vooruit en bezeerde zijn vuist,;
toen hij deze met alle kracht op zijn lessenaar
sloeg. „Een brutaal stukje hoor!"
„Hij wordt ook verdacht van moord",
bracht de detective in 't midden. „Maar watj
kan ons dien moord schelen!" sputterde Bealej
„Zet hem maar gauw achter de tralies!"
Ten slotte konden zij zich met het plan van:
Braceway vereenigen: Morley zou door een
agent in burgerkleeding gearresteerd worden
op 't oogenblik, dat hij, uit Baltimore terugge
komen, uit den trein stapte. Het zou heel stil
gebeuren, zoodat het bericht nog niet in de
ochtendbladen zou staan. Hij zou naar een van
de buitenaf gelegen politiebureaux gebracht
worden, waar hem door Braceway en Bristew
een kruisverhoor zou afgenomen worden.
Braceway keerde naar het hotel terug om
een rapport van Majoor Ross of van Delaney
af te wachten.
Het duurde niet lang of Delaney kwam en
samen gingen zij naar Braceway's kamer. „Wij
zijn met den trein van vijf uur van Baltimore
gekomen en kwamen hier even voor zessen
aan", zoo begon hij zijn verhaal. „Een van de
mannen van het hoofdbureau ging naar hem
toe en arresteerde hem. Ik dacht wel, dat u
daar achter zat en daarom kwam ik hier
heen".
„Wat gebeurde er in Baltimore?" vroeg Bra
ceway op vriendelijken toon.
