HET NIEUWE AVONDBLAD
Visscherij-Snufjes
19e JAARGANG No. 285
ZATERDAG 6 OCTOBER 1934
IJMUIDEP COUPANT
ABONNEMENT ENper week ÏO ets., per maana
40 cents plus 2ya cents incasso, per kwartaal f 1.20
plus 5 cents incasso, losse nummers 3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden, Tel. 5301
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V.
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBOOM
ADVERTENTIEN: 15 regels f 0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 et. Ingezonden mededeeüngen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëN, OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
Alle abonnés van dit blad zijn, zoodxa zij 14 dagen als zoodanig in de registers
aijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van dït blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
2000.bij algeheele invaliditeit; 600bij overlijden; 400.— bij verlies van
een hand, voet of oog; 250.bij verlies van een duim; 150.— bij verlies van
een wijsvinger; 100.— bij breuk van boven- en/of onderarm; .f 100.— bij break
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.— bij overlijden van man en
vtouw beiden; 3000.— bjj overlijden van den man alleen; 2000.— bij over
lijden van de vrouw alleen Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen
enz. 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een
maximum van 2000.indien hetzelfde ongeval den dood van vijl ol men
abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodlg. Uitkeeringen krachten®
deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe H-A.V.-Bank U
Schiedam.
Concertpubliek.
Sir Thomas Beecham, die als de grootste
orkest-dirigent van Engeland beschouwd
wordt, is weer eens boos uitgevallen tegen
de British Broadcasting Corporation. Onze
Londensche correspondent schrijft er over:
„Hij heeft ernstig 'bezwaar tegen de mono
polistische en bevoorrechte positie van deze
instelling en tegen het feit dat de Corporation
deze positie gebruikt op een wijze welke moet
leiden tot ontaarding van den muzikalen
smaak van het publiek. Sir Thomas Beecham
vreest dat bij voortzetting van het monopolie
debevolking over twintig jaar b.v. voor be
vrediging van haar muzikale verlangens af
hankelijk zal zijn van de radio. De meening,
door Sir Thomas Beecham uitgesproken,
wordt door velen gedeeld. De componiste
Ethel Smyth wier temperament in artistie
ke kwaliteit met dat van Beecham overeen
komt is het geheel met hem eens. Hun
vrees dat de ooren van het volk zoo zeer ge
wend zullen worden aan de mechanische re
productie van muziek dat de behoefte aan het
hooren van de oorspronkelijke weergave ver
dwijnt dat is Be-eeham's vrees wordt
gedeeld door de concert-ondernemers die m
het algemeen hebben ondervonden dat de
radio hun bedrijf bedreigt. Im-pressar-io's re
deneeren dat zij niet kunnen concurreeren
tegen een instelling die voor 10 shilling per
jaar (de prijs voor een radiovergunning) langs
mechanisation weg concert-muziek brengt m
de woningen der bevolking. Zij verwachten
dat na verloop van tijd het surrogaat zelfs
liever zal worden gehoord dan het echte
artikel.
De laatste jaren heeft men vaak op gelijk
soortige wij:ze hooren praten over het dreigend
verval van die pers, de gramophoon-industrie,
het tooneel onder den invloed van de radio
programma's. In dit opzicht echter hebben
de feiten verontrustende voorspellingen ge
logenstraft. De nieuwsdienst van de B.B.C.
heeft de belangstelling in de dagbladen (die
•bovendien zooveel meer brengen dan nieuws
en in vele gevallen ook-verschaffers zijn van
veelzijdig vermaak) eerder aangewakkerd
dan verminderd. Radio-gramophoon uitzen
dingen schijnen te hebben gewerkt als doel
treffende reclame voor gramophoonplaten
Het tooneel (dat uiteraard ook veel meer ver
schaft dan radio-tooneel) heeft ook aller
minst geleden onder den invloed van de radio;
Met concertmuziek is de zaak echter anders.
De feiten bevestigen dat het oor zich ge
makkelijk aanpast aan de onzuiverheden
van de radio-muziek. Verscheidene deskundi
gen op het gebied van muziek in dit land,
erkennend dat een symphonie-concert, weer
gegeven door een radio-spreker, in het pro
ces aan klankschoonheid heeft verloren, er
kennen tevens dat het surrogaat in hooge
mate bevredigend is. Dat het publiek deze
opvatting deelt kan blijken uit het feit dat
honderden muziekvereenigmgen in Groot
Brittannië ontbonden zijn en dat het aantal
inschrijvingen voor concerten die afgeloopen,
drie of vier seizoenen steeds verder is terug-
geloopen."
Deze Engelsche beschouwingen zijn interes
sant ook voor ons, omdat wij in ons land met
dezelfde verschijnselen te maken hebben. In
minder mate, omdat wij gerust kunnen aan
nemen dat het gemiddelde peil van muzika
len smaak in Nederland hoqger is dan in
Engeland. Maar toch altijd nog in sterken
xnate.
Natuurlijk zullen de protesten van Sir
Thomas Beecham niets helpen. Dame Ethel
Smyt'h en andere kunstenaars stemmen er
mee in. De liefhebbers van serieuze muziek
stemmen er ook mee in. En de rest, die de
groote meerderheid vormt, laat het- koud.
Overigens geloof ik niet dat binnen twintig
jaar het Engelsche publiek voor zijn concer
ten .^afhankelijk zal zijn van de radio". Even
min als het Nederlan-dsche. De zaalconcerten
zullen blijven, omdat er steeds een élite van
muziekliefhebbers zal zijn die ze verlangt, en
er geld voor over heeft. Maar ze zullen, ge
zien de kleine omvang van die élite, nog wel
verder in aantal blijven afnemen. Tot de
grens bereikt is, die bepaald wordt door de
vraag.
Overigens blijft de kans bestaan, dat er wat
zal overblijven van het overige concertpubliek.
Want naar zaalconcerten gingen Cook in
pre-radio-dagen) niet alleen de muzieklief
hebbers van de „élite" en de menschen, die
anders geen kans hadden om muziek te
hooren, maar ook nog andere categorieën. En
die komen er deels nóg. Het zijn de menschen
die een zaalconcert beschouwen als een sociale
bijeenkomst, waar men zich vertoonen moet
vanwege zijn maatschappelijke standing. Het
zijn ook vele dames, die erheen gaan om te
zien en gezien te worden althans bij be
paalde concerten die er haar nieuwste
jurkje lanceeren en op andere nieuwste jurk
jes critiek uitoefenen. Daar hebben zij dan
een lange symphonie van Mahler, ja zelfs
Strawinsky en desnoods -Milhaud en Honegger
voor over.
Of deze speciale uiting van „monde oü Ton
s'ennuie" het zaalconcert trouw zal blijven,
moet de toekomst leeren. Het is een vraag
van de Mode, en wie kan haar grillen voor
zien? Voor de kunstenaars is het natuurlijk
een zaak van groot belang, en voor de be
stuursleden van orkestverenigingen niet min
der. Ik heb een hunner eens hooren zeggen:
„Mij hindert het volstrekt niet dat zij komen.
Zij zien er keurig uit, applaudisseeren bijtijds,
betalen evenveel als andere leden en zonder
hen zouden wij niet in staat zijn, zooveel
mooie concerten te geven".
Dat is natuurlijk juist.
De élite der muziekliefhebbers zal de zaal
concerten ten allen tijde blijven steunen
omdat: le de klank, direct opgevangen, altijd
mooier en zuiverder is en zal blijven dan na
overbrenging; 2e het zien van orkest, dirigent
en solisten ook iets is, dat zelfs door televisie
niet vervangen zal kunnen worden omdat er
een zeker persoonlijk contact door ontstaat;
3e de concertzaal een muzikale sfeer biedt,
die men in de huiskamer, bij de radio, nooit
zoo kan beleven; 4e men in de concertzaal on
gestoord kan luisteren en thuis niet, tenzij men
alleen is. Ervaring leert wel dat de radio, in
tegenstelling met de gramofoon, haast nooit
bij machte is de conversatie, het ronddienen
van thee enz. stop te zetten.
Nu kunnen anderen wel minachtend doen
over die finesse van ongerepter klank, en
over zulke „imponderabilia" als persoonlijk
contact met de uitvoerenden en sfeer, en zij
kunnen het „aanstellerij" noemen, maar dat
is altijd een beetje dom ten aanzien van iets
dat men zelf niet voelt en een ander wél.
Het zal de élite der muziekliefhebbers ook niet
van meening doen veranderen. Zij zullen naar
een radio-concert hoogstens met nuchtere
verstandelijke belangstelling luisteren, en al
leen bij een mooi zaalconcert ontroering kun
nen beleven. En de ontroering zal ten allen
tijde zulk een kostbaar iets in hun leven zijn.
dat zij altijd de zaalconcerten zullen blijven
bezoeken. Om dezelfde reden houdt de muzi
kale dilettant, ondanks de radio, stand. Al
luisteren anderen veel minder naar zijn
muziek in den huiselïjken kring dan vroeger,
al wordt hem vaak gevraagd nu asjeblieft
eindelijk eens uit te scheiden omdat men de
radio wil aanzettenhij zal tegen de ver
drukking in blijven bestaan, omdat het zelf
musiceeren hem belevingen geeft, die hij niet
zou willen missen. Geen enkele machine kan
daar compensatie voor geven; ook de gramo
foon niet.
Dus geloof ik dat Sir Thomas Beecham het
te somber inziet. Hij zal alleen moeten aan
vaarden dat er altijd maar een kleine kern
is, die het hoogste in een kunst begrijpen en
waardeeren kan. Ten aanzien van de beeldende
kunsten, van de dichtkunst en de litteratuur
is dat zoo; waarom zou het ten aanzien van
de muziek anders zijn? Wel heeft de muziek
meer dan andere kunsten altijd de materieele
steun van een groot aantal „snobs" gehad.
Daarvan verliest zij er nu, tengevolge van de
opkomst van de radio, een flink aantal. En
dat veroorzaakt moeilijkheden. Maar evenmin
als de kopie ooit de echte schilderij vervangen
kan zal het radio-surrogaat ooit het zaalcon
cert doen verdwijnen.
R. P.
IJMUIDEN
NUTSSPAARBANK.
Gedurende de maand September 1934 werd
ingelegd:
a. Kantoor Julianakade f 18.490,47.
b. Kantoor Willebrordstraat f 15.144,51.
c. Kantoor Santpoort f 1.656,60.
Totaal f 35.291,58.
en terugbetaald:
a. Kantoor Julianakade f 21.381,20.
b. Kantoor Willebrordstraat f 9.238,22.
c. Kantoor Santpoort nihil.
Totaal f 30.619,42.
Meer ingelegd dan terugbetaald f 4.672,16.
Het tegoed der Spaarders op 1 September
1934 bedroeg f 1.088.480,22.
Het tegoed der Spaarders op 1 October 1934
bedraagt f 1.093.152,38.
ZONDAGSDIENST DER APOTHEKEN.
De Zondagsdienst der apotheken wordt
morgen waargenomen door de Haven-Apo
theek, Oranjestraat. Deze apotheek is tevens
aangewezen voor den nachtdienst in de vol
gende week.
VISCHBERICHT AMSTERDAM.
Aangevoerd door 6 motorbotters benevens
consignatiezendingen.
Afgeslagen aan de Gemeente Vischhal, de
Ruyterkade Amsterdam.
Besomming der botters 64387.
Handschol per kist 1415.
Kleine schol 6.50—11.50.
Groote tongen per K.G. 1.251.40.
Middel tongen per K.G. 1.00—1.20.
Kleine tongen per K.G. 0.951.10.
Uit de hand verkocht op het buitenterrein
Aal per pond 2335 cent.
Bot per pond 2025 cent.
Harder bokking per 100 stuks 1.502.00.
HET LAATSTE NEDERLANDSCHE
VTSSCHERIJBLAD VERDWENEN.
In het zoo juist verschenen nummer van
„De Visscherij", deelen de uitgevers mede, dat
zij zich genoodzaakt zien, de uitgave van dit
blad, dat ruim 14 jaren heeft bestaan, te sta
ken, zoodat na 1 October van dit jaar „De
Visscherij" niet meer zal verschijnen.
De uitgevers hebben zoo lang mogelijk ge
tracht, dit blad in stand te houden, doch de
noodige steun van adverteerders ontbrak ten
slotte.
Met „De Visscherij" is het laatste Neder
landsche visscherij blad van het tooneel ver
dwenen. Begin 1933 werd „De Visscherij cou
rant" opgeheven. Nog niet lang geleden volgde
opheffing van „Het Visscherij bedrijf" en
thans is ook aan de laatste der Mohicanen een
einde gekomen.
Het is toch wel merkwaardig, dat in ons
land, met zulk een belangrijk visscherij be drijf
geen enkel vakblad zich staande kan houden.
Natuurlijk doet de vraag zich voor, of deze
bladen wel datgene gaven, wat van een goed
visscherij blad verwacht mocht worden. Dat is
inderdaad aan eenigen twijfel onderhevig. De
fout, vooral van de twee, die het langste in
leven bleven, schuilde voornamelijk in hun ge
brek aan algemeenheid. Zij specialiseerden
zich te veel. „Het Visscherijbedrijf" als blad
voor den kleinen vischhandel, „De Visscherij"
als blad voor de visscherij.
DRANKWET.
Bij Burgemeester en Wethouders van Velsen
is ingekomen een verzoekschrift van H. Vis
ser van beroep machinist, wonende te IJmui
den iom een Verlof A, voor den verkoop van
zwak-alcoholischen drank in de beneden-
localiteit van het perceel Prins Hendrikstraat
no. 81 te IJmuiden.
Vóór 18 October 1934 kan een ieder tegen het
verleenen van dit verlof schriftelijk bezwa
ren bij Burgemeester en Wethouders voor
noemd inbrengen.
„MIJN VADER MOET VERDRINKEN".
In de Haringhaven ligt rustig, in een kader
van tal van andere antiquiteiten, de oude log
ger KW 9, thans voorzien van het fantasie-
merk SCH 46 en den fantasienaam „Op Hoop
van Zegen".
Natuurlijk weet men in IJmuiden al wat er
met de „Op Hoop van Zegen" SCH 46 moet ge
beuren. Dat is niet gering. De logger gaat
naar zee, bemand met een aantal visschers,
geen echte natuurlijk, de logger vergaat en de
onechte visschers komen, gelukkig al weer on
echt, bij deze zeeramp om het leven.
Eenigen plaatsgenooten is de eer te beurt
gevallen, met den logger te mogen veronge
lukken. Ze mogen er natuurlijk niet over
praten, dat wil meneer Benno niet hebben. En
ze praten er ook niet over. Ten minste niet op
straat, ook niet met vrienden en bekenden. Ze
gevoelen zich zeer vereerd met de hun toebe
deelde rol van schipbreukeling en alhoewel ze
buitenshuis in een trotsche zwijgzaamheid hun
mond houden vult het onderwerp thuis de
heele conversatie tusschen man en vrouw.
„Wanneer ga je nou naar zee Jan?" heeft
natuurlijk de vrouw van een van de film
acteurs wel eens gevraagd. „Heb je nog niets
van meneer Benno gehoord?"
„Stil nou. Neen, ik weet nog van niets."
„Het duurt anders wel lang, vind je niet?
En wat moeten jullie doen?"
Fluisterend wordt het gesprek voortgezet,
vanwege de kinderen. Kleine potjes hebben
immers ook ooren!
Vader vertelt, moeder luistert. Maar ook de
kleine Marietje, die stilletjes in een hoek van
de kamer met haar poppen zit te spelen, vangt
iets op. Ze is het kleine potje, dat ook ooren
heeft.
Ze luistert, ze hoort vader vertellen, dat hij
naar zee moet, dat.Ze hoort het heele
verhaal, filtreert dat door haar kinderzieltje
Dan gaat ze de straat op. Nog is alles in
haar geest niet bezonken. Maar dan, zoo plot
seling realiseert ze het verhaal van haar vader.
Ze weet niets van Kniertje of van Barend.
Maar ze heeft het toch goed gehoord?
Als ze haar vriendinnetje ziet komt de wer
kelijkheid haar voor den geest. En jammerend
snikt ze opeens: „M'n vader moet verdrinken".
Jubileum bij Varia.
De heer A. P. Roza 30 jaar lid.
DONALD RICHBERG heeft zijn taak als leider der Amerikaansche herstelactie
(N. R. A.) blijkbaar met veel optimisme aanvaard.
Richberg ontvangt voor.de eerste maal de persvertegenwoordigers.
Op 10 November a.s. zal het 30 jaar geleden
zijn, dat de heer A. P. Roza als werkend lid
tot de tooneelvereeniging „Varia" toetrad.
Hoe weinig kon toen worden vermoed, dat
hij jarenlang de man zou zijn, waarop Varia
geheel en al steunen zou.
Reeds spoedig, nadat de heer Roza als wer
kend lid ingeschreven was, werd hij tot secre
taris der vereeniging gekozen. Na die functie
gedurende 3 jaar te hebben vervuld werd hij
2 December 1908 tot voorzitter benoemd, in
plaats van den heer Jungbacker Sr. Totdat
op 28 September 1910 de heer Roza zijn lid
maatschap bekroond zag met de verkiezing
tot regisseur.
Voordion had „Varia" zich meermalen de
medewerking van een beroepsregisseur ver
zekerd. Namen als John Leyten, Bossaart en
Verhagen hadden voor haar een intiemen
klank. Deze beroepsregie werd „Varia" al spoe
dig te kostbaar en men koos toen den heer
Roza tot „de man, die aan de touwtjes trekt".
Reeds 24 jaar vervult hij thans onafgebro
ken deze verantwoordelijke taak. In het alge
meen wil men gaarne de meening laten post
vatten, dat een tooneelvereeniging niet wer
kend onder deskundige-beroepsleiding, niet tot
groote dingen in staat is.
Dit kan men van „Varia" zeker niet zeggen.
Dank zij de strenge, deskundige leiding van
haar regisseur behaalde „Varia" gedurende de
3 jaar van haar bestaan tal van mooie suc
cessen.
Wij noemen slechts „De Rechte Lijn", „Dolle
Hans". „Sonna", „De Weg naar de Hel", „Het
Gouden Haantje", „Demon", „Er staat ge
schreven", „Een partijtje Poker", „De Doof
pot" enz. Deze werden alle onder leiding van
den heer Roza uitgevoerd. Al is deze een dilet
tant-regisseur, vele vakregisseurs kunnen aan
Varia's stuwende-kracht-achter-de-schermen
nog wel eens een lesje nemen. De heer Roza
is werkelijk de leider van „Varia's" werkenden
kring, een hard werker, met hart en ziel
zwoegend voor z ij n vereeniging.
De laatste jaren zagen we hem niet meer
op de planken; 29 October 1929, toen hij als
Dr. Crusius een rol in „Groote Stadslucht"
vervulde, zag men hem 't laatst voor het voet
licht.
Onder de werkende en kunstlievende leden
zijner vereeniging vindt zijn werk allerwege
waardeering. Moge hij voor „Varia" nog lang
behouden blijven.
ANSJOVIS - BERICHT.
(Medegedeeld door de Coöp. Ansjovis
verkoop Ver.)
Ansjovis: Prijshoudend. Handel stil.
MEN ZIJ GEWAARSCHUWD.
De Commissaris van Politie der gemeente
Velsen deelt in het algemeen belang het na
volgende méde:
De. Commissaris van Politie te Leiden ver
zoekt mededeeling aan de afd. Recherche zij-
ner administratie van hen, die klachten heo-
ben omtrent den zaakwaarnemer Joseph
Maria Frederik Voogdt, geboren te Amster
dam 8 Juli 1885, gewoond hebbende aan ver
schillende adressen te Leiden, thans wonende
Noordeinde 18 boven, aldaar.
De Burgemeester van Bovemkarspel maakt
bekend, dat zich dezer dagen een man op
hield in zijn gemeente, ventende met zilveren
voorwerpen, welke hij bij zich droeg in een
koffer. Deze persoon heeft getracht een meis
je van ongeveer 1-0 jaar te -bewegen, door haar
chocolade aan te bieden, met hem mede te
gaan voor een wandeling over den Zeedijk al
daar, waar zij dan tevens mocht baden. Be
doeld- meisje heeft echter kan-s gezien dezen
persoon te ontloopen.
Signalement:, flink postuur, lang ongeveer
1.78 M. draagt een donkere zomerjas met aito
hoed.
EEN DEMONSTRATIE VAN HET W.S.C.?
Het bestuur'van het Werkloozen Strijd-
Comité heeft, aan B. en W. verzocht om toe
stemming voor eèn demonstratie op Donder
dag 11 October voor de eischen: dubbele kolen-
toeslag, extra uitkeering van steun en klee
ding, vrijheid van vergaderen en colporteeren
enz.
C X c
Als het weer nog eenige dagen zoo blijft,
zie ik er van komen, dat er de volgende week
een groot tekort aan visch zal zijn, vee,
grooter dan we de laatste weken hebben ge
kend. En dat was al erg genoeg, getuige de
hooge prijzen die betald werden. En aan dit
„als" wil ik nog een „als" toevoegen: als
er niet spoedig een flink aantal booten naar
zee gaat, hebben we niet alleen de volgende
week, maar ook de volgende weken, wellicht
de volgende maanden veel te weinig visch in
IJmuiden. Dat is wel een heel verschil met
eenige weken geleden, toen er van alles te
veel en de visch geen cent waard was.
Het is natuurlijk prettig, dat het nu wat
beter gaat met den afzet, maar de vischkoopers
zijn lang niet tevreden over de marktvoorzie-
ning. Daar hapert ook nog al wat aan. Als
het straks met de haring- en de makreelvis-
scherij afgeloopen Is, wordt het wel weer wat
beter, maar ook deze aanvulling zal niet vol
doende zijn voor een behoorlijke voorziening
van de markt.
Er kwamen 44 booten binnen, die met z'n
allen f 114.5-00 besomden. Dat is gemiddeld
f 2600 per boot. En ouder die 44 booten waren
er minstens 16 kust-booten.
Dit is een mooi resultaat. Van sommige
booten was het resultaat zelfs extra-mooi..
In de eerste plaats van de Gerberdina Johan
na IJm. 38, die met f 0940 de top-scorer van
dit jaar werd, dan de bei-de zusjes Bergen
en Alkmaar die resp. f 5790 en f 5810 besomden
Dat zijn nog eens reizen. Er kwamen niet
minder dan 12 booten boven de 3000 gulden en
eenige kwamen er heel dicht bij.
Zoo leeft de boel weer een klein beetje
op, maar men hechte toch vooral geen groote
waarde aan dit sprankje nieuw leven. Het
is als van een zwaar zieke, die door een
injectie een beetje opgefleurd wordt. Voor een
blijvend herstel is heel wat anders noodig.
Er is deze week weer een instituut ge
ïnstalleerd, dat zich zal bezighouden met het
vischerijbedrijf, de „Stichting Nederlandsche
Visscherij-Centrale". Het woord zegt reeds,
dat deze VisscherijjCentrale het geheele Ne
derlandsche visscherijbedrijf onder haar
vleugelen krijgt. Mr. Dr. A. A. van Rhijn,
die de commissie heeft geïnstalleerd, heeft
gewezen op de gewijzigde situatie van visc-h-
industrie en -handel. „Het gaat er dus om,
hoe de bedrijven zich zullen kunnen aanpas
sen en op welke wijze gedurende deze aan
passing de bedrijven in stand gehouden kun
nen worden", hee.ft de heer van Rhijn ge
zegd.
In dezen zin ligt wel opgesloten, dat de
Visscherij-Centrale een belangrijke taak te
vervullen heeft. Het kan niet anders, of er
zullen ingrijpende voorstellen komên, want
men kan uit de woorden van den heer van
Rhijn afleiden, dat een moeilijke overgangs
periode vóór de „aanpassing" te wachten
staat.
Laat ons hopen, dat de stichting meer suc
ces mag hebben dan de vorige commissies, die
op een even plechtige wijze geïnstalleerd wer
den als deze stichting. Laatstgenoemde in
stelling heeft dit voor, dat zij is geboren niet
uit drang van anderen, maar als een con
sequentie van een wel is waai' wat laat
gekomen toezegging van de regeering, om voor
het noodlijdend visscherijbedrijf middelen te
beramen om het uit den put te helpen. Om-
deze reden is het dan ook vanzelfsprekend,
dat de voorstellen, die de stichting uiteinde
lijk ter tafel zal brengen, meer kans van sla
gen hebben dan die der verschillende commis
sies.
PIETERMAN.
VELSEN
WAT DE POLITIE DEED IN 1933.
De politie heeft volgens het verslag van
den toestand der gemeente in 1933 opge.
maakt 689 processen-verbaal wegens misdrij
ven en 3004 wegens overtredingen, d.i. ge
middeld 10 per dag.
In eerstgenoemde categorie vinden wij o.a.
vermeld: 3 doodelijke aanrijdingen, 1 aan
rijding, zwaar lichemelijk letsel tengevolge
gehad hebbende, 141 diefstallen, 111 rijwiel
diefstallen, 25 diefstallen van geld uit een
muntgasmeter, 54 gevallen van mishandeling
12 gevallen van oplichting, 16 verduisteringen,
35 vernielingen, 22 zedenmisdrijven, enz.
In de categorie der overtredingen vinden
wij o.a. vermeld 461 overtredingen A.P.V.,
72 overtredingen arbeidswet, 18 drankwet, 814
motor- en rijwielwet, 32 reglement van politie
Visschershaven, 13 Schepenwet, 329. uitrei
kingen aanzegging Leerplichtwet, 21 visscherij
wet, 25 winkewet, 33 zeeongevallenwet, 64 ijk-
wet.
Verder art. 314 W. van Str. (strooperij) 14,
art. 424 (baldadigheid) 36, art. 433 (niet
voldoen Burgemeester 56, art. 453 (openbare
dronkenschap) 59, art. 461 (loopen op ver
boden grond) 549.
Uit bovenstaande cijfers blijkt, dat de
politie niet heeft stilgezeten, voorts dat alle
ingezetenen onzer gemeente nog geen brave
Hendrikken zijn en dat we het meest over
hoop liggen met de motor- en rijwielwet, de
leerplichtwet, de wet van het mijn en dijn en
het beruchte artikel 461 van het Wetboek van
Strafrecht.
