utine:
Terschelling's mysterie.
Werk aan de bliksemboot
wordt voortgezet.
Thans een nieuwe propeller
uitgevonden.
De heer Stoete blijft op Octrooibehandeling
wachten.
In de pers is destijds in verschillende arti
kelen gewag gemaakt van een uitvinding op
scheepvaartgebied van den heer C. J. Stoete
te Zandvoort. Deze uitvinding was niet geba
seerd op een verbetering van de principes in
zake de voortstuwing van schepen, maar be
helsde een geheel nieuw beginsel van voort
stuwing. De heer Stoete, die dit beginsel had
toegepast in een door hem geconstrueerd klein
model van een boot op het eerste gezicht
den indruk makend van een drijvende, oorlogs
tank trachtte in gezaghebbende kringen de
erkenning te verkrijgen dat door zijn vinding
een geheel nieuw systeem van voortstuwing
van vaartuigen was verwezenlijkt. Het Neder-
landsch Scheepsbouwkundig Proefstation te
Wageningen, dat zich alleen met serieuze
proefnemingen bezighoudt, verklaarde zich be
reid een proefneming met de „Bliksemboot",
zooals de heer Stoete zijn vaartuig had ge
doopt, te verrichten. Het resultaat was voor
den uitvinder teleurstellend, want volgens de
uitspraak van den directeur van het Proef
station was hier van een geheel nieuw prin
cipe geen sprake. De heer Stoete berustte niet
in deze uitspraak, doch wendde zich tot
het Ministerie van Defensie, dat, na aanvan
kelijk de uitspraak van den directeur van het
Proefstation te hebben onderschreven, enkele
weken later, nadat de uitvinder zijn theorieën
opnieuw schriftelijk had uiteengezet, met de
erkenning kwam dat het meeningsverschil
tusschen den heer Stoete en den directeur
van het Proefstation alleen daarin bestaat,
dat door laatstgenoemde autoriteit het ontlee-
nen van de stuwkracht voor het vaartuig aan
een met een bepaalde snelheid in tegengestel
de richting weggestuwde massa water als het
beginsel der voortstuwing wordt beschouwd,
terwijl de heer Stoete als beginsel van zijn
vinding aanneemt dat daarbij theoretisch een
grootere massa met een kleinere snelheid
wordt behandeld. Groote waarde voor den uit
vinder had echter de mededeeling dat dit be
ginsel geen duistere punten laat.
Het departement was verder van meening,
dat de vinding eerst haar volle waarde zou
krijgen, nadat zij op ware grootte zal zijn uit
gevoerd en bewijst aan de gestelde verwachtin
gen te voldoen.
Zóó ver is de heer Stoete echter nog niet;
zijn verdere werkzaamheden ten deze heeft
hij moeten stopzetten, omdat de octrooibehan
deling veel tijd vergt en hij niet zal kunnen
doorgaan alvorens de octrooikwestie gere
geld is.
Intusschen heeft de heer Stoete, die al zijn
vrijen tijd aan natuurkundige en technische
studies wijdt, niet stilgezeten. In een gesprek,
dat wij met hem hadden, deelde hij ons mede
een nieuwen propeller te hebben uitgevonden,
die bij aanzienlijk minder brandstofverbruik
van den motor zelfs nog een grooter trek
kracht ontwikkelt dan de bestaande propel
lers. De heer Stoete heeft zijn nieuwe vinding
„mechanische zeilpropeller" gedoopt. Octrooi
is reeds aangevraagd.
Proefnemingen hebben volgens den uitvin
der aangetoond dat met een gelijk toerental
van de bestaande schroeven de motor ten op
zichte van den zeilpropeller minder arbeid
heeft te verrichten, aangezien de diameter van
den propeller kleiner is.
Binnenkort zullen op een speciaal hiervoor
geconstrueerd vaartuig met den mechanisehen
zeilpropeller proeven worden genomen, waar
voor ook het Ministerie van Defensie zich in
teresseert.
De heer Stoete verklaarde tenslotte dat het
in het kader van de nieuwe vinding mogelijk
is, toestellen te construeeren, die absoluut ver
ticaal omhoog stijgen en in de lucht kunnen
stilstaan.
Een Don Juan achter slot en
grendel.
Hij trachtte dienstmeisjes op te lichten.
De Amsterdamsche politie heeft een man
gearresteerd, die er zijn werk van maakte
dienstmeisjes, met wie hij liefdesbetrekkingen
had aangeknoopt, op te lichten. Hij spiegelde
de meisjes allerlei dingen voor en beloofde ze
te trouwen, waarbij hij probeerde ze haar
spaarduitjes afhandig te maken. De man
was reeds getrouwd. Hij werd aangehouden
toen hij een Oostenrijksche, die de zaak niet
meer vertrouwde en de politie van een en
ander op de hoogte had gesteld, een som gelds
wilde afzetten.
Zware brand te Kerkdriel.
Twee huizen een prooi der vlammen.
Vrijdagavond omstreeks negen uur zijn in
de gemeente Kerkdriel twee woningen een
prooi der vlammen geworden.
De brand ontstond in de woning van J.
Jaarsveld- Het huis stond weldra in lichte
laaie en de vlammen sloegen over naar het
naast/bijgelegen 'pand van den heer G. v. d.
Anker, waar een meelharidel is gevestigd. Ook
dit huis brandde af. Een groote hoeveelheid
meel ging verloren. De omliggende huizen,
die alle met riet gedekt zijn, werden door
de bewoners en de motorbrandspuit van
Kerkdriel natgehouden. De oorzaak van den
brand is onbekend.
Uitstel van behandeling der
Onnes-zaak?
Verzoek bij het Hof ingediend.
Zooals wij reeds meldden, zal op 6 Novem
ber de heer Onnes van Nijenrode voor het
gerechtshof te Amsterdam terechtstaan. De
dagvaarding hiertoe kon hem niet worden
beteekend, daar zijn vaste woon- of ver
blijfplaats in Nederland niet bekend is. Thans
is de dagvaarding aangeplakt aan het paleis
van justitie aan de Prinsengracht te Amster
dam.
De heer Onnes woont thans op zijn land
goed in Mecklenburg, waar hij zich voorgoed
heeft gevestigd. Er is dus geen sprake van
dat zijn adres niet bekend is bij de Justitie.
Vrijdagmiddag hebben de beide verdedigers
van den heer Onnes, mr. Th. Muller Massis
en mr. N. J. Kappeyne van de Copello te
Utrecht een onderhoud met hun cliënt gehad.
Deze deelde mede, dat hij een keeloperatie
zal moeten ondergaan, waardoor hem het
spreken geruimen tijd onmogelijk zal zijn. In
verband hiermede verzocht de heer Onnes
zijn verdedigers stappen te doen om de be
handeling van de zaak die 6 November aan
zou vangen, uitgesteld te krijgen tot lateren
datum, daar hij op de zitting tegenwoordig
wil zijn.
Reeds Vrijdag is een desbetreffend verzoek
ingediend bij den procureur-generaal en bij
den. presidént van het gerechtshof. Over het
verzoek is uiteraard nog niet beslist.
DE LUTO TE AMSTERDAM
GEOPEND.
De Luchtvaarttentoonstelling „Luto", welke
ingericht is op het IJsclubterrein te Amster
dam, is Vrijdagmiddag geopend in tegen
woordigheid van een groot aantal genoodig-
den. Onder deze genoodigden merkten we
op bestuursleden van de K.L.M., tal van
hoofd-officieren en officieren, vertegenwoor
digers van den handel en de scheepvaart.
Grenzen aan Japan's aarde-
werkuitvoer.
Exporteurs zullen zelf gaan eontroleeren.
Het Japansche ministerie van Handel en
Industrie heeft, naar Reuter u!t Tokio meldt,
de Japansche vereeniging voor den uitvoer
van aardewerk de wettige bevoegdheid ver
leend den uitvoer van aardewerk en porselein,
artikelen, die bijna alle buitenlandsche mark
ten overstroomen, te controle.eren.
Deze maatregel wordt genomen om oneer
lijke concurrentie van exporteurs, die geen lid
zijn van de vereeniging tegen te gaan en om
Japans tegenwoordigen handel op een vaste
basis te houden, met het oog op de quota of
invoerbeperkingen, die zijn vastgesteld door
Engelsch-Indië. Australië en de Vereenigde
Staten, terwijl andere landen dergelijke
restricties nog overwegen.
Japans gemiddelde export per jaar van
aardewerk en porselein bedraagt ruim drie
millioen pond. De laatste twee jaar is deze
handel snel toegenomen.
Uitvoer van Java en Madoera
heeft meer waarde.
De hoeveelheid is echter geringer.
Aneta meldt uit Batavia: Het Centraal Kan
toor voor de Statistiek geeft de. volgende cij
fers voor Java en Madoera, bruto-gewicht:
In September bedroeg de uitvoer 214.800
tons ter waarde van 19.300.000, in Januari-
September 1.658.600 tons ter'waarde van
167.100.000.
In September van het vorig jaar beliep de
uitvoer 238.900 tons ter waarde "van
19.200.000 en in de eerste negen maanden
1.692.500 tons ter waarde van 157.200.000
Sprookjes en werkelijkheid
Koninklijke gift aan het
Crisis-Comité.
Nationale inzameling heeft een zeer
bevredigend verloop.
Naar het Corr.-Bureau verneemt, heeft
de Koningin een bedrag van f 5000 aan het
Nationaal Crisiscomité doen toekomen.
Op de prijsvraag van het Nationaal Crisis-
Comité zijn ongeveer 100.000 antwoorden in
gekomen. Dit beteekent voor het N. C. C. een
bate van ten minste f 25.000.
De nationale inzameling heeft zeer bevre
digende resultaten opgeleverd. Het aantal
giften, dat rechtstreeks bij het N. C. C. bin
nen komt is in de laatste weken zeer toege
nomen. Vele fondsen, corporaties en vereeni-
gingen, hebben hun bijdragen verhoogd en
verscheidene belangrijke giften van f 1000 of
f 500 werden ontvangen.
Ook de nieuwe giro-actie heeft een bevredi
gend resultaat.
Geen crisis-inkomsten
belasting?
Voorloopig geen behandeling in de Kamer.
Zooals men zich zal herinneren, heeft de
regeering in het begin van dit jaar bij de
Tweede Kamer een wetsontwerp ingediend
tot heffing van een crisis-inkomstenbelasting,
welk wetsontwerp deel uitmaakte van het
deksingsplan voor de begrooting voor het
dienstjaar 1934. Tot nu toe is dit wetsontwerp
n<Jg _3et in openbare behandeling gekomen.
Gebleken is, dat vele bezwaren tegen het
wetsontwerp zijn ontwikkeld en dat de op
brengst deze belasting zeer gering zou zijn
en geenszins de bezwaren zou compenseeren.
Naar verluidt, zou minister Oud hebben be
sloten het wetsontwerp voorloopig niet in te
trekken, doch evenmin aan te dringen op be
handeling in de Tweede Kamer. De minister
zou de heffing van deze belasting als een
Uiterste reserve willen beschouwen.
over het goud van de zee
Niemandsland: een rijk land.
Een gier wind rukt het raam van mijn hotel
kamer open en smijt er regenvlagen door
heen. Als een groote molen wiekt de Branda-
ris zijn vier witte stroomen licht door het
zwart dat Terschelling omspant, en zoekt naar
vogels, die als engeltjes zweven. Dan komt de
bliksem en weg is het licht van de Brandaris,
weg zijn de sterretjes: de bliksem is. er, en hij
alleen. Rommelend rolt het gedonder dof tus
schen hemel'en aarde in en het is een Tita
nenkamp tusschen den donder en het gebul
der in de branding, die rondom het eiland is.
Het is vannacht honderd vijf en dertig jaar
geleden dat de Lutine strandde.
Goed is het eten en warm de kachel bene
den in de gelagkamer, waar ze biljarten, po
keren en drinken. Lui is het leven en het
nieuws is er oud, behalve dat van de radio
distributie, maar wat gaat het ons aan wat
er in de bewoonde wereld, Europa heet dat,
gebeurt? Ons is de storm, de donder en de
zee ende Lutine.
Ai, die Lutine. De bliksem kijkt ernaar en
even later buldert hij van den lach. De zee
negeert het torentje dat erop staat en rolt
rustig verder, ja zelfs de Brandaris ziet uit
zijn hoogte ver over dat nietige goud heen, dat
handjevol, die vijftien millioen of zoo, en de
menschen in de gelagkamer pokeren verder.
Maar waagt u het niet te spreken over het
wrak op den bodem, want het hoort niet van
u en u hebt er niets mee te maken. De meeste
Terschellingers hebben er ook niets mee te
maken, ze willen er zelfs niets mee te maken
hebben en dat zijn de besten. Zij spreken wel
over het ding daar beneden, maar niet over
het goud. „Omdat er geen goud is," zeggen ze.
En zij die er wel mee hebben te maken, zeg
gen zoo min mogelijk. Zij zijn onbewogen,
onverschillig alsof het hun niet aangaat. Van
binnen koken ze en zij zullen schaterlachen als
het goud, hun goud, bovenkomt. Straks. Wacht
u maar„Als wij niet meenden dat er
goud lag? veel goud, zouden we niet werken",
is hun antwoord.
Een queue schiet uit en de biljarter vloekt.
„U had schoppenaas moeten ingooien", leert
de een den ander.
Een dikke hond krijgt een schop.
's Morgens groeit de Brandaris de zon te
gemoet en schudt de nevels als een nachtge
waad af. Intens blauw is de lucht, maar de
storm blijft Noord-West. Ook vandaag wordt
er niet gewerkt aan het goud en morgen ook
niet, en waarschijnlijk heelemaal niet meer.
Voorloopig. En ik geloof dat er zijn die nu
lachen.
Er wordt veel verteld op Terschelling. Niet
over de Lutine, maar over wat er zoo bij komt.
Uit ooghoeken schijnen deze oprechte men
schen elkaar aan te kijken als het over be
paalde dingen gaat. Er wordt gefantaseerd
over duizend en een zaken. Over den toren,
over het werk, over het late begin der werk
zaamheden, over het stopzetten. En als ik in
lichtingen vraag aan hen die het weten kun
nen, gooit men het hoofd in den nek en....
zwijgt.
„Hij weet het!"
„Hij weet het!"
„Hij weet het!"
En niemand zegt wat.
Waarom die geheimzinnigheid, waarom die
kastje en muurpolitiek? Waarom?
Is het wonder dat er gefantaseerd wordt en
de een den ander wat wijs maakt? De bodem
is er rijp voor.
Egmondsche visschers
hebben het goud
's Avonds zullen de ouderen sprookjes ver
tellen van het goudschip dat strandde toen
het op weg was van Engeland naar Hamburg
en in 1799 bij Terschelling zonk. „Egmondsche
visschers hebben het goud weggehaald en ver
borgen. Zij trokken het met haken op en er
kraaide geen haan naar. En (zoo zullen de
vaders verder vertellen), de menschen wilden
honderd vijf en dertig jaar geleden ook wel
goud hebben, de menschen willen altijd goud
hebben, hoe meer hoe liever, en dan blijft het
goud er niet liggen, langer dan een eeuw."
De nuchtere goudzoekers zeggen dat je
goud niet met haken kunt ophalen, dat Eg
mondsche visschers samen geen vijftien mil
lioen bezitten', omdat zij dan geen visschers'
meer zouden zijn en zoodra de wind weer gun
stiger wordt, varen ze om de zandplaten heen,
die zandplaten waar menig visscher reeds het
leven liet, en vechten om het goud dat onder
hen moet liggen.
Het zand om het wrak zou nu weggezogen
zijn, zegt men, en de vaste kleilaag bereikt. O,
ja, er is al veel boven gehaald, een pakhuis
vol. Doch het is helaas geen goud geweest,
maar wrakhout, dat evenals de duizenden spij
kers gekenmerkt is door een hanepootje, het
teeken van de Lutine.
Een enkel gouden tientje is wel naar den
vasten wal gebracht en men koestert het met
welbehagen. Anderen weten te vertellen van
gouden ducaten die werden geborgen (voor
wel twaalf honderd gulden waarde), maar
waar ze zijn? Onbekend.
Toch zal de duiker eens het gele goed naar
boven brengen en dan zijn wij rijk. Maar als
het op een andere plaats ligt, (en dat kan,
want het wrak is in twee stukken geslagen)
zijn wij nog niet rijk. En als het daar niet
ligt. kan het ergens anders in zee liggen, het
zij op den bodem, maar misschien ook wel een
paar meter er beneden. En in dat geval wor
den we heelemaal niet rijk, althans niet van
het goud van de Lutine.
Maar alsJa, als.
Dan zijn we nóg niet rijk want Lloyds is er
ook nog, Lloyds, de maatschappij die destijds
de verzekering heeft moeten betalen. Lloyds
moet zijn aandeel hebben, en nu zijn we weer
op een terrein waar we niet over spreken
mogen op Terschelling. Of beter: we kunnen
er niet over spreken, want niemand schijnt er
iets van te weten. De een zegt dit en de ander
weer dat. Lloyds zou dertig procent krijgen,
Ir. Beckers en de combinatie Doeksen en Dros,
die met aandeelenkapitaal zou werken, terwijl
Ir. Beckers de pogingen met den toren zelf
zou betalen, moeten de rest hebben. Maar het
kan best wel heel anders wezen, want het is
alsof elke vraag beantwoord wordt met: „ssst,
niet over praten, dat komt. straks wel."
„Straks" zouden er ook onthullingen komen,
welke weet men nog nietMisschien over
den eersten toren, u weet wel, die plotseling
stuk gegaan is.
„Door het water," zeggen velen.
„Neen," heet het aan andere zijde, en de
rest gaat in den storm verloren.
De Lutine is voor de Terschellingers lang zoo
belangrijk niet als de Minister Krauss, die
eiken dag een keer van het eiland naar Har-
lingen vaart en 's middags terug komt. De
Lutine levert geen nieuws op voorloopig, maar
de Minister Krauss eiken dag.
Het busje met roode trijp-banken (en gor
dijntjes voor de ramen!) wacht en brengt de
reizigers het eiland in, langs den eenen en en
kelen wég, -dien 't eiland -bezit- en - waar-men
trotseh op is. Een gedenksteen is opgericht
voor de vroedschap, -die het', koene, besluit nam
tot aanleg. (Voor een anderen, wegbereider,
voor Willem Barendsz, die op Nova Zembla het
leven liet toen hij de Noordelijke doorvaart
naar Indië zocht is een steentje gemetseld van
dertig bij veertg centimeter .in een huisje er
naast. Willem Barendsz is op Terschelling ge
boren).
Veertien en een halve kilometer is deze weg
en de. bus stopt vier en vijftig keer. Een juf
frouw die niet meer fietsen wil,, stapt af, de
chauffeur klimt op zolder en zet de fiets in het
rek. De reis is twee en een halve kilometer
verder afgeloopen en de juffrouw zal later wel
eens betalen.
Als het einde van de rit er is, begint Nie
mandsland. Twaalf kilometer Tëeg land met
duintjes. Op een kleinen dijk tuurt een boer
naar de eeuwigheid, terwijl de melk in de em
mers aan het juk schommelt en klotst onder
den houten drijver. Zijn blauwe trui is nat als
een spons en diep zijn de groeven in zijn den
kend gezicht. Een arm hondje springt naar
blaadjes. Een kalf klaagt, roept en wordt niet
gehoord. Onhoorbaar sluipt een kat en een
vogel vliegt angstig schreeuwend uit het gras.
De wadden klemmen een turfschip. Duintjes
prikken op en willen grooter worden.
Hier komt niemand ander dan de natuur,
die bij eiken stap echter wordt. In alle ver
latenheid leeft alles. De grond leeft, het helm
leeft, het zand en de regen ook. De grijze lucht
is toch eën hemel van goedheid, het woeste
water een zee van geluk. Hier is een meeuw
een meeuw, een mensch een mensch. Rijker
dan onder een toren van goud.
W. SCH.
De toren van Ir. Beckers, die op het wrak staat. Het zand aan den
binnenkant moet worden weggezogen, totdat de Lutine op de vaste
kleilaag rust.
Een halve eeuw geleden.
Uit Haarlem's Dagblad van 1884.
13 October.
Uit het hoofdartikel;, onderteekend
Sw.: „Waren het in vroeger tijd het ijs
vermaak en de kermisvreugde, die den
jongeling gelegenheid gaven zijn aan
staande nader te leeren kennen, beperkte
zich zijn keus toen veelal tot den kring
zijner vriendinnen of buurmeisjes, die
hij toch eigenlijk reeds eenigszins
kende: thans zijn het bals en concer
ten. die twee aan elkander geheel
onbekenden tot elkander brengen en
hoeveel kunstgenot en pleizier er op
zulke feesten ook te smaken valt, zijn
ze m.ï. ongeschikt om den jongeling te
leeren, wie de beste vrouw voor hem
worden zal. Op die feesten toch verkeert
hij in een soort bedwelming; hij kan
hier, zoo hij nog oordeelt, alleen op het
uiterlijk letten en dan doet een knap of
aardig gezicht, een innemende en gulle
lach, een heldere, liefelijke stem. mooi
gekruld haar, sierliike bewegingen bij
het dansen, een kleine hand en nette
voet zoo licht al het overige vergeten.
Nederland gaat eischen stellen
Betere verhouding bij den
Japanschen handel noodig.
Definitieve wijziging in onze handelspolitiek.
Het Japansche invoeroverschot in 1933 nog
toegenomen.
De besprekingen tusschen Nederland en Ja
pan zijn thans in vollen gang, nadat ook de
commissie voor den export de regelmatige on
derhandelingen heeft aangevangen.
Tegelijkertijd wordt ook de scheepvaart
kwestie in beschouwing genomen, zoodat de
besprekingen in de komende weken geheel ge
richt zullen zijn op het bereiken van het eind
doel der conferentie, n.l. een aanvullend han
delsverdrag.
In verband met dezen stand van zaken heeft
Aneta een onderhoud gehad met den Neder-
landschen gedelegeeerde, prof. van Gelderen.
De heer Van Gelderen zeide, dat de huidige
onderhandelingen te Batavia beoogen met
Japan een aanvullend verdrag te sluiten, om
dat Japan zulk een prominente plaats in on
zen invoer ging innemen, dat meer concrete
bepalingen noodzakelijk waren.
Wat betreft de tot dusverre bereikte re
sultaten kan worden medegedeeld, dat de po
sitie van Japansche importeurs reeds is be
sproken. Aan de Japansche delegatie is een
uiteenzetting gegeven van de plannen, welke
hier bestaan tot invoering van een licentie
stelsel voor een aantal artikelen. De bedoeling
van deze uiteenzetting was niet een diebat uit
te lokken, doch is uitsluitend te beschouwen
als een voorlichting van de Japansche dele
gatie.
Voorts Is behandeld de noodzakelijkheid
vdor Indie om de contingenteering, welke
reeds ingevoerd is voor bier, cement en ge
bleekte katoenen stoffen, geleidelijk over meer
goederen uit te breiden.
Bij debesprekingen van de exportcommis-.
sie, die Donderdag aanvingen, is men begon
nen met het stellen van een aantal eischen
op exportgebied, waarmede beoogd wordt
Ned. Indië een ruimere plaats te geven in den
export naar Japan. De artikelen suiker, mais,
tapioca, palmolie, sago, koffie, hout, copra,
harsen, gommen, rottan en schelpen behooren
tot de voortbrengselen van ons „bestaande"
productie-apparaat, welke hierbij in debat zul
len worden gebracht.
De situatie dat Japan, zooals dit
het vorig jaar het geval was, naar'Ne-
derlandsch Indië voor een waarde van
f 95.500.000 exporteerde, en slechts
voor een waarde van f 23.500.000 uit Indië
importeerde, werd in 't loopende jaar
nog weer ongunstiger, zoodat onzer
zijds krachtig naar een betere verhou
ding wordt gestreefd, aldus prof. van
Gelderen.
Op de vraag waarom de scheepvaartkwestie
tegelijk met de handelsbesprekingen wordt
behandeld, antwoordde de heer Van Gelderen,
dat, indien tusschen Nederland en Japan op
handelsgebied voor den duur van eenige ja
ren een verdrag wordt gesloten, ook stabili
satie en rust op scheepvaartgebied: onontbeer
lijk is te achten.
De heer Van Gelderen wees er op,
dat de conferentie te Batavia vooral
van belang is, wijl zij een inleiding
vormt tot een reeks van andere ver
dragen, welke wij met andere landen
zooals Amerika en Italië willen slui
ten. De nieuw gevolgde en nog te vol
gen handelspolitiek beteekent een
door den nood der tijden opgelegde
definitieve wijziging van onze pas
sieve houding.
Met het oog op de veelvuldige en altijd
vriendschappelijke connecties met Japan
wordt allereerst gepoogd met dit land.tot een
nieuw, meer concreet verdrag te komen. Het
is daarom te hopen, aldus besloot de heer Van
Gelderen, dat deze onderhandelingen, waarbij
in tal van opzichten groote moeilijkheden
moeten worden overwonnen, tot een resultaat
zullen voeren.
AAN HET EINDDOEL VAN DE REIS
OVERREDEN.
Gisteravond is nabij het spoorwegviaduct te
Zwijndrecht de 60-jarige de K. overreden dioor
een vrachtauto bestuurd door L. aldaar. Hij
was met dezen auto koenen mederijden en na
uitgestapt te zijn schoot hem te binnen, diat
hij zijn koffer in den auto had laten staan.
Hij wilde dezen koffer,-terwijl de auto nog reed
er uit halen doch kwam daarbij te vallen met
het gevolg dat hij een der wielen over het
lichaam kreeg. De man was vrijwel op slag
dood.
HET MES GAAT IN DE POLITIEK
MEESPREKEN.
In de Speerstraat te Amsterdam zijn gister
avond eenige N. S. B.-ers, die aldaar aan het
colporteeren waren, door politieke tegenstan
ders aangevallen.
Een der N. S. B.-ers werd in het onderlijf
gestoken. De man is naar een der ziekenhuizen
vervoerd, doch kon na verbonden te zijn huis
waarts keeren.
