Voorbereidingen voor de ontvangst van de „Uiver". Amy Mollison op Schiphol.
Artikel 289 strafrecht
FEUILLETON
Oorspronkelijke Recherche Roman.
door
J. CHR. TETENBÜRG.
Inspecteur van politie te Utrecht.
33)
Nadat ik op het politiebureau gezien had,
dat Lena dood was kwam het plan in me op,
om eens in haar koffers te kijken of er mis
schien nog iets van haar was, dat ik zou kun
nen gebruiken. Die koffers stonden in de gar
derobe van het circus en ik haalde er eenige
dingen uit, waarbij ook de jas en het arm
bandhorloge. Toen ik later nog eenige kee-
ren door de politie werd gehoord, durfde ik
het voorgevallene met John niet te vertel
len. Wel geloofde ik, dat 1/ de schuldige was,
maar ik had een onbestemd gevoel van vrees
voor die man en ik was bovendien bang, dat
het uit zou komen, dat ik wat van haar weg
genomen had. Kort daarop werden de koffers
door de Politie in beslag genomen.
Natuurlijk dorst ik later bij mijn verhoeren
door de politie er niet voor uitkomen, dat ik
nogal bevriend met haar geweest was. Ik was
Inamelijk doodsbenauwd, dat men mij er van
zou verdenken, meer van den moord af te we-
.ten. Ik meende, dat ik door mijn zwijgen toch
niemand zou benadeelen. Bovendien wist ik
niet. wie de moordenaar was, doch vermoed
de het slechts. Het kan heel goed zijn. dat
John het heelemaal niet gedaan heeft."
„Heeft u nooit met John alleen gespro
ken?"
„Neen. Nooit. Trouwens ik heb maar 'heel
weinig woorden met hem gewisseld. Ik ben
eenmaal door Nah-Indra aan hem voorge
steld. Dat wil zeggen, Lena zei: mijn vriendin
Lucie mijn vriend John."
„Heeft u John nooit, met Nah-Indra, bui
tenshuis vergezeld?"
„Neen. Zoover ik weet, gingen ze nimmer
's avonds uit, of het moet in den laten avond
geweest zijn.
Het gebeurde een keer of drie, dat John bij
Lena kwam, terwijl ik er was. Ik ging dan
altijd dadelijk weg Ik wou niet storen."
„Van wanneer dateerde die vriendschap
met John eigenlijk?"
„Ja. dat weet ik niet precies. Ik ontmoette
hem ongeveer een maand of vijf voor den
moord het eerst'bij haar. Of ze hem toen al
lang kende, kan ik niet zeggen".
„Kwamen er wel eens andere heeren bij
Lena op bezoek?"
„Ja, vroeger wel, maar sinds John geregeld
kwam, hielden de bezoeken der anderen op".
„Kende u die andere mannen?"
„Neen, ik hoorde weieens voornamen, maar
die kan ik me niet meer herinneren.
„Wat is uw adres hier in Elkendam?"
„Lange Raamstraat 280".
„En gaat u werken bij Schuhmacher en
Estfeld?"
„Jawel".
„Mag ik nog even uw correspondentie met
dat gezelschap zien?"
„Zeker. Hien zijn de papieren."
Lietsen overtuigde zich er van, dat Lucie
inderdaad dien dag bij Schumacher en Est
feld in dienst moest komen en gaf haar daar
na toestemming om te vertrekken.
Met een zucht van verlichting verliet Lucie
eindelijk het gebouw. Het was een emotievolle
morgen voor haar geweest.
Lietsen bleef nog eenigen tijd alleen in het
vertrek en las,zijn aanteekeningen nog eens
serieus door. Een sluwe glimlach speelde om
zijn lippen. De reeks van misdaden gleed als
een film in logisch verband aan zijn verbeel
ding voorbij: de enkele hiaten in de volgorde
waren nu door Lucie Marskant aangevuld.
Op eenige vellen folio-papier schreef hij
het schema der feiten als volgt op:
Ten eerste:
Johannes Anthonius Janssen, oud 58 jaar,
een zeer vermogend man wonende te 's Toren
bosch is geestelijk abnormaal geworden. Hij
verbeeldt zich te moeten leven in een armoe
dige buurt en voelt zich daar het beste thuis
Hij laat al zijn bezittingen achter, onder toe
zicht van zijn factotum van den Binnenbo-
gaard en vertrekt naar een andere stad.
Iemand, die belang heeft bij zijn dood, hier
verder X te noemen, en die niet weet waar
Janssen zich bevindt, tracht dezen op te spo
ren. Door een of andere oorzaak komt hij tot
de ontdekking, dat een zekere Johannes An
thonius Janssen, oud 58 jaar, in de Brande-
leerstraat 39 te Julianastad een kamer be
woont. Hij verneemt, om redeenen die nader
op te sporen zijn, dat dit de rijke man in
kwestie is.
X staat in relatie met de circusacrobate
Nah-Indra te 's Torenbosch. Hij spreekt met
haar over Janssen en spiegelt haar- een groot
bedrag in geld of wellicht andere heerlijkhe
den voor, indien ze tot de daad wil overgaan.
Hijzelf heeft daartoe den moed niet en hij is
bang herkend te worden.
Nah-Indra accepteert, reist af, naar Julia
nastad en betrekt de zolderkamer van per
ceel 42 aldaar. Zij kent den te dooden per
soon niet van aanzien en verkeert dus in de
veronderstelling, dat de zwarver van no. 39
inderdaad de bedoelde Janssen is.
In den nacht van 24 of 25 Juni klimt ze uit
het dakraam, laat zich aan de dakgoot zak
ken en glijdt behoedzaam door het geopende
raam bij Janssen binnen.
Ze trekt één raamhelft dicht en steekt een
stopnaald in de stopverf tegen de ruit. Hier
aan bevestigt ze een zwarten draad. Dan
gaat. ze verder de kamer in. kruipt tusschen
bed en mum- en trekt aan de draad, waardoor
de naald als ruitentikker werkt. Hierdoor ont
waakt de man en als het geluid aanhoudt,
loopt hij naar het raam. Als hij er voor staat,
springt Nah-Indra uit haar schuilhoek, nadert
hem van achteren en geeft hem onverwachts
met beide handen een fermen duw in den
rug.
De man slaat voorover uit het raam en valt
ver van den muur op het plaatsje neer.
De acrobate springt dan op het kozijn, ver
wondt in de haast haar hand aan den spij kei
en heeft zich nog voor men den man ziet lig
gen, via het dak in veiligheid gebracht.
X wacht of de $-ood van Janssen zal worden
bekend gemaakt. Hij verneemt echter niets
en wordt ongerust, dat de man begraven zal
worden zonder herkend te zijn. Teneinde zich
zekerheid te verschaffen breekt hij in het
schouwlokaal in en ziet, dat Nah-Indra een
verkeerde gedood heeft.
Bij zijn terugkomst verwijt hij haar dat.
Nah-Indra dringt op nakoming van zijn be
lofte aan, doch X voldoet daaraan niet.
Nah-Indra gaat hem nu dreigen.
X lokt haar in den avond van 13 Juli, na af-
ïloop der voorstelling onder eenig voorwendsel
mede op een wandeling in de buurt van het
kanaal en wurgt haar daar met haar sjaal
Op deze manier heeft hij zich van een lastige
getuige, in verband met zijn verdere plannen,
ontdaan en tevens wraak genomen voor de
onwillige houding die zijn vriendin had aan
genomen.
Ten derde:
X slaagt er in, de werkelijke verblijfplaats
van zijn aanstaand slachtoffer op te sporen.
Hij besluit dezen door toezending van vergift
van het leven te berooven Hij is er echter
van overtuigd, dat de vergiftiging ontdekt zal
worden, omdat hij weet, hoe ver de medische
wetenschap tegenwoordig gevorderd is.
Hij begrijpt dan dat de verdenking in de
eerste plaats zal vallen op den man, te wiens
name het testament luidt en besluit dit op
naam te stellen van Jan Willem van Ostens,
een neef van den uit den weg te ruimen Jans
sen.
Daartoe verschaft hij zich in den nacht van
8 op 9 Juli, door opening van een achterdeur'
toegang tot den kelder van het huis van den
notaris. Bij de grendels zitten in deze deur
gaten, die onmisbaar gediend moeten hebben
om er een instrument doorheen te brengen,
met behulp waarvan de grendels werden te
ruggeschoven. Waarschijnlijk was dit een zoo
genaamde lummel, een ijzeren of koperen
staaf van ongeveer 1 c.M. dikte, in het mid
den voorzien van een scharnier en aan het
eene einde van een handvat. Indien men nu
deze staaf recht naar binnensteekt, slaat zij
om het, zoodra ook het scharnier door het gat
is.
Het eene stuk hangt dan loodrecht aan het
andere. Als men dan aan het handvat draait,
kan men dus met het andere einde van het
instrument een schuivende kracht tegen de
grendels uitoefenen en deze naar believen
openen of sluiten.
Na zich aldus toegang te hebben verschaft,
sluit hij in den kelder de hoofdkraan van de
gasleiding af, gaat naar de kamer van den
concierge (hij weet dat deze niet thuis is) en
zat de kraan van de gaskachel bijna ge
heel open. In den kelder wacht hij de komst
van den concierge en d'iens vrouw af en als
deze naar hij vermoedt, ingeslapen zijn, opent
hij de hoofdkraan weer geleidelijk, zoodat
zonder veel geruiscH de kamer vol stroomt
met gas. Na eenige uren, waarin het oude
echtpaar wel gestikt zal zijn, opent hij de ka
merdeur met een looper (hij moet goed op de
hoogte zijn geweest) en haalt de sleutelbos
onder het hoofdkussen van den oUlen man te
voorschijn.
(Wordt vervolgd.)
Mevrouw Amy Mollison is Donderdagmiddag met het Indië-
vliegtuig „Pelikaan op Schiphol aangekomen
Na de aankomst van mevrouw Mollison werd
o j j - f Donderdagmiddag te Amsterdam door de K.L M.
Broccardo en Guimbretiere na hun overwinning in den Zesdaagsche te Amsterdam een lunch aangeboden, v i n r.mevr. Parmentier,
de heer Plesman, mevr. Enthoven, mevr. Mollison,
mr. Enthoven en mevr. Moll. Op den rug gezien
v.l.n.r.mevr. Plesman, mej. Schouten en de heer
Packard
Op het vliegveld Schiphol worden thans drie tribunes gebouwd, welke plaats zullen
bieden aan 6200 personen, in verband met de thuiskomst van de „Uiver"
Te Zutphen werd Donderdag ter gelegenheid van de groote Kolde-
markt een veemarkt gehouden. De afdeeling koeien
De koninklijke trouwkoets, waarin het bruidspaar Prins George van Engeland
en Prinses Marina van Griekenland op den 29sten November, den dag van hun
huwelijksvoltrekking gezeten zullen zijn, wordt voor de plechtigheid in gereed
heid gebracht
Mej Nita Rosslyn is per fiets vanuit Londen
vertrokken voor een tocht door Afrika,
Australië en Nieuw-Zeeland, welke tocht
vier jaar zal duren. De ondernemende
jongedame tijdas een verkeers-oponthoud
in Engeland's hoofdstad
