wmmm
De huwende onderwijzeres
wordt ontslagen.
EngelandAustralië vice-versa
in dertien dagen.
E SM t Is
fftissf Hfisr -»d*
BS
STA TEN-GENERAAL
TWEEDE KAMER
Minister de Wilde
over gemeentelijke
autonomie.
Amendementen hebben geen succes.
Van het algemeen begrootingsdebat was
alleen nog als trieste rest, want ten dood:
gedoemd, de motie-v. d. Tempel fs.-d.) voor
oprichting van een Centrale Industriebank
overgebleven. Behalve de sociaal-democraten
hechtten slechts Mr. Arts i'K.D.P.), v. Hou
ten (C.D.U., Westerman (N.H.l en de Visser
(commun.) hieraan hun stem. Resultaat ver
werping met 2151.
Toen konden de dames ten tooneele ver
schijnen, want het wetsontwerp om de hu
wende onderwijzeres te ontslaan kwam aan
de orde. Mevr, Bakiker-Noort (v.-d.) zag zich
voor de niet aangename taak gesteld het vuur
tegen haar partijgenoot Minister Marchant te
openen. Zij deed dat echter met vrouwelijke
(of was het partijgenootelijke?) zachtheid
streelde 's Ministers ooren, door nog eens n
lofzang aan te' heffen op den man, die 13 jaar
geleden alle vrouwen aan
1 ,bet kiesrecht hielp. Verder
gaf zij er de voorkeur aan
den heer Schouten (a.-r.
.onderhanden te nemen.
.Spreekster bepleitte na
tuurlijk amendeering van
.dit ontwerp, zoodat het
riet een principieele. doch
alleen een crisisregeling zou
worden.
Daarop kwam mevr. de
.Vries-Bruins (s.d.) den mi-
.nister op haar wijze aan-
aanvallen. Hij moest van
.haar vernemen, dat hij zijn
.politiek verleden ontrouw
was geworden en ook het program zijner par
tij verried, blijkbaar doordat het hem aan
voldoenden weerstan-d tegèn andere krachten
in h-et kabinet had ontbroken. Overigens
achtte deze afgevaardigde indiening van dit
voorstel niet goed te rijmen met den grondslag
van het kabinet. Den minister werd een
Staatsrechtelijke fout verweten.
Wat de zaak zelf betreft, betoogde dit vrou
welijk Kamerlid, dat de huwende onderwijze
res en haar a.s. man zelf moesten weten, of
hun huwelijksgeluk er onder zou leiden als de
vrouw zou blijven onderwijzen.op school!
Ook als crisis-maatregel voelde zij echter niets
voor een dergelijke ontslag-regeling, want. er
zou alleen verschuiving geen vermindering-
van werkloosheid plaats hebben. Zij noemde
het jammerlijk als dit ontwerp wet werd. De
schrijver van „Het grijze kind", zelf onder
wijsman, die. tusschen twee haakjes beter
schrijft dan spreekt, de heer Thijssen stemde
met zijn partijgenoote in: op deze manier zou
men de wijzers van de klok weer terug zetten
en de vrouw in een ongunstigere rechtspositie
gaan dringen, dank zij den rechtschen stoom
wals.
Na deze oppositioneele speeches, verkreeg
de Minister eindelijk eenigen steun, nl. van
■den heer Tilanus (c.h.) Ofschoon dit Kamer-1
lid weer aan den anderen kant niet tevreden
was, want hij wil, gelijk het amendement-
Suring (r.k.) inhoudt, ook de nu reeds ge
huwde onderwijzeressen de school doen ver
laten.
De liberale woordvoerder Mr. Wendelaar
schetste de moeilijke positie zijner fractie, die
eenerzijds het principieele standpunt inneemt-
van het zelfbeschikkingsrecht van de individu,
doch aan den anderen kant met de crisis
werkelijkheid rekening wil houden, dat zoo
vele mannelijke onderwijskrachten werkloos
zijn. Daaróm voelen de liberalen alles voor het
amendement-Bakker-Noort (driejarige duur
der wet) en kunnen zij -het wetsontwerp na
die wijziging aanvaarden.
De bonte rij werd hersteld door mej. Meijer
(r.k.)zij staat tegenover het vraagstuk van
de taak der vrouw toch weer heel anders dan
de vorige spreker, acht met name de dubbele
taak in huis en school op den duur te zwaar
voor haar sexe-genooten, zoodat zij dus het
voorstel gaarne zal aanvaarden, opvatting ge
deeld door den heer Zijlstra (a.r.), die ook
niets van een tijdelijke werking der wet, wil
weten. De heer Zandt (s.g.) was de volgende
voorstander van het. ^ntv/em.
Dit kan niet gezegd van den heer Ketelaar
(v. d.). Toch moet diens rede den Minister
aangenaam zijn geweest, meent de père noble
der v.d. fractie ,van z-n oud-voorzitter in be
scherming tegen den ondankbaren hem betieh
tenden heer Tilanus: wel degelijk mocht de
Minister zich heroepen op den een vorig jaar
in de Veenen tot uiting gekomen aandrang,
welke hem toen dit onderwerp hadden doen
toezeggen ten einde aldus te voorkomen, dat
(hetgeen gedreigd had) bij een gansch andere
materie nauwelijks een amendement met het
zelfde effect ware doorgedreven. Natuurlijk
sprak ook de heer Ketelaar zich voor het
amendement-Bakker-Nort uit.
De rev-ol. socialist Sneevliet trad hierna als
dondergod op; zoo nu en dan moest de Pre
sident hem er aan herinneren dat hij om par
lementair te blijven eerst even daaraan moest
denken en dan pas spreken.
Voor de afwisseling dan weer een vrouwelijke
afagevaardigde. Mr. Frida Katz (c.h.) herin
nerde er aan, dat principieel al beslist was bij
de regeling der rechtspositie van de ambte
naren. Vond zij destijds, dat de beslissing om
trent al of niet werken buitenshuis door de ge
huwde vrouw aan het gezin moest worden
overgelaten, thans acht zij het op grond der
crisis-werkloosheid, juist dat deze maatregel
er door gaat. Moet nu om deze reden dit w.o.
slechts 'n tijdelijk karakter hebben? Neen,
want voor de gehuwde ambtenares geldt het
ontslag reeds algemeen. Nadat de heer Suring
(R.K.) nog zijn duit in het zakje had gedaan
•en vast bepleit had, dat de al gehuwde on
derwijzeressen eveneens er uit moeten, kon
Minister Marchant met zijn verdediging van
Hij begon onmiddellijk met zich te verwe
ren 'tegen het verwijt dat hij in zijn M. v. A.
minder behoorlijke uitdrukkingen tegenover
de Kamer zou hebben gebezigd. Ik houd er nu
eenmaal niet van in de stukken die van mij
uitgaan met sehablone's te werken. Mr. Mar
chant wil liever een frissche stijl schrijven.
Nu, frisch doet zeker in elk geval ook zijn ma
nier van spreken aan.
Ernstig was hij toen hij, op handige wijze,
uiteenzette, waarom men hem niet voor de
voeten kon werpen inconstitutioneel te werk te
zijn gegaan, toen hij de geboorte-geschiedenis
van dit ontwerp schilderende, herinnerd had
aan.den aandrang destijds uit de Kamer uit-
en toen hij betoogde, dat uit zijn
strijd voor de rechten der vrouw zou mogen i
worden afgeleid, dat hij niet zou mogen vol
houden, dat de Overheid een gehuwde onder
wijzeres minder geschikt acht voor de school
dan de ongehuwde.
Een verrassing, vooral voor de Vrijzinnig-
Democraten aangenaam, was 's Ministers me-
dedeeling ,dat hij door zijn ambtelijke erva
ring tot de andere opvatting is gekomen in
zake de wensch-elijkheid, dat de gehuwde on
derwijzeres voor haar gezin "behouden blijft.
Daarbij gevoegd de economische zijde van het
vraagstuk, heeft een en ander het den Mi
nister gemakkelijk gemaakt de verdediging
van het ontwerp op zich te nemen.
Volkomen onomwonden echter zette hij zich
schrap tegen de voorgenomen pogingen om de
maatregel ook tot de reeds gehuwde onderwij
zeres uit te breiden.De arbitraire Ministerieele
beslissing omtrent het al of niet kostwinster
zijn, zou, zeide hfj: tot rechtsonzekerheid lei
den. En tegen onrecht, voorvloeiende uit cri-
sispsychologie, waarschuwde Z. Ex.
Het eerste verzachting? amendement ging
uit van mevrouw de Rees—Bruins. Het wilde
bepaald zien, dat het ontslag aan een huwende
onderwijzeres zou kunnen worden gestuit, als
de Minister „wegens gewichtige redenen" zoo
zou beslissen.
De Minister liet de beslissing aan de Ka
mer, die het amendement verwierp met 47 te
gen 31 stemmen, die der Liberalen. Sociaal- en j
Vrijzinnig-Democraten en de heeren van Hou
ten (Chr. Dem.) en Sneevliet (Rev. Soc.). De
Communisten waren er geen van drieën.
Deze uitslag maakte het vooruitzicht voor
het amendement van mevrouw BakkerNort
om den duur van den maatregel te beperken
tot 1 Januari 1933 niet bemoedigend, ofschoon
de houding van den Minister in zooverre voor
mevrouw meeviel, dat Z.Ex verklaarde dat het
amendement in hst ontwerp niet misplaatst
zou zijn en dat hij de beslissing erover aan de
Kamer liet. Het wijzigingsvoorstel werd ver
worpen met 51 tegen 31 stemmen (Liberalen,
V.D., S.D.A.P. en de heer Sneevliet); dezelfde
stemverhouding, waarmede het ontwerp ten
slotte werd aangenomen.
Het amendement-Suring inzake het ont
slaan van vóór 16 Juni 1934 gehuwde onderwij
zeressen, niet kostwïnsters, bracht het niet tot
stemmink. De Minister noodzaakt zijn on
aanvaardbaar verklaring den geestelijken va
der z'n kind de intrekkingsdood te doen srer-
ven, omdat anders het geheele wetsontwerp
met het goede, dat het ook voor den heer Su
ring inhield, zou zijn teruggenomen.
De heer Suring sprak als grafrede echter
een fel protest uit.
AVONDVERGADERING.
terugtreden, als de lagere organen weer op
eigen beenen kunnen staan.
Het vlotte, klare betoog van den Minister
maakte grooten indruk op de aandachtig luis
terende vrij goed bezette Kamer.
E. v. R.
Tram week van de voor
geschreven baan af.
Hevige botsing het gevolg.
Conducteur brak een been.
Een botsing van niet dikwijls voorkomen
den aard is Donderdagmorgen op den Ko
ninginneweg te Amsterdam, hoek Saxen Wei-
marlaan geschied tusschen twee tramwagen?
van Inn 2. De eerste wagen, die in de richting
van de stad reed. geraakte in de bocht ter
Dlaatse uit de rails, met het gevolg dat hij
over de straat recht inreed op een motorwa
gen van dezelfde liin, die op weg was naa»-
het eindpunt. De schok was buitengewoon
hevig en had vooral voor den aangereden
tramwagen, die ook uit de rails gedrukt werd
vernielende gevolgen. Behalve de ravage van
gebroken ruiten was laatstgenoemde wagen
aan den voor- en zijkant gedeeltelijk inge
drukt. Ook de wagen, die het ongeval veroor
zaakt had, bleek, zij het in veel mindere mate
schade te hebben opgeloopen. De bestuurder
van dit rijtuig was zóó geschrokken, dat hn
zioh naar huis moest begeven. Ernstiger ge
volgen had de botsing voor den conducteur
van het andere rijtuig. Toén hij zag aanko
men wat er gebeuren ging. sprong hij van het
achterbalcon, waarbij hij zoo leelijk te vallen
kwam, dat hij een been brak. De Geneeskun
dige Dienst vervoerde hem naar een der zie
kenhuizen. Daar beide wagens niet ver van
het eindpunt verwijderd waren, was het aan
tal passagiers gering. Deze werden heftig door
elkander geschud, doch kwamen overigens
met den schrik een hevigen schrik! vrij.
Jongelui maakten valsch geld.
Goed geoutilleerde inrichting.
De politie te 's-Gravenhage heeft ten huize
van een jongeman een volledige en zeer goed
geoutilleerde inrichting gevonden, waarmede
valsche guldens en rijksdaalders konden wor
den gemaakt. Het verder onderzoek bracht
nog een vrij aanzienlijke hoeveelheid valsche
guldens en rijksdaalders aan het licht. De
muntstukken bleken uitstekend te zijn nage
maakt.
De jongeman, een achttienjarige kantoor
bediende, wonende in de Vlakkeeschestraat,
werd daarop aan een nader verhoor onder
worpen. Toen kwam vast te staan dat hij nog
een medeplichtige had, een 17-jarige kan
toorbediende, wonende aan de Burgemeester
van der Werffstraat,
De beide jongelui oefenden hun' praktijk
van valsche munters al geruim en rijd uit.
De valsche geldstukken waren zeer goed
nagemaakt, zoodat het bedrog meestal niet
dadelijk uitkwam. Het moet dan ook niet uit
gesloten worden geacht, dat er nog verschei
dene geldstukken van deze valschgeld-cen-
trale in omloop zijn.
Een sportieve
Jones en Waller beschrijven de terugtocht.
Binnenlandsche Zaken,
De stroom van Binnenlandsche welsprekend
heid heeft nog lang door de Kamer gekabbeld.
Het aantal gegadigden naar een spreekbeurt
bij de afdeeling Binnenlandsch Bestuur der
begrooting van Binnenlandsche Zaken was ook
na de veertien redevoeringen van Donderdag
avond nog groot, scheen angstwekkend groot.
Wat niet zeggen wil dat er bijster veel nieuws
in het midden werd gebraeht. Het meest had
den we Dinsdagavond in schoonerem, even
schoonen of minder schoonen vorm reeds ver
nomen.
De autonomie der gemeenten bleef boven
drijven.
Enkelen, zooals het meest onvoorwaardelijk
de heer Smeenk, vonden dat de gemeenten het
er veelal naar hadden gemaakt om gebreideld
te worden.
Meer anderen, de heeren Scholten, die
den heer Steimnètz zoo onparlementair na
praatte, dat hem, na tot de orde»te zijn geroe
pen het woord werd ontnomen Sneevliet,
van Houten, waren het eens met hen, die
Dinsdagavond hun bezorgdheid hadden geuit
over de veiligheid der gemeentelijke zelfstan
digheid in handen van Minister De Wilde.
Verder diepen we uit den stroom nog op, dat
de heer Smeenk het nuttig vond te meenen,
dat opheffing van den stemplicht niets prin
cipieels zou inhouden en een bezuiniging zou
beteekenen; dat de heer Uselmuiden op de
uitgaven voor de Burgerwachten wilde bezui
nigen.
Om kwart over elf ving Minister De Wilde de
beantwoording der 26 sprekers aan.
't Spreekt vanzelf, dat de aanvallen op den
B.V.L. en de Burgerwachten bij Z.Ex. geen
weerklank vonden.
De kwestie van een Waterbelasting die ver
band houdt met de door den heer Duijmaer
van Twist zoo verfoeide scheepvaartrechten zal
als het rapport der Vervoercommissie er is,
eens worden bekeken.
Een richtiger naleving der Trekhondenwet
zal worden bevorderd. En de Minister beloofde
nadrukkelijk maatregelen inzake voorkoming
van brandgevaar bij particuliere bioscoop
voorstellingen.
Voor samenvoeging van dwerggemeenten
bleek ook de minister te gevoelen. Het onver
mijdelijk verwijt van partijdigheid bij burge
meesterbenoemingen wees Z.Exc. af met de
opmerking, dat hij slechts hoogst zelden af
wijkt van de adviezen zijner aangewezen ad
viseurs.
Met grooten nadruk verdedigde minister de
Wilde de aan Commissarissen der Koningin
toegedachte toelage voor „bewoning" als een
noodzakelijke tegemoetkoming in de duizen
den, die deze functionarissen moeten toeleggen
op hun salaris, omdat het Rijk hen nu eenmaal
in paleizen heeft laten wonen.
Het ligt voor de hand, dat de Minister het
uitvoerigst was over de gemeentelijke auto
nomie. Waarbij hij aanving, met er zijn teleur
stelling over uit te spreken, dat de heer Drees
naliet om zijn socialistische partijgenooten in
de lagere organen aan te sporen af te zien
van hun over de geheele linie negatieve hou
ding inzake de salarisverlagingen. Salarisver
lagingen, die onvermijdelijk zijn door den
hoogst ernstigen noodtoestand der gemeente
lijke financiën. Een noodtoestand, die reeds
de gemeentelijke autonomie zou hebben doen
sneuvelen, als verschillende gemeenten en ook
het Rijk niet haastig hadden ingegrepen. Dat
ingrijpen blijft echter uit eerbied voor die
autonomie zoo lang mogelijk adviseerend en
leidend. Bijzondere inmenging is crisiszaak en
tijdelijk, is saneerend.
En dat saneeren is juist in het belang der
gemeentelijke autonomie. Maar het is gericht
op de mogelijkheid op zoo spoedig mogelijk Wij hadden gehoopt op de „Club" de Molli-
g este va n
De Adria werkt tegen
Jim Mollison.
Behouden aankomst op Lympne
Kapitein Smith, commandant van het mi
litaire vliegveld te Singapore neemt op zich
voor ons te zorgen en we zijn natuurlijk
graag bereid van de gastvrijheid ,die hij ons
biedt, gebruik te maken. Wij voelen ons in
zijn woning geheel „thuis" en nadat we ge
geten en andere kleeren aangetrokken heb
ben, laat onze gastheer ons de geheele in
richting zien. C. J. drukt zijn bewondering
uit over de bijna volmaakte organisatie, spe
ciaal wat betreft de gelegenheid tot ontspan
ning, welke er aan annex is een jachtclub,
golflinks en een tennisclub treft men op dezen
ver verwijderden post aan!
C. J. voelt zich bijzonder aangetrokken tot
een Maleisch beertje en tot m'n groot ver
maak besluit hij er een het volgend jaar naar
Engeland te laten overzenden en wel in April,
wanneer de overgang van het klimaat niet
al te sterk voor het beestje is.
Jones wordt overmoedig!
Den avond brengen we op prettige wijze
met baden en dineeren, in Singapore door
C. J. wekt ieder's jalouzie op door te zeggen
dat hij voor dagen later een tafel besteld
heeft in 't Savoy Hotel in Londen, waar we
als alles goed gaat en de goden ons gunstig
gezind zijn om dien tijd terug willen zijn.
Voordat ik mijn relaas van onze vlucht
voortzet stel ik er prijs op mijn dank te be
tuigen voor het enthousiasme, waarmede de
autoriteiten van Singapore met de deelnemers
aan de Melbourne-race medeleefden. Het
loodrecht in de lucht richten van het zoek
licht op een in de haven liggend oorlogs
schip is slechts een der voorbeelden van de
medewerking welke wij hier ondervonden.
Waar het nu C. J. 's beurt is om te sturen,
verwissel ik dus met hem van zitplaats
niet in de cockpit, maar aan de schrijfma
chine, omdat hij de volgende étappe van de
geschiedenis voor zijn rekening neemt.
De 29e October is een dag, die vele jaren
in mijn herinnering zal blijven voortleven.
Om zes uur in den morgen staat de Cornet
onder 'n bewolkten hemel klaar op het vlieg
veld te Singapore, haar sierlijke neus tril
lend gereed om het luchtruim in te razen
naar het verre Allahabad. Het weer ziet er
onheilspellend uit, maar wij hebben ons voor
genomen tot eiken prijs door te zetten. Als
ik de motoren aanzet, laten deze een gerust
stellend gedender hooren en eenige minuten
later zinkt Singapore aan den horizon weg.
Wij zetten nu koers naar het westen teneinde
met de volle lading benzine, welke wij bij ons
hebben de bergen en de hoogvlakten te ver
mijden. Kalmpjes gaat het langs Straat Ma-
lakka, over Victoria Point (als U de kaart
voor U hebt, kunt U de route volgen) en
daarna veranderen wij den koers in de rich
ting Akyab.
Regelmatig en rustig vliegend trekken we
al spoedig over het vliegveld van Akyab.
Waller tikt mij hier op d enschouder en wijst
naar beneden. Het toestel van Wright en
Polando, nog steeds op de heenvlucht, staat
daar vlak bij de hangars.
Over den Ganges en Calcutta.
Waller, die aan het navigeeren is, geeft me
het advies den koers te wijzigen naar Cal
cutta. Dan passeeren we den machtigen Gan
ges op een hoogte van 9000 voet. Het is nu
twee uur in den middag. Calcutta is voor den
piloot moeilijk te vinden. De wijdvertakte
delta aan den mond van den Ganges en de
uitgestrekte moerassen zijn erg misleidend en
men raakt heel gemakkelijk den weg kwijt.
Dank zij Waller's knap navigeeren en door
dat we het geluk steeds aan onze zijde had
den, kregen we inderdaad Calcutta in zicht;
vlogen meteen over het vliegveld en
namen den koers naar Allahabad. Mijn log
boek vertelt, dat het weer er niet bemoedi
gend uitzag en de lucht vol was met uiteen-
gescheurde wolken.
Terwijl we op een hoogte van 9000 voet vlie
gen ontdekken we een troep groote vogels, die
zich tot onze verbazing weinig van de komst
van het vliegtuig aantrekken en ons mis
schien wel voor een soortgenoot aanzien!
Tenslotte Allahabad. In het logboek vindi
ik de notitie: 4.30 uur 's middags. De landing
slaagt uitstekend. Nu hebben we het moei
lijkste deel van de terugvlucht er op zitten
sons te zullen aantreffen, evenals op de heen
reis, maar tot onze teleurstelling komen we
te weten, dat ze doorgegaan zijn naar Cal
cutta.
De Comet is „verkouden"
Dageraad. Een dunne, warme damp
hangt over het vliegveld, als we om vijf uur
naar de Cornet toeloopen. Het is mijn beurt
om te vliegen C. J. neemt de kaarten en
bestudeert de weerberichten, die juist per
radio binnengekomen zijn.
Vertrek om 5.10 uur in den morgen
bijna althans, want spoedig na den start be
gon de Cornet te „kuchen" en ik conclu
deerde daaruit, dat de machine het leelijk
met de keel te kwaad had.
Niettegenstaande de zware belasting slaag
ik erin ons „dametje" veilig op het vliegveld
terug te brengen en met een bezwaard ge
moed klimmen we uit het toestel om de mo
toren te inspecteeren. Tot onze ontsteltenis
ontdekken we, dat twee cylinders zich be
geven hebben. Met een treurig gezicht
onze eigen teleurstelling weerspiegelend, be
schouwt de De Havilland mécanicien de ver
nieling. Wij beraadslagen en vragen ons af,
wat ons te doen staat.
Mollison brengt redding
Plotseling blijven onze oogen rusten op de
Comet van Mollison, die daar aan het andere
eind van het vliegveld onder een zonnescherm
staat. Een idee! Als de Mollisons ons toestaan
twee of drie cylinders uit hun toestel te ha
len om in onze eigen Cornet te zetten, kunnen-
we binnen een paar uur de tocht voortzetten.
Snel begeven wij ons. naar het kantoor van
het vliegveld. Een telefoontje naar -Calcutta
en spoedig komt de stem van Jim Mollison
half Indië door naar ons toe .en de hoop is
herleefd. „Natuurlijk" zegt hij. We mogen de
cylinders van zijn Cornet dus gebruiken! We
weten heel goed, dat deze -sportieve opoffe
ring hem in zijn eigen thuisvlucht zal bena-
deelen en we zullen altijd dankbaar zijn voor
de hulp, die Jim ons hier geboden heeft.
Meteen gaat de mecanicien van de De Ha-
viland.bijgestaan door twee Indische colle
ga's aan het werk aan onze motor aan stuur
boord. Zij begonnen er even over zessen mee
en in vier uur hadden ze de motor op het veld
uit elkaar gehaald, de cylinders en zuigers uit
Mollison's toestel genomen en in het onze
gezet.
Zij, die op de hoogte zijn met de ingewik
keldheid van een vliegtuigmotor, kunnen de
prachtige prestatie, die deze menschen ver
richtten, naar waarde schatten.
O-m 1.50 uur namiddags kiezen we het lucht
ruim en de Cornet zingt ons met beide motoren
een vroolijk lied toe. Maar twee uur later be
merken we boven het dorp Kotah, dat de olie
drukmeter van de machine aan stuurboord tot
30 is teruggeloopen. Nu is onder dit apparaat
je een wit plaatje bevestigd, waarop te lezen
staat „Minimum oliedruk 35". Geen wonder,
dat Waller en ik tamelijk angstige blikken
wisselden. Den verminderden oliedruk ten
spijt, funetionneert de motor rustig door. Het
is nutteloos te trachten naar Allahabad terug
te keeren en anderzijds bood het land, waar
we nu over vliegen, geen landingsterrein groot
genoeg om een landing uit te voeren. We be
sluiten daarom ons geluk te beproeven en
naar Karachi te vliegen.
Zes uur in den namiddag, wij passeeren den
Indus. Twintig minuten later raken onze wie
len den grond van het vliegveld te Karachi
aan en de Comet geeft zich hier, tamelijk ver
hit en een beetje uit haar humeur, aan de
zorgen van de mecaniciens over.
Over de volgende étappes zal ik U in vrij
snel tempo heenvoeren en daarbij alleen de
gebeurtenissen beschrijven, welke ik als hoog
tepunten van onze thuisvlucht zie.
Land of zee?
Om 1.30 uur n m. de lucht in. Een prachtige
nacht sterren, maar geen maan Wij stijgen
tot 9000 voet en vliegen „blind". Wij zetten
koers naar het noorden van de Perzische Golf
De schoonheid van de dageraad maakt ons
sprakeloos, de hemel verandert van blauw in
groen, daarna in geel en tenslotte in rose. Een
kaleidoscoop van kleuren weerspiegelt zich op
de wolkenzee onder ons. 1
Maar zijn we boven land of zee? De grond-
mist in het noorden van de
daad?' wij Sndtren hooV Zand mijlen in
den omtrek. De kaart toont aan,
dke„mntab&rt
„.fwB d® "vier aan de rijen dadelpalmen
Sp detidToevers. Het daglicht,1s nui doovge-
zcmcfat1 we nu tot Mgg
Sen Trg vliegen op
de uitvlucht te Bagdad hadden achtei gelaten.
Bagdad.
Dan doornen aan den horizoni de witte koe-
npls van de stad der khalieven Bagdaa.
Eenige minuten later ligt zij al onder ons en
met een JoU» Sm- in den Pmm
vliegveld neer. Het is ,.35 urn in den mor
gen. Ontbijten lijkt «ns P»«"J,
toïittamei6 viannhetaavüegveld tegenover een
P°Óm 830™j™ISgdad-tijd stUgen we weer op
de volgende landingsplaati is Athene en
dan hopen we, wanneer het geluk
in Engeland terug te zijn.... Hotel'
aan dat bestelde tafeltje m het Sa y
Adieu Bagdad. Hallo Enge lajj
^ewo™. VkUkthSlaraSden en denkt
aan den motor kreeg en daar nu
COmfn„OrSitl10SeSf| liSS dl MWdeZndsche
we onder ons op. Nu here'ke s Qp
1 uur namiddag» komt Athene^^
Sn w!''o?er het Tatoi vliegveld buiten
ATee™ijl we uitstappen merkt O. J. op, dat
er voldoende tijd is om, wannee:r beit -weer
goed blijft, Londen nog met daglicht te b
reiken. Gedwongen rust te Athene
hL?"omdat Athene bem'k-
ten°hadden we^l^zvml^onderkoppen o^ge;
dSsÉÉ kWoU°n ltnlTlt
SSS^lr^fSt^e«-t
nlezierigen avond te Athene dooi h
Bretagne waar we met vrienden en leden van
de She legatie dineerden en een deel
var, den nacht „wegdansten' in een nacnt
club' Weer terug.
Den volgenden morgen kort,na
eaiv» zat de Cornet alweer tusschen de wolken,
met'het voornemen den weg naar bonden
te leg»en. Maar het weer boven deAdriatische
7°e en aan de kust van Italië hield ons te» en
en bleek een onneembare vesting voor '«dere
luchtmacht! Vier uur lang vlogen we voor
de Adriatische zee heen en weer, we kruiste
bover, Korfoe, manoeuvreerden hoog en laag
teneinde door den stormgordel heen te ko
men Vergeefs, het Tatoivliegveld zag ons
men' dag terug.ontevreden.door den
storm tot den volgenden morgen ?PSekoudelJ-
Wp telefoneerden met het ministerie van
luchtvaart en vroegen daar om berichten over
het weer boven Europa en hooiden met vreug
de dat de vooruitzichten gunstig waren wari-
ne'er we er slechts in konden slagen Brindisi
teMfaflS'had de Cornet blijkbaar besloten
ons een paar °uP1ezienS%0°f®'1J>hï^eneen dn
zorgen Kort na den start bleek, dat een oer
propellers niet naar behooren werkte en moes
ten we opnieuw lanclen. Weinige minuten en
we hadden het mechaniek van vuil en olie dat
er zich in opgezameld nad, gezuiverd. Weer
stegen we het luchtruim in en nu had de reis
eDwarsn|vereitalië°z0et'ten we direct koert naar
Marseille. Overal boven Europa vonden we
schitterend weer. Ten zuiden van Otianto-was
het al bijzonder fraai. Tarente. en daai in
de verte de rookende Vesuvius, Ja, vandaag
zouden we Londen halen.
Om 10.30 UU1- voormiddags vlogen we over
Romenu volgde Noord Corsica en kort
daarna de Rivièra. Het weer bleef zich_ook in
het zuiden van Frankrijk goed J\ouden-
hoogte van 12000 voet volgden we de Fian
sche kust tot Marseille.
Met een snelheid van 27.0 mijl per uur scho-
ten we over het MariEnanvliegveld buiten
Marseille, gereed voor den sprong door Frank
rijk. We zweefden over de bergen ten werten
van St. Etienne en daalden daarna tot.20(10
voet. Voor de eerste maal genoten we «ndelijk
eens van onze snelheid. Dorpen trokken onder
ons weg als een eindelooze
Sooedis kwam Parijs m zicht, de Eirieiioren
en de kerk van het Heilige Hart in ^ont-
martre. Over Le Eourget en dan m volle vaart
naar ons oude Engeland!
Maar de route Londen-Parijs is dikwijls ge
va arlijk, zooais we bij ervaring wisten. Van
Parijs tot Abbeville was het weer veranderlijk
en het zicht was niet al te best. Gelukkig ging
het "boven het Kanaal beter. Ook wisten we,
dat die twintig mijl water tusschen Frah'1"
rijk en Engeland zelfs verraderlijker kan zijn
dan de Timorzee.
De krijtrotsen doemen op.
Met een gang van 245 mijl per uur staken
we het Kanaal over. _«,rQri
Hoera, eindelijk de witte rotsen van Dovar.
Nu naar Lympne! Talrijke vliegtuigen kwa
men ons ter verwelkoming tegemoet Een
denderende finishzelfs als een motor zou
weigeren, zouden we Lympne kunnen berei
kendaar kwam het eindpunt reeds m
zicht. Met een vaart van 270 mijl gaan we er
op afnu zakken we al de wielen raken
het gras de groote race ligt achter ons.
Of we in ons schik zijn? Wat denkt u?
En nu de volgende vluchtu^Mv
(Nadruk verboden)
