HET NIEUWE AVONDBLAD
V"
Terug van den stembusstrijd rondom
de Saar.
20e JAARGANG No. 63
DONDERDAG 17 JAN. 1935
IJMUIDER COURANT
ABONNEMENTEN: per week 10 ets., per maand
40 cents plus 2cents Incasso, per kwartaal 1.20
plus 5 cents Incasso, losse nummers 3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden, Tel. 5301
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V.
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBCOM
ADVERTENT1EN1—5 regels '0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct. Ingezonden mededeellngen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëN, OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
Alle abonnés van dit blad zijn. zoodra zij 14 dagen als zoodanig in de registers
zijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van dït blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
2033.bij algeheele invaliditeit; 600.— bij overlijden; 400.— bij verlies van
een hand, voet of oog; f 250.bij verlies van een duim; 150.— bij verlies van
een wijsvinger; 100.bij breuk van boven- en/of onderarm; 100.— bij breuk
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.— bij overlijden van man en
vrouw belden; 3000.bij overlijden van den man alleen; 2000.— bij over
lijden van de vrouw alleen Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen
enz. f 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een
maximum van 2000.indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of men
abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het. vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polls is niet r/oodlg. Ultkeeringen krachtens
deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe HA.V.-Bank U
Schiedam.
VELSEN.
Burgemeester Rambonnet's ervaringen
in Saarbruecken.
Slechte organisatie en slechte
huisvesting.
Maar een gedwee kiezerskorps.
Het had weinig gescheeld of Burgemeester
Rambonnet was niet naar de Saar geweest
want hij gevoelde zich al eenige dagen niet
geheel in orde, zoodat het zeer dubieus was
of hij gaan zou of niet.
Per saldo zal onze burgervader wel gedacht
hebben: zooiets komt nooit weer voor. In elk
geval, ook hij was in den trein, die de Neder-
landsche stembusvoorzitters voerde naar liet
land, dat 15 jaar geleden in Versaillles van
het vaderland werd afgerukt en dat thans m
de gelegenheid werd gesteld, zelf over zijn lot
te beslissen, wat in Versailles anderen hadden
Gisteravond heeft burgemeester Rambonnet
ons het een en ander verteld van zijn erva
ringen in het land van de hoogovens, dat ge
durende eenige weken in het middelpunt van
de belangstelling van de geheele wereld heeft
gestaan. De burgemeester zag er nog zeer
vermoeid uit en naar hij ons vertelde, was
het inderdaad een dubbeltje op z'h kant. of
hij gaan zou of niet. Maar hij is dan toch
gegaan en hieraan is het te danken, dat we
iets naders kunnen vertellen over het Saar-
plebisciet.
Het is lang geen pleizierreisje, geen vacanue-
uitstapje, integendeel en dit wel voorname
lijk door de slechte organisatie.
Maar laat ons het woord geven aan onzen
burgemeester.
De regeling van de reis van Amsterdam naar
de' Saar was uitstekend. De reis verliep vlot,
maar in Trois Vierges kreeg men pech.
Een warmlooper in den wagen
met de stembiljetten!
Men weet, dat met den trein, die de Neder-
landsche voorzitters naar Saarbrücken bracht,
ook de in Haarlem gedrukte stembiljetten
werden vervoerd. Van te voren was dit aan
niemand bekend. De stembiljetten bevonden
zich in den bagagewagen en deze bagagewagen
kreeg bij Trois Vierges een warmlooper. Geluk
kig voor de internationale rust, liep het in
letterlijken zin met een sisser af; de wagon
met de kostbare lading werd uit den trein
gerangeerd en toen achter aangehaakt. Niet
over Thionville, maar over Metz werd de reis
voortgezet en met ca. een uur vertraging be
reikte men het eindpunt. Het eerste wat men
zag waren onze mariniers.
Op het perron te Saarbrücken kregen de
Nederlanders al een voorproefje van de ge
brekkige organisatie. Er stonden menschen
met borden en hier klopte al het een en ander
niet. Er was ook niemand, om bij de bagage te
helpen en men werd van het kastje naar den
muur gezonden. Het duurde een geheelen tijd
voordat ieder wist waar hij zou logeeren.
maar ten slotte kwam het toch in orde.
Hotel „Excelsior", Saarbrücken
Dit was het tehuis van onzen burgemeester.
Maar in Hotel „Excelsior" heerschten de
Engelsche officieren en men had hier voor
de Nederlandsche burgemeesters enz. weinig
belangstelling. Burgemeester Rambonnet
kreeg een 1-persoons kamer en moest die dee-
len met een collega. Gelukkig waren er twee
bedden. Men moest zich natuurlijk erg behel
pen. De behandeling was meer dan slecht,
men werd eenvoudig genegeerd. Als men wat
besteld had moest men zoowat een uur wach
ten voordat het kwam. Er waren natuurlijk
verzachtende omstandigheden, doordat het er
overvol was, maar het was te erg.
Anderen hadden het beter getroffen. Een
burgemeester was bijv. ingekwartierd bij een
industrieel. Deze collega kreeg een zitkamer,
een slaapkamer en een badkamer en had te
vens de beschikking over een auto! Bij het
vertrek werd hij met champagne befuifd.
Een ander trof het slechter, nog slechter dan
burgemeester Rambonnet. Deze kwam terecht
op een koud zolderkamertje bij een werkloozen
arbeider
een stembureau voor het Saar-plebisciet op te
treden. Burgemeester Rambonnet vernam la
ter, dat een plaatsje in Luxemburg van 700
inwoners 40 voorzitters had geleverd. Een der
voorzitters kende geen Duitseh. Deze werd niet
toegelaten.
En op den eersten avond waren vele voor
zitters uit Luxemburg en Zwitserland be
schonken!
Ook in den Wartburg was het een janboel.
De aanwezigen werden door den voorzitter
van een podium af toegesproken. Allerlei or
aers werden de zaal ingeslingerd, orders waar
van velen niets begrepen Er werd hier aan
de voorzitters medegedeeld in welk stembu
reau men zitting moest nemen. Burgemeeste:
Rambonnet vernam wel, in welke straat hij
moest wezen, maar niet in welk gebouw. En
zoo verging het velen.
Een groote janboel.
Het uitdeelen der vergoedingen ontaardde
in een groote janboel. Dit gebeurde na de bij
eenkomst in den Wartburg. In de zaal zou de
uitbetaling geschieden. Ook dit was bitter
slecht georganiseerd. Door het optreden der
Luxemburgers en Zwitsers ontaardde deze
aangelegenheid in een „bende" en men heeft
haast moeten vechten om zijn geld te krijgen.
„Het was tuig", zeide de heer Rambonnet, zon
der een woord Fransch. De uitbetaling was
veel te ingewikkeld in elkaar gezet, maar ook
het optreden der vreemdelingen was oorzaak
van de wanorde.
Zaterdag ging men uit, om zijn stembureau
te verkennen. Gemakkelijk en aangenaam was
dit niet. Men had een onvolledig adres en het
was zeer slecht weer. Maar iedereen heeft ten
slotte wel gevonden waar hij wezen moest.
Op den tweeden dag moesten allen 's mor
gens op den Wartburg verschijnen. Dit is een
zeer groot gebouw, een soort verenigings
gebouw van het Protestantsche deel van
Saarbriicken's bevolking. De naam zegt het
reeds. Hier kwamen alle voorzitters, ca. 1000
personen bijeen. En hier had men gelegenheid
zijn collega's uit de andere landen eens op te
nemen.
Die kennismaking viel niet mee en burge
meester Rambonnet kreeg den indruk, dat ons
land heb meest consciëntieus in de keuze, der
functionarissen was geweest. Men weet, dat
zelfs burgemeesters van groote gemeenten
waren uitgezonden
Berggidsen uit Zwitserland
Onder de Zwitsers bevonden zichberg
gidsen, heel beste kerels, maar niet de meest
en leden van het Rooae Kruis aanwezig. Al
len, die geholpen moesten worden, hadden een
doktersattest. Opvallend was het groote aantal
oorlogsinvaliden. Plet percentage vrouwen was
zeer groot, meende onze burgemeester.
Te 8 uur werd de bus gesloten. Er waren in
het bureau van burgemeester Rambonnet 6l)3
stemmen uitgebracht. Toen was de zaak spoe
dig bekeken. Alles klopte en daardoor was 8.2o
uur de zaak klaar om afgehaald te worden.
Het Kreisbüro werd gewaarschuwd, maar eerst
10.20 uur kwam de Kreisinspektor met een
Engelsch officier en soldaten. De deur werd
afgezet en twee leden van het stembureau
droegen de bus naar de auto. De soldaten
waren daarvoor te fijn gebouwd.
En zoo werd de Saar Duitseh. Dinsdagmor
gen nadat de uitslag bekend was geworden
was het een mooi moment. Vlaggen huis aan
huis, verbonden met slingers van dennen
groen, portretten en bustes van Hitier en de
étalages, veel politie, maar alles bleef rustig
en gemoedelijk.
En des middags stoomde de trein met de
Nederlandsche stembureau-voorzitters door
het versierde Saargebied weer terug.
Dit zijn de ervaringen van een der voorzit
ters, onze burgemeester, die een moeilijke
taak te verrichten had, die blij was dat het
achter den rug was, maar die ook blij was,
dat hij dit heeft mogen meemaken.
De groote dag
De groote dag, de dag der stemming. Zon
dagmorgen kwart voor zeven moesten allen op
hun post zijn in het Ludwig Gymnasium, Ho-
henzollernstrasse. En allen waren er, echter
niet de Kreisinspektor. Die verscheen eerst
tegen half acht. Hij bracht alle stembiljetten
en kiezerslijsten voor zijn Kreis mede. In een
linnen zak waren voor elk bureau afzonderlijk
de ingrediënten ingepakt en men moest nu
zelf maar zien, hoe men ze naar zijn stem
bureau kreeg. En hiervoor was maar één mid
del: zelf doen. Zoo kon men op dien barren
wintermorgen, haast vóór dag en dauw dooi
de besneeuwde straten van Saarbrücken tien
tallen vreemdelingen zien „wandelen", allen
beladen met een grooten zak met stembiljet
ten.
Kwart voor acht was burgemeester Ram
bonnet op zijn post; daar waren ook de „Wahl-
prufer", vier man, twee Duitsche Fronters en
twee Eenheidsfronters, resp. een Bankproku-
rist, een koopman en twee jonge arbeiders, vo
gels van velerlei pluimage dus. maar die, on
danks hun uiteenloopende politieke gevoelens,
het heel goed met elkaar konden vinden.
Status quo?
Te half negen was alles klaar en het spel
kon beginnen. Er stonden op dat tijdstip reeds
eenige honderden kiezers te wachten en tot
half drie bleef het kiezersvolk zich voor het
lokaal verdringen. Het ging langzaam.
De stemming was ook al erg ingewikkeldde
voorzitter nam de oproepingskaart in ont
vangst en stempelde die ai', daarna werd de
pas, die iedere kiezer in zijn bezit had, ln
ontvangst genomen en afgestempeld. De kie
zer kreeg daarna een stembiljet, waarna de
voorzitter hem een stemhokje aanwees. Na te
hebben gestemd overhandigde de kiezer zijn
stembiljet in een envelop aan den voorzitter
en kreeg hij zijn pas terug. Maar dan moest
nog eens, wat reeds bij het begin was ge
schied, naam en nummer worden afgelezen,
opdat de tweede kiezerslijst geparafeerd kon
worden ten bewijze, dat de kiezer gestemd
had. Burgemeester Rambonnet meende, dat
het uitbrengen van een stem driemaal zooveel
tijd in beslag nam dan bij een verkiezing in
ons land.
Opvallend was de houding der kiezers. Men
wachtte geduldig, sommigen durfden haast
geen mond open te doen, men was haast
schuw, apathisch. Een Franschman, dien de
heer Rambonnet later ontmoette, noemde de
stemming „une démonstration de passivité"
Eerst tegen den avond werd het wat gemoede
lijker. Natuurlijk had ook het „Maul halten'
veel invloed op de houding der kiezers.
Eerst na 5 uur werd het met den toeloop
wat minder.
Er was gezegd, dat men in het gebouw zou
kunnen eten, maar ook dit klopte niet. Er was
niets, maar de concierge zorgde er ten slotte
voor, dat men wat te eten kreeg. Er zou een
plaatsvervanger komen, maar ook die kwam
niet. Het was den voorzitters verboden, de bus
uit het oog te verliezen. Als de voorzitter zich
eens verwijderde liet hij een brandweerman,
die politiedienst verrichtte bij de bus toezicht
houden, 's Middags werd een half uur gepau
zeerd. en de kiezers wachtten geduldig. Wel
een paar honderd wachtten rustig af tot ook
zij aan de beurt kwamen.
Van alles kwam er stemmen: stokoude men
schen, zieken, die op brancards werden bin-
nengedragen, zelfs iemand met een longont-
gangewezen personen om als voorzitter van* steking. Doorloopend waren er verpleegsters
IJMUIDEN
ZEEVOGELS—V. V. IJ.
Wie zal de bovenste plaats bezetten? Dit is
een vraag, die niet zoo gemakkelijk te beant
woorden is, daar het nog lang niet zeker is,
dat Zeevogels evenals bij de eerste ontmoe
ting zal zegevieren. Daar V. V. IJ. er zeker
alles op zal zetten, om revanche te nemen voor
de op eigen terrein geleden nederlaag, kan er
zonder twijfel Zaterdag een vinnige strijd ver
wacht worden.
De stand der beide clubs op de ranglijst is
op het oogenblik:_
r gesp gew.gel.verl.pnt. v.-t.
V. V. IJ. 8 6 1 1 13 42—12
Zeevogels 8 6 1 1 13 32—12
De wedstrijd begint half drie en wordt
speeld op het terrein van den N. A. S. B. aan
den Hagelingerweg te Driehuis, ca. 2 min. van
het station Driehuis-Westerveld.
De leiding berust bij den heer de Klerk.
Ongetwijfeld zullen vele IJmuddenaren dezen
interessanten wedstrijd komen bijwonen.
an
an heden af zullen onze
lezers en lezeressen voortaan
Donderdag,
Zaterdag en
De avonturen
van Professor Nimbus
Dinsdag kunnen kennis nemen
van de avonturen van Pro
fessor Nimbus. Het leven van
den Hooggeleerde is rijk aan
wederwaardigheden, verrassin
gen en bijzondere gebeurtenis
sen. Ons blad Laat ze U
op pagina twee in telkens
vijf beelden zien, U daar
mede ongetwijfeld vele aange
name oogenblikken bezorgend.
Vergadering Nat.-Soc.
Beweging.
Rede Ds. G. vap Hmyl.
Voor een geheel uitverkochte Thaliazaal
sprak ds. G. van Duijl voor de Nat. So"c. Be
weging.
Viool- en pianomuziek onder aanvoering
van den heer P. Visser, luisterde de pauzes
op.
Toen de kringleider, de heer P. C. Kok, de
bijeenkomst opende had men op het podium
eveneens stoelen bij moeten platasen.
Ds. G. van Duijl, met applaus ontvangen,
had zich tot onderwerp gekozen: „NBR., de
brug naar de toekomst!".
Rede ds. van Duijl.
Allereerst behandelde spr. de Saar-stemming
aangevende, dat deze een slechte dag was
voor het Marxisme. Immers niets ter wereld
kan een vólk berooven van zijn nationaal ge
voel. De realiteit toetste spr. aan de artikelen,
die in „Het Volk" verschenen waren aan de
maanden, die de stemming voorafgingen.
De NB.B. heeft zich over den uitslag van
het plebisciet niet verbaasd. Immers de Nat.-
Soc. gedachte is geen theorie, het is een ge
voel voor gezonde rechtvaardigheid en reali
teit: het was een volk, dat naar zijn vaderland
terug wilde.
Spr. wenschte op 'dezen avond niet in de
eerste plaats de nat. soc.-idee te behandelen,
doch zou meer acute vraagstukken onder de
loupe nemen.
Het socialisme heeft internationaal niets
te verwachten en kan niets meer bereiken.
Slechts het nationaal voelend socialisme kan
uit de impasse der huidige toestanden redding-
brengen. Zelfs het bezit van geld kan een
partij, die geen idealen meer heeft, niet meer
van den ondergang redden, zeide spr. in
verband met zijn betoog over de Marxistische
partijen.
Het conflict!
„Er is in IJmuiden de sombere dreiging
van een conflict", roept ds. Van Duijl uit. „Ik
spreek thans namens de N.S.B. en zal mijn
woorden tot op de m.M. afsnijden en afwegen.
Ik zal u tevens niet pogen te paaien met
beloften, maar u eerlijk onze meening zeg
gen".
In de huidige constellatie is klassenstrijd de
oorzaak van conflicten als deze. Ik ben niet
dankbaar voor zulk een wrijving en betreur
het als nat.-socialist ten zeerste. Dit is een
smaad voor de natie, -welke niet kan zorgen
voor haar kinderen die een schamel stuk
brood op de zee verdienen, roept spr. uit.
(applaus).
Daarom: kom bij ons en doe mee. Alleen de
N.S.B. kan hier uitkomst brengen!
In de nat.-soc. staat
is het anders.
Als er nu eens een nat.-soc. staat was, vraagt
de redenaar, hoe zou het dan zijn? Dan zou
IJmuiden nog iets meer zijn dan IJmuiden.
Nu hangt IJmuiden in de lucht en staat de
natie niet achter haar. Maar in een nat.-soc
gemeenschap zal de natie achter u staan. In
den N.S.B.-staat zijn geen partijbelangen, daar
staat de N.S.B. gereed om te helpen wanneer
er nood of ellende is! Daar is geen conflict
mogelijk! Daar zou zulk een conflict behan
deld worden voor het hooge gerechtshof van
den arbeid. En zou men onderzoeken, of een
loonsverlaging gemotiveerd zou zijn. Dit zal
er voor waken, dat de arbeider niet te kort
gedaan zal worden. En thans? Daarom gaat
onze strijd niet tegen personen, doch tegen
systemen.
Spr. haaflde ex. min. Verschuur's uitlating
over „stervend IJmuiden" aan. „Welnu, hier
hebt ge een symptoom hoe men over uw
woonplaats ter allerhoogste plaatse denkt!
De leider der natie zou, na behandeling van
het conflict voor het arbeidsgerecht, de uit
eindelijke beslissing over het advies van dit
gerecht hebben.
En aan zou ongetwijfeld de uitspraak zijn,
dat deze loonsverlaging te niet gedaan zou
moeten worden. Een nat.-soc. regeering zou
in een 1/2 uur tijd een oplossing kunnen vin
den waar thans uren, ja dagen over geconfe
reerd wordt.
Het conflict is oplosbaar.
Dit conflict ise oplosbaar in een nat.-soc.
volksgemeenschap, doch onoplosbaar in een
staat als den huidige. En juist het tragische
is, dat het oplosbaar is. Spr. hekelde de maat
regelen die de lasten van het trawlbedrijf
verzwaren. Een annuleering er van zou een
loonsverlaging compenseeren. Doch het is
een kloppen op doovemans deur. De oorzaak
ligt niet in IJmuiden doch in den Haag! Er
is dus een hefboom, die omgegooid kan wor
den; vóór of tegen IJmuiden!
Ds. Van Duijl memoreerde de tongenrege
ling, de Pentarieven, etc. Als al die beletse
len weggenomen waren zou de sociale een
heid en arbeid in IJmuiden verzekerd zijn.
De natie heeft echter de IJmuider arbeiders
losgelaten. Zij dreigen te verdrinken en zul
len dan het eenige middel trachten aan te
wenden; staking.
De vakorganisaties.
Er zijn echter ook nog de vakorganisaties!
roept spr. onder hilariteit uit. Deze zullen
binnenkort echter slechts historische waarden
krijgen (gelach).
De „bestuurderen" dezer organisaties heb
ben over de hoofden der arbeiders heen een
loonsverlaging geaccepteerd. Wanneer de
conjunctuur omhoog gaat, eten die heeren
niet uit de hand, doch thans, nu de beweging
in eens gaat schrompelen, trachten deze bon
zen nog de korst van den laatsten drogen
boterham van den armen arbeider af te
scheuren, (applaus)
Laat het N.V.V. liever iets van haar kapi
taal van 30 millioen gulden afstaan aan den
armen arbeider, want het is het geld van
dezen man dat in de kelders van het N.V.V.
ligt- (Juist).
Het is echter voor de heeren bonzen en
niet voor hem, die dit geld zuurverdiend bij
eengebracht heeft, (applaus).
Denkt gij, dat het diefstal zou wezen wan
neer de N.S.B. dit in haar staat zou 'annex-
eeren? vraagt ds. van Duijl (bravo's, neen).
Duidelijk blijkt, dat de organisaties de be
langen dezer arbeiders in den Haag niet meer
bepleiten kunnen! Zij zijn thans machteloos.
Daarom is dit het mooie in het nat.soc.: dat
zij recht doet aan arbeider zoowel als reeder.
De controle bij het gebouw Wartburg te Saarbruecken, waar de telling der
stemmen plaats had, was buitengewoon streng. Zij. die er toegang hadden,
moesten, drie controleposten passeeren.
De reeders.
Spr. verhaalde van zijn gesprekken met de
aan handen en voeten gebonden reeders. Zie
de Duitsche vloot, die vaart voor 100 pet.!
Staat zulk een land aan den rand van den
economischen ondergang? vraagt de redenaar.
In de harten der reeders is in dezen tijd
een bittere en wrangen strijd gevoerd.
Het is vlijmend onrecht van de natie die dit
conflict geschapen heeft. Onrecht, omdat deze
mannen, reeder zoowel als arbeider, bij elkaar
behooren! Het is uit dit gekrenkt rechtsge
voel, dat de N.S.B. geboren is, de N.S.B., die
de brug naar een betere toekomst slaat.
In dien nieuwen staat staan wij als broe
ders, schouder aan schouderl (applaus).
De demo-liberale staat.
De staat van vandaag is niet de staat, die
onze natie georganiseerd in zijn corporaties,
zijn zal. Thans laat deze staat reeders en ar
beiders aan hun lot over: het zuivere beeld
van den demo-liberalen staat.
Nu het echter mis gaat, ziet men de staat
in zijn ware gedaante: geen samenleven, doch
samen doodgaan! (applaus).
De moderne vakorganisaties kunnen in dit
conflict niets meer uitrichten. Het zijn spo
ken geworden, van de eene zijde een marxis
tisch- aan de andere zijde een liberalistisch
spook.
De brug naar de toekomst.
Helpt ons mee bouwen aan de brug, die
leidt van den oever des verderfs naar den
oever van vruchtbaarheid, roept spr. met klem
uit! Gij zijt vrij om te kiezen, gij zijt werke
lijk vrij in uw gaan en staan. Doch wanneer
het u „meenes" is mee te helpen aan een
betere samenleving, wordt dan lid der N.S.B.
(bijval).
Spr. citeerde tot slot van zijn peroratie
het gedicht: De Hollandsche Natie van Hel-
mers.
Zijn rede oogstte luiden bijval en houzee-
geroep.
In de pauze werd voor het verkiezings- en
strijdfonds gecollecteerd.
Hierna beantwoordde spr. de binnengeko
men vragen o.a.: Hoe staat de N.S.B. tegen
over daadwerkelijke steun aan de slachtoffers
van een eventueele loonsverlaging, ook als het
een tegenstander betreft?
De N.S.B.zei spr. staat zeker sympathiek
ten opzichte van zulk een daad. Zij kan echter
aan zulk een steun niet beginnen, zij heeft
de middelen daartoe niet en zou met zulk een
systeem haar eigen levenskracht afsnijden.
Het doopen in den naam van Hitler, in plaats
van de gebruikelijke formula, zooals in
Duitschland zou geschieden, noemt spr. duim-
zuigerij. Evenals het grafschrift: Gestorben im
Name ihres Herm und Führers Ad. Hitier. Dit
is Tribune.geschrijf. Ook wees spr. met klem
van de hand, als zou hij de woorden van
Paulus op Mussert toegepast hebben: Wij zien
Mussert, als degene uit wien, etc. Dit kan
spr. nooit gezegd hebben, dan zou hij krank
zinnig geweest moeten zijn.
Met het parool: de Stem der Tijden is de
Stem van God, is de Stem van Hem, die ook
ide nat.-soc. gedachte leidt, besloot ds. Van
Duijl zijn betoog.
Onder het zingen van het eerste couplet
van het Wilhelmus ging de bijeenkomst uit
een.
