HET TANDHEELKUNDIG
INSTITUUT
16 RIJKSSTRAATWEG 16
GEBIT 35
Sven Hedin 70 jaar.
fowfoWfrfe** "Ode IcicUckmUiH.
ran stad is een ding met een wonderlijk eigen
£ven en dat eigen leven kan even grillig,
iven 'inconsequent, even onberekenbaar zijn
ie het leven van de menschen zelf, die
nlpestal plegen te denken dat zij hun
?Sn hun wenschen, hun aspiraties zelf
Einnen bepalen en aan banden leggen, en
A*n slechts aan de touwtjes behoeven te
trekken om de zaak te doen marcheeren. zoo
•ze het willen. In den grond is misschien
SS raadsel van het leven van een stad tot
hetzelfde beginsel terug te brengen, want
Snliik zijn het ook daar de menschen, die
Henken dat ze dat zouden kunnen beheer-
cPhen en in de banen leiden, die zij goed oor
uilen Helaas! Ze komen maar al te vaak be-
Sinzen uit: de stad neemt hen in het ootje,
lacht om al hun berekeningen, om al hun
voorzorgsmaatregelen, om al hun plannen en
bedoelingen; ze gaat haar eigen gang, stelt op
Zn ae^even oogenblik den menschen voor een
voldongen feit, en zij hebben nog alleen maar
uit te maken of ze het aanvaarden willen of
n Pt. Doen ze het wel, dan klopt de stad hen
Joo-n beetje op de schouder en zegt vaderlijk'
Braaf kind! Zoo is het heusch het verstan-
izste1" En verzetten ze zich en blijven z<
dwars,' dan klopt de stad hen even gemoe
Heliik op den schouder en zegt vriendelijk
Nu dan moet je het laten. Maar je düpeert
je zélf er het meeste mee!"
Een dergelijk proces is op het oogenblik in
Amsterdam, misschien wel de meest levende
Sad die we in Nederland hebben, gaande;
het 'verkeert zelfs al in vrij vergevorderden
Staat en hoewel vele Amsterdammers, vooral
die van den ouden stempel, er zich met hand
en tand tegen trachten te verzetten, hebben
cc tot nu toe nog geen enkel resultaat be
reikt Integendeel, het gaat met steeds snel-
ere schreden voort; het zal niet lang meer
duren of het zal zich vrijwel geheel voltrok
ken hebben, en dan zal heel weerbarstig Am
sterdam-van-den-ouden-stempel voor de
keus worden gesteld tusschen „take it of
leave it" en of ze het nemen of niet nemen,
het zal een voldongen feit zijn, dat niet meer
het Rembrandtplein en omgeving het ver
maakscentrum van Amsterdam zal zijn, maar
het Leidscheplein. Alles wijst er op, dat dit
niet eens zoo heel lang meer zal duren; daar
na zal misschien het Rembrandtplein nog
zoon beetje voortteren op zijn vroegere glorie
maar het Leidscheplein zal „het" zijn. De
Amsterdammer, die zich eens een avond wil
amuseeren zal niet als vanzelf de omge
ving van het Rembrandtplein opzoeken, en
weten, dat, als hij daar maar eenmaal is, de
rest zichzelf verder wel uitwijzen zal: hij
zal er voor een café kennissen ontdekken,
of kennissen zullen er hem ontdekken; ont
dekt hij er bij uitzondering eens geen of
wordt hij niet ontdekt, dat is dat geen be-
zwaar en kan hij er binnen vijf minuten des
noods de hartelijkste vriendschap van zijn
leven gesloten hebben. Hij kan er ook een
keus maken uit de diverse bioscopen, die op
op het Rembrandtplein of in zijn omgeving
liggen; en vroeger kon hij er ook een keus
maken uit de verschillende schouwburgen,
met wier verdwijnen eigenlijk het tanen van
de glorie van het Rembrandtplein is begon
nen. Theater Noggerath was het eerste, dat
al jaren geleden zijn deuren als schouwbur
sluiten moest en ze weer opende als bioscoop.
Toen „Flora" door brand verwoest werd,
maakte dat een definitief einde aan het be
staan van één van de populairste en fleurigste
variété's en schouwburgen, die Amsterdam
gekend heeft. Toen ook het Paleis van Volks
vlijt van het tooneel verdween was dat een
slag te meer voor het Rembrandtplein de
Utrechtsche straat was éen van de meest
geliefkoosde straten van den Amsterdammer,
en hij wipte na de voorstelling maar al te
graag even over om op het Rembrandtplein
zijn geslaagden avond nog een beetje voort
te zetten en hem desnoods nog geslaagder te
maken. Enkele jaren geleden sloot „Mille
Colonnes" zijn deuren en ieder rechtgeaar
Amsterdammer schudde het hoofd, toen dat
gebeurde en voorspelde het Rembrandtplein
sombere dingen. En hij heeft het niet mis ge
had; pas geleden konden alweer twee be
kende Rembrandtplein-café's het niet lan
ger volhouden en moesten zich terugtrekken
uit den steeds moeilijker wordenden strijd om
het bestaan: „Chez Gaston" en ,,'t Wijnvat",
dat knusse cafétje naast het Rembrandt-
theater zijn nu 's avonds donkere plekken in
dc helverlichte krans van café's om het plein.
Naar verluidt zullen al heel spoedig, mis
schien zelfs al in Februari, twee anderen hun
voorbeeld volgen En het is natuurlijk nooit
met zekerheid te zeggen, maar dat zal dan
wel ongeveer het einde van het Rembrandt
plein zijn. Het zal wel niet plotseling heele-
maal uit zijn, en misschien nog jaren blij
ven traineeren; maar het is zelfs nu al zoo
ver, dat de Amsterdammer met een mis
prijzend gebaar tegen zijn achterlijken
vriend zegt: „Ach wat! Je moet niet meer
naar het Rembrandtplein gaan! Dat is
niets meer gedaan. Het Leidscheplein, dat
wordt aardig!" Hoe lang zal het nog duren
voor Baedeker en de reisgidsen het ook con-
stateeren, en misschien aan het Rembrandt
plein nog een kleine noot zullen wijden om
zijn glorieus verleden, maar vermaakzoeken-
de vreemdelingen zonder aarzeling verwijzen
naar het Leidscheplein? Arm Rembrandt
plein! Het grillige leven heeft over je beslist,
ten doode ben je opgeschreven en straks ben
je nog maar een reliquie, waar niet eens ve
len meer naar zullen omkijken!
.De één zijn dood is nu eenmaal de ander
ztjn brood, en de vlucht, die het Leidsche
plein in het laatste jaar als vermaakscentrum
heeft genomen, is werkelijk verbazingwek
kend. Hoe lang is het nog maar geleden, dat
het „Lido" er geopend werd, welks naam met
zoon heerlijk arrogant gebaar werd overge-
°°®eTl jan het beroemde Lido in Venetië, als-
oi Amsterdam daarmee wilde demonstreeren
«at het Venetië van het Noorden in geen en-
he_ opzicht wilde onderdoen voor het Vene
van het Zuiden? Ongeveer in dienzelfden
sterdammers, heeft den weg naar hun hart
weer teruggevonden de Amsterdammer
gaat weer, veel meer dan enkele jaren gele
den, naar den schouwburg op het Leidsche
plein, en de première-avonden beginnen
weer, als eertijds, het cachet van gala-avon
den te krijgen, waar vandaan men niet wel
weg kan blijven zonder zich te blameeren
Een bioscoop ontbrak tot nu toe in de om
geving van het Leidscheplein, maar daarin
zal binnenkort ook worden voorzien: de plan
nen voor den bouw van een bioscoop in de
onmiddellijke omgeving, in het Kleine Gart-
manplantsoen, verkeeren in vergevorderden
staat.
Le roi est mort, vive le roi! Het Rem
brandtplein is stervende, leve het Leidsche
plein! Zoo gaat het nu eenmaal, en voor wie
het meemaakt is zoo iets een merkwaardig
proces, dat op wonderlijke en boeiende wijze
het leven van een groote vitale stad demon
streert.
WILLY VAN DER TAK.
Italië's geregelde troepen
blijven in Europa.
PARIJS, 18 Febr. (Reuter). Het besluit
van den Grooten Fascistischen raad enkele
bataljons fascistische militie naar Oost-Afri-
ka te zenden wordt hier beschouwd als een
militaire actie op groote schaal, het gaat ver
der dan zuivere verdedigingsmaatregelen.
Het schijnt, dat De Duce vast besloten is de
geregelde troepen in het moederland te laten,
met het oog op eventueele verwikkelingen in
Europa.
Nu 1 Maart nadert.
SAARBRUECKEN, 18 Febr. (V.D.) Nu
cle Nederlandsche en Zweedsche troepencon
tingenten uit het Saargebied zijn vertrokken,
beginnen ook de Britsche en Italiaansche
troepen voorbereidingen te treffen tot ont
ruiming. van het Saargebied welke ontruiming
binnen tien dagen zal zijn voltooid, wanneer
het rijk op 1 Maart het volledige bewind in
hande neemt. Slechts enkele functionarissen
van het oude regime zullen dan achterblijven
om behulpzaam te zijn bij de overdracht
van de administratie en het inwerken der
Duitsche ambtenaren.
HA AR LEM- N" OORD TEL.
Berekent thans nog voor een geheel
met garantie Pijnloos trekken inbegrepen.
Piaatje met 1 Kunsttand 3.
Iedere Tand meer 1.75
Porcelein of Zilvervulling 3.
Goudvulling vanaf 9.
Goudkroon vanaf 15.
22 karaats goud
Pijnloos trekken van Tand of
Kies i.50
Mondonderzoek kosteloos
Spreekuren alle werkdagen
van 9-12 en van 1-4 uur.
Zaterdags van 912 uur
AVOND SPREEKUUR
Dinsdag, Woensdag en Donderdag
7—9 uur.
Beslist pijnlooze behandeling
door Nederlandsch TSflfiSftS
(Adv. Ingez. Med.)
Saarcontingent defileert voor
de Koningin.
Uit den Haag:
Onder groote belangstelling heeft Maandag
ochtend te elf uur op het voorplein van het
paleis Huis ten Bosch het défilé voor de Ko
ningin plaats gehad van de twee compag
nieën mariniers uit Rotterdam en het deta
chement van de schoolcompagnie van den mo-
tordienst uit Haarlem, die het Nederlandsche
Saarcontingent uitmaakten.
Saarovereenkomst te Napels
onderteekend.
ROME, 18 Februari (Reuter). In tegen
woordigheid van de Commissie van Drie, had
heden te Napels de onderteekening plaats
van de overeenkomst, welke de terugkeer van
het Saargebied naar Duitschland regelt.
Voor Haarlem's PoÜTierechter. DINSDAG 19 FEBRUARI 1935
OP HET KANTJE AF.
Er zijn menschen. die het leven luchtig op
vatten. Werkloos zijnde en op steun aange
wezen of wellicht zonder steun zijnde, zou men
toch in de allerlaatste plaats de weinige be
schikbare penningen gebruiken om er een
pleiziertochtje met een auto van te betalen,
doch zoo denkt een ieder er niet over en een
paar jongemannen uit Beverwijk en omstre
ken hadden gemeend, dat zij de vijf gulden,
die hun restten, moesten verrijden. Een hun
ner had het aanvankelijk op meer bescheiden
voet willen doen en had een fiets gehuurd,
maar toen hij later iemand ontmoette, die een
autotocht voorstelde, bezweek hij. stalde de
fiets bij den autoverhuurder en stapte in de
auto.
Autorijden brengt een zeker risico mee
want auto's en speciaal huurwagens willen
onderweg wel eens pech hebben en zoo ge
beurde het ook met dit rijtuig. De autotocht
leverde dan ook niet het verwachte genot, maar
wel een on verwachten schadepost van vijf gul
den, die na onderhandeling met den ver
huurder tot een rijksdaalder werd terug
gebracht. Maar met hun drieën bezaten zij
ook geen rijksdaalder meer en de man, die de
fiets gehuurd had, zei toen tegen den auto
verhuurder, dat hij zijn fiets tot. den volgen
den dag zou laten staan; hij zou dan den
rijksdaalder brengen en de fiets halen. Nu
was wel niet uitdrukkelijk gezegd: ,.ik geef
de fiets in pand", maar de autoverhuurder
vatte dit als zoodanig od. want, zei hij. ik zou
de fiets niet hebben afgegeven, als ik den
rijksdaalder niet had gekregen.
De rijksdaalder werd niet gebracht en de
fiets bleef in de garage, terwijl de verhuurder
van de fiets zijn huurder niet- zag opdagen en
evenmin huur kreeg.
Daarom was nu den huurder van de fiets
verduistering ten laste gelegd en het pleitte
niet in zijn voordeel, dat hij ai twee vonnissen
voor flesschentrekkerij en verduistering achter
den rug had.
Hij beweerde nu wel, dat hij wel het plan
had gehad te betalen, maar aangezien hij
geen begin van uitvoering aan dat plan had
gegeven, was de officier van meening. dat
hier van verduistering sprake was en eischte
3 maanden gevangenisstraf. Mr D. de Jong,
de verdediger, meende, dat het opzet om te
verduisteren niet aanwezig was geweest en
de politierechter zei: 't Is bij 't kantje af,
jongeman, maar ik ben niet geheel overtuigd
dat hier verduistering is gepleegd en daarom
spreek ik vrij.
EEN ONTROUWE PENNINGMEESTER.
Als een vereeniging een van haar leden de
functie van penningmeester waardig keurt
wil dit zeggen, dat de medeleden vertrouwen
hebben in zijn eerlijkheid en financieel beleid
en dat vertrouwen gaat dikwijls zoo ver, dat
contrölemaatregelen achterwege blijven. Men
meent dikwijls ten onrechte, dat controle
wantrouwen beteekent, terwijl het een nuttig
iets is. dat een zwakken broeder steunt
hem voor verleiding bewaart.
In Santpoort, waar men muzikaal is aan-
Hij viert zijn verjaardag ergens in Azië, na
ook het laatste deel van zijn in 1926 be
gonnen groote expeditie beëindigd te hebben.
(Van onzen correspondent.)
STOCKHOLM, Februari.
Ergens in Azië viert Sven Hedin op 19
Februari zijn zeventigsten verjaardag. Hij is
onderweg naar Peking om rapport uit te
brengen over de onderzoekingen, die hij in
opdracht van de Chineesche regeering ver
richt heeft langs den al vele eeuwen ouden
Zijdeweg, de van Morgenland naar Avond
land leidende route, waarlangs eens de ka
ravanen van met kostbare waren beladen ka-
meelen schreden, waarlangs nu het Chinee
sche gouvernement auto's wil laten rijden om
de ver naar 't westen gelegen deelen des
rijks, waar oproerlingen en bandieten den
boel nogal eens op stelten zetten, in betere
verbinding met het eigenlijke China te bren
gen.
Dr. Sven Hedin bestudeert met zijn mede
werker Folke Bergman de kaart, terwijl Lans
Bergman geïnteresseerd toekijkt. Een der
laatste foto's, die uit Azië van den 70-jarigen
ontdekkingsreiziger ontvangen zijn.
tië
"uiuciir vyiigeveei" in uicnz
J verrees het Leidscheplein-theater, inge-
W t^001- di6n kostelijken Amsterdammer
t? Davids en tot nu toe met veel succes
ve in, trant voortgezet door zijn
tSt r!ïen<ii opvolgers. Americain vroeger
vnnv nanon> dat kortgeleden gesloten is) de
vopr'naamste attractle van het Leidscheplein,
nr,mnerJW€l.bij: hun terrassen zaten van den
vni 1 in' dag uit tot laat in den avond
.concurrentie van „Lido", van
winct nke" °°k al een nieuwe aan-
kwanVan h.et Doidscheplein deden geen
vaiwi in^gendeel, ze profiteerden mee
Lpin-pt -*ing ontstane trek naar het
iarpn De Stadsschouwburg, die sinds
g€en goed meer doen kon bij de Am.-
Sedert weken trekt dr. Hedin nu Oostwaarts
met zijn karavaan van zwai'e vrachtauto's. En
zoo, onderweg ergens in Azië, zal hij zijn
zeventigsten verjaardag vieren, zonder veel
omhaal, zonder veel ander huldebetoon dan
een paar welgemeende toespraken van zijn
trouwe metgezellen. Het Stockholmsche co
mité, dat al maanden geleden plannen voor
een grootsehe huldiging van den wereldbe-
roemden ontdekkingsreiziger heeft opgemaakt
moet haar plannen laten rusten en zorgt al
leen voor de uitgave van een gedenkboek.
En op de schrijftafel van Sven Hedin in zijn
lichte flat aan Norr Malarstrand liggen sta
pels felicitaties van vrienden en bewonderaars
uit vele landen te wachten, brieven, die hij
eerst over verscheidene weken zal lezen.
Sven Hedin is Stockholmer van geboorte.
Zijn vader was gemeentearchitect en het is
geenszins uitgesloten, dat hij van hem zijn
lust voor teekenen had, die zich al vroeg
openbaarde in 't krabbelen van allerhande
voorstellingen en in het nateekenen van
kaartjes. Hij hield veel van lezen, verslond
boeken over vreemde volkeren en verre lan
den en over de avonturen van ontdekkings
reizigers. En toen op een lichten voorjaars
avond van 't jaar 1880 Nordenskiöld en Pal-
lander van hun beroemde vaart met de Vega
rond Europa en Azië terugkeerden en de nau-
1 welijks vijf tien-jarige Sven daar tusschen
de opeengepakte menigte langs Stockholm's
kaden stond mee te juichen, moet hij plot
seling heel zeker geweten hebben, dat hij
het voorbeeld van deze mannen wilde volgen,
dat hij ontdekkingsreiziger zou worden. En
met de energie en het geduld, die Sven
Hedin altijd gekenmerkt hebben, bereidde hij
zich op zijn taak voor. Als hij boeken las over
vreemde landen teekende hij kaarten en
kaartjes, die daarbij behoorden, maakte hij
aan de hand van allerlei gegevens profielen
en grafieken op, oefende hij zich door alsmaar
lettertjes te teekenen, door telkens weer
kaarten na te teekenen, zoodat alles tenslotte
zoo netjes en zoo secuur, werd, dat je nauwe
lijks kunt zien, dat dat niét gedrukt is.
Toen hij zeventien was maakte hij reeds
kaarten voor professoren en docenten, die bij
lezingen gebruikt moesten worden en die
meermalen verscheidene meters in 't vierkant
waren, zoodat Sven Hedin 't papier over den
vloer van de eetkamer moest uitrollen en plat
op zijn buik lag te werken. Later heeft hij
nog een korten cursus in 't landmeten ge
volgd en al die oefeningen, maar toch vooral
zijn grenzeloos geduld en zijn groote securi
teit hebben hem later in staat gesteld uitge
strekte gebieden in het hart van Azië zoo
nauwkeurig in kaart te brengen, dat een En
gelsche ontdekkingsreiziger, die na Hedin de
Gobi bezocht en daarbij van Hedin's kaarten
gebruikt maakte, zijn tentje precies opsloeg
op de plek, waar Hedin tevoren gekamoeerd
had, hetgeen die Engelschman kon bewijzen
door Hedin een metalen duimstok terug te
geven, dien hij daar bij zijn opbreken van
het kampement was kwijt geraakt.
Het heeft weinig zin om te trachten een ook
maar ietwat volledig overzicht van de reizen
van Sven Hedin te geven, het is ondoenlijk
in een krantenartikel zelfs maar een vluch
tig relaas van zijn avonturen en zijn arbeid
als ontdekkingsreiziger te doen. Zelf heeft
hij over zijn vroegere expedities reeds een
vijftig a zestig boeken gepubliceerd en het
gaat niet aan, dat zoo maar even na te ver
tellen. Wie Van Pool tot Pool gelezen heeft,
weet hoe Sven Hedin al heel spoedig na zijn
eindexamen met een Zweedsche familie naar
Bakoe is gereisd om er een der kinderen on
derwijs te geven, hoe hij daar Russisch en
Perzisch en Tartaarsch leerde en kort nadat
hij 21 geworden was op zijn eigen houtje een
reis naar Perzië ondernam. Zoo maakte hij
kennis met het Oosten, zoo dwaalde hij al
spoedig van de gebaande wegen af, werd hij
reiziger, en later ontdekkingsreiziger. Vijf
maal heeft hij sedert dien expedities door
Azië ondernomen, in 1890 en '91. van 1893 tot
1897. van 1899 tot 1902, van 1905 tot 1909
de avontuurlijke omzwerving door Tibet
en van 1926 tot 1933 zijn groote expeditie,
waarvan de expeditie langs den Zijdeweg van
Peking tot Aoeroemtsji en terug feitelijk een
vervolg is. Op deze laatste expeditie, die door
den wereldoorlog en daarna volgende crisis
telkens was uitgesteld, maar daardoor ook
zeer zorgvuldig voorbereid kon worden, is dr.
Hedin voor de eerste maal vergezeld geworden
door een staf van jonge Zweedsche, Duitsche
en Chineesche geleerden, geografen en geo
deten en geologen, palaeologen en archaeolo-
gen, astronomen en meteoriolagen en feitelijk
moet men deze groote expeditie beschouwen
als een heele serie expedities in Centraal-
Azië, waarvan dr. Hedin de organisator en
leider was. Naar alle richtingen zijn de groe
pen van het hoofdkwartier te Peking uitge
zwermd, in allerlei deelen van het uitgestrekte
Chineesche rijk hebben de medewerkers van
dr. Hedin het werk verricht, dat hij had ge
ordend en voorbereid, en vele zijn de weten
schappelijke resultaten, die men op deze
wijze verzameld heeft.
Het centrale punt, waar alles geregeld
wordt, waar alle rapporten binnenkomen, is
een groote, lichte flat in een van de huizen,
die door ligging en karakter door de Stock
holmsche bladen wel voor „ons Manhattan"
uitgemaakt worden. Daar heeft Sven Hedin
zijn eenvoudige werkkamer met de boeken
kasten vol werken over Azië, Azië en nog eens
Azië, daar heeft zijn zuster en trouwe mede
werkster haar tientallen banden met kran
tenknipsels over de expedieties en haar hon
derden keurig geordende doozen vol brieven en
rapporten, daar komt zoo vaak een telegram-
jongen met een telegram uit een plaats met
een onuitsprekelijken naam, die ergens in
Azië moet liggen. En het is gebeurd, dat leden
van de expeditie, die misschien slechts enkele
tientallen kilometers van elkaar af in Mid
den-Azië zaten, door burgeroorlog of andere
onaangename voorvallen genoodzaakt waren
zich via mej. Alma Hedin te Stockholm met
elkaar ln verbinding te stellen,
richt heeft langs den al vele eeuwen ouden
Dezer dagen ben ik er nog eens de vesti
bule doorgeloopen, waar een machtige reliëf
kaart van heel Azië en half Europa, een kleu
rig relief van een Lama-tempel en een fries
van kameelen en muildieren en paarden in
eindeloos langs het plafond rondtrekkende
karavaan ervan getuigen, dat Sven Hedin
hier huislbaas is, ben ik er nog eens bij mej
Hedin geweest om te vragen hoe het nu met
de expeditie en de plannen van haar broer
stond. Zij weet dan op het oogenblik alleen,
dat broer Sven onderweg is naar Peking en
eerst in de tweede helft van de volgende
maand terug kan komen, wanneer hij na rap
port uitgebracht te hebben den Trans-Siberi-
schen spoorweg neemt. En zij vertelde, dat
dr. Hedin dan eerst zijn materiaal uit gaat
werken, zijn boeken zal schrijven, waarvan
de opbrengst evenals dat bij vorige reizen
steeds het geval was, het meerendeel van de
kosten van de expeditie moet dekken. Maar
daarna hoopt de thans zeventig-jarige nog
eenmaal Oostwaarts te kunnen trekken, nog
eenmaal door Azië te reizen, want wel heeft
hij de laatste halve eeuw reeds vele van de
geheimen van Azië ontsluierd, wel heeft hij er
de witte vlekken van de wereldkaart op vele
plaatsen doen inkrimpen en verdwijnen ten
slotte, maar toch is er nog werk dat hem
wacht, werk dat hij hoopt te kunnen verrich
ten voor hij niet meer op expeditie gaan kan.
De zeventigjarige.
C. G. B.
Een Zweedsche karikatuur van den
onverschrokken ontdekkingsreiziger.
;elegd, waren eenige zang- en muziekvereeni-
gingen en die waren vereenigd in den bond
Eensgezindheid. Nu was men eensgezind op
het punt, dat er een muziektent moest komen
en men verzamelde daarvoor de noodige gel
den. die op een spaarbankboekje ten name
van den penningmeester werden gedeponeerd.
Maar nu waren de bestuursleden niet eens
gezind over de vraag wie het spaarbank
boekje moest bewaren. Een der heeren. die
de meeste wereldwijsheid had. wilde als con
trolemaatregel het boekje aan den secretaris
in bewaring geven. Was dit gebeurd, de pen
ningmeester was niet in de verleiding geko
men. maar de andere bestuursleden zagen
in die bewaargeving verkeerdelijk een be
wijs van wantrouwen en nu bleek later, dat
de penningmeester een zwakke broeder was,
die controlesteun nooriig had gehad.
Wat toch gebeurde? Zijn zaken gingen
achteruit, het ging slecht in de tuinderij en
toen hij wissels moest betalen, terwijl hij
geen eigen middelen had. sprak hij het
snaarbankboekje aan en toen dit eenmaal
ceheurd was, had hij den volgenden keer al
minder bezwaar en daarna heelemaal geen
bezwaar meer. zoodat hij het boekje leeg
haalde en de muziektent zoodoende afbrak
voor ze was opgebouwd.
Nu stond hij terecht voor verduistering
en de reclasseering pleitte voor een voor
waardelijke veroordeeling. maar de Officier
was het daarmee niet eens. Het betrof hier
geen paar gulden maar een bedrag van 1300
gulden en dat was te veel.
Ja. zei de Officier, als een verdachte niet
bekend staat als de bonte hond is de reclas
seering al gauw bereid voor den verdachte
een voorwaardelijke veroordeeling te vragen.
Hij eischte 6 weken gevangenisstraf.
Mr. Tonlno, de verdediger, kwam hierte
gen op. Pleiter was er van overtuigd, dat
de reclasseering de algemeene preventie
niet. uit. het oog verloor en niet lichtvaardig
voor een voorwaardelijke straf pleitte. Het
betrof hier een man. die door omstandighe
den buiten zijn schuld in moeilijkheden was
geraakt, die hoopte op betere tijden en wel
van plan was het geld terug te storten. Daar
om verzocht pleiter met het reclasseerings-
rapport mee te gaan.
De politierechter zei, dat hij veel waardee
ring had voor het werk van dc reclassec-
ringsvereeniging, maar dat hij dit geval te
ernstig vond voor een voorwaardelijke straf,
waarom hij den eisch van den Officier 6
weken onvoorwaardelijk toewees.
Dr. M. Eisma overleden.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is in
een der ziekeninrichtingen te Haarlem, nadat
hij Donderdag ongesteld was geworden/welke
ongesteldheid zich aanvankelijk niet ernstig
liet aanzien, overleden Dr. Molle Eisma.
leeraar in de natuurlijke historie aan het
Kennemer Lyceum te Overveen, waar hij Dr.
Jac. P. Thysse was opgevolgd.
Hij bereikte den 33-jarigen leeftijd.
De overledene promoveerde 3 Mei 1932 tot
doctor in de biologie aan de Universiteit te
Leiden op een proefschrift „De differentia
tie van het derde stadium van de larven der
ancylostomidae van mensch, hond en kat"
(dat ook vertaald is in het Engelsech en het
Duitsch) en was sedert 1 September 1930 als
leeraar aan het Kennemer Lyceum verbonden.
Ds. Eisma, een der jongere voormannen van
de S. D. A. P., was een enthousiast persoon
lijkheid, aangenaam in den omgang; hij
maakte, behalve van zijn eigen vak, ook veel
studie op het gebied der psychologie.
Buiten zijn schoolarbeid vervulde hij de
functie van len secretaris der Arbeiders Ka-
derschool (Troelstra-Oord) en was ook leider
van de plaatselijke Kaderschool der S. D. A.
P. te Hagrlem.
Vele jaren is hij secretaris geweest en later
voorzitter der Partij-afdeeling II van de S. D.
A. P. (Haarlem-NoordO. Voorts heeft hij zit
ting gehad in het bestuur van het Instituut
voor Arbeidsontwikkeling, alhier.
Extra hulp aan werkloozen.
In 1935 voor B-steun vermoedelijk 10.per
werklooze.
Op de begrooting van het Departement van
Sociale Zaken voor 1935 werd een bedrag van
f 100.0Q0 voor B-steun meer uitgetrokken dan
in 1934. Hierdoor werd het mogelijk geacht
ln 1935 f 5 per werklooze B-steun beschikbaar
te stellen.
Door de Regeering is evenwel een verhooging
van dit bedrag in uitzicht gesteld. Een desbe
treffend wetsontwerp, waarbij een hooger be
drag wordt gevraagd, is evenwel nog niet
aangenomen. Zoodra dit geschied is, ligt het
in de bedoeling der RegeerIng, de Rijksbij
drage nogmaals te vermeerderen, thans met
ongeveer f 1.700.000. Door Rijk en Gemeenten
tezamen zal, indien althans plannen der Re
geering worden verwezenlijkt, voor 1935 pl.m.
f 3400.000 vor extra hulp aan werkloozen wor
den bijeengebracht. Per werklooze hoopt men
alsdan naar schatting f 10 beschikbaar te
kunnen stellen. Van dit bedrag zal vermoede
lijk f 7.50 van Rijkswege worden bijgedragen
indien de betrokken gemeenteraden f 2.50 per
werkloozen voteeren.
Het contract in het
bloembollenbedrijf.
Voorloopig voor 2 maanden verlengd.
Naar wij vernemen is in een vergadering in
„De Nachtegaal" te Lisse tusschen de drie
patroonsorganisaties en de drie arbeidsorga
nisaties in de bloembollenstreek besloten, het
bestaande contract voor twee maanden voor
loopig te continueeren. Door de crisisomstan
digheden, welke zwaar drukken op het bloem
bollenbedrijf, kon men van patroonszijde,
naar werd medegedeeld, vooralsnog niet over
gaan tot het sluiten van een contract voor
het tijdperk van een jaar.
Verzoek om uitstel van
Hauptmann's executie.
TRENTON.18 Ftbr. (V.D.) Ben van
Hauptmann's verdedigers Egbert Rosen-
krans zal heden bij den rechter Thomas Tren-
chard een verzoek indienen om de op 18
Maart a-s. vastgestelde executie van Bruno
Hauptmann zes maanden te willen uitstellen,
terwij' hij tevens een financieele bijdrage
van de staat zal vragen voor de verzorging
van het drukwerk, dat ln verband met de aan
gevraagde behandeling der Lindberghzaak in
hooger beroep verspreid zal moeten worden.
Men verwacht dat rechter Trenchard althans
het verzoek tot uitstel zal toestaan. Haupt
mann bracht den Zondag in de cel der ter
dood veroordeelden door en was zeer weinig
spraakzaam. Hij las bijna den geheelen dag in
een bijbel uit de gevangenisbibliotheek.
