Minister de Wilde's ambtelijk leven niet
aan een zijden draadje.
Haarlems Kunstschatten.
Hoewel zijn wetsontwerp niet veel kans heeft.
Verzet tegen voorgestelde
Kieswetwijziging.
's-Gravenhage, 19 Maart.
Eerste optreden van den nieuwen Minister
van Waterstaat. Klein maar dapper zag hij
er uit, toen hij achter de Regeeringstafel ge
zeten, bijwoonde, hoe de Kamer met 65—5
(alleen communisten plus revolutionnair-
socialist) de motie-Wijnkoop verwierp, die
o.m. een 6, respectievelijk 7-urlgen arbeids
dag in het Limburgsche mijnbedrijf inge
voerd wilde hebben.
Toen het voorstel van zijn ambtgenoot-de
Wilde, tot wijziging der Kieswet onder het
mes kwam, had Excellentie v. Lidth de Jeude
's lands vergaderzaal alweer ver'laten. Ver
moedelijk ontbrak hem de lust mee te ma
ken, hoe scherpe kritiek de Minister van
Binnenlandse!) e Zaken te verduren zou krij
gen
Mr. Arts (K O L
begon den aanval
Het aanhangige
wetsontwerp is, zoo
zoo zette hij uiteen,
ondoelmatig, on
christelijk en on
grondwettig. Overi
gens hadden z.i. klei
ne partijtjes heel
wat meer reden van
bestaan, dan de Mi
nister en de groote
partijen wel willen
erkennen. Misdra
gingen van de groo-
ten, wantrouwen en ontevredenheid bij een
deel harer kiezers doen ontstaan, werken het
opkomen van kleinere groepen in de hand.
Aanvaarding van dit wetsontwerp, dat een
niet gering aantal burgers van hun invloed
op den verkiezingsuitslag zou berooven, zou
neerkomen op een doelbewuste aantasting
van het parlement als zuiver weerspiegeling
der openbare meening. Fusie van kleine par
tijtjes alleen om gezamenlijk de zetels te
veroveren, welke ieder hunner afzonderlijk
niet zou krijgen, zal de nieuwe regeling ten
slotte haar doel volkomen doen missen, want
aldus zullen de groote partijen nog zwakker
komen te staan dan thans. Spreker veroor
deelt ook nog het voorstel inzake het storten
van een waarborgsom als ondemocratisch en
al evenmin doelmatig. Tenslotte sprak Mr.
Arts zich uit tegen het voorstel om de vrij
gestelde van ambtenaren-vereenigingen uit
Provinciale Staten en Gemeenteraden te
weren.
Kon Thorbecke eens zeggen, toen hij de
doorgraving van Holland-op-zijn-smalst in
het Parlement te verdedigen had „ik ben
hier gekomen met de schop in de hand",,
Minister de Wilde aldus de heer Lingbeek
(Herv. Geref.) kan verklaren, hier geko
men te zijn met een muilkorf in de hand.
Want tienduizenden kiezers zullen door het
stelsel-de Wilde, dat ongrondwettig is. ge
muilkorfd worden: hun stem zal geen effect
kunnen hebben. Uitvoerig betoogt spreker,
waarom het ontworpen stelsel inconstitu
tioneel is, om vervolgens te betoogen, dat
„groot" geenszins een waarborg voor levens
kracht is, zoodat dus 's Ministers meening
dat, de levenskracht van het Parlement
slechts bij de aanwezigheid van groote par
tijen gebaat zou zijn niet op goede gronden
berust. Kwistig strooide deze afgevaardigde
poëzie en bijbelteksten uit, wat bijzondere
verve gaf aan zijn rede. gericht tegen het
door hem als „de scherpe resolutie" betitel
de wetsontwerp. Minister de Wilde heeft
een ontdekking gedaan bijna even groot als
die van Amerika, te weten: de niet-wiskun-
dige evenredigheid, door spreker „kabalis-
tische evenredigheid" genoemd.
De uitsluiting- van vrijgestelden van amb
tenaren-organisaties keurt Mr. Westerman
(Nat. Herst.) goed als een ersten stap
want alle vrijgestelden dient men op den
duur uit vertegenwoordigende lichamen te
weren terwijl hij ook. wat de kieswetwijzi
gingen betreft, instemt met den eisch van
een waarborgsom dien men zal verbeuren als
men niet den vollen kiesdeeler behaalt. Maar
overigens liet deze afgevaardigde van het
wetsvoorstel niets heel. Dat de „eenlingen"
het richtig functioneeren van het constitu
tioneel stelsel bemoeilijkt zouden hebben is
volkomen in strijd met de feiten. Men wil
van de eenlingen af. Zij passen niet in de
gelukkige familie. Vandaar dit wetsvoorstel,
dat overigens een regeling bevat, waarbij de
communistische partij wèl in de Kamer kan
komen: hoe valt dit te rijmen met den opzet
het constitutioneele stelsel goed te laten
werken?
Mr. Boon (lib.) erkende dat het waanzin
is, dat er 54 gropen aan den stembusstrijd
deelnemen en dus gaat hij in beginsel ac-
coord met het verlangen hieraan paal en
perk te stellen: het vereischte van de waar
borgsom acht hij dan ook juist.
Opvoering van het aantal handteekeningen
noodig voor de candiaaatstelling zou hij ook
toejuichen. Doch eerbiedigd dient te blijven
de „magna charta" van ons evenredigheids
stelsel, dat zooveel kéér een partij der
stemmen krijgt, zij op een Kamerzetel aan
spraak kan maken.
Welk een willekeur zit er aan het voorstel
vast! Men zou evengoed als minimum niet het
drie- doch het vijf-, het achtvoud of wat ook
als eisch kunnen stellen om voor Kamerzetels
in aanmerking te komen. In dezen tijd van
vervlakking is 't meer dan ooit gewenscht de
Grondwet te eerbiedigen. De grieven tegen de
kleine partijtjes kon deze afgevaardigde niet
onderschrijven: prikkelend of hinderlijk wer
ken doen zij in het Parlement niet en even
min hebben zij tot dusverre moeilijkheden
veroorzaakt bij pogingen tot parlementaire
verbindsvorming.
Het amendement-Bongaerts, dat het land in
vier zelfstandige districten wil verdeelen om
dan per district een vast aantal zetels even
redig te laten toewijzen, is even verwerpelijk
en bovendien eigenlijk een geheel afzonderlijk
voorstel, dat geenszins in het kader van het
aa^aneige ontwerp past.
Ook Prof. Visschcr
(a.r.) is tegen dit
wetsontwerp, waarvan
hij zich afvraagt of het
eigenlijk wel op den
weg van het huidige
Kabinet ligt dit voor
stel te doen. dat met
de crisis niets te ma
ken heeft. Belangrijker
mtusschen vindt spre
ker, dat het voorge
stelde systeem berust
op een uiterst ge
wrongen, zeer beden
kelijke interpretatie
onzer Grondwet. Het gevaar der partij-ver
kruimeling is inderdaad een gevaar niet
slechts voor het parlement, maar tevens voor
heel ons nationale leven. Uit een sociaal oog
punt is die vex-brokkeling betreurenswaardig,
doch het geneesmiddel, dat Minister de Wilde
wenscht toe te dienen is erger dan de te be
strijden kwaal. Ware een diagnose naar de
oorzaak dezer kwaal ingesteld dan zou dit
ontwerp vermoedelijk niet eens zijn inge
diend. De achtergrond van het publieke leven
is het geestelijk leven en dat vertoont een
steeds voortwoekerende differentiatie. IJdel is
het te hopen, dat door 3 maal den kiesdeeler
te eischen de politieke verkruimeling zal op
houden. Deze poging om de kleine partijen
stemmen-loos te maken en haar de schuld aan
te wrijven voor de zonden der grooten is een
miskenning der werkelijkheid.
Twee dingen zijn te overwegen: ten eerste
herziening van ons kiesrecht, n.l. in de rich
ting van een organisch kiesrecht en ten tweede
behoeft de verhouding tusschen Regeering en
Parlement revisie, zoodat niet meer zoo vaak
de Regeering het zwaard van Damocles eener
parlementaire meerderheid boven het hoofd
zal hangen. Niet met kleine middelen moet het
kabinet te werk gaan, maar het moet het
kwaad zelf aantasten, m. a, w. die beide door
spreker aangegeven hervormingen in het leven
roepen. Dit ontwerp zal aan minderheden ver
kregen rechten ontnemen en zij zullen onder
het meest despostische juk der meerderheid
moeten bukken. Principieel is het ontwerp
iuist voor ons anti-rvolutionnairen, welke zich
steeds tegen partij- en meerderheidstyrannie
hebben verzet, uit den booze. Een en ander
werd in een vrij hoogdravend betoog voorge
dragen. waarna de heer Vliegen (s.d.) in een
zeer nuchtere rede allereerst meedeelde, dal
de minderheid zijn fractie voelt voor het
scheppen van vier afzonderlijke districten,
terwijl de gansche fractie, den eisch van den
drievoudigen kiesdeeler afwijzend, achter het
amendement staat, dat den vollen kiesdeeler
(en niet slechts, zooals thans, nog iets minder
dan 1 pet..) verlangt om aanspraak op een
zetel te hebben.
Verwijzende naar de goede resultaten volgens
preker met, districtenverdeeling in België be.
reikt, zou hij er ook voor voelen hiertoe ten
onzent over te gaan wat hij trouwens al vroe
ger bepleit heeft. Het voorschrift i.z. een waar
borgsom aanvaardt deze afgevaardigde, zij 't
ook aarzelend. Een kunstmatige beperking als
die der drie kiesdeelers acht hij onjuist en
ongewenscht, want daardoor zou de recht
vaardigheid van het stelsel in discrediet ge
raken.
Tot besluit van den middag voegde zich ook
Mr. Joekes (v.d.) bij de oppositie tegen het
voorstel om aan groepen, die het niet tot 3
maal den kiesdeeler brengen, den toegang tot
bet Parlement te verbieden; het voorstel -
Bongaerts kon hem evenmin toelachen, want
aan een indeeling in vier zelfstandige „dis
tricten" zat zeker in niet mindere mate de
fout van onduldbare willekeur vast.
Zelfs al zullen straks vermoedelijk ook nog
wel eènige voorstanders van Minister de Wil
de's ontwerp een duit in het zakje doen, ziet
het er niet naar uit, dat hij het er door zal
kriigen. Toch behoeft men voor eenige ernstige
politieke gevolgen van een afwijzende houdinv
der Kamer niet te vreezen. Het toeval wil
n.l. dat ik uit een bron, waarop ik gerust durf
afgaan, vernam, dat er geen ongelukken te
duchten vallen. Terecht, want in de gegeven
omstandigheden ware het al te dwaas, zoo een
wetsontwerp als het onderhavige het ambte
lijk leven van een Minister zou kunnen be
dreigen. E. v. R.
Groote dingen in een
kleine straat.
Buggy is weg.
Buggy was zonder eenigen twijfel het lief
ste hondje van de heele straat.
Wij kennen alle menschen van onze straat,
wij kennen alle lampen en alle boekenkasten,
alle dienstmeisjes voor heele cn halve dagen
(voor dag en nacht kón niet, daar zijn de
huizen niet op gebouwd) en zéker alle kin
deren en dieren.
Eén van alle dieren was Buggy.
Er zijn bij de van Meertens kippen en een
haan, die héél vroeg uit de haneveerCn is en
verschrikkelijk weemoedig kraait.
Om zes uur weende Buggy uit zijn mandje
in de keuken met hem meee.
Er is bij de Wiegersen een dikke angora
kater, wiens staart nóg dikker en wiens rug
nóg ruller werd als Buggy op hem toerende en
afdeinsde voor dat geweldig blazen.
De Anjema's hebben een grooten herder. Hij
was Buggy's liefste speelkameraad. Hij rende
het kleine ree-pinchertje onderste boven, hij
nam z'n kopje in zijn grooten, lachenden bek,
hij rolde met hem over het grint van het voor
tuintje, maar hij deed hem nooit pijn.
Van de kanarie en de goudvisschen van de
oude menschen op nummer 16 had Buggy
zoozeer geen weet.
Buggy was lief. Was jong. Was vroolijk. Trok
als een bezetene aan zijn riem als hij met
vrouwtje mee mocht boodschappen doen in
het dorp even naar den slager, even naar den
bakker, even naar den kapper, even naar den
kruidenier en even ergens een kopje thee.
Lag lekker op de vensterbank te knipoogen
in het voorjaarszonnetje of 's avonds opgerold
tusschen de divankussens met alleen het
zwarte puntje van zijn neus eruit en twee
ronde kraaloogjes vochtig en ondeugend glan
zend uit zijn donkeren schuilhoek.
Ik ga u niet alle aardigheden en eigen
aardigheden van zoo'n hondje vertellen.
U kent die zelf uit eigen ondervinding of
uit de lieve artikeltjes die sentimenteele jour
nalisten en zachtaardige dames daarover ge
schreven hebben, schrijven en zullen schrijven.
Buggy was een lief, doch klein ding in onze
kleine straat.
Maar dat-ie gisteren is weggebleven is een
gróót ding.
Tusschen de beenen van den groenteboer
moet hii zijn weggeslipt of door dat groote
gat onder de Schutting van het tuintje.
Vrouwtje had tranen in de oogen en de
baas keek een beetje zwijgend-norsch.
En het straatje stond er van op z'n achter
ste straatjes-beenen.
De dame van naast ons stond in het voor
tuintje en gaf raad: „gaat u naar de politie,
belt u 't asyl op, kijkt u nog 'ns in dat nieuwe
blok huizen-in-aanbouw."
De meneer van aan den anderen kant naast
ons, die 's avonds altijd uren lang de hemel
mag weten wat timmert en 's ochtends be
lachelijk vroeg al aan de radio prutst, gaf
troost: „zoo'n hondje overkomt niks, is-ie veel
te slim voor om onder een auto te komen, is-ie
veel te lief voor om bij slechte menschen te
recht te komen, natuurlijk heeft de een of
andere gekke juffrouw 'm meegenomen en
lïgt-ie daar lekker op een kussentje met 'n
koekje, wie zou d'r nou zoo'n aardig dier
slécht, behandelen en misschien houden
ze-ri-ém'alleen maar vast in de hoop op de be-
loóning voor den eerlijken vinder, je hèbt zulke
menschen
De andere jonge menschen van nummer 83
zijn zélf op eigen gelegenheid en initiatief
gaan zoeken. „We hebben alles in de heele
omtrek afgezocht" zeggen ze. „We hebben op
alle hoeken en voor alle huizen gefloten" ver
zekeren ze. „Ik vind 't écht eng voor u, 't was
zoo'n dót" zegt 't mevrouwtje en er is écht
meelijden in haar jonge stem. „Maar hij komt
van zelf wel terug" zegt- de man van 't me
vrouwtje en wij gelooven niet in zijn oprecht
heid al hebben wij er écht waardeering voor.
De slager vraagt „of ie al terug is".
De bakker zegt: „ik kom nogal overal en ik
zal nog 's extra goed opletten."
Het asyl belt op of Buggy's staartje ge
coupeerd is, maar nee, ze hébben hem nog
niet, het is maar voor 't geval dat hij ge
bracht wordt.
De heele kleine straat kent vrouwtje's groote
verdriet.
De juffrouw van den kruidenier had waa-
rendig gedacht dat ze-n-em gisteravond had
hooren blaffen, maar 't was een hondje van
den overkant.
En „mensch wil je wel gelooven dat ik 't net
zoo jammer vind als u zelf" zegt de juffrouw
van den bakker.
Het is een groot ding in onze kleine straat
dat Buggy weg is.
En een héél groot ding in het kleine huis.
Zijn mandje staat leeg onder de keukentafel.
En z'n etensbakje staat er naast.
En telkens wanneer ze thuiskomen denken
wij dat we zijn vreugdig blafje hooren en het
rinkelen van het belletje aan zijn halsband.
Hij zal nu zeker bij een of andere lieve oude
dame aan den anderen kant van het dorp
bedelen om een biskwietje.
En wij zouden er een lief ding voor over heb
ben, wanneer hij een ongerechtigheid je in de
kamer zou doen, waarom we hem zooveel ver-
sbhrikkelijk-barsche standjes gegeven hebben.
Wanneer hij morgen niet terug is, geeft de
straat het unaniem op.
Overmorgen is de belangstelling verflauwd.
Wachten wij weer een andere groote gebeur
tenis.
En gaat het leege mandje naar de rommel
kast.
O, Buggy....
Mr. E. ELIAS.
Garagehouder kocht een
gestolen motorrijwiel.
Voor het Hof zes maanden gerequireerd.
Voor het Amsterdamsche Hof stond in hoo-
ger beroep terecht een 30-jarig garagehouder,
wonende te Haarlemmermeer, die wegens
heling door de rechtbank was veroordeeld tot
elf maanden gevangenisstraf, waarvan vier
maanden voorwaardelijk.
De verdachte had voor f 160 een motorrijwiel
gekocht, dat op 11 April aan de Prinsengracht
te Amsterdam was gestolen door V. en G. Het
tweetal had een week tevoren een auto ver
kocht aan den garagehouder en toen ze met
de motorfiets kwamen hadden ze hem ge
dreigd: „Als je deze motorfiets niet koopt,
zeggen we, dat je ervan op de hoogte was, dat
ook de auto gestolen was endan „hang" je.
De garagehouder .zoo verklaarde deze voor
het Hof had niet durven weigeren en ten
slotte het motorrijwiel gekocht voor f 160, hij
had er echter slechts f 90 op betaald.
De procureur-generaal achtte de straf te
hoog; spr. requireerde een gevangenisstraf
van zes maanden.
De verdediger pleitte mede met het oog op
het gunstige reclasseeringsrapport clemen
tie in den vorm van een voorwaardelijke ver
oordeeling.
Arrest 2 April.
DIRECTEUR ANNA-KLINIEK TE LEIDEN.
Dr. C. P. van Nes benoemd.
Als opvolger van dr. Murk Jansen is tot
directeur van 'de Annakliniek voor orthopaedie
té Leiden benoemd dr. C. P. van Nes, chirurg
te Groningen.
WARDENIER IS NAAR UTRECHT
VERTROKKEN.
De heer Wardenier is met zijn motor uit
Wolvega naar Utrecht vertrokken, waar hij
voorloopig zal blijven. Degene, bij wien Warde
nier zijn intrek heeft genomen, heeft ver
klaard den motor gedurende vijf kwartier te
hebben zien draaien.
Willem Roelofs* Landschap
bij Dordt (in Teyler).
Vergeleken bij het landschap van Kobell.
dat wij een vorig maal bespraken, vertoont
dit mooie werkje van den ouden Roelofs een
gansch andere geaardheid. Men gevoelt dat
een Kobell den nadruk legt op het verhalen
de element, hij vertoont de charmes van het
landleven, in lichtelijk arcadisch gestemde
compositie: bij den wat lateren Willem Roe-
lofs is het het natuurmoment alleen dat
overheerscht. menschen en beesten zijn uit
geschakeld of kleine bijkomstigheden gewor
den om in de schilderij een aardig kleur-
nootje. een accent te vertegenwoordigen. Wel
blijft Roelofs het landschap en de natuur
sterk romantisch zien, het drama in licht en
luchten trekt hem aan, actie in wolken en
üchtweerkaatsing geeft hij graag in zijn
beste, rijpste periode. Wat Vosmaer indertijd
over Roelofs' „Regenboog" in het Haagsch
Gemeente Museum schreef: „het half ver
donkerde landschap, in hetwelk eene sterk
verlichte partij eene klinkende tegenstelling
vormt" dat vindt ge in Roelofs' mooiste
werken altijd in meerdere of mindere mate
lerug. Ook in Teylers qualitatief zeer mooi
schilderijtje waarover wii nu spreken. Het
stadsgezicht en de zeilende scheepjes op het
tweede plan baden in een vroolijk licht, ter
wijl, door het door Roelofs zoo geliefd wolk
effect het schuurtje en de half verzonken
schuit, die de hoofdzaak der voorstelling
vormen, in gedempt licht, in toon, gegeven
zfin. Door die „klinkende tegenstellingen"
zooals Vosmaer zei krijgt het werk die
dramatische spanning die Roelofs zocht en
die hij bil de schilders van Barbizon gevon
den had. Want toen de Marlssen nog jongens
van tien laar waren was Roelofs al In Brus
sel en Parijs met het werk dier groote ro
mantici van Barbizon vertrouwd geraakt en
hadden Dupré. Daubignv en Rousseau groo
ten indruk op hem gemaakt. Terecht kan hij
dan ook als een der voorloopers der Hage
naars beschouwd worden. Het moge juist zijn
f zooals mej. Marius dat in haar Geschiede
nis der Nederl. Schilderkunst betoogt) dat
eerst de Marissen later uit die kunst der
Barbizonners het typisch Hollandsche ele
ment wisten te voorschijn te brengen, dat
ontneemt aan de prioriteit van Roelofs en
zfin waarlijk groot schildervermogen niets.
Willem Roelofs kan men als wegbereider
in een overgangstijd blijven zien en hooge-
lijk waardeeren. Toen hij in 1822 te Amster
dam geboren werd stond de kunst van een
Schelfhout en een B. C. Koekkoek in het
hoogste punt der algemeene waardeering.
Doch reeds zijn eerste leermeester, de oude
H. van de San de Bakhuyzen kan hem een
Ietwat minder sehoolsche natuuraanschou-
wing hebben bijgebracht. Zijn eigenlijke zelf
standige ontwikkeling begint als hij op 26-
jarigen leeftijd naar Brussel trekt.
In het midden van de negentiende eeuw
heeft Brussel voor de Nederlandsche kunste
naars meer beteekend dan vroeger. Men ging
daar heen, zooals de jeugd thans naar Parijs
en naar Italië trekt. Een gansche Holland
sche schilderskolonie ontstond daar, vormde
er als het ware een aparte groep, waarvan de
gebroeders Oyens. Eugène Smits, de etser
Storm van 's-Gravesande het middelpunt
vormden. Willem Roelofs is Brusselaar ge
worden; zijn beide zoons, later beiden
bekende schilders ook, Albert en Willem
junior, zijn te Schaerbeek geboren en hebben
steeds iets Zuid-Nederlandsch aan hun we
zen behouden, ook toen zij zich later in Den
Haag vestigden. Dat nam niet weg'dat de
oude Roelofs, evenals de jongere vriend Ga-
b=iel, jaren achtereen in Holland kwam wer
ken; in Drenthe en in Brabant, langs het
Gein en rondom Den Haag. Zelfs op de
eilanden Texel, Vlieland, Terschelling ver
scheen Roelofs met de schilderkist. Maar al
die excursies hadden bij Roelofs nog een an
deren grond. Bij hem deed zich namelijk het
zeldzame verschijnsel voor dat in één per
soon twee verschillende naturen huisden.
Naast den artist, die in hem woonde, kwam
een wetenschappelijk man op den voorgrond
Roelofs was een, tot op zekere hoogte be
kend entomoloog, wiens verhandelingen over
kevers in de wetenschappelijke tijdschriften
gaarne geplaatst werden. De lijst van zijn
bijdragen op dat gebied is niet onbelangrijk.
Zoo hadden zijn veelvuldige reizen (hii toog
zelfs naar Schotland) voor hem tweeërlei be
lang, terwijl zijn kunst er allerminst onder
te lijden heeft gehad. Er is iets amusants in
deze combinatie van artist en insectenkun-
dige, die zich in die laatste qualiteit naam
maakt door een jarenlang nauwkeurig on
derzoek naar het leven van de snuitkevers.
doch zijn geval staat niet" alleen. Ook nu
wijlen Degouve de Nuncques was een erkend
autoriteit op het gebied der vlinders, zelfs
werd een door hem op de Balearen ontdekte
variëteit in het wetenschappelijk Latijn naar
hem genoemd. (Varietas Degouveï)
Roelofs' oudste zoon Willem heeft mij eens
verteld dat zijn vader ook op ander weten-
tenschappelijk terrein (wiskunde) buitenge
woon ontwikkeld was. Wie het prachtige
portret wel eens gezien heeft dat Jozef Is
raels van zijn kunstbroeder maakte en dat
tot Israels' allermooiste werken behoort
zal dat gaarne aanvaarden. Een prachtige
groote denkerskop a la Victor Hugo en daar
in oogen vol van een superbe goedheid, zal,
wie dat portret kent, bijgebleven zijn. Hij
sterft op 75-jarigen leeftijd te Berchem bij
Antwerpen.
Roelofs heeft vaak leerlingen gehad. Zijn
persoonlijkheid trok aan. Een zeer begaafde
was Mollinger, die echter jong in Utrecht
stierf na successen in Schotland gekend te
hebben. Van hem had Roelofs veel verwach
ting. Tot de lateren behoorde de thans nog
te Laren levende Jhr. H. Smissaert die in
vroeger werk den meester niet verloochende
doch in later jaren een anderen kant uit
ging Wanneer wij thans voor het schilde
rijtje in Teyler staan (het hangt in de an
dere zaal dan waar nu de bloemen zijn) zal
men het met te meer belangstelling bezien,
nu men van den merkwaardigen man die het
maakte iets meer afweet.
J. H DE BOTS.
WOENSDAG 20 MAART
1935
Een halve eeuw geleden.
Uit Haarlem's Dagblad van 1885
20 Maart:
Hoewel Z. M. de Koning gedWenJ.
zijn aanstaand verblijf te Amsterd
vermoedelijk liet inwendige van h
Rijksmusuem in oogenschouw I!!
nemen, zal, naar men verneemt
plechtige opening dan niet plaats 'h,h!
ben. Zij zal geschieden in Juni 0[ Sj
e.k. en het plan om te dezer geleèer,
held een optocht te houden «i
opgegeven. Integendeel, het program'
en de wijze van uitvoering worden nu»
zorg voorbereid. Hoewel nog X,
onherroepelijk vastgesteld, zal de
tocht zeer waarschijnlijk bestaan iii
historische groepen, betrekking hek
bende op de geschiedenis en de on-
wikkeling van Amsterdam.
in.
Zomertijd gaat 15 Mei
Het Dinsdagmiddag: gepubliceerde
K.B. van 12 Maart 1935 bepaalt als
aanvangsdatum van den zomertijd in
1935 15 Mei en als einde 6 October.
Uitsluiting in de sigaren-
industrie.
Personeel op alle fabrieken tegen 1 April
ontslag aangezegd.
Aan het personeel van alle sigarenfa
brieken in ons land is per 1 April ontslaè
aangezegd, indien het niet voor 23 Maartas
te kennen geeft, dat het de door de patroons
voorgestelde loonsverlaging aanvaardt. Bij dit
conflict zouden circa 12000 sigarenmakers zijn
betrokken. De personeelsorganisaties stonden,
zooals bekend, afwijzend tegenover de van pa
troonszijde voorgestelde wijzigingen in het
contract.
Meer boter in de margarine.
Ongeveer twee maanden geleden hebben
wij gemeld, dat het mengpercentage in boter
vermoedelijk van 15 op 25 pet. zou worden ge
bracht. Thans verneemt de Tel., dat deze wij
ziging waarschijnlijk Maandag a.s. zal In
gaan.
Verbouw van Bravo's dit jaar
nog toegestaan.
Eveneens van De Wet en Kampioen.
De Tweede Kamer der Staten-Generaal
heeft de wet tot bestrijding van aardappel
ziekten aangenomen.
De minister heeft echter bij de behandeling
van dit wetsontwerp verklaard, dat deze wet
voor 1935 niet meer zal worden toegepast, nu
er zooveel tijd verloopen is.
Hieruit volgt dus. dat de aardappelsoorten
Bravo, de Wet en Kampioen dit jaar nog ver
bouwd zullen mogen worden.
VELSEN
VOOR DE TUBERCULOSEBESTRIJDING
De tooneelvereënigïng Varia geeft a.s. Zater
dagavond in Concordia een tooneeluitvoering
ten bate van de Vereeniging tot bestrijding
der Tuberculose.
Opgevoerd zal worden „De Meteoor", tooneel
spel in 3 bedrijven van Fabricius.
Na afloop is er gelegenheid voor een dansje.
SANTPOORT
PERSONALIA
Te Amsterdam slaagde, voor apothekers
assistent mej. M. J. Koopmans, alhier.
AGENDA
VOOR VELSEN EN IJMLIDEN
WOENSDAG 20 MAART
Bioscoop de Pont: „Jood Süss" en „Vrou-
wenleven". 8 uur.
DONDERDAG 21 MAART
De Griffioen: Vergadering „Volksonder
wijs". 8 uur.
AGENDA TE HAARLEM
Heden:
WOENSDAG 20 MAART
StadsschouwburgVolksliederenavond door
Harry van Oss en Felix de Nobel, voor KUiw
aan het Volk. 8.15 uur. T rm
Rembrandt Theater: „Le Grand Jeu op
het tooneel: Janson Jacobs Ballet. 2.30,
9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „Don *uan
Broadway 2 30 Daarna doorloopenae vwi
stelling van 7 uur af.
Cinema Palace: „Circusclown". Op nei
neel Margit en Fred, danspaar. 2.30.
9 Frans Hals Theater: „De familie van mijn
vrouw". 2.30, 7 en 9.15 uur.
Heemstede: Bloemententoonstellln!Jjj
Groenendaal van 's morgens 9 tot s av
12 uur-
DONDERDAG 21 MAART
Stadsschouwburg, Wilsonsplein:
kir" door het Nieuw Schouwtooneel. o1
Gem. Concertzaal: Opvoering
Matthau-s Passion door de C. O. V.
Bioscoopvoorstellingen.
Heemstede: Bloemententoonstelling^
Groenendaal van 's morgens 9 tot s av
12 uur.
