EEN LIEFDE IN CHINA
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
2)
„Goed". Nogmaals was er die verrukkelijke
lach van zooeven. „Mijn naam is Kathleen
Barrington en mijn vader heet Leiand Bar-
•>r;on' hij is handelsman. Het bericht dat
hem brengen moet, staat in verband met
2un zaken".
.Leiand Barrington?", herhaalde de dokter
Bedachtzaam. „Leiand Barrington?"
„Ja. Klinkt de naam u bekend in de ooren?
Aentu mijn vader misschien? Forsyth schudde
het hoofd.
geloof niet, dat ik hem ken", be-
haar laatste vraag eerst. „Maar
aet lijkt me toe dat ik den naam meer ge-
heb; hij heeft een bekende klank",
va muz^elc klonk naar buiten, toen links
an hen een deur openging; het getinkel van
mlw1 gemengd met het geluid eener zachte.
n,. uze stem. Een groepje pleziermakers
passeerde onder het licht der bonte lampen
en Kwam de straat op, Forsyth, de mogelijk-
mni 7an situatie overziend," dreef het
hof - spoed aan. Tenslotte bereikten zij
<sn w e van lange linie van woonschepen
w w n stilstaan voor de deur van de laatste
v -\orsyth liet even den blik rusten op de
in*aü Chineesche letterteekens boven den
War :-om vergewissen, dat zij waren
nif wezen moesten. Toen zei hij:
■OJit is de boot van Li Sing. „Het Paleis der
Z^igheden'
^6 «uutsupn nao» T.Vin*
is,vrijwel zeker, dat mijn vader daar is.
den" naar binnen en hem zien te
Dick klopte zachtjes op de deur en na een
kort wachten werd deze geopend. Een zoon
van 't Hemelsche rijk met een allerongunstig
ste tronie kwam te voorschijn en nam hen
scherp op in het licht, dat uit de ruimte ach
ter hem stroomde. Een moment toen hij zijn
kleine, loerende varkensoogjes op het meisje
gericht hield, flikkerde er iets ondefinieerbaar
gemeens in die oogen; het volgend oogenblik
was zijn gelaat en zijn lichaam in volmaakte
rust hij was het toonbeeld van de alle in
nerlijke emoties verbergende passiviteit, die
de kracht van zijn ras vormt.
Dr. Forsyth sprak hem in vlug Chineesch
toe, maar het scheen niet tot den Oosterling
door te dringen. De lippen van den Engelsch-
man krulden in een even spottend glimlachje,
toen dook zijn hand in zijn zak en kwdm er
met een paar zilveren dollars weer uit. De
geldstukken rinkelden toen ze van de eene
hand in de andere overgingen, de Cerberus
stapte terzijde en de weg naar het „Paleis
der Tienduizend Zaligheden" lag open.
Ze gingen samen binnen en toen ze den
drempel overschreden hadden werd de deur
onmiddellijk achter hen gesloten. De portier
schoof een houten sluitboom op zijn plaats
en zette hem vast met een pin, eveneens van
hout die. door een gat in den sluitboom, in
het deurkozijn gestoken werd. Bij het geluid
van het verschuiven van de staaf, wendde
Dick Forsyth snel het hoofd om. om te zien
wat er gebeurde; hij keek aandachtig naar het
bevestigen van de pin. nam toen de arm van
het meisje en liep met haar verder.
Ze bevonden zich in een groot vertrek. Eigen
aardig snijwerk en een overdaad van verguld
sel overheerschten in de decoratie. Zijden
voorhangsels, met zwaar gouden borduursel,
onttrokken een reeks kleine afzonderlijke
hokjes, die langs de wanden waren afgeschut,
aan het oog en het --^-Hnsel van vele won-
delijk gekleurde la- waarin het goud dei-
versieringen en go- tooverachtig speel
de, gaven aan het gel-.eele interieur een ka-
•leidoscopisch aspect, dat npg^verhoogd werd
door het merkwaardig inconsequente feit, dat
alom in het rond en ook al in gulden letters,
hartverheffende uitspraken van den wijzen
tonfusius prijkten!
In het midden van de zaal stond een groote
tafel, met een menigte sierlijk uitgedoste Chi.
neezen, blijkbaar lieden van fortuin en aan
zien, er omheen. Aan de tafel zat een man met
een stapel geld voor zich en met een langen
stok in de hand; aan zijn zijde zat een ander
met een niet minder begeerenswaardige hoe
veelheid bankpapier en zilver vlak bij zich.
Op de tafel lag 'n vierkante looden plaat,
waarvan de zijden van 1 tot 4 waren genum
merd en ook in die genummerde afdéeiingen
lag een flinke voorraad geld.
Toen Dick Forsyth naar de tafel keek, zag
hij direct, dat er fan-tan gespeeld werd, het
beroemde Chineesche gokspel. Toen liet hij
den blik rondgaan om de vader van het meisje
te ontdekken. Behalve hijzelf en Miss Barring
ton. was er maar één Europeaan aanwezig,
een man met een brutaal, hard, onsympathiek
:ezicht en. krachtige, haast wreede kaken,
die zoo verdiept was in de verrichtingen van
den Chinees aan 't hoofd der tafel, dat het
binnenkomen der beide andere blanken hem
scheen ontgaan te zijn. Ook de Oosterlingen
hadden alleen aandacht voor het spel; slechts
één had opgekeken toen zij naderbij kwamen
de oogen van den andere waren als ge
hecht aan den croupier met den stok, die net
twee handen vol koperen munstukken telde,
welke een van de omstanders op tafel had
gedeponeerd. Over het gezicht van den eenen
Chinees die had opgekeken, vloogo een uit
drukking van hevig geïnteresseerd zijn; hij
maakte zich los van de groep en kwam lang
zaam hun kant op.
Forsyth lette ternauwernood op hem. Hij
keek naar den Europeaan met het harde ge
zicht, die. zooals hij bij zichzelf had uitge
maakt. niemand anders dan de vader van het
meisje kon zijn en Leiand Barrington had op
zijn beurt voor niets anders oog dan voor de
snel verminderende stapeltjes kopergeld, die de
croupier bij vier tegelijk aftelde en waarvan
het overschot den winnaar zou aanwijzen.
Eensklaps schreeuwde Barrington:
„Voor mij! Alle drommels
Drie munstukken bleven liggen en drie was
het winnende nummer. Forsyth was er zeker
van, dat het om een bedrag van beteekenis
ging en de trek van hebzuchtige voldoening
op het gelaat van den Engelschman verschafte
den dokter een sleutel tot zijn karakter.
„Geld", peinsde hij, „is zijn afgod".
Het meisje legde haar hand op zijn arm.
„Zoudt u misschien tegen vader willen zeg
gen, dat ik hier ben, mijnheer Forsyth, en
dat het bericht, waarop hij wachtte, gekomen
is? Doet u het alstublieft direct, anders be
gint hij een nieuw spel".
Dick Forsyth voldeed onmiddellijk aan het
verzoek, maar daar hij, door de menigte op
dringende Chineezen, Kathleen's vader niet
bereiken kon, riep hij luid:
,Mr. Barrington!"
Bij het hooren van een Engeische stem,
draaide Leiand Barringtono zich oogenblik.
kelijk verbaasd om en ontmoette Forsyth's blik
De dokter maakte een hoofdbeweging in de
richting waar het meisje stond; het was
duidelijk, dat de handelaar de reden van haar
tegenwoordigheid begreep, want een momenf
daarop was hij in druk gesprek met den crou
pier en den bankhouder, zich uitputtend in
radde uiteenzettingen in de taal van het
land.
Forsyth wendde den blik weer naar Kathleen
De Chinees, die bij hun binnenkomen opgeke
ken had, maakte juist een diepe buiging voor
het jonge meisje en de dokter zag, dat toen
ze den ander een hand gaf, een snelle blos
over haar wangen trok.
Forsyth concludeerde, dat zij elkaar reeds
eerder ontmoet hadden en ofschoon de heele
situatie ^em allerminst aanstond, moest hij
zichzelf '-ennen. dat zijn eigen relatie met
Kathleen "'■'•rington nog van te korten duur
was, om inmenging te rechtvaardigen. Daar-
'om richtte hij zijn belaij^en^o: x?*zr weer
op de tafel en betrapte op dat oogenblik den.
bankhouder er op, dat deze met de oogen een
teeken gaf aan een dienaar, die een weinig
apart stond. De bediende keek op zijn beurt
naar Barrington, daarop weer naar den bank
houder met een vragend optrekken van de
wenkbrauwen. De bankhouder antwoordde met
een beslisten knik en keerde zich toen weer
naar de tafel, terwijl de dienaar verdween.
Dit alles nam de dokter in een blik op....-
toen liep. hij op Leiand Barrington toe.
II.
Gevaren van „Chinatown".
„Mr. Barrington", begroette hij hem, „uw
dochter heeft een dringende boodschap voor
,Dat verwondert me niet", antwoordde de
handelsman; toen nam hij den dokter nieuws
gierig op en vroeg met kalme onbeschaamd
heid: „Wie deksels bent. u eigenlijk?"
Dick Forsyth voelde dat hij een kleur kreeg,
maar zijn stem klonk kalm toen hij zei: „Mijn
naam is Forsyth. Ik zag toevallig dat uw doch
ter op haar weg hier heen door een koelie
werd lastig gevallen, ik kwam tusschenbeide
en bood mij aan als beschermer".
„Ik ben u zeer dankbaar", bromde Barring
ton onverschillig. Daarop wendde hij zich af en
voegde zich bij Kathleen.
Dick moest ondanks zich zelf glimlachen
om de onbeschoftheid van zijn landgenoot en
beseffend, dat zijn aanwezigheid niet langer
vereischt was, richtte hij zijn schreden naar
den uitgang. Maar voor hij halverwege was,
vloog het meisje, dat een fluisterend gesprek
met haar vader voerde, terwijl de Chinees zich
een weinig afzijdig hield, op hem toe.
„Dr. Forsyth", riep ze, „gaat u ons verla
ten?" i
„Ik ben bang. dat er niets anders voor mij j
opzit", lachte hij. „Ik geloof, dat uw vader j
mijn tegenwoordigheid hier niet bijzonder op
prijs stelt".
(Wordt vervolgd.).
Een eigenaardige situatie tijdens de dubbele cross country welke Donderdag door
de Kon. Militaire Sportvereeniging in de omgeving van Amersfoort werd gehouden
Te Wassenaar is Donderdag het huwelijk
voltrokken tusschen den heer W. Bolchel,
zoon van den waarnemend burgemeester
van Wassenaar en mej. P. J. Storm de
Grave
B. van Caldenhoven, de back van D.W.S,
die in het Nederlandsch elftal Is gekozen
voor den wedstrijd tegen België op Zondag
31 Maart a s.
Een kijkje in de luchtvaartafdeeling van het Scheepvaartkundig Instituut te Rotter
dam, die door generaal Snijders officieel geopend is
De heer Wardenier uit Wolvega met zijn motor, waarover hij Donderdag voor
genoodigden te Utrecht een lezing hield
De Berlijnsche straten worden sehoonge-
spoten na de luchtafweerdemonstraties welke
deze week op groote schaal werden ge
houden
Bij den overweg te Dordrecht had Donderdag een botsing plaats tusschen een goederentrein en
een personentrein. Zes wagens werden beschadigd. Persoonlijke ongelukken kwamen niet voor
Flandin, de Fransche minister
president tijdens zijn rede voor de
Kamer, waarin hij het standpunt
zijner regeering ten opzichte van
de invoering van den dienstplicht
in Duitschland uiteenzet. Achter
Flandin, staande Janneney, presi
dent yan den Senaat
De start voor den Zesdaagsche te Parijs.
De renners wachtend op het startschot
