HET NIEUWE AVONDBLAD
Steenen des aanstoots.
,fie JAARGANG NO. 149
MAANDAG 29 APRIL 1935
IJMUIDER COURANT
3ONNEMENTEN: per week 10 ets., per maand
40 cents plus iy2 cents incasso, per kwartaal 1.20
plus 5 cents incasso, losse nummers 3 cents.
Kantoor: Kennemerlaan 42 - IJmuiden, Telef. 5301
Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Uitgave Lourens Coster, Maatschappij voor Courantuitgaven en Algemeene Drukkerij N.V.
Directie: P. W. PEEREBOOM en ROBERT PEEREBOOM
ADVERTENTIëN: 1—5 regels ƒ0.75. Elke regel meer
15 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Adverten
ties van Vraag en Aanbod 1-3 regels 25 ct., elke regel
meer 10 ct. Ingezonden mededeelingen dubbele prijs.
ALLE ADVERTENTIëN. OPGEGEVEN VOOR DIT BLAD, WORDEN KOSTELOOS OPGENOMEN IN DE NEVEN-EDITIE HET NIEUWE AVONDBLAD DE KENNEMER COURANT.
ijle abonnés van dit blad zijn. zoodra zij 14 dagen ais zoodanig in de reg,sters
Sn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubli
ceerd en ten kantore van dit blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos ver
zekerd tegen de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen
ƒ9000.- bij algeheele invaliditeit; 600.- bij overlijden; 400.- bij verlies van
een hand, voet of oog: 250.- bij verlies van een duim: 150.- bij verlies van
een wijsvinger; 30.- bij breuk van boven- en/of onderarm; f 30.- bij breuk
van boven- en/of onderbeen; ƒ50.- bij verlies van een anderen vinger. Ten
gevolge van spoor-, tram- of autobusongeval; ƒ5000.- bij overlijden van man
en vrouw beiden; ƒ3000.- bij overlijden van den man alleen; f2000.- bij
overlijden van de vrouw alleen. Opvarenden van visschers-, marine-vaar
tuigen enz. 400.- bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart.
tot een maximum van 2000.-, Indien hetzelfde ongeval den dood van vijf
of meer abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent
spoor-, tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodig. Uitkecringen
krachtens deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe K.A.V.-
Bank te Schiedam.
VELSEN
Zij liggen opgehoopt in onze
gemeente.
Een Amersfoortsche kei in het
Noordzeekanaal.
Inderdaad, er is heel veel in onze gemeen
te. waaraan men zich kan stooten. Vele din
gen zijn er, die zoo noodig veranderd, ver
beterd dienden te worden. Het is met onze
gemeente gegaan als met een jongen, die uit
zijn kleeren gegroeid is en wiens papa niet
bij machte is, den groei met nieuwe pakjes
bij te houden. Dan wordt er hier wat ver
lengd, daar wat w^er gemaakt, er wordt op
sommige plaatsen, waar veel slijtage is, een
lap ingezet, kortom het wordt een in het oog
loopende verschijning.
Zoo is het ook met onze gemeente gegaan.
Zij groeide snel; in den beginne, toen er nog
geld in kas was. ging het nog, maar de laat
ste jaren komen we ook niet meer aan een
nieuw pakje toe
Zoo ontstonden de steenen des aanstoots.
Maai' niet alle zijn in de magere .jaren ge
komen. Ook in de vette is er het een en an
der verzuimd of te schraal aangepakt, waar
door we nu nog met de gebakken peren
zitten.
De voorbeelden liggen voo.v het grijpen; de
steenen des aanstoots in onze gemeente lig
gen opgehoopt.
Kijken we eerst eens rond in IJmuiden
Overal niet alleen in het oude gedeelte, maar
ook in het nieuwe, veel te nauwe straten.
Ook toen in den stedebouw reeds modernere
begrippen omtrent straataanleg waren bin
nengedrongen. ging men in IJmuiden de
zaak op den ouden voet voortzetten. Dirk
Hartoghstraat, Van Linschotenstraat, Plan-
ciusstraat, het zijn feitelijk niet veel meer
dan flinke steegjes. Als de groentekar voor
de deur staat, kan er nauwelijks een ander
voertuig passeeren. En zoo zijn er tientallen
van voorbeelden op te noemen. Men is, al
bouwende aan IJmuiden in dezelfde fouten
vervallen van het vorige geslacht, hetgeen
tengevolge heeft, dat geheel IJmuiden van
het puntje van de Visschershaven tot het
station VelsenIJmuiden-Oost een stede
bouwkundig monstrum is geworden, waarin
men bovendien verzuimd heeft ook maar
één vierkanten Meter te reserveeren als
openbare speelplaats voor de kinderen. Dank
zij de crisis, waardoor nog niet alle onbe
bouwde terreinen bebouwd zijn. is er hier en
daar nog wel een stukje grond, waar onze
jongens en meisjes zich kunnen uitleven. En
misschien hebben de drie speeltuinvereeni-
gingen in IJmuiden het eveneens aan de
crisis te danken, dat zij nog in het bezit van
hun terreinen zijn.
De groote fout, gemaakt bij den opbouw
van IJmuiden is. dat men van eiken vierkan
ten meter gronds een winstob.iect heeft wil
len maken Een sprekend voorbeeld daarvan
is het P. Vermeulenplein. dat oorspronkelijk
ook als plein was bedoeld, maar dat later
ook als bouwterrein werd ingedeeld. En al
weer is het de crisis, die gemaakt heeft, dat
dit plein nog niet volgebouwd is.
Wanneer zal de Kennemerlaan eens aan
haar doel van belangrijken verkeersweg kun
nen beantwoorden? Het laat zich aanzien,
dat de sta-in-den-weg, de on-esthetische
ruïne aan het eind van dezen verkeersader
vooralsnog niet gaat verdwijnen en het ver
keer in Westelijke richting zich nog jaren
lang zal moeten oplossen in de nauwe Na
pierstraat of de nog veel nauwere Varenius-
straat.
En dan hebben we nog de voortuintjes in
de Kennemerlaan. Het zal niet noodig zijn,
deze onverkwikkelijke geschiedenis on lie ra
telen, We hebben hierover herhaaldelijk in
ons blad geschreven. De zaak is nog steeds
hangende; met belangstelling wachten we
het eind van het proces af. Van welken kant
men deze kwestie ook beschouwt, het is een
vreemde geschiedenis.
Wie het geluk heeft, te wonen nabij (nu
ook: in) de zandvlakte, die zich uitstrekt ter
weerszijde van de Burgemeester Rambonnet-
laan, wordt wanneer de wind wat al te sterk
over deze vlakte blaast door een zandplaat
geteisterd. Als IJmuiden een verlaten stad
was geweest, zou ze zeker reeds geheel on
der de opgewaaide laatste overblijfselen van
den Moerberg bedolven zijn. Dit is een plaag,
waar we aan zullen moeten wennen, even
als we hebben moeten wennen aan de kwa-
liikriekende geuren, die zich wanneer er een
stevige Westenwind waait, uit.^c:ten over
een groot deel van IJmuiden. Want zoolang
er in IJmuiden genouwd wordt en ook wan
neer er niet gebouwd wordt, zullen de zand-'
verstuivingen blijven bestaan; zoolang in
IJmuiden visch wordt aangevoerd, püf wordt
overgeladen of tot vischmeel verwerkt, of
visch wordt gerookt, zullen de specifiek
Umuidensche geurtjes ons reukorgaan bin
nendringen.
Zoo komen uit het Zuiden de zandverstui
vingen. uit het Westen de bewijzen, dat
IJmuiden een visschersplaats is. naar ons
toewaaien. En zoo komt uit het Noorden alles
wat door het hoogovenbedrijf wordt uitge
spuwd; kolendampen, gasdampen en alles
wat. zulk een bedrijf maar de lucht in kan
jagen, Ook daaraan zullen we moeten wen
nen, Als na een warmen zomerdag de boreas
eenige verkwikking komt brengen, zullen we
deuren en ramen sluiten en zullen we ons de
weelde moeten ontzeggen, te genieten van de
frissche avondlucht in het tuintje of het
prieeltje achter ons huis en ons troosten met
de gedachte, dat het in het Ruhrgebied of
de Borinage nog erger is, of zullen we vluch
ten naar het strand, waar frissche zeelucht
in onbeperkte hoeveelheden aanwezig is, ten
zij de wind inmiddels is uitgeloopen, in welk
geval zelfs ons onvolprezen strand niet vei
lig is voor de luchtverontreinigers.
Wanneer we wandelen naar het Oosten
komen we, na eenige malen, nu in letterlij
ken zin. in aanraking te zijn geweest met
eenige steenen des aanstoots, doordat de be
strating hier en daar wat ongelijk is gewor
den. bij de tunnels, waar de grensrivier tus-
schen IJmuiden en Velsen, i.e. het open riool
tusschen de beide spoorbanen haar onwel
riekende geuren uitwasemt, tot ergernis van
de weinig talrijke bewoners en de talrijke
voorbijgangers.
Maar men trooste zich met de wetenschap,
dat hieraan binnen afzienbaren tijd een ein
de zal komen, dat men hieraan niet behoeft
te wennen. Want op de begrooting voor 1935
is een bedrag uitgetrokken voor, het maken
van een riool. Beter laat dan nooit.
Zoo komen we in Velsen; het vriendelijk
oude dorpje, dat zich uitstrekt langs den
zoom van het polderland met zijn heerlijke
vergezichten. We komen er langs den Sta
tionsweg, die den laatsten tijd veel verbeterd
is. doch bij welke verbetering men helaas
verzuimd heeft, aan beide kanten van den
rijweg een fietspad aan te leggen Wel ligt er
aan den Zuidkant.van den rijweg een breede
strook, die velen voor een rijwielpad houden,
maar het is geen rijwielpad, het is hoogstens
een pad voor wielrijders en dit maakt een
groot verschil. Wielrijders, die hier niet be
kend zijn, komende uit Oostelijke richting,
zijn veelal geneigd, deze strook voor een of
ficieel rijwielpad aan te zien; zij steken naar
dit pad over en rijden zonder het te weten,
links van den rijweg', hetgeen met zich mee
brengt, dat zij. zonder het te weten, met hun
leven spelen.
In het fraaie villapark van Velserbeek
zouden we moeilijk een steen des aanstoots
kunnen vinden. Maar we ontmoeten weer
één, een flinke kei in het oude dorpje, dat
zich zoo bescheiden verbergt achter een
zwaar geboomte, dat nog zwaarder geweest
zou zijn, als de tand des tijds en de iepen-
spintkever er geen slachtoffers hadden ge
maakt.
Daar kabbelt traag langs de huizen tus
schen de pastorie der Ned Hervormde kerk
en de Meervlietstraat een beekje. Maar bet
is niet het heldere beekje van de Veluwe;
het is gevuld met een onhelder, drabbig, kwa-
lijkriekend vocht. Want het voert niet al-
;een het water af (voor zoover nog aanwe
zig). oat komt van hooger gelegen streken;
het heeft nog een andere functie want het
is niet anders dan een open riool. Het is
sedert vele jaren een bron geen heldere
van ergernis van de bewoners van dit stukje
van den aardbodem. Zij zullen er aan moe
ten wennen, want het zal nog wel even du
ren. voordat hier een riool komt.
Er zijn vele factoren aanwezig, die een
verbetering van den toestand in den weg
staan, al is de toestand nog zoo „onhoud
baar". Verder kunnen de slachtoffers zich
troosten met de gedachte, dat het nog erger
kan.
Want erger en ook ergerlijk is het gesteld
in Santpoort. Santpoort groeit en bloeit
al is het misschien in schijnbaren bloei
tegen de verdrukking in. Maar met den groei
hoopen zich de moeilijkheden op. moeilijkhe
den welke zijn ontstaan, doordat in geheel
Santpoort een behoorlijk functionn eerend e
rioleering ontbreekt. Moet dat nog langer zoo
voortduren? Jaar in jaar uit heeft de inmid
dels overleden Gezondheidscommissie op den
ernstigen toestand gewezen en nog onlangs
heeft de heer Sluiters in den gemeenteraad
de aandacht van B. en W op dezen misstand
gevestigd. Er ontwikkelt zich in dit deel
onzer gemeente een moderne woonwijk, er
worden steeds woningen bijgebouwd, het
aantal inwoners neemt zienderoogen toe,
maar de kwestie der rioleering blijft onop
gelost. Dat moet op den duur spaak loopen.
Steenen des aanstoots zijn de steenen. die
nog steeds ontbreken in den Kruidberger-
weg, zijn ook de keien, waarmede de Hage-
lingerweg voor een groot gedeelte is be
straat-
Met dien Kruidbergerweg is het een vreem
de geschiedenis Het schijnt, dat het gemeen
tebestuur het juiste oogenblik heeft laten
voorbijgaan, om dezen weg te doen verhar
den. net als bij den Brederoodscheweg. En
nu moge het waar zijn, dat zulk een in den
zomer stof rijke en in den winter modder-
vijke straat, meer dan een fraaie asphaltweg,
het begrip „buiten wonen" accentueert,
maar dit is een zeer negatief begrip en de
bewoners zullen ongetwijfeld aan iets meer
positiefs, in den vorm van een goede wegbe-
dekking. de voorkeur geven.
Steenen des aanstoots? De voortwoekeren
de lintbebouwing, die het bouwen onnoodig
duur maakt, die een blok- of kernbebouwing
verhindert en die fraaie vergezichten op
groene weiden, met een achtergrond van
bosch en duin. belemmert, onmogelijk maakt.
Heele stukken natuurschoon worden gemas
keerd door een aantal woningen, die gevoeg
lijk op een bouwterrein van eenige hectaren
neergezet zouden kunnen worden.
Een reusachtige steen des aanstoots, zoo
iets als de beroemde Amersfoortsche kei, de
Velser pont, brengt ons naar de overzijde.'
Geleerde heeren zoeken naar een oplossing,
maar wij leeken roepen het uit; geef ons een
tunnel of liever geef ons twee tunnels, even
als in Antwerpen, één voor het snelverkeer
en één voor de overgebleven voetgangers,
met een roltrap of zooiets.
Ook de Velsenaren aan gene zijde van het
Noordzeekanaal weten wat het beteekent, te
leven onder den rook van groote fabrieken.
Ze kennen de gas- en kolendampen van de
hoogovens, de den neus prikkelende dampen
van de papierfabriek, de heerlijke geuren,
die bij NO. wind worden aangevoerd van de
oevers van de Beverwi.jker Pijp. Ze zullen er,
evenals de IJmuidenaren aan moeten wen
nen.
De bewoners van een groot deel van den
Koningsweg ondervinden dubbel het twijfel
achtige genot, te wonen nabij een groote
fabriek. Als een vestingmuur loopt daar vlak
voor hun ramen de hooge afscheiding van
het palenpark. In plaats van op de bosscha
ges. die hier vroeger te vinden waren als de
laatste overblijfselen en tevens de laatste
uitloopers van de Velser bosschen, kijken ze
nu op den grauwen, eentonigen muur en de
magere sprietjes, die het begin moesten vor
men van een „plantsoenaanleg". Daarachter
zien ze wat steenklompen en fabrieksschool'-
steenen en voorts den hemel, blauw, bewolkt
of bedekt met rookwolken, naar gelang van
de omstandigheden.
JLoo zien we, dat er veel is. dat anders kan
en dat anders had gekund. Want er is veel
in onze gemeente, dat men in andere ge
meenten van hetzelfde kaliber niet zal vin
den. omdat men elders beter de puntjes op
de i gezet heeft dan in Velsen.
Voortuintjes, onafgewerkte of onvoltooide
straten, sommige misstanden op het gebied
der rioleering. Brederoodscheweg. Kruidber
gerweg zijn van een specifiek Velsensch ka
rakter.
Maar het is moeilijk, in een gemeente als
de onze. die zich in Amerikaansch tempo
heeft ontwikkeld, alléén en altijd de goede
koers te houden. Waar veel gedaan wordt,
worden fouten gemaakt; en tegenover deze
fouten staan tal van daden, die veel tot de
ontwikkeling van de gemeente hebben bij
gedragen, daden die een bewijs zijn van durf
en vertrouwen in de toekomst. En dan moet
niet over het hoofd worden gezien, dat tal
van zaken, die hierboven op den toetssteen
werden gelegd, geboren zijn uit omstandig
heden. welke lagen buiten het bereik van
het gemeentebestuur of het college van B
en W.
S. B.
VERGADERING VAN DEN GEMEENTERAAD.
Er wordt een openbare vergadering van den
Raad dezer gemeente gehouden op Dinsdag 7
Mei 1935, des namiddags 7 uur, ten gemeente
huize.
Agenda:
1. Belastingzaken,
2. Ingekomen stukken
3. Wijziging gemeente-begrooting 1933 en
vaststelling' van de 5de suppletoire begrooting
der gemeente, dienst 1934.
4. Vaststelling' van pensionsgrondslagen.
5. Adres inzake begrafenissen voor rekeninL
van de Instellingen van Maatschappelijk
Hulpbetoon.
6. Wijziging van de overeenkomst met Hoog
ovens inzake gaslevering.
7. Advies omtrent het beroepschrift van H.
M. Troupin te Haarlem, tegen de weigering
van een bouwvergunning.
8. Wijziging en verlenging van de huurover
eenkomst met het Rijk betreffende het kam
peerterrein te IJmuiden.
9. Advies op het adres van H. Ellens e.a. te
Santpoort, inzake demping van een gedeelte
der Jan Gij zenvaart aldaar.
10. Verlaging van den huurprijs van per-
ceelen weiland.
11. Verhuur van een woning te Santpoort.
12. Herziening van het tarief voor het ver
huren van de tennisbaan in het park „Velser
beek".
13.. Vergrooting van de begraafruimte op de
aigemeene begraafplaats.
14. Aanvulling der verordening op de hef
fing der begrafenisrechten en vaststelling op
nieuw der verordening op de invordering dier
rechten.
15. Vaststelling van een Verordening op de
algemeene begraafplaats.
16. Benoeming' van: a. Voorzitters, leden en
plaatsvervangende leden van de Hoofdstembu-
reaux en van de stembureaux voor de verkie
zing van leden van den Gemeenteraad; b. le
den der schattingseommissiën voor de Rijks-
inkomstenbelasting.
IJMUIDEN
R.-K. Tooneelvereeniging
Kunstkring.
.Tubileumvoorstelling met ,,'t Cafétje".
Den 13den Mei a.s. herdenkt de R.K. Too
neelvereeniging „Kunstkring" haar 12>j-jarig
bestaan.
Oorspronkelijk werd hij als onderafdeeling
van de St. Josephsgezellen opgericht (13 No
vember 1922), waar destijds Pastoor B. A. La-
sance praeses van was. Het initiatief hiertoe
namen de heeren A. Koene 'die thans nog
werkend lid van „Kunstkring" is), A. Gomes en
H. Gorter. Het ledental bedroeg 7, terwijl in
de eerste jaren van haar bestaan de vereeni-
ging uitsluitend tooneelwerken met enkel hee-
renbezettmg opvoerde.
Door een reorganisatie in de St. Josephs
gezellen werd „Kunstkring" in 1925 zelfstan
dig en heeft hij na dien tijd door den ijver en
de animo van velen zijner leden en van het
vooruitstrevend bestuur vele successen mogen
boeken, niet alleen in IJmuiden, doch ook in
Velsen-Noord, Beverwijk en Diemen.
De vele genoegelijke en leerzame avonden
door „Kunstkring" den parochianen geboden
werden immer zeer op prijs gesteld.
Ofschoon de uitvoeringen veel opgang maak'
ten, bleek er zoowel bij de leden als bij de ge
regelde bezoekers meer interesse voor gemengd
tooneel te bestaan en werd dan ook in 1932 be'
sloten in den werkenden kring eveneens dames
op te nemen. Daar nu ruimere keuze in de op
te voeren werken verkregen werd, hebben de
uitvoeringen van „Kunstkring" door deze re
organisatie een belangrijke verbetering on
dergaan.
Als eerste uitvoering bracht de vereeniging
„Het spreekuur van den dokter" onder regie
van den heer M. Jungbacker. Daarna werden
achtereenvolgens ten tooneele gevoerd „De
moord in de Kolmessergasse", „De onuitstaan
bare", ,,De verloren erfenis", „Naar China'
'alle onder regie van kapelaan M. Haring)
Van „De Hoed van Itaüaansch Stroo", „De
-Mexicaansche Zilvermijn", „Het hoogste goed'
voerde kapelaan P. J. Maas de regie, terwijl
na 1927 onder leiding van kapelaan C. Hijge-
mann ingestudeerd werden „De Hellas", -Mijn
heer Klaproos", „Pastoor Bonus", „Het kost
bare leven".
De laatste jaren kende „Kunstkring" vele
regisseurs; de heeren J. Tromp (met Oesin
Blanda), kapelaan A. v. d. Hoeven (met ,.De
Weddenschap"), A. A. Holtslag (met Wat niet
sterven kon, Peper, Een dag dame, Partijtje
Poker, Nathan heeft lefazzel, Baas in hui:
Materialisme en Haar andere man) en ten
slotte de huidige leider de heer J. Jungbacker
(met Amor en Bananen, en Het Cafétje)
12jaar tooneelspelen, dat is voor dilettan
ten een heele prestatie! Kunstkring heeft me-
nigen genoegelijken avond geschonken en over
belangstelling over 't geheel genomen niet te
klagen gehad.
Ook Zondagavond was de zaal van het R.K.
Vereenigingsgebouw geheel gevuld, toen het
scherm voor het eerste bedrijf van Tristan
Bernard's Fransch blijspel ,,'t Cafétje" opging,
Tevoren had de heer J. N. Osendarp namens
de jubilaresse een openingswoord gesproken
en de Weleerw. Heeren pastoor J. C. de Moll en
kapelaan Coelen in 't bijzonder welkom ge
heeteru
Pastoor de Moei wenschte als geestelijk toe
ziener de vereeniging met haar jubileum op
recht geluk. Spr. hoopte, dat ze haar zilveren
en daarna haar gouden feestdag zou mogen
vieren.
De intrige van het spel zullen we ditmaal
niet behandelen, omdat we Vrijdag j.l. in "ons
blad aan den opzet van het werk een uitvoe
rige bespreking gewijd hebben in verband met
de voorstelling van een andere tooneelvereeni
ging, die toen hetzelfde thema behandelde.
De introductie van I liep al dadelijk vlot van
stapel. Knap werk had de Kunstkring-secreta
ris. de heer A. Somes, geleverd, die voor sug
gestieve tooneeldécors naar eigen ontwerp had
zorg gedragen. Wat hier met bescheiden mid
delen tot stand gebracht werd, verdient alle
lof.
Het Cafétje wordt gedragen door den speler
die de rol van den kellner Albert te vervullen
heeft. Deze was bij den heer A. Koene in ver
trouwde handen; mei entrain werden door
hem de lotgevallen van Albert vóór en na zijn
erfenis ten tooneele gebracht. Met weinig
moeite wist hij zijn publiek een gullen lach te
ontlokken. In 't bijzonder was zijn houding na
het bezoek aan den wijnkelder „passend".
Philibert (Jungbacker Sr.) was „le patron",
zooals we hem in IJmuiden gedacht hadden.
Na de scène in I tusschen hem en Bigreden
A. Gomes), die niet overtuigde, stelde deze
oude tooneelrat zich op z'n medespelers in en
wist deze zoodoende tot grooter actie op te voe
ren. De geheele sfeer was. hoe verdienstelijk
werk allen ook leverden, toch nog te weinig
Fransch en te veel oer-Hollandsch.
Mevr. v. d. Kolk gaf een temperamentvolle
Eawige; een speelster, die tot een belangrijke
kracht van Kunstkring kan uitgroeien, als ze
zich met nog meer distinctie weet te geven.
De artiste in het stuk vraagt een opvatting,
die boven het gelijkvloersche uitgaat. In elk
geval zat er actie in haar spel en behoorde zij
met Albert tot degenen, die nog eenig vuur in
het geheel brachten.
Berengi-re werd door mej. N. Mooij gere
produceerd, die als jonge kracht van Kunst
kring haar intrede deed en het hare tot het
succes van 't Cafétje bijdroeg.
Bigredon had zijn „nummer" in n, toen de
oesters hem minder goed bekwamen.
Yvonne 'mej. Fr. Klaassen) trachtte het
onaannemelijke slot zoo acceptabel mogelijk te
maken.
Onder de derde-plan spelers waren enkelen,
die in grootere rollen een beter figuur geslagen
hadden.
Mee alle waardeering voor Kunstkring is
men in het weergeven van het pétillante van
een Fransch blijspel wel even te kort gescho
ten. Als vermakelijk hoorspel heeft het allen
geamuseerd. En dat- was hoofdzaak.
De entreacte- en balmuziek vond in Don
kers Band haar verzorging.
W.
Voortaan zullen de loten van de Iersche Sweepstake uit een andere trommel
gehaald moeten worden, want de tot- Loe gebruikte (rechts op de foto) heeft
bij den brand, welke in het Le Dublin heeft gewoed, te veel geleden.
PERSONALIA
De heer M. A. Visser, theologisch candidaat
bij de Ned. Hervormde Kerk te Santpoort ont
ving een beroep bij de Ned. Herv. Kerk te
Schraar-d.
ORGELCONCERT OP JULIANADAG.
Aan het orgelconcert, dat op Julianadag in
de Gereformeerde Kerk (West) gegeven zal
worden, werken mede het Chr. Meisjeskoor
..Lenteklokjes" ondier leiding van mej. Riek
Meyering, mej. A. van Kriek, sopraan, Haar
lem en de heeren Han Zirkzee, piano Leiden
en Cor Morriën, orgel IJmuiden.
GEEN CONCERT VAN „JULIANA"
De Chr. Muziekver. „Juliana", die zooals
wij hebben gemeld, van plan was op den ver
jaardag van Prinses Julia-na een concert te
geven, kan dit plan niet ten uitvoer brengen
omdat het gemeentebestuur in verband met
de kosten niet kan voldoen aan het verzoek,
ten behoeve van dit concert een plankier op
te richten.
Afscheid D. Moerman.
Zaterdagmorgen heeft de heer D, Moer
man. walkapitein van Bureau Wijsmuller, die
zooals wij Zaterdag reeds hebben gemeld,
belast is met de leiding van het bedrijf der
firma in den Helder, afscheid genomen van.
directie en personeel alhier.
Het was een intieme plechtigheid, waarbij
aanwezig wareh de directeur de heer J.
Boon, kantoor- en walpersoneel alsmede de
staf van de bemanningen der sleepbooten.
Ook was aanwezig de heer D. J. van Mourik,
ehef-maehinïst van Bureau Wijsmuller,
vroeger bedrijfsleider van de werf te Vlaar-
dingen en opvolger van den heer Moerman.
De heer Boon sprak eenige hartelijke woor
den van afscheid tot den scheidenden func
tionaris. Hij zeide, dat de heer Moerman, na
tien jaren in IJmuiden werkzaam te zijn ge
weest, door omstandigheden plotseling was
overgeplaatst naar den Helder. De heer
Moerman heeft in IJmuiden veel voor de
zaak gedaan, waarbij hij werd gesteund door
de andere leden van het personeel, die een
drachtig met den heer Moerman, in het be
lang der zaak hebben samengewerkt. De
heer Moerman laat niet alleen collega's maar
ook vrienden achter. Nu plotseling de functie
van leider van het bedrijf in Nieuwediep
open kwam was er niemand, die beter dan
de heer Moerman met deze taak belast kon
worden. Spreker vertrouwt, met den opvol
ger van den heer Moerman op dezelfde wijze
te kunnen samenwerken en dat ook het per
soneel met den nieuwen baas voor de maat
schappij eendrachtig zax samenwerken.
Herinnerende aan het spreekwoord„Sclwl-
den is een beetje sterven" wees de heer Boon
er op. dat de heer Moerman dagelijks met
behulp van de telefoon bereikt kan worden,
zoodat er van een scheiding eigenlijk niet
gesproken kan worden Spreker bedankte
den heer Moerman voor alles wat hij voor
Bureau Wijsmuller heeft gedaan.
De heer Moerman dankte den heer Boon
voor de vriendelijke woorden. Hij dankte
eveneens het personeel voor zijn medewer
king en sprak den wensch uit, dat ook zijn
opvolger op dezelfde wijze aller medewer
king zou mogen ondervinden.
Met een stevigen handdruk namen allen
daarop afscheid van den sympathieken chet,
