EEN LIEFDE IN CHINA
Da kaas wordt op vastheid beklopt tijdens
de Jubileum-markt welke Vrijdag ter ge
legenheid van het 50-jarig bestaan der
kaasmarkt te Breukelen werd gehouden
Als de koninklijke stoet voorbijkomt. De Royal Horse Guards, ont
vangen instructies omtrent den weg, dien de stoet bij de viering van
het zilveren regeeringsjubileum van den Engelschen Koning Maan-
Een scene tijdens de generale repetitie Yan „Elektra", waar
van hedenavond in den Stadsschouwburg te Amsterdam in
het kader van het Nederlandsch Muziekfeest de opvoering'
gaat
voor de koninklijke jubileumfeesten van aan.
staanden Maandag
De onderteekening van het Fransch-Russisch verdrag
heeft Donderdagavond te Parijs plaats gehad. Laval zet
zijn handteekening. Rechts de Sovjet-gezant Potemkin,
die het verdrag namens de Russische regeering onder-
teekende
FEUILLETON.
Uit het Engelsch
door BEN BOLT.
38)
De lange karavaan, dertig dieren in totaal,
öie koper, zout en steenkool vevoerden voor
de handelaars in de naburige provincie, ging
[voorbij en zij wachtten zwijgend, tot de
[laatste der arme, uitgemergelde dieren, voor
wier rekening het vrachtvervoer kwam in
r dit primitieve oord, zonder spoorwegen of
r andere moderne verbindingsmiddelen, uit het
f gezicht was. Toen vervolgden zij opnieuw hun
tocht.
Ze spraken niet veel, maar op een gegeven
oogenblik keerde Kathleen, die nog steeds
[vooraan liep, zich om, om een opmerking
j'te maken.
De woorden kwamen echter niet over haar
lippen, want een geslepten steen, losgewoeld
door den regen en door de muildierkaravaan,
schoot onverwachts onder haar voet weg en
met een gil vloog ze voorover en rolde de
trappen af. Verschrikt zette Forsyth den
draagstoel neer en rende naar haar toe.
Haar val was gelukkig gestuit, maar toen
hij bij haar kwam, vreesde hij reeds bij den
eersten oogopslag, dat zij er niet geheel on
gedeerd afgekomen was, want ze zag heel
bleek en in haar oogen stonden tranen van
pijn.
„Wat is er? Je hebt je pijn gedaan, liefste
Waar?"
..Het is mijn voet. Ik heb een gevoel alsof
ik mijn enkel gebroken heb".
Zoo erg zal het wel niet zijn. hoop ik"
sprak hij met voorgewendejuciitigheid. „Pro-
béer eens of Je staan kunt!5' ---■ *^*4
Hij hielp haar overeind, maar toen zij den
bezeerden voet neerzette ontsnapte haar
een scherpen kreet.
„Ik moet het meteen onderzoeken". For
syth ging op een der treden zitten, trok
haar schoen uit en betastte voorzichtig den
pijnlijken enkel.
„Is hij gebroken?", vroeg het meisje, in
eenkrimpend bij de aanraking.
„Neen", stelde hij haar na eenige oogen-
blikken gerust. „Maar hij is leehjk verstuikt.
Ik zal hem verbinden".
Hij riep Ching, gaf dezen orders te pro
beer en wat water te krijgen en toen de
Chinees met de volle pan terugkwam, wat
in enkele minuten gebeurde, maakte de dok
ter met behulp van linnen, dat hij uit den
binnenkant van zijn jas scheurde een wa-
terverband.
„Nu in den stoel", riep hij opgewekt, toen
hij klaar was.
„Kan ik niet loopen, Dick?"
„De eerste dagen niet. Mijn voorgevoel inzake
den stoel blijkt dus achteraf niet bedriegelijk
te zijn geweest. Maar maak je niet zenuw
achtig kindlief; we komen best door al die
wederwaardigheden heen".
Zijn toon klonk optimistisch genoeg, hoe
wel hij heel goed besefte, dat dit ongeval
in menig opzicht een handicap zou blijken
te zijn.
Juist had hij Kathleen zoo comfortabel
als het kon in den stoel geïnstalleerd toen
een waarschuwend „pst" van den Chinees
hem deed opkijken.
„Wat is er, Ching?"
„Man kijkt naar ons. Daar boven!"
Dick Forsyth wendde den blik vlug in de
aangegeven richting en ontdekte een man.
gekleed als een koelie, die van een hoog,
rotsachtig punt, geen dertig meter van hen
af, naar hen stond te kijken. Toen hij zag
dat hij opgemerkt werd, trok het nieuws
gierige heerschap zich ijlings terug.
„We moeten ons haasten, Ching! We
:57|ten -hiefc wie die m^n was", luidde For
syth's conclusie. „Het kan een eenvoudige
landman geweest zijn, maar hij kon ook een
vermomde soldaat wezen, vooruitgestuurd
om het terrein te verkennen. In ieder geval
heeft hij ons gezien en als hij den heuvel
opgaat en iemand van Ah Yeo's soldaten
tegenkomt, is het spel uit".
Ze haastten zich zooveel de moeilijke weg
dit toeliet en in den laten middag hadden
zij het laagste gedeelte van den heuvelrug
alweer bereikt en naderden den voet.
Nu ontmoetten zij meer voorbijgangers en
daar het nutteloos was te trachten hen te
vermijden, stapten zij stevig door, niet let.
tend op de uitvorschende blikken, die op hen
werden geworpen.
Het begon al te schemeren, toen ze aan een
dorp kwamen, aan den ingang waarvan een
herberg stond: „De Herberg van den Altijd-
durenden Voorspoed".
De gelegenheid deed haar naam weinig
eer aan, vormde zelfs een scherpe tegen
stelling ermee, maar het beteekende onder
dak, en daar het bovendien nog was be
ginnen te regenen, scheen het raadzamer
beschutting te zoeken voor den nacht. For
syth overlegde met Ching, die van meening
was, dat ze zich thans buiten he achtervol
gingszone bevonden en zij besloten hier voor
den nacht af te stappen, wanneer het mo
gelijk was.
Zij werden ontvangen door een Chinees
met forsche oogen, die in antwoord op hun
vragen meedeelde, dat hij twee kamers dis
ponibel had. Zij namen die direct, maar be
merkten bij het binnentreden, dat die twee
kamers in werkelijkheid een geheel vormden
met een dun matten schot ertusschen en
niets dan matten als deur. Een verdere in
spectie bracht aan het licht dat er een paar
leege doodkisten in de kamer stonden en dat
het venster uitkeek op het plaatsje waar de
stoel „gestald" was.
Ching's oogen twinkelden van pret toen
hij de doodkisten in de gaten kreeg,
j^geel^nette phjn^anj""d.e baas pn deze'
herberg. Hij heeft doodkisten klaar voor als
hij dood gaat. Dat doet iedere Chinees die
weet hoe het hoort".
„Twee Ching", informeerde Forsyth ge
amuseerd.
,Fen voor hemzelf en een voor zijn vrouw",
legde Ching ernstig uit. „Precies als eenmaal
voor u en Missie Barrington".
„Och, die kisten zullen mij in mijn slaap
niet storen", lachte de dokter. „Zelfs niet als
er een doode in zatzoo moe ben ik".
Maar hij zou bemerken dat andere din
gen wèl in staat waren zijn rust te verstoren.
Met het oog op een vroegtijdig vertrek den
volgenden morgen waren ze bijtijds naar bed
gegaan en de dokter had nog maar kort
geslapen, toen een hand hem zachtjes heen
en weer schudde en zoo tot de werkelijkheid
bracht.
„Dokter! Dokter Forsyth!" fluisterde
Ching's stem aan zijn oor.
„Ja?", fluisterde hij terug.
„Een man, twee mannen in de kamer.
Stil heel stil!"
Dick Forsyth luisterde met ingehouden
adem en hoorde na enkele seconden de mat
ten die de kamer in tweeën splitsten, ritse
len toen iemand er tegen opbotste, daarop
viel iets met een gerinkel van metaal op den
onbedekten grond, een gerinkel dat van
niets anders afkomstig kon zijn dan van
een mes.
XXIII.
Nogmaals ontvoerd.
De geluiden van zich bewegende dingen in
de kamer overtuigden Forsyth dat Ching
niet gedroomd had en het rinkelen van het
mes was voldoende bewijs, dat, wie de in
dringer of indringers ook mochten zijn, hun
bedoelingen vijandig waren.
Een minuut misschien lag den dokter vol
maakt stil en de man die het mes had laten
yallen maakte „eveQmiii gelu$,
de diepe stilte verbroken doordat Ching
hevig begon te ademen en een volmaakt ge
ïmiteerd gesnork liet hooren. Oogenblikkelijk;
begonnen de voorzichtige bewegingen op-!
nieuw, en Fosyth kon vaststellen, dat er
minstens twee indringes moesten zijn. De
manschappen van Li Weng Ho waren dus
de achtervolging begonnen en hadden hem
hier achterhaald! Hij glipte zoo zacht hij
kon van de houten krib en sloop op zijn
kousen naar de plek vanwaar de geluiden
kwamen.
Nauwelijks had hij dat gedaan, of Ching'
liet een scherpen waarschuwingsroep hooren,
het volgende oogenblik slaakte iemand an.
ders een half onderdrukten kreet van pijn,,
toen de dokter tegen hem opbotste. Hij kon
niets zien in de helsche duisternis, maar.
overtuigd dat de man een vijand was, pakte
hij hem beet, drukte zijn armen tegen de.
zijde vast en toen de kerel probeerde zich'
los te wringen vielen zij beiden op den
grond.
Heen en weer rolden ze, de onzichtbare
tegenpartij wanhopig' worstelend om los te
komen, Forsyth even wanhopig pogend hem
vast te houden. Geluiden die zijn oor be
reikten vertelden hem dat Ching even inge-:
spannen bezig was als hij zelf en enkele'
oogenblikken later werd hij gewaar, dat een
nieuwe invasie zich in de kamer uitgestort
had, want het geschuifel van verscheidene'
voeten klonk nu over den vloer.
De kamer scheen opeens vol menschen..
Iemand was over den dokter en zijn tegèn-'
stander gestruikeld en viel languit voorover.;
Nog weer andere zware voeten trapten op
en langs hen en in het donker schreeuwden
de indringers opgewonden met elkaar. Toen
nog worstelend, hoorde Forsyth opeens
Kathleen's stem:
„Dick! Dick! O, Dick!"
Die smeekende noodkreet stuwde een golf
van wanhoop in hem omhoog.
Te Hulssen brak brand uit ln bet huii, bewoond door de familie De Haas. Het vuur
greep zoo vlug om zich heen dat aan redden van twee kinderen (2 jongetjes van
11 en van 2 jaar) niet meer te denken viel. De vader, die nog pogingen in
het werk stelde, werd ernstig gewond en moest naar het gasthuis te Arnhem worden
overgebracht
De Jonge Acht van Laga is te Delft in training voor de komende
De ex-kroonprins van Duitschland bracht onlangs aan boord van de
„Columbus" een bezoek aan Madeira. De ex-kroonprin» tijdens de
bezichtiging van Funehal
zal worden
Varsity, welke op Hemelvaartsdag op het Noordzeekanaal verroeid
