Consequentie in de Opvoeding.
Kaapstad-Kirkenes eri
Londen-Batavia per auto
Toekomst-toerisme na uitvoering van het wereldwegenplan.
Vacantie-trips van 40.000 K.M.
Een beetje ongewoon klinkt het inderdaad
nog-, maar dat zal best wennen; telefoneeren
met Indië is ook pas enkele jaren bekend en
waarom zouden we ons dus niet thans ver
trouwd maken met het denkbeeld, dat de Lap
landers aan den Nijl hun zomervacantie door
gaan brengen, terwijl Ghandi's volgelingen
hun auto's van sneeuwkettingen voorzien en
meedoen aan de dan elk jaar plaats hebbende
Rallye naar de Noordkaap
Nog veel te veel heerscht in de wereld de
opvatting, dat de automobiel een nationaal
vervoermiddel is, terwijl reeds thans geheele
werelddeelen snel, geriefelijk en betrouwbaar
met de auto doorkruist kunnen worden en
intercontinentaal verkeer een kwestie van
(enkele) jaren zal zijn.
Oorspronkelijk Engelsch plan.
De Alliance Internationale de Tourisme
'(AI.T.), de Internationale Toeristenbond,
waarbij ook het overgroote deel van de auto-
moblisten is aangesloten, heeft reeds in 1927
het plan geopperd, de verbinding langs den
gewonen weg van Londen naar Stamboel in
berijdbaren toestand te brengen. Toen men
dit plan ("feitelijk afkomstig van de Engelsche
Automobile Association) wilde gaan uitvoeren,
stonden reeds heel vaag nóg grootere voor
nemens op stapel: het doortrekken van den
autoweg naar het Verre Oosten, het maken
van een aansluiting via Cairo naar Kaapstad
alsmede het inschakelen van Scandinavië in
dit tracé. Alles bij elkander een lengte van
ruim 35.000 K.M.
Toeristisch karakter domineert.
Wij moeten bij dit alles wel bedenken, aldus
schrijft ons de A.N.W.B.-Toeristenbond voor
Nederland, dat het niet in de eerste plaats
gaat om het scheppen van snelle autowegen:
het toeristisch karakter van de projecten
staat op den voorgrond. Er is dus een groot
verschil tusschen de A.I.T.-wegen en b.v. de
Autostrada in Italië, of de plannen om in ons
eigen land speciale autowegen zonder gelijk-
vloersche kruisingen te scheppen. En juist
omdat dit wereldwegenplan een zuiver toeris
tisch karakter heeft, zal de uitvoering moge
lijk blijken. Er behoeft geen centraal lichaam,
b.v. een „Wereld-Waterstaat" te komen als
onderafdeeling van den Volkenbond om den
wegaanleg financieel en technisch te leiden,
maar in de verschillende staten, waardoor de
verbinding loopt, moet voqi' verbetering c.q.
aanleg van gedeelten zorg worden gedragen.
Van het westen uit rijdende zijn de wegen in
behoorlijke conditie tot aan de Duitsch-Oos-
tenrijksche grens. In het domein dezer repu
bliek treft men nogal eens minder goede stuk
ken aan, maar van de Oostenrijksch-Hon-
gaarsche grens tot aan Boedapest is weer een
prima weg aanwezig. Van daar tot Roemenië
zijn de wegen redelijk (over enkele jaren
zullen ze uitstekend zijn) en in het land van
Koning Carol is men druk bezig met de wegen
verbetering, zoodat Boekarest eerlang in
rechtstreeksche autoverbinding zal komen
met het vroegere Zevenburgen, waar tegen
woordig de grens loopt.
De slechte Bankanwegen.
Intusschen zijn we een klein beetje aan het
dwalen geraakt op den Balkan, want de di
recte A.I.T.-route loopt door Joego-Slavië,
waar vooral in het zuid-oostelijk deel nog wel
„iets" op wegengebied te doen valt. Ook Bul
garije en Europeesch Turkije zijn in dit op
zicht nog niet in orde. Toch is dit alles nog
maar kinderspel vergeleken met de wegen
verder oostwaarts, waar enorme woestijnen
liggen, die elk spoor van wegenbouw met één
zandstormpje vernietigen. Daar vindt men de
onbekende qbergmassieven, de rooverbenden
in Afghanistan, de moerassige streken, de
moesson-moeilijkheden, enfin al die narig
heden, waarover de K.L.M. wel kan mee
spreken
Soortgelijke bezwaren kleven aan het
maken van de aansluiting naar Kaap de
Goede Hoop. Voor men van Caïro rustigjes
zuidwaarts toert, zal er nog wel menig drupje
Nijldelta weg moeten vloeien. Bovendien zijn
hier verschillende territoriale moeilijkheden
te vreezen. wanneer een autoweg deze streken
gaat ontsluiten.
Langs Fjorden en Noordkaap.
Het uitvoeren van den noordelijken tak lijkt
bij dit alles vergeleken nog tamelijk eenvou
dig. Toch onderschatte men ook hier de moei
lijkheden niet. Er zijn daar in het hooge
Noorden nog enorme gebieden, welke vol
komen onbereikbaar zijn, zoodra de havens
dichtvriezen. Vele plaatsen in Noorwegen zijn
nog niet per auto te bezoeken en zelfs al zou
men den weg gereed hebben, dan nog staat
Moeder Natuur klaar met fantastische hoe
veelheden sneeuw, met flinke porties ijzel en
met ongekende temperatuursdalingen. Doch
de Noren houden vol; ongeveer twee jaar ge
leden hebben de plannen vasteren vorm aan
genomen en intusschen zijn er reeds op ver
schillende plaatsen gedeelten van den grooten
weg aangelegd. Dit is van heel groot belang.
In Scandinavië liggen uitgestrekte gebieden
braak; streken zijn er, rijk door de natuur
gezegend, die als het ware op vreemdelingen-
bezoek liggen te wachten. Zomer- en winter-
toerisme zullen zich daar in ongekende mate
kunnen ontwikkelen, arbeid op velerlei gebied
brengen.
Hier en daar is wel eens verkondigd, dat
we zoo „zoetjes aan" het einde van de ver-
keers-revolutie bereikt zouden hebben. Dit
schijnt wel volkomen door de feiten gelogen
straft* te worden, nu allerwegen nieuwe ver
beteringen worden toegepast, nieuwe uitvin
dingen in practijk gebracht. De weg door de
lucht is de weg van de toekomst, dat is zon
der twijfel waar; maar in niet mindere mate
geldt, dat de automobiel nog In de kinder
schoenen staat. Goedkooper, beter en be
trouwbaarder zal de auto worden intensie
ver en meer internationaal het motorverkeer
en eerlang zal over de geheele wereld de waar
heid worden bevestigd van de moderne ken
spreuk: „Goede wegen brengen welvaart".
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 6 Mei.
Bevallen 3 Mei: M. C. M. van Arnhem-
Bouwhuis, d.; M. P. Heemskerk—Nijman, z.; 4
Mei: J. H. van BroekhuizenHeintzberger, z.
Overleden: 2 Mei: A. Lepoeter, 69 j., Haze-
paterslaan; 3 Mei: G. P. Loeff, 69 j., Borneo-
straat; M. BoerrigterMuuff, 73 j., Bloem
hofstraat.
Prof. Volmer overleden.
Hooglccraar in de bedrijfsleer en het
boekhouden.
Uit Den Haag wordt ons gemeld, dat heden
ochtend op 69-jarigen leeftijd is overleden
prof. dr. J. G. Ch. Volmer.
Flora 1935 Heemstede.
Het Bloemenschip de Statendam komt.
Ook in Amerika bestaat belangstelling voor
Flora 1935 Heemstede. Het Uitvoerend Comité
van Flora heeft meegeholpen aan het organ!
seeren van een trip van Amerikaansche tuin
bouwkundigen en bloemenliefhebbers met de
Statendam. Een groep van 150 personen komt
met die boot een. zooals ze zelf zeggen, pel
grimstocht naar het land der tulpen maken.
Dank zij de medewerking van de Ameri-
kaansche propagandacommissie van Flora,
waarvan .Tohn Scheepers de leiding en de heer
Ravelli het secretariaat waarnamen, zijn de
over alle Staten verspreide z.g. Garden Clubs
voor dit plan geïnteresseerd met opmerkelijk
gevolg. Ook de vereenigingen van beroeps
tuinbouwers in Amerika hebben zich voor de
zen tocht geïnteresseerdEen gezelschap pro
minente Amerikanen, waaronder zeer bekende
tuinliefhebbers uit verscheidene staten hebben
aan den oproep gevolg gegeven en nemen
deze reis deel. welke speciaal voor een bezoek
aan de Internationale Bloemententoonstelling
Flora 1935 werd georganiseerd.
Het feit dat een officieel vertegenwoordiger
van den Gouverneur van den Staat New York
en van de Horticultural Society of New-York
en van de Society of American Florists in het
gezelschap zijn, geeft aanleiding tot het voor
nemen om de partij bij verschillende gelegen
heden officieel te ontvangen. Zulks zal tijdens
het 10-daagsche verblijf dezer groep ver
schillende malen geschieden.
Donderdagmorgen 9 Mei zullen op het Raad
huis te Rotterdam de burgemeester en de
voorzitter van de Rotterdamsche Kamer van
Koophandel het gezelschap ontvangen. Des
namiddags wordt de lunch gebruikt op het
Kasteel Oud-Wassenaar, waar de voorzitter
der A. N. V. V., Baron Krayenhof, namens de
ze vereeniging ontvangt. Een rondrit door de
bloembollenstreek volgt.
Vrijdagmorgen wordt het gezelschap te 10
uur op het Haarlemsche raadhuis namens het
gemeentebestuur van Haarlem verwelkomd,
waarna het zich naar het tentoonstellingster
rein te Heemstede begeeft om de officieele
opening van de 5e tiendaagsche (Flora V) bij
te wonen. Bij de ontvangst door het Uitvoe
rend Comité zal de burgemeester van Heem
stede aanwezig zijn. De voorzitter van het
Uitvoerend Comité spreekt een welkomstwoord
en de Amerikaansche Gezant te 's-Gravenha-
ge, Z.Exc. Grenville T. Emmet, verricht de
openingsplechtigheid. Dien dag zullen lunch
en diner, waaraan door verschillende autori
teiten en met name Amerikaansche, wordt
deelgenomen, in het restaurant der tentoon
stelling gebruikt worden.
Op Zaterdag zullen bezoeken gebracht wor
den aan de beide historische tentoonstellingen
voor de geschiedenis der bloembollencultuur
in het Frans Halsmuseum en van bloemschil
derkunst in Teyler's Museum.
De volgende dagen van deze trip zijn zóó
ingericht, dat men op rustige en aangename
wijze de bezienswaardigste tuinbouwcentra
van Nederland bezoekt, afgewisseld door be
zoeken aan de merkwaardigste Nederlandsche
bezienswaardigheden.
Onder het gezelschap uit de Vereenigde Sta
ten van Amerika, dat per s.s. „Statendam" een
reis naar de Flora maakt, bevindt zich Mrs.
Samuel Seabury, die als officieel gedelegeerde
komt van de „Garden Clubs of Amerika" een
in de Vereenigde Staten wijdvertakte vereeni
ging van dames-tuinliefhebsters met een groot
aantal plaatselijke afdeelingen. Mrs. Seabury
is een van de vooraanstaande dames uit de
Amerikaansche millionairs-wereld en heeft
zich zeer bijzonder voor de totstandkoming
van deze tocht geïnteresseerd.
Naar aanleiding van de opening van de
luchtlijn Milaan-Frankfort-Amsterdam heb
ben Zaterdag 12 Duitsche en 6 Italiaansche
journalisten een bezoek gebracht aan Flora
Heemstede. Zij zijn rondgeleid door de heeren
Van Waveren en Voors van het Uitvoerend
Comité en hebben de lunch in het restaurant
gebruikt.
We vestigen er de aandacht op, dat het
Bloemenpaleis tot Vrijdagmorgen 12 uur voor
het publiek gesloten is. De volle grondtentoon-
stelling blijft, zooals bekend, voor het publiek
geopend.
Bekroningen vollegronds-
tentoonstelling Flora 1935.
DINSDAG 7 MEI 1935
De eereprijzen.
Thans kunnen de belangrijkste der speciale
eereprijzen die aan de inzenders van bloem
bollen, boomen en heesters op de volle gronds-
tentoonstelling zijn toegekend, bekend worden
gemaakt.
De Gouden medaille van H.M. de Koningin
•werd toegekend aan de inzendingen der afdee-
ling Heemstede der Algemeene Vereeniging
voor Bloembollencultuur.
De Groote Zilveren medaille van H. K. H.
Prinses Juliana werd verleend aan de inzen
dingen van de Firma K. Wezelenburg en Zoon
te Hazerswoude.
De drie door de Gemeente Haarlem geschon
ken verguld zilveren medailles werden toege
kend aan de inzendingen resp. van de firma
Jan Boer Wz. en Zonen te Boskoop, aan de
Afdeeling Noordwijk der Algemeene Ver
eeniging voor Bloembollencultuur en aan de
Afdeeling Westland en de Vereeniging Flora-
lia te 's Gravenzande.
De gouden medaille van de Kamer van
Koophandel voor Rijnland werd toegekend aan
de inzendingen van de afdeeling Sassenheim
der Algemeene Vereeniging voor Bloembollen
cultuur; de zilveren medaille van deze Kamer
verwierf de afdeeling Bovenkarspel van deze
Vereeniging.
De groote verguld zilveren medaille van de
Kamer van Koophandel voor N. H. Noorder
kwartier verwierf de firma Hilverda en Co. te.
Aalsmeer.
De groote gouden medaille beschikbaar ge
steld door de Vereeniging de Hyacint werd
toegekend aan de Vereeniging de Narcis voor
de collectieve inzending van het Sortiment
der Narcissen.
'iezenverkeer werd steeds meer bemoeilijkt,
zoodat men ten slotte noodgedwongen tot een
clearing moest overgaan, waarbij de Neder
landsche Bank als middelpunt optreedt. Ook
met andere landen was het deviezenverkeer
niet altijd ^ven gemakkelijk, waartoe de ge
ruchten over loslating van den gouden
standaard door ons land het hunne hebben
bijgedragen.
De handel vertoont het zelfde beeld als de
industrie: zorgen door den moeilijken export,
klachten over teruggang in zaken, hier er aaar
woorden van vertrouwen in den toekomst.
Bij de visscherij komen ook de exportmoei
lijkheden tot uiting, doch verheugend is te
vernemen dat, ofschoon de resultaten van
het zeevisscherijbedrijf weinig rooskleurig zijn,
de groote achteruitgang tot stand is gekomen.
De bloembollenteelt maakt ook melding van
verheugende feiten: de uitvoer is weer geste
gen met 2,3 millioen kilogram tot een totaal
van 44,75 millioen. Daardoor steeg de waarde
van den export met bijna drie millioen gulden.
Ook hier wegen de exportmoeilijkheden ech
ter weer zeer zwaar. De tuinbouw in Kenne-
merland heeft nog steeds met groote moeilijk
heden te kampen, gelijk de Aalsmeersche tuin
bouw. Ten slotte wordt nog een overzicht ge
geven van den toestand bij de tramwegen, die
minder passagiers vervoerden dan het jaar
daarvoor, van het luchtverkeer op Schiphol,
waar meer reizigers waren dan 1933, en ook
het post- en goederenverkeer regelmatig steeg
en een overzicht van het aantal schepen da*
de IJmuidensche sluizen passeerde, welk getal
iets lager is dan dat van 1933.
Kamer van Koophandel
in 1934.
Sombere en verheugende klanken.
Aan het jaarverslag over 1934 van de Kamer
van Koophandel ontleenen wij de voornaam
ste handelingen der kamer: verzoek aan den
minister van financiën der Ver. Staten als
merkteeken ook den naam Holland te mogen
voeren, benoeming twee leden der contact
commissie voor de levensmiddelenvoorziening,
bemoeiingen bij het clearing verdrag met
Duitschland. De posterijen hebben zich ook dit
jaar eenige keeren met de kamer in verbinding
gesteld. Op het terrein van het verkeer en ver
voer heeft de kamer zich ook laten gelden: bij
de wijziging van het reglement der bevrach
tingscommissie Haarlem, bij het wetsontwerp
over de instelling van een verkeersfonds, bij
de kwestie dat Duitschers slechts 200 mark
over de grens mogen nemen, bij de treinaan-
sluiting AmsterdamHaarlem, bij het tunnel-
vraagstuk, bij de vraag over een eventueelen
aanleg van een vliegveld te Zandvoort. Er
kwamen eveneens belasting- en accijhsvragen
aan de orde in het afgeloopen jaar en van de
middenstandsbelangen noemen wij de behar
tiging naar aanleiding van het voorontwerp
van wet tot regeling der uitverkoopen en op
ruimingen; het innen van kleine vorderingen,
het cadeaustelsel, de wijziging van de vent-
verordening te Haarlem en de wijziging der
winkelsluitingswet.
In het hoofdstuk Nijverheid wordt bij de
verschillende onderdeelen steeds weer gewag
gemaakt van de moeilijkheden die de uitvoer
ondervindt. In sommige bedrijven was de gang
van zaken niet onbevredigend, andere hadden
een andere ervaring, sommige klaagden over
regeeringsmaatregelen, weer andere over den
invloed van het buitenland. Zeer ernstig klaagt
de scheepsbouw: „De toestand in 1934 was be
droevend. Nieuwe aanbouw en reparaties kwa
men practisch gesproken niet meer voor. Door
de slechte omstandigheden werd zoo weinig
mogelijk aan de schepen gedaan. De toekomst,
wordt met zorg tegemoet gezien." De toestand
'in het hoogovenbedrijf, met de dochteronder
nemingen Cemij en Mekog is over het alge
meen redelijk. Een optimistische toon wordt
gehoord bij de industrie der weegwerktuigen
„De gang van zaken was bevredigend. Het
aantal orders was oorzaak, dat het bedrijf be
hoorlijk van werk was voorzien. Export bleek
nog mogelijk, b.v. naar Nederlandsch Indië. De
toekomst wordt met vertrouwen tegemoet ge
zien."
De geld- en effectenhandel toonde in het
afgeloopen jaar hoe langer hoe meer moeilijk
heden, waarbij alle mogelijke maatregelen van
Duitsche zijde het centrum vormen. Het de-
Fouten van leerlingen.
Fouten van leerlingen
Wanneer het verwende kind de eene of an
dere straf moet ondergaan, dan zal het min
of meer bewust bij zich zelf een redeneering
houden, welke hierop neerkomt: „Waarom
wordt me nu geweigerd wat ik vroeger wel
mocht doen, wat mij vroeger wel werd toege
staan?" Het heeft in den loop der jaren heel
wel gevoeld, dat er kfrmax was in het ver
wennen, wat de kleine schavuit echter nooit
als een verwennen, maar als een hem toeko
mend recht voelde. En nu nu wordt die
klimax niet alleen onderbroken, er komt zelfs
een snel neerdalende reeks van klappen voor
in de plaats. O, de ouders, die, teleurgesteld,
boos worden op hun gevallen engeltjes, die
hun aroomen zoo wreed verstoord zien en zich
nu met straffen willen wreken.
Het valt ons ouderen dikwijls zoo moeilijk,
ons te verplaatsen in het milieu van de kin
deren en in hun gedachtenwereldje. Altijd re
deneeren we met ons groote-menschen-ver-
stand en vergeten daarbij al' te vaak, dat we
zelf ook eens kind waren. Als we een kind
overladen met cadeaux (en dit komt in alle
kringen voor), in allerlei vorm. dan staan we
op ons groote-menschen standpunt. Het blijft
nog altijd waar, dat een kinderhandje gauw
gevuld is. als het kind tenminste niet geleerd
heeft, het vele pas als gewoon, normaal te be
schouwen.
„Wordt den kinder-kens gelijk", wilt ge het
kind juist beoordeelen bij al zijn uitingen van
vreugde en smart, van spel en zang, van ver
legenheid en brutaliteit, van gehoorzaamheid
en drift, van onbeleefdheid en slordigheid,
dan zult ge ook weten, dat gij of de vrienden
uwer kinderjaren nooit gelukkiger waart door
een verwennen dan anderen, die veel moesten
ontberen.
OntberenInderdaad, dit is veel nutti
ger dan verwend worden. Dat zullen de beste
opvoedkundigen u met honderden voorbeel
den kunnen bevestigen. Wie Ligthart's Jeugd
herinneringen heeft gelezen, denke hierbij
eens aan het halfduistere holletje, waarin hij
zijn traktaatjes bewaarde en waarin hij zich
letterlijk ternauwernood kon wenden of kee
ren en waarin hij niettemin zulke heerlijke
uurtjes sleet. En wat onszelf betreft, we heb
ben veel moeten ontberen van wat vele rijke
oud-leerlingen als doodgewoon beschouwden
en toch zouden we onze zonnige, eenvoudige
jeugd niet voor de hunne willen ruilen.
Hoe minder een kind wordt verwend, hoe
gemakkelijker het zich door alle levensom
standigheden zal weten heen te slaan als vol
wassen mensch. En niet te schatten is het na
deel, zijn de onaangenaamheden, waarmee een
verwend kind bij voortduring nu en als vol
wassene zal hebben te kampen.
Natuurlijk is eenvoud voor den een niet het
zelfde als voor den ander en tusschen den een
voud van het kind van een daglooner en dien
van een vorstelijke woning zijn vele scha-
keeringen denkbaar. Men voelt zelf wel waar
men zoo ongeveer de grens moet stellen voor
zichzelf en voor z'n kinderen: men zij alleen
niet te bang, dat men die te laag stelt: blij der
dan dolblij behoeft een kind niet te zijn. En
men kan het vroegtijdig leeren, met weinig
blij te zijn. Dat moet a.h.w. gewoonte worden.
Gewoonte Avorden. Met deze woorden ko
men we een heel eind verder op het terrein
der praktische toepassing van de theorie, tot
zoover ontvouwd. O.ï. is n.l. een der beste
dingen die men een kind kan meegeven op
zijn levensweg een doos met goede gewoonten.
Een groote weldaad wordt ook bewezen, wan
neer men het van meet af leert, ordelijk en
stipt te doen wat het later telkens en telkens
weer moet doen. Ik noem maar enkele heel
praktische dingen: beleefd zijn in huis en
daarbuiten, het betoonen van eerbied tegen
over ouderen (ja ook in dezen tijd), het vegen
van voeten voor het binnentreden van kamer
of gang, het netjes opbergen van speelgoed,
De gemeenteraadsverkiezingen
in Frankrijk.
PARIJS, 6 Mei (Reuter). De buitenge
woon langdurige telling en officieele mede-
deeiing van de verschillende uitslagen der
verkiezingen maakt het moeilijk een overzicht
te krijgen van 't resultaat der gemeenteraads
verkiezingen, die gisteren in Frankrijk zijn
gehouden.
Bij het ministerie van Binnenlandsche Za
ken zijn thans de resultaten van 750 gemeen
ten met meer dan 5000 inwoners bekend uit
gezonderd Parijs.
In 374 hiervan is geen herstemming noodig,
de uitslag van deze gemeenten is als volgt:
Aantal
zetels.
Communisten
33
(29)
Socialisten (Sfio)
71
(70)
Neo-socialisten
8
6)
Republik. socialisten
18
(16)
Radicaal socialisten
83
Onafhankelijk radicalen
22
(18)
Links republikeinen
62
(57)
Volksdemocraten
4
2)
Groep Marin
61
(54)
Conservatieven
6
6)
Onafhankelijk socialisten
1
1)
Onaf hankelij ken
5
4)
LANGS DE STRAAT.
het goed verzorgen van dieren en planten en
van kleedingstukken, het tijdig opstaan
naar bed gaan, het netjes maken of het lee
ren van huiswerk enz. Het zijn oude waarhe
den maar die nog altijd verdienen voortdurend
herhaald te worden. Gewoonte is en blijft
een tweede natuur: wat men uit gewoonte doet
valt licht. En er zit meer ^.an deze simpele
kwestie vast, dan zoo oppervlakkig lijkt. Het
niet toepassen van goede gewoonten gebeurt
dikwijls uit gemakzucht, waarachter zich een
misplaatst egoïsme al te vaak verschuilt. Het
kind leere al vroeg dat het lang niet altijd
aangenaam is alleen aan eigen genot, eigen
gemak te denken, zonder zich om anderen te
bekommeren. En het nalaten van wat een
goede gewoonte voorschrijft, brengt veelal op
de een of andere wijze ongemak, verdriet of
erger voor anderen mede, terwijl met het
aankweeken van die goede gewoonte ook vaak
een gezond altruïsme meer en meer voor den
dag komt. Op dit gebied doet zich de con
sequentie al bijzonder sterk gevoelen. En in
dien de ouders dan ook eenmaal overtuigd zijn
dat een of andere gewoonte welke zij in hun
kinderen gaarne zouden willen aankweeken,
goed is, laat ze hierbij dan zooveel mogelijk
consequent zijn. zonder nochtans te vergeten.
dat zekinderen voor zich hebben die
daar zijn het kindei'en voor, leerlingen
fouten niet alleen kunnen, doch ook mogen
maken. Een consequent zijn worde hier een
gewoonte, een inconsequent zijn althans nim
mer, dat blijve uitzondering.
Een kind mag fouten begaan, zeiden we. Dit
mag nog wel even voor starre principiën-
reiters worden gezegd. Ligthart uit zich in dit
verband aldus:
„Hebt gij ooit graan gemaaid in groene
lente?
Uw huis betrokken eer het was gebouwd?
Eischt gij van 't kapitaal de volle rente,
Nog eer ge 't in uwr handel hebt betrouwd?
En wilt ge, dat uw kind zich braaf, ervaren
En wijs zal toonen? Hoed u voor den
schijn:
Ook zeed'lijkheid moet groeien met de jaren,
Laat hem den tijd om vroolijk dwaas te
zijn".
En elders zegt hij
Markt in het
voorjaar.
Ik liep in den morgen langs Londen's groot
ste markt.
Uit de groezelige takken van oude verstadste
boomen. springen prilgroene blaadjes en
zachtgekleurde bloesems te voorschijn, die met
frissche arrogantie steeds meer en meer ruim
te eischen om zicht te ontvouwen en uit te
spreiden. Het ziet er uit alsof overdadige re
gens helgroene confetti in hun val plotseling
overal in de lucht stil zijn blijven hangen. Het
maakt de vogels opgewonden en vol drukke
begeerte naar een nest. Er is veel blauw en
veel groei in de lucht en de primitieve kreet
van maanzieke katten. Er stuiven verstrooide
zaadjes en er fladderen verloren strootjes
rond. Er is maar één begeerte, die niet wachten
kan: groeien, botten, sterker en grooter en
meer zijn.
Terwijl de vogels met korte, hooge geluid
jes en wippende staarten met strootjes rond-
sleepen en elkaar overal belachelijk het hof
maken, luidkeels en met veel gefladder van
vleugels graaien op de markt begeerige han
den in stapels lichte kleedjes met goedkoope
helle kleuren: yoorjaarsche pronk voor een
toch al gammele tafel in een stadsétage. Ber
gen schoenen worden overhoop gehaald, voe
ten wringen zich in ouderwetsche modellen, in
gedragen of wat verschoten schoenen met nog
een herinnering aan elegance, die hen in het
voorjaar hier op de markt plotseling weer be-
geerenswaardig maakt. Afgedankte avondtoi
letten vol franje en geschitter, die hun glan
zende carriere achter den rug hebben, gaan
hier nog eens weer door handen, worden nog
eens weer een zorgvuldig gekozen bezit van
hen wier verlangen om mooi te zijn, om te
bloeien, zóó hevig en zóó blind is, dat het de
minachting voor deze oude vodden overwint.
Een joodsche vrouw smijt mopperend een ge
plukte kip terug op de toonbank. Ze zegt dat
ie he tgeld niet waard is en trekt met bezeten
ijver een volgend exemplaar bij zijn pooten
naar zich toe, terwijl het vorig slachtoffer
nog mistroostig wiegelend het slappe hoofd bij
de toonbank neer laat hangen. De grootste en
vetste kip, die ze voor het geld kan krijgen, zal
vanavond bij haar op tafel! Een reus van een
kerel, niets dan bluf, in een blauw en oranje
geruit overhemd, waarmee hij wil zeggen, dat
hij lak aan iedereen heeft, maar in werkelijk
heid natuurlijk beteekent, dat hij zich min
derwaardig voelt tegenover iedereen, die een
behoorlijk overhemd weet te dragen ver
koopt bedspreien. Sneeuwwitte, kanten bed
spreien. groot genoeg voor een twee-persoons
bed. Hij doet het met veel hol geblaaskaak en
het gewone gebaar van: Koopje! Koopje! Om
hem heen staan doodstille vrouwen met strak
ke gezichten, de oogen gefixeerd op de sprei,
die hij en zijn maat verleidelijk uitgevouwen
houden. Ze rekenen, ze cijferen. Buiten sprin
gen de bladeren onbeheerscht uit de takken,
en spreiden zich uit. Ze houden de oogen strak
op de sprei, ze zien ze thuis uitgespreid in
een kleine kamer en ze vechten, ze vechten
maar door met de cijfers in hun hoofd, achter
hun strakke gezichten. Het lawaai dat boven
het blauw en oranje geruite overhemd tiert
gaat ver over hun hoofden heen....
Oude vrouwtjes koopen met een paar ver
troetelde centen een vergeet-mij-nietje of eezs
madelief om in een bloemenbakje voor he*
raam van een sous-terrein te zetten. Kinds-»
ren, mannen en vrouwen verdringen elkaar om
voorbijgangers komkommers en onnoozele
bloemkooltjes voor te houden en vragen drin
gend om ze toch te koopen, alsof hun leven
er van afhing en dat leven hen vandaag plot
seling het kostbaarste lijkt van hun bezit.
Zelfs op de vermoeide gezichten der oorlogs-
invalieden. die in een rij langs den markt-
ingang zitten, ver van de drukke reizen der
oorlogs- en vredesverdragen sluitende diplo
maten vandaan, trilt vandaag een honger om
te leven en ze strekken hun hand verder en
nadrukkelijker uit.
Want het is voorjaar, ook in de stad. Ook in
,,De lofzang der zege wordt slechts
gezongen, 1
Wanneer ge u omgordt met geloof en geduld' Londen. Jong groen springt uit oude vergeten
|en verstadste boomen, begeering om te leven.
J. BASTIAANS VR. S.
