Het geheim van Lady Littenton
Een bloemenhulde voor H M de Koningin bij het bezoek, dat de vorstin
Donderdag aan het paleis van den Congo op de Wereldtentoonstelling te
Brussel bracht. Een dochtertje van den Belgischen minister van Koloniën,
Rubbens, biedt een ruiker orchideeën aan
Jopie Slim en Dikkie Bigmans op
den varkensfokdag welke Donder
dag te Almkerk werd gehouden
Grootvader vermaant zijn kleindochter. Een interessante close up van Koning Gustaaf van Zweden tijdens een officieel diner
deze week te Stockholm in gesprek met zijn kleindochter, Prinses Ingrid, die binnenkort in het huwelijk zal treden met den Kroon*
prins van Denemarken
De molen .De Stier* aan de Houtmarkt te Leiden,
dateerend uit 1687, wordt vanwege het gemeente
bestuur gesloopt
De Gooische Landbouwsportvereeniging organiseerde Donderdag in het sportpark Zuid te Bussum
een concours hippique. Een der deelnemers aan het springconcours in actie
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana tijdens den
rondgang bij haar tweede bezoek aan de Wereldtentoon
stelling te Brussel
De finish van de groote race,
die Woensdag te Newmarket
werd verreden en waarbij een
groote menigte tegenwoordig
was. De race werd gewonnen
door .Bobsleigh" van Lord
Derby voor ..Nairan" van den
Aga Khan
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
1)
HOOFDSTUK I.
Alice Gordon ontwaakte na een onrustigen
nacht, richtte zich op en bedacht zich plotse
ling dat het vandaag Dinsdag was en dat er
dus nog vier dagen vóór haar huwelijk moes
ten verloopen. Morgen zou William Nelson
komen. Op hetzelfde oogenblik terwijl zij
hieraan dacht, werd het haar duidelijk dat zij
William niet wilde zien, dat zij hem niet als
haar verloofde kon beschouwen en dat zij
hem absoluut niet kon trouwer..
Alice belde. Het kamermeisje kwam en
bracht de brieven en de kranten mee. Alice
keek alles vluchtig door. De bladen hadden
lange artikelen over haar aanstaand huwelijk
met den bekenden automagnaat, men vertelde
van haar uitzet, van de cadeaux en gaf een
lijst der bruiloftsgasten, een aparte foto was
opgenomen van haar diadeem dien zij op
haar huwelijksdag zou dragen. Deze diadeem
was een erfstuk uit de familie harer moeder,
die een gravin van Lockeren tot Luchtenburg
was.
Het kamermeisje had de gordijnen openge
schoven en hel daglicht viel in de kamer en
vergulde de flacons en gouden doosjes op de
toilettafel.
„Maak je even het bad klaar?" verzocht
Alice.
Suzette verdween in de aangrenzende bad
kamer. Alice verzonk opnieuw in gedachten,
Het zou een ongehoord schandaal zijn, een
kolossale sensatie voor de high life als zij nu,
yier dagen voor haar huwelijk, haar engage
ment met William Nelson verbrak. Haar hu
welijk met Nelson, de fusie tusschen twee
reusachtige bedrijven, haar vaders staalwa-
renfabriek en Nelson's autofabriek, hadden
maandenlang stof genoeg doen opwaaien en
waren de gesprekken geweest in de New-
Yorksche salons's der Amerikaansche high-
life. Ongelooflijke rijkdom verbond zich met
ongelooflijke rijkdom. De praatjes, die eenige
maanden vóór Alice's verloving met William
Nelson, de ronde hadden gedaan, waren ver
stomd. Wie dacht er nu nog aan den zelf
moord van den ongelukkigen Emile Detroit?
Maar toch hadden dezelfde tongen, die nu
over Alice's uitzet en rijkdom babbelden, haar
naam niet gespaard toen het ongeluk met
Emile bekend werd.
Die praatjes zouden opnieuw opleven, erger,
tienmaal erger als de verloving met William
verbroken werd.
„En toch kan ik niet anders." dacht Alice.
Zij wist dat zij alles liever zou verdragen dan
een huwelijk met William Nelson. In haar
geparfumeerd bad keek zij gedachtenloos
naar de marmeren wanden van de schitte
rend, modern ingerichte badkamer en onder
vond in 't geheel geen genot van 't bad.Zelfs de
massage nam haar vermoeidheid niet weg.
Onder het aankleeden sprak zij geen woord
met Suzette die verwonderd en een beetje on
gerust naar het jonge gezicht van haar mees
teres keek.
Alice vroeg alleen: „Wat staat er voor van
daag op het programma?"
Suzette haalde uit de naaste kamer de
agenda en las luid: „Van negen tot tien uur
rijden, van tien tot elf ontbijt, van elf tot één
tennissen, daarna lunchen, afspraak met
mevrouw Wesley
„Schei maar uit, Suzette, zeg alles voor
vandaag af. Ik wil niemand zien, niemand
spreken, ik heb geen tijd ik heb.... iets an
ders te doen."
„En welke reden moet ik opgeven, miss?"
vroeg het kamermeisje.
„Reden?". Alice dacht na. Zij wist zelf
niet dat zij met dezen dag beginnen moest en
hoe zij haar besluit zou uitvoeren, maar in
ieder geval moest zij vrij zijn om met haar
vader te kunnen spreken. Zij wilde niemand
zien vóór zij met haar toekomst in het reine
was.
„Zeg maar dat ik ziek ben en te bed lig.
Hoofdpijn of zoo iets. Enfin, zeg maar wat je
wilt als ik in ieder geval maar niemand be
hoef te zien."
Zij ging naar haar boudoir en at een -paar
vruchten. „Is papa al weg?" vroeg zij aan Su
zette die de koffie gereed maakte.
Tot haar verrassing antwoorddde Suzette.
„Mijnheer is in zijn bureau beneden. De
secretaris is al vroeg gekomen."
Alice sprong op. „Vlug", dacht ze, „vlug,
voordat ik geen moed meer heb!"
Maar haar hart klopte toch luid en onrus
tig toen zij de trappen afsnelde naar de werk
kamer van haar vader. Op dit oogenblik, nu
zij met een geheel persoonlijke vraag naar
hem toe wilde komen voelde zij hoe vreemd
hij haar steeds was gebleven.
Zijn leven bestond enkel uit werk, het werk
was zijn god, zijn geluk en er bestond niets
anders op de wereld voor dezen gesloten man
dan werk en succes.
Hij was van klein af begonnen en alles wat
hij bereikt had dankte hij aan zijn rusteloo-
zen, volhardenden arbeid waaraan hij alles
had ten offer gebracht, maar nu behoorde hij
ook tot de grootsten, de rijksten van het
land.
Hij was nooit een teedpr vader geweest,
eigenlijk had hij zich heel weinig met zijn
dochter bemoeid. Zoolang haar moeder nog
leefde had Alice dit zelden als een gemis ge
voeld Haar dagen waren zoo licht en rijk en
zonnig geweest, vol teederheid, liefde en
luxe, eerst in de laatste maanden, toen zij
alleen gebleven was met haar vader, voelde zij
zijn gebrek aan belangstelling, aan teeder
heid, als een knagend gemis. Zij werd een
zaam en gesloten, ernstig als weinig jonge
meisjes van haar sjand Zij had haar vader,
zoolang zij zich heugde enkel maar bij het
diner gezien. Vroeger, toen zij nog klein was,
en nog niet met haar ouders aan tafel mocht
eten, kwam hij 's avonds, als ze in bed lag, en
zat een poosje bij haar, zwijgend, in zich
zelf gekeerd en denkend aan zijn werk,
waartoe ook de opvoeding van Alice behoorde
die hij als een plicht beschouwde en niet als
een genot, hij meende, dat hij wanneer hij des
avonds een poosje aan haar kinderbed zat,
dit tot zijn vaderlijke plichten behoorde en
zijn dochtertje ten goede zou komen, Vroolijk
was hij nooit. Slechts eenmaal in haar leven
had zij hem zien glimlachen, dat was toen
haar verloving met William Nelson bekend
werd gemaakt, want deze verloving was z ij n
werk geweest.
Gordon's bediende, een stugge, zeer zwijg
zame man, kwam Alice tegemoet.
„Ik mag u niet toelaten, miss", zeide hij af
gemeten. „Mijnheer werkt en wenscht niet
gestoord te worden."
„Wordt het als een storing beschouwd wan
neer zijn dochter hem spreken moet?", vroeg
Alice geprikkeld en beval daarna op ijskouden
toon. „Roep mijnheer Langer, de secretaris."
Mijnheer Langer was een jonge man met
goede manieren en hij aanbad de dochter
van zijn patroon.
„Kunt u er voor zorgen dat ik papa te spre
ken krijg, mijnheer Langer, het is erg drin
gend."
„Nu dadelijk?" vroeg de secretaris en wei
felde.
„Ja, direct, mijn hemel, is het dan zooiets
ongewoons dat een dochter met haar vader
wil praten", riep Alice geërgerd uit.
„Heelemaal niet ongewoon, miss Gordon,
maar wel buitengewoon en mijnheer Gordon
wil niet verrast worden."
„Maar ik kan hem geen verrassing bespa
ren. Ik moet u dringend verzoeken mij een
onderhoud met mijn vader toe te staan."
De secretaris kon haar toon en den blik
van haar mooie oogen niet weerstaan, dus'
ging hij met voorzichtige stappen naar de
werkkamer.
„Als of vader een vorst is bij wien men een
audiëntie verlangt, dacht Alice bitter. Zij
bleef echter geduldig zitten wachten.
Mijnheer Langer kwam terug. „Mijnheer
Gordon verzoekt u een oogenblik geduld te
hebben."
Het was dus toch een audiëntie die haar
werd toegestaan. Zij kon niet eenvoudigweg
naar haar vader toegaan en met hem praten.'
Dit maakte Alice bedroefd en voor het oogen
blik voelde zij zich onzegbaar alleen. Moeder
was gestorven en Emile, van wien zij zoo veel
gehouden had, was dood! De vriendinnen
konden deze beiden niet geheel vervangen,
want zij bezaten niet haar vertrouwen. Wil
liam Nelson was haar geheel vreemd, hij
stond zoo ver van haar af dat zij niets als,
angst gevoelde wanneer zij aan een huwelijk
met hem dacht. Zij stelde hem zich voor, den
niet meer jongen man, die met alle hulpmid
delen der kunst zijn jeugd trachtt te bewa
ren, zijn verliefdheid, en de rechten die hij,
over vier dagen op haar zou hebbenNeen,'
zoover mocht het niet komen! Even vreemd)
en ver was haar vader voor haar bij wien zij.
nu met den nood van haar hart kwam. Hij'
was haar vreemd en toch kon h ij alleen haar
helpen. Zonder hem was zij niets kon kon zij
niets. Haar lot werd haar nu in die paar mi
nuten van wachten heel duidelijk en zij be
gon angstig te worden.
Daar klonk de schel uit haar vader's kamer.
,Miss Gordon?" verzocht de secretaris beleefd
en Alice trad binnen.
(Wordt vervolgd.).
