De overeenkomst voor den schaakwedstrijd Euwe-Aljechin geteekend. Schapenmarkt op Texel.
Het geheim van Lady Littenton
D« onderteekening van het contract voor den wedstrijd Euwe Aljechin om het wereldkampioenschap schaken heeft
Dinsdag te Amsterdam plaats gehad V.l.nr.dr. Vos, wethouder van Amsterdam; dr Max Euwe en dr Aljechin
Op het Sparta stadion te Rotterdam heeft Dinsdag de voetbalwedstrijd Zwaluwen tegen de
Engelsche profclub Reading plaats gehad. Een spelmoment
De Fransche ministers Germain Martin, Laval
en Chassez verlaten Hotel Matignon na de
jongste zitting van het kabinet welke daar
werd gehouden
Wie zal het winnen De laatste
training der Oude Vieren, die op
Hemelvaartsdag het hoofdnummer
van de jaarlijksche Varsity zullen
Op de Texelsche schapenmarkt. Na den koop worden de
lammeren ingeladen
Het internationaal Congres der Vereenigingen voor Vreemdelingenverkeer Is
Dinsdag in de Treveszaal te den Haag door minister mr. Steenberghe geopend
De minister tijdens zijn openingsrede
Groep van de Christelijke Jongelingen Vereeniging „Nathanael" te Haarlem, die hel feit herdacht dat 12V, jaar
geleden de fusie tot stand kwam tusschen .Nathanael" en „Rorege"
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
•tl)
„Waarom niet" zeide Alice. „Als ik met mijn
verhaal er een beetje kan toe bijdragen om
de herinnering aan miss Alice schoon te was-
schen van verdenking, zal ik dat heerlijk vin
den."
„U treedt zoo vol vuur in het kamp voor
miss Gordon, waarom bent u eigenlijk niet
bij haar gebleven?" verwonderde zich lord
Littenton
Weer ging er een hulpzoekenden blik naar
Claire, maar ditmaal liet de vriendin haar in
den steek.
Na een oogenblik van aarzelen antwoordde
Alice. „De reden waarom ik van betrekking
veranderde ligt niet bij miss Gordon, mijn
heer het had een persoonlijken grond."
,.En daarover wilt u niet spreken?"
„Het is iets geheel persoonlijks, my lord, het
heeft niets met miss Gordon te maken".
„Ik geloof u niet heelemaal, vergeef mij
miss Forth, maar liegen heeft u niet geleerd."
zeide lord Littenton zeer beleefd. „Er is een
andere uitdrukking in uw oogen gekomen en
uw stem klinkt ook anders. U wilt uw vroe
gere meesteres beschermen, maar mij kunt
u daarbij niet om den tuin leiden."
Het meisje lachte een vluchtig glimlachje
gleed om haar mond. Als hij eens wist hoe zij
hem om den tuin leidde, hoe boos, hoe teleur
gesteld zou hij zijn en ook in Claire. Hij zou
nog grooter verachting voelen voor Alice Gor
don als hij alles wist. Deze gedachte deed Alice
pijn. Het bewustzijn daarvan gaf haar een
schok van verwondering en schaamte, waarom
deed het haar pijn, als lord Littenton slecht
over haar dacht was dit geen verraad tegen
over Claire? Het was bepaald pijnlijk dat hij
zooveel interesse voor haar had en dat hij op
de uitdrukking van haar oogen en de klank
van haar stem lette. Al praatte hij nog zooveel
met haar over een andere vrouw, het moest
toch wel ellendig voor Claire zjjn, Zij zuchtte.
Het was reusachtig moeilijk om tooneel te
spelen,
Zij keek naar Glaire maar deze scheen ge
heel onbevangen, zij keek vroolijk uit over de
zee en verheugde zich over de gladde blauw
groen ige oppervlakte, maar zeide geen woord.
Alice die voelde dat lord Littenton haar
voortdurend aankeek, zeide: ,.De kletspraatjes
die over Alice Gordon in omloop geweest zijn.
hebben haar naam door de modder gehaald.
Maar gelooft u mij my lord, zij zelf is heele
maal onschuldig en alles is leugen wat men
omtrent haar en Emile Detroit vertelde."
..Waarom is Emile dan vrijwillig gestor
ven?" hield hij vol.
„Gelooft u dan werkelijk aan de schuld van
Alice Gordon. Voor haar was deze zelfmoord
een even groot raadsel als voor iedereen. Zij
:s ziek geweest door alles wat gebeurd is."
Lord Littenton lachte. „Haar ziekte uitte
zich op een eigenaardige manier miss Forth.
Zij verloofde zich binnen twee maanden met
een ander."
„Kunt u dat niet begrijpen mylortf. Zij was
geheel en al gebroken en daarbij kwam dat
haar vader en mr Nelson, haar dwongen ook
al om aan de praatjes een einde te maken."
„U bent een schitterend advocaat, miss
Forth U slaagt er werkelijk in mij door een
anderen bril te laten kijken. U schildert alles
af zooals u het gezien hebt, maar niet zoo
als het werkelijk was."
„Het is moeilijk tegen uw vooroordeel te
strijden, zeide Alice zuchtend. U spreekt door
den mond van Eline, de vijandin van Alice.
„En. vervolgde lord Littenton haar, „waar
om zijn die meisjes, die toch eigenlijk nauw
met elkander verbonden moesten zijn, dan
zulke vijandinnen?"
„Omdat mevrouw Eline het huwelijk van
haar stiefbroeder afkeurde, zij had hem af
godisch lief en gunde geen andere vrouw het
geluk zijn vrouw te mogen worden. Ik weet
zeker dat zij Alice den dood van haar stief
broeder nooit vergeeft, hoewel miss Gordon
nog meer onder dit tragisch gebeuren geleden
heeft dan zij zelf. Mevrouw Eline heeft u be-
invloed, dat hoor ik aan alles."
„Niet zij alleen", merkte hij droog op, „van
alle kanten hoorde men op minder mooie
manier over miss Gordon praten en dan die
plotselinge verloving met Nelson, spreekt deze
dan niet voor zichzelf."
„Ach mylord, uw wilt niet overtuigd wor
den. maar heusch er zijn wel anderen die
meer aanleliding tot kletspraatjes gegeven
hebben dan Alice Gordon."
„Misschien omdat Alice Gordon zoo gevierd
was. ik heb gehoord, dat zij het meest ge
zochte meisje van New-York was. Zij was het
mooiste meiesje van de stad en men gelooft
dat zij ook het liefste meisje was. Die twee
de verloving, zoo kort na dat ongeluk, was
een groote teleurstelling", weerlegde hij.
„Ik zeide u toch al hoe dit gebeurde."
Een poosje keek lord Littenton het meisje
aan en vroeg toen verwonderd: „Hoe weet
u alles zoo precies van Alice Gordon, hoe kunt
u haar gevoelens zoo goed kennen?"
Alice bloosde, maar hield zich dapper „Hoe
zou ik dit alles niet goed weten, ik was toch
in die vreeselijke tijden bij haar."
„Dus als ik het goed begrijp ben u pas kort,
hoe zal ik het noemen, weg bij miss Gor
don?"
„Ja, fluisterde zij, heel kort."
Lord Littenton liet zich niet afschepen.
„Maar, begon hij opnieuw „als de wereld en ik
die dame onrecht doen, waarom geeft zij dan
aanleiding tot nieuwe praatjes, waarom
loopt zij dan nu zoo geheimzinnig weg?"
„U hebt zelf de 'verloving met mr. Nelson
veroordeeld, nu juist om dit huwelijk te ont-
loopen heeft zij zich uit de voeten ge
maakt"
„Wat weet u dan van deze vlucht, miss
Forth?"
Alice werd verlegen, waarom hielp Claire
haar nu niet en zeide dat hij moest ophouden
met zijn vragen, zij kon het niet langer ver
dragen, maar Claire zweeg en staarde nog al
tijd met haar afwezig glimlachje over de zee.
Moeilijk zeide Alice „Ik weet niets anders
dan wat ik u gezegd heb mylord. Maar ik kan
het begrijpen."
„En eerst verdedigde u deze verloving".
„Neen ik verdedigde haar niet, ik probeerde
het u alleen begrijpelijk te maken. Ik weet dat
Alice Gordon zelf niet heeft- begrepen hoe zij
heeft kunnen toestemmen in deze verloving.
Ik weet ook dat zij naar iets zocht om eraan
te ontkomen, misschien vond zij niets anders
dan deze vlucht omdat niemand haar helpen
wilde een misstap goed te maken".
„Neen miss Forth dat is geen goede oplos
sing, want er is nog geen man geboren die
een vrouw dwingen kan met hem te trouwen
als zij niet wil. De zucht naar sensatie ligt
deze dame in het bloed. Zij vindt het prettig,
dat men over haar spreekt."
„U vergist u mylord en doet miss Gordon
groot onrecht, ik vind dat men niet over
menschen en hun daden mag oordeelen als
men hen niet eens kent. Voor u 'en alle an
deren is verborgen geweest wat zich de laat
ste tijden in het leven van miss Gordon heeft
afgespeeld".
Lord Littenton voelde de terechtwijzing
maar het lijkt vreemd, hij was in het geheel
niet beleedigd. Nooit zou het hem in de ge
dachte gekomen zijn, zich door een onderge
schikte te laten terechtwijzen, maar dit
meisje had iets over zich dat hem intimideer
de. Hij zweeg en dacht na. Wat ging hem deze
Alice Gordon ten slotte aan. Hij was voor haar
naar Amerika gegaan, maar hij had haar niet
ontmoet, omdat het hem totaal onverschillig
was de verdoofde van mr. Nelson te leeren ken
nen, hij was gegaan om Emile's bruid te zien
enmisschien te kunnen troosten. Door
zijn verloving met Claire Misters was zijn
leven in geheel andere banen gekomen en hij
mocht geen interesse meer hebben voor Alice
Gordon, het mooiste meisje van New-York.
Miss Gordon mocht doen en laten wat zij
wou een feit was het dat miss Forth een on
gewoon mooi en trotsch meisje was, een in
teressant persoontje met een hart van goud.
Het was hem niet ontgaan hoe haar oogen
van boosheid hadden geschitterd en haar
mooie mond had getrild. Claire bleef altijd
koel en gereserveerd als men met haar praat
te maar deze-Joan Forth werd anders, werd
een warme, hartstochtelijke vrouw, vol goed
heid en schoonheid. Lag dit aan hem of aan
haar?
Later zei Alice tet Claire: „Ik kan je niet
dankbaar genoeg zijn Claire dat je mij zoo bij
gesprongen bent, zonder jou had. ik mij be
slist verraden."
„Toon je dankbaarheid daardoor dat je
mij ook niet verraadt Alice, want ik zou Ar
thur voor geen goud willen bekennen, dat wij
hem bedrogen hebben en dat jij dé gesmade
Alice Gordon bent. Hij zou mij deze leugen
nooit vergeven en mijn arme vader zou dood
gaan van verdriet."
„Natuurlijk, kind, zal ik het nooit verraden,
maar het was "ook verkeerd je vader niet in
het geheim te nemen."
„Alice, wat zeg je daar, als drie menschen
een geheim weten is het al gauw geen geheim
meer!" riep Claire verschikt uit. „Je moet nu
voor Arthur steeds miss Fort blijven".
„Dat is ook mijn bedoeling, Claire".
„Nooit zul je je verraden, Alice?"
„Je doet zoo vreemd Claire, waarvoor ben
je eigenlijk bang?"
„Bang?, ik weet het niet. Het komt mij zoo
voor dat Arthur, deze fanatieke waarheids
zoeker, deze moralist, mij nooit dit leugentje
om bestwil zou vergeven, en ik wil voor jouw
plezier niet door hem in den steek worden
gelaten". Haar stem was donker en h/Tar ge
wone hartelijkheid was verdwenen.
(Wordt vervolgd.).'
