Het geheim van Lady Littenton
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
17)
„Arthur, je weet dat ïk andere wenschen,
andere plannen met je had. Ik was het die al
mijn invloed gebruikte om je naar New-York
te laten gaan om Alice Gordon te leeren ken
nen, en wat ik zoo hartelijk hoopte, haar lief
te krijgen. Zij was het, die ik zoo graag als je
bruid had begroet."
„Ik weet het tante, hoewel ik niet begrijp,
dat ii mij met een meisje wilde laten trou
wen dat u niet kende".
„Je vriend Emile Detroit heeft mij heel
veel en heel dikwijls over haar gesproken. Ei-
scheen geen andere onderwerp van gesprek
voor hem te zijn. Door zijn verhalen leerde ik
haar kennen en liefhebben Lach niet Arthur,
je weet ik ben een beetje fantastisch."
„Ik lach niet tante, ik werd door u be
ïnvloed en ik zou haar ook liefgekregen heb
ben. Ik ben naar New-York gegaan met het
vaste voornemen deze Alice Gordon mede
naar huis te brengen, als zij werkelijk zoo
was als Emile Detroit haar had afgeschil
derd. Mijn ontgoocheling was zóó groot, toen
ik alles hoorde wat er over haar gesproken
werd, dat ik liever direct terug ging dan nog
één dag daar te blijven."
„Maar Arthur, je hebt mij toch zelf verteld,
dat het allemaal praatjes geweest zijn
„Die zij toch uitgelokt had door haar da
den, een meisje van onberispelijk gedrag
gaat niet over de tong, waarom heb ik niet
slechts van Claire gehoord?"
„De geschiedenis met je vriend Detroit was
zoo treurig, ook voor Alice Gordon, ik kan en
wil niet gelooven dat zij schuld heeft."
„Ook wilde 't niet gelooven, tante vooral niet
toen ik van Claire en miss Forth, die haar heel
intiem kent, alles had gehoord, maar nu we
der dit nieuwe schandaal. Eerst verlooft zij
zich en dan loopt zij vier dagen voor het hu
welijk weg, u moet mij toch toegeven tante,
dat dit, op zijn zachts uitgedrukt, vreemd is.
Neen, deze Alice Gordon heb ik opgegeven, zij
bestaat eenvoudig niet meer voor mij
Zucht u daarom tante?"
„Ja, Arthur, omdat alles zoo anders uitge
komen is dan ik gehoopt had."
„Maar lieve tante, hoe kon u ook uw hart
zoo heelemaal aan een onbekend meisje ge
ven? Dat is iets wat ik niet begrijp! Ook ik
was ontnuchterd na alles wat ik van u en
Detroit over deze Alice Gordon gehoord had,
maar houden van iemand tante dat kan men
toch alleen maar als men de mensch kent. U
wilde vóór alles dat mijn toekomst goed zou
zijn, geen geldzorgen meer. u wilde onzen
ouden naam zijn glans teruggeven. Dat alles
moest die Amerikaansche erfgename tot
stand brengen. Nu tante ik heb een Ameri
kaansche erfdochter naar huis gebracht."
„Het komt mij voor Arthur, dat je deze
keuze zonder liefde hebt gedaan".
Ontwijkend zeide hij: „Wie zegt u, dat ik
van Alice Gordon zou gehouden hebben als
ik haar als treurende bruid had gevonden?
Ook dat is onzeker."
„Ik geloof je Arthur, maar aan die dingen
is nu niets meer te veranderen, de hoofdzaak
is, dat je gelukkig wordt, mijn beste, dan ben
ik tevreden".
Alice hoorde Arthur's antwoord niet meer.
Zachtjes was zij de kamer uitgeslopen, en
bleef in de gang staan. Een wanhopig ge
voel van totale verlatenheid had haar over
vallen. Nooit was zij zoo ellendig geweest,
zelfs niet in het vreeselijke oogenblik toen zij
van' mr. Gordon hoorde, dat zij zijn kind niet
was. Dat had haar leven een stoot gegeven en
haar het besluit doen nemen om weg te gaan.
Maar dit wat zij nu gehoord had. had haar
hart getroffen, zij leed nu niet om iets dat
haar schuld niet was, maar om iets dat zij
zelf over zich gebracht had. Arthur Litten
ton, de man van wien zij hield en die voor
haar naar New-York was gekomen, was voor
goed onbereikbaar geworden, nooit-, nooit zou
hij haar meer willen kennen, want hoe grof
had zij hem nu bedrogen met deze geheeie
comedieZij zelf, zij alleen had alles be
dorven en het was nooit meer goed te ma
ken. Ongeduldig was zij geweest, dom en ij dei
en oppervlakkig, de praatjesmakers hadden
tóch gelijk, zij was een slecht, ijdel en harte
loos schepsel, maar nu, nu door dit had het
leven zich gewroken, Arthur was voor haar
verloren, voor altijd
HOOFDSTUK XIV.
Toen Alice lord Littenton hoorde aankomen
vloog ze naar haar kamer. Zij bedacht zich
plotseling dat Lady Angelique haar had laten
roepen en haar nu wel zou wachten, zij ging
terug naar den salon van lady Angelique.
Lady Angelique lag op den divan toen Alice
binnenkwam. Zij was nog bleeker dan dezen
morgen. Nu eerst zag Alice de donkere scha
duwen om de oogen dezer mooie vrouw en de
ziekelijke bleekheid van haar ovaal gezicht..
Alice keek neer op de witte volmaakt mooie
handen van lady Angelique bij al haar eigen
verdriet trof haar het lijdend uitzicht van
deze dame als een nieuw verdriet en zij ver
wonderde zich over dit gevoel.
„Gaat u zitten miss Forth?" zeide de zachte
welluidende stem. „U zult wel verwonderd
zijn, dat ik naar u gevraagd heb bij mij te
komen. Maar ik hoorde van miss Misters, dat
u nog niet lang geleden de gezelschapsdame
van Alice Gordon waart. Ik zou gaarne uit
uw mond het één en ander over miss Gordon
hooren."
Alice was verbluft. Het scheen haar -toe als
of zij in een betooverde kring ronddraaide,
steeds opnieuw draaide en telkens op het zelf
de punt terug kwam. op Alice Gordon, op
haar zelf! Het was ellendig steeds over zich
zelf te moeten praten alsof het over een ander
was. Hoe langer deze comedie duurde, des te
meer verstrikte Alice zich in deze geschiede
nis, die zij zelf gezocht had. Wie had ook
kunnen denken, dat toen zij van zichzelf af
scheid nam om Miss Forth te worden, men
voortdurend over Alice Gordon zou spreken,
o, zij kwam niet van haar zelf vrij. Vreemd
was het dat alles anders geworden was, dan
Claire en zij het zich voorgesteld hadden.
Als zij buiten deze heele geschiedenis ge
staan had, zou zij haar plezier gedaan heb
ben, maar nu alles zich zoo veranderd had, nu
haar hart zoo doodelijk gewond was, nam ze
het heele geval tragisch.
„Ik ben erg veel van dep vriend van mijn
neef, mr. Detroit gaan houden, toen hij
een poosje onzen gast is geweest," begon lady
Angelique. „Hij heeft eigenlijk over niets an
ders dan over zijn hruid, miss Gordon gespro
ken en het ongeluk, dat- haar door zijn tra-
gischen dood trof. heeft mij heel veel verdriet
gedaan. Wilt u mij van dit ongeluk vertellen,
miss Forth, tenminste als u er iets van af
weet?"
„Dat wil ik graag doen, mylady", antwoord
de Alice. Plotseling was een groot vei-langer.
in haar opgekomen zichzelf in een beter
daglicht te stellen tegenover deze vrouw en
daardoor ook tegenover lord Littenton.
Zij ver-telde alles van Emile's terugkeer en
van zijn geheimzinnigen dood, precies zooals
zij het Claire verteld had enkel sprak zij hl-
plaats van over zichzelf over Alice Gordon.
„Vreemd" zeide lady Angelique, toen Alice
zweeg, „vreemd en onbegrijpelijk moet deze
dood voor Alice Gordon geweest zijn."
„Voor haar en voor iederen was deze zelf
moord een raadsel, myla,dy."
Lady Angelique zat half gesteund door kus
sens, rechtop en hield het hoofd in haar
hand, zoodat haar gelaatstrekken voor Alice
verborgen waren. Er ging een geraimen tijd
voorbij eer lady Angelique weder sprak.
Alice had stil bij haar gezeten en haar
steeds aangekeken. Haar rfiAn verdriet was in
de nabijheid van deze vrouw iets minder
geworden, zij voelde zich rustig. „Ach dacht
zij, kon ik toch maar als „Alice" bij haar zit
ten, had Lord Littenton mij maar bij haar
gebracht zooals zij dat van plan waren; als
ik dit niet alles in mijn domme ijdelh-eid en
oppervlakkigheid onmogelijk had gemaakt,
hoe gelukkig zouden wij dan geweest zijn, wat
zou het leven dan mooi zijn.
Het liefst had Alice luid gesnikt.
„Waarom bent u van miss Gordon wegge
gaan, miss Forth?" vroeg lady Angelique
zacht.
Toen Arthur Littenton haar dezelfde vraag
gedaan had, was zij hem het antwoord schul
dig gebleven en ook nu aarzelde zij lang voor
dat zij zeide:
„Ik geloof mylady, dat Alice Gordon haar
nieuwe leven geheel alleen wilde begin
nen".
„En u die toch zoo'n goede vriendin van
haar was, u weet ook niet waar zij zich ver
borgen heeft?"
Blozend sloeg Alice de oogen neer. „Ik weet
het ook niet mylady".
Hoe gaarne had zij uitgeroepen„Zij is hier,
zij van wie u houdt, zit hier voor u!"
Hoe anders zou alles na dezen uitroep wor
denMaar dat mocht niet gebeuren, zij
had Claire beloofd niets te zullen verraden
enzij zelf zou nu niet nog dieper in de
verachting van lord Arthur willen zinken.
De stille stem van lady Angelique verbrak
het zwijgen: „Dat arme kind, waar zou zij
nu alleen zijn, hoe wanhopig moet zij zich
voelen Ik vind de straf te hard voor die on
doordachte verloving en de verbreking daar
van, was er dan niemand die haar helpen
k-on?"
„Ik ben zoo blij, mylady dat u zoo goed ovei
haar spreekt, zeide Alice. Iedereen vooroor»
deelt haar, maar zij is niet zooals men zegt."
(Wordt vervolgd.)'
De Engelsch-Duitsche vlootbesprekingen te Londen.
De Duitsche vertegenwoordiger, Von Ribbentrop,
verlaat na een der conferenties het ministerie van
Buitenlandsche Zaken in de Engelsche hoofdstad
De ministers Slotemaker de Bruine en Van Lidth de Jeude hebben Woensdag een bezoek gebracht aan
Lochem en omStreken, waar zij de werkzaamheden aan de Berkel, welke in werkverschaffing worden
uitgevoerd, in oogenschouw namen
Door de grotten van Valkenburg en
Geulhem worden thans per auto toch
ten ondernomen hetgeen een geheel
nieuwe wijze van bezichtiging genoemd
mag worden
Rotterdam moderniseert. De nieuwe toegang tot de Noord Blaak in de
Maasstad wordt dezer dagen voor het verkeer opengesteld. De laatste palen,
die voor het werk gediend hebben, worden verwijderd
De P.H.D.S.A., het vliegtuig, dat door
de Delftsche studenten gebouwd werd,
wacht nog steeds op den luchtdoop.
Het toestel op Waalhaven
In het Noorderbad te
Zandvoort is Woens
dag een motorboot
bassin geopend, welke
attractie zeer in den
smaak valt
De groote Derby race welke Woensdag te Epsom werd
gehouden, is gewonnen door het paard „Bahram" yan dea
Aga Khan. Homent tijdens den wedstrijd
