Helga's weddenschap.
FEUILLETON.
Uit het Noorsch door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
23)
Opdat de stakker niet louter vel over been
zou worden, moest ik de zaak wel in handen
nemen. Daarom deed ik voortdurend stille
tjes room in z'n melk, en lachte in mezelf
toen Frigaard naderhand beweerde, dat de
melk den laatsten tijd zoo vreemd smaakte,
terwijl Laurense, die partij trok voor de
koeien, verklaarde dat je nergens in Noor
wegen zulke beste melk kreeg. Maar op een
dag ontdekte Laurens m'n krijgslist en toen
had je de poppen aan 't dansen. Het hindert
niets of ze mij een beetje plagen, als ze hem
maar met rust laten. Ik laat niets op me
zitten, reken maar; ik ken de zwakke pun
ten, en als ik ze niet op een andere manier
tot zwijgen kan brengen, dan trek ik met
een gerust hart partij van wat ik weet. Min
der fijn, maar op z'n tijd noodzakelijk in
deze booze wereld.
Letten is de ergste. Dat is geen katje om
zonder handschoenen aan te pakken: nee,
die is niet op 'r mondje gevallen, bij-de-hand
pienter en je moet meer dan koelbloedig
zijn om niet knockout geslagen te worden
door haar zoodat ze je allemaal uitlachen.
Ze is intelligent, zie je. Ja, niet van dien aard
dat het iets te beteekenen heeft— ze is lang
niet zoo ontwikkeld als jij en ik. Ze leest
Schopenhauer. Maar wanneer leest ze hem?
Bij voorkeur in den trein of ergens anders,
waar de menschen het zien. Hoe leest ze
hem? Op z'n kop; behalve de enkele hoofd
stukken, die haar belang inboezemen. Waar
om leest ze hem? Om hem bij passende ge
legenheden te kunnen citeeren.
Ze leest de krant ook. Ja zeker. Eerst de
rubriek personalia, dan de ongelukken. En
dan de feuilleton op het laatste. Even kijken
of er ook aankondigingen van huwelijken in
staan. Volgen de korte stukjes. En ten slotte
vermant ze -zich en duikt onder in de poli
tieke telegrammen maar of ze die door
werkt, is meer dan twijfelachtig.
Tegenwoordig zit ze eeuwig en altijd in de
keuken en zijn we voortdurend aan 't scher
men met woorden, met wisselend geluk. Haar
hart is er ook bij betrokken, in zooverre ze
Frigaard bijzonder graag mag, en nog meer
op hem gesteld zou zijn indien hij geen
chauffeur was. En bij tijden spannen ze al
len samen tegen de arme Helga. Gisteren
bracht Frigaard meneer en mevrouw Bech
met de auto naar de stad. De twee laatsten
zouden eenige dagen weg blijven, maar Fri
gaard kwam dien avond terug, en we had
den afgesproken, dat ik hem een eind tege
moet zou gaan. Hoe de anderen daar lucht
van gekregen hadden, snap ik niet; maar
toen ik 's avonds op mijn kamer was en m'n
rooden mantel aantrok, hoor ik ineens den
sleutel aan den buitenkant omdraaien.
Een onderdrukt gegrinnik in de verte ver
klaarde de situatie volkomen.
Na vergeefs de samenzweerders te hebben
gesmeekt, me er uit te laten, begon ik over
een anderen uitweg te denken, en vond dien
dan ook spoedig. Een mensch heeft niet
voor niets urenlang in de bioscoop gezeten.
Haastig bond ik een laken aan het raam
kozijn en liet me, doodsbenauwd, ik snij
nooit op als het niet beslist noodzakelijk is
naar beneden glijden, zoo ver mogelijk,
en sprong op het balcon van de slaapkamer
van meneer en mevrouw. Het was een streep
door de rekening, dat de balcondeuren ge
sloten waren. Dus moest ik over de leuning
heen en langs een van de pilaren tot op de
veranda, een experiment, dat niet te best
was voor m'n mantel en ook niet voor den
wint geschilderden pilaar. iHet was nog lang
niet gemakkelijk ook, en ik zal niemand deze
manier van naar-beneden-gaan aanraden als
hij er anders komen kan. Maar ik kwam er
dan toch, en ik genoot van de situatie, toen
ik de keuken inslenterde, waar ze het er
druk over hadden, of ze me al dan niet zou
den los laten. Voor zoover ik er uit wijs kon
worden, had Laurens medelijden met me
gekregen: maar alle anderen gunden het
me, opgesloten te zitten.
Waar hebben jullie het zoo druk over?
zei ik, zoo onverschillig mogelijk, rIk ga
alleen maar een eindje wandelen. Als je er
om zou kunnen denken. Laurense, haal dan
het laken binnen, dat uit het raam hangt.
Hemel! barstte Lotten uit. Ik geloof
werkelijk, dat je bij het circus geweest bent!
Ja, wist u dat dan niet? zei ik. Donna
Pepita Caligula Mazawaatteetea, luchtacro
bate, koorddanseres en vlammensliksber.
Het is het beste, iemand met gelijke munt
te betalen. Daarentegen heeft het eigenlijk
geen zin te vertellen, hoe het verder ging.
Ik wandelde dus statig den landweg af, en
ten laatste kwam ik de auto tegen met
mevrouw Bech er in! Ze liet stilhouden.
Zoo, Helga, schep je een luchtje. Ben
je klaar gekomen met het mangelgoed? Mooi,
dat is dan in orde. Ja, het is heerlijk weer
vanavond. Pleizierige wandeling.
Onhoorbaar en voornaam gleed de auto
verder. Daar zat hij. Daar stond ik. Ik ken
wel gevoelens die aangenamer zijn dan die,
welke mij op dit oogenblik beheerschten.
Zie je me in gedachten niet op den terug
weg? Danig de smoor in en met een groote
witte vlek van de klimpartij.
Laat je mantel heelemaal donkerblauw
verven, raadde me Laurense. Dan is ze
ook niet meer zoo apart.
Jij bent apart, viel ik uit, wat heb
je noodig mee te doen, met me op te .slui
ten. Den eersten keer den besten ga ik niet
met je naar de bijeenkomst in het lokaal,
als je dat maar weet!
Arme Laurense. Den volgenden ochtend
stond ze om 6 uur op, maakte de vlek uit
m'n mantel met terpentijn en perste hem
netjes op. Ik was er werkelijk aangedaan
van en beloofde bij hoog en laag datLaurense
vóór het einde van het jaar mevrouw Opstad
zou zijn. Och jij, met je onzin! lachte
Laurense.
De volgende maand moet ik naar een brui
loft. Ola en Olga gaan trouwen. Consul Bech
heeft in een der bijgebouwen een paar apar-
tementen voor ze in laten richten, boven den
tuinman. De bruiloft wordt gegeven in het
ouderlijk huis van Olga, in Bruseth.
Olga is aan het naaien en borduren, groo
te roode rozen op beige linnen en witte zwa
nen op groen laken. Och ja, zeg ik, om
haar een genoegen te doen, als je maar
eenmaal zóó ver bent. Dan geniet Olga er
van, dat ze ons Ola voor den neus heeft weg
gekaapt, en lacht tot ze er den hik van
krijgt, bij gebrek aan eten, om haar in 't
verkeerde keelgat te schieten. Thuis op Bru
seth vinden ze, dat ze een boerenzoon had
moeten trouwen; maar wie weet, misschien
heeft Olga een boerderijtje voor iemand er
op verdacht is.
Lotten roept me en vraagt of ik mee ga
naar den dorpswinkel. Verdraaid. Ik mag wel
opschieten!
Dit gekrabbel moet meteen maar weg,
daarom voor vandaag genoeg.
Morning!
Je Helga.
Vinger gaard, 13 Mei.
Negende rapport.
Lieve Grete!
Het is zes uur in den ochtend, ik weet niet
hoe jij daarover denkt? Zeker, ilk maak het
best. Volkomen normaal ook, hoor. Maar ik
ben helder wakker en vloei over van levens
lust en moet een uitweg zoeken voor m'n
energie. Nu moet je niet ongerust wezen, dat
het me ontbreken zal aan gelegenheid om
m'n energie te gebruiken. Over een uur be
gint de dagelijksche veldtocht met èmmer,
boender, bezem, wrijflap en stofdoek.
Het gedeelte van mijn persoon, dat intus-
schen wel iets meer behoefte heeft aan trai
ning» is m'n geest. Heb je dat ook ai onge
merkt, zei je? Vervelend! Je kunt best zelf
je fouten en gebreken erkennen; maar an
deren behooren onder alle omstandigheden
te protesteeren.
De pen vliegt over het papier, ondersteund
door een luidruchtig accompagnement. Be
neden me snurkt de grondeigenaar Bech, zoo
als slechts een oudere, zwaarlijvige man
kan snurken; met dat gelijkmatige rhytme,
hetwelk aangeeft dat hij van plan is, nog
een tijdlang er mee voort te gaan. Aan den
anderen kant van de kamer ligt Laurense
en maakt de zotste geluiden in haar slaap.
Bij iedere uitademing spitst ze haar mond
toe en blaast als een walvisCh. En voor het
raam, in den grooten ahorn, waarvan de
takken doorbuigen van de lichtende, geel
groene bloesems, geven de vogels een kleine
orkestuitvoering. Het opus, wat ze op 't
oogenblik voordragen heet zeker: „Hymne
aan den zonsopgang", en er klinkt een exta
tische jubel in sommige der glasheldere, spi
raalvormige trillers en loopjes.
Maar laat ik niet vergeten, je te bedan
ken voor je langen, gezelligen brief, die me
het leven in Parijs deed meemaken uit de
tweede hand. Hier en daar las ik een stuk
voor aan m'n collega Laurense. Den meesten
indruk op haar maakte je opmerking over
de weinige aardappels, die jullie daar krij
gen en ze toonde diep medelijden met je.
Doch tegelijk was dit voor haar een welkome
aanleiding tot triomf.
Nee, wij hebben het dan toch maar heel
wat beter hier, zei ze; Oost West, thuis best.
Je had haar tevreden gezicht moeten zien.
Het was goud waard.
Sedert ik je het laatst geschreven heb, is;
Olga mevrouw Ola Sandbakken geworden.
(Wordt vervolgd)*.
Denk om uw rijwielplaatje 1 Reeds
thans rijn zij verkrijgbaar. Op
1 Augustus treedt hun geldigheid in
werking
Op Zorgvlied te Amsterdam heeft Woensdag de Landelijke entourage bij de vierdaagsche afstands-
beg.atenis plaats gehad van w.jlen den heer A. marschen, onder begunstiging van schitterend
Muller, oud-directeur van de Nederlandsche Handel- zomerweer
maatschappij
De deelnemers aan den Tour de France
beklimmen tijdens de étappe Luchon
Pau de Tourmalet. Deze étappe werd
door Morelli gewonnen
Het interieur van den trein, waarmede
het stoffelijk overschot der slachtoffers
van de ramp van de -Gaai" naar
Nederland werd overgebracht
Een frissche dronk na de partij in de
Davis Cup-inter-zöne, die te Wimble
don door de Amerikanen Allison en
Van Ryn gewonnen werd
De aankomst van het stoffelijk over
schot van elf der slachtoffers van het
vliegtuigongeluk met, de „Gaai". De
lijkkisten worden aan het Centraal
Station te Amsterdam uitgeladen
Oogsttijd in het Limburgsche land. Onder schitterende zomerzon doet de
landbouwer zijn werk
Het torentje van het Haagsche stad
huis, dat teekenen van verval vertoonde,
wordt gerestaureerd
