VOOR DE VROU
DE VROUW IN DE XXe EEUW.
ONS WEKELIJKS KNIPPATROON
vrijdag 2 AUGUSTUS 1935
EEN FIKSCHE REGENBUI
Wat nu?
EEN RAADGEVING.
BEDRUKT LINNEN.
HET MENU VOOR DE HEELE WEEK
Zondag
tomatensoep,
sausijsjes, bloemkool, gekookte aardappe
len,
sneeuwpudding,
fruit.
Maandag:
roastbeef, snijboonen, gekookte aardappe
len,
caramelvla.
Dinsdag:
osselappen, spercieboonen, gekookte aard
appelen,
vanillevla met framboozen.
Woensdag:
kalfslapjes, doppers, gekookte aardape-
len,
«Tuit.
ïwnderdag:
biefstuk, sla met mayonnaise, gebakken
sarda^elen,
Vrijdag:
gestoofde aal, botorsaus, gekookte aard
appelen,
wentelteefjes.
Zaterdag:
gehakt, peulen, gekookte aardappelen,
drie-in-de-pan
tr-tfs de meest voorzichtige vrouw kan het
-wel eens overkomen, dat ze in een regenbui
komt te loopen en met verregende kleeren
naar huis gaat. Het is dan zaak de ontstane
schade zoo snel mogelijk te herstellen.
Voor natte costuums en mantels geldt als
eerste regel: op een hanger laten drogen.
Dan trekt men alles in den goeden vorm en
strijkt het met de hand zooveel mogelijk
glad. Ziet men echter plooien en kreukels
ontstaan, dan strijkt men het eosfcuum. ter
wijl het nog half nat is, op. Vlekken laat
men rustig drogen en probeert ze dan door
wrijven en borstelen te verwijderen. Voor alle
kleedingstukken ook hoeden en schoenen
geldt als grondregel dat ze stofvrij moeten
zijn-
Wollen kleeren mogen niet snel gedroogd
worden; want hierdoor krimpen ze.
Crêpe georgette, waar men regen op ge
kregen heeft, moet onder een niet te natte
doek gestreken worden; waarbij men zich
echter eerst van de kleurechtheid overtuigen
moet.
hoeden worden niet op den haak
van uen kapstok gehangen; want daardoor
raakt het vilt uit zijn model. Het beste doet
men den natten hoed met de bol naar be
neden, in een verwarmd vertrek te hangen
en het model behoudt men, door de bol met
papier op te stoppen. De rand kan men dan
onder een vochtigen doek een weinig opper
sen en in den gewenschten vorm brengen.
Fluweelen of velours hoeden verliezen de
vlekken als men ze boven de damp van ko
kend-water houdt.
1 Natte schoenen moet men niet dadelijk op
de. leest zetten >en heelemaal niet bij het
vuur brengen; beter is, ze met papier dat het
vocht opzuigt, op te stoppen. Zijn ze heel
erg nat dan kan men ze nog beter opvul
len met verwarmde lappen. Pas wanneer
het bovenleer droog is, mogen ze op de
leesten gezet worden, waarbij de zool naar
boven gekeerd wordt om beter te drogen.
Ook hier heeft men eerst de modder verwij
derd.
Regenvlekken op bruine schoenen verdwij
nen wanneer men ze afwrijft met een in ben
zine gedoopt wollen lapje, Om de zolen een
beetje te beschermen tegen het doorweeken
met water ,kan men ze, als de schoenen nog
nieuw zijn, behandelen met olie of vernis.
Smerige en onooglijk geworden tasschen
moet men opknappen -met leerverf.
Na vele regenbuien gaat ook de gumimi-
regenmantel er op den duur vies uitzien. Een
uitstekend middel om hem op te knappen is,
den mantel af te nemen met een in een
mengsel van salmiak gedoopte spons. De
mantel ziet er dan weer onberispelijk uit en
de ondoordringbaarheid is groot er geworden.
Zeker, de paraplu is voor den regen; maal
ais er een flinke bui gevallen is, dan draagt
het zeker niet tot het lange leven van dit
nuttige voorwerp bij, om ze geheel uitge
spannen te laten drogen. De natte paraplu
mag men slechts half open zetten. Uitste
kend is ook om de baleinen voorzichtig met
olie in te smeren; maar dan moet men het
zeer zorgvuldig doen; anders komen er vlek
ken in de zijde. Een paraplu moet men niet
opgerold in een kast bewaren, daar door het
uitdrogen de stofdraden licht af kunnen
breken, als men de paraplu weer gebruiken
gaat.
Een weinig zorg voor onze kleeding doet
ze er langer goed uitzien en is dus een in
directe besparing op ons kleedingbu-dget.
Bovendien heeft men meer plezier van klee
ding, die netjes is dan van slordige.
EEN ORIGINEELE NACHTZAK.
haar einddoel niet vinden en keerde weer te
rug naar Duitschland, waar zij haar kunst
loopbaan voortzette in verscheidene steden, om
dit deel van haar succesvolle carrière te be
sluiten met de hierboven reeds aangestipte ge
bruikelijke kruistochten door oost en west.
Na de eerste periode volgt dan de tweede
periode, die vah het vormen van talenten,
eerst in Amsterdam aan het Conservatorium,
later in haar eigen school te Berlijn, totdat
de oorlog haar dwong weer terug te keeren
naar Nederland, waar zij toen aan het Haag-
sehe conservatorium een arbeidsveld vond.
Edoch, éen dat haar niet paste, zoodat een
eigen school voor opleiding in kunstzang werd
geopend om haar in staat te stellen zich ge
heel te geven.
Maar zij beperkte zich niet tot haar onder
wijs, zij schreef, zij trad op naar buiten, zij was
ook maatschappelijk voelende vrouw, die haar
medewerking gaarne en geheel schonk, waar
men die inriep, voor een weldadig doel of ter
opluistering van een feest. Met haar leerlin
gen wist zij dan oorspronkelijke en boeiende
voorstellingen te geven, geheel opgaand in deze
leiding, zooals in al wat zij ondernam.
Zoo ontmoetten en waardeerden we haar in
de thans opgeheven Lyceumclub in Den Haag,
waar zij met toewijding voor de leden opvoe
ringen organiseerde; zoo vonden we haar te
rug in de Eerste Nederlandsche Soroptimist-
club, waarvan zij eenige jaren een der meest
opgewekte leden vormde, en waar velen van
de eerste leden zich nog herinneren, hoe zij
haar levensgeschiedenis verhaalde, een stuk
roman op zichzelf, haar ontmoeting met Car
men Sylva en andere grootheden.
En toch, als zij het heeft over een van haar
lievelingsonderwerpen, het stemwonder in den
mensch, Is zij pas volkomen op dreef! Inder
daad een leven van veel werken, waarin zij
voor velen zeker niet enkel de uitstekende
leerares is geweest, maar ook een hartelijke
raadgeefster en steun. Een leven van strijd
zeker ook, want de zoekenden, die slechts te
vreden zijn met het beste en niet hun gemak
stellen boven het werken in een omgeving en
voor een doel, waarvoor zij al hun krachten
inspannen, hebben het zwaarder dan zij, die
minder hooge eischen stellen aan zich zelf.
Deze vrouw met het onwankelbaar idealisme
zal niet alles hebben bereikt, dat zij zich had
voorgesteld, maar dit staat niet geschreven op
haargelaat. De witte krullen mogen bittere
levenservaring veiTaden, de mond lacht en uit
slechts woorden van levenslust en levensmoed.
Dat zij dezen nog lang moge behouden, zul
len velen haar toewenschen, die haar dank
baar zijn, voor wat zij is geweest door haar
lessen en haar voorbeeld.
ÊMMY J. B.
Na het effen linnen is het thans het be
drukte, dat aan de beurt is o>m favoriet te
worden voor de nazomersche japonnen en
mantels. Een wonder is dat niet, als we de
snoezige patroontjes zien, die in den handel
zijn. Behalve, dat dit bedrukte linnen mooi
is. is het ook zeer sterk. Men kan het ontel
bare malen wasschen en het blijft als nieuw.
Zoowel blouses, japonnen als mantels kan
men er van maken.
Op onze teekening ziet u:
links: leuke linnen japon van effen linnen,
gegarneerd met bedrukt materiaal. Het mo
del is zeer eenvoudig, doch alleraardigst.
Vleugelmouwtjes, een breede ceintuur en
een klokkende volant aan den rok geven de
japon iets aparts.
Daarnaast ziet u een blouse van bedrukt
linnen, gegarneerd met wit glasbatist.
Tenslotte over een diagonaal gestreepte
zijden japon tot een driekwart lange paletot.
De origineele nachtzak, die men op de ne
venstaande afbeelding ziet is gemaakt van
lichtblauwe crêpe de chine en geborduurd met
een alleraardigst motief, n.l. een nachtwacht.
Deze nachtzak, die overdag op de sprei ligt,
kan 's nachts opgehangen worden.
Kiest men liever geen blauw, omdat deze
kleur niet goed overeen komt met de kleur
van de sprei, dan staat het natuurlijk vrij een
andere tint te kiezen, die beter ermee harmo
nieert.
Om deze nachtzak te vervaardigen maken
we een zak, die 35 centimeter hoog is en '20
centimeter breed. Dan teekenen we de nacht
wacht op dat gedeelte waarvan we de boven
kant willen 'maken, hechten dit op een stuk
gewatteerd satijn. Daarna borduren we de
omtrekken van de nachtwacht, hetzij in har-
monieerende, hetzij in contrasteerende tin
ten. Als dit gedaan is stikken we de zijnaden
van de zak dicht.
Dan doen we de voering er in en hechten
deze aan de bovenzijde vast op het crêpe de
chine.
Als dat gedaan is, kunnen we beginnen de
ringen aan te naaien. Hiervan zet men er vier
aan de voor- en achterzijde. Door deze ringen
wordt een satijnen lint gehaald in een kleur,
die iets donkerder is, dan het crêpe de chine.
Aan beide zijden maakt men een paar groo-
te strikken. Dit is 'n aardige afwerking. Ten
slotte naait men er nog een paar lussen aan,
waaraan we de zak 's nachts op kunnen
hangen.
Deze nachtzak, die zeer decoratief is, zal
alleraardigst staan in uw slaapkamer. Ook
is het een allerliefst voorwerp om als geschenk
te dienen voor een jong meisje. Veel moeite
om het te vervaardigen kost het niet, even
min tijd of geld. En als het klaar is, is het eén
voorwerp, waarvan zoowel de geefster, als de
gene. die het ontvangt, veel plezier heeft.
Kan dit alles u nu nog .niet verleiden, om
het nachtzakje eens te gaan maken, Mevrouw?
MARIAN B,
Hier volgt een raad voor die vrouwen, die
de gewoonte hebben, alles op te sparen en te
bewaren. En dat zijn er meer, dan u misschien J
zou denken. Dat zijn van die vrouwen, die al
les wat ze niet meer kunnen of willen gebrui
ken op zolder zetten of in kasten hangen met
het idee: „Dat komt misschien nog wel eens
van pas".
Ze vergeten die dingen natuurlijk glad en
komt de schoonmaak of gaan ze verhuizen,
dan weten ze met de rommel geen raad.
Is u een van die vrouwen, die alles opber
gen, neem dan de volgende raad aan:
Schrijf een briefkaart of geef een telefoon
tje naar een van die liefdadige instellingen,
die oude kleeren, enz. gaarne in ontvangst
nemen. Dan hebt u tenminste nog het pret
tige idee dat het door u geschonkene een doel
heeft, inderdaad van pas komt. De kleeren
slijten toch ook door het in de kast hangen?
Waarom het dan niet liever weggeven?
Ook oude gebruiksvoorwerpen, speelgoed, e.
d. wordt door de meeste weldadigheidsinstel
lingen graag in ontvangst genomen. En men
haalt het bij u weg ook!
Anders vergaat het u nog als de vrouw, die
toen ze zich bij haar echtgenoot beklaagde,
dat ze niets had om aan te trekken, door deze
mee naar de kleerenkast genomen werd waar
bijna geen ruimte meer over was, zooveel ja
ponnen e.d. hingen er.
„Oh ja", zei ze, „maar dat is allemaal al
jaren oud en lang uit de mode. Dat kan ik niet
meer dragen!"
„Waarom heb je het dan bewaard?"
„Omdat hët misschien nog wel eens van pas
kon komen!"
„Nu dan komt het op het oögenblik van pas.
Je hebt toch niets om aan te trekken! Ge
bruik dit dan!
RITA VAN B.
Nr. 562: aardige middagjapon van donker
blauwe taftzijde, gegarneerd met een groote
ronde kraag van wit piqué of wit glasbatist.
Het model is eenvoudig; doch gedistingeerd.
Benoodigd materiaal: 4 Meter taft van 90
c.M. breedte en 75 c.M. piqué.
Nr. 560: frisch katoenen japonnetje gegar
neerd met wit piqué. Benoodigd materiaal:
4 Meter katoen van 80 c.M. breedte en 75
c.M. wit piqué.
Deze patronen zijn in alle maten tegen
den prijs van f 0.50 per stuk te verkrijgen
bij het bureau van dit blad.
zoo volledig mogelijk te vermelden: men
voorkomt daardoor onnoodige vertraging in
de opsturing.
WIJSHEDEN.
1 Menigeen acht zich onderschat, als men
hem niet overschat.
2. Laf is het, het goede te erkennen en
het, na te laten.
3. Zijn gebreken wil men in den. regel ook
bij anderen vinden, zijn goede hoedanighe-
heden wil men liefst alleen bezitten.
4. Wie geen grootheid naast zich kan dul
den, toont hoe vér hij beneden haar staat.
Het gebeurt vaak, dat, na lang gebruik de
houten stoelen uit de keuken of van het tuin
ameublement een beetje wankel in de poo-
ten worden en niet meer stevig staan.
Bij dit bedrag wordt 6 ets. extra berekend
voor porto-kosten.
Toezending zal geschieden na ontvangst
van het bedrag, dat kan worden voldaan per
postwissel, in postzegels of per postgiro
41632.
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht
bij bestelling duidelijk het nummer van het
gewenschte patroon op te geven en tevens de
verlangde maat, d.w.z. boven-, taille-, heup
wijdte enz. Gelieve verder naam en adres
5. De eene hand wascht de andere, zegt
een spreekwoord; maar in zeer vele gevallen
worden ze geen van beiden schoon,
6. Vroege bijval wordt voor menig talent
een valbijl.
7. Niet alle zuivere winst is zuivere winst.
8. Slechts het kleinste gedeelte der bloe
sems van ons leven kan bij velen verwelken;
ze rukken ze van te voren zelf uit.
Het beste doet men dan driehoekjes van
hout te zagen en deze vast te schroeven op
de manier, zooals op onze afbeelding duide
lijk te zién is om alle vier de pooten.
De stoelen staan dan stevig en kunnen
weer geruimen tijd dienst doen.
Cornelie van Zanten.
1855 - 2 Augustus - 1935.
om op de beste wijze het paedagogische werk,
dat zij, als geboren paedagoog ook zonder me
thode had kunnen volbrengen, door anderen
te doen voortzetten. En in publicaties legde
zij haar denkbeelden neer, ten einde te voor
komen, dat zou gebeuren, wat zij het ergste
achtte, dat een jong talent zou kunnen over
komen, dat een stem zou worden bedorven
door verkeerde leiding. Reeds in 1900 ver
scheen haar „Hoogere Techniek van den
zang", in 1903 haar „Leitfaden zum Kunstge-
sang", in 1911 haar „Bel Canto des Wortes",
in 1917: „Het Stemmen Der Stem", in 1925
„Het stemwonder in den mensch". Bovendien
werkte zij nog mee aan dé Musik. Paed.
Blatter.
Maar wie haar lezen, missen daarbij de be
zieling van haar persoonlijkheid, het schitte
ren van haar donkere oogen, de geestdrift,
waarmede zij het zegt. Het is die levendige
geest, die haar jong heeft gehouden, die haar
deed voortwerken en. altijd nieuwe plannen
maken, op een leeftijd, als anderen reeds aan
pensioen en rust denken.
Een veelbewogen leven, dat van deze tach
tigjarige, geboren in de provincie, in Dord
recht, waar zoovele artisten het levenslicht
zagen. En als die anderen, zocht ook zij naar
wijder horizon. Voor haar vorming als zange
res ging zij eerst naar Keulen, waar zij, bin
nen den tijd. haar diploma haalde, om daarna
in Italië onder professor Lamperti zich in het
belcanto te vervolmaken. Als zij over dien tijd
begint, raakt zij niet uitgepraat en geestig zal
zij vertellen van de beroemdheden, die zij
ontmoette, van haar verblijf in zijn villa aan
het Comomeer, waar zij als begunstigde leer
linge werd toegelaten. En dat zij daar genoten
heeft van alles en voor haar later leven on
vergetelijke indrukken opdeed, men kan er
zeker van zijn. Hoe vloeiend spreekt zij haar
Italiaansch! We behielden altijd de herinne
ring aan haar gloeiende speech in de Eerste
Nederlandsche Soroptimistcluo, tot een Ita-
liaansche, die door haar mooie declamatie
haar hart had veroverd en die zij complimen
teerde met een vuur, of zij zelf Italiaansche
was. En de omhelzing, die volgde was ook echt
zuidelijk. Toch, hoezeer zij door haar tempera
ment scheen thuis te behooren in het zon-'
nige land, waar men sneller warm loopt dar.
bij ons, zij scheen toch weer te veel degelijke
Nederlandsche artiste, om volkomen bevredi-
Iging te vinden in de Italiaansche muziek, en
al macht zij in Italië optreden, zij kon daar,
Tachtig levensjaren. Er zijn dan vrouwen,
die als stille grootmoeders, omringd door een
schaar kinderen en kleinkinderen, en soms
ook achterkleinkinderen, terugzien op haar
levenstaak, die zij voltooid achten. Haar werk
zal worden overgenomen door de jonge garde,
die sterk en vurig, het nieuwe kracht zal in
blazen. Cornelie van Zanten behoort niet tot
deze rustige oude dames, die, bij het zevende
kruisje zich al begonnen terug te trekken en
extra zorgen vroegen van de omgeving. Cor
nelie van Zanten bleef werken met en naast
de jeugd, zelf altijd jong van hart met altijd
jonge idealen. Toen zij bijna zestig was, kwam
zij terug naar haar vaderland, dat haar te
voren misschien een beetje te klein was, maar
waar zij als Nederlandsche in 1914, toen de
wereldoorlog uitbrak, toch beter paste dan in
het land, waar zij zich als artiste destijds zoo
thuisvoelde, Duitschland n.l., waar zij een
Privat Gesangschule oprichtte te Berlijn, om
het paedagogisch werk, dat haar zoo lief was,
tot zijn recht te doen komen.
De zangpaedagoge Cornelie
van Zanten.
Want twee periodes kenschetsen dit rijke
leven; dat van de concertzangeres, die roem
oogstte voor zichzelf, die triomfen vierde in
Amerika en Rusland, die met beroemdheden
verkeerde en zelf op den voorgrond trad; en
dat van de zangpaedagoge, die beroemdheden
vormde, die zich verheugde in de successen
van kaar leerlingen, die methoden uitdacht
