Liefde in de wildernis
Een aantal Ke.stbrooaen werd Dinsdag aan de werkicozen armlastigen der gemeente Borgharen bij
Maastricht uitgereikt
Kerstfeest voor de zieken. Een zusterkoor, bestaande uit leden van het verplegend
personeel van het gem ziekenhuis „Coolsingel" te Rotterdam, gat op Kerstavono een
zanguitvoering voor de patien'en
Fr.ns Edward, de baby van den Hertog en de Hertogin van Kent, met zijn nurse voor het
coupéraam van den trein, waarmede de vorstelijke personen Dinsdag uit Londen vertrok
ken om het Kerstfeest met den Koning en de Koningin van Engeland op Sandringham
te vieren
FEUILLETON
Uit net Engelsch van
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden.)
10)
Wat bedoel je? vroeg de ander heesch.
Die mooie, blonde Madeline schonk het
leven aan een kind
Wat! riep sir George, terwijl hij in ont
zetting overeind sprong. Is er een kind?
Ja, zei Legrand langzaam.
Een half onderdrukt gekreun kwam over
Maimering's lippen. Zijn gezicht vertrok
zenuwachtig en hij was niet in staat om een
woord te zeggen.
En in de stilte, welke plotseling in het ver
trek heerschte, klonk eentonig en dof het ge
roffel van verre trommels.
V.
Jules Legrand nam den man tegenover
hem, wiens verleden en toekomst hij onbe
perkt beheerschte, onderzoekend op. Man-
nering's gezicht was lijkkleurig, zijn oogen
schitterden koortsachtig, zijn lippen beefden
en het was duidelijk, dat hij bijna aan het
einde van zijn krachten was. En Legrand
glimlachte tevreden terwijl hij opstcnd en den
ander den kroes brandewijn voorhield.
Drink eens, mon ami.
Mannering dronk begeerig; toen greep hij
krampachtig den rand van de tafel beet, om
zich staande te houden en vroeg heesch:
Isis het kind in.leven? z
Het leeft, monsieur, -
Dat antwoord nam Mannering's laatste
hoop weg. Hij viel terug in zijn stoel, leun
de met zijn elleboog op de tafel en bedekte
zijn gezicht met zijn handen.
Legrand haalde zijn schouders op.
Wat is een kind? Een heel klein blaadje
aan den grooten levensboom en Afrika is
een land waar de bladeren door een kleinen
windstoot loslaten en neervallen.
Legrand lachte veelbeteekenend toen hij
die woorden zei en aan den blik, welke in
Mannering's oogen kwam hij had het
hoofd weder opgeheven zag hij, dat zij be
grepen waren. Maar sir George zei niets en de
Franschman ging voort:
Er zijn zooveel manieren, waarop een
man sterven kan en een kindwel be
denk eens, monsieur.
Mannering zat een poos doodstil, zoo lang,
dat er een weifelende blik in Legrand's bruine
oogen kwam. Toen nam de Engelschman ein
delijk het woord.
Weet je waar het kind is?
Legrand's twijfel verdween als sneeuw voor
de zon. Er kwam een uitdrukking van vol
doening in zijn oogen en hij stootte een kor
ten lach uit.
Zou ik zoo gesproken hebben als ik dat
niet wist?
Waar?
In een dorp, drie dagreizen hier van
daan, waar de jongen werd achtergelaten bij
zijn voedster, toen de blonde Madeline stierf.
Door Roger Mannering?
Neen. mon ami. De vader was al dood en
de moeder was stervend toen hun vriend, de
Engelschman, die deze grafsteenen voor hen
opgericht heerft, het kind naar
Een Engelschman? viel Mannering hem
heesch in de rede. Dus die weet
De heele geschiedenis. Uw broer heeft
hem alles verteld en ik denk, dat hij hem er
een eed op heeft laten doen. dat hij het kind
ïn zjjïi erchten zou herstellen. Maar er zijn
dingen, die gemakkelijker te beloven dan uit
te voeren zijn.
Wat bedoel je?
Het is heel eenvoudig. Ik ken uw erfrecht
niet, maar ik ben er zeker van. dat het niet
voldoende is, om met een kind van drie jaar
voor den dag te komen en te zeggen, dat het
de zoon van sir Roger Mannering is, die of
ficieel meer dan zes jaar dood is. Uw rech
ters zouden toch zeker naar papieren vra
gen?
Natuurlijk. Je zou moeten bewijzen, dat
het Roger's kind is; de huwelijksakten over
leggen om te kunnen vaststellen, dat het kind
wettig is en al dergelijke dingen meer.
En als die papieren eens niet voor den
dag komen, mon ami?
Dan -zou dat een einde aan de zaak ma
ken, antwoordde Mannering snel. Maar wil je
daarmee zeggen, dat de Engelschman, die het
kind heeft verzorgd, niet de papieren in zijn
bezit heeft?
Dat kan ik het beste weten, lachte de an
der veelbeteekenend.
Heb jij ze, Legrand? riep Mannering op
gewonden. Heb jij ze waarlijk? Zijn bleek ge
zicht werd donkerrood van vreugde en in zijn
oogen glansde een plotselinge, hoopvolle ver
wachting.
Hoeveel wil je er voor hébben? Je kunt
net zooveel krijgen als pe wilt. Wat vraag je
er voor? Vijfduizend pond?
De ander lachte minachtend.
Monsieur, u wilt me vijfduizend pond
geven, terwijl u en inkomen hebt van elfdui
zend per jaar. Dat is alles wat u me geven
wilt voor die papieren, welke u ieder oogen-
blik van al uw rechten berooven kunnen? Het
is erg edelmoedig van u, maar ik neem het
niet aan.
Mannering was in het geheel niet uit het
veld geslagen door die weigering. Hij lachte uit
bundlg.
Geld 2al geen hinderpaal tu&schen ons
zijn. Maar ik moet die papieren zien en ik
moet ook zeker weten, dat de jongen in le
ven is en dandan kunnen we samen pra
ten.
Legrand knikte.
Dat is niet meer dan redelijk, monsieur,
U zult de papieren zien. En het kind! Ja, u
zult hem ook zien, binnen een week. Ik zal
hem stelen en als u onze overeenkomst onder
teekend hebt, kunt u met hem doen wat u
wilt.
Het was duidelijk wat de man bedoelde en
Mannering viel ontzet in zijn stoel terug.
Een kind! Ikikzou het niet
kunnen, Legrand. Het zou me mijn heele le
ven vervolgen.
Maar als uw neefje in leven blijft!
Dat weet ik! Dat weet ik! Maar ik zou
het onmogelijk zelf kunnen doen. Er moet iets
anders op gevonden worden. Begrijp je?
Jij of een van de zwartjes
Legrand haalde de schouders op en lachte
spottend.
Mon ami, u hebt te veel gewetensbezwaren
voor een man, die willens en wetens zijn
broer aan den vijand overleverde. Een kind.
poeh! Een zuchtje wind kon het wegblazen. U
hoeft u heusch niet van streek te maken over
zulk een kleinigheid.
Maar die Engelschman, die voogd,, hij
mag niet vermoedendat
Monsieur. Ik ben niet dwaas. Er zijn
genoeg manieren. Een kind kan buiten spelen
en daar sterven. Het kan door een slang ge
beten worden of in het water vallen of gesto
len worden door inboorlingen.
Mannering hief afwerend de handen om
hoog.
Ik behoef het niet te weten, het is vol
doende dat....
U bent te teergevoelig, mon ami, spotte
Legrand.
Teergevoelig? We praten over een kind,
Legrand Het.**, maakt me gek! lik Rilde,
dat je me dat niet verteld had. Ik geloof
dat
De ander viel hem haastig in de rede.
Het is maar een kleinigheid vergeleken
bij het verlies van een titel en rijke bezit
tingen. Toen voegde hij er zachter aan toe: Er
staan nog meer dingen op het spel. Uw broer
heeft een stuk achtergelaten waarin hij alles
veTtelt wat er daarginds bij Karana is ge
beurd. Dat zou uw toekomst absoluut vernie
tigen. Ik ken de wereld. Als dat verhaal be
kend werd, zouden uw vrienden u met den
nek aanzien, de deuren voor uw neus dicht
gooien. Het eenige, wat u zou overblijven, zou
het vreemdelingenlegioen zijn en dat is een
hel op aarde. Er is nog iets anders, dat u niet
vergeten mag. Uw mooie verloofde, mademoi
selle, die
Mannering maakte zulk een heftig gebaar,
dat de ander zijn woorden afbrak en er aan
toevoegde:
Morgen zal ik maatregelen nemen om
de papieren en het kind hier naar toe te la
ten brengen. Maar daaT zullen we niet verder
over spreken. U moet mademoiselle uitleggen,
dat we hier een paar dagen halt houden, ter
wijl ik handel drijf met de inboorlingen. En
als alles afgeloopen is, zetten we onzen tocht
naar M'Buba voort en u kunt met een gerust
hart naar Engeland teruggaan en verder ge
lukkig leven.
Legrand schonk eerst Mannering en toen
zichzelf een nieuwen beker brandewijn in en
schoof Mannering den zijnen toe.
Kom mijn vriend, we zullen drinken op
onze overeenkomst.
Hij stootte aan met Mannering en dronk.
Mannering aarzelde even, ledigde daarop
zijn beker tot op den bodem en wankelde
blindelings het vertrek uit.
i Wordt vervolgd.)'
De hee.- M. Jacobs, winnaar (heeren) van de
„steen-turnwedstrijden welke Donderaag te
Amsterdam zijn gehouden, in actie aan de brug
Een wedstrijd in het slede1 rekken voor kinderen werd Dinsdag op het terrein van een
der speeltuinen te Amsterdam gehouden. De dooi heeft inmiddels aan verdere winter-
genoegens voorloopig een einde gemaakt
Bij het wintersportcentrum te Garmisch Partenkirchen. De parkeerplaats voor den
toegang naar de bobslee-baan. Op den achtergrond het onvergelijkelijk schoons
berglandschap
