DE GOUDEN BRUG.
I
De heer G J. J. Wouters, burgemees
ter der gemeente Eibergen, is be
noemd tot gouverneur van Curagao
als opvolger van den heer B. W. T. van
Slobbe
Op de terreinen achter het landgoed Ockenburg te den Haag woonden H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana Dinsdag de
oefeningen bij yan de 1ste artillerie-brigade, waarna Yoor de vorstelijke bezoeksters gedefileerd werd
De Jaarlijksche tentoonstelling .Primavera" te Rot
terdam, welke ditmaal bijzonder attractievol zal zijn,
wordt Donderdag officieel geopend. Een hoekje van
de expositie
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO FLESSEN.
(Nadruk verboden)
Zóó komt de actrice in den schrijf hoek van
de Lantaarn.
In een zeer geanimeerd gesprek zitten de
beide vrouwen tegenover elkaar. In geestelijk
opzicht volkomen harmonieerend ontbreekt
't haar niet aan de noodige aanknoopingspun-
ten.
Renate, die in haar teruggetrokken leven
voor een dergelijke uitwisseling van gedach
ten slechts zelden gelegenheid krijgt, geeft
zich geheel aan het genoegen daarvan over
en Margot Sellert pakt bereidwillig en breed
voerig uit over alles, wat slechts in het ge
sprek wordt aangeroerd. Zij voelt zich niet
alleen gevleid door de buitengewoon harte
lijke ontvangst, welke haar ten deel is ge
vallen, maar al spoedig is zij ook geheel
onder de bekoring van de charme, die er van
haar gastvrouw uitgaat.
i, Nu moet ik toch eindelijk eens met de
reden van m'n bezoek voor den dag komen",
z«gt zij tenslotte. Natuurlijk is het een ver
zoek, dat ik tot u te richten hebeen
vriendelijk verzoek
.Als het in m'n vermogen ligt zal ik er
gaarne aan voldoen, juffrouw Sellert
..Dat is al een voorloopige toezegging.,..
Ik houd u aan uw woord, want inwilligen kunt
u het zeker!" En een en al opgewektheid nu
vervolgt de tooneelspeelster:
..De zaak ls deze. Ik moet midden Februari
een voordracht houden voor de radio. Het
onderwerp wordt aan mij overgelaten. Hoe
wel ik al ruim drie weken weet, dat ik moet
optreden, kon ik het er maar niet met mezelf
lens worden welk onderwerp ik zal kiezen. U
zult niet willen gelooven dat ik al alles over
wogen en weer verworpen hebMaar toen
ik gisteren hoorde, dat die witte dobbelsteen,
waartoe ik me al dadelijk op de een of andere
manier aangetrokken voelde, de woning was
van Renate Lien, wist ik plotseling wat me
te doen stondIk zou graag een van uw
verhalen willen voordragen.Maareen
nieuw, dat nog niet is uitgegevenDaarom
zit ik nu hierU moet weten, dat ik ont
zettend eergierig benmaar misschien is
u dat intusschen zei al opgevallen
Renate knikt haar bezoekster vriendelijk
toe. „U krijgt van mij het manuscript van m'n
laatste verhaal, „De gouden brug!"
„O, wat heerlijkik dank u hartelijk",
zegt Margot met een kleur van blijdschap.
„Mag ik het direct meenemenIk moet
namelijk overmorgen alweer naar München
terug".
„Zoo gauw gaat het helaas niet", lacht
Renate, „want de geschiedenis moet eerst nog
worden geschreven. Ik ben vandaag tijdens
m'n ski-tour pas op het idee gekomen. U ziet
dus, dat u wel iets nieuws krijgtnieuwer
kan het zelfs niet". En de belangstellende
vraag in Margot's blik ontwarend, vervolgt
ze aarzelend:
„Het wordt de geschiedenis van den regen
boog. Deze als meteorologisch-optisch ver
schijnsel te verklaren, is de taak van den na
tuurkundige. Wij, van het gilde der zooge
naamde schoone kunsten, mogen er ons een
andere voorstelling van maken
Zoo'n regenboog heeft in mijn oogen iets
verzoenends, wanneer na druilerig en triest
regenweer de zon hem in lichtende kleuren
aan den hemel toovert. Dan lijkt hij het sym
bool van een brug. Een brug tusschen hemel
en aarde, tusschen God en de mensohen. Ge
schapen door een goddelijke macht voor de
lijdende, dwalende creaturen, opdat dezen
daarlangs den weg zullen vinden uit de diepte
de kleinzieligheid en de zonde naar het hoo-
gere, de ruimte en de reinheid
„Wonderlijk, zooals u dat verklaart, Renate
Lienzegt Margot met stralende oogen.
„Ach....", Renate breidt onwillekeurig
haar armen uit, ik zou daarmee ook zoo
gaarne m'n steentje willen bijdragen tot het
prediken van het evangelie der naastenliefde.
Wij moeten God's voorbeeld volgen en brug
genbouwers onder elkaar zijnNiet den
staf breken over het vergrijp van onze naasten
en niet uitsluitend hen allen, die gefaald heb
ben om duizend en een reden
En daar, waar de zonde een kloof
heeft geschapen, waarin het onrecht als
een breede, scheidende stroom tusschen de
menschen bruist, daar moeten we een gouden
brug slaan, die den eenen oever met den an
deren verbindt.Dan zal ook de een den
ander verheffen tot ver boven zijn tegen
woordig bestaan
De korte pauze, welke op deze woorden volgt
is van een zeldzaam verwachtend zwijgen
Als Margot het gesprek weer wil opvatten,
wordt de deur van de huiskamer geopend:
„AchHeb je bezoekVerrassing,
twijfel en teleurstelling liggen in deze woorden
van SylvesteT Vonberg, the aarzelend in de
deuropening blijft staan.
Renate treedt haastig op hem toe en neemt
zijn hand.
„Ja en allerprettigst bezoek zelfskom
maar binnen
Margot heeft zich omgekeerd. Zij is plotse
ling doodsbleek geworden. Daar zij echter met
haar rug naar het raam staan, ontgaat
Renate haar veranderde gelaatsuitdrukking,
wel'ke nu slechts een schier verbijsterende
vijandigheid verraadt.
„Dit is Freiherr von Berg, tijdelijk mijn
gast in de Lantaarnen dit, beste Sylves
ter", is Margot Sellert van het Münehener
Kleintooneel", stelt Renate beiden aan elkaar
voor en haastig laat zij erop volgen: „Mis
schien ken je juffrouw Sellert al als ac
trice
„Natuurlijkstamelt hij, „ik herinner
me.dat wil zeggen'. Mt"-
Renate ontwaart de hulpeloosheid van zijn
blik, welke zeldzaam verlegen en met iets
van een pijnlijk dringende smeekbede op de
zwijgend afwachtende actrice gericht blijft.
Daardoor dringt het pas nu tot haar door, dat
de aanwezigheid van Margot Sellert vol
komen in strijd is met hun stilzwijgende
overeenkomst om niemand tot de Lantaarn
toe te laten. Maar deze aarzeling duurt slechts
kort. Er is nu toch niets meer aan te ver
anderen. Het beste is, dat Sylvester uit den
nood een deugd maakt en zich langzamer
hand weer aan de buitenwereld tracht te
wennen. Drt kan toch zoo moeilijk niet zijn
voor iemaV.ii, die zich door liefde gesterkt
weet.
Het tweetal, dat zelf al te zeer door het
verrassende van deze ontmoeting in beslag
is genomen, heeft haar voorbijgaande ver
legenheid in 't geheel niet bemerkt.
„Houd jij juffrouw Sellert zoo lang gezel
schap, dan kan ik me even van m'n huise
lijke plichten kwijten", zegt Renate, op het
zelfde oogenblik reeds de kamer verlatend.
Tusschen de beide achterblijvenden heerscht
seconden lang zwijgen, een ruwe, pulseerende
stilte, die als een onzichtbaar monster op den
loer ligt. Tenslotte is het de vrouw, die de
spanning verbreekt.
„Freiherr von Berg", zegt zij langzaam op
elk woord de klemtoon leggend, „dat is wel
een zeer brutaal stukje, dat je je daar ver
oorlooft.
„Zwijgvalt de man haar in de rede.
Zijn stem klinkt heesch. In zijn blik ligt
slechts angst te lezen. In kleine druppels
parelt hetz weet op zijn voorhoofd. „De
schijn ls tegen me, ik weet het, maar wat jij
op 't oogenblik denkt, dat is niet waar. Alles
is heel anders dan je veronderstelt.... Ge
loof me
„Geen woord geloof ik van hetgeen je zegt!"
Margot's zachte stem klinkt thans vlijm
scherp.
Hij krimpt ineen. „Ik kan je dat alles nu
plet direct verklaren.zoo to een paar
minuten
„Ik ben ook absoluut niet nieuwsgierig
naar de laatste heldendaad van Sylvester
Vonberg", geeft zij op snijdend-koelen toon
ten antwoord.
Een laatste poging waagt Jpij tegen haar
ijzig verzet, als hij bedelt: „Toe verraad
me niet.
Om Margot's expressieven mond ligt een
trek van grenzelooze minachting: „Wees
maar niet bang ridder van de droeve
figuurAanbrengen ligt niet in m'n aard.
Bovendien moet ieder voor zichzelf maar uit
maken, wat hij aan je heeft duidelijker
gezegd: zich door jou laten beetnemen
Maar Renate Lien is toch eigenlijk veel te
goed voor iemand als jijdat mag toch
niet
Daar zij een oogenblik aarzelt, neemt Syl
vester Vonberg onmiddellijk het woord over.
Bijna smeekend tracht hij haar te overtuigen
van zijn goede bedoelingen:
„Zij is de verpersoonlijking alles wat
rein en edel isde mensch geworden
goedheidAan haar heb ik m'n leven te
dankenallesAch, dat kan jij immers
niet weten. Maar dit zweer ik je: Als ik ooit
slecht geweest ben, dan nooit tegenover deze
vrouw. Haar wil ik dienenZoo eerlijk ver
vuld ben ik van
„Houdt me ten goede, dat ik ten opzichte
van je eerlijke gezindheid eenige twijfel koes
ter", zegt Margot nuchter, „een twijfel, die
me, m'n eigen ervaringen in aanmerking ge
nomen, niet geheel misplaatst lijktBo
vendien is er een kinderlijke naïveteit voor
noodig om te verwachten, dat iemand als jij
nog op het rechte pad kan worden terug
gebrachtzelfs niet door deze, werkelijk
bijzondere vrouw.... Enfin, daar zullen we
maar over zwijgen.
(Wordt vervolgd)
Het s.s. „Ramona", te Rotterdam ge
bouwd voor rekening van de N.V.
Bataafsche Import Mij. heeft Dinsdag
op de Noordzee proefgevaren. De
.Ramona" gereed voor het vertrek
van de Parkkade te Rotterdam
Amsterdams nieuwste gracht, het Zuider-Amstelhanaal, is, na Hei Van Abbe mUSeiim ie Eindhoven Zal
uitgebreid en verdiept te zijn, vol water geioopen dezen zomer officieel geopend worden
In de Ridderzaal te den Haag is Dinsdag een tentoonstelling geopend van modellen van den kruiser „De Ruyter". V.l.n.r.j
vice-admiraal J. de Graaff, hoofd-ingenieur C. van Dam en mr. E. E. Menten tijdens de bezichtiging
Een Italiaansch kamp in Abessynië, gezien uii een der lialiaanscbe
bombardementsvliegtuigen
