Luchtbeschermingsoefeningen in het Gooi. Het vliegtuigongeluk bij Senlis.
DE GOUDEN BRUG.
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
.(Nadruk verboden)
50)
Behalve de gebruikelijke briefkaarten van
Renate met steeds denzelfden inhoud: „Ik
ben daar en daar. Het gaat me goed", met
dank voor de ontvangen bericXten en een
verzoek om meerdere, ontvangt Szartossy op
gezette tijden punctueel de mededeelingen van
zijn toegewijden vriend Schwarzer.
Zoo heeft hij van dezen vernomen, dat Re
bate een ganschen dag in de villa Rehbergen
in Blankenese heeft vertoefd. En van Ham
burg ging de reis verder naar Westfalen. In
Hamm nam ze haar intrek in een hotel. Van
daar heeft Renate zich met een auto naar
Groningen laten brengen. Vele uren heeft zij
daar doorgebracht in de boerenhofstede van
den ouden Vonberg.
De man, die doelloos door het, met een dikke
sneeuwlaag bedekte Tiroler Wald loopt, weet
het alles zoo nauwkeurig, alsof hij er zelf bij
is geweest: Renate, die Gabriel Schwarzer een
kleine koningin noemde, Renate, die hij
Stefan Szartossy lief heeft, deze buiten
gewone vrouw met haar subtiele fijngevoelig
heid en aangeboren tact, heeft voor elkeen
;het goede woord en den juisten toon gevonden.
Voor den landbouwer Michael Vonberg en
diens vrouw Barbara, zoo goed als voor den
beroemden musicus, Ernst Rung; voor de een
voudige naaister Emma Koch, voor de ge
vierde tooaieelspeelster, Margot Sellert en de
secretaresse Gertrud Breda, voor den hoog
leeraar, prof. Rehberger precies zooals voor
den dirigent van het Münchener Radio-orkest
Kon rad Stieler.
JVat hij niet weet en wat zelfs Gabriel
Schwarzer's argus oogen is ontgaan, is het
volgende:
In Hotel „Zum goldenen Adler" te Hamm
bereikt Renate na eenige omwegen den brief,
dien Johanna in Assoean heeft gepostNa
dat zij hem gelezen heeft, staart Renate lan
gen tijd in stil gepeins verzonken, voor zich
uit. Als zij eindelijk met een diepe zucht tot
de werkelijkheid terug keert, verheldert een
bijna bovennatuurlijke glimlach haar gelaat.
Nog eenmaal leest zij het post scriptum van
Johanna's brief;
P.S.: Als u deze regels ontvangt, zijn wij
reeds thuis, in Weenen. Van tante Sophie
weet ik, dat u haar half en half beloofd
hebt ons eens te komen opzoeken. Mis
schien zoudt u er nu toe kunnen besluiten
deze belofte na te komenIk behoef u
wel niet te zeggen welk een buitengewoon
genoegen u mij daarmee zoudt doen. Wij
verwachten u spoedig!
Dan begint Renate te schrijvenEen
twee, drie kwarto vellen worden het. En deze
doet ze in een couvert, dat ze van Johanna's
adres in Weenen voorziet.
Twee dagen later ligt deze brief op het
zilveren tablet, waarmee Josef, Sophie von
Geitler's trouwe factotum, de kamer van de
jonge barones binnen treedt.
„En dan is hier ook nog een aangeteekende
zendingook met de post gekomen. Ik heb
het recu direct geteekend", deelt hij haar
mede.
„Het is goed, Jozef", antwoordt Johanna.
De belangstelling, waarmee zij de beide
poststukken ter hand neemt, verkeert in blijde
verrassing, als zij den naam van Renate Lien
als afzendster ontwaart.
Instinctief grijpt ze het eerst naar het
pakje, ontdoet dit van verzegelde touw en
opent het doosje. Op den bodem ligt haar
ringdie zeer bijzondere ringEn alles,
wat daarmee samenhangt, alles, wat ze met
geweld in haar hart heeft onderdrukt en
teruggedrongen, breekt thans met verbijste
rend geweld over haar los. Zij voelt een rade-
looze pijn. Het mes der herinnering heeft de
nauwelijks gesloten wond getroffen en doet
alles, wat zij voorbij waande, opnieuw voor
haar opleven.
De vraag, hoe Renate Lien er toe komt haar
dezen ring te zenden, drijft haar smartelijke
gedachten een oogenblik in een andere rich
ting. Zij opent den brief en leest het vol
gende:
Lieve Johanna I
Het is niet onze verre familierelatie, welke
mij tegenover jou tot een zoo vertrouwe-
lijken toon dwingt. Je brief en niet anders
dan deze lieve, onder den indruk van m'n
„gouden brug" geschreven brief is oorzaak,
dat we elkaar zoo na zijn gekomen. Ik zou
mijn korte novelle er voor kunnen zegenen,
dat zij, buiten mijn weten en zonder mijn
toedoen, bij jou mijn voorspraak is ge
weest. Want Johanna, laat het mij je direct
mogen zeggen: ik zoek een weg naar jou.
Ook wanneer je me die goede, warme, im
pulsieve regels niet had gezonden, zou ik
je dezer dagen hebben beschreven. Nu valt
het me uiteraard gemakkelijker, omdat „de
gouden brug" ons reeds verbindt. Geallieer
den in diepere beteekenis moeten wij zijn,
terwille van een mensch, die dit noodig
heeft en die het verdient! Sylvester
Vonberg weet niet, dat ik je den ring zond
als pleitbezorger voor hem, die slechts jou
liefheeft. Wat er ook gebeurd mag zijn, het
is te verklaren en te verontschuldigen en
daardoor ook te vergeven. Voorbarig en
hardvochtig heb je geoordeeld, hem in het
diepst van zijn ziel getroffen endaar
door jezelf het meest te kort gedaan. Je
trots nam een verkeerde beslissing, welk®
jullie beiden bijna je levengeluk heeft doen
verspelen en onschuldigen derden in gevaar
heeft gebracht.
Lieve, jonge, trotsche Johanna, luister naar
mij! Luister naar een vrouw, wie het leven
zooveel heeft doen ervaren, in vreugd, zoo
wel als in verdriet, die de liefde kent in
haar kostelijkste gaven, maar ook in haar
bitterste teleurstellingen. Geloof me: nim
mer dwaalt een vrouw af, als zij liefheeft
en die liefde onvoorwaardelijk volgt. Waar
liefde heerscht, houdt het oordeelen op. En
ik zou den mensch willen zien, die zich
tegenover de gevoelens van zijn hart op
een recht of onrecht zou kunnen beroepen.
Liefde is een oer-macht, een natuurbevel.
Zij is het eenige aangrijpende en treffende
middel tot het scheppen van gelijkheid in
de wereld der menschen, een middel, dat
verheft en niet vernedert.
Als eenvoudig, nuchter feit zij je dit nog
meegedeeld: Toen Sylvester Vonberg be
greep, dat je hem zonder een woord had
losgelaten, waande hij zich reddeloos ver
loren. En ware ik niet door een hoogere
macht ter elfder ure op zijn weg gebracht,
dan zou dat ook inderdaad het geval zijn
ge.weest. In mijn woning bij Igls gaat hij
nu langzaam zijn lichamelijk, psychisch en
geestelijk herstel tegemoet. Ik heb mijn
missie aan hem volbracht. Nu is het aan
jou hem het laatste te geven, wat nu een
maal de bekroning van het leven is.
Over een paar dagen hoop ik je te bezoeken
om, over hetgeen nog gezegd moet worden,
met je te spreken. Ik hoop van harte, dat
deze regels er toe zullen bijdragen je op
mijn komst en daarmee op een algeheele
overeenstemming voor te bereiden.
RENATE.
Hulpeloos en verward staart Johanna
een oogenblik voor zich uit. Deze brief van
de haar persoonlijk nog onbekende schrijf
ster heeft de diegste en meest verborgen
plekken van haar ziel aangeroerd. De stra
lende goedheid en rijpe menschelijkheid van
de vrouw, die toch eigenlijk nog een vreemde
voor haar is, dringen diep in haar verscheurd
gemoed
Mechanisch neemt zij haar hoed en mantel.
Vóór alles wil ze nu het drukke praten van
tante Sophie ontgaan en haastig verlaat zij
daarom het huis.
„Ze maakt zeker weer een van die dwaze
wandelingen naar Schönbrünn", zegt de ba
rones tot zichzelf, als de middag voorbij gaat,
zonder dat het nichtje komt op dagen. Meer
gedachten verspilt ze niet aan Johanna, wie
ze het plotselinge vertrek uit Cairo nog steeds
niet geheel kan vergeven, al verbiedt haar
goedmoedigheid haar ook hiervan uiterlijk
iets te laten blijken.
„Ik ga naar de familie Wolters in Pötzlein-
dorfDe barones behoeft met het souper
niet op me te wachten", zegt ze tot den
ouden huisknecht.
Zoo vindt Johanna, wanneer zij, uiterlijk
althans wat kalmer, van haar wandeling te
rugkeert, het huis leeg.
Er is intusschen weer post gekomen
voor de barones", begroet Josef haar. Zijn
toon klinkt eenigszins bedrukt, want de breede
rouwrand om den brief, welke hij haar over
handigt voorspelt weinig goeds.
Ook Johanna's gelaat verraadt onrust,
als zij het couvert, dat van een Engelschen
postzegel is voorzien, aanneemt. Met nerveuss
haast scheurt zij hem open en leest:
(Wordt vervolgd)
Te Hilversum werden Donderdag in tegenwoordigheid van verschillende autoriteiten
luchtbeschermingsoefeningen gehouden, waarbij radio-telefonieproeven werden
genomen tusschen een op den toren van het stadhuis opgestelden zender en met
ontvanginstallaties uitgeruste auto's en motoren der politiebrigade
Mevr. Droog Deckers vierde Donderdag haar zilveren jubileum als
bestuurslid der St. Martha-vereeniging te Haarlem. De jubilaresse
met bestuur en genoodigden
-April, doet wat hij wil". Een
sneeuwstorm wordt zelfs'een ruiten-
wisscher te machtig
De motorboot „Jong bestemd voor een Fransch handelshuis te Cherbro in Het vliegtuigongeluk bij Senlis kostte den piloot en den radio-telegrafist
Britsch West-Afrika, om dienst te doen op de rivieren, is Donderdagmiddag Van het Sabena-toestel op den nachtdienst Parijs-Keulen-Brussel het
per s.s. „Wigbert naar de plaats van bestemming vertrokken. - Het inladen leven. De resten der vernielde machine
te Amsterdam
Voor de verkiezingen in Frankrijk worden op het ministerie van bin-
nenlandsche zaken te Parijs telefoon- en telegraafinstallaties aange
bracht, teneinde het resultaat op de snelst mogelijke wijze te kunnen
vernemen
De Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer .Groet, Camperduin en
Omgeving" maakte Donderdag een propagandatocht door Nederland.
De laatste toebereidselen
