Een praatje over wielrennen
De Kennemer Golfclub bestaat 25 jaar.
Een rugby-speler als verstekeling; De tien belangrijkste
boks-gebeurtenissen van het afgeloopen jaar; Duitsche
tennisspeelsters trouwen buitenslands; Veteranen in de
sport; De rookende invallers langs het lijntje; Promotie
wedstrijden met een staartje; Lyrische ontboezemingen van
een sport-journalist; Braine als fakir.
Toen het Fansche rugby-team zich te Pa
rijs verzamelde voor de reis naar Berlijn om
aldaar den wedstrijd tegen Duitschland te
spelen, meldde zich ook bij de officials de
jeugdige voorwaarts Delmas, dien men als
reserve gewaarschuwd had zich gereed te
tomd-en. Daar het gekozen team echter vol
ledig was en ook al de invallers de uitnoodi-
ging hadden geaccepteerd, was er voor Del
mas geen plaats meer en zeer tegen zijn zin
moest hij te Parijs achter blijven Nadat de
trein goed en wel vertrokken was, meenden
de begeleidende bestuursleden goed te doen,
eens even appèl te houden, doch tot hun
groote verbazing bleek het gezelschap uit 24
in plaats van 23 personen te bestaan. De re
serve-speler Lombarteix uit Montferrand
was er namelijk getuige van geweest, hoe
Delmas naar huis werd gestuurd en daar hij
bevreesd was, dat hem eenzelfde lot boven
het hoofd hing en hij toch zoo graag de reis
naar Berlijn wilde medemaken, had~hij zich
stiekum achteraf gehouden en zich als blinde
passagier in den D-trein ingescheept. Toen
de officials dit bemerkten, wras men reeds
ver van Parijs verwijderd en er zat niet an
ders op dan den verstekeling mee naar Ber
lijn te nemen, waar de Franschen na een
spannenden wedstrijd in de laatste minuten
een 1413 achterstand in een 1914 over
winning wisten om te zetten.
Het bekende Amerikaansöhe bokstijdschrift
;,The Ring" geeft in een zijner laatste num
mers een opsomming van de tien belangrijk
ste pruigilistieke feiten van het jaar 1935,
Deze zijn, althans door een Aanerikaanschen
bril gezien:
1. Joe Louis overwint Max Baer met knock
out in de vierde ronde.
2. Braddock verovert het wereldkampioen
schap door Max Baer op punten te verslaan.
3. Joe Louis zegeviert met knock-out in de
zesde ronde over Camera.
4. Terugkeer na de crisisjaren van de mil-
lioen-dollar-recette ter gelegenheid van de
match Louis-Baer. Aantal toeschouwers
83.462: recette: 1.00.852 dollar.
5. De veteraan Toni Canzoneri herovert
zijn wereldtitel lichtgewicht op Lou Ambers.
6 Barney Ross volgt dit voorbeeld door den
weltergewioht McLarnin te verslaan.
7. De tournee van Freddie Miller, wereld
kampioen vedergewicht, door Europa zonder
een enkele nederlaag.
8. De uitschakeling van den zwaar gewicht
Art Lasky.
9. De ..come-back" van Max Schmeling.
overwinnaar van Steve Hamas en Paolino.
10. De opkomst van vele jonge boksers in
alle categorieën en de hernieuwde publieke
belangstelling, vooral voor de lichtere ge
wichten.
Deze lijst is wel zeer eenzijdig. Het is be
kend, dat de Amerikanen de wereldtitels in
de bokssport als een nationaal eigendom be
schouwen en als er al eens een naar Enge
land of Frankrijk verloren gaat, installeert
de New-Yorksche bokscommissie „ijskoud" 'n
anderen Amerikaanschen pugilist als kam
pioen. De eerste vier en ook het tiende punt
van bovenstaande lijst kunnen inderdaad als
belangrijke elementen in de beroepsbokssport
beschouwd worden, de andere zijn dit geens
zins. Freddie Miller heeft intussc.hen zijn
titel verloren, Canzoneri en Ross zouden
reeds lang verlagen zijn, wanneer ze er in
zouden toestemmen, hun kampioenschap op
het spel te zetten, terwijl Art Lasky nimmer
iets bijzonders gepresteerd heeft. Dat Max
Schmeling, die niet zoo jong meer is en niet
over een stoot van veel beteekenis beschikt,
van den neger Joe Louis zou winnen, is, dis
kwalificatie daargelaten, vrijwel uitgesloten.
Intusschen vermeldt de lijst niets over
Europeesche boksers; de Schotsche vliegge-
wicht-wereldkampioen Benny Lynch, die in
het middengewicht, Marcel Thil en de Spaan
sche overwinnaar van den titelhouder Al.
Brown, komen in het stuk niet voor.
In Duitsche tenniskringen betreurt men
het feit, dat de beste speelsters door hun
huwelijk met buitenlanders haar oorspron
kelijke nationaliteit hebben verloren, zoo
dat geen enkel dameskampioenschap door
een inheemsche meer wordt veroverd. Cilly
Aussem is Italiaansche geworden door haar
huwelijk met graaf Murari, Hilde Krahwin-
kel is thans de Deensche mevrouw Sperling.
Zoo kon het gebeuren, dat onlangs bij het
groote Berlijnsche tournooi in het dames
enkelspel de volgende speelsters zich voor de
demi-finales klasseerden: de Belgische
Adamson, de Hollandsche Rollin-Couquerque
de Italiaansche Manzutta en de Deensche
Sperling, die den eersten prijs won.
Overigens schijnen, op een enkele uitzon
dering na, de dames hun tennis-reputatie
niet zoo lang te kunnen ophouden als de
heeren. Behalve Suzanna Lenglen, Miss
Ryan. Helen Moody-Wills en voor den oor
log Mrs. Lambert Chambers in de topklasse,
zijn er slechts drie, die zich langeren tijd
in de voorste gelederen hebben kunnen
handhaven, nl. Madame Matthieu, Helen Ja
cobs en Kitty McKane. De overigen, zooals
Betty Nutthall, Signorita d'Alvarez (thans
Madame de la Vandenne), de Zuid-Afrikaan-
sche Mrs. Peacock en vele anderen kunnen
zich na enkele seizoenen van triomf niet bo
ven de middelmaat verheffen, waarschijnlijk,
doordat zij te veel acher elkaar spelen zon
der aan een gesloten seizoen te denken,
Stel daartegenover Borotra en Brugnon
bij de Franschen, Roper Barrett. Kingscote
en Fisher bij de Engelschen. de Amerikanen
Johnson en Tilden en de Roemeniër Mishu.
die jarenlang in belangrijke tournamenten
tot de allersterksten bleven of blijven be-
hooren, dan kan men in dezen toch met
recht van het sterke geslacht spreken.
Ook in andere takken van sport weten de
ouderen zich dikwijls langen tijd tegen de
jongeren te handhaven. Speciaal is dit het
geval in de wielersport, waarvan men dit sei
zoen reeds weer voorbeelden heeft gezien.
Michard is nog altijd een der beste sprinters
van de wereldDecroix heeft nog onlangs de
Ronde van België gewonnen; de 32-jarige
Leducq neemt nog deel aan BordeauxPa
rijs en denkt er ernstig over om achter den
motor te gaan rijden. Antonin Magne is aan
voerder van de Fransche équipe in den ko
menden Tour de France, Lacquehaye is op
38-jarigen leeftijd nog wereldkampioen dei-
stayers maar de taaiste van allen is toch de
vroegere Italiaansche wegkampioen Girar-
dengo, die thans. 44 jaar oud, aan de ronde
van Italië zal deelnemen. Laten we in dit
verband tenslotte onzen landgenoot Piet van
Kempen niet vergeten, die reeds gedurende
24 jaar aan belangrijke wedstrijden deel
neemt, het record houdt van het grootste
aantal gewonnen Zesdaagschen en nog deze
Week in een 100 kilometer-koppelrace met
zijn broer Jan sterke koppels als Wals-Pelle-
naars en Pijnenburg-Slaats met ronden ver
schil wist te overwinnen. Van Kempen be
hoort nog steeds 'tot de sterkste baanrïjders
van de wereld.
Onze voetballers hebben in menig onder
deel van het spel veel van de Engelschen
overgenomen. Qua stijl staan zij dichter bij
de Britten dan bij de spelers van andere
vooraanstaande landen op voetbalgebied.
Zelfs bijkomende gebruiken, zooals het hand
jes geven na een gescoord doelpunt, hebben
ze van de ons land bezoekende beroepselftal
len afgekeken en geimiteerd, doch op 'n zeer
belangrijk punt zijn zij in gebreke gebleven.
Reeds herhaaldelijk is het ons opgevallen,
dat de bij een wedstrijd in voetbaltenue ge
stoken reserves, langs den kant van het veld
zittend, gereed om zoo noodig in te vallen,
gedurende het spelverloop lustig de eene si-'
garet na de andere rooken Zij beseffen blijk
baar niet, dat dit hun uithoudingsvermogen
zal schaden en dat het publiek er zich te
recht over verbaast en ergert. Nog onlangs
waren wij er bij een belangrijken promotie
wedstrijd getuige van. hoe een dezer rooken
de reserves na de pauze moest invallen. De
jongeman, niet gewend aan dergelijke moei
lijke wedstrijden, had toch al moeite het
tempo te volgen en was tegen het einde vrij
wel uitgespeeld. Wellicht zal het een goede
les voor hem zijn. in het vervolg vóór en
gedurende een match, waarvoor hij als in
valler is aangewezen, de sigaretjes te laten
rusten.
Datzelfde is ook noodig na de training.
Deze training toch is er op berekend, ver
schillende lichaamsfuncties te verbeteren of
te versnellen, waarbij van de organen, spie
ren en bloedvaten hoogere prestaties dan ge
woonlijk vereischt worden en zij na afloop dei-
oefeningen sterker op invloeden van buiten
reageeren. Evenmin als een athleet na een
race over 800 meter kalmpjes aan de finish
zal blijven staan zonder een trui of trai
ningspak aan te trekken, evenmin mag een
voetbalspeler na gedane oefeningen van ta
bak of andere dergelijke genotmiddelen ge
bruik maken. Doet hij dat wel, dan gaat het
door de training gewonnen voordeel vrijwel
geheel verloren.
In Engeland, waar men de training over
het algemeen serieuzer opvat dan bij ons,
komt zoo iets zelfden of nooit voor; laten
onze voetballers en andere sportbeoefenaren
daar nu eens een lesje aan nemen.
Het mag als bekend worden verondersteld,
dat H.F.C. II. teneinde haar plaats in de re
serve eerste klasse te heroveren, met drie
tegenstanders een promotie-competitie van
zes wedstrijden moet spelen. Dat deze mat
ches tot nu toe weinig voortgang konden vin
den, was het gevolg van het feit, dat, of
schoon H.FC. n reeds eenige maanden ge
leden het afdéelingskampïoenschap behaal
de, de kampioen van een der andere afdee-
lingen nog niet bekend was. Eerst Zondag
1.1. is dit in een beslissingswedstrijd tusschen
Vriendenschaar II en U.V.V. n uitgemaakt.
Maar dat is nog niet alles.
De. voorzitter van Bloemendaal, de heer
A. Cassee, secretaris van afdeeling I deelde
.ZATERDAG 30 M E I 1936
ons "de volgende merkwaardige bizonderhe-
den mede:
Tot -de gegadigden voor een plaats in de
reserve eerste klasse behoort, naast de twee
de elftallen van Hilversum. H.F.C. en Vrien
denschaar ook dat van D.W.S. Echter is ook
het derde elftal van deze Amsterdamsche
vereeniging kampioen geworden en mag nu
dus aanspraken doen geiden op een plaats in
een hoogere afdeeling en wel in die. waarin
het tweede team als nummer één is geëin
digd. Het reglement van den K.N.V B. ver
biedt nu het uitkomen van twee reserve-elf
tallen van eenzelfde club in een afdeeling en
als gevolg van deze bepaling zal D.W.S^ III
moeten wachten met het spélen van promo
tie-wedstrijden. tot bekend is. of het tweede
elftal al dan niet naar de reserve eerste
klasse promoveert. Is dit niet het geval (en
de beslissing valt eerst, nadat de betrokken
clubs ieder zes matches hebben gespeeld),
dan mag D.W.S, III geen poging wagen een
hoogere klasse te bereiken en wordt haar
plaats door nummer twee van haar afdee
ling ingenomen,
Tot zoolang moet D W.S. III en haar even-
tueele tegenstanders, mitsgaders nummer
twee van de ranglijst, dus wachten en het
kan derhalve wel begin Augustus worden,
aleer deze ingewikkelde promotie-kwestie is
beslist.
Dit is toch wel een zeer duidelijk bezwaar
van 't promotie- en degradatie-systeem, zoo
als dat door den K N.V.B. is ingesteld.
Dat de sport-journalistiek zich niet
slechts behoeft bezig te houden met het re-
gistreeren van gescoorde goals, gemaakte re
cords en dergelijke prozaïsche dingen meer.
doch ook aanleiding kan geven tot gevoe
lige lyrische ontboezemingen, moge blijken
uit een hier volgend gedeelte van een ver
slag over het spel van Raymond Braine in
der. wedstrijd BelgiëHolland, dat zelfs vrij
vertaald, ons de tranen van aandoening in
de oogen brengt. Bedoeld meesterstuk werd
geschreven door Paul Werrie in „La Vie
Sportieve".
„Braine temde, biologeerde en magneti
seerde den bal. Hij beschreef rond het leder
met het rechterbeen magische cirkels, oefen
de hypnotiseerende bewegingen uit, die tot
gevolg hadden, dat de gehoorzame en on
derworpen bal zich naar een verlaten plek
begaf om daar, te zamen met Raymond
Braine, ver van alle andere spelers, aan diens
meesterschap te gehoorzamen. Dat was niet
meer het werk van een goochelaarhet
was de kunst van een fakir. Hij gaf den bal
zachte tikjes Tnet de punt van zijn schoen,
hij behandelde het leder alsof het een billard-
bal was. Hij zelf, recht en buigzaam als een
panther, danste fraaie figuren rond zijn te
genstanders. Hij bracht ze tot grijze wan
hoop onder zijn voet was de bal niet meer
dat steenzware voorwerp, dat het onder de
voeten van zoovele anderen is. Neen, onder
zijn voet is die bal een ding van lucht, leven
en zweven. Na aldus gezegend te zijn, gaat zij
precies naar de plek, waar heen hij (eigen
lijk moet. dit met. een hoofdletter gedrukt
worden) haar dirigeert. Dat wil zeggen: in
het doel. In het doel, 90 seconden vóór het
einde van de match. Dat schot van Braine
was in werkelijkheid een kanonskogel, die
de reusachtige muren van het intense en
thousiasme deden ineenstorten. Het was als
een dynamietontlading in de helling van een
rots. De rots barstte uit elkaar met donde
rend geweld in duizenden stukken".
Ziet. waarde lezer, dat is nog eens sport
journalistiek van de bovenste plank. Uit bo
venstaand verslag spreekt een kijk op het
spel, zoo diepgaand en de fijne trillingen van
het voetbalmechanisme omvattend, dat ons.
gewonen stervelingen, niets anders overblijft
dan in stomme bewondering het hoofd te
ontblooten. Slechts mag men zich ietwat
verwonderen, dat de fakir Braine met het in
magische cirkels draaiende been eerst ne
gentig seconden voor het einde van de match
den bal zoodanig getemd en gehypnotiseerd
had, dat deze in het doel belandde.
met Jacques van Egmond en Car Wals.
Nu het zomerseizoen weer in vollen gang
is en de wieltjes weer lustig draaien,
hebben we Jacques van Egmond weer eens op
gezocht met het doel, onzen lezers met het
nieuws in de wielerwereld op de hoogte te
houden.
We troffen den oud-wereldkampioen in ge
zelschap van zijn zwager Cor Wals en beiden
hadden het druk met het doorlezen van aan
geboden contracten voor wedstrijden in bin
nen- en buitenland. Het blijkt wel. dat beide
renners zich in de onverflauwde belangstel
ling van het publiek mogen verheugen, want
gedurende ons onderhoud in den huize Van
Egmond werd er niet minder dan vier maal
gebeld voor een expresse-bestelling. En dat
wil in dit geval zeggen: vier nieuwe engage
menten.
Behalve de gebruikelijke sprint- en koppel
wedstrijden is Jacques' aandacht vooral gecon
centreerd op den Grooten Prijs van Kopen
hagen, waaraan de beste sprinters van de we
reld deelnemen en die in belangrijkheid wei
nig onderdoet voor de wereldkampioenschap
pen, die ditmaal te Zürich zullen worden ge
houden. In het kampioenschap van Nederland
zal onze stadgenoot, behalve in den sprint,
ook in de achtervolging trachten; den natio-
nalen titel te veroveren. De resultaten, die hij
het vorig jaar in de moeilijke poursuite-koer-
sen heeft behaald waren aanleiding, dat hij
zich ernstig op de training voor dit. onderdeel
van de wielersport heeft toegelegd.
Voorts staat er nog op het programma een
poging om het wereldrecord over den kilo
meter met vliegenden start te verbeteren.
Dit record staat op 1 min. 6 2/5 sec. en onlangs
slaagde Van Egmond er bij een officieuse po
ging te Almelo in. dezen afstand in 1 min.
4 9/10 sec. af te leggen. Om zulk een prestatie
te kunnen leveren, waarbij de snelheid tus
schen 55 en 60 kilometer per uur ligt. is een
snelle, houten baan en droog, windstil weder
een eerste vereischte.
De 24-jarige Cor Wals had zoo juist een aan
bieding gekregen om op 12 September deel te
nemen aan het „Criterium des As" in het Bois
de Boulogne bij Parijs. Hij was daar niet wei
nig trotsch op en terecht, want het is pas de
tweede keer, dat voor dezen wegwedstrijd over
100 kilometer achter lichte motoren een Hol
landsche renner wordt uitgenoodigd. Eenige
jaren geleden viel Piet van Kempen die eer te
beurt, thans is het Wals. Voor deze race over
een gesloten circuit, waarvoor zeer groote be
langstelling bestaat, worden slechts de meest
op den voorgrond tredende renners geënga
geerd. Zij zijn verplicht, vijf complete rijwie
len mee te brengen, die op verschillende pun
ten van het parcours gestationneerd worden,
zoodat, in geval van een mankement de rijder
steeds in de gelegenheid is, van rijwiel te ver
wisselen. Dit is ook wel noodig, want een
eventueele ronde achterstand wordt niet ver
goed en is overigens, daar dit een afstand van
ruim drie kilometer betreft, ook niet in te
halen. Door het plaatsen van reserve-fietsen
langs de baan, is de deelnemer dus steeds in
de nabijheid van een dier rijwielen.
De winnaar ontvangst, behalve zijn gage,
een prijs van 2000 gulden, terwijl voor den
eerst-aankomende in elke ronde een premie
van 300 gulden beschikbaar is gesteld.
Wals is, zooals bekend, van alle markten
thuis en gaat zich meer en meer toeleggen op
het stayers-vak, d.w.z. het rijden achter zware
motoren. Hij heeft zijn zinnen gezet op het
behalen van het nationale kampioenschap in
deze categorie. Bovendien heeft hij, zooals ge
woonlijk, tal van contracten voor koppel wed
strijden, tezamen met Pellenaars, voor wiens
energiek rijden hij niets dan lof heeft, terwijl
hij ook deelneemt aan het Criterium van
Scheveningen.
Een wieler-criterium is een wegwedstrijd
GOLF.
Een oude afbeelding van het „Huis te Velsen",
waarin de Kennemer Golfclub te Santpoort
gehuisvest was.
Met Pinksteren herdenkt de Kennemer Golf
en Country Club het feit dat de club 25 jaar
geleden werd opgericht. Een in de golfwereld,
waarin de Kennemer zich tot één der
bloeiendste clubs met een prachtige course
heeft ontwikkeld, en voor Haarlem en Om
streken zeer belangrijk feit, dat de moeite
van het vermelden waard is. De Kennemer
Golfclub is een sportief centrum en trefpunt
van de society van Kennemerland geworden,
dat men niet meer zou kunnen missen.
Eigenlijk komt de viering van het jubileum
wat laat, maar men heeft daar het zomer
seizoen voor willen afwachten. De vereeniging
toch werd 11 December 1910 opgericht in een
vergadering welke door enkele heeren in Hotel
„Hartelust" te Bloemendaal was belegd. Op
voorstel van den heer A. Koolhoven werd de
vereeniging dei naam van „Kennemer Golf
club" gegeven. Het eerste bestuur bestond uit:
G. J. van der Vliet, voorz., C. J. van Tienhoven,
secr., G. L. Tegelberg, penn., A. Koolhoven,
Jhr. A. van de Poll, J. C. Laan en H. Cremer.
Dank zij de medewerking van den heer J. T.
Cremer kon op diens buitengoed „Duin en
Kruidberg" te Santpoort een aardige 9-holes
course worden uitgezet, van welk werk wijlen
Ife, den toenmaligen professional van de
Haagsche G.C.. zich goed kweet. Uit dank
baarheid werd dè heer Cremer tot eere-voor-
zitter van de club benoemd. Ook een clubhuis
verkregen de enthousiaste golfers, bij de op
richting 90 in getal, waarvoor het oude „Huis
te Velsen" werd verkregen.
In Santpoort werd zeventien jaar enthou
siast golf gespeeld. Echter werd het op den
duur met het stijgen van het spelpeil een
steeds grooter bezwaar dat de spoorbaan
Haarlem—Velsen de course doorsneed en dat
veel ballen door de telegraafdraden langs de
lijn werden gegrepen. Ook waren verschillende
slooten op de course velen een doorn in het
oog. Waren enkele holes niet van bijzondere
kwaliteit, speciaal die welke in de duinen
waren uitgezet, waren zeer goed te noemen,
Het hoofdbezwaar tegen Santpoort was echter
wel dat de baan maar 9 holes had en te klein
werd voor het steeds groeiend ledental.
In 1926 werd tot verhuizing besloten. Een
prachtig duinterrein werd te Zandvoort ge
vonden, waar door den bekenden Engelschen
golfarchitect Harry Colt een baan van 18 holes
werd uitgelegd, welke na de voltooiing alom
in den lande bewondering wekte en waarover
ook in de Britsche golf pers zeer vleiende
critieken zijn verschenen. Inderdaad is het
duinterrein voor golf 't meest geschikt en men
mocht daarom verwachten dat iets bijzonders
tot stand kon worden gebracht. Het clubhuis
dat werd gebouwd, past zich goed bij de om
geving aan en munt uit door gezelligheid en
doeltreffendheid. Na een kleine twee jaar
kon in Mei 1928 de feestelijke opening te
Zandvoort plaats vinden.
De eerste voorzitter van de vereeniging was
de heer C. J. van der Vliet, die van 1911 tot
1927 de leiding heeft gehad en aan wien de
vereeniging veel te danken heeft. De heer
Van der Vliet, die in 1933 is overleden, werd
bij zijn aftreden in 1927 tot eerevoorzitter be
noemd. Zijn opvolger was Jhr. G. C. Quarles
van Ufford, die thans nog voorzitter is. Onder
Jhr Quarles kwam de verhuizing naar Zand
voort tot stand en heeft de club een record
ledental bereikt in de jaren 1928-31, n.l. 550.
Door de crisis is het aantal leden gedaald,
doch bedraagt nog steeds ruim 400.
Van de overige functionarissen die lange
jaren hun diensten aan de vereeniging hebben
bewezen, noemen wij de heeren Jhr. B. Eek-
hout, E. Vas Visser, P. Verschuyl en Mr. A. A.
Diemer Kool. Mevr. Verschuyl en enkele an
dere dames hebben jarenlang de zorgen voor
een goeden gang van zaken in het clubgebouw
op zich genomen. Aan haar is de club veel
verplicht. Mr, Diemer Kool, de huidige secre
taris, heeft vooral veel gedaan om de Ken
nemer Golfclub in bloei te doen toenemen en
hij heeft op zeer deskundige wijze zijn voort
durende zorg gegeven aan de ontwikkeling
van de jonge Zandvoortsche baan welke thans
alle critiek kan doorstaan.
Het huidige bestuur heeft al weer vele
jaren zitting. Het bestaat thans uit: Jhr. G. C.
Quarles van Ufford, voor W. Boissevain,
vice-voorz., Mr. A. A. Diemer Kool, secr.-penn.,
Beels van Heemstede, W. F. Looman Jr., Jhr.
P. N. Quarles van Ufford, H. Smidt van Gel
der, en W. van Waveren.
In den loop der jaren heeft de club vele
golfers voortgebracht, o.w. Jhr. A. van de Poll,
W. van Waveren, Mr. Diemer Kool, alle drie
ook op ander sportgebied speciaal in Haar
lem zeer bekend, later de dames A. Brumav.
Tienhoven en B. van Lennepvan Tienhoven,
thans de heeren M. Wetselaar, W. F. Looman
Jr. en Ir. T. F. Hubrecht. Het clubkampioen
schap dat in 1922 werd ingesteld, is tot dus
verre gewonnen door 1922 W. van Waveren,
1923 P. Verschuyl, 1924 W. Sommerhoff, 1925
'27—'30—'31 W. Boissevain, 1928 M. Wetselaar,
1929 B. Carp, 1932 W. F. Looman Jr., 1935
A. Weyhausen.
Zoo zijn dan thans vijf en twintig jaren
golf in Kennemerland achter den rug. Een
kerngezonde vereeniging met een magnifieke
course kan met vertrouwen een tweede periode
van 25 jaar tegemoet gaan. Golf in Neder
land ondervindt steeds meer de belangstelling
welke dit mooie spel zoo ten volle verdient.
J. A. B.
over een gesloten circuit, waarbij publiek
wordt toegelaten. Het parcours mag derhalve
niet te lang zijn. zeer zeker niet in ons land,
omdat het anders ondoenlijk zou zijn de ge-
heele baan behoorlijk af te zetten. Beide ren
ners bespraken de mogelijkheid van het orga-
niseeren van een dergelijk criterium in an
dere plaatsen van ons land, b.v. ir Zandvoort.
Men dient daarbij echter rekening te houden
mei het feit, dat het geheele verkeer moet
worden stopgezet en men dus een weg moet
aanwijzen, die desnoods op een weekdag vol
komen kan worden afgesloten. Met den Zee
weg zou dit eventueel het geval kunnen zijn,
omdat het verkeer naar Zandvoort dan over
den ouden straatweg geleid kan worden.
Wat den wedstrijd in Scheveningen betreft,
ligt het gevaar voor ernstige valpartijen in
de scherpe „haarspeld-bocht" aan het Noor
delijk einde der boulevard. Er wordt gereden
op rijwielen met rem en „free-wheel" en dit
laatste vereischt weer speciale training, om
dat vele renners daar uit den aard der zaak
niet aan gewend zijn.
We vroegen, welk soort wedstrijden, afge
zien van de achtervolgings-races, het meest
van den renner eïschen. Het antwoord van Cor
Wals luidde, dat iedere wedstrijd, waarin men
zijn best doet, de volle energie van den renner
vereischt. Het rijden achter groote motoren
vergt echter wel zeer veel van de krachten,
waarover men beschikt, mede doordat het rij
wiel door de groote snelheid sterk trilt en
men voortdurend goed moet opletten om ach
ter de rol te blijven. Raakt men „los", dan is 't
zeer moeilijk, vanwege de hooge „gearing"
weer op volle toeren te komen en in zulk een
geval raakt men vijf ronden bij zijn tegen
standers ten achter. Bij het „stayeren" is de
luchtweerstand, meer nog dan in andere on-
aerdeelen van de wielersport, het grootste be
zwaar voor den renner en daarom werden er
vroeger allerlei handigheidjes bedacht, om het
hem in dit opzicht gemakkelijk te maken.
Thans is de controle zeer scherp en de afstand
van 60 c.M., waarop de rol van het achterwiel
van den motor verwijderd moet zijn. wordt
nauwkeurig nagemeten. De renner rijdt niet,
zooals veelal gedacht wordt, met zijn voor
wiel tegen dien rol, doch wel moet hij zorgen,
er zoo dicht mogelijk bij te blijven.
In vroeger jaren was de rol direct achter
het wiel bevestigd en de renner zat daardoor
zoo beschut, dat hij snelheden van 120 en 130
kilometer per uur haalde. Men vertelt in dit
verband van een oud-wereldkampioen, dat
deze de nabijheid van zijn gangmaker uitbuit
te, door in zijn valhelm een sterke magneet
te bevestigen, terwijl de gangmaker onder
zijn jas op den rug een stalen plaat had. Ook
is het voorgekomen, dat een gangmaker een
vernuftig instrument had bedacht, waarmede
hij onder het rijden den rol op 40 centimeter
kon brengen, wat den achter hem rijdenden
renner natuurlijk een groot voordeel boven
zijn concurrenten gaf. Dat alles is sinds lang
onmogelijk gemaakt en thans komt het hoofd
zakelijk op de routine van den gangmaker
aan, die een race volkomen moet kunnen be
kijken, en op het sturen van den renner, dat
vooral bij groote snelheden eel kennis van
zaken en handigheid vereischt.
Zoowel Van Egmond als Wals legden den na
druk op het groote belang van conditie-trai
ning. Wil een wielrenner van klasse zich onder
de besten handhaven, dan moet hij zich zeer
veel ontzeggen, steeds regelmatig leven en op
zijn voeding letten en zich reeds weken vóór
een belangrijken wedstrijd daarop ten volle
concentreeren en instellen. Het is geen uitzon
dering, dat hij in dien tijd reeds om half tien
gaat slapen, opdat hij toch maar zoo fit mo
gelijk aan den start kan komen.
Wat de aanstaande wereldkampioenschap
pen betreft, waren beide rennc -s van meening,
dat de Belg Scherens zijn titel zal behouden,
omdat hij inderdaad de sterkste is. Na hem
komt Richter, dan Gérardin en Michard, die
door zijn groote routine de slimste is, en voorts
moet ook de Duitscher Engel tot de snelste
rijders ter wereld worden gerekend. Daartoe
behoort mede zonder twijfel een in vorm zijn
de Van Egmond, ook al was hij te bescheiden,
zichzelf onder dit zestal beste sprinters te
rekenen.
In de categorie der amateurs is de Duitscher
Merkens nog altijd de primus. Bij de Hollan
ders dient naast Van Vliet speciaal gelet te
worden op den Brabander Van der Vijver,
derde in het wereldkampioenschap te Brussel,
voor wien weliswaar niet zooveel reclame ge
maakt wordt als voor Van Vliet, doch die over
even goede capaciteiten beschikt en me»aan_
passingsvermogen en gelijkmatigheid heeft
dan de nationale amateur-kampioen.
Tenslotte werd onze aandacht gevestigd op
het debuut van Piet Moeskops als gangmaker,
die als ervaren coureur de tactiek als weinig
anderen beheerscht en daarom ook in zijn
nieuwe rol wel veel succes zal oogsten.
Het huidige clubgebouw der Kennemer Golfclub, in Zandvoort's
duinen gelegen.
Geen zorgen over de wasch, wanneer
U deze ter behandeling geeft bij de
IJmuider Stoom-, Wasch- en
Strijkinrichting
SNELLIUSSTRAAT 39 TELEF. 4371.
Onze tarieven zijn laag
Droogtoe 20 ct. p. K.G.
Gemangeld 25 ct. p. K.G.
Kastklaar 30 ct. p. K.G.
(Adv. Ingez. Med.J
WIELRIJDEN.
J. RIJNEVELD IN TRAINING.
De bekende Haarlemsohe wielrenner J. Rij-
neveld is ernstig in training gegaan voor het
Criterium van Scheveningen, dat aldaar ge
houden zal worden op 6 Juni, ter gelegenheid
van de Residentieweek.
DE JONGE KAMPIOEN.
De prijzen voor den betrouv/baarheidsrit op
7 Juni (start 's morgens 9.30 uur in de Indi
sche straat) zijn geëtaleerd bij de firma Jan
sen aan de Gen. Cronjéstraat 154.
SCHAKEN.
BLOEMENDAALSCHE SCHAAKCLUB.
Woensdag j.l. heeft Dr. J. H. Pannekoek in
het Jeugdhuis aan de Donkere Laan te Bloe
mendaal simultaan gespeeld tegen de Bloe-
mendaalsche Schaakclub. Er werd aan 30 bor
den en in een vlug tempo gespeeld; om
streeks half twaalf werd de laatste partij
geëindigd.
Het resultaat was, dat Dr. Pannekoek 22
partijen won, 5 partijen remise speelde en er
3 verloor.
De heeren N. Babeliowsky, H. J. S. Beek en
H. Marseille wonnen hun partij, terwijl remise
speelden de heeren J. H. v. Bockhooven, W.
Hogenbirk, F. v. Reenen, P. Rotteveel en
J. de Vries.
Woensdag 3 Juni a.s. worden de zomerwed
strijden voortgezet.
