Binnen twaalf uur...
Na zijn Bisschopswijding verlaat Z. H. Exc. Mgr,
N. Stam, Apostolisch Vicaris van Kisumu, voor
afgegaan door Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers,
de kathedrale kerk te Haarlem 'tn gezelschap
van Z. H. Exc. Mgr. P. Hopmans en Z. H. Exc.
Mgr. H. J, van Valenberg
practisch verkeersexamen, waaraan ongeveer 300 kinderen deelnamen, werd Maandag
te Heemstede afgenomen. Een der examinandi m actie
De massa-start voor de wedstrijden, welke de .Junior Car dub" op de Brookfand-
baan organiseerde
Sir John Simon bij het goH-
spel tijdens den traditio-
neeien wedstrijd tegen
Sandy Lodge
Het kruis op de plaats, waar wijlen
H. M. Koningin Astrid van België te
Küssnacht het vorig jaar om het leven
kwam, is plechtig ingewijd. Een snap
shot tijdens de wijding
In de St. Trudokerk te Strijp-Eindhoven brak Maandag een brand uit, die
kerk bijna geheel verwoestte.
Druiven, die niet zuur waren tijdens
het jaarlijksche druivenfeest in de
Tuilerieën te Parijs
De Hertog en de Hertogin van Kent met hun acht maanden oud zoontje
woning te Coppins in Buckinghamshire (Eng.)
den tuin van hun nieuwe
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUTS.
(Nadruk verboden).
9)
„Natuurlijk ben je een idioot, Freddy", ont
snapte hem halfluid. „Hoe kon je in vredes
naam denken
Freddy had een gevoel of iemand hem plot
seling het hart uit haat uit het lichaam had
gerukt, en om de maat zijner spotzieke
wreedheid vol te maken, een steen in de
plaats had gedeponeerd. Maar hij was niet
van plan kinderachtig en sentimenteel te
doen en zichzelf te gaan beklagen. Als hij
niet langer het recht had haar lief te heb-
bij, niemand kon hem het recht ontzeggen,
haar toegewijde dienaar te zijn!
„Nu eens rustig nadenken", dwong Freddy
Reeve zijn in verwarring geraakten geest tot
zakelijkheid. „Een man een man in een
bruin pak. Daarvoor ben ik hier. Een man in
een bruin pak"
Op deze gedachte borduurde hij door. Zij
bracht hem terug in de wereld der activiteit
en actief-ztjn was een levensbehoefte voor
hem in deze omstandigheden. Dus: de man m
het bruine pak was niet hier en hjj was ook
niet in Ipswich uitgestapt. Ipswich, een
plaats, die Freddy millioenen jaren geleder
gepasseerd was. toen zijn hart nog niet door
een steen was vervangen. En ofschoon de
man in het bruin hier niet was. zijn koffer
was wèl hier. En dus lag het voor de hand, dat
hij naar het restauratierijtuig gegaan was.
Ja, Freddy herinnerde |ich nu weer alles.
Dat was de slotsom waartoe hij was gekomen,
op het oogenblik dat hij het portretNeen,
nu niet meer over dat portret het restau
ratierijtuig was nu aan de orde. Mooi! Prach
tig! Hij zou naar het restauratierijtuig gaan,
zich vergewissen dat de man rustig smakelijk
zat te eten en vervolgens zijn eigen plaats
innemen. Dat was het goede, oude plan.
Haastig verliet hij het leege compartiment,
en toen hij op zijn terugweg was zag hij in
zijn eigen coupé iets, wat niet strekte tot
vermeerdering van zijn innerlijke rust. Hij
arriveerde namelijk juist op het gedenkwaar
dige moment, dat de dikke mijnheer zijn
sigarettenkoker aanboodaan het meisje!
„Allemachtig!" kwam het over Freddy's lip
pen.
Hij liep door, in versnelden pas en bereik
te den restauratiewagen.
Een glimlachende en buigende oberkellner
ontving hem.
„Dit is uw tafeltje, mijheer", wees hij ge
dienstig aan.
„Dank je," betuigde Freddy.
Hij ging met het gezicht in de richting van
de locomotief zitten.
Freddy worstelde tegen een onplezierige be
zorgdheid, die zich van hem begon meester te
maken. Hij haalde zich het derde-klas-com
partiment voor den geest, waar hij het por
tret van Miss Leveridge gevonden had, en
vroeg zich af of die coupé nog leeg zou zijn.
En verder: lag op dit oogenblik de krant nog
op de plaats waar hij haar had aangetrof
fen en bevond de bruine handtasch zich nog
in het bagagenet? Maar met méér beklem
ming nog stelde hij zich de vraag wat er in
zijn eigen compartiment gaande was. Miss
Leveridge had hem beloofd met hen te di-
neeren als het met haar bedoelingen strookte.
Wat waren die bedoelingen? En welk inci
dent voorzag zij. dat haar zou kunnen weer
houden bij hem te voegen0 Was de groote.
indrukwekkende mijnheer in dat incident be
trokken?
„Aha! Een leege plaats!"
Freddy keek snel toen een teaggrige
passagier een aanslag pleegde op den onbe
zetten stoel.
„Pardon, die is gereserveerd", verklaarde
Freddy snel.
„Ja, dat weet ik", was het koele bescheid.
De passagier ging blijkbaar van het principe
uit, dat brutale menschen, zooal niet de halve
wereld, dan toch in elk geval een leegen stoel
in een dichtbezetten restauratiewagen heb
ben. „Ik heb hem nu voor mij gereserveerd!"
Freddy was op het punt den indringer duch
tig van repliek te dienen, maar hij hield zich
in en requireerde officieele hulp. Het was al
tijd verkeerd een scène te maken.
„Ober." riep hij, „wilt u zoo goed zijn
mijnheer hier te zeggen, dat deze plaats be
sproken is?"
De oberkellner schoot toe.
„Die plaats is gereserveerd, mijnheer!"
„En hoe lang blijft die gereserveerd?" klonk
het sarcastisch. „Een week?"
„Neen nog maar enkele seconden, als u er
niets tegen hebt." De woorden kwamen van
een kalme stem achter hem.
De onbeleefde mijnheer draaide het hoofd
om, kreeg een kleur als een pioen en veerde
overeind. Hij ging door het leven zonder
iemand of iets te ontzien. Maar er zijn nu
eenmaal van die uitverkorenen, die men een
voudig ontzien moet. Lydia Leveridge was
een van hen.
VAN DE SOEP TOT DE VISCH.
„Waar denkt u aan?" vroeg Miss Leveridge
onder de Crème Portugaise.
„Dat is een heel riskante vraag", antwoord
de Freddy.
,Als dat zoo is" verklaarde zij na een oogen
blik van nadenken neem ik het resico".
„Juist!" klonk Freddy's bescheid. „Maar hoe
2it het met m ij n risico?" Zij wachtte op een
nadere explicatie. „Als ik serieus antwoord
kan het zijn dat u een lichtzinnig antwoord
verwacht had. a» ais ik een lichtzinnig ant
woord geef, was het u misschien om een
ernstig te doen. Geeft u me een wenk in
welke richtingen uw bedoelingen gaan."
Zij glimlachte.
„Dat is verschrikkelijk voorzichtig, Mr.. Ree
ve. Probeer me oprecht te antwoorden, dat ik
een idee krijg van wat er in u omgaat? MaaT
u hebt het eerst gevraagd, dus is het niet
meer dan billijk dat i k begin. Ik vroeg me af,
of we eerst gebakken tarbot zouden nemen,
of direct overgaan tot gebraden piepkuiken."
Haar glimlach vervaagde.
,.Nu weet ik het", zei ze. „Wilt u me even
de peper geven?"
„Neen. u weet het niet" verbeterde Freddy.
„Natuurlijk was het dat niet, waaraan ik
dacht, en ik zal van wal steken. Ik vermoed,
dat u al eenig idee heeft".
„Dat geloof ik ook" stemde ze toe, „en dat
was juist de reden dat ik er naar vroeg. Ik
wil weten, heel graag weten, wat er precies in
uw hoofd omgaat. Is de vraag zóó goed ge
steld?"
„Uitstekend, luistert u dan maar. Er gaat
een heeleboel in mijn hoofd om." Hij wierp
een blik naar den ingang van het restauratie
rijtuig. Het onderzoek scheen bevredigend uit
te vallen. ..Het zal een poosje duren, om het
allemaal te reproduceeren".
„Het diner geeft verschillende gangen" her
innerde zij hem. „We kunnen tijd winnen
door de gebakken tarbot niet over te slaan."
Freddy voelde iets warms in zijn hart. Ze
kon ook frivool zijn! Een plotselinge begeerte
overviel hem. om allen ernst uit zijn geest
te bannen en zich te verblijden in dit oogen
blik van avontuur, zooals hij het zich had
voorgesteld bij zijn vertrek. Een ideaal
tête-a-tête-diner met het heerlijkste meisje
op aarde! Zoo'n gouden uur kwam misschien
geen. tweede maal in zijn leven terug
Maar een blik op haar ringvinger, waaraan
de robijn fonkelde, vaagde zijn lichtzinnige
verlangens weg.
„Welnuik dacht aan verscheidene din
gen" hij. ..en als u het goed vindt
zou ik ii lie ira-as alleïs-aai. stak yocr sivi5
voorleggen. Intusschen ben ik niet zeker, dat
de term „verscheidene dingen" inderdaad
juist isof ze niet alle deel uitmaken van
één geheel. Misschien kunt u me helpen?"
„Misschien kan ik het", knikte ze. „Ik wil
graag alles hooren. U hoeft niet bang te zijn
dat u me verveelt."
„Om te beginnener is iets allemach
tig zonderlings met dezen trein aan de hand.
Miss Leverigde", ging" Freddy door, „of ik ben
de grootste idioot ter wereld".
,Als er werkelijk iets niet heelemaal in den
haak is," vermaande ze, „zou het verstandiger
zijn om niet te luid te spreken".
Zelf had ze haar stem gedempt. Freddy
keek een beetje schuldig en ging op zach
ter toon verder.
„Ik geloof dat ik dit als uw antwoord mag
beschouwen", stelde hij vast. Hij wachtte
even toen de kellner hun borden wegnam en
vervolgde: „Ik neem aan, dat u gezien heeft
dat ik den verkeerden kant opging, toen ik
ons compartiment verliet om naar het res
tauratie rijtuig te gaan?"
„Ja", bevestigde Miss Leveridge. „en ik ver
moedde ook wél waarom".
..Ik wilde nog eens even naar onzen vriend
kijken.... den zieken man.
Het meisje knikte.
„Hoe trof u hem aan?"
„Ik trof hem heelemaal niet aan! Hij was
er niet."
Zij zei niets, maar haar gelaatsuitdrukking
verstrakte haast onmerkbaar. Toen zij geen
antwoord gaf. sprak hij verder:
..Neen. hij was er niet. Miss Leveridge.
Onder normale omstandigheden zou dat niet
bijster gewichtig zijn. Maar het komt me
voor, dat dit géén normale omstandigheden
zijn! Natuurlijk is het mogelijk dat hij in
Ipswich is uitgestapt. Maar in dat geval had
ik hem uit den trein moeten zien komen; ik
heb goed opgelet. Ik heb hem op het perron
niet gezien En daarbij, zijn tasch was niet
weg. Die stond in het bagagenet".
(Wordt vtrwfcö.
