SPELRECELWIJZICINC.
HENLEY.
VOETBAL
CRICKET IN ENGELAND.
MOTORWIELRIJDEN.
ZWEMMEN.
ROEIEN.
De Tour de France; De wegwedstrijd BordeauxParijs; Er
zijn menschen, die van Parijs naar Straatsburg wandelen
Verrassingen in de sport; Opwinding in de Oostenrijksche
voetbalwereld; Toenemende belangstelling voor waterpolo
in ons district; Het Engelsche sculling-kampioenschap; Een
goede raad bij het bridge-spel.
Dinsdag 7 Juli begint de Tour de France, de
zwaarste wegwedstrijd in de geschiedenis van
de wielersport. Gedurende bijna vier weken
zullen de geroutineerde wielrenners uit ver
schillende landen, zoowel individueel als in
groepen, alles op het spel zetten om de talrijke
moeilijkheden te overwinnen en zoo mogelijk
het eindpunt te bereiken. Vorig jaar was het
de kleine Belg Romain Maes, die zich met roem
overlaadde en de Belgische équipe, die in het
landenklassement door toedoen van den in
dividueelen winnaar, mitsgaders Felicien Ver
vaecke en Sylvair Maes de eerste plaats ver
overde.
Hier is het oordeel van een wielrenner, die
voor de eerste maal aan den Tour de France
deelnam; „Het was veel zwaarder dan ik me
had voorgesteld; het ergste van alles zijn de
Pyreneeën. Men rijdt tusschen die bergen ais
in een droom. Op de toppen is er dikwijls mist
regen of ijzel; menigmaal zijn de handen ge
voelloos door de koude; vervolgens daalt men
in de valleien af, waar een tropische hitte
heerscht. De moeilijkste étappe is die van de
vier hooge bergen: Peyresourde, Aspin, Tour
malet en Aubisque."
Voor de eerste maal zal een uit vier Hollan
ders samengestelde ploeg aan deze monster
race deelnemen, doch hoewel de in Toulouse
woonachtige gebroeders van Schendel wat
meer ervaring hebben van Fransche wegcour-
ses dan de twee aildere landgenooten, zou het
ons toch verwonderen, als een van het viertal
het verder dan de helft van den Tour volhield.
Want men moet niet vergeten, dat bij elke
étappe een tijdcontróle is en degene, die den
maximumtijd overschrijdt, wordt automatisch
van verdere deelname uitgesloten.
Dat de Tour de France overigens veel zwaar
der is dan welke andere wegwedstrijd ook,
blijkt wel uit het feit, dat de Duitscher Bruno
Roth, ofschoon kampioen van zijn land op
den weg, het vorige jaar als nummer 24 in den
Tour eindigde, met enkele uren achterstand
op den winnaar.
Romain Maes nam reeds in de eerste ^étappe
een grooten voorsprong, waarbij hij het geluk
had, dat hij nog juist een spoorwegovergang
kon passeeren, voordat de boomen gesloten
werden. Het geheele peloton werd gedurende
geruimen tijd opgehouden en toen de weg ein
delijk weer vrij was, lag de kleine Belg reeds
zoover voor, dat niemand hem meer kon in
halen.
Meestal probeeren de renners in Frankrijk
bij zulk een oponthoud over of onder de ge
sloten spoorbomen door te kruipen, voordat de
trein den overweg bereikt heeft en daar de
wielersport daar zeer populair is, wordt dit
dikwijls oogluikend toegelaten. Dezer dagen
heeft men echter op dit gebied iets nieuws
kunnen zien. De renners werden bij een ka
naal door een opengedraaide brug tegenge
houden, doch een van hen, Eugène Ptack, wist
raad. Hij nam zijn fiets op den rug, daalde
den glooienden walkant af en zwom naar de
andere zijde, waar hij den tocht zoo snel mo
gelijk voorzette. Hij verkreeg zoodoende een
voorsprong van zes minuten, doch jammer
genoeg sloeg hij op enkele kilometers van het
eindpunt een verkeerden weg in. verdwaalde
en werd tenslotte gediskwalificeerd, omdat hij
den maximum-tijd had overschreden. Des
ondanks was hij de held van den wedstrijd.
Naast den Tour de France zijn de steden-
courses in Frankrijk zeer populair en onder
deze geniet de race van Bordeaux naar Parijs
de volle belangstelling, omdat de renners dezen
586 kilometer langen afstand sinds kort achter
den motor moeten afleggen. Elke deeelnemer
heeft drie motoren te zijner beschikking, zoo-:
dat, wanneer er een defect raakt, een andere
gangmaker den coureur verder helpt.
De weersomstandigheden waren ditmaal wel
zeer ongunstig, regen maakte de wegen glad,
wat vooral in het begin van het parcours, toen
het nog schemerachtig was, den deelnemers
parten speelde. Slechts vijf renners bereikten
het eindpunt en hoewel de winnaar van het
vorige jaar, de Belg de Caluwé, moedig vol
hield, moest hij honderden kilometers voor
Parijs tengevolge van een ongeval den strijd
staken. Deze werd gewonnen door den jeug
digen Franschman Paul Chocque, die de 586
kilometer in 12 uur, 53 min. en 12 sec. aflegde,
dat is met een gemiddelde van bijna 47 kilo
meter per uur. Zijn voorsprong op den Italiaan
Rossi bedroeg 22 minuten.
In Frankrijk organiseert men, zooals bekend,
allerlei soort wielerwedstrijden. Sinds jaren is
de race door Parijs voor courantbestellers een
populaire gebeurtenis. Ditmaal heeft men ge
meend, ook den sportjournalisten een kans te
moeten geven om te toonen, of zij het beter
kunnen dan de renners, die zij zoo dikwijls be-
critiseeren. Te Longchamp had deze wegwed
strijd plaats en de winnaar zal de race niet
gauw vergeten, want juist toen hij zijn eind
spurt had ingezet, stak een klein jongetje den
weg over. Een botsing was onvermijdelijk, doch
onze collega bleek ook deze situatie het hoofd
te kunnen bieden; met een vervaarlijken
sprong, ongetwijfeld afgekeken van de voor de
Olympische Spelen trainende athle.ten, wist hij
het veege lijf te bergen, waarna hij met het
eenigszins gekneusde rijwiel aan de hand
naar de eindstreep holde. Inderdaad een pres
tatie, die niet onvermeld mag blijven.
Even moeilijk als de wielerwedstrijd Bor
deauxParijs is de wandelrace van Parijs
naar Straatsburg, een afstand van 533 kilo
meter, die een paar jaar geleden door Damas
in den recordtijd van ruim 68 uur, met een ge
middelde van zeven kilometer dus, werd afge
legd.
Natuurlijk loopen de deelnemers niet aan
één stuk door, want geen mensch is in staat
gedurende bijna drie etmalen op de been te
blijven. Het staat hun vrij, te eten en te slapen,
wanneer en waar zij verkiezen, hetzij in een
hotel of hooiberg; slechts dienen zij er voor te
waken, zich niet te lang in de armen van Mor
pheus te werpen, willen zij niet de kans loo
pen, eerst tegen den herfst in Straatsburg te
arriveeren. De strijd is tenslotte gewonnen
door zekeren Steinmetz, die de lange reis in
74V2 uur volbracht, alle rusttijden inbegrepen.
Stel u zoo'n wandelingetje maar eens voor.
Nog kan opgemerkt worden, dat Steinmetz reeds
voor de tiende maal in dezen jaarlijkschen
wedstrijd mededong, doch ditmaal voor het
eerst won.
Het is opmerkelijk en tegelijkertijd verheu
gend, dat de wedstrijdsport zooveel verrassin
gen oplevert. Een Fransch sportblad publiceert
enkele resultaten, die wel niemand zou heb
ben verwacht. Max Schmeling versloeg Joe
Louis met knock-out, ofschoon men hem geen
kans op de overwinning toekende en de wed-
prijs na de derde ronde van het gevecht 500
tegen 1 op den neger stond.
In de boven besproken wielerrace Bor
deauxParijs werden alle favorieten: Har-
diquest, de Caluwé, Romain Gijssels, Noret,
Benoit-Faure uitgeschakeld en de outsider
Chocque behaalde de zege.
In de Fransche voetbal-hoofdklasse leek de
Olympique Lillois onverslaanbaar, doch de
Racing Club de Paris ging met den titel strij
ken. Een andere Parijsche club, de welbe
kende Red Star, stond gedurende het ge
heele seizoen op de onderste plaats, doch
wist zich in den laatsten competitiewedstrijd
ten koste van Alès en Valenciennes door
fractioneel beter doelgemiddelde voor degra
datie te vrijwaren.
En tenslotte zal niemand verwacht heb
ben, dat de lawntennis ploeg van Joego
slavië die van Frankrijk te Parijs voor de
Davis-Cup zou uitschakelen, om daarmede
de finale van de Europeesche zóne te berei
ken.
In de Oostenrijksche voetbalwereld heerscht
heftige beroering. De eerste klasse clubs Wie
ner A. C., Floridsdorf en Hakoah stonden alle
op de nominatie om te degradeeren, welk
lot echter alleen den hekkesluiter zou tref
fen. De Wiener A. C. was uitgespeeld en had
eenzelfde aantal punten als Hakoah, doch
een beter doelgemiddelde, dat tenslotte de
situatie kon beslissen. Laatstgenoemde club
moest nog twee matches spelen, tegen Wac-
ker en Admira. Wacker weerde zich geducht,
behalve doelman Ploc, die' twee gemakkelijke
bailen liet passeeren. De Wiener A. C. dien
de daarop een aanklacht tegen dezen doel-
verdediger in en het bleek, dat Ploc voor 1000
schillingen was omgekocht.
Dit muisje zal ongetwijfeld een lang
staartje hebben, doch intusschen vraagt men
zich in Oostenrijk met belangstelling af, wel
ke club nu het volgend jaar in de lagere af-
deeling moet spelen.
De belangstelling voor waterpolo is in onze
stad steeds groeiende en geen wonder. In'de
eerste klasse behalen Haarlem en H.P.C.,
vooral de Heemstedenaren goede resultaten
en in de tweede klasse voeren de Waterrat
ten en H.V.G.B. een feilen strijd om de eer
ste plaats, waarbij D.W.R. de beste kansen
heeft. De club van de Houtvaart beschikt
dit seizoen dan ook over een zeer sterk ze
vental, dat zoowel in aanval als verdediging
merkwaardige resultaten heeft bereikt. Tot
dusverre is slechts H.V.G.B. er in geslaagd,
het doel tweemaal te doorboren, terwijl de
aanval reeds 23 doelpunten maakte. De mid
denvoor Kollerie, die aan de Olympische
training deelneemt en '11 goede kans maakt,
naar Berlijn te worden uitgezonden, geeft
blijk, groote vorderingen te hebben ge
maakt. Niet alleen, dat hij in eiken wedstrijd
meerdere doelpunten scoort (tegen Nereus
maar liefst alle vijf), maar zijn techniek en
senlheid van handelen stempelen hem tot
een der beste waterpolosjplers van ons land.
Hij ondervindt grooten steun van den
links-voor Nico de Vries, die eveneens een
kracht van beteekenis is en de kunst ver
staat, het meeste profijt van zijn eigen en
Kóllerie's. capaciteiten te trekken. Het sa
menspel van' dit tweetal getuigt van een
goed begrip van de mogelijkheden, die het
waterpolo in dit opzicht biedt en daar ook
de andere spelers van het zevental uitste
kend getraind zijn, worden de kansen op het
kampioenschap bij iederen wedstrijd grooter.
In de match tegen H.V.G.B., dat met 42
het onderspit moest delven, werd van beide
kanten snel en degelijk spel geleverd, waar
door dit een der interessantste ontmoetin
gen van het seizoen werd.
Inmiddels gaat de zwemtraining der Olym
pische candidaten onder leiding van mevr.
Braun in Stoop's buitenbad regelmatig voort.
Met stenstorstem geeft de trainster haar
aanwijzingen en ofschoon er heel wat van
haar discipelen gevergd wordt, moet men te
hunner eere vaststellen, dat ieder zich voor
de volle honderd procent van zijn taak kwijt
zoodater steeds vorderingen worden ge
maakt.
De Indischman Stam, die uit Bandoeng
met een groote reputatie naar Holland kwam
krijgt zoo nu en dan gelegenheid, zijn volle
kunnen te toonen. Echter mag niet onver
meld blijven, dat Sipkema (H.P.C.) weinig,
zoo al iets, voor hem onderdoet. Daarbij
dient natuurlijk in aanmerking te worden
genomen, dat het hier slechts training be
treft en dat Stam eerst nog volledig moet
acclimatiseeren.
Bij de dames maakt het zwemmen en de
snelheid van Tini Wagner den meesten in
druk; dit Amsterdamsche meisje heeft wel
een zeer soepelen stijl en beweegt zich erg
gemakkelijk door het water. Ook de schoon-
springers zijn druk in de weer, al is het jam
mer, dat ook in dit onderdeel mevr. Braun
niet de leiding heeft en haar enthousiasme
en aanwijzingen de deelnemers tot groote
daden inspireert. Den toeschouwer wil het
voorkomen, dat de heeren springers de hun
toegemeten trainingsuren niet ten volle uit
buiten en dat de rustpauzes wel wat al te
ruim genomen worden.
Zaterdag jl. heeft op de Theems over het
bekende traject van Putney naar Mortlake
een roeiwedstrijd plaats gevonden om het
beroeps skiffkampioenschan van Engeland
tusschen den houder E. A. Phelps en Lou
Barry, een neef van Ernest Barry, die van
1912 tot 1919 en van 1920 tot 1921 wereld
kampioen was. Beide roeiers hadden 100
pond sterling als inzet moeten deponeeren.
Phelps was een 2 tegen 1 favoriet en er was
zwaar op hem gewed.
Daardoor was de verrassing des te grooter
toen bleek, dat de titelhouder practisch ..in
het stuk niet voorkwam", ofschoon hij den
toss gewonnen en het voordeel van den
Middlesex-oever had. Na één minuut roeien
(9V216 1/230 slagen) was Barry reeds een
lengte voor, doch Phelps spurtte en nam tot
aan de Mile Post (4 min. 33 sec.) een kleinen
voorsprong. Hij maakte 26 slagen tegen
Barry 24 in de minuut. Bij Hammersmith
Bridge (8 min. 31 sec.) had laatstgenoemde
wederom de leiding veroverd, was bij Chis-
wick Steps 11 sec. en bij Barnes Bridge 27
sec. voor op zijn tegenstander. Hij zegevierde
tenslotte in 24 min. 52 sec. (record univer-
siteits:bootrace 18 min. 27 sec.), terwijl
Phelps een minuut later arriveerde.
Phelps werd wereldkampioen in 1930 op
20-jarigen leeftijd. Hij versloeg Bert, Barry
tweemaal en Major Goodsell in Californië,
doch verloor zijn titel aan den bekenden
Australiër Pearce. De nieuwe Engelsche kam
pioen was tot aan het begin van den Aibes-
synischen oorlog instructeur in Italië, doch
was daarna op de Theems werkzaam.
Voor beoefenaren van het edele bridge
spel is het volgende oude Chineescbe spreek
woord van groote waarde: Het past den
schapen niet, dartel te zijn in de nabijheid
van den tijger.
De eerste helft van het seizoen 1936 is voor
de meeste counties ongunstig geweest.
Tengevolge van de slechte weersgesteldheid
zijn er vele speeldagen verloren gegaan.
Donderdag kon wederom in slechts 5 wed
strijden gespeeld worden. Cambridge 282
tegen M.C.C. 1025. Lancs 45 en 80—9 kon
tegen Gloucester 138 en 214 op Goddard en
Sinfield in beide innings al heel weinig doen
en aan de derde nederlaag is niet te ont
komen. Somerset met 388 tegen Surrey 196
staat er al even slecht voor. Warwick 2547
tegen Northants. Derby 2348 (gesloten)
tegen Worcester 39—6. De ééndaagsche wed
strijd Britsch-Indië—The Army te Aldershot
verregende geheel en in de overige County-
wedstrijden kwam op den tweeden dag van
spelen evenmin iets.
DE T.T.-RACES TE ASSEN.
Uit Assen: Op een Donderdag alhier ge
houden persconferentie hebben mr. J. B.
Lohman, burgemeester van Assen, als vertegen
woordiger van de stichting „Circuit van
Drente"; de voorzitter der Kon. Ned. Motor
wielrijders Vereeniging, Mr. J. C. A. van
Geldrop Meddens en voorts vertegenwoordigers
van de regelingscommissie, van de Ned. Heide
Maatschappij, van Publieke Werken en de
N.V. „Geruischlooze Weg" te Heemstede, me-
dedeelingen gedaan over de belangrijke ver
betering, welke aan het wegdek van het cir
cuit van Drenthe zijn gemaakt; over den
nieuwen vorm van organisatie der T.T.-races
en over de inschrijvingen.
Het zijn in 1936 niet alleen de asphalt-be-
tonwegen die als novum de aandacht vragen,
ook de innerlijke organisatie der T.T. is
nieuw.
De K. N. M. V., die tot heden een concessie
had verleend aan de motorclub Assen tot het
organiseeren der races onder haar toezicht
heeft thans de leiding der eigenlijke races
zelfstandig en onder eigen verantwoording
op zich genomen. Deze wijziging is meer in
overeenstemming met de internationale bepa
lingen der F. I. D. C. M. en werd door de K. N.
M. V. noodzakelijk geacht met het oog op vrij
heid van handelen in de toekomst. Door aan
de stichting „Circuit van Drente" het recht te
geven, de races gedurende een reeks van tien
jaren te doen berijden op het circuit van
Drente, zonder welke toezegging deze stichting
uiteraard niet bereid zou zijn de benoodigde
uitgaven voor wegverbetering enz. te doen,
moest de K. N. M. V., wat de organisatie der
races in engeren zin betreft, zich de meest
mogelijke vrijheid van handelen en zelfstan
digheid in dit opzicht voorbehouden. In groote
lijnen is de werkverdeeling thans zoo, dat de
nieuw in het leven geroepen stichting zich
belast met de geheele outillage van het cir
cuit, zoomede met de exploitatie der races,
terwijl de K. N. M. V. de indeeling, regeling en
leiding van den wedstrijd zelf heeft.
De internationale bepalingen der F. I. D. C
M. schrijven voor, dat het wegdek minstens
vijf meter breed moet zijn. Deze bepaling gold
het vorig jaar reeds, maar toen kon men er
ontheffing op krijgen.
Voor de races van 1936 echter moest aan de
internationale bepalingen worden voldaan.
Aan de Nederlandsohe Heide Maatschappij
werd opgedragen het uitvoeren van het grond
werk, noodig voor de verbreeding van den weg
AssenDe HaarLaaghalerveenLaaghalen.
Deze weg, die een gedeelte van het circuit
vormt ter lengte van ruim 9 K.M.; had een
oorspronkelijke breedte van 2.75 meter. Eenige
jaren geleden werd deze weg verbreed tot vier
meter. Thans is men op vijf meter gekomen.
Het werk werd uitgevoerd bij wijze van werk'
verschaffing. Door de N.V. Geruischlooze Weg
te Heemstede werd dit gedeelte van 9 K.M.
voorzien van een asphalt-ibetondek. De werk
zaamheden waren binnen 50 dagen geëindigd
Vooral de verbeteringen aan diverse bochten
zijn magnifiek; ongetwijfeld zal een en ander
er toe bijdragen, dat op 11 Juli wellicht weer
records zullen worden verbeterd.
Dit jaar zal weer een internationaal gezel
schap rijders aan den jaarlijkschen wedstrijd
om den „grooten prijs van Nederland der K.
N. M. V." deelnemen.
In de klasse tot 250 cc zullen 24 rijders star
ten, waarvan velen dit jaar, in het bijzonder
bij de Engelsche T.T., uitstekende resultaten
bereikten.
In de klasse 350 cc zal een tot nog toe in
Assen ongekend aantal deelnemers starten: 41
rijders zullen hier elkaar bestrijden op niet
minder dan elf verschillende merken.
In de klasse 500 cc zullen 26 deelnemers ver
trekken, waarvan 5 Nederlanders.
NIEUW EUROPEESCH RECORD 4 x 200 M.
ESTAFETTE VRIJE SLAG.
PARIJS, 3 Juli. (A. N. P.). In het zwem-
stadion Tourelles te Parijs heeft een Fransche
ploeg, bestaande uit de zwemmers Cavalero,
Diener, Nakache en Taris het Europeesche
record 4 x 200 Meter estafette vrije slag met
0.9 sec. verbeterd en gebracht op 9 min. 22.6
sec. Op 21 Juni j.l. had Duitschland te Hanno
ver het officieel erkende record van Hongarije
van 9 min. 24 8 see. verbeterd en gebracht op
9 min. 23.5 sec. Dit laatste record is evenwel
nog niet gehomologeerd.
De afzonderlijke tijden van de Fransche
zwemmers waren Cavalero 2 min. 23.4 sec.;
Diener 2 min. 22 sec.; Nakache 2 min. 19.4 sec.
en Taris maakte als laatste den snelstên tijd
van 2 min. 17.8 sec.
Wie kan de spelregels wijzigen? Hoe komt een
wijziging tot stand?Wijziging van den regel omtrent
den doelschop. Meer nauwkeurigheid gewenscht.
Uit de opmerkingen, die wij dezer dagen
hoorden en lazen over de wijziging vair 'dë~
spelregels voor voothai bleek ons, dat niet
iedereen weet, door wie en op welke wijze die
wijzigingen tot stand gebracht worden.
Naar men zal weten is de FIFA de wereld
bond voor voetbal. Niet minder dan 50 ver
schillende bonden zijn tot de FIFA toegetre
den; daar elk land slechts door één bond ver
tegenwoordigd kan worden, beteekent dat dus
dat 50 landen tot de FIFA zijn toegetreden.
De leden van de FIFA zijn over den ge'neelen
wereldbol verspreid. Niet lid van de FIFA zijn
eigenlijk slechts de bonden van Groot Brit-
tanië en zijn Dominions, Rusland en enkele
kleine landen.
Het merkwaardige is, dat deze machtige
wereldbond over de regels van het door hem
beheerde spel niets te zeggen heeft. Op dat
gebied deelden n.l. Engeland, Schotland, Ier
land en Wales tot voor korten tijd de lakens
uit, derhalve landen, die niet tot de FIFA zijn
toegetreden.
De spelregels kunnen n.l. slechts gewijzigd
worden door den International Board, een
lichaam, dat daarvoor elk jaar op den twee
den Zaterdag in Juni bijeen komt. De I. B.
was aanvankelijk samengesteld uit twee afge
vaardigden van elk der vier hierboven ge
noemde landen en, om te voorkomen, dat een
kleine meerderheid wijziging in de spelregels
zou kunnen brengen, was tevens bepaald, dat
een wijziging slechts met algemeene stemmen
kan worden aangebracht. Over deze regeling
is nog wel het een en ander te doen geweest.
De Engelsche bonden wenschten het récht om
de spelregels te wijzigen, niet uit handen te
geven; daar men de autoriteit van de Engel
sche bonden, steunende op een jarenlange
practische ervaring, wel erkende, heeft de
FIFA daarin berust. Men deed dat des te ge
makkelijker omdat in de FIFA zooveel uiteen-
loopende belangen vereenigd waren, waar
door de kans groot was, dat wel eens op ver
rassende wijze een ongewenschte wijziging
aangenomen zou kunnen worden.
Er is ten slotte op het punt van de spelre
gels ook wel eenige samenwerking tusschen
de FIFA en de International Board gekomen.
Twee afgevaardigden van de FIFA hebben n.l.
zitting gekregen in de International Board,
welke leden ook stemrecht hebben. Maar toen
deze heeren lid werden, heeft men tegelijker
tijd bepaald, dat een voorstel tot wijziging 4/5
van het aantal uitgebrachte stemmen moest
hebben, om aangenomen te zijn. Derhalve
wierp de stem van de FIFA geen gewicht in
de schaal. Waren de Engelsche bonden een
stemmig, dan was het voorstel ook aangeno
men. Met zijn toetreding tot de International
Board heeft de FIFA ook de verplichting op
zich genomen te spelen overeenkomstig de
door de I. B. vastgestelde spelregels. Wijzi
gingen door de I.B. aangebracht, zijn dus
ook voor de FIFA van kracht. Het spelregle-
ment, dat elk jaar aan het begin van het sei
zoen door den Engelschen V.B. wordt uitgege
ven, de z.g. Football Chart, wordt dan ook als
de officieele uitgaaf van de spelregels van de
FIFA beschouwd.
De FIFA wordt in de I.B. vertegenwoordigd
door de heeren Dr. Bauwens (Duitschland) en
Delaunay (Frankrijk). Deze heeren kunnen
namens de FIFA voorstellen indienen, doch
voor zoover ons bekend, heeft men daarvan
nog nooit gebruik gemaakt. Alleen hebben ze
gedaan gekregen, dat enkele onduidelijke
voorschriften eenigszins werden toegelicht.
Tot dusver werden alleen wijzigingen, inge
diend door de vier Engelsche bonden, in be
handeling genomen. Die wijzigingen zijn eerst
door de voorstellers zelf bestudeerd, dan wor
den ze ook door de andere in de I. B. verte
genwoordigde bonden grondig onderzocht en
eerst daarna spreekt de I. B. er haar oordeei
over uit. Men gaat dus niet over een nacht
ijs en toch blijkt, dat men nog wel eens fouten
maakt. Zoo zou b.v. de wijziging van den bui
tenspelregel destijds nooit zijn aangenomen,
indien mén zich er, toen voldoende rekenschap
van had gegeven, wat de gevolgen van die
wijziging zouden kunnen zijn.
Een groot bezwaar tegen de I. B. is echter
dat zij de spelregels hoofdzakelijk bekijkt van
het standpunt van den organisator van be
roepsvoetbal. Het gevolg daarvan is, dat er
verschillende bepalingen in het spelreglement
voorkomen, die speciaal voor het beroepsvoet
bal zijn gemaakt.
Op de jongste vergadering van de I. B. heeft
men weer eenige wijzigingen in de spelregels
gebracht, wijzigingen waaraan, voor een groot
deel, hier heelemaal geen behoefte bestond.
Zoo heeft men den regel omtrent het nemen
van den doeltrap verandeïd.Mocht vroeger een
der achterspelers den bal opwippen in handen
van den doelverdediger, die dan uit de hand
wegtrapte, dat is thans verboden. De bal moet
direct van den grond worden weggetrapt en
wel onmiddellijk buiten het strafschopgebied.
Komt de bal niet buiten het strafschopgebied
dan moet de schop worden overgenomen. Men
heeft deze wijziging aangebracht, omdat het
wel eens voor kwam, dat een doelman, om
tijd te winnen wat draalde met het wegtrap
pen van den bal. Blijkbaar heeft men er niet
aan gedacht, dat de tegenpartij het in eigen
handen had daaraan onmiddellijk een einde
te maken door op den doelman in te loopen.
Vermoedelijk zal men nog wel enkele uit
voeringsbepalingen gemaakt hebben, daar an
ders het middel erger zou zijn dan de kwaal.
Wat moet b.v. de scheidsrechter beslissen, in
dien bij een doelschop de bal bemachtigd
wordt door een speler van de aanvallende par
tij, vóórdat de bal buiten het strafschopgebied
is gekomen wat zeer goed mogelijk is
en hij schiet den bal dan in het doel? Is dat
een doelpunt of moet de doelschop als niet ge
nomen beschouwd worden? Zoo zijn er nog
meer vragen te stellen.
Wij betreuren deze wijziging, omdat er een
der aardigste onderdeelen van het spel door
verloren gaat. Wie heeft niet de fraaie trap
pen van Leo Halle bewonderd, die wel eens
den bal met één trap voor den vijandelijken
doelverdediger bracht. En heeft u wel eens
gelet op het spel van Ferwerda, den doelman
van Blauw Wit, die den bal steeds zóó zuiver
weet te plaatsen, dat elke doeltrap kan wor
den omgezet in een aanval van Blauw Wit?
Het komt ons voor, dat met deze wijziging
geen enkel belang is gediend.
Men heeft nog enkele andere wijzigingen
aangebracht, doch dat zij ten slotte slechts
verbeteringen van de redactie van vroeger in
gevoerde wijzigingen, die zóó waren geredi
geerd, dat ze voor verschillende uitleggingen
vatbaar waren. Zoo heeft men vroeger be
paalde, dat bij een vrijen schop de spelers van
de verdedigende partij op 9 M. afstand moe
ten blijven, tenzij ze zich op hun eigen doel
lijn bevinden. De bedoeling was, dat ze zich
in hun eigen doel mochten opstellen. Maar
daar de doellijn zich uitstrekt van hoekvlag
tot hoekvlag, kreeg men bepalingen in het
reglement, die elkaar tegenspraken. Zoo zou,
volgens de eene bepaling, bij een hoekschop
een verdediger niet vlak naast de hoekvlag
mogen gaan staan om door zijn been uit te
steken het nemen van den hoekschop onmo
gelijk te maken. Volgens een andere bepaling
zou dat echter wèl geoorloofd zijn. Men heeft
daarom thans bepaald, dat de verdedigers bij
een vrijen schop mogen gaan staan op de
doellijn tusschen de palen.
Het zou wel zoo goed geweest zijn, Indien de
heeren elke nieuwe regeling eens wat nauw
keuriger bekeken, alvorens ze aan te nemen.
Vooral dienen ze na te gaan, of een wijziging
ook op andere bepalingen van invloed is. Dat
laatste wordt vaak verzuimd, wat aanleiding-
heeft gegeven voor verschillende verkeerde
opvattingen.
C. J, GROOTHOFF
ZATERDAG 4 JULI 1936
Onze Londensche correspondent schrijft:
Dezer dagen hebben wij verslag gegeven
van een bezoek aan Henley waar de roeiers
van de universiteit van Tokio, hun boot en
hun verrichtingen het onderwerp van ge
sprek waren. Zij zijn tot op dezen dag, den
eersten dag van de wedstrijden, in het
brandpunt der belangstelling blijven 'staan
en over een paar dagen, wanneer de achten
hun beurt krijgen, zal men weten in hoe
verre de zeer hooge verwachtingen, die van
de Japansche ploeg worden gekoesterd, ge
rechtvaardigd zijn geweest. Meer kennis
over de Japanners heeft wel een eind ge
maakt aan de wat wilde praat die de ronde
deed maar heeft het ontzag voor hen aller
minst doen afnemen en zij blijven favorie
ten. De verhoogde kennis is verkregen omdat
de kleine mannen van Tokio eiken dag open
lijk oefenen. Zij hebben zich bij die oefening
niet bijster ingespannen, afgescheiden van
wat spurten dat echter op de toeschouwers
zooveel indruk heeft gemaakt dat men hun
fantastische tijden blijft toeschrijven. Fan
tastisch zullen zij wel blijken te zijn. Niette
min wordt geloofd dat alleen de Engelsche
Leander-ploeg die dit jaar sterker is dan
ooit tevoren den Japanners moeite zal
kunnen geven.
De voortreffelijke vorm, dien de Japan
ners toonen, kan ten deele worden verklaard
uit het feit, dat zij reeds drie jaren lang bij
een zijn in training voor de Olympische Spe
len. Zij hebben in hun vaderland 18 andere
ploegen ontmoet en verslagen voor de eer
Japan op die Spelen te vertegenwoordigen.
Zulk een lange tijd van samenwerking moet
een homogeniteit aan deze acht geven van
hoogere hoedanigheid dan Europeesche ploe
gen in het algemeen kunnen bereiken. En
gelsche coaches stellen een goed deel van de
snelheid der Japanners op rekening van hun
boot, die is ontworpen door Dr. Inokuchi die
eenige jaren lang met race-booten heeft ge-
experimenteerd voordat hij tot de constructie
en den vorm kwam die de beste Schenen voor
zijn lichtgebouwde roeiers. Het gemiddeld ge
wicht van de Japanners is slechts iets over
63 K.G. De Japansche bootbouwer heeft in
zijn experimenteel werk de lengte geleidelijk
verkort van 58 voet (ten naastenbij 17.68 M.)
tot 52 voet. De gemiddelde Engelsche boot is
van boeg tot eind van het roer ongeveer 64
voet. Er is meer oorspronkelijks aan de Ja
pansche boot. Hoewel zeer licht is ze buiten
gewoon stevig. De spanten, die van eiken
hout zijn, zijn op ingenieuse wijze zoo licht
mogelijk gehouden. De bekleeding is van
zeer blond cypres-hout en draadnagels zijn
alleen gebruikt waar de planken bij elkaar
aansluiten. De riemen, die vervaardigd zijn.
van Amerikaansch cederhout wegens slechts
7 Engelsche ponden (ongeveer 3.175 K.G.).
Engelsche riemen wegen van 9M> tot 10 En
gelsche ponden. De Japansche evenals de
Engelsche riemen zijn hol. De lengte der Ja
pansche riemen komt overeen met die van
de Engelsche, 11 voet 10 inch dus zoowat
3.625 M., maar waar de Europeesche booten
veelal 3 3/4 voet riem binnenboord hebben
daar heeft de Japansche boot 3>/2 voet riem
binnenboord. Dit verzwaart het werk maar
maakt de slaglengte voor den roeier korter.
Van de boot is reeds gezegd dat ze aan
merkelijk lichter is dan Engelsche booten.
De span is wijder, 33 inches tegen 31. De
boot heeft een zeer breede, ondiepe, plat
boomde .sectie maar is overigens voor en
achter orthodox van bouw.
De inrichting van de boot past voortref
felijk bij de compacte kracht van de Japan
sche roeiers. Bij het snelle tempo van 50 sla
gen per minuut, dat de Japanners ontwikke
len, schokt de boot uiteraard. Zij glijden 16
inches en volbrengen de lichaamsbeweging
op en neer geheel overeenkomstig de be
proefde methode van den Engelschen stijl,
zooals deze is aanbevolen door den coach
van Oxford en Cambridge R. C. Lehmann.
Zij gebruiken draaiende dollen en kijken
naar hun riemen. Maar dat zijn de eenige
afwijkingen in den orthodoxen stijl van
Lehmann. Het geheim van de buitengewone
verrichtingen der Japanners ligt klaarblij
kelijk niet zoo diep als men aanvankelijk
heeft willen doen gelooven. Zij hebben den
stijl van Lehmann en Dr. Warre tot de
hunne gemaakt en zij zijn er meesters in
geworden, dat wil zeggen, zij hebben het
hoofdbeginsel van dien stijl, het best moge
lijk gebruik van het lichaamsgewicht in
combinatie met de beenspieren en de arm
spieren beter in praktijk gebracht dan wel
licht alle andere roeiploegen het ooit heb
ben gedaan. De combinatie van lichaam en
glijbank is bij de Japanners natuurlijk; en
dat vooral hebben de Engelsche coaches
uitgemaakt is het geheim van hun schit
terend roeien.
A. K. VAN R.
DE INT. ROEIWEDSTRIJDEN TE HENLEY.
Uit Londen: Donderdag werden de inter
nationale roeiwedstrijden te Henley voortgezet
onder ongunstige weersomstandigheden; het
regende voortdurend, terwijl een vrij sterke
tegenwind den roeiers hinderde.
Bovendien moesten de ploegen tegen den vrij
sterken stroom in roeien.
De achten van Zuerich en van Jesus College
kwamen tegen elkaar uit om den Grand Chal
lenge Cup. De Zwitsers wonnen gemakkelijk
in 7 min. 38 sec. met eenige lengten voor
sprong.
In 7 min. 41 sec. won de acht van de Tokyo
Imperial University van die van Quintin met
twee lengten.
De grootste verrassing leverde echter de ne
derlaag van de houders van den Grand Chal
lenge Cup Pembroke College op; met 11/4
lengte bleef de Amerikaansche acht van de
Union Club uit Boston de meerdere en won in
7 min. 38 sec.
Donderdagmiddag werd ook geroeid om de
Diamond Sculls. Warren van Trinity Hall uit
Cambridge won van den Canadees De Mille
met twee en een halve lengte in 9 min. 41 sec.
Tyler van de Thames Rowing Club roeide
tegen den Canadees Coulson. Even na den
start brak Tyler zijn rechterriem en viel in het
water; door de bemanning van een der volg-
booten werd hij opgepikt.
Uit Londen:
Heden werden te Henley de halve eindstrij
den om den Grand Challenge-Cup verroeid.
Van de drie buitenlandsche achten, die met
een Engelsche ploeg in deze halve finales wa
ren geplaatst, onderscheidde zich het meest
de beroemde acht van de R. C. Zuerich, die de
ploeg van de Tokyo Imperial University met
niet minder dan zes lengten versloeg en de
baan in den prachtigen tijd van 7 min. 9 sec
aflegde.
De Engelsche Leander Club won met één
lengte van de Amerikaansche acht der Union
Boat Club uit Boston.
De Engelsche ploeg deed er echter 8 sec.
langer over, dan de Zwitsersche.
