Binnen twaalf uur...
FEUILLETON
De deelnemers aan het congres ter gelegenheid van de Erasmus-herdenking werden Vrijdag door het Rotterdamsch gemeente
bestuur ten stadhuize ontvangen. - Tijdens de rede van den burgemeester, mr. P. Droogleever Fortuyn
Eet meer haring Tl
Van 13 tot 18
Juli as. wordt de
»Haringweek~,die
van 20 tot 25 juli
in ons land ge
houden wordt, in
geluid. Scheve-
ningen geeft het
voorbeeld
Een paraplu, die bij de schietwed
strijden te Bisley deze week gedurende
de regenbuien goede diensten bewees
De jaarlijksche tocht der aloude coaches van St. Albans
Market naar Ha hald (tng ging Donderdag, ondanks den
regen, toch door. De coach .Old Time' vertrekt va»
St. Albans
Aan den vooravond van de T.T.-races te Assen. De coureur Vaassen stelt
prijs op een goed verzorgd uiterlijk
Volgens oud gebruik is deze week te Gulpen de „Kermisman" in optocht, begeleid door
harmonie en schutterij, naar den brandstapel gebracht als zinnebeeldige voorstelling van
bet einde der vierdaagsche kermispret
Onder stroomenden regen passeeren de renners in de
derde étappe van den Tour de France het stadje Mohou
Maar bet Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
X9)
XXI.
IN HET HUISJE.
De normale actie van een man, wanneer
hij iemand met een met bloed bevlekte hand
ontdekt, die tracht te ontsnappen van een
huis, waarin zich een vermoorde bevindt, is
den vluchteling na te zetten.
Freddey Reeve had echter verschillende re
denen waarom hij dit niet deed.
In de eerste plaats had hij pas een inspan
nende en teleurstellende jacht achter den rug.
Verder had de plotselinge ontdekking van de
met bloed gevlekte hand zijn reactie-snelheid
verlamd. Dat probleem van die hand kon hij
niet direct verwerken. Het wees er op, dat de
reverend betrokken was in het drama, dat
aach daarbinnen had af gespeeld.
Opeens herinnerde Freddy zich dat de deur
van het huisje openstond, toen hij op de plek
arriveerde en onmiddellijk daarna gesloten
gas geweest. Had de reverend die deur geslo
ten, na zich aan het slachtoffer daar in de
kamer te hebben vergrepen en naar buiten te
zijn gegaan?
Eensklaps drong een gekreun uit het huisje
tot Freddy door. Zou die man op den grond
toch niet dood zijn of bevond er zich nog
iemand anders?
Freddy Reeve rukte zich los uit zijn verbijs
tering. Hij sloop terug naar het raam en keek
door het venster neer op het lugubere schouw
spel van den op den vloer uitgestrekte ge
stalte. Niets wees op de aanwezigheid van een
tweeden persoon. De eenige aanwezige in het
vertrek lag nog steeds op den grond, bewe
gingloos
Maar het geluid kon heel goed uit een an
dere kamer gekomen zijn in een wip was
hij bij de voordeur.
Hij probeerde de kruk. Stijf gesloten! De
eenige weg was dus door het raam. Luttele
minuten later stond Freddy in de kamer, waar
het lichaam lag. Hij doorzocht de kleine ka
mer vlug en grondig. NietsToen ging hij
naar de deur die op een kier stond. Voorzich
tig pakte hij den knop vast en trok de deur
naar zich toe.
Daarbuiten lag een donkere gang. Met be
hulp van zijn sigarenaansteker zag Freddy,
dat zich daar niemband bevond. Aan de over
zijde bevond zich een deur. Hij wierp haar
open en riep: „Wie is daar?" Zijn stem klonk
hol en spookachtig. Niemand antwoordde.
Hij staarde in een leege keuken. Toen keer
de hij zich om, sloot de deur en glipte de trap
op. Door de vaart waarmede hij liep, ging de
sigarenaansteker uit.
Freddy stond boven aan de trap in het stik
donkerdat wil zeggen, een flauwe licht-
glimp viel door een spleet in de deur van de
benedenkamer, waar de roerlooze gestalte
lagen in de duisternis klonk het kreunen
opnieuw.
Freddy kon niet vaststellen waar het van
daan kwam. Toen hij zijn sigarenaansteker
weer liet opvlammen, kwam een heftige blik
semflits hem te hulp en onthulde in witte
gloed twee deuren. Kwam het gekreun van
achter één van deze?
Hij draaide den knop van een der beide
deuren om. De geopende deur onthulde een
slaapkamer. Het bed was leeg.
Nu de tweede deur. Deze stond aan. Al wat
hij te doen had, was haar een zachten duw
te geven. Toen hij op het punt stond het te
doen, schrok hij hevig. Daarbinnen bewoog
iets
Naar dat hij zich zoo vervelend voelde
Die opstopper was blijkbaar harder aangeko
men dan hij gedacht had, en dan die door
natte kleeren, die je huiverig maakte tot op je
gebeente
Hij stiet de deur verder open. Twee glin
sterende, groene oogen, met groote pupillen.
„Vervloekte kat" siste Freddy, met een
koude rilling langs zijn rug.
Weer was het kreunen er, en nu, terwijl het
onweer even bedaarde, kon hij hooren waar
het vandaan kwam. Het kwam van beneden,
uit de kamer waar de doode man lag
Een vraag kroop in Freddy's bewustzijn op:
was de man daar in de kamer beneden wel
dood?
Met die vraag in zijn hoofd spokend, op
alles voorbereid, rende hij de trap af. Hij
bereikte de gang, duwde de kamerdeur een
eindje open en luisterde. Een zacht gemom
pel kwam van binnen.
Eerst kon Freddy de woorden niet verstaan.
Ze waren verward en onbegrijpelijk. Na lut
tele seconden echter, werd het gemompel
meer samenhangend en op het punt de kamer
binnen te stappen bedacht de luisteraar zich.
„Dacht je dat je leep was?" murmelde de
stem, die Freddy het laatst in een derde klas
compartiment gehoord had. „Maar je bent
een beetje te leep, eerwaarde heer, of liever
gezegd nagemaakte eerwaarde heer! En als je
bijkomt, heb ik nog een beetje meer voor je
in 't vet. Haha!
Een schamper lachen volgde. Toen een stil
te. Daarop begon het gemompel opnieuw.
„Hé? Hallo? Waar ben je? Nu, denk er om,
verroer je niet! Als je het doet, krijg je er nog
een, die beter aankomt! Als ik alleen was
geweest, had ik je wel direct in de gaten ge
had en zou ik je nooit in den auto hebben
meegenomen. Jammer dat het je niet vol
doende was, dat je mocht meerijden. Gek
ken! Allemaal gekken! Nu dan, hoor je. Hou
opstil! Om hier te komen en te verwach
ten, dat je zult uitvinden, waar we haar
heengebracht hebben
Freddy's vingers spanden zich. Het was hem
of zijn hart even stil stond. Een nieuwe stilte,
langer dan daarnet. Zou de kerel nooit door
gaan Ah
„Hé! Wat ga je doen?" De mompelstem
sloeg nu over in geschreeuw.. Voor den drom
mel, wat ga je doen? Laat los! Laat los!
Goed danals je niet wiltGooi dat
weglaat dat vallenikik zal je
nek breken
Thans kwam er een ander geluid uit de ka
mer. Iets had zich opgericht en was weer ge
vallen. Daarop een gereutel.
Freddy stiet de deur open en ging naar
binnen. De man had zich bewogen, maar
zijn gezicht lag nog naar den vloer gekeerd.
Hü gaf geen. teeken dat hii de deux had hoo
ren opengaan, maar toen Freddy op hem toe
vloog, barstte hij uit:
„Mooi! Goed zoo! Ik zal het je zeggen!
Verdraaidlaat loslaat losik zal:
het je immers vertellen! Ik kan toch niet pra
ten als ik gewurgd wordEen huis op
Thetford Heathbewesten Thetford
daar hebben ze d'r heengebracht. Ga haar;
daar maar zoeken!' Het is een onbewoond
huis en misschien zal de huisbewaarder Je
wel een klein souvenir
De adem stokte Freddy haast in de keel.
Thetford Heath! Een onbewoond huis be
westen Thetford! Daar was ze dus!
En toen wrong zich uit de keel van den
ijlenden man op den grond een woeste lach,
los. Een lach, zoo verschrikkelijk, dat Freddy
onwillekeurig een stap achteruit deinsde.
„En nu ben je weg, verduivelde gefcl*
krijsehte de man. „Dan zal ik je eens wat an
ders vertellen! Je dacht, dat je me te pakket
kon nemen, hè? Nou ga dan maar naar Thet
ford! Amuseer je! Maar je zult er niets vin
denWant het is toevallig niet Thetford,
eerwaarde heer! Het is HoltHa ha! Je
dacht dat je een loopje met mij kon nemen.
dat dacht je, hè? Ha. ha. ha! Ha, ha!
De krankzinnige lach brak in gerochel. De
gestalte verhief zich plotseling op de knieën
en opende de oogen, die recht in die van
Freddy staarden. Thans zag Freddy het voor
hoofd van den man.... er was een diepe, ga
pende wond in.
Daarop zonk de gestalte terug ën de be
weeglijke oude man, die in Norwich in den
trein van 5 uur 18 was gestapt, lag thans wér
kelijk heel stil.
„(Wordt vervolge»:
