De aanslag op Koning Edward VIII
Binnen twaalf uur...
FEUILLETON
'A
Maharadjah Kumar van Vizianagram,
aanvoerder van het Britsch Indisch
cricket-team, bracht deze week een
bezoek aan den Engelschen Koning
De heer T. Froentjes, burgemeester
Van Beilen, die Donderdag bij het
auto-ongeluk te Assen om het leven
is gekomen
H. M. de Koningin tijdens het bezoek, dat de vorstin Donderdag
bracht aan de tentoonstelling van Britsche Kunst in bet Stedelijk
Museum te Amsterdam
Het ernstig auto-ongeluk te Graswijk bij Assen. De geheel vernielde
auto, waarin de burgemeester van Beilen, de heer T. Froentjes en wethouder
Eieveld den dood vonden
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
De deur opende naar binnen. Toen zij op
hem toezwaaide, verschool hij er zich achter,
zijn revolver stevig omklemd. Wat het wapen
betrof, aarzelde hij niet. Zoo noodig zou het
gebruiken en zonder voorafgaande waar
schuwing.
Nu was de deur wijd open. De persoon, die
van buiten kwam, trad binnen.
Handen omhoog en gauw!" riep Freddy
uit zijn schuilhoek komend.
Een onderdrukte gil gaf antwoord en aan
een der opgeheven handen fonkelde een ro
bijn in een ring.
„Hemel!" Het kwam haast als een snik over
Freddy's lippen.
En toen het meisje wankelde, ving hij haar
op in zijn armen.
HOOFDSTUK XXVI.
ROSE.
Een paar minuten geleden had Freddy aan
den rand van een donkeren afgrond ge
staan, met één seconde tusschen hem en de
eeuwigheid, en hier was hij nu, levend en wel
met een meisje in zijn armen geleund, haar
hart vlak bij het zijne, terwijl haar haren zijn
wangen streelden. Neen, niet een meisje.
Het meisje!.
„Ik begrijp het gewoonweg niet", was „Fred
dy's eenig-uitgesproken commentaar.
Het meisje begreep het evenmin. Het zien
van Freddy had haar een schok gegeven, die
haar wereld ondersteboven scheen te keeren,
een schok, die oorzaak was, dat zij voor het
eerst toegaf aan haar zwakheid. In een plot
selinge verwarring had zij kans gezien aan
haar bewakers te ontsnappen; nu stond zij
daar onthutst en buiten adem
Maar zij was de eerste die zich herstelde.
Ze maakte zich van hem los en ging een stap
opzij.
„Wat is er gaande?" hijgde ze.
„Ik weet het niet", was zijn antwoord. „Al
wat ik weet is, dat ik u gevonden heb, en dat
ik u hier weg kom halen!"
„Neen, nog niet!"
Zij sprak tegen hem, maar hij was er zich
van bewust, dat hij maar half haar aan
dacht had.
De andere helft van haar attentie was op
de gang gericht.
Zij luisterde met gespitste ooren. Van be
neden kwamen verwarde geluiden. Wat ge
beurde er? had zij gevraagd. Freddy had er
geen notie van. Maar hij liet zich door haar
onbegrijpelijk protest niet van zijn stuk bren
gen.
„Ja, ik kom u hier weghalen, nu", hernam
hij. „Er is geen oogenblik te verliezen!"
„Natuurlijk moet ie dat doen", mompelde
de werkman van den grond af, ,,'t Is een han
dige jongenEn we hebben het meissie ge
red, ziet u?"
De stem van den werkman, plotseling op
klinkend, scheen den muur van haar ver
strooidheid te doorboren. Ze zou kunnen
vragen wie hij was en hoe hij daar gekomen
was. Maar ze deed niets van dit allesze
fluisterde alleen gespannen:
,,Ik ben de eenige niet die u moet redden!
We kunnen nu niet praten. Later. Maar er is
nog iemand een klein meisje ik moet
haar vinden ik moet!"
Er flitste Freddy iets door het hoofd. Een
J?lein meisje. Had hij niet wat over een klein
meisje gehoordwel ja! Rose Terrence!
De dikke mijnheer had het over haar gehad.
„Help me haar te zoeken!" ging het meisje
voort. „Dan zal ik met u meegaan maar
niet eerder!"
Het rumoer beneden werd duidelijker. Er
sloeg een deur dicht. Iemand gaf op scherpen
toon een bevel
Rose Terrencezette de stroom van
Freddy's gedachten zich voort. Ja natuurlijk.
Maar wat had Lydia Leveridge met Rpse Ter
rence te maken?
„Hemel-nog-aan-toe!" riep Freddy, in het
oogenblik dat een licht in zijn brein ging da
gen. „U bent voor haar hier gekomen
hebt u voor haar laten ontvoeren om haar
te kunnen vinden
„Vlug! Vlug!" pleitte het meisje. „Om he
melswil!"
Toen begon Freddy's geest helder en actief
te werken. Beneden gebeurden gevaarlijke
dingen. Hij kon niet toestaan dat het meisje,
dat gevaar tegemoet ging. Ook kon hij den
werkman niet aan de genade van de misda
digers overlaten. En Rose Terrence! Hij moest
Ro.se Terrence vinden! Rose Terrence betee-
kende blijkbaar alles voor Lydia Leveridge,
dat ze zoove.el voor het kind op het spel zette.
Ja, maar hoe had zeOch, daar was nu
geen tijd voor. Welke drie dingen had hij te
doen? O, ja! Hij moest zich voor het mo
ment bij drie dingen houdenhét
meisje de werkman Rose.
„Wat gaat u doen?" riep het meisje.
Freddy was al bij de deur.Zijn zenuwen tintel
den. „Als u mij mijn gang laat gaan, komt
alles in orde".
Ze sprong naar hem toe en pakte hem bij
den schouder.
„Ik moet dat kind vinden", riep zij uit.
,,Ja, en u zult het vinden", beloofde Freddy
..Rose Terrence, ik weet het."
Zij staarde hem verbluft aan.
„U ziet, ik weet meer dan u denkt, u kunt
op me vertrouwen".
„Maar weet u waar ze is?"
„Ja," verklaarde Freddy, „ik heb haar ge
zien!" Hij probeerde den deurknop. „Luister
terwijl ik weg ben, ga naar dien man op den
grond. Laat hij u kunnen zien. Laat hem
weten, dat we het klaargespeeld hebben. Hij
heeft behoefte aan een beetje troost en ge
ruststelling."
Het volgende oogenblik was Freddy de ka
mer uit.
De kamer met het licht de kamer, waar
hij dat kleine gezicht gezien had! Hij kende
de ligging. Op de verdieping hierboven en dan
twee kamers verder de gang in. Heelemaal
rechts aan het einde. Misschien was §r er
gens een tweede trap. Een achtertrap; ja!
vlak bij hem
Dus de heele geschiedenis was met voor
bedachten rade in elkaar gezet! Lydia Leve
ridge had zich met opzet laten ontvoeren om
te kunnen uitvinden, waar Rose Terrence
was. En die beide anderen de man met het
bruine pak en de reverend moesten de
detectives geweest zijn, die probeerden de
verbindingslijn te onderhouden tusschen haar
en de veilige wereld. En natuurlijk had ze niet
gewild, dat Freddy tussehenbeide kwam, want
als hij verhinderde dat ze ontvoerd werd, of
iets deed om de ontvoerders te verschrikken,
zou het heele plan in duigen vallenAh,
daar was hij er!
Boven aan de rechtertrap. Nu, welken kant
op? Naar rechts natuurlijk.
Het lawaai van beneden kwam nader. Voor
hem uit was een deur, rechts in de gang. Het
was de derde deur, de eenige, waar een licht
schijnsel onderdoor viel. Daar was hij er
zijn hand rustte op den knop, hij draaide dien
om. Meer dan omdraaien kon hij echter niet.
De deur was gesloten.
„Dat had ik kunnen verwachten", dacht
Freddy, „ik zal hem moeten inslaan,
dat is het eenige".
Het rumoer was nu nog dichter bij. Voet
stappen spoedden zich in zijn richting.Binnen
enkele seconden ging er bij deze deur iets
gebeuren.Toen schoot hem eensklaps een goed
idee door het hoofd.
Aan het einde van de gang was een hoek. In
een wip was Freddy er achter gekropen. Geen
seconde te vroeg. Een gestalte die haast
scheen te hebben, werd zichtbaar. Alweer een
oude kennis uit trein 5 uur 18.... de man met
den paardenkop!
Zijn oogen waren strak gericht op de deur,,
waar de lichtspleet onder door scheen. Met
onverholen voldoening merkte Freddy op,
dat de man een sleutel in de hand hield. De
sleutel maakte metalen muziek in het slot.
De deur werd opengegooid
„Handen omhoog", sprak Freddy, die uit
zijn schuilplaats geschoten kwam, rustig. „Het
is meenens, hoor!"
De man met het paardengezicht stond met
een ruk stil.
„Ik schiet als ik drie zeg", ging Freddy
voort. „Eén twee
De handen gingen omhoog.
„Naar binnen", commandeerde Freddy, „En
dan op den grond liggen. Gezicht naar bene
den".
Hij duwde zijn revolver tegen den rug van
zijn gevangene; dezelfde revolver, die nog
niet lang geledei pijnlijk in zijn eigen rug
gedrukt, was!
„Wat voor den drommelschuimbekte
de man met den paardenkop.
Maar Freddy was niet in de stemming voor
praatje^,
„Plat op den vloer, hoor je?" De trekker
van de revolver was in de spanning van het
oogenblik bijna overgehaald.
„Gezicht omlaag".
De man gehoorzaamde. En uit een bedje in
een hek van de kamer, staarde een klein,
bleek meisje, in snikkende vrees naar haar
bezoekers!
In een ommezien had Freddy het kind in
één arm. In alweer een ommezien werd de
kamerdeur opnieuw gesloten, den sleutel om
gedraaid, en de man met den paardenkop
had het vertrek voor zich alleen.
Het kind klemde zich vaster tegen hem
aan.
(Wordt vervolgd).t
De onlusten in Palestina. Een Arabier wordt Infanterie en artillerie hielden
Donderdag op de Lek bij
door een der Engelsche soldaten gefouilleerd Beuzichem oefeningen. Het
overzetten van troepen in losse
naar verborgen wapenen pontons
Koning Edward VIII heeft Donderdag in Hyde Park te Londen aan een zestal
bataljons van de .Guards" nieuwe vaandels uitgereikt. Na afloop van de
plechtigheid werd een mislukte aanslag op het leven van den Koning gepleegd
Donderdagavond hebben H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana
een bezoek gebracht aan de tentoonstelling van Oude Kunst in het Rijks
museum te Amsterdam. De vorstelijke bezoeksters tijdens de bezichtiging
Het moment waarop de pleger van den mislukten aanslag op
het leven van Koning Edward VIII van Engeland, door eenige
politie-agenten naar de gereedstaande auto wordt gebracht
