Prins Bernhard bezoekt de Hoogovens.
GELD EN LIEFDE
mm
WÊSÈtm,
FEUILLETON
Prins Bernhard bracht Maandag een bezoek aan IJmuiden, waar Hij met veel
belangstelling het hoogovenbedrijt en de staalfabrieken bezichtigde
Mussolini te Milaan. Toegejuicht door een geestdriftige menigte, doet de Duce,
staande in zijn auto, zijn intrede in de stad
Aan den arbeid voor het
tapijt, dat Rotterdamsche
vrouwen als huwelijks-ge
schenk aan H. K. H. Prinses
Juliana en Prins Bernhard
zullen aanbieden
Bij Zijn bezoek aan IJmuiden bezich
tigde Prins Bernhard Maandag ook de
sluizen, waarbij de hooge bezoeker
werd rondgeleid door den hoofd
ingenieur van den Rijkswaterstaat, ir.
C. Wolterbeek
Tijdens de bezichtiging van de hoogovens te IJmuiden door Z. H. Prins Bernhard. De
zoeker bij zijn rondgang over het terrein
hooge
Het eerste apparaat van den uitvinder
Bell, waarmede het gesproken woord
werd overgebracht, geëxposeerd op
de tentoonstelling te Amsterdam ter
gelegenheid van net 40-jarig jubileum
der hoofdstedelijke gemeente-telefoon
Met de bergingswerkzaamheden van den tusschen de IJmuider pieren verganen Scheveningschen logger Sch. 68 i< Maandag een D® bemanning van den te Rotterdam liggenden kruiser .De Ruyter maakte Maandag een
llP. v, - ij.. j L, j marsch door de stad, en defileerde op den Coolsingel voor den burgemeester en den com-
aanvang gemaakt. De .Meermin bij het wrak, dat door een duiker onderzocht werd mandant van het schip
Roman van HUGO BETTAUER.
(Nadruk verboden.)
17)
Franzi stemde geheel met zijn keus in
en voelde dadelijk sympathie voor Dora; zij
drukte haar hartelijk de hand en zei vrien
delijk en innemend:
„Ik reken er op, dat wij goede -vriendin
nen zullen worden".
Waarop Dora het mooie, blonde meisje,
dat haar nog bijna een kind leek kuste en
zich voornam nauwgezet en met zorg over
haar geluk te waken.
Op den vierden dag na ontvangst van
Garrick's telegram, scheepte het kleine ge
zelschap zich te Liverpool op de „Leviathan"
in. Op deze heerlijk kalme zeereis ondervond
Franzi voor het eerst hoe kostelijk het is
jong, mooi, gezond en rijk te zijn. Alle passa
giers, zoowel de mannelijke als de vrouwelijke
aanbaden haar schoonheid en verafgoodden
haar en het gbeurde zelfs, dat het schip een
oogenblik een verkeerde koers nam, doordat
Franzi zich nabij de brug ophield en de eer
ste officier geen oog van haar kon af
houden.
Niemand aan boord wist, onder welke om
standigheden deze blonde schoonheid naar
Amerika reisde. Men hield haar voor een
rijke jongedame, die met haar gezelschaps
dame de wereld wilde zien.
Precies op den zesden dag kwam de
„Leviathan" in Hoboken aan. Maar tot gren-
zelooze teleurstelling van Franzi en tot groote
woede van Fred, was Garrick hen niet komen
afhalen. In zijn plaats wachtte een van de
directeuren die Garrick bij Fred verontschul
digde en hem liet verzoeken, de jongedame
uit Weenen en haar begeleidster naar het St.
Regis Hotel te brengen, waar appartementen
voor haar besteld waren. Hij, Garrick zou de
dames eerst 's avonds zijn opwachting komen
maken, daar hij over zeer gewichtige zaken
verschillende besprekingen had te voeren.
Goud en liefde.
Fred Holme had het souper in een afzon
derlijken salon van het St. Regis Hotel laten
klaar zetten, waarin nu Franzi, die voortaan
Frances zou heeten, haar bruidegom af
wachtte.
In groot avondtoilet zat het kleine poppen-
naaistertje naast haar gezelschapsdame, Dora
Horak, op een canapé en wrong zich in ner
veuze spanning de handen. Het verschrikke
lijke van dit zonderlinge gebeuren kwam haar
in heel zijn omvang voor den geest. Zij zat
hier nu te wachten op een vreemden man,
die haar als een schilderij of een kunstvoor
werp wilde koopen. Op een man, van wien
zij niets anders wist dan dat hij rijk was!
Een man die het als een genade moest be
schouwen, dat hij haar tot zich ophief.
Schaamte en afschuw, jegens zichzelf en
jegens hem, jegens dien Garrick, die haar
niet eens had afgehaald, knepen haar de
keel toe.
Wat zou er gebeuren, wanneer zij dezen
Henry Garrick niet beviel en hij haar zou
weigeren?
Franzi sprong op en fluisterde snikkend:
„Dora, kom laten wij weg gaan en vluch
ten! Hier in Amerika zal het ons niet aan
werk ontbreken, wij zullen er ook zonder
mannen wel kunnen komen!"
Eer Dora, die het ook bang om het hart
was geworden, nog antwoorden kon, klonken
schreden in de andere kamer, de deur ging
open en Henry Garrick, begeleid door Fred
Holme, wien het angstzweet op het voor
hoofd stond, trad den salon binnen. Fattv
stelde vlug voor, gaf Dora een wenk, verliet
met haar het vertrek en Garrick en Franzi
stonden alleen tegenover elkaar
Getroffen, overweldigend en ontroerd door
zooveel schoonheid en jeudige lieftalligheid,
stak de Amerikaansche Nabob het meisje
zwijgend zijn hand toe. Zij reikte hem de
hare, die ijskoud aanvoelde, werd doodsbleek,
zag hem verwilderd in de oogen en nam in
een onderdeel van een seconde zijn beeld in
zich op.
Koelbloedige rust en zelfbeheersching,
kracht, energie en trots, kenmerkten dezen
groten breed geschouderden man. Het wezen
der sympathie en der menschelijke aantrek
kingskracht is duister en geheimzinnig. De
afkeer veranderde bij Franzi plots in gene
genheid; haar trots vervaagde, zij dacht niet
meer aan vluchten, maar heel haar vrouwe
lijk instinct was er op gericht hem te be
hagen; zij keek hem met groote oogen aan
en zei:
„Dit alles is heel zonderling, Mister Gar
rick, zóó zonderling, dat het mij als een droom
voorkomt. Maar ik ben wel degelijk wakker,
heelemaal wakker en ik smeek u, in mij niet
uw bruid te zien, die een ander voor u heeft
uitgezocht, maar slechts een jong meisje,
een dame, die u eerst moet leeren kennen".
Ook in het hart van den sterkste werkt
de liefde snel en heftig. Henry Garrick, de
koele, zelfbeheerschte man, die zich in zijn
heele leven slechts had laten leiden door de
wetten van de onverbiddelijke logica en doel
treffendheid, was nu opeens betooverd; hij
voelde hoe een duizeling van vreugde en ge
luk hem overviel en hij overstelpte de kleine
hand met zijn kussen, trok haar in zijn ar
men, drukte zijn lippen op haar zenuwachtig
bevende mond en zei bijna juichend:
„Ik heb je alreeds leeren kennen en leeren
iefhebben. Dit korte oogenblik was voldoen
de! Wat kan ik nog meer van je weten,
dan dat je schoon, goed en lief bent? Laat ik
je dit zeggen, Frances: groote daden in de
wereldgeschiedenis en in het leven der enke
lingen, zijn nimmer het gevolg geweest van
lange beraadslagingen, maar altijd van plot
selinge ingevingen en van bliksemsnelle be
sluiten. En ik weet het heer zeker, dat ik
je in deze ééne seconde voldoende heb leeren
kennen
Franzi weerstreefde hem niet langer, bleef
tegen hem aangevleid en sloot haar oogen.
Toen Dora en Fred weer binnen geroepen
waren, stelde Garrick zich zoo overmoedig en
jongensachtig aan, dat Dora met fijne op
merkingsgave begreep en lachte, maar Fred
zei hoofdschuddend in zichzelf:
„Hij heeft het leelijk te pakken!"
Het verlovingssouper verliep in ongetem
perde vrolijkheid. Er werden toekomstplannen
gesmeed en de ondertrouw over enkele dagen
bepaald, speeches werden afgestoken, afwis
selend in het Duitsch en in het Engelsch.
Terwijl Garrick met fijnen tact uitsluitend
Duitsch sprak, redeneerde Franzi uitsluitend
in het Engelsch, waarbij zij de grappigste en
tot groote hilariteit aanleiding gevende fouten
maakte.
Te middernacht was er een klein incident.
Plotseling vloog de deur open en fel magne
siumlicht zette gedurende het onderdeel van
een seconde het vertrek in een hellen gloed.
Een lange, magere man, die bij de deur stond,
zei droogjes:
„John Fox van de „World". Ik was zoo vrij
een kleine fotografische opname met mag
nesiumlicht te maken en nu verzoek ik be
leefd om een interview.
De reporter had op de een of andere wijze
de lucht van deze zeldzame geschiedenis ge
kregen, was met een fotograaf het hotel bin
nen geslopen, had de opname gemaakt en
stelde nu allerlei vragen, die Fred zeer slor
dig en opzettelijk onnauwkeurig beant
woordde.
's Morgens verscheen de opname op de
eerste foto-pagina van de „World" met als
bijschrift een artikel met* de meest sensa-
tioneele en onzinnige bijzonderheden, door
den reporter eenvoudig uit zijn duim ge
zogen. Hij schreef over een Weensche prinses
uit het Huis Habsburg, die naar New York
was gekomen om met den rijksten man ter
wereld te trouwen, dien zij enkel uit be
schrijvingen had leeren kennen.
Fred slaagde erin de data van den onder
trouw en van het huwelijk geheel geheim te
houden. Het huwelijk werd gesloten in een
klein kerkje in het Noordwesten van New York
en onmiddellijk daarna suisde Garrick's
groote reisauto, die een complete woning in
het klein was, met hem en Franzi naar
Pennsylvanië, waar de milliardair een groote
villa in het onmetelijke natuurpark bezat.
Daar wilde hij met zijn schcone jonge vrouw
vele weken van ongestoord geluk doorbren
gen.
Dora en Fred bleven in New York. Fred
moest zijn patroon in alle zakelijke aange
legenheden vervangen en Dora kreeg tot taak
in het paleis aan de Riverside IDrive een
groot aantal vertrekken voor haar meesteres
te laten inrichten.
Toen Fred en Dora afscheid namen, zeide
hij, en 't klonk ietwat angstig:
„Ik geef niet veel om het huwelijk. Maar
vandaag heb ik daar werkelijk groote nei
ging toe gekregen. Wanneer ik zie dat anderen
daardoor gelukkig worden, zal ik misschien
zelf binnenkort ook een vrouw zoeken".
De 'sympathie was in dit geval weder
zijds.
Henry Garrick had zich voorgenomen, de
eerste weken alleen aan zijn jonge huwelijk
aan zijn 'vrouw en zichzelf te wijden. Hij ge
voelde zich als een herstellende zieke, licht
als een veer, onbezorgd en vol levenslust. Hij
las geen couranten, dacht niet aan zijn zaken
en verheugde zich slechts over zijn jong ge
luk.
(Wordt vervolgd).
