GELD EN LIEFDE
Roman van HUGO BETTAUER.
(Nadruk verboden.)
21)
Nauwelijks echter was de ouverture ge
ëindigd of een van Garricks secretarissen
betrad de loge en sprak enkele woorden met
zijn patroon, waarop deze opstond, zich ver
ontschuldigde en heen ging. Zijn zaken eisch-
ten hem weer op. Daardoor had Frances geen
aandacht meer voor de voorstelling, onder
drukte met moeite haar tranen en keek nu en
dan zenuwachtig om, of haar echtgenoot mis
schien nog zou terugkomen. Maar hij liet
tevergeefs op zich wachten.
Lord Cecil Douglas.
Franzi begon geheel te veranderen. Vol
gens de meening van haar omgeving in
haar voordeel, maar naar haar eigen opvat
ting en die van Dora, in haar nadeel. Zij
werd meer en meer een Amerikaansche. Zij
wierp zich van het eene vermaak in het
andere, toonde een onverzadigbaren dranng
naar luxe en verkwisting en scheen alleen
nog maar belangstelling te hebben voor hoe
den, toiletten, pelswerk en sieraden. Zij
schepte behagen in buitensporigheden, die
niet in overeenstemming waren met haar
ware karakter.
Bovendien werd zij zenuwachtig en gejaagd
Het gebeurde meer dan eens, dat zij in uit
gelaten vroolijkheid plotseling krampachtig
begon te huilen en te snikken, ze kreeg aan
vallen van drift, leed aan hoofdpijn en aan
ov ^spanning. Als poppennaaistertje, dat
nustentijds honger en gebrek leed, had zij
dat alles niet gekend.
Garrick ontging dit alles. Hij bemerkte al
leen, dat Frances meer en meer een groote
dame werd en niet meer treurig en
ontstemd was als hij dadelijk na het souper
wegging, zoodat hij zonder schroom aan zijn
zaken kon blijven.
Lilian Mervil volgde den gang van zaken
met genoegen.
Eens introduceerde zij bij Frances een
Engelschen aristocraat, die eerst kort geleden
in Amerika was aangekomen. Lord Douglas
was het type van den graag gezien-en
Engelschman. Bruin, groot, slank, elegant,
harde doordringende oogen, geestig en ad
rem wist hij zich bij elkeen populair te
maken.
Ook op Franzi maakte deze geestige man
diepen indruk. Zijn manier van spreken be
dwelmde haar en de bijtende spot waarmee
hij de Amerikaansche society hekelde, bracht
haar in blijde verrukking.
Franzi gaf te zijner eere een groot souper
en bij deze gelegenheid leerde ook Garrick
dezen doorluchtigen Engelschman kennen,
die vertelde naar Amerika te zijn gekomen
om land en volk te bestudeeren en om in den
zomer in Noord-Canada op elanden en wilde
eenden te gaan jagen. Garrick gedroeg zich
terughoudend jegens hem en zei later tegen
zijn vrouw, dat hij bij gelegenheid over
Douglas in Londen informaties zou laten in
winnen, daar hij zulke buitenlanders niet
zonder meer vertrouwde.
Franzi hield dit wantrouwen voor paloersch-
heid en verheugde zich daarover. Zij had im
mers in honderden romans gelezen, dat
vrouwen verstandig handelden met hun
mannen jaloërsch te maken, daar blind ver
trouwen den man van de vrouw verwijdert.
Onwillekeurig vergeleek zij den Engelschen
Lord met haar echtgenoot. Deze laatste was
ernstig, stil en zwaar op de hand; de
Engelschman daarentegen vermakelijk en
van geest en humor sprankelend; de ware
levenskunstenaar, die de wereld nam naar
het beginsel „vreugde doet leven". Natuurlijk
haar Henry beminde zij en zij zou graag
hem haar liefde bewijzen, maar hij vei-langde
dat immers 'niet. Hij zag niets anders, in haar
dan de vrouw, die zijner waardig was. Zijn
gezelschap ontbeerde zij, hij liet haar niet
in zijn werk en zijn zorgen deelen, dagen lang
zag zij hem niet eens waarom zou zij zich
dus niet verheugen in het gezelschap van
der knappen, temperamentvollen aristocraat
die zoo gezellig praten kon?
Lord Douglas overstelpte de jonge vrouw
al spoedig met attenties, begeleidde haar naar
de matinees in theaters en bioscopen en reed
's morgens met haar uit.
Hij bleek ook zeer deskundig te zijn op
het gebied van edelgesteenten en vooral op
dat van parels. Toen hij voor het eerst het
parelsnoer zag, dat Franzi van haar echt
genoot ten geschenke had gekregen, was hij
in verrukking, streelde de doffe en toch lich
tende kogeltjes voortduiend en verzekerde,
dat er geen tweede even mooi snoer op de
wereld te Vinden was.
Franzi had een rijcostuum laten maken,
waaiwan het nauwsluitend zwarte jacquet
haar uitstekend kleedde. Lord Douglas was
vol bewondering en ried 'haar aan, op haar
rijtoeren het parelsnoer te dragen.
„Deze pai-els moeten op zwart laken een
verblindend effect maken! De mooiste vrouw
met de mooiste parels wilt u mij dat ge
not verschaffen?"
Zooals iedere vrouw, kon Franzi aan deze
vleierij geen weerstand bieden en derhalve
willigde zij gaarne zijn verzoek in. Steeds
wanneer zij uitreed, droeg zij het mooie snoer
en dat baarde veel opzien.
Op zekerexx dag in het begin van de lente
stelde Lord Douglas voor, den volgende mor
gen een langen rit over de Hudson Hights
te maken. Naar Europeesch gebruik, vroeg
Franzi 's avonds haar echtgenoot of hij daar
iets op tegen had. Hij keek haar met groote
oogen aan en zei met een strak gezicht:
„Hier te lande doet een vrouw wat zij goed
vindt en wat zij verantwoorden kan. Jij zelf
moet weten, wat je doen moogt en wat je als
mijn vrouw moet laten. Ik heb tegen dezen
i*it geen bezwaai\ maar ik zou je sterk aan
raden James mee te nemen".
James was de rijknecht, dien Garrick eerst
enkele dagen geleden voor zijn vrouw aange
nomen had. In den stal stondeix thans drie
prachtige rijpaarden; een lichtbruine vos
voor Franzi, een zwaar bruin paard voor Gar
rick en een derde paard voor James, Gar-
rick's ros werd regelmatig door Lord Douglas
bereden, die anders een paard had moeten
huren. Reeds vroeg in den ochtend om zes
uur, reeds men uit en Franzi droeg weer het
uit dx'iehonderd parels gevormde snoer, twee
maal om den hals gelegd.
Twee uur lang reed men in een kalm tempo
stroomopwaarts langs de Hudson, waarna
men bij een uitspanning afsteeg om te ont
bijten. Na een uur rust stelde Lord Douglas
voor, een smal pad door het bosch te nemen,
dat zigzagsgewijze naar den top van den
dichtbegroeiden heuvel en van daar naar be
neden tot aan de rivier leidde.
„Dat zal heel prettig zijn", zei hij „en het
zal nog prettiger zijn, als wij James met zijn
duistere en onaangename tronie niet achter
ons laten rijden, maar hier laten wach
ten".
Na een oogenblik aarzelens vond ook Franzi
dit narijden overbodig en zij gaf James order,
met zijn paard in de uitspanning te wach
ten tot zij na ongeveer anderhalf uur zouden
terugkomen.
Op het gelaat van den zwijgenden rijknecht
kwam een vragenden trek doch hij gehoor
zaamde en boog zonder iets te zeggen.
Het pad door het bosch was juist breed ge
noeg voor twee ruiters. Een tijdje ging het
bergop tot een plateau op den berg bereikt
werd, waar men een schitterend uitzicht
had. Daar stond een onbeheerde auto waar
van de eigenaar vermoedelijk het bosch was
ixigegaan.
„Zoo", zei Lord Douglas, „van hier gaat het
in wijde bochten naar beneden, tot aan de
Hudson. Wij zullen in vollen galop naar be
neden rijden en u zult eens zien hoe heerlijk
het is, als de paarden ongebreideld omlaag
galoppeeren. Eerst wil ik nog even nazien of
onze zadels goed vast zitten".
Loi*d Cecil steeg af, trok den zadelriem
van zijn paard dichter aan en kwam bij den
vos van Franzi. Of hij op de een of nadere
manier den vos schichtig maakte, of dat er
iets anders gebeurde, bemerkte Franzi niet,;
maar opeens Steigerde het beest hinnekend,
om plotseling in razenden galop op hol te
slaan. Franzi raakte de teugels kwijt, riep
om hulp, greep de manen van het schuim-;
bekkende dier en kon zich nauwelijks in het
zadel houden, terwijl haar ros in woeste
vaart voortholde.
Zij keek nog eenmaal om en zag hoe Lord
Cecil schreeuwend zijn ai*men omhoog hield,
daarna sloot zij de oogen en liet zich wil
loos over aan haar paard, welks hoeven den
grond nauwelijks meer raakten. En toen zij
even de oogen opende, zag zij met ontzetting
dat de Hudson als een zilveren lint voor
haar lag en dat het paard met haar van de
steile helliixg af in de Hudson dreigde te
storten.
Nogmaals riep zij luid om hulp, toen hoor
de zij plotseling het helsch geraas van een
motor achter zich; een auto vloog haar voor
bij en kort voor de helling kruiste de wagen
het pad, versperde den weg, het razende
dier steigerde, een zwaren slag en gekraak,
het paard stortte neer en Franzi vloog van
zijn rug in de auto, die door den schok stil
stond. Toen zij na een lange bezwijming weer
tot bewustzijn kwam, hoorde zjj eerst wat er
gebeurd was.
(Wordt vervolgd!,
'n de Nenijto-hal te Rotterdam is Vrijdagavond de Zesdaagsche wielerwedstrijd aangevangen, waarvoor Rie Mastenbroek het'
startschot loste. De renners aan den start
Een Haagsche poelier heelt voor zijn winkel de jachtbuit uitgestald, welke
Prins Bernhard op de deze week bij Gorsel gehouden jacht geschoten
heeft
Het tapijt, dat de Naardensche burgeressen voor H. K. H. Prinses Juliana en Prins Bernhard
hebben vervaardigd, is gereed. Links de echtgenoote van Naardens burgemeester, mevr.
Boddens-Hosang van Dishoeck, onder wier leiding het tapijt werd gemaakt
Op den Rijksstraatweg naar Muiden worden vanwege het
Departement van Waterstaat verkeerstellingen gehouden.
Een post aan de Vinkebrug
De commandant van den Amerikaan-
schen torpedojager „Porter", die te
Amsterdam is aangekomen, gaat aan
den steiger der Holland-Amerika Lijn
van boord
Ondernemingsgeest en vakkennis hebben de „lerong
Blanda", een oorspi onkelijk tropische vrucht, op Europee-
sche tafels gebracht, nu ze in Hollandsche kassen gekweekt
wordt
Champignonkweek
te Diemen. De
eerste oogst is be
gonnen. Ongeveer
60.000 KG. cham
pignons zullen ie
der jaar geplukt
kunnen worden
