Prins Bernhard maakt een vliegtocht. Studentenfeesten te Utrecht.
De Landverrader
FEUILLETON
De Spaansche hoofdstad onder vuur. Scherpschutters der nationalisti
sche troepen bestoken de buitenwijken van Madrid Op den achter
grond onderscheidt men de gebouwen der stad
Prins Bernhard op het vliegveld
Schiphol na zijn aankomst per
K.L.M.-vliegtuig op de Amsterdam»
sche Luchthaven
De reünisten bij de viering van het vijfde lustrum der Utrechtsche
Studentenvereeniging „Unitas Studiosorum Rheno Trajectina" werden
bij hun aankomst te Utrecht door een eerewacht verwelkomd en
begeleid
Per K L.M.-vliegtuig maakte Prins Bernhard Donderdag een vliegtocht. Bij
aankomst op Schiphol wordt de bemanning van het begeleidend vliegtuigeskader
door kapitein A. van Weerden Poelman aan den Prins voorgesteld
Waar het Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
5)
Toch had Gladys dit jachtig leven lief
Weliswaar bleken haar zenuwen er niet al
tijd tegen bestand te zijn, maar des ondanks
hield ze van de eigenaardige, scherpe geur
van drukinkt, die in alle krantengebouwen
hangt, van het dreunen der zware persen
onder haar voeten, van het gerikketik der
zetmachines, van het aanhoudend rinkelen
van de telefoonbei, van al het geroezemoes,
van alle herrie, die het bewijs waren, dat er
door een paar honderd man personeel hard
werd gewerkt.
Ze was juist bezig aan het gewone werk,
dat ze iederen dag stipt om tien minuten
over half tien klaar moest hebben, het typen
der scheepstijdingen, toen de chef Osborn
Blashmere binnenkwam. Hij groette nooit,
maar Gladys behoefde niet op te zien om te
weten, dat hij het lokaal had betreden. Want
nauwelijks ging de deur open of een wolk
van parfumlucht trok door het vertrek. Den
heer Blashmere viel het moeilijk maat te
houden. Niet alleen in het gebruik van
odeuren en haarwater, maar evenzeer in zijn
journalistieke verrichtingen.
Blashmere was een der meest gevreesde
dagbladschrijvers van heel Engeland. Zijn
vlijmscherpe pen ontzag niets en niemand.
Helaas wendde hij de talenten, die hij onge
twijfeld bezat, niet altijd op een edele ma
nier aan. Hij had zich nooit ontzien om re
putaties van mensehen, die hem, noch een
under ooit iets hadden misdaan, te breken 1
en gelukte hem dat niet, dan had hij met
zijn ondoordachte publicaties in ieder geval
bereikt, dat iemand in de oogen van het pu
bliek, dat de waarheid van zijn geschrijf niet
controleeren kon, was verdacht gemaakt. Hij
had een boosaardig genoegen in het opsporen
van schandaaltjes en zijn grootste trots be
stond hierin, zóó te kunnen schrijven, dat
hij zelf „gedekt" bleef.
Meermalen hadden andere bladen getracht
hem te winnen, maar dat was niet gelukt.
Blashmere maakte hier echter gebruik van,
om zijn directie in de waan te brengen, dat
hij beslist onmisbaar was en door niemand
anders uit het geheele Vereenigd Koninkrijk
kon worden vervangen. Het moet erkend
worden, dat de directie een kracht als Blash
mere wist te waardeeren. Hij was spoedig na
zijn komst aan de „London News" opgeklom
men tot eerste redacteur en was als zoodanig
tevens chef van de redactie-binnenland. Zijn
salaris overtrof dat der andere redactiele
den beduidend en zijn invloed op den dage-
lijkschen gang van zaken was zeer groot.
Wanneer het werk van een zijner collega's
hem niet beviel, was hij onbarmhartig in zijn
critiek en had hij om een of andere reden
aan iemand het land, dan rustte hij niet
voor deze door de directie wegens onge
schiktheid was ontslagen. En zulk een geval
was meer dan eens voorgekomen.
Geen wonder, dat niemand den man lij
den mocht. Er bestond een stille vijandigheid
tegen hem, iets waarvan Blashmere zich
overigens zeer wel bewust was. Maar het liet
hem koud; hij snauwde tegen iedereen en o,
wee als het gewaagd werd. ook maar een zij-
delingsche opmerking te maken over zijn
werk. Dan was hij de eerste weken niet te
genaken.
Gladys mocht den man evenmin Zij ver
gaf hem nooit, dat hij te goeder naam en
faam bekend staande lieden zonder aanlei-
iing door het slijk had gehaald, dat hij op
^en afschuwelijke wijze vleide iedereen, dien
hij dacht soms eens noodig te kunnen heb -
ben en dat hij daarbij nog trachtte zich als
een werkelijke gentleman voor te doen.
Want, ofschoon zijn uiterlijke manieren
onberispelijk waren, ofschoon hij altijd vol
gens de laatste modevoorsctaiften was ge
kleed, ofschoon zijn overhemd altijd smet
teloos was en zijn haren in een prachtige
scheiding op zijn hoofd geplakt lagen, liet
het jonge meisje zich hierdoor in het geheel
niet bedriegen. De wijze, waarop hij haar
soms langen tijd strak kon aankijken, in
schijn verscholen achter een groote uitge
vouwen krant, was zeker niet behoorlijk.
Dan was de valschheid in zijn licht blauw
groene oogen haar niet verborgen gebleven,
en de hatelijke manier, waarop hij Gladys
soms heimelijk toelachte, vervulde haar met
levendigen afschuw,
Mary had haar al vaak geplaagd met het
optreden van Osborn Blashmere.
Hij is doodelijk van je, ik verzeker het
je. En als Gladys dan heelemaal geen of
slechts een kort antwoord gaf, ging ze on
verbiddelijk verder. En ik geloof er niets van,
dat je hem zoo onaardig vindt. Ik vind het
heusch een lieven man. Dan proestten ze al
lebei van het lachen, want dat was zóóver
van de waarheid af, dat ze er onmogelijk
ernstig onder konden blijven.
Blashmere was nu binnengekomen en
monsterde met een oogopslag de aanwezigen.
Waarom is Burnet er niet? vroeg hij
den jongsten verslaggever en toen deze hem
moest antwoorden het niet te weten, wendde
hij zich met dezelfde vraag tot Mary Brown.
Meneer Burnet klaagde gisteren al over
zijn gezondheid, misschien is hij ziek ge
worden, zei Mary, terwijl ze even met haar
werk ophield.
Ach wat. Allemaal onzin, hij is zeker te
lui om te komen, dat zal de zaak wel weer
zijn, gromde hij.
Meneer Burnet heeft anders nog nooit
ontbroken, zoolang ik hier ben, mengde
Gladys zich opeens in het gesprek. Dat was
onverstandig, want het is altijd beter te zwij
gen in zulke gevallen, maar Gladys slaagde
er niet altijd in haar verontwaardiging te
onderdrukken.
Wonder boven wonder werd Blashmere vol
strekt niet kwaad over deze vrijmoedigheid,
integendeel, hij glimlachte even en zeide: U
kon wel eens gelijk hebben, juffrouw, laten
we hopen, dat het niets ernstigs is.
Alle redacteuren keken verbaasd op, zulk
een welwillend antwoord van hun chef aan
een zijner ondergeschikten waren zij niet
gewoon en enkelen zagen elkander veelbetee-
kenend aan Mary Brown beet zich op de
lippen en liet plotseling haar potlood vallen
en gebruikte geruimen tijd om het weer op
te rapen.
Iedereen ging weer vlug aan zijn bezigheid
en Blashmere begon de post na te zien.
Toen hij daarmee gereed was, riep hij
Gladys bij zich. Het was zijn gewoonte om de
antwoorden op de ingekomen brieven te dic-
teeren, zoodat Gladys ze in stenografie kon
opnemen, en later uitwerken op de schrijf
machine. Toen ze met haar blocnote en pot
lood gewapend naast haar chef was gaan
zitten, zeide deze, zonder zich aan de ver
wonderde oogen van Gladys en de overige
aanwezigen te storen:
Juffrouw Boroughbridge, uw plaats op de
redactie is voortaan hier, vlak naast mij.
Hier is nog een hoekje leeg, daar kan uw ta
feltje juist mooi staan en voor mij is het wel
zoo aangenaam, liet hij er met een leelijke
grijns op volgen.
Goed, mijnheer, antwoordde het jonge
meisje strak. Inwendig was ze woedend. Wat
verbeeldde hij zich wel? Toch niet dat zij
iets met hem op had? Hij kon wel beter we
ten. Wat zouden de anderen er wel niet van
denkenBlashmere wilde haar zeker op zoo'n
manier het leven onaangenaam maken.
De chef grinnikte nog eens, voldaan over
zijn nieuwen maatregel, stak een sterk ge
sausde sigaret op en begon de antwoorden
te dicteeren. Hij deed dit op gedempten toon
om de aandacht van hem en Gladys af te
leiden. Hij was vanm-xgen niet erg op dreef,
telkens vergiste hij zich, terwijl er meer dan
één lange pauze was. Onder het wer,k hield
hij zijn oogen op het gebogen hoofd van
Gladys gevestigd en de blik van zijn oogen,
die anders zoo zeker en zelfbewust was,
scheen nu niet van onrust vrij. Toen hij
weer geruimen tijd stilhield om zijn ver
strooide gedachten te verzamelen, dacht
Gladys er aan, dat haar den avond te voren
hetzelfde tijdens het voorlezen aan tante
was overkomen. Zou Blashmere ook iets
hinderen?
Onwillekeurig sloeg ze de oogen op en hun
blikken ontmoetten elkander. Snel keek het
meisje weer voor zich, er was iets in het
kijken van den man naast haar geweest, dat
haar niet beviel, ja, min of meer bang
maakte.
Blashmere glimlachte weer op zijn onheb
belijke manier, wachtte een oogenblik alsof
hij van een triomf genoot en zei toen op zijn
vriendelijkste manier: De rest zullen we van
middag wel afmaken. Gaat u nu maar vast
uw paperassen overdragen, anders is daar
geen tijd voor.
Terwijl Gladys haar papieren en verdere
benoodigdheden bij elkaar zocht, wisselde ze
een blik van verstandhouding met Mary.
Maar ze vond geen medelijden bij haar plaag
zieke vriendin, want deze fluisterde haar toe:
Heb ik het niet hij het rechte eind gehad? Ik
vertel je, dat hij compleet verliefd op je is.
Het klinkt niet slecht: Mevrouw Blashmere
geboren Bouroughbridge.
Gladys kon haar alchen niet houden en
een oogenblik verhelderde dit de zorgelijke
trekken van haar gezichtje.
Toe Mary, wees nu niet zoo flauw smeek
te ze. Doe me liever een middeltje aan de
hand om van die strop af te komen. Wil jij
het niet van me overnemen, het is het beste
plaatsje van de heele zaal.
Als u klaar is met uw gesprek, komt u
dan nog even hier, juffrouw, klonk de koude
stem van Blashmere, die de meisjes had zien
fluisteren en heel goed begreep waar het
over ging.
(Wordt vervolgd).
Dr. J. W Wicherink. eerelid van de Utrechtsche Studentenvereeniging .Unitas
Studioso< jm Rheno Trajectina", bevestigt een krans aan het Unitaswapen aan
den gevel van de sociëteit Symposium, bij de viering van het 5e lustrum der
vereeniging. Links: de rector, de heer P. J. Pennings
Leerlingen van dej Huishoudschool te Rotterdam vervaardigen een
picnic-mand welke als huwelijksgeschenk aan H. K H. Prinses Juliana
en Prins Bernhard zal worden aangeboden. Tijdens het opmaken
der mand
Pietje van den Broek, Eindhovens oudste inwoner en oudste Gflde-
broeder van Nederland wordt 22 November 100 jaar. Dezer dagen
bracht hij een bezoek aan de linnenfabriek, waar hij zestig ja ar als
baas werkzaam was
