De Landverrader
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
Ik wil kort zijn over dezen verschrikkelij-
ken tijd. Want toen begon mijn schande
reeds. Tegelijk met mij en de overige offi
cieren was ook George gevangen genomen.
Tijdens het korte gevecht zag ik hem een
oogenblik, terwijl hij in het wilde weg op de
Boeren stond te schieten. Sinds de overval
vermeed iedereen hem. Algemeen was de
overtuiging, dat hij ons had verraden. Want
zonder verraad is een dergelijke overval niet
mogelijk. De aanvoerders der Boeren deelden
mij in mijn gevangenschap mede, dat zij
nauwkeurig van onze ligging en van onze
getal- en wapensterkte op de hoogte waren
geweest. Duidelijker bewijs was wel niet mo
gelijk. Geen der officieren was het zonder
linge gedrag van George op den avond voor
de omsingeling vergeten. Was het verwon
derlijk, dat de verdenking op hem viel?
Wij keerden naar ons land terug. George
was nog zwijgzamer geworden sinds dien be-
wusten avond. Ook ik sprak niet met hem;
ik stond er op, dat een onderzoek naar de
beschuldigingen werd ingesteld. Voor ik ech
ter eenige personen kon verzoeken tot een
eereraad, welke het geheele geval moest on
derzoeken, toe te treden wdrd vanwege het
Hooge Militaire r iechtshof een aankalcht
tegen je vade>- ingediend en zijn arrestatie
bevnV*
J behandeling van zijn zaak geschiedde
met gesloten deuren, en alleen de uitspraak
werd publiek gemaakt. Je vader werd schul
dig bevonden aan landverraad en veroordeeld
tot 10 jaar gevangenisstraf,
i Het is mij onmogelijk over het proces lan
ger uit te weiden. Nog beef ik van schaamte,
als ik bedenk, dat dit ons roemrucht geslacht
moest overkomen.
De gevolgen van de veroordeeling waren
ontzettend. Hoewel ik mijn vrouw zoo voor
zichtig mogelijk had ingelicht omtrent het
gebeurde, zonk zij bij het vernemen van de
uitspraak van het Hof bewusteloos ineen.
Een hevige zenuwcrisis was het gevolg. Na
zes weken was zij uit haar lijden. Zij stierf
van smart. Ik zelf kon mij niet meer in het
openbaar vertoonen, trouwens ik wenschte
dat ook niet meer. Overal immers werd ik
nagewezen als de vader van den landverra
der, die oneervol uit den militairen dienst
was ontslagen, van een zoon, die al zijn bur
gerrechten door dit harde maar rechtvaar
dige vonnis had verloren. Zoo goed als ik er
toe in staat was, stelde ik orde op mijn zaken
en liet het beheer van mijn goederen over
aan den eenigen werkelijken vriend, die mij
was trouw gebleven, den majoor Peacock.
Daarna begonnen mijn omzwervingen over
den aardbol, waarvan ik je in den aanhef
van dezen brief heb gesproken.
Na zeven jaren werd je vader wegens zijn
eenmaal betoonde dapperheid door de Re
geering begenadigd. Onmiddellijk deelde ik
hem mede, dat ik hem niet meer als zoon
wilde erkennen en dat ik hem onterfd had.
Dat was in het jaar 1907. Je vader was toen
dertig jaar en naar ik van anderen heb ver
nomen ik had hem verboden nog eenmaal
onder mijn oogen te komen een man, die
gebroken was vóór hij een jaar in de gevan
genis had vertoefd. Om de maat te doen
overloopen, huwde hij hoewel hij geheel zon
der middelen was, eenige maanden later met
een meisje van eenvoudige afkomst. Het was
naar mijn vaste overtuiging zijn plicht ge
weest, als onterfd edelman, ongetrouwd te
blijven.
Ik wil thans over dit huwelijk niet oor-
deelen; ik vernam van derden veel goeds
van je moeder. Je vader zocht en vond een
betrekking, die echter zeer slecht werd ge
honoreerd. Op aandringen van majoor Pea
cock ging ik er tenslotte toe over ie vader
een klein jaarlijksch bedrag te doen uitbe
talen. Toen ik het bericht van zijn overlij
den vernam, was ik van oordeel meer dan
voldoende de menschelijke rechtvaardigheid
te hebben betracht.
Thans zie ik in, dat ik daarin ongelijk had.
Zooals je aanstonds zult bemerken, wil ik
trachten je zooveel mogelijk het ondervon
den leed te verzachten. Het spijt mij nu op
recht, dat je moeder niet meer in leven is,
om dezen ommekeer in je leven mede te ma
ken.
Ik zou zoo gaarne je eens in levende lijve
voor mij hebben gezien. Lijk je op je vader?
Heb je het karakter van een echte Borough-
bridge? O, dat er één in ons doorluchtig huis
moest zijn, die ons onbesmet blazoen door
zijn gedrag moest onteeren! Maar dit is
voorbij. Laat het verleden afgesloten zijn.
Gedurende vier dagen heb ik, liggende op
mijn bed, dezen brief aan één der doctoren,
die trachten mij nog in leven te houden, ge
dicteerd. Ik voel, dat het vergeefsche zorgen
zijn, die aan mij worden besteed. Vaarwel
lief kind.
Binnen weinige dagen zal ik rusten op het
stadskerkhof van Madrid. Notaris Branton
te Londen, aan wien deze brief zal worden
gezonden, heb ik opdracht gegeven je met
den inhoud van mijn testament bekend te
maken.
Je grootvader
Edward. Graaf Boroughbridge.
Nu draaide de notaris, die al dien tijd niet
de minste notitie van het lezende meisje had
genomen, zich om.
Gladys zat als versuft voor zich uit te
staren. Ze was dus de dochter van een graaf,
ze was gravin en behoorde tot den hoogsten
Engelschen adel.
Toen rees de gestalte van haar vader, zoo
als ze die uit haar kinderjaren had bewaard,
voor haar op. Ze zag zijn vermoeid, van zor
gen doorploegd gezicht, zjin vriendelijke
oogen, zijn haar, waardoor zoovele witte
strepen liepen. Deze man, waarvan haar
tante altijd met zooveel liefde en bewonde
ring had gesproken, zou dus een landverra
der, een lage misdadiger zijn?
Onmogelijk, dat kon en dat wilde zij niet
gelooven, nu niet en in de toekomst niet.
Nu begreep zij iets van het verdriet van
haar vader, van het geheim, dat op zijn ver
woest leven had gewogen als een looden last.
Zeven jaren had hij dus in de gevangenis
doorgebracht. En sinds dien avond in het
soldatenkamp had zijn vader hem van zich
gestooten. Nooit had die vader hém van
harte vergeven, ook nu niet, dat bleek wel
uit den toon van den brief.
De notaris kuchte even.
Doch Gladys hoorde het niet. Ze staarde
naar buiten. Door de hooge ramen kon zij
een stuk van de straat zien. Ze hoorde de
auto's toeteren, de sleepbooten op de Theems
floten, alle geluiden van de wereldstad klon
ken tot een groote symphonie samen. Daar
buiten ging het leven zijn gewonen gang.
Menschen werden geboren, en stierven, kran
ten werden gedrukt, geld werd verloren en
gewonnen en hier op een stil, deftig notaris
kantoor zat een eenvoudige typiste, die de
laatste telg uit een roemrijk adellijk ge
slacht bleek te zijn en die tegelijk met roem
en wellicht ook met rijkdom, de schande van
dat geslacht erfde.
Met een handbeweging streek ze enkele
haren van het voorhoofd. Ze wilde aan dit
alles nu niet denken. Ze zag den notaris
recht in de oogen, stond op en zeide, lang
zaam en op ieder woord den nadruk leg
gend;
En toch geloof ik niet, dat mijn vader
een verrader is.
De heer Branton deed of hij deze opmer
king niet had gehoord, maar vroeg beleefd:
Staat u mij toe u het testament van
wijlen uw heer grootvader voor te lezen,
mvladv?
Alstublieft, antwoordde Gladys uiterlijk
kalm, maar inwendig vol spanning.
De notaris nam nu de papieren bijeen, die
hij straks het eerst te voorschijn had
gehaald, schoof zijn bril van zijn neus op
zijn voorhoofd en kuchte opnieuw.
Dan vatte hij moed en las met onbewogen,
zakelijke stem het volgende:
Ik, Edward, William, George, Richard,
Graaf Boroughbridge, verklaar hierbij, dat
Gladys Boroughbridge is de eenige dochter
van mijn zoon George, William, Herbert,
graaf Boroughbridge en zijn vrouw Ellen
Bleastery, zoodat zij gerechtigd is, naam, titel
en wapen van mijn geslacht te voeren.
Aan genoemde Gladys Boroughbridge ver
maak ik al mijn bezittingen, zoowel roerende
als onroerende, zoodat het stamslot Borough
bridge in het graafschap Kent de behuizinge
in Park Lane te Londen, alsmede mijn bank
gelden en effecten haar volle eigendom
worden.
Ik bepaal, dat mijn kleindochter Gladys
Boroughbridge tot haar meerderjarigheid zal
staan onder voogdij van mijn vriend Majoor
Lewis Peacock. Zij zal voor haar meerder
jarigheid alleen in het huwelijk mogen tre
den met zijn toestemming, terwijl zij geen
uitgaven boven de 500 pond zal mogen doen
zonder zijn goedvinden. Echter is het Majoor
Peacock niet geoorloofd zonder de handtee-
kening van de erfgename uitgaven te doen
grooter dan 1000 pond, terwijl hij voor het
beheer van het slot Boroughbridge een jaar
geld zal ontvangen van 5000 pond.
Aan deze mijn laatste wilsbeschikking mag
geen openbare ruchtbaarheid worden gege
ven.
Dit testament is door mij uit eigen vrijen
wil en in tegenwoordigheid van twee getui
gen te Madrid opgemaakt.
(Volgde de onderteekening met inkt).
E. W G. R. Graaf Boroughbridge.
De getuigen
Dr. L. Jessilion.
Dr. A. de Goyas,
geeesheeren te Madrid.
- (.Wordt vervolgd)
De vernietiging
van Madrid tijdens
de hardnekkige
gevechten in de
Spaansche hoofd
stad. Bewoners
zoeken naarslacht-
offers onder de
puinhoopen na een
hevigen luchtaan
val der nationa
listen
.Thanksgivingday" is door de Amerikanen te Parijs gevierd
met een herdenkingsplechtigheid, waaraan ook door den
Amerikaanschen gezant Williams Bullitt werd deelgenomen
Van de werf van v. d. Giessen Zonen te Krimpen aan den IJssel is Vrijdag het 9100 ton
metende motor-tankschip „Erodona", gebouwd voor rekening van de Koninklijke Shell, te
water gelaten. Het moment, waarop het schip zijn element kiest
De ..Lichtmaand" te Sittard is Vrijdagavond door den burgemeester, den heer
M. W. J. Coenders, officieel geopend. Een foto van het feestelijk verlichte
marktplein
De burgeroorlog in Spanje. Een brug in den hoofdweg tusschen de provincies Galicië en Asturië, die door de regeerings-
troepen op hun terugtocht was vernield, wordt door nationalisten hersteld
Dr. A. L. C. Palies, zenuwarts te Hengelo,
die benoemd is tot geneesheer- directeur
der Rijksasyls voor psychopathen te
Avereest
De Wieringermeer wordt door een ratten- en veldmuizen-
plaag geteisterd. De rattenvanger bij eenige slachtoffers
van zijn vergiftigd brood
