Onderwijs-waschlijst is lang.
Sportvliegtuig in de Waalhaven
gestort.
De bestuurder om het leven gekomen.
Ceen intrekking van
bezuinigingen.
VRIJDAG 4 DECEMBER 1936
Vele specialisten aan het woord.
Wijzigingen in octrooi der
Ned. Bank.
Nadere mede deeling en van
Mr. Oud.
Tien jaar wegens moord
geëischt.
De ramp van de „Petrakis
Nomikos".
Indië's hudgetaire positie
nog zwak.
Ook voor 1938 uiterste
soberheid geboden.
Wielrijdster ernstig gewond.
Heymans en Sluyter in een
onweersstorm.
Donderdagmiddag om vijf mi
nuten over half vijf is het sport
vliegtuig van den heer M. A. G.
van der Leeuw, directeur van
de N.V. de Erven de Wed. 3. van
Nellen, die met zijn toestel van
Londen kwam, bij het landen
op het vliegveld Waalhaven af
gegleden en in de Waalhaven
terecht gekomen, waar het on
middellijk zonk. De bestuurder
is bij het ongeval om het leven
gekomen.
Hoofdambtenaar of
landlooper?
Een rechtzitting op Nijenrode.
TWEEDE KAMER
Mevr. mr. B. Bakker Nort
(V.D.)
DEN HAAG Donderdag.
De onderw ij sspec talis ten in de Kamer kunnen
thans hun hart ophalen, 's Middags voorberei
dend Hooger- en Middelbaar Onderwijs, daar
na Nijverheids-onderwijs, dit 's avonds weer en
dan tot middernacht lager onderwijs.
Voor den Minister is
dit wel een lange zit,
Maar gelukkig voor
hem zijn het over 't
algemeen niet zoo
moeilijke problemen,
waarvoor hij zich in het
debat gesteld ziet.
Bij eerstgenoemde af
deeling bepleitten
mevr. Mr. B a k k e r
Nort (v.d.) en de heer
Ter Laan (s.d.) pen-
sionneering v. leeraren
op 60-jarigen leeftijd,
liet de heer F a b e r
(s.d.) bezwaren hooren tegen de voorgenomen
wederinstelling van een afzonderlijke inspec
tie der gymnasia.
Mr. Coops (lib.) wilde minder wiskunde en
meer oude talen gedurende de laatste 2 jaar
van de A afdeeling op het gymnasium en kwam
nog eens op voor subsidie voor de gymnasium-
afdeeling van het Lorentz-lyceum te Eindho
ven, waartegen echter Mr. v. Dijke (a.r.) en
Dr. Mol Ier (R.K.) in het geweer kwamen.
Laatstgenoemde gaf t.a.v. het leerprogramma
voor het gymnasium aan soortgelijke wenschen
uiting als Mr. Coops had voorgedragen. Na
dat nog eenige sprekers o.a. het hunne over
de inspectie der gymnasia hadden gezegd, ver
klaarde Minister Slotemakerde Bruïne,
dat het verlangen om die afzonderlijke inspec
tie te herstellen zijn oorsprong vindt in de
overweging, dat men tenslotte Voorbereidend
Hooger- en Middelbaar Onderwijs niet over
één kam kan scheren. De klassieke opleiding
is en moet tenslotte iets afzonderlijks blijven.
Herziening van het gymnasiaal leerpro-
gram is in overweging. De kwestie van het
Lorentz-lyceum is volkomen in overeenstem
ming met den wensch der Kamer geregeld.
Andere verdeeling van het reservefonds.
Tijdens de zitting der Tweede Kamer,
waarin het ontwerp tot verlenging en wijzi
ging van het aan de Nederlandsche Bank ver
leende octrooi werd behandeld, heeft minister
Oud voorgesteld de behandeling van twee
amendementen aan te houden ten einde hem
gelegenheid te geven daaromtrent overleg te
plegen met de bank.
Dit nader overleg heeft de minister er toe
gebracht om alsnog twee wijzigingen voor
te stellen.
Voor wat betreft den termijn welke
dient te verloopen tusschen den datum
van opzegging en dien van de be
ëindiging van het octrooi wordt thans
voorgesteld dezen terug te brengen
van vijf jaren tot drie jaren.
De gedachtengang, welke heeft voorgezeten
bij het stellen van den termijn van vijf jaren,
kan ook bij een termijn van drie jaren nog
wel tot zijn recht komen. Bij een verder
gaande inkorting van dien termijn zou dit
echter niet meer mogelijk zijn.
Aangaande de wijze van verdeelen van de
algemeene reserve bij een beëindiging van het
octrooi der bank, stelde het wetsontwerp voor,
het reservefonds voor de helft ten voordeele
van den Staat te doen komen en de andere
helft ten bate van de bank te brengen,
Dit voorstel is thans in dien zin
gewijzigd, dat de verdeeling op de zoo
even aangegeven wijze wordt beperkt
tot de eerste 10 millioen gulden van
de reserve. Hetgeen het reservefonds
bij de verdeeling meer zal bevatten
dan 10 millioen gulden zal voor drie
vierden aan den Staat en voor één
vierde aan de bank komen.
Door in deze regeling toe te stemmen heeft
de bank naar het oordeel van den minister
gedaan, wat in redelijkheid van haar kon
worden gevraagd. Een regeling waarbij de
reserve zoq worden toegevoegd aan de winst
over het laatste boekjaar, gaat toch, met het
oog op de wijze, waarop deze reserve wordt
opgebouwd, naar zijn meening te ver.
Voor de rech+bank te 's-Hertogen-
bosch is Donderdag behandeld de
strafzaak tegen den 41-jarigen arbei
der J. E. van M. te Leende, die zich
te verantwoorden had wegens moord
op J. Dobelmann op 13 December j.l.
te Heeze gepleegd. Met een groot
dolksmes had hij Dobelmann steken
in borst en rug toegebracht tenge
volge waarvan deze kort daarop is
overleden.
De officier van Justitie eischte een
gevangenisstraf van tien jaar met
ter beschikkingstelling van de regee
ring.
Nog altijd werd het lijk vermist van den
werkman Wessels, die bij de ramp te Schie
dam met de Petrakis Nomikos" op de werf
van Wilton om het leven was gekomen.
Donderdag heeft de terreinpolitie van
Wilton nogmaals een ernstig onderzoek naar
het stoffelijk overschot ingesteld met het
resultaat, dat zij het geheel verkoolde lijk
van den vermiste heeft gevonden. Het was
totaal onherkenbaar, doch aan de voorwer
pen, welke op het lijk zijn aangetroffen,
heeft men toch de identiteit kunnen vast
stellen. Het slachtoffer was 22 jaar en on
gehuwd.
W. Steinmetz
(R.K. Staatsp.)
Voor de vervroegde pensionneering op 60-
jarigen leeftijd van iee,-'3"o,i. waaruit aller
lei onbillijkheden zou
den kunnen voort
vloeien was de Minister
niet te vinden.
Bij de artikelen zas
ui zich genoodzaakt
e«E nemoriepost terug
te trekken. Deze was
„vermeld" voor bepaal
de" bijzondere u.l.o
scholen voor meisjes
die eigenlijk wegens
leerprogramma ens
middelbare scholen
zijn, doch uit vrees
voor verlies der thans
genoten gemeentelijke subsidies daarbij niet
ingedeeld willen worden. Zoowel grondwette
lijke als praktische bezwaren deden 'n aantal
afgevaardigden in verzet komen tegen de me
morie-post, waarop Minister Slotemaker het
raadzaam achtte zich in dit opzicht te schik
ken naar de oppositie.
Avondvergadering.
Mevrouw de VriesB ruins (s.d.)mevr.
Mr. BakkerNort (v.d.) en de heer en
Louw es (lib.), ter Laan (s.d.) en
Steinmetz (R.K.) zongen om strijd den lof
van het nijverheids- en het vakonderwijs. Zij
wenschten de sterke bezuiniging daarop een
einde te zien nemen. Reeds ondervindt men,
nu er in sommige bedrijven wat opleving komt,
de leelijke gevolgen van de verwaarloozing
van dit onderwijs. Zoo openbaart zich b.v. in
de metaal-nijverheid een te kort aan geschool
de jonge arbeidskrachten. Zeer bezwaarlijk
noemde men in dit verband o.a. ook de omzet
ting van 3-jarige ambachtsscholen in 2-jarige.
Waarna de Minister helaas moest verklaren,
dat er nog niet voldoende gelden beschikbaar
zijn om aan het vakonderwijs uitbreiding te
kunnen geven. Bovendien acht hij 2-jarige
ambachtscholen even best in staat om leer
lingen af te leveren, die in praktijk tot goede,
bruikbare arbeidskrach
ten gevormd kunnen
worden.
Bij Lager Onderwijs
wilde mevr. De Vries
—Bruins (s.d.) gaar
ne aan huwende onder
wijzeressen, die ontslag
kregen of nog zullen
krijgen alsnog een
schadevergoeding toe
gekend zien. Reeds
heeft zij in haar tasch-
je een motie kant en
klaar.
Mevr. Bakke r
Nort (v.d.), de hee-
ren Thijssen (s.d.) en Mr. Coops (lib.)
willen de opheffing van de kweekschool te
Oostburg gaarne ongedaan gemaakt hebben.
Tegenover onze Zeeuwen in het Zuiden zou dat
wel een goed gebaar zijn. Over 'sMinisters ant
woord hierop en op andere wenschen morgen
Ti. Thijssen (S.D.A.PJ
nog een en ander.
E. v. R.
Met z'n vieren jongens spraken ze af: Deze
Sint moesten zij ook iets doen. Ze wilden nu
niet alleen meer verrast worden door Sinter
klaas, alias Vader en Moeder, maar ze zouden
nu ook zelf voor goeden gever spelen. De jongste
die zes heele jaren telde, begreep de opzet nog
niet volkomen. Hij vond Sinterklaas nog wel
in staat om zelf de cadeautjes rond te strooien.
Maar Jan, de oudste, van negen, legde hem uit
dat je oude menschen helpen moet, en aan
gezien Sint Nicolaas een oude man is, diende
ook hij dus geholpen te worden bij zijn veel-
eischende zware werk.
eischen zware wee-k. Dus kwamen ze over
een: Jan van negen, Robbi van acht, Henk
van zeven en Jaapje van zes, dat ze samen
„iets" zouden koopen voor vader en moeder.
Het kleine zusje, Elsje van drie jaar, negeer
den ze in deze zaak met groote-jongens min
achting, al waren ze in hun hart allemaal
dol op het kleine, parmantige ding.
Op de kinderkamer, boven op zolder over
legden ze met geheimzinnige fluisterstemmen.
Twee moeilijkheden doken al dadelijk op. De
eerste was: „wat zullen wij koopen" en de
tweede: „hoeveel geld hebben we, en zou het
genoeg zijn".
Jan was de aanvoerder. Eerst, vond hij,
zouden ze onderzoeken hoe het met hun geld
stond, en dus beval hij, dat ze alle vier hun
spaarpotten moesten halen en leegen op de
groote middentafel. Aldus geschiedde. Ze do
ken allen in hun kast, en vol verwachting
werd de inhoud op tafel gestort.
Voor iedere jongen lag een hoopje geld. Jan
telde. Hijzelf had een kwartje, een stuiver en
11 losse centen, Robbie twee dubbeltjes en 8
centen, de anderen twee enkele stuivers, halve
stuivers, en centen. Jan rekende langzaam
en secuur. Moeizaam telde hij op, onderwijl
kletsend op de jongensvingers, die hun schat
nog eens zelf in handen wilden nemen.
Toen kondigde hij met plechtige ernst aan,
dat hun kapitaal groot was één gulden en
zes en dertig cent.
De jongens waren stil van ontzag. Wat een
boel geld, ze konden nu zeker een mooi cadeau
koopen; misschien zouden ze nog wel geld
over houden, meende zuinige Henk, maar Jan
vernietigde die illusie. En dat vonden ze alle
maal goed.
Toen kwam de tweede vraag aan de orde.
Wat zouden ze koopen? Jaapje vond het
probleem niets moeilijk. Hij meende chocola
voor Moeder en sigaren voor Vader. Maar daar
wilden de anderen niet van hooren en Jan
schold: „Sufferd! Dat zijn toch geen cadeaux!
En we hebben er ook veel te veel geld voor!"
Waarop Jaap diplomatiek zweeg, sabbelend
op een chocoladesigaar, die hij dien morgen
in zijn schoen had gevonden.
Na een opwindend debat en ettelijke voor
stellen, viel de beslissing: een kopje voor Moe
derden een mooi» opschrijfboekje voor Vader.
Toen ze 't eenmaal wisten, vonden ze de heele
zaak doodeenvoudig en werden ze opgewon
den van plezier. Ze zouden nu direct gaan.
't Was Woensdagmiddag, en over een paar
dagen was 't al Sint Nicolaas. Jan, die zich
echt gewichtig voelde, spreidde zijn niet al te
schoone zakdoek voor zich uit op tafel, legde
het geld erop en knoopte de doek zorgvuldig
aan alle kanten dicht. Met 't air van den
man dien het goed gaat stak hij het heele
BATAVIA, 3 Dec. (Aneta) Het „Bat.
Nieuwsblad" publiceert een rondschrijven van
de regeering aan de hoofden der departemen
ten ter inleiding van de behandeling der be
grooting voor 1938.
In dit rondschrijven constateert de
regeering, dat, voor zoover thans kan
worden nagegaan, de ontwikkeling
van de begrootingspositie voor 1937 in
wezen niet veel gunstiger is dan tij
dens de indiening van de hoofdbe-
grooting bij den Volksraad.
De regeering concludeert dat de budgetaire
positie nog zeer zwak is, zoodat ook bij het
samenstellen van de begrooting voor 1938
uiterste soberheid geboden is.
De gouverneur-generaal is in ver
band hiermede van oordeel, dat op
het terrein der civiele departementen,
van uitbreiding der overheidsbemoeie
nis, terugkeer op vroeger doorgevoer
de bezuinigingen en versoberingen, en
van herstel van ingekrompen forma
ties, in het algemeen geen sprake zal
mogen zijn.
Donderdagavond omstreeks half zeven is op
den Admiraal de Ruyterweg te Amsterdam in
de nabijheid van de Wiegbrug een 40-jarige
vrouw door een vrachtauto aangereden. De
vrouw kreeg het rechter achterwiel van den
zwaren wagen over het lichaam. Met een
schouderfractuur, een gebroken bovenarm en
ernstige inwendige kneuzingen is zij naar het
Binnengasthuis vervoerd.
Hun toestel licht beschadigd.
BASRA, 3 December (A.N.P.) De sport
vliegers Heymans en Sluyter hebben heden
een onfortuinlijken dag gehad. Zij stegen om
6.13 uur pl. t. van het vliegveld van Basra op,
om hun tocht te vervolgen, doch geraakten
kort na het vertrek in een hevigen onweers
storm, zoodat zij genoodzaakt waren naar hun
punt van uitgang terug te keeren. Om 7.20
was men weer te Basra terug. Het bleek toen,
dat de bekleeding aan de onderzijde van den
romp van het vliegtuig scheuren vertoonde,
zoodat het tweetal gedwongen was te Basra
te blijven om de schade te herstellen. Morgen
hopen de aviateurs een nieuwe etappe af te
leggen.
De heer Van der Leeuw was gistermiddag
te Hastings gestart en maakte een tusschen-
landing te Oostende, waar hij zich telefonisch
in verbinding stelde met het vliegveld Ypen-
burg om naar de weerberichten te informee-
ren.
Daar deelde men hem mede, dat te Vlis-
singen vier tot tien k.m. zicht was en een twee
tot driehonderd meter hooge bewolking. Be
treffende Waalhaven luidde het bericht, dat
het vliegveld dicht zat en het slecht weer was.
Op Ypenburg zelf was het op dat oogenblik
goed weer en er werd zelfs les gegeven. Het
zicht was daar vier tot tien k.m., de bewolking
honderd tot tweehonderd meter. Men advi
seerde den vlieger binnen te komen langs de
kust, omdat het daar, hoewel de wolken laag
hingen, zeer helder was. Het duurde niet lang
of de vlieger werd dan ook boven Vlissingen
gesignaleerd. Op Ypenburg zou men de na-
trium-obstakellichten ontsteken.
Men vermoedt nu, dat de heer van der
Leeuw van zijn voornemen is afgeweken, daar
het te donker werd en omdat hij wist, dat er
op Waalhaven landingslichten waren.
Hoe het ongeluk gebeurde.
Een schipper van de „Zoutmijn",
een lichter, die in de haven gemeerd
lag, N. van Schellingerhout, stond
om ongeveer half vijf aan dek en zag
uit westelijke richting een klein vlieg
tuig naderen. Op dat oogenblik hing
er boven het vliegveld een dikke mist
bank, terwijl het boven het water
goed helder was. Het vliegtuig ge
raakte in de mist. De heer Van der
Leeuw bemerkte blijkbaar, dat hij
niet zou kunnen landen en heeft toen
getracht het vliegtuig boven Waalha
ven te brengen. Te dien einde maakte
hij een bocht naar links, om daarna
steil naar boven te klimmen. Daarbij
zaakje in zijn broekzak, 't Was geen over
bodige weelde, dat bovenaan zijn verlanglijst
het woord: „portemonnaie" prijkte.
Zacht, als samenzweerders, slopen ze achter
elkaar de trappen af. In de gang gristen ze
hun mutsen en jassen van de kapstok. Toen
stak Robbie zijn hoofd om de kamerdeur, en
zei op onverschilligen toon: „Moeder we gaan
even uit". En op Moeders vraag, mompelde hij
iets van „endje loopen" en „we vervelen ons
zoo". De anderen stonden proestend en elkaar
stompend al op de mat.
In de winkelstraten was 't vol, maar ze
baanden zich vol heilig vuur een weg. Jaapje
die het kwartier naar de stad al een heel eind
gevonden had, rende op z'n korte beentjes
achter hen aan, de voorbijgangers „nemend"
als onwillekeurige hindernissen.
Voor een bekend magazijn van huishoude
lijke artikelen stonden ze stil, verdrongen
elkaar voor de étalage en wezen elkaar opge
wonden, met schelle drukke stemmetjes, de
kopjes. Jan en Robbie kibbelden over de
vraag, wie van hen beiden het woord zou
doen. Ze besloten, dat Jan in de kopjesafdee-
ling en Robbie bij de schrijfbehoeften als
hoofd zou optreden.
Achter elkaar gingen ze den winkel binnen
en stotterend, toch verlegen, maakte Jan
hun wenschen kenbaar. De juffrouw zette ver
schillende kopjes voor hen neer, witte met een
rand, met bloemetjes, gekleurde kopjes, groote
en kleine van porcélein en aardewerk. Maar
Jan en Robbie keken critisch met gefronste
wenkbrauwen toe en keken critisch met ge-
wen'kbrauwen toe en vonden ze lang niet
mooi genoeg. Hein was verrukt over een
wit kopje met blauwe bloemetjes, en Jaapje
vond ze allemaal even prachtig en kon zijn
handen haast niet thuis houden. Na eindeloos
gezoek en geharrewar, zagen ze eindelijk „het"
kopje. Dat moest het worden, en ze beslisten
meteen: een heel licht crème kopje met blau
wen rand, niet te groot en niet te klein. De
prijs was 60 cent, dus precies goed. De juf
frouw vroeg, of het bezorgd moest worden, en
terwijl Robbie naam en adres opgaf, knoopte
Jan de zakdoek los, en telde netjes het ver
schuldigde bedrag voor de glimlachende win
keljuffrouw neer.
De volgende koop was vlug gedaan. Ze gre
pen allen gelijk naar een bruin imitatielee-
ren notitieboekje-met-een-potloodje en Jan
telde 35 cent neer. Robbie droeg het boekje,
stopte het met eenige moeite in zijn broek
zak. Voor den boekwinkel hokten zij bij el-
„Zie je, nou hebben we toch geld over," zei
Hein.
„Ja," zei Jan, „die dingen zijn ook veel te
goedkoop! Maar dan koopen we er nog
iets bij."
„Wat lekkers dan," vond Robbie. Maar
toen protesteerde Jaap. „Dat is immers geen
cadeau," zei hij.
„Wat zullen we dan doen?" vroeg Jan be
nepen.
Slenterend, druk redeneerend, gingen ze
verder. Toen, plotseling, stond Robbie met
een ruk stil.
„We moeten zoo gauw mogelijk naar huis,
gauw!" zei hij.
„Waarom?" vroegen de anderen
„Het kopje", fluisterde Robbie.
„Dat brengen ze thuis," zei Hein.
„En als 't er nu eerder Ls dan wij?"
„Dan pakt Moeder het uit, en dan is alle
mop eraf," zei Jan verschrikt.
„Juist," zei Robbie. „Dus jongens, we moe
ten rennen,"
„Maar ik ben al zoo moe," zei Jaapje, die
aan Heins jas hing. Verslagen en ontzet ke
ken ze elkaar aan.
„We mogen de kleintjes ook niet alleen la
ten van Moeder," vond Jan.
Toen straalde Robbie. „Ik weet het. We ne
men een taxi, dan zijn we er veel gauwer."
Stom van bewondering keken ze hun
broertje aan. Dat was de oplossing. Een taxi!
Maar kon je een taxi nemen als jongens-al-
leen? En hoeveel kostte dat wel? Maar Rob
bie praatte al hun bezwaren weg.
Natuurlijk kon het. Ze moesten maar mee
gaan, op de Markt stonden er altijd risten.
Ze aarzelden niet meer, en liepen naar de
taxi-standplaats. Jaapje trilde van verwach
ting: in een taxi zonder vader of moeder, een
reuze bak was het.
De chauffeur van de voorste taxi stond hen
hoogst ernstig te woord. Waar de heeren
heen moesten, informeerde hij. Robbie deed
het heele verhaal. Hij vertelde, dat ze enorme
haast hadden voor een Sinterklaasverrassing
voor Moeder en toen vroeg hij hoeveel de rit
zou kosten.
De chauffeur had schik in 't geval. „Hoe
veel geld hebben jullie?" vroeg hij.
Jan haalde zijn buidel te voorschijn. Bij
't licht van een lantaarn telde hij alles uit op
de stoeprand.
„36 cent", zei hij hoopvol. De chauffeur
dacht even na. Toen zei hij, en knipoogde te
gen zijn kameraden: Ja, dat gaat. Geef maar
hier. Gauw instappen." De jongens rolden
de taxi binnen. Ze waren opgewonden van
pret en Jan en Robbie voelden zich plotseling
volwassen. De rit duurde hen veel te kort.
Voor ze 't wisten stonden ze voor hun huis
en toen de chauffeur het portier opende en
ze uitstapten, ging de voordeur open en stond
Moeder verbaasd op de stoep.
„We hebben een taxi genomen," legde Jan
geheel overbodig uit. De jongens stompten
elkaar van pret. Maar Moeder stak haar
licht op bij den chauffeur, die haar zacht
het geval verklaarde.
„Er is toch geen pakje gebracht?" vroeg
Robbie toen.
„Ja," zei Moeder. Er viel een diepe stilte.
Alleen de motor dreunde dof en eentonig.
„Wat was het?" vroeg Jan, met angstig
gezicht.
„Nieuwe schoolboekjes voor Robbie," zei
Moeder.
Toen dansten ze van plezier. In de kinder
kamer boven, bekwamen ze pas."
„Geef het boekje, Rob, dan pakken we 't
in", zei Jan.
Maar hoe Robbie ook zocht, nergens was
t cadeau te vinden. Tranen sprongen hem
in de oogen.
„En nu is al ons geld op," zei Hein zielig.
„Ik ga zoeken," en Robbie holde de trap
af en de deur uit.
In de al donkere straat zocht hij, loopend
met z'n neus haast op den grond. En daar,
gelukkig, op de plaats waar ze uit de taxi ge
rold waren, daar lag het verloren schaap. Dol
van blijdschap greep hij het kostbare stuk
en botste toen tegen zijn broertjes aan, die
hem verslagen gevolgd waren. Juichend
stormden ze de trap op, terwijl om de deur
van de huiskamer twee hoofden geamuseerd
toekeken en toen de jongens boven het ca
deau in vele vele kranten wikkelden (het
moest een reusachtig pak worden!) waren ze
zich er niet bewust van, dat deze dag nog
heerlijker was voor vader en moeder dan de
echte Sint-Nicolaas op 5 December.
MIEP SCHRÖDER.
gleed het toestel echter af en stortte
van een hoogte van ongeveer honderd
meter, terwijl de motoren nog draai
den, met groot geraas in het |vater.
De machine verdween onmiddellijk in
de diepte.
De schipper, die dit alles in een korte span
ne tijds had zien gebeuren, voer onmiddellijk
met een roeiboot met eenige menschen, die
van den kant af van het ongeluk getuige wa
ren geweest, naar de plek, waar het toestel
was gezonken. Het water borrelde en kookte
nog van de ontstane beroering. De schipper
zag een donkere overjas en een kijker in fou-
draal drijven. Hij dacht aanvankelijk, dat het
de bestuurder van het vliegtuig was en ging
er op af, doch zijn vermoeden bleek niet juist
te zijn en de schipper keerde naar den wal
terug. Inmiddels waren de politieboot nr. 3
en een sleepboot van de „Volharding" uitge
varen naar de plaats van het ongeluk. Men
begon te dreggen en haalde spoedig een ben
zinetank en een deurtje van het toestel op,
waaraan later een monteur van Waalhaven
een Waco-vliegtuig herkende.
Nu was de heer Van der Leeuw de eenige
Nederlandsche sportvlieger, die een Waco-
toestel bezat, zoodat het vinden van
de deur er terstond op wees, dat men met het
toestel van den heer Van der Leeuw had te
doen.
Het bergen van het toestel heeft groote
moeite gekost. Pas om kwart voor twaalf des
avonds is men er met behulp van een bok in
geslaagd het geheel vernielde toestel boven te
brengen. Het lijk van den vlieger is in de ver
woeste cabine gevonden.
Met den heer Van der Leeuw is een onzer
meest bekende sportvliegers heengegaan, die
ook internationaal een groote reputatie ge
noot. Hij was gedelegeerde voor Nederland in
het internationaal scheidsgerecht van de Fe-
dération Aeronautique Internationale (F.A.I.)
te Parijs en van de commissie voor luchttoe-
risme van deze organisatie. Voorts bekleedde
hij de functie van vice-voorzitter van den
Raad van Beheer der 'Nationale Luchtvaart-
school.
De heer Van der Leeuw was eigenaar van
twee Waco-toestellen.
De heer M. A. G. van der Leeuw was een
broeder van dr. J. J. van der Leeuw, die, naar
men zich herinneren zal, op 28 Augustus 1934
op zijn retourvlucht naar Afrika in de nabij
heid van Mpika in Noord-Rhodesia met zijn
toestel „De Goede Hoop" is neergestort en
daarbij eveneens om het leven gekomen.
De heer M. A. G. van der Leeuw bereikte
den leeftijd van 42 jaar. Hij behaalde ongeveer
acht jaar geleden zijn vliegbrevet; in 1933
vloog hij met zijn echtgenoote naar Oost-
Afrika en voorts maakte hij tal van tochten
door Europa. Verscheidene keeren per jaar
ging hij naar Londen en dit was ook dezer da
gen het geval.
De heer Van der Leeuw was gedelegeerd lid
van den Raad van Beheer der N.V. De Erven
Weduwe van Nellen, waarvan hij op 1 Ja
nuari 1935 mede-oprichter was. Voordien was v
de onderneming een besloten firma, tot wel
ker directie de heer Van. der Leeuw eveneens
behoorde, tezamen met zijn broer, den heer
C. H. van der Leeuw en den heer A. H. J. Can
ters.
Wegens verduistering tot een jaar
veroordeeld.
Donderdag heeft de Rotterdamsche recht
bank uitspraak gedaan in de zaak tegen den
65-jarigen gewezen commies der gemeeinte
Rotterdam, C. J. K, zich noemende Kornelis
Kuncken, die veertien dagen geleden heeft
terecht gestaan wegens verduistering van een
bedrag van 27.000 gulden, dat hij als admi
nistrateur van den Gemeentelijken Genees
kundigen Dienst onder zich had. Zooals be
kend, werd deze verduistering gepleegd in De
cember 1927, waarna K. spoorloos verdween.
Eerst in den afgeloopen zomer is hij te Apel
doorn gearresteerd. De rechtbank heeft K.
veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf.
Bijna vijf jaar nadat op het kasteel Nijen
rode is ingebroken staat het slot weer eens in
het middelpunt van de belangstelling. Woens
dag heeft nl. het Amsterdamsche Hof, dat
deze zaak in hooger beroep behandeld, in het
kasteel een schouw gehouden.
Het Hof heeft zich over de situatie ter
plaatse laten inlichten en heeft de toestand
in oogenschouw genomen. Tevens heeft men
een proef genomen of .men, wanneer men in
de slaapkamer vertoefde, iets kon hooren van
inbrekers, die beneden in het salon aan den
gang waren. In de slaapkamer heeft men
echter niet het minste gerucht kunnen op
vangen van wat beneden volgens opgesteld
plan werd verricht.
Daarna heeft het Hof nog een zitting ge
houden. Aan verd. werden nog verschillende
vragen gesteld over zijn optreden na het ont
dekken van de inbraak. Tevens werd de secre
taresse van verd. gehoord, terwijl tenslotte
nog een veldwachter inlichtingen heeft ver
strekt.
Des middags heeft het Hof weer een zitting
gehouden, doch toen te Amsterdam. De proc.
generaal weerlegde de juridische bezwaren
van de verdediging en ging vervolgens op de
verschillende onderdeelen van de zaak in,
waarbij hij zijn vroeger kenbaar gemaakte
meening ten volle handhaafde. Naar zijn
oordeel is verd. O. aan de verschillende hem
ten laste gelegde feiten schuldig. Ook gelooft
de proc.-generaal niets van de verhalen over
chantage door den get. Koning.
De verdediger, mr. Muller Massis, be
pleitte op juridische gronden nietigheid van
de dagvaarding en bestreed, dat feiten be
treft, de meening van den proc.-generaal.
Pleiter drong met klem op vrijspraak van
verd. O. aan In zijn verdedigingsrede heeft
mr. Muller Massis ook de houding van mr.
Kokosky bij de verdediging van zijn cliënt K.
gegispt.
Vrijdag zal de tweede verdediger van O.
mr. Kappeyne gelegenheid krijgen tot re
pliek
