m
iSil
■üi
De Landverrader
Aan het paleis Noordeinde te den Haag is men begonnen met de werkzaamheden voor de ver
sieringen in verband met de huwelijksfeesten
ra
V t
-f
WÈÈËÈÊÈËm
Pf
FEUILLETON
Op zeer opvallen
de wijze brengen
de Engelsche dag
bladen de berich
ten omtrent den
crisis rond den
Engelschen troon,
welke door het
publiek gretig ge
lezen worden
v
'V
,v'- y v, '-ï
Ryckmans, de gouverneur van den
Belgischen Congo, vertrok deze week
van Brussel naar zijn post. Rubbens,
minister van Koloniën, deed hem uit
geleide
President Roosevelt bracht, op weg naar Buenos Aires, ook een bezoek aan
Rio de Janeiro, waar hij enthousiast ontvangen werd. De president verlaat
bij aankomst te Rio de Janeiro de „Indianopolis"
Te IJmuiden is thans ook een groote zeesieepboot, de
.Oceaan", gestationneerd, die vooral bij storm goede dien
sten zal kunnen bewijzen
hhé
it:É
«1
■r
Het bestuur der Noord en Zuid Hollandsche Redding Maatschappij heeft Vrijdag te IJmuiden De midwinterhoorns klinken weer over de velden in den
aan de bemanning van de sleepboot .Nestor", die bij de ramp van de Sch. 68 negen Achterhoek en Twente. Een folkloristisch gebruik, dat zich
opvarenden wist te redden, de toegekende horloges met inscriptie uitgereikt nog steeds handhaaft
Naar het Engeisch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
18)
Mijnheer Branton, ik heb uw hulp nu
al noodig, begon Gladys. In enkele zinnen
vertelde ze hem, hoe ze al haar geld reeds
had moeten uitgeven, terwijl ze nog tal van
inkoopen had te doen.
Het eenvoudigste is, dat ik u 'n cheque
boekje geef, antwoordde de notaris en de
daad bij het woord voegende, stelde hij
Gladys een exemplaar ter hand en wees
haar het gebruik er van aan.
Dan moet ik een huisbewaarder heb
ben voor Park Lane, ging het meisje voort,
die door haar kordaat en zakelijk optreden
en de verstandige wijze, waarop ze zich in
haar nieuwen toestand gedroeg, de grootste
bewondering aan Mary afdwong; dat had
deze, eerlijk gezegd, niet achter haar vrien
din gezocht.
De notaris beloofde voor iemand te zullen
zorgen en voorloopig al vast zijn eigen huis
knecht er heen te zullen zenden.
Na dit bezoek gingen de jonge dames ge
zellig ergens in de binnenstad lunchen en
haastten zich daarna naar Park Lane.
Toen de taxi \foor het Londensche huis der
Boroughbridge's stopte, was Mary wederom
een en al bewondering, maar Gladys, die aan
grootere overgangen was gewend geraakt,
had niet eens zoo bijster veel oog voor het
huis. Toch was het dit wel waard. Het on
derscheidde zich van de overige huizen in
deze buurl door een grooten, maar zeer ver
wan '-loosden voortuin, terwijl ook de wo
ning zelf wei eens opnieuw geverfd mocht
worden. Het vertoonde ook uiterlijk alle tee
kenen van verval.
Op hun schellen verscheen de huisknecht
van den notaris, die ondertusschen al de
goederen van Maison Worth in ontvangst
had genomen.
Snel doorliep Gladys de vertrekken, die
beneden en op de eerste verdieping lagen en
gaf daarna aan Mary als eerste opdracht,
te zorgen, dat in de zomermaanden het huis
van binnen en van buiten geheel vernieuwd
zou worden, waar dit noodig was. Dan stond
het voor de wintermaanden, als het te saai
mocht worden op het landgoed in Kent, tot
hare beschikking.
Gladys kleedde zich hier vervolgens aan
en daarna ging het weer zoo snel mogelijk
naar Worth terug.
Nu was de ontvangst een geheel andere.
Nauwelijks had de chef der af deeling de
beide dames bemerkt, of hij waarschuwde
den directeur, die in eigen persoon en met
zijn beminnelijksten glimlach het tweetal te
woord stond.
Gladys liet niets bemerken van de eenigs-
zins vreemde handelwijze, waaraan zij de
eerste maal had blootgestaan, doch liet zich
integendeel door dezelfde verkoopster, die
in haar hart al had gevreesd voor ontslag,
of minstens voor een verschrikkelijk standje,
wederom helpen.
Nu gold het de uitzet van Mary in orde
te maken en ook nu spaarde Gladys geen
geld. In stomme verrukking paste haar
vriendin het een na het ander aan en zon
der zich in het minst te bekommeren om de
verbaasde gezichten van de aanwezigen, riep
ze: Wat ben je toch een schat, en ze gaf
Gladys een zoen. dat het klapte.
Toen het zaken doen hier afgeloopen was,
werd naar Harrad, den bekenden juwelier in
Brompton Road, gereden.
Daar kocht Gladys voor zich zelf een klein
oaarlen collier, een platina- en twee gouden
armbanden alsmede een driets) Hogen: éér
bezet met een smaravd. een met een kleine
diamant en één met een dof fonkelende
topaas. Eenige brillanten hangers liet ze op
zicht komen, daar kon ze niet aanstonds toe
besluiten
Ondanks de protesten van Mary, dat ze
zooiets heelemaal niet noodig had, schonk
ze haar vriendin eveneens eenige kostbare
juweelen, terwijl ze voor haar eveneens arm
banden bestelde om er thuis op haar gemak
een keus uit te kunnen doen.
Daarna ging het naar de New Eton straat.
Het was al donker geworden en de buren
bemerkten hun komst niet.
Als gewoonlijk wachtte de oude, zorg
zame tante Clare met het eten. Het smaakte
de beide meisjes minstens even goed als de
deftige en dure lunch, die zij des middags
hadden gebruikt.
Wanneer ik morgen naar Borough-
bridge ben, zorg jij dan voor de garderobe
van tante, fluisterde Gladys haar secreta
resse in.
Deze knipoogde even, als teeken van ver
standhouding.
VIJFDE HOOFDSTUK.
Nu was de dag aangebroken, waarop Gladys
voor het eerst het huis harer voorouders zou
betrqden. Ze gevoelde zich in een plechtige
stemming, een mengeling van ontzag en
vreugde en was weinig toegankelijk voor de
grapjes, die tante Clare wilde maken.
Ook viel het afscheid van deze bekrompen
donkere, vreugdelooze kamers, haar niet zoo
licht als zij had verondersteld. Zij dacht
aan de kinderjaren, die zij hier had doorge
bracht en voor haar geest kwamen ook de
dagen vol zorg, die zij had gekend sinds zij
zelf haar eigen brood had moeten ver die
nen.
Toen echter om half negen de claxon van
de auto van den notaris beneden de ramen
weerklonk, namen haar gedachten een blij-
dere richting en opgewekt liep ze naar het
oortaai om den heer Branton te verwelko-
nen.
i— Hoe vaart u, mylady? Heeft u geen na-
deelige gevolgen ondfervonden van de door
gestane gebeurtenissen? Of eigenlijk behoef
ik dat niet eens te vragen, want u ziet er
zoo mogelijk nog jeugdiger uit dan gisteren.
Ik maak het uitstekend, bekende Gladys
en voel me in staat om nog wel driemaal
gravin te worden.
U vergist zich weer, berispte de heer
Branton gemoedelijk, terwijl hij de woonka
mer binnentrad. U bent geen gravin gewor
den, u bent het altijd geweestalleen
hebt u het niet geweten.
Hierna liet hij zich door Gladys aan tante
Clare voorstellen, en na eenige oogenblik-
ken heel joviaal, maar toch beleefd met de
oude dame te hebben gesproken, stelde hij
voor aan Gladys de reis te aanvaarden.
Eigenlijk heb ik nog eenige zaken met
mijn privé-secretaresse te bespreken, ant
woordde deze, maar ik denk, dat zij ook
eens lekker wil uitslapen, net als ik gisteren.
Na afscheid te hebben genomen van tante
Clare ging het tweetal naar beneden.
Het scheen, dat sommige buren eenig ver
moeden hadden van hetgeen er bij juffrouw
Boroughbridge was gebeurd. Toen ze in
stapte zag Gladys tenminste enkele dames
achter de gordijntjes gluren.
Spoedig was ze over deze kleine ergernis
heen en inwendig verheugde ze zich er in,
dat tante Clare vandaag alles in kleuren en
geuren en met de noodige fantasie aange
dikt zou kunnen vertellen. Gebrek aan ge
zelschap zou ze zeker niet hebben.
In snelle vaart suisde de geriefelijke wa
gen door de straten van Londen door velen
met een blik van naijver gevolgd. Maar nie
mand kon vermoeden, dat het voor de in
zittende dame de eerste maal was in haar
leven, dat ze in een luxe auto reed.
Gladys zelf dacht terug aan drie dagen
geleden, toen ze in het slechte weer had
staan wachten en iemand haar een plaatsje
!n zijn auto had aangeboden.
Aan het station gekomen, nam de heer
Branton twee kaartjes eerste klas naar het
stadje Ashfort, dat het dichtst bij het land
goed Boroughbridge was gelegen.
Eenmaal in een hoekje van de coupé weg-
gedokten en met den gezellig over ditjes en
datjes keuvelenden ouden heer tegenover
zich, kwam ook Gladys op dreef en vroeg
honderd uit over het kasteel, waarheen zij
spoorden.
De eenige medepassagier moest wel den
ken, dat het hier ging om de bezichtiging
van een buitengoed, dat de dame van plan
was te koopen. En hij werd nog meer in die
overtuiging" gesterkt, toen het tweetal het
gesprek op gedempten toon voortzette. Nu
ging het zeker over den koopprijs. In wer
kelijkheid echter had Gladys aan den heer
Branton gevraagd: U kent majoor Peacock?
Eenige jaren geleden had ik het ge
noegen hem te ontmoeten, tegelijk met uw
grootvader, die toen ter afwikkeling van
eenige geldzaken noodzakelijk in Engeland
moest zijn. Ik kreeg toen den indruk, dat
hij reeds het volle vertrouwen van uw groot
vader genoot. In ieder geval beheerde hij het
landgoed van zijn vriend toen reeds ver
scheidene jaren.
Ik ben heel benieuwd mijn nieuwen
voogd te ontmoeten.
Dat kan ik me indenken; ik hoop, dat
u goed met hem overweg zult kunnen.
Maar, mijnheer Branton, u zegt dat op
een toon of u daar aan twijfelt. Is majoor
Peacock een man, waarmede u denkt, dat ik
niet zal kunnen opschieten?
Dat wil ik niet gezegd hebben, met
eenige tact en menschenkennis kan men ten
slotte met iedereen omgaan, als men zich
daar een weinig op toelegt, maar ik wil u
niet verhelen, dat de heer Peacock mij per
soonlijk niet sympathiek is.
En waarom dat?
Ja, dat is weer iets, waar ik moeilijk
antwoord op kan geven Ik weet niets ten
kwade van zijn persoon of van zijn karak
ter, laat ik dit voorop stellen, maar zijn wijze
van optreden was mij niet aangenaam, toen
ik hem voor het eerst ontmoette.
(Wordt vervolgd).
