De Landverrader
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
30)
Zij zag hem onbevangen aan, maar toen
zij hem wilde tegenspreken, werd zij er zich
terzelfder tijd van bewust, dat zij elkander
een heel kort moment diep in de oogen za
gen. Was het meten van krachten, of was
het iets anders? Een plotseling en ongekend
geluksgevoel sprong los in haar hart en zij
kon het niet bedwingen. Maar met vaste
stem, zonder iets van dit kort oogenblik van
ontroering te laten blijken, antwoordde zij:
Ik vind, dat de grond, die mijn voorvaderen
verworven hebben, geen koopwaar is.
Ik vind dat een mooie opvatting, maar
er zijn belangen, die uitgaan boven de tra
ditie van een geslacht.
Zijn die dan zoo groot?
De welvaart van verschillende dorpen
en eenige kleinere steden zou met den aan
leg van de spoorlijn ten zeerste gebaat zijn.
Ziet u nu wel, dat u advocaat had moe
ten worden? lachte ze hartelijk.
Weer bloosde Gladys, ondanks zi-ch zelf,
maar de man naast haar bemerkte het niet,
want majoor Peacock had de muziek doen
zwijgen en riep nu met een stem, alsof hij
voor een regiment Schotsche Hooglanders
stond:
In de tweede nevenzaal zult u buffetten
aangericht vinden, dames en heer en. Voor
dat u echter toont, dat u ook met dit be
langrijk onderdeel van ons feest bent inge-
nomen, vraag ik uw aandacht voor het we
reldberoemde danspaar „Lola en Beppo", dat
speciaal voor deze gelegenheid uit Parijs is
overgekomen om u van zijn kunst te laten
genieten.
Een luid applaus volgde op deze woorden
en Gladys had van de gasten in haar on
middellijke nabijheid menig vleiend compli
ment in ontvangst te nemen.
Onder de jubelende tonen van het orkestje
stoof het danspaar in een wild rhythme in
den ruimen kring, welke door de gasten werd
opengelaten.
Met bewondering sloeg men hun verrich
tingen gade. De danseres en haar partner
waren gekleed in de bonte dracht der Zi
geuners en zij gaven met ware overgave de
heerlijk-vrije dansen van dit wilde volk ten
beste. Na ieder nummer volgde een storm
van applaus en het hoogtepunt werd be
reikt, toen zij een „Czardas" dansten, waar
bij de gasten op de maat der muziek in hun
handen klapten om de dansers tot grootere
onstuimigheid aan te vuren.
Dit nummer, moest, gelijk te verwachten
was, herhaald worden en onvermoeid dans
ten Lola en Beppo dezen volksdans weer uit.
Plotseling voelde Gladys, terwijl zij met
van opgewondenheid gekleurde wangen
stond toe te kijken, hoe ergens iemand haar
op een onaangename wijze aanstaarde. Ze
blikte op enzag recht in het valsche
gelaat van Blashmere, dien ze tot nu toe
niet bemerkt had.
Hij stond aan den anderen kant van den
kring en zij wierp hem een kouden hoog-
hartigen blik toe, dien hij met een onver
schillig lachje beantwoordde.
O, dat ze met die mogelijkheid geen re
kening had gehouden, vervreet ze nu zich
zelf. Dat had ik toch kunnen voorkomen.
Het scheen of Ronalt Montleven haar ver
warring had bemerkt, want hij keek haar
met eenige bezorgdheid aan, onderwijl met
zijn oogen vragend of haar iets hinderde. «f
De dans was geëindigd en onder luide toe
juichingen verdween het danspaar, terwijl
de gasten zich naar de met rose anjers en
paarse tulpen versierde en rijkelijke voorzie
ne tafels in de nevenzaal begaven.
Maar menigeen kon niet nalaten van zijn
bewondering aan gravin Boroughbridge
blijk te geven en binnen weinige oogenblik-
ken was Gladys wederom omgeven door een
talrijke groep dames en heeren, die om
strijd te kennen gaven, hoe zeer zij deze
kunstvolle afwisseling op prijs stelden.
Terwijl Gladys zoo vriendelijk mogelijk
naar hun loftuitingen luisterde, zag zij
Blashmere naderbij komen. Ze wilde tot
iederen prijs een ontmoeting voorkomen en
wendde daarom een lichte duizeligheid voor.
Ronald Montleven, die met eenige ver
wondering haar gedrag gedurende de laatste
tien minuten had gade geslagen, weerde de
al te opdringerige bewonderaars wat af en
merkte op: Geen wonder, het is hier ook
overmatig warm. Mag ik u even naar het
balcon brengen, daar zult u zich spoedig op
geknapt voelen. Hij bood haar zijn arm, dien
zij aanstonds aannam, dankbaar, dat hij
haar verwarring had bemerkt en haar op
deze kiesche wijze uit een moeilijke situatie
redde.
Ze doorliepen de aangrenzende zalen, aan
het einde waarvan een breede glazen deur
toegang gaf tot een ver vooruitspringend
balcon Montleven opende de deur en liet zijn
dame voorgaan. Het was een heerlijke, zoele
Meinacht, helder en vol sterke lentegeuren.
Maar Gladys bemerkte het niet. Montleven
voelde haar hand beven op zijn arm. Hij
boog zich voorover en vroeg bijna teeder:
Hindert u misschien iets?
Ze zweeg, maar haar mooie oogen glin-
iterden verdacht.
Kan ik u soms helpen? drong hij aan.
Gladys veegde haar oogen af en trachtte
te glimlachen. Ik ben erg flauw, verontschul
digde zij zich, u moet er maar niet op letten.
Maar dat doe ik wel, wierp hij tegen.
De slotvrouw van Boroughbridge heeft
morgen, die ze met niemand deelen kan.
Montleven zweeg, bang, onbescheiden te
zijn. Gladys op haar beurt vreesde hem mis
schien door haar ontwijkend antwoordt te
hebben gegriefd en vroeg tevens oim het ge
sprek een andere richting te kunnen geven:
Zoudt u mij niet eens het gedeelte der
gronden willen wijzen, waarover eventueel
de spoorlijn zou moeten worden aangelegd?
Het zal mij een eer en een genoegen zijn
Mag ik u in de auto komen halen?
Als het maar niet die is, waarmede ik
u het eerst ontmoette, lachte Gladys. Haar
plaagzin kwam boven.
U kunt er op rekenen, dat het een be
hoorlijke wagen zijn zal. Willen wij afspre
ken, dat ik u morgenmiddag na de jacht
partij even kom halen? U bent in een uur
heen en terug.
Goed, stemde zij toe. Laat ons nu naar
binnen gaan, ik zou mijn pichten als gast
vrouw anders verzuimen. Ik ben u zeer
dankbaar voor uw geleide
Het eerste, waar Gladys zich rekenschap
van gaf, toen zij wederom in de zaal tus-
schen de gasten was teruggekeerd, was de
afwezigheid zoowel van majoor Peacock als
van Blashmere.
Ze liet niets van haar groeiende ongerust
heid bemerken.
Het was omstreeks half twee, toen het
feest voor de gasten, die niet bleven logee-
ren was geëindigd. Ook Lord Montleven
moest vertrekken; zijn werkzaamheden lie
ten niet toe, dat hij één dag van het werk
aan de spoorlijn wegbleef. Hij talmde opzet
telijk, gaarne had hij Gladys nog even alleen
gesproken. De bleekheid van de gravin werd
algemeen toegeschreven aan oververmoeid
heid, maar de oorzaak was eigenlijk onge
rustheid over de vraag of Blashmere al ver
trokken zou zijn of niet. Ronald Montleven
op zijn beurt vreesde, dat een geheim ver
driet Gladys kwelde.
Toen de redacteur van de „Daily News"
kwam afscheid nemen, tegelijk met zijn col
lega van de „Times", vroeg Gadys als ter
loops, of de heeren ook wisten of de verte
genwoordiger van de „London News" al was
vertrokkMA.r—
Beiden antwoordden bevestigend. Zij had
den Blashmere in de gang gezien met zijn
avondcape om en zijn hoogen hoed op. On
getwijfeld was hij met een auto naar Ash-
fort gereden om daar te overnachten.
Eenigszins opgelucht bedankte de gravin
de heeren voor de inlichtingen. Nu fewaan
het er op aan te weten te komen of majoor;
Peacock weer zijn zonderlinge expeditie
met het koffertje was aangevangen.
Het was Gladys echter onmogelijk er zelf
een onderzoek naar in te stellen; een oogen
blik dacht ze er aan Jones te verzoeken den
majoor op te sporen en hem onder een of
ander voorwendsel, naar de zaal te doen te-
rugkeeren, maar zij vreesde hierdoor den
buttler en met hem natuurlijk het overig
personeel, wantrouwend te maken. Intus-
schen trachtte ze zoo vriendelijk mogelijk af
scheid te némen van haar gasten, die allen
vol lof haar feest verlieten.
Een der allerlaatsten was Lord Montleven.
Met bezorgdheid had hij het laatste kwartier
naar Gladys gekeken en toen hij haar na
derde om afscheid te nemen, scheen het hem
of haar gezichtje nog droeviger van uitdruk
king werd.
Als er iets is wat u hindert, of waar
over u zorg hebt en ik zou u van dienst kun
nen zijn, dan hoop ik, dat u mijn hulp zult
inroepen.
Het is van geen belang. Ik ben alleen
wat zenuwachtig van de inspanning, weerde
zij af. Maar het klonk niet erg overtuigend.
Hij drukte zijn lippen op haar hand en
ging.
Een kwartier later waren ook d-e overige
gasten vertrokken.
De logé's waaronder ook barones Randall
en haar zoon, vereenigden zich aan een uit
gebreid en kostelijk souper, dat ter hunner
eer werd aangericht.
(Wordt vervolgd).
Het gebouw van de Twentsche Bank te den Haag is fraai geïllumineerd ter *s Hertogenbosch is Vrijdag op de Groote Markt een twintig meter hooge Kerstboom
gelegenheid van de feestelijkheden. Vrijdagavond had de proefverlichting geplaatst, welke 's avonds verlicht zal zijn. Op den achtergrond het stadhuis en het
plaats standbeeld van Jeroen Bosch
Ter gelegenheid van de feesten bij de opening van de
nieuwe Moerdijkbrug is Vrijdag een wielercriterium door
Dordrecht en den Nieuwen Biesbosch gehouden. De start
der nieuwelingen op den Dubbeldamscheweg
„Uit het leven der Oranje s. Een scène uit het historisch tooneelspel, dat hedenavond te den Haag
ter gelegenheid der vorstelijke huwelijksfeesten wordt opgevoerd
Nederland in feest
stemming. Een
overzicht van de
versiering in de
Veenestraat te den
Haag ter gelegen
heid van het aan
staand vorstelijk
huwelijk
De ingang van de Alexanderkazerne
te den Haag in feestversiering ter ge
legenheid van het aanstaand vorstelijk
huwelijk
Naast den verkeersweg langs het Noord-Hollandsch Kanaal
tusschen Alkmaar en den Helder wordt een 35 K.M. lang
rijwielpad aangelegd
