Het Geluk ligt in de Sneeuw
De plechtige herdenking van den 350sten ge
boortedag van Jan Pieterszoon Coen. Een
overzicht in de Groote Kerk te Hoorn tijdens
de rede van minister-president dr. H. Colijn
Baron van Heemstra, deelnemer aan de Rallye van Monte Carlo, aan
het eindpunt van de Sterrit
Met den muilezel huiswaarts
nadat de strijd in den
Spaanschen burgeroorlog
rondom haar dorp is ge
streden
Met het weinige, dat zij konden redden keeren de inwoners van die streken in
Spanje, waar de strijd is uitgewoed, naar hun haardsteden terug. Per wagen
op weg naar huis
In tegenwoordigheid van vele autori
teiten werd Maandag bij het standbeeld
van Jan Pieterszoon Coen. te Hoorn
tijdens de officieele herdenking door
minister-president dr. H. Colijn een
krans gelegd. De autoriteiten. In het
midden dr. H. Colijn en mr. H. C.
Leemhorst, burgemeester van Hoorn
2. K. H. Prins Bernhard tijdens een jachtpartij in Polen in gezelschap van gravin
Stadnicka en gravin Melzynska
Nu de vijvers en grachten nog voor een groot deel met ijs bedekt zijn, zijn de vogels grootendeels
op de weldadigheid der menschen aangewezen. Een aardig snapshot in een der Rotterdamsche
singels
In de Morschpoortkazerne te Leiden
had Maandag de beëediging plaats van
een zevental nieuwbenoemde reserve
tweede luitenants. Een toto tijdens de
plechtigheid
FEUILLETON
Een Wintersportroman.
PETER KRAYENBÜHL.
38)
(Nadruk verboden.)
Ongeveer op hetzelfde tijdstip verlaat Grace
iboven haar kamer om op de veranda te gaan,
die om het hotel heen loopt. Ze kaai niet sla
pen, waagt zich telkens weer opnieuw af wie
toch iets van den kostbaren „Amicus" kan
hebben geweten en komt daarbij tot geen en
kel resultaatDaartusschen door denkt
ze aan Dieter, dien ze lief heeft en door haar
schuld in zoo'n moeilijk parket is geraakt....
Ze huivertDe nacht is koud en zonder
sterren. Een vochtige nevel hult de omgeving
in een grijzen mantel en zoo komt het, dat zij
ook het lichtschijnsel niet ziet, dat twee étages
hooger van Dieter's kamer naar buiten valt.
Als Grace aanstalten maakt om weer naar
binnen te gaan, hoort zij iemand zwak hoes
ten. Verbaasd blijft zij staan. Er is dus nog
iemand buiten en op hetzelfde oogenblik, dat
dit tot haar doordringt, loopt ze een paar
stappen door tot den hoek van de veranda
waar vaag een gestalte voor haar opdoemt.
Resoluut treedt ze naderbij en dan herkent
ze plotseling Brigitte.
Om 's hemelswil, die vochtige nachtlucht
is immtrs vergif voor u
Ik zou haast wenschen, dat het zoo was...
antwoordt Brigitte met een pijnlijke glim
lach.
Gaat u toch naar binnen, u moet in bed
blijven met dit weer.
Ik kan immers toch niet slapen. En u?
Waarom slaapt u niet? Wat was dat vannacht
voor een lawaai?
Grace dringt Brigitte zachtjes de kamer
binnen en voor dat deze het goed beseft, heeft
Grace haar naar bed gebracht. Dan schuift ze
een stoel bij het ledikant en vertelt hoe Dieter
door een samenloop van omstandigheden ge
heel buiten zijn schuld onder verdenking
is geraakt debet te zijn aan een juweelen
diefstal. Ze vertelt een en ander zoo uitvoe
rige mogelijk, ten einde de eventueele later
volgende beschuldigingen van den baron reeds
bij voor baat hun beteekenis te ontnemen.
Grigitte hoort met zeldzame kalmte toe, ze
schijnt trouwens plotseling totaal veranderd te
zijn, het vlinderachtige, dat haar vroeger ken
merkte is geheel verdwenen. Als Grace aan
het eind is van haar verhaal, richt ze zich
eensklaps in bed op:
Geeft u mij m'n mantel eens aan, als u
wilt. Ja heusch, doet u het maar!
Ze staat op en laat zich door Grace in haar
mantel helpen.
Gaat u nu alstublieft naar uw eigen ka
mer, miss Arlen, maar zorgt u er voor wakker
te blijven. Ik kom dadelijk bij u.
Haar optreden is zoo gedecideerd, dat Grace
het niet waagt om tegen te spreken. Op den
drempel van haar kamerdeur vindt zij Die
ter's brief-
Nadat Lersner eenige koppen sterke koffie
heeft gedronken, grijpt hij weer naar de
post; als eerste van den stapel brieven opent
hij een dik couvert in acte-formaat. Het bevat
behalve eenige formulieren voor statistische
opgaven, het maandelijkssche communiqué
van de directie van het Hotelconcern te
München aan de bedrijfsleiders. Lersner toont
aanvankelijk niet bijster veel belangstelling,
maar zijn aandacht wordt spoedig getrokken
door een passage op bladzijde 4, welke met
drie roode kruisen en de woorden „Strikt ver
trouwelijk" is aangegeven. Zij bevat het signa
lement en de foto, van een hotelrat, die reeds
in verscheidenle hotels van het concern
slachtoffers heeft gemaakt.
De beschrijving is in overeenstemming
met de behendigheid van den betrokkene om
van gedaante te verwisselen voor verschil
lende uitleggingen vatbaar, maar de foto laat
aanduidelijkheid niets te wenschen over
Lersner kan zichzelf het verwijt niet bespa
ren, dat het beter ware geweest, als hij gis
teravond de post nog even had doorgekeken....
Zijn verdere overpeinbzingen worden onder
broken door het ratelende bellen van de tele
foon.
HalloGoeden morgen, waarde col
lega! AI zoo vroeg wakker, meneer Hohrain?
WatU spreekt zoo onduidelijkja, u
bent slecht te verstaanWat? Wat zegt u?
Is die bij u? Om een uur gekomen? Kon hij
niet slapen door het lawaaiAch, dat is
interessantWat? Is hij aan het pakken..?
Hoort u eens even, meneer Hohrain. die man
mag onder geen voorwaarde het hotel verla
ten! Zorgt u er voor, dat u hem vasthoudt!
Hos? Dat komt er niet op aan. Ik ben in den
kortst mogelijken tijd bij uIk dank u
voorloopig
Lersner hangt langzaam de hoorn op 't toe
stel, aarzelt een oogenblik, maar belt dan
vastbesloten den portier.
Onmiddellijk Zwanziger en Spangenberg
wekken dat'zijn twee stevig gebouwde
kellners, die op de zolderverdieping van het
hotel slapen binnen twee minuten buiten
op skies aantreden!
De portier kent dezen commandotoon en
spoedt zich weg. Hij is vroeger in Weenen bij
de brandweer geweest. „Groot alarm!"
Als Grace vijf minuien later de trap komt
afrennen, vindt zij Lersner's kantoor geslo
ten. Eerst na herhaald aandringen deelt de
portier haar mede, dat de gérant blijkbaar in
groote haast op skies vertrokken is. Waarheen
weet hij niet precies, maar hij vermoedt naar
St. Valentin.
Traag en kennelijk teleurgesteld gaat Grace
weer naar boven. Brigitte zit op haar kamer
in een toestande welke het voor Grace onmo
gelijk maakt haar alleen te latenDen
portier heeft zij opgedragen Lersner onmid
dellijk naar boven te sturen als hij terugkomt.
Grace behoeft niet lang te wachten. Nog
geen uur later wordt er hard op de deur ge
klopt.
Miss Arlen, wat wenscht u? Ik ben het,
zegt Lersner en als hij haastig binnentreedt,
blijkt zijn pelsjas nat van de mist, terwijl zijn
schoenen een hoeveelheid sneeuw naar bin
nen dragen, die groote vochtige plekken op het
tapijt achter laat.
Ja, u bent er, meneer Lersner, zucht
Grace, die er nu toch wat vermoeid en afge
mat uitziet, en de gestolen sieraden zijn
er ook, maar Girsholm is weg.
Met een handgebaar, vol scepticisme, wijst
ze op een tabouret naast de leunstoel van
Brigitte. De facetten van den grasgroenen
Amicus" weerkaatsen het licht van de elec-
trischen kroon in honderdvoudige reflexen.
Ja, Girsholm is weg, nu weet ik het ook.
De stoker zag hem vertrekken en lachte om
den dwazen skiehaas, die er bij nacht en ontij
op uittrok
Peinzend staart Lersner naar het kostbare
kleinood, vandaar naar Grace en van Grace
naar Brigitte, die in een donkerblauwe ki
mono uitgeput in haar stoel ligt, het gelaat
in de witte handen begraven
Hoe hebt u hem ontdekt, meneer Lersner?
vraagt Grace en hij hoort onmiddellijk, dier
een ongewoon harde klank in haar stem ligt.
Ach vraagt u me liever, hoe het komt,
dat hij er vandoor is gegaan, stommeling, die
ik ben
Dat is zelfkennis, denkt Grace geërgerd.
Juist als ik zijn signalement lees, gaat
de telefoon; zoogenaamd Hohrain zijn stem 1
klonk wat heesch die me vraagt, wat er
met den baron aan de hand is. Hij is midden
in den nacht weer in het hotel terug geko
men en nu zijn koffers aan het pakken
Als ik buiten adem met twee kellners Kai-
serhof kom binnenvallen, blijkt Hohrain nog
rustig op bed te liggen ik ben eenvoudig
voor den gek gehouden. Als ik hier terugkom
is Girsholm in den mist verdwenen
Hij zal wel niet ver komen. Er is buiten
geen twee meter zicht en het zal me dan ook
niet verwonderen als hij in een kringetje
ronddraait. Maar u kunt voor alle zekerheid
de douane waarschuwen
Lersner gaat naar beneden om de noodige
maatregelen te treffen voor Girsholm's arres
tatie. Als hij daarmee gereed is en wederom
aan Grace's kamerdeur klopt, wordt deze met
de noodige omzichtigheid geopend. Grace legt
haar vinger op den mond.
Sssst, ze slaapt, fluistert ze, op Brigitte
wijzend.
Ze gaan beiden in de aangrenzende ka
mer.
Ik heb haar een slaapmiddel gegeven;
haar lichaam hield het niet langer uit, ze
heeft te veel doorgemaakt
Ik ben erg nieuwsgierig eindelijk te
hooren hoe u er in geslaagd bent de sieraden
terug te krijgen
Niet ik, maar Brigitte heeft ze Girsholm
afhandig gemaaktJa, daar kijkt u van op
wat? Luistert u maar! En Grace vertelt, hoe
zij Brigitte op de veranda heeft ontmoet,
maar daarop heeft verteld van de tegen Die
ter gerezen verdenkingen en hoe Brigitte
toen plotseling verdween.
Ik ging naar mijn kamer en wachtte.
Toen schoot het me plotseling ook te binnen,
dat ik destijds op de heenreis naar hier, toen
ik met Girsholm voor de étalage van een ju-
weliei's winkel in München stond, hem iets
van den „Amicus" heb verteld
(Wordt vervolgd.),
i
