Vlammende Schoonheid
In tegenwoordigheid van minister mr. M Slingen-
berg is Maandag olticieel een aanvang gemaakt
met de werkzaamheden tot aanleg van het
vliegveld .Ner hoven" onder de gemeente
Gilze-Rijen (N.-Br.)
Tijdens het verblijf van den GG van Ned Indiê. jhr mr. A. W. t Tjarda -
Stachouwer te Bandeeng. bezocht hij den krater van den valkaan fangkoeban Prahoe. Het
landvoogdelijk gezelschap aan den rand van den kratar
De heer T. van Maanen,
directeur der Ned. Heide
maatschappij, is Maandag
overleden in den ouderdom
van 54 jaar
De lijfwacht van generaal Franco marcheert door Salamanca. Op den achter
grond het raadhuis dezer Spaansche stad
Jhr. mr. A. van Sasse van IJsselt, voor
zitter van het Provinciaal Genootschap
voor Kunsten en Wetenschappen, dat
Maandag te den Bosch het 100-jarig
bestaan vierde, overhandigt minister
Slotemaker de Bruine, die de viering
bijwoonde, een herinnerings-medaille.
Links: burgemeester F. van Lanschot
De internationale vogeltentoonstelling te Maastricht is door den burgemeester,
den heer Van Oppen, officieel geopend. Tijdens den rondgang over de expositie
Scheveningen maakt toilet voor het komend seizoen. De restauratie van het dak
van het Kurhaus
De restauratie van het kasteel Marquette
te Heemskerk in verband met de daar
te houden bloemententoonstelling
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
TEMPLE BAILY.
26)
(Nadruk Verboden.)
Toen hij de oude boerderij bereikte, zag hij
een lange rij van eenden marcheeren. De
schuurdeur stond open en zijn tante in een
lange bontjas, stond met een pan in haar
hand en strooide voedsel voor de duiven en de
eenden, die hun gelederen verbraken toen zij
haar naderden.
Haar verrast welkom deed Michael goed.
Maar lieve jongen, waar heb ik dat aan
te danken?
Hij kuste haar:
Ik logeer op Derekdale en ben even over
gekomen. voor de anderen op waren.
Ontbijt je met mij?
Ik heb al koffie gehad.
Je zult wel trek hebben in meer na dien
rit.
Toen zij de kamer binnentraden stond de
tafel al gedekt, een stevig ontbijt; ham en
versche eieren, boekweitekoeken en heldergele
honing.
Michael at met smaak. Al zijn twijfel van
dien nacht was verdwenen.
Mag ik over Virginia praten? vroeg hij
plotseling.
Natuurlijk.
Ik ga met haar trouwen.
Maar m'n lieve iongen, dat heb ik al zoo
lane geraden. Jullie moet hier dikwijls karnen
als jullie getrouwd zijn. zei tante Molly even
later. Ik zal jullie de boerderij leenen voor de
wittebroodsweken, dan kunnen mijn duifjes
voor jullie koeren.
Zij straalde bij de gedachte aan zijn geluk,
en ook Michael straalde. Wat was hij dwaas
geweest om te twijfelen!
Hij vertelde haar van zijn toekomstplan:
een huis diep in de wouden van Maine en
van de lange reizen, die zij samen zouden
maken.
Maar wanneer wil je dan werken,
Michael?
Ik zal dan niet meer zoo hoeven te wer
ken als nu, tante Molly. Ik heb getracht mijn
leven te vullen, omdat de dagen zoo leeg
waren.
Tante Molly legde haar hand op de zijne.
Je zult gelukkig worden met Virginia,
zei ze. Zij is een schat en ze houd van jou.
Toen Michael weer op den terugweg was.
zongen die woorden onophoudelijk in zijn
ooren
Zij is een schat en ze houdt van jou.
Over een half uurtje zou hij haar terugzien!
Toen hij een heuvel opklom, kwam er een
vrachtwagen hem tegemoet. Een andere wa
gen trachtte te passeeren en slipte in de
sneeuw. Er konk een gekraak, Michael bracht
zijn eigen wagen tot staan en sprong eruit.
De chauffeur van één der beide auto's lag be
wusteloos met een hoofdwonde op den weg.
Michael tilde hem op en bracht hem in zijn
eigen wagen.
Ik zal hem naar den eersten den besten
dokter brengen zei hij tegen den chauffeur
van den anderen wagen. Zorg jij voor zijn auto.
Het was maar een alledaagsche gebeurtenis
en de wonde van den man bleek niet van ern-
stigen aard. Maar Michael kwam twee uur latei-
op Derekdale terug dan zijn plan was geweest.
En toen hij op zijn kamer kwam. lag daar een
briefje van Virginia. Hij las het en 't heele
gebouw van zijn droomen stortte ineen. Het
waren enkele korte, doch veelbeteekenende
regels:
Lieve Michael.
Ik vertrek dezen morgen Ik vlucht weg
van alles, zelfs van jou. Niet omdat ik het wil,
maar omdat ik moet. Kom alsjeblieft niet meer
bf] me, het zou de dingen alleen maar veel
moeilijker voor mii maken. Ik vind het heerlijk
dal ik je gekend heb Geloof dat. en geloof
ook, dat ik altijd je vriendin blijf.
.VIRGINIA FARQUHAR.
Toen hij het gelezen had, voelde Michael
een onberedeneerde woede in zich opstügen.
Hij verbrandde het briefje en ging naar be
neden. Hij vond een half dozijn menschen aan
het ontbijt, waaronder ook Rickey en Marty.
Even later kwam ook Tony de kamer binnen
en fluisterde met Rickey. De jongen scheen
verward en Tony stelde hem vragen met een
somber gezicht.
Michael vroeg zich af wat Virginia aan
Tony had gezegd. Misschien had hij haar dezen
morgen nog gezien haar misschien wel naar
het station gereden. En toch had zü den
vorigen avond tegen hem gezegd: „Michael,
lieveling".
Jane Bleecker kwam ook binnen. Zij bleef
gewoonlijk niet zoo lang liggen als haar vrou
welijke gasten, zy viel naast Michael in een
stoel neer en begon haar plannen voor dien
dag te ontvouwen.
Wij missen je zuster, Rickey, onderbrak
zij zichzelf plotseling.
O ja, zei Rickey over zyn schouder, glim
lachend. en praatte weer door tegen Marty.
De oude Anthony stond met zyn rug naar
het vuur en zei hartelijk:
Zy moet nog maar eens terugkomen.
Tonv zei niets. Hij had óók een briefje van
Virginia gehad, waarin zij hem schreef, dat
zij wegging en dat zij hoopte dat hy haar niet
meer zou komen opzoeken.
„Ik kan niet met je trouwen Tony, het is
nu voor het laatst, dat ik het je zeg".
Maar Tony legde zich daar niet bij neer.
Virginia moest niet denken dat zy nu van
hem af was. Hoeveel vrouwen vóór haar waren
op slot van zaken niet van gedachten ver
anderd?
Toen hy en Marty van Duyne later over de
besneeuwde velden reden vroeg tiij
Wat ben je toch van plan met dien jon
gen Farquhar?
Ik geloof dat ik bezig ben op hem ver
liefd te worden. Hij is uniek On 't oo°er-hMk
zit hij waarschijnlijk ergens verzen op my te
schrnven.
En vind je dat prettig?
Ik geloof van wel. Als ik jouw geld had,
trouwde ik op slag met hem.
Hij lachte.
Dat meen je niet Je vindt het alleen
maar leuk om het te zegge».
Neen, ik meen het heusch.
Hij is veel te jong voor je.
Het is juist zyn jeugd, die ik zoo aan-
biddeiyk vind.
Toen zij even later stapvoets reden sprak
Marty over Virginia.
Wat heeft haar bewogen om weg te gaan?
De hemel weet het.
Heeft ze het jou niet gezegd?
Alleen, dat er iets gebeurd was, dat haar
ertoe noodzaakte.
Heb je niet gedacht, Marty's hooge stem
klonk als een klokje in de ijle lucht dat het
wel eens Michael McMillan kon zijn?
Hij wendde zich heftig naar haar toe.
McMillan?
Ja. Zij is verliefd op hem. Dat wist je
toch, Tony.
Neen, dat wist ik niet, en jij evenmin.
Marty antwoordde niet. zy dacht aan
Rickey. Als hij maar zoo rijk was als Tony
Maar dat was hij nu eenmaal niet en daar
mee uit.
Op datzelfde oogenblik zat Rickey in de
groote logeerkamer, die hem was aangewezen
een schets van Marty te maken. Hij teekende
haar. niet zooals zij in het werkelijke leven
was, maar zooals hij haar in zijn verbeelding
zag. Zij zat op den rand van een vijver en
staarde in het water. Hy werkte er heel lang
aan en legde de schets pas terzyde toen het
tijd was. om zich te kleeden voor het diner.
Na het eten troonde hy Marty mee naar de
schilderyen-galery.
ik moet je iets laten zien. zei hy en gaf
haar de schets van de Zilveren Tooverfee by
den vijver.
Zij keek er lang naar.
Ben ik zóó? vroeg zij toen.
Zooals je ziet.
Maar er is iets in de oogen
Dat niet in jouw oogen is? Ja, dat weet
ik. Wacht even, dan zal ik er achter schryven
wat ik bedoel.
Hij draaide de teekening om en schreef snel
iets aan de achterzüde. Marty keek naar hem
het voorovergebogen hoofd met de verwarde,
rossige krullen, het jongensachtige gezicht,
de gratie van zyn lange, lenige gestalte
Even later hief hij zyn hoofd op en las haar
voor wat hij geschreven had.
De Zilveren Tooverfee sprak tot den
vijver: Borrel en brand van het vuur, dat aan
uw koele hart brandt. Want ook mijn hart is
koel, maar erbinnen in gloeit een vuur, en de
rook die opstijgt komt van de asch van myn
oude begeerten.
zy zijn uitgebrand en hebben myn hart ge
reinigd achtergelaten.
Marty staarde hem vragend aan.
Rickey, hoe wist je dat?
Dat je anderen hebt liefgehad? Hoe kon
het anders? Maar je hebt toch altijd meer van
jezelf gehouden dan van die anderen.
Waarom ook niet? Dan hoefde ik het
alleen maar mijzelf te verwijten als ik teleur
gesteld werd.
Hy schudde het hoofd en ging weer door
met schrijven.
Luister, zei hy even later.
En de tooverfee zei tegen den vijver:
Laat uw rook opstygen en de oogen van mijn
beminde verslinden, zoodat hij mij altijd in
mijn schoonheid zal zien, zelfs wanneer ik
oud zal zijn geworden. Laat de betoovering
steeds om hem biy'ven. dat wanneer mijn
oogen dof worden en mijn zachte huid rimpe
lig. en wanneer mijn haar uitvalt....
zy legde hem het zwijgen op.
Niet doorgaan! Je bent wreed!
Hy lachte triomfanteiyk.
(Wordt vervolgd.)
