De huldiging en ontvangst te Soest.
Het Roode Kenteeken
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
15)
Onmiddellijk was zijn wantrouwen gewekt.
Dat zijn deur van buiten afgesloten was, was
op zichzelf al een verontrustend feit, want
daaruit bleek duidelijk, dat degene die den
sleutel omgedraaid had er zeker van wilde
zijn, dat hij zijn hut niet verliet. Er was iets
aan den gang iets dat wat met Norma
Charlton en hemzelf te maken had, daar was
hij vast van overtuigd. Maat wat?
Hij had er niet het flauwste idee van,
maar kapitein Amos Smith was die laatste
uren veel en veel te vriendelijk geweest en
hij geloofde geen oogenblik, dat de man van
zijn plannen met Norma Charlton afgezien
had. Het was voor den kerel een onaangename
gewaarwording geweest te hooren, dat de
tegenwoordigheid van het meisje en hemzelf
geen geheim was, zooals hij gedacht had, maar
hij twijfelde er niet aan of de zeeman had
wei een middeltje ontdekt om uit die moeilijk
heid te geraken. En wanneer er, zooals hij ver
moedde, een of ander plan tegen het meisje
en hemzelf beraamd werd, dan moest hij, zoo
mogelijk, uitvinden wat dat was.
Hij bekeek het slot nauwkeurig. Hij zag
direct, dat het geen groote moeilijkheden
bood. Hij behoefde alleen maar de schroefjes
los te draaien, waarmee het aan den deurpost
vast gemaakt was en dan zou het tongetje
van het slot naar beneden vallen. Hij draaide
het licht op en haalde zijn zakmes te voor
schijn. Er zaten twee mesjes in, het eene
grooter en sterker dan het andere Hij zette
den rug van het grootste in het gleufje van
de schroef en trachtte het om te draaien. On
middellijk knapte het staal af, zoo dat er nog
maar een halve centimeter aan het mes bleef
zitten. Inplaats van een catastrophe was dat
echter een voordeel, want nu had hij een
vrij fatsoenlijken schroevendraaier, die bijna
volmaakt in het gleufje van de schroef paste
en als hij de schroeven maar eenmaal los ge
kregen had, was het verder eenvoudig om ze
er heelemaal uit te krijgen.
Binnen zes minuten was de plaat zoo ver
losgemaakt, dat het tongetje van het slot er
gemakkelijk langs kon vallen en zijn broek en
jas over zijn pyjama aanschietend, draaide hij
het licht uit en opende zachtjes de deur. Een
oogenblik stond hij ingespannen te luiste
ren. Er was niets dat erop wees dat eenig
menschelijk wezen in de buurt was. Hij stak
voorzichtig zijn hoofd naar buiten. De gang
was donker op een zwak lichtschijnsel na, dat
de plaats van de kajuit aangaf. Hij gleed door
de deur de gang in terwijl hij met zijn eene
hand naar den geschilderden ijzeren muur
tastte, sloot zijn andere zich om de automati
sche revolver van den kapitein in een zak van
zijn jas. Wanneer zich groote moeilijkheden
voor zouden doen, was hij tenminste in staat
ze het hoofd te bieden.
Voorzichtig sloop hij de gang door en kwam
binnen een minuut in het gezicht van de ka
juitsdeur. Tusschen de deur en den deurpost
was een paar centimeter breede spleet waar
door het licht stroomde dat, ten deele weer
kaatst door de smerige verf, het schijnsel ver
oorzaakte dat hij opgemerkt had. In de don
kere schaduwen van den gang stond hij stil
om te luisteren. Hij hoorde niets behalve het
gedreun van de machine en het onverander
lijke gerulsch van de zee. Toen deed hij voor
zichtig een stap vooruit, liep de gang uit en
stond even voorbij de kajuitsdeur stil, vlak
achter de lichtstreep, die door de spleet tus
schen de deur en den deupost naar buiten viel.
Vandaar kon hij, als hij zijn hoofd een beetje
scheef hield in de kajuit zien.
Voorzichtig wierp hij een blik naar binnen
en zag twee menschen die aan de kajuitstafel
zaten de gebochelde chinees Chan en
Miss June Wakinshaw, met haar gouden haar
in kruipennen en haar nachtgoed voor niet
meer dan de helft verborgen onder een met
figuren bedekte, Japansche kimono, die als
kamerjapon dienst deed. Ze zat op een stoel,
met een sigarette tusschen haar lippen en
vormde met haar blauwe oogen en babygezicht
en een glas grog in haar hand zoo'n beeld van
tegenstrijdige elementen, dat Terry Domville
bijna in den lach schoot, toen hij zich haar
„strenge" opvoeding herinnerde.
Het paar, dat hij kon zien vormde een
vreemdsoortige combinatie, maar hij dacht
wel, dat ze niet alleen waren en even daarna
kreeg hij daarvan een bewijs, want ofschoon
de man zelf niet zichtbaar was, kwam uit de
kajuit het grommend geluid van de stem van
kapitein Amos Smith.
„Het is vervloekt lastig. Nou hebben we
waarlijk het meisje op de oude „Miller",
net zooals wij dat wilden en zonder noe
menswaardige moeite en net als we denken,
dat alles op rolletjes gaat, komt me daar
dat jacht ons over de zee achterna, terwijl
de eigenaar alles afweet van Domville en het
meisje en de haven waar we heen gaan".
„Maar ben je er wel zeker van, Amos, dat
hij niet opsnijdt?"
„Het was Miss Wakinshaw, die sprak en
haar stem was hard en zakelijk, zonder een
zweem van het onschuldige meisje erin.
„Absoluut zeker! Parry hier heeft gezien,
dat hij de whiskyflesch overboord smeet en
wat kan er anders ingezeten hebben dan een
briefje? En waarom zou hij in vredesnaam
de moeite genomen hebben om het ding over
boord te gooien?"
„Het is inderdaad lastig", zei Miss Wakin
shaw, terwijl zij voorover leunde. „Maar er
moet toch wel een uitweg te vinden zijn. Is
het noodig om die Domville en de deugdzame
Norma meer naar Broome te nemen?"
„Als ik het niet doe en die „Kestrel" in de
haven op me te wachten ligt, dan moet ik toch
wel de een of andere aannemelijke verklaring
kunnen geven, niet?"
„Natuurlijk, maar het is toch dooreenvou-
dig om een leugen te bedenken".
„De meeste verzinsels zijn zoo lek als een
zeef, zoodra iemand er een beetje dieper op
ingaat. Maar ik heb iets bedacht, dat best
zal gaan en dan hoeven we dien Domville
geen haar op zijn hoofd te krenken
„Voor mijn part scalpeer je hem!" zei Miss
Wakinshaw venijnig. „Als je gehoord had, hoe
hij mij voor den gek hield. Maar kom op met
je plan?"
„O, het is doodeenvoudig. Maar we moe
ten eerst dat kenteeken te pakken heb
ben
„Maak je daar maar niet over bezorgd.
Daar zal ik wel voor zorgen. Om te beginnen
heb ik vanmiddag haar koffers nagesnuffeld.
Daar zat het niet in. Dus moet het
Een plotselinge beweging van het schip en
een golf, die over het dek spoelde, verhinderde
Terry de rest te hooren en terwijl hij wachtte,
hoorde hij kapitein Amos Smith lachen.
„Ik geloof dat jij het horloge van Roosevelt
onder den neus van zijn privé-rechercheurs
weg zoudt kapen met die vingertjes van je,
Janey".
„Ik heet niet, Janey. Mijn naam is June,
zorg er voor, dat je dat niet vergeet Amos.
Maar mijn vingers zijn nogal handig
„Heel elge mooie vingels", zei de gebochelde
Chan bewonderend 1).
„En die zullen het zaakje wel voor elkaar
brengen. Maken jullie kerels je daar maar
niet bezorgd over. Maar je plan moet sluiten
als een buns anders krijgt Domville het in de
gaten. Ik wil liever niet de kast indraaien en
Broome en zonder mij kunnen jullie dat
jochie toch niet in handen krijgen, dat weten
jullie ook wel".
„Die smeerlap van een Charlton wil ik te
pakken krijgen", gromde de stem van den ka
pitein. „Die heeft mij en Parry en Chan beet
genomen ons vuil behandeld heeft ie en
opdokken zal ie
„Poe, kapitein, je weet niet waar het groote
1) Een Chinees kan de r niet zeggen en
vervangt die door een X.
geld zit", Miss Makinsaw lachte, terwijl ze
dat zei. „Charlton heeft jou bestolen, maar
wat hij jou ontnomen heeft is een kleinigheid
vergeleken bij wat je uit dit zaakje kunt
halen. Dat schijnt nog niet tot je onschuldige
brein te zijn doorgedrongen".
„Hoe dan?"
,Dat zal ik je vertellen. Die rijke kerel, die
ons voor dit baantje aangenomen heeft, be
taalt goed, niet?"
,De helft nu en de andere helft als we het
zaakje voor elkaar hebben"
„Hij is nogal erg verlangend om Maurice
Charltons' zoontje te pakken te krijgen?"
„Te oordeelen naar wat hij betaalt, wel
„Juist! En als het jochie eenmaal heeft,
wat gaat hij er dan mee doen?"
„Dat weet ik niet. Dat zijn zijn zaken".
Miss Wakinshaw's blauwe oogen glimlachten
medelijwdend. „Amos, als ik niet beter wist,
zou ik denken dat je een reuze suffert was.
Luister nu eens
Ze leunde onder het spreken voorover en
Chan deed hetzelfde. Dat kapitein Smith en
zijn stuurman dezelfde houding aannamen,
zoodat de vier bijna met de hoofden tegen
elkaar zaten, werd bewezen, doordat ze even
later in Terry's gezichtslijn kwamen. Toen be
gon Miss Wakinshaw en haar babygezicht
werd geanimeerd, toen ze haar plannen ont
vouwde. Maar naar de oeroude gewoonte van.
samenzweerders, die hun booze plannen be
praten, dempte zij haar stem en kon Terry
geen woord verstaan. Hij durfde niet dichter
bij de kajuitsdeur te komen uit angst dat het
licht hem zou verraden als een van hen toe
vallig opkeek en pas toen het meisje aan het
einde van haar verhaal kwam en met een
stralend gezicht achterover leunde, hoorde hij
iets van belang. Toen, alle voorzichtigheid
opzij zettend, barstte de stem van kapitein
Amos Smith in luide bewondering uit:
„Verdraaid Jeny, jij bent nog eens een ver
standig kind! Daar kunnen we hoopen geld
mee verdienen We zullen die fijne meneer
gelijk op laten deelen".
(Wordt vervolgd)
H. M. de Koningin woonde Donderdagavond In het gebouw van Kunsten en
Wetenschappen te den Haag het concert van «Die Haghe Sangers" bij, ter
gelegenheid van het 20-jarig bestaan dezer vereeniging
Kapitein J. van Duyl, die gedurende
de laatste zeventien jaar als kapitein
bij de Rotterdamsche Lloyd heeft ge
varen, maakt met het m.s. „Dempo"
zijn laatste reis
conservator aan het Rijksmuseum van
Oudheden te Leiden
Na Baarn heeft Donderdag ook Soest het vorstelijk echtpaar
een feestelijke en enthousiaste ontvangst bereid. H. K. H.
Prinses Juliana en Z. K. H. Prins Bemhard voor het raadhuis
te Soest
In actie tijdens de repetities voor het komende
groote militaire feest in Engeland ter gelegenheid
der kroning van den Koning
Ue sleepboot „Indus van
L. Smit Co. op weg met
den baggermolen -Lady Wil-
lington" van Londen naar
Cochin China
Te Roermond werd Donderdag het huwelijk voltrokken tusschen
jkv. J. Michiels van Kessenich en dr. S. baron van Wijnbergen.
Voor het raadhuis te Soest werd H. K H Prinses Juliana bloemen aan
geboden als onderdeel van de feestelijke en enthousiaste ontvangst, welke
de Soester bevolking het vorstelijk echtpaar Donderdag bereid heeft
