Weder overstrooming van de Maas.
Het Roode SCenteeken
Minister mr. dr. L. N. Deckers heeft Woensdag in tegenwoor
digheid van vele autoriteiten, onder wie ook minister prof. dr.
J. R. Slotemaker de Bruine, de groote bloemententoonstelling
te Boskoop geopend. Een foto tijdens de bezichtiging der
expositie
De overstrooming van de Maas heeft verschillende landbouwers in Midden
Limburg verrast. Het vee dat zich in de weide bevond moest ijlings in veilig
heid worden gebracht
Adolf Hitler beantwoordt de toejuichingen der
menigte bij de parade ter gelegenheid van zijn
verjaardag
De bekende dirigent Erich Kleiber
arriveerde Woensdag te Amsterdam
voor de repetities en muzikale voor
bereiding van de voorstellingen der
„Götterdammerung" van de Wagner-
vereeniging
Een veelbesproken figuur. Neville
Chamberlain verlaat Downingstreet om
zich naar het parlement te begeven
ter indiening van de Engelsche be
grooting
De heer E. Enthoven, president van den Raad van Beheer van de
K.N.I.L.M., is Woensdag met zijn dochter en den heer Harthoorn
(rechts op den voorgrond) per K.L.M.-vliegtuig naar Indië vertrokken
Het m.s. „Minjak", dat bij de N.V. Intermaas te Slikkerveer voor rekening
der Kon. Paketvaart Mij. is gebouwd, heeft Woensdag zijn technische proef
vaart gemaakt op de Noordzee. Een kijkje aan boord tijdens het hijschen
der Maatschappij-vlag
De twee Japansche record
vliegers werden deze week bij
hun landing op Le Bourget
hartelijk begroet door talrijke
landgenooten
FEUILLETON
O'JL'Jl WiSLL J3LNNS.
'(Nadruk verboden)
20)
Weer bereikte bet geluid van lachen hem en
het zwakke gerinkel van glazen. Het gezel
schap In de kajuit vermaakt zich blijkbaar
best, misschien vierde ze wel het verkrijgen
van net kenteeken. Hij zou den volgenden
ochtend wel merken, of zij reden tot zulk een
feestviering hadden en hij daar toch niets te
weten kon somen was het nutteloos hier te
blijven staan wachten of er misschien nog
ieto zou opdagen. Hij kon beter gaan slapen
om frisch te zijn voor. alles wat de volgende
nog kon orenger en zonder verderen omhaal
begon hij den grendel aan den binnenkant
van zijn deur vast te maken en nadat hij zich
zoodoende tegen mogelijke aanvallen beveiligd
had. kroop hi.1 in bed en viel kort daarop in
een gezonden slaap.
Hij werd gewekt door een helderen zonne
straal, die door het geopende patrijspoortje
op zijn gezicht viel. Hij stond onmiddellijk
>p, kleedde zich aan en ging aan dek waal
leen sterveling te bekennen viel oehalve de
wacht en Parry de stuurman. Toer. hij den
laatste opgewekt goedenmorgen zei kreeg hij
slechts een dreigenden blik ten antwoord en
zonder verdei van den kerel notitie te nemen
verdiepte Terry zich in der aanblik van de
ruime zee.
De wereld was gevuld van licht van een
kwaliteit die men neigen; anders aantrefi
De zee zoowel als ae lucht waren ais geslagen
zilver en daar de wind in den nacht was gaan
liggen, was he' water spi-e-dglad behalve daar
waar ae ioeg net tn eer dubbele pluim van
saliegroen en sneeuwwit uiteen deed spatten
en het zag als een streep edelsteenen te flon
keren lag. Als een bruinen vogel dreef in de
verte een jonk met een driehoekig zeil en nog
verder was er een vlek op het zilver van de
lucht, die den rook van een stoomschip ver
kondigde. Dichter bij lag een groot eiland, hel
groen door den tropischen plantengroei, te
sluimeren in de zee en meer naar het zuiden
lag een groepje eilanden verspreid, die eruit
zagen alsof ze uit een reusachtige peperbus
gestrooid waren. Terwijl hij om zich heen
staarde schoot een school vliegende visschen
uit de zilveren glinstering van de zee omhoog,
schitterde een oogênblik in de stralende zon
en dook toen weer in hun natuurlijk element
onder, terwijl een seconde de rugvin van het
een of andere zeemonster aan de oppervlakte
te zien kwam, toen de groote visch zijn prooi
vervolgde. Terry zocht nauwkeurig de zee ten
Noorden, Oosten en Westen af, wendde toen
half verwachtend zijn oogen naar het Zuiden
waar ze 'n heelen tijd onderzoekend op ge
richt bleven in de hoop een witte vlek of
rookpluim te ontdekken, die erop wezen dat
de „Kestrel" daar langs gekomen was,
Hij vond niet wat hij zocht, maar dat ver
ontrustte hem niet in het minst. Hij kende
Seabright en indien de „Kestrel" hun niet ver
vooruit was. zouden ze haar zeker voor het
einde van den dag ergens vlak achter de
Dusty Miller" zien.
Daarvan zeker wachtte hij gespannen op
de komst van Norma Charlton. Hij wist voor
uit al wat. zij hem zou vertellen en bedacht
wat hij haar zou zeggen om haar in zekere
mate gerust te stellen Het meisje verscheen
niet aan het ontbijt evenmin als Miss Wakin
shaw maar tegen twaalf uur zag hij haai
aan dek komen en haastte zich naar haai
r.oe. De oruine ongen hadden een 'ermneide
noga) lustelooze uitdrukking wat hem een
bevestiging van zijn vermoeden leek.
„Ah!" zei hij zonder haar vooraf te begroe
ten. ..Het kenteeken b verdwenen?
Een verbaasde blik Kwam op het gezicht
van het meisje en ze antwoordde nadrukke
lijk:
„Nee! Waarom denkt u dat?"
Hij beantwoorde haar met een wedervraag:
„Bent u daar heel zeker van Miss Charlton?"
„Absoluut, antwoord zij, terwijl haar duim
en vinger naar haar middel gingen. „Het zit
er nog. Hoe komt u er bij dat het weg zou
zijn?
Nog gaf hij geen direct antwoord. „O",
zei hij, „u bent niet aan het ontbijt gekomen
en
„Ik ben laat wakker geworden", onderbrak
ze hem, „en zelfs nu voel ik me nog zwaar
in m'n hoofd. Maar ik zie niet in wat dat ermee
te maken kan hebben
„Gisterenavond hebben ze u bedwelmd", viel
hij haar in de rede. „Dat weet ik zeker".
Een oogênblik staarde ze hem verbaasd aan,
toen herbaalde zij verschrikt fluisterend: „Be
dwelmd! Weet u dat zeker?"
„Absoluut zeker. Ik heb u gezien. De „Dusty
Miller" heeft In de duisternis een aanvaring
gehad met een jonk en daar je nooit kunt
weten wat de gevolgen van een aanvaring
kunnen zijn en ik wist dat Miss Wakinshaw
niet in uw hut was, ben ik er naar toe ge
rend om u te waarschuwen. Ik vond de deur
gesloten en toen ik geen antwoord kreeg,
heb ik haar met geweld opgebroken, sliep
als een doode en het was totaal onmogelijk om
u wakker te krijgen. Ik was juist bezig voor
bereidingen te maken om u zoo noodig aan het
dek te dragen, toen dat meisje verscheen Ze
was deugdzaam verontwaardigd en aield me
een pistool voor. terwijl ik mijn aanwezigheid
in de hut verklaarde Daarna met het pistool
nog steeds or mij gericht, dreef ze me aan
dek om een onderhoud met kapitein Amos te
hebben wan! ik werd verondersteld In mijn
hut opgesloten te zijn en Ik geloof dat ze mi'
ervan verdachten een erg geheim gesprek
afgeluisterd te hebben dat juist in de kajuil
gevoerd werd roen de 1 an varing nlaats vond".
,.En was da' waar?"
Terry keek om zich neen voordat hij ant
woord gaf en lachte toen.
„Inderdaad. Maar dat dametje is er niet
zeker van. Ik heb een heeleboel gehoord
Maar later zijn er ernstiger moeilijkheden,
toen ik den gebochelde Chan erop betrapte,
dat hij een grendel aan den buitenkant van
mijn deur aan het vastmaken was. Hij smeet
een schroevendraaier naar mijn hoofd en
trok toen zijn mes en uit zelfverdediging was
ik genoodzaakt op hem te schieten
„Uu hebt hem toch niet gedood?"
„Nee. Ik heb alleen maar zijn rechterarm
kapot geschoten. Maar daarmee was ik er nog
niet en als ik hem niet een trap gegeven had
en de kapitein er niet bij gekomen was, had
ik hem misschien wel moeten dooden om me
zelf te redden
„En ik wist niets van dat alles af! Heb niets
gehoord zelfs!"
„Zooals ik u al zei, u was bedwelmd. Daar
om was ik er zoo zeker van dat het ken
teeken verdwenen zou zijn. Ze kunnen u dat
bedwelmende middel alleen maar gegeven
hebben om dat meisje de gelegenheid te geven
ernaar te zoeken".
„Ze heeft het niet gevonden!"
„Bent u daar wel heel zeker van?" vroeg
Terry. „Ik zou toch zeggen dat Janey, zooals
de schipper haar noemt, weet waar ze aan toe
is. als ze de kleeren van een andere vrouw aan
het fouilleeren slaat".
„Maai het zit nog op de plek, waar ik het
opgeborgen had", protesteerde het meisje.
Terry keek nadenkend een oogênblik over
de verschansing, toen kreeg hij een idee en
zijn oogen gingen naar haar terug.
„Zoudt u het erg vinden om u er absoluut
van te overtuigen?" zei hij nadenkend. „Het is
mogelijk dat het kenteeken gestolen is en dat
er iet,5- dergelijks voor in de plaats is gesteld
Janey Wakinshaw. om met. haar soortgenoo
ten tf opreken, is uitgeslaper genoeg voor zoe
iets".
Een bezorgde blik kwam op Norma Charl
ton's gezicht.
„Ik hoop, dat u het bij het verkeerde eind
heeft", zei ze vlug, „Maar zoo gauw ik de
hut voor mezelf kan hebben, zal ik doen
wat u gezegd hebt. Op het oogênblik is dat
meisje beneden
„Nee, ze gaat juist de brug op om den ka
pitein goedenmorgen te zeggen. U kunt haar
zien, wanneer u zich omdraait".
Norma Charlton draaide zich om, zag haar
en zei toen vlug:
„Wacht even. Ik ben in een paar minuten
terug".
Ze ging weg en Terry wachtte en staarde on
derwijl afwezig in de zee. Hij twijfelde er geen
oogênblik aan, of hij wist wat ze hem zou ver
tellen, als ze terugkwam. Dat meisje uit de
onderwereld, dat nu zoo levendig met den
schipper te praten stond, zag er niet naar uit,
alsof ze iets bij een onderzoek over het hoofd
zou zien en ze was snugger genoeg om er iets
anders voor in de plaats te stellen om zoo
doende bij de eigenaresse van het kenteeken
een volkomen misplaatst vertrouwen te wek
ken. De paar minuten gingen langzaam, voor
bij, toen hoorde hij Norma Charlton's vlugge
voetstappen achter zich. Bewust van het feit,
dat de twee op de brug op hen letten, draaide
hij zich niet om, maar wachtte totdat No^ma
bij hem was en toen waarschuwde hij haar
vlug:
„Kijk vooral niet of u me iets belangrijks
vertelt. De schipper en Janey letten op ons.
En?"
„U had geen gelijk. Het teeken ïs veilig. Ik
heb de steken losgemaakt om te kijken",
„Daar ben ik blij om", zei hij. „Maar ik be
grijp er niets van".
„Waarom niet?"
„Er kon toch maar een reden zijn, waaTom
zij u zouden bedwelmen en dat was, dat ze
een grondig onderzoek naar het kenteeken in
konden stellen. Daar ben ik vast van over
tuigd. En ik ben er even vast van overtuigd,
dat Janey Wakinshaw het kenteeken niet over
het hoofd gezien zou hebben".
,Dat kan toch best".
(Wordt vervolgd)
