Het Roode Kenteeken
FEUILLETON
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden)
22)
„Ze wachten af, totdat ze weten, of uw
vriend werkelijk in Broome is. Wanneer dat
het geval is, zullen zij er zich bij neerleggen,
dat hun plannen verhinderd zijn en ons een
voudig aan land zetten"
Terry vond die verklaring te voor de hand
liggend en te eenvoudig. Schurken van het
type van een Amos Smith lieten zich niet zoo
gemakkelijk van een winstgevende onder
neming afbrengen, het Wakinsaw-meisje en
Chan zou zijn nederlaag niet zoo tam op
nemen,, dat hij den man, die hem die toe
gebracht had, zoo maar zou laten vertrekken,
zonder dat hij die schuld vereffend had.Dit alles
legde hij aan Norma uit zonder er onnoodig
den nadruk op te leggen en onmiddellijk
maakte het meisje zich voor hem bezorgd.
„O, als u mij niet ontmoet had, zoudt u
„U niet ontmoet te hebben", viel hij haar
vlug in de rede. ,Ik zou het tot het einde
mijner dagen betreurd hebben als ik dat niet
gedaan had!" Toen lachte hij. „Dat klinkt
Iersch Maar ik hoop dat 11 mij begrijpt".
„Ja, Ja! Maar als u in werkelijke moeilijk
heden zoudt. geraken om mij
„Dat zou ik heerlijk vinden. Ik zou op dit
oogenblik nergens anders willen zijn niet voor
alle Van Houten millioenendat meen ik
Gelooft u mij?"
De bruine oogen van het meisje ontmoetten
de zijne met een helderen begrijpenden blik
Haar gezicht werd dooi een diepen blos over
togen en ze antwoordde eenvoudig en oprecht
„Ja".
„Dan is het goed! Wij zullen ons hier
samen doorheen slaan. Dat was voorbeschikt,
toen de wind u in mijn armen blies". Hij
lachte licht. „Misschien zal ik nog wel eens
naar een typhoon verlangen den volgenden
keer zal ik me uit alle macht aan mijn geluk
vastklemmenOm de waarheid te spreken,
doe ik dat nu ook als u zooveel zelfzucht
gelooven wilt".
„Zelfzuchtigheid!O, wat een onzin!"
„Toch zou u het zoo kunnen noemen",
lachte Terry. „Ik ben er zeker van, dat ik niets
erg zal vinden, zoolang we dit met zijn tweeën
tot het bittere einde uitvechtenEn ik heb
zoo'n idee, dat we niet lang meer hoeven
wachten voordat er iets gebeurt".
„Hoe komt u daar bij?" vroeg Norma
vlug.
„Daardoor!" Hij wees op een rij duinen,
twee mijl van hen verwijderd, waarachter zich
vaag golvende en verre heuvels af teekenden
„Australië!Als er iets moet gebeuren,
voordat we Broome bereiken, moet het gauw
zijnIs dat kenteeken van u nog veilig?"
„O ja. Ik raak de plaats waar het verborgen
is elk oogenblik van den dag aan om te voelen
of het er nog zit".
„Goed. Ik hoop dat we ermee wegkomen,
voordat de slag valt".
„Denkt u werkelijk, dat er iets gaat ge
beuren?"
„Vast en zeker, al weet ik nog niet precies
wat. Dit stelletje zal toch eindelijk wel eens
wat doen. Zooals ik u al zei, ze zijn me veel
te rustig! Het ligt niet in de menschelijke na
tuur om zich zóó bij de dingen neer te leggen
als zij op het oogenblik doen. Ik zweer u, dat
die oude Amos een middeltje gezien heeft om
uit de moeilijkheid te komen, die Seabright,
met zich meegebracht heeft en dat de bekoor
lijke Janey hem opgehitst heeft alles te ris
keren. Bij dergelijk soort schurken is het
liet de gewoonte om millioenen hun neus
voorbij te zien gaan. zonder een vinger uit te
steken om ze in te pikken. Ze wachten alleen
maar af, tot het oogenblik gekomen is. Al deze
rust is slechts een wapenstilstand. Daar kan
elk moment een eind aan komen".
„Ik hoop niet, dat u gelijk hebt", ant
woordde Norma.
„Ik ook niet!" lachte Terry. „Ik zou er heel
wat voor over hebben om daar zeker van te
zijn. Ik wil heelemaal niet gelijk hebben,
maar ik ben er wel bang voor".
De gebeurtenissen rechtvaardigden zijn vrees.
Nog dien zelfden nacht kwam er een einde aan
den wapenstilstand aan boord van de „Dusty
Miller". Terwijl hij in zijn kooi te slapen lag,
werd hij door een bonk op zijn deur gewekt-
en terwijl hij overeind ging zitten, greep hifi -
onmiddellijk naar het pistool, dat binnen zijfl
bereik was.
„Wie is daar?" vroeg hij op bevelenden
toon.
„Ik! Open die deur".
De stem was die van den kapitein van de
„Dusty Miller" en had een vechtlustigen
klank. Terry, die begreep, dat de vijandelijk
heden hernieuwd waren, zocht naar zijn klee-
ren en terwijl hij ze aan begon te trekken,
trachtte hij tijd te winnen.
„Wat is de bedoeling hiervan?" vroeg hij.
„We zijn toch niet weer op een jonk ge
varen?"
„Loop naar de maan met je jonk! Open de
deur en vlug een beetje".
Terry draaide het licht aan. „Ik moet het
fatsoen in acht nemen", antwoordde hij
lachend, „voordat is me in gezelschap
kan vertoonen".
Een vloek en een schouder, die met geweld
tegen de deur geduwd werd onderbraken hem.
Maar daar de grendel erop geschoven was gaf
de deur niet mee en Terry ging door met zich
aan te kleeden, terwijl hij ingespannen luis
terde, of hij kon hooren. waar Norma was. Hij
hoorde niets, maar besefte plotseling dat
het schip bijna stil lag. Wat dat te beteekenen
had, nu ze nog zoo vele mijlen van Broome
verwijderd waren, kon hij slechts raden en
wat hij raadde was niet erg bemoedigend.
Het lawaai in de gang werd steeds erger. Hij
hoorde Parry den raad geven de deur open te
breken en hij maakte vliegensvlug, dat hij met
in zijn hand, liep hij de hut door, schoof heel
zachtjes den grendel weg en deed plotseling
de deur open tot groote verwarring van de
drie mannen, die daar stonden de schip
per, zijn stuurman en de gebochelde Chan.
Kapitein Amos deinsde vlug achteruit bij
het zien van het pistool, maar Parry, die ge
wapend was, bleef staan en de Chinees, met
een ijzeren staaf in zijn linkerhand, deed een
stap voorwaarts.
Terry keek ze kalm aan. Hij dacht niet, dat
ze hem wilden dooden, maar Parry was er
heel goed toe in staat en de bochel zou met
liefde de gelegenheid waarnemen. Maar hij
brandde van verlangen om te weten, waar
Norma was en hij richtte zich tot de kapitein
van de „Dusty Miller".
„Zoo", zei hij, „dus u hebt toch maar be
sloten het risico te loopen?"
Het antwoord van den schipper bestond uit
een vloek en woest gegeven bevel.
„Hou je bek en kom er uit".
„Maar mijn goeie vriend waarom?"
„We hebben meer dan genoeg van je op de
oude „Miller". Daarom. Er zal je niets gebeu
ren als je rustig meegaat."
„En als ik dat niet doe?" vroeg Terry.
„Kijk eens, gaan zal je toch en dan zal
het je alleen maar spijten dat je het niet uit
eigen vrijen wil gedaan hebt".
„Bedreigingen", Terry haalde zijn schouders
op. „Ik blijf hier!"
,Dat doe je niet Mi'. Domville", zei een stem
achter hem. „Je gaat eruit en vervloekt vlug
ook!"
Verrast wierp hij een blik over zijn schouder
en tot zijn niet gering verbazing zag hij een
klein handje met een pistool erin door het
patrijspoortje steken en daarachter het baby
gezicht van Miss Wakinshaw. Hoe zij die voor-
deelige positie ingenomen had kon hij niet met
zekerheid bepalen, maar hij dacht wel, dat het
door een touw was en daar hij niet voor- en
achterkant tegelijk in de gaten kon houden
als hij met zijn gezicht naar de deur stond,
deed hij vlug een stap opzij en drukte zjjn
aankleeden klaar kwam. Toen, met het pistool schouders tegen het beschot. Toen, terwijl hij
zijn oogen op de mannen in den gang geves
tigd hield, richtte hij het woord tot het meisje.
„Janey of moet ik Juney zeggen, je kunt
schieten als je daar zin in hebt, maar als
je begint doe ik mee. Dat weet je tenminste
en ik geef je mijn woord van eer, dat ik geen
voet verzetten zal en elke poging om me daar
toe te dwingen zal weerstaan, totdat ik weet
wat er met Miss Charlton gebeurd is of nog
moet gebeuren en als
„Die zit in het sloepje op je te wachten",
viel de schipper hem grommend in de rede.
„We zetten jullie samen aan land".
„Wat?Is dat waar Janey?"
Het meisje lachte. „Zoo waar als iets. Jullie
kunnen samen als een paar tortelduifjes in
het zand zitten
Terry draaide zich vliegensvlug om. „Ga
weg van die deur", zei hij, „Ik ga aan dek.
Wie me ook maar met een vinger aanraakt
zal ervan lustenMaar als het waar is wat
jullie zeggen zal er niets gebeuren. Dan zal
ik doodkalm gaan".
Toen hij een stap naar voren deed ging de
schipper achteruit en blafte tegen de stuur
man en Chan.
„Achteruit! Hoe minder last hoe beter".
„Wat een wijs man", zei Terry. „En ik zal
eerlijk mijn woord houden als jullie dat ten
minste ook doet". Hij glipte langs den zee
man en ging naar de trap. Toen hij de boven
ste trede bereikt had hoorde hij de anderen
achter zich aan komen en hij hield stil. De
mannen op de trap stopten automatisch en
Parry de stuurman uitte een verwensching.
„Ik wist wel dat we
„Niet dringen", onderbrak Terry op waar
schuwenden toon. „Ik wil het niet hebben".
Hij keek om zich heen en zag drie mannen
bij een paar davits over de verschansing ge
bogen staan.
„Daar", zei hij tegen zichzelf en rende er
bijna op af.
(Wordt vervolgd)]
De zweefvlieger Hoekstra is er Vrijdag in geslaagd, het op naam van Nijenhoff staande Nederlandsche duurrecord zweefvliegen
te verbeteren. Een aardig snapshot aan het strand oo de Wassenaarsche Slag
Koning George VI van Engeland heeft Vrijdag te Windsor in tegenwoordig
heid der Koningin, Koningin-weduwe Mary en andere leden van het Engel-
sche vorstenhuis het monument ter nagedachtenis aan Koning George V
onthuld. Een overzicht tijdens de plechtigheden. Op den achtergrond
Windsor Castle
Minister mr. dr. L. N. Deckers bezocht Vrijdag Alkmaar, waar hij de stierenkeuring bij
woonde, welke in de Berger Hout plaats had. De minister bewondert een der exemplaren
Een aardig snapshot van de Hertogin van Kent bij het
verlaten van Westminster Abbey te Londen, waar zij met
haar echtgenoot, den Hertog van Kent de kroningsrepetities
bijwoonde
Op de Wereldten
toonstelling 1937
te Parijs. De Toren
van Picardië, op
het expositieter
rein in aanbouw,
schijnt even hoog
als de Eiffeltoren
Cook in training op de nieuwe auto
racebaan, welke nabij de puinhoopen
van Crystal Palace geopend is door
Lord Howe
Het stoffelijk overschot van mr. J. Deketh, burgemeester
van Soest, is Vrijdag teraardebesteld. De plechtigheid aan
de groeve op de begraafplaats te Soest
